အိပ္မက္ဆိုး (အပိုင္း ၂ )

Ko Win Kyaw

------၀ိုးတ၀ါးအလင္းေရာင္တြင္ ၀ိုးတ၀ါးျမင္ခဲ့ရေသာသူ႕ကိုေကာင္းေကာင္း မွတ္မိပါ
သည္။ သူ႕မ်က္လံုးေသျဖင့္ၾကည့္ေနျခင္းက ရင္မ်ားကို တလွပ္လွပ္ျဖစ္ေစျပီး အသည္း
နွလံုးမ်ားကလီစာမ်ားကို ဒီဂရီမွတ္အနိပ္ဆံုးေသာ အေအးခန္းထဲသို႕ထည့္ထားသည့္
နယ္ ခံစားေနရေသာ္လည္း ခႏြၵာကိုယ္ကမူေခၽြးသီးေခၽြးေပါက္မ်ား တစ္ဒီးဒီးက်ေနပါသည္။ သူကမိမိနားကပ္လာသျဖင့္ အနံဆိုးဆိုးတစ္ခုကိုလည္း ခံစားရပါသည္။
သူက မ်က္လံုးေသၾကီးျဖင့္ကၽြန္ေတာ့ကို ေျပာပါသည္။ (နင္ငါ့ကို ကူညီရမယ္ ၊ နင္ငါ့ကိုကူ ညီရမယ္ ။ နင္ငါ့ကိုကူညီေပးပါ ။ နင္ငါ့ကိုကူညီေပးပါ ။ ငါ့ကိုကယ္ပါ။) ဟု စိတ္ထဲကသိ ေနသျဖင့္ (ဘာဘာေတြေျပာေနတာလဲဟင္ ဘယ္လိုကူညီရမွာလဲဟင္ နင္ဒီထဲကို ဘယ္ ဘယ္လိုေရာက္ေနတာလဲဟု႕စိတ္ထဲကျပန္ေျပာမိပါသည္။)ကၽြန္ေတာ္တို႕
နွစ္ေယာက္စလံုးမွာ အသံမ်ားမထြက္ဘဲ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ၾကည့္ျပီး
စိတ္ထဲကေျပာေနၾကျခင္းျဖစ္ပါသည္။

(ဒါငါအိပ္ခန္းဟ နင့္ကိုငါေပးအိပ္ထားတာပဲ ငါ့ကိုျပန္ကူညီပါ ။ နင့္ကိုငါ ဒီအိမ္ကိုလိုက္ပို႕ေသးတယ္ေလ။ လုပ္ပါဟာ ငါ့ကိုကူညီမယ့္လူမရွိလို႕) (ဘယ္လိုကူညီရမွာလဲဟင္ ကၽြန္ေတာ္ကဘယ္လိုကူညီေပး
ရမွာလဲဟင္) စကားမ်ားေျပာလာရင္းျဖင့္ကၽြန္ေတာ့မွာ ေၾကာက္စိတ္မ်ားသိသိသာသာေလွ်ာ့ပါး လာေသာ္လည္း သူ႕အသက္မဲ့ေနေသာမ်က္လံုးမ်ားကိုေစ့ေစ့မၾကည့္ရဲေသးပါ။ သူကရုတ္တရက္ ေရွ႕တိုးကာ ကၽြန္ေတာ့လက္နွစ္ဖက္ကို ကိုင္ဆြဲဖမ္းခ်ဳပ္လိုက္သျဖင့္ ကၽြန္ေတာ့မွာေၾကာက္စိတ္မ်ား ငယ္ထိပ္တက္ေစာင့္သြားျပီး (အားမလုပ္ပါနဲ႕မလုပ္ပါနဲ)႕ဟု အသံကုန္ေအာ္မိပါသည္။ ရုတ္တရက္တံခါးမွာတစ္၀ုန္း၀ုန္းျမည္လာသျဖင့္ လူးလွိပ္ရုန္းကုန္ျပီး အေျပးသြားဖြင့္လိုက္ပါသည္။
(ကို၀င္းေက်ာ္ မီးလန္႕လို ထထ အျမန္ထြက္ခဲ့ဟု႕ဆိုသျဖင့္) လန္႕ဖ်န္႕သြားလ်က္ ညအိပ္အက်ီနွင့္ပင္ လာေခၚသူေနာက္သို႕ ဒေရာေသာပါးေျပးလုိက္မိပါသည္။ျခံျပင္ေရာက္ေတာ့လမ္းေပၚမွာ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားစုမိေနပါျပီး မီးေလာင္တာကိုေစာေစာသိရသျဖင့္ တာ၀န္သိသူမ်ားက ၀ိုင္း၀န္းျငိမ္းသက္ၾကသျဖင့္ မီးကိုနိုင္သြားၾကပါသည္။ ညတံုးကအမႈိက္မ်ားမီးရႈိ႕ျပီး မီးလႈံၾကရာတြင္ မီးၾကြင္းမွ မီးမ်ားစေလာင္သြားျခင္းျဖစ္ပါသည္။ျမက္မ်ားနွင့္ျခံဳမ်ားမွာ နွင္းက်ထားသျဖင့္ အလြယ္တကူ မီးမကူးနိုင္ျခင္းျဖစ္ပါသည္။ အင္းေတာ္ေသးတယ္ မီးလန္႕လို႕ေပါ့ ေနမို႕ဆိုမေန႕ကလိုက္ပို႕ေသာ
မိန္းမက အိပ္မက္ထဲတြင္မိမိကို ဘာေတြဆက္လုပ္ျပီးဘာေတြေတာင္းဆိုဦးမည္မသိပါ။
ငါ့ကိုအိမ္လိုက္ျပတဲ့မိန္းမက လူေရာဟုတ္ရဲ႕လားမသိဘူး၊ အင္းစံုစမ္းၾကည့္ဦးမွပဲဟု အေတြးမ်ားစြာ
က၀င္ေရာက္လာပါသည္။ မိုးလည္းလင္းေနျပီမို႕ အင္တာဗ်ဴးေျဖရန္ ကုမၸဏီသို႕သြားရန္ ျပင္ဆင္ ရဦးမည္ျဖစ္သည္။ ေမးခြန္းမ်ားေျဖနိုင္ရန္ အနည္းငယ္ျပန္လည္ေႏြးရဦးမည္ျဖစ္သည္။ အိမ္ရွင္မ်ားမွာလြန္စြာ သေဘာေကာင္းၾကပါသည္။ မိမိကိုစားေသာက္ရန္၊ ေနထိုင္ရန္ အစစအရာရာ လိုေလေသးမရွိေအာင္ျပင္ဆင္ေပးပါသည္။ အိမ္ရွင္၏သားမွာ မိမိကို အေဖာ္လုိက္ေပးရမလားဟု ေမးေသာ္လည္း မိမိမွာသေ၀ထိုးတက္သည့္အက်င့္ ရွိသျဖင့္ အားနားစြာျဖင့္ အေဖာ္မေခၚခ်င္ပါ။ ကၽြန္ေတာ္သည္ ရန္ကုန္သို႕မၾကာခဏေရာက္ေလ့ရွိပါသည္။ သို႕ေသာ္ေရႊျပည္သာသို႕မူ တစ္ၾကိမ္တစ္ခါမွမ ေရာက္ဖူးပါ ဗီအိုင္ပီရပ္ကြက္မွာ အတြင္းတြင္ သီးသန္႕ရွိသျဖင့္ ကားလမ္းမသို႕ကားထြက္စီးရပါမည္။ မေန႕ကျဖတ္ေလွ်ာက္လာေသာ မေလးရွာပိေတာက္တန္းလမ္းၾကားသို႕ေရာက္ေသာအခါတြင္ ပတ္၀န္းက်င္ကို ဂရု႕တစိုက္ၾကည့္ေနမိပါသည္။ မသိစိတ္က ညကေတြ႕မိေသာ မိန္းမကိုရွာေဖြေနျခင္းျဖစ္ နိုင္ပါသည္။ ေက်းငွက္အသံေလးမ်ားကို ထပ္မံၾကားေနရသျဖင့္ ၾကည္နူးရျပန္ပါသည္။ စိတ္မွာလည္းၾကည္နူးလာရျပီမို႕ အင္တာဗ်ဴးေျဖရန္ တက္ၾကြေနမိပါသည္။ မွတ္ရခက္ေသာ နိုင္ငံျခားသားလူပုဂိၢဳလ္မ်ား၏ နာမည္မ်ားကို ျပန္လည္ေရရြက္ေနသျဖင့္ ဘာကိုမွသတိမရေတာ့ပါ။ အငွားကားခေတာ့မေသးပါ ။ ဆူးေလျမိဳ႕ထဲကို ၆၀၀၀ ေထာင္ေပးမွလိုက္ၾကပါသည္။ မတက္နိုင္ပါ။
 လိုင္းကားအထူးကားမ်ား စီလို႕ရေသာ္လည္း မကၽြမ္းက်င္ေသးသျဖင့္ မစီးရဲပါ။ အငွားကားစီးရင္းျဖင့္ လမ္းေပၚမွလိုင္းကားနံပါတ္မ်ားကို မွတ္သြားရင္ေတာ့အဆင္ေျပေလာက္ပါရဲ႕ဟုေတြးျပီး ဖုန္းျဖင့္ လိုင္းကားမ်ားကို နံပါတ္ပါေအာင္ဓါတ္ပံုမ်ား ရိုက္လာခဲ့ပါသည္။
-----ဖုန္းနံပါတ္အတိုင္း ရလဒ္အေျဖမ်ားကို ကုမၸဏီကျပန္ၾကားေပးမည္ျဖစ္သျဖင့္ ေပါ့
ပါးစြာျဖင့္ျပန္လာပါသည္။ သိတ္မေမွာင္ေသးသျဖင့္ အျပန္ကေတာ့အငွားကားမစီးေတာ့ပါ ။
တစ္စီးနွစ္စီးကိုေရႊျပည္သာသို႕ငွားေသာ္လည္း မလိုက္ၾကေၾကာင္းေတြ႕ရပါသည္။ အထူးကားမ်ား
စီးရသည္မွာ မလြယ္ကူလွပါ။ ဘယ္စီးစီး ၂၀၀၊ ၃၀၀ ေတာင္းၾကေသာ္လည္း ခရီးသည္မ်ားမွာ ငပိသိတ္ငခ်င္သိတ္ျဖင့္ လိုက္လာၾကရပါသည္။ အင္းငါတစ္ကယ္လို႕အလုပ္ရရင္ေတာ့ ေရႊျပည္သာမွာေနလို႕မျဖစ္နိုင္ဘူး။ အလုပ္မွာပင္ပန္းလာျပီး လိုင္း
ကားေပၚတြင္ထပ္ျပီး ပင္ပန္းဆင္းရဲစြာကားစီးရဦးမည္ဆိုပါက မဟန္ေလာက္ပါ။ ေအာ္
ဒုကၡဒုကၡ ငါတို႕နိုင္ငံရဲ႕ပို႕ေဆာင္ေရးစနစ္ညံ့ဖ်င္းေနေတာ့ ေအာက္ေျခလူတန္းစားေတြပဲ အမ်ားဆံုးအနစ္နာခံေနရပါလား။ ေရစင္မွတ္တိုင္သို႕ေရာက္လာျပီမို႕လို႕ အတင္းတိုးေ၀ွ႕ဆင္းလုိက္ရပါသည္။ အိမ္ရွင္မိသားစုဖို႕၀ယ္လာေသာ ေဂ်ဒိုးနက္ ဘူး
မ်ားမွာ သတိထားျပီးသယ္လာေသာ္လည္း ပိန္ခ်ိဳင့္ေနၾကပါသည္။ မတတ္နိုင္ဘူး
အဆင္ေျပသလိုဖားရမွာပဲ သူအိမ္မွာေနျပီး တည္းခိုရတာအဆင္ေျပသျဖင့္ တက္
နိုင္သေလာက္ေတာ့ျပန္တံု႕ျပန္ရမွာပဲ ေတြးရင္းေလွ်ာက္ရင္းျဖင့္လာရာ မေလးရွား
ပိေတာက္လမ္းၾကားသို႕ေရာက္လာခဲ့ရာ ပါတ္၀င္းက်င္မွာသိသိသာသာတိတ္ဆိတ္
ေနသျဖင့္ အကဲခပ္ၾကည့္ရာ မေန႕ကမိမိသြားေမးေသာေနရာတြင္ ထိုမိန္းမကိုေတြ႕
လိုက္ရျပန္သျဖင့္ က်က္ေသေသမိပါသည္။ ငါသူ႕ကိုစကားသြားေျပာရင္ေကာင္းမလား
၊ နာနာဘ၀မ်ားျဖစ္ေနမလား ၊ အိုငါကအိပ္မက္မက္တာကို အေရးလုပ္ျပီးသူ႕ကိုသြား
ေဆာ္ကားလို႕ေရာေကာင္းပ မလား ၊ေဆာင္းတြင္းအိပ္မက္ကေယာက္ကယက္ကို
ငါကဘာအေရးစိုက္စရာလိုလဲ ဟု႕သို႕ေလာသို႕ေလာအေတြးမ်ားစြာေတြးရင္း တံု႕
ေနွးတံု႕ေနွးေလွ်ာက္ေနမိရာမွ ၄င္းမိန္းမသည္ မိမိဘက္သို႕လွည့္ၾကည့္လာသျဖင့္
ရင္ဘက္မ်ား တဒိုင္းဒိုင္းခုန္လာရျပန္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ့္မွာအေၾကာင္းစံုကို သိလိုလွသျဖင့္ စပ္စုလိုေသာ္လည္း မသိစိတ္မွာ အေတာ္ေၾကာက္ေနပံုရေနသျဖင့္ ဒူးမ်ား
မွာယိုင္နဲ႕ေနသလိုျဖစ္ေနပါသည္။ နွုတ္ခမ္းမ်ားမွာလည္းေျခာက္ေသြ႕လာျပီး အာ
ေခါင္မ်ားလည္း အစိုဓါတ္ခမ္းေနသျဖင့္ ေနရသည္မွာမအီမသာျဖစ္လာရပါသည္။
ကၽြန္ေတာ့မွာစပ္စုလိုသည့္စိတ္ထက္စာရင္ ထိုမိန္းမကိုလံုး၀မေတြ႕လိုေတာ့ပါ။
သူ႕ရဲ႕မ်က္လံုးေသၾကီးနဲ႕လည္းရင္မဆိုင္လိုေတာ့ပါ။ျဖစ္နိုင္ရင္ ေယာက်္ားသိကၡာ
အက်ခံကာ ထိုေနရာမွေျပးထြက္ခ်င္ေနမိပါသည္။ အနံဆိုးဆိုးတစ္ခုလည္း နွာ
ေခါင္းထဲသို႕၀င္ေရာက္လာျပီး ထိုမိန္းမမွာလွ်င္ျမန္ေသာ အရွိန္ျဖစ္မိမိေနာက္သို႕
ေရာက္လာရာ ေလဟပ္သြားျပီး က်က္သီးမ်ားျဖန္းျဖန္းထလွ်က္ ေနာက္သို႕ျပန္
ၾကည့္ရင္း ေျခလွမ္းအရွိန္ကိုျမွင့္ (ထြက္ေျပးသလို)လိုက္ရာ မိမိမွာခလုပ္တိုက္ျပီး
ကၽြမ္းထိုးေမွာက္ခံုျဖစ္လွ်က္ လမ္းေပၚကအုတ္ခဲနွင့္ ေခါင္းမ်ာေဆာင့္သြားရာ မူး
ေနာက္ေနာက္ျဖစ္ေနပါေတာ့သည္။ မိမိေခါင္းမ်ားကိုျပန္စမ္းၾကည့္ျပီး ကြဲသြားလား
ဘာျဖစ္သြားေသးလဲဟု႕ မိမိပစၥည္းမ်ားကိုစစ္ေဆးရာ ထိုမိန္းမမွာေဂ်ဒိုးနက္ဘူး
မ်ားကို ပယ္ပယ္နယ္နယ္ထိုင္စားေနေၾကာင္း အံ့ၾသသင့္စြာေတြ႕လိုက္ရပါသည္။
ေဟ့နင္ငါ့မုန္႕ေတြဘာလို႕စားေနတာလဲဟု႕ ပံုမွန္ေမးရမည္ျဖစ္ေသာ္လည္း။ ပါးစပ္မွာ စံြ႔ အလွ်က္ အေၾကာက္သားနွင့္ သူ႕ရဲ႕လႈပ္ရွားမႈ႕ကိုသာ မ်က္ေခ်မပ်က္ၾကည့္ေနမိပါသည္။
 သူကအားရပါးရစားေနရာမွ တစ္ေနရာသို႕လက္ညႈိးထိုးျပသျဖင့္လိုက္
ၾကည့္မိရာ ၾကည့္ေကာင္းေသာပံုသ႑န္ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္သည္ လြတ္လပ္ေပါ့ပါးစြာ ထမင္းဂ်ိဳင့္ေလးဆြဲျပီးလမ္းေလွ်ာက္လာေၾကာင္းေတြ႕ရပါသည္။ သူ႕၀တ္စံုမ်ားမွာ သစ္လြင္ေနေသာ္လည္း မိမိအနားကမိန္္းမ၏ ၀တ္စံုနွင့္တူညီေနေၾကာင္း အံံ့ၾသစြာသတိျပဳ႕မိပါသည္။ ဆံပင္အရွည္ကို ထံုးစည္းထားသျဖင့္ သူ႕မမ်က္နွာကိုေပၚလြင္စြာေတြ႕ရေသာအခါ မိမိတည္းေသာ အိမ္ကေလွခါးထိပ္မွေကာင္မေလးျဖစ္ေၾကာင္းသတိျပဳ႕မိျပီး မိမိေဘးက မိန္းမနွင့္တူေၾကာင္းလည္း သတိျပဳ႕မိပါသည္။
ထိစဥ္မွာပင္ ဘယ္အခ်ိန္တံုးကေရာက္ေနမွန္းမသိေသာ ေယာက္်ားပိ်ဳတစ္ေယာက္
သစ္ပင္အကြယ္မွရုတ္တရက္ထြက္လာျပီး အလုပ္ကျပန္လာဟန္တူေသာ ၎မိန္းမကို တားလို္က္ကာ စကားတစ္စံုတစ္ရာေျပာေနေၾကာင္းေတြ႕ရပါသည္။ စကားေျပာေနရာမွ ရုန္းရင္းဆန္ခတ္ျဖစ္လာပါသည္။ ထိုေယာက္်ားပ်ိဳမွာ ဆြဲလားရမ္းလားလုပ္ေနသျဖင့္ ဘာျဖစ္တာလဲဟုမိမိမွာ မေက်မနပ္ျဖစ္လွ်က္ မတ္တပ္ထရပ္လိုက္ပါသည္။
သို႕ေသာ္စိတ္သြားတိုင္းကိုယ္မပါနိုင္ျဖစ္ျပီး ေျခေထာက္မ်ားမွာ ထံုက်င့္ကိုက္ခဲေနေၾကာင္း သတိျပဳ႕မိသျဖင့္ ငါေစာေစာကလဲက်သြားတာေတာ္ေတာ္ျပင္းသြားတာပဲဟု သတိျပဳ႕မိပါသည္။ ကၽြန္ေတာ့မွာ မိမိေဘးကမိန္းမကို သတိမျပဳမိအားေတာ့ဘဲ ျပႆနာတက္ေနေသာ သူတို႕နွစ္ေယာက္ကိုသာ စိတ္၀င္စားမိပါသည္။ ေယာက္်ားမွာေတာင္းဆိုဆြဲလားရမး္လားလုပ္ေနရာမွ အလုပ္ျပန္မိန္းမပ်ိဳမွာ ဇြတ္အတင္းရုန္းထြက္ျပီး ဆက္သြားရာ ေနာက္ကေယာက္်ားက ဆန္ထိုးပိုက္နွင့္တူေသာအရာကို
ခါးၾကားမွဆြဲထုတ္လိုက္ျပီး ေနာက္မွေျပးလိုက္သြားကာ လက္ကိုေျမွာက္လိုက္ျပီး
၎မိန္းမေနာက္ေက်ာသို႕။

(ဆက္ရန္)