ဆိုဗီယက္ျပန္ရဲ႕ ဘ၀ဇာတ္ေၾကာင္း
|
8:37 PM |
No မွတ္ခ်က္ |
Zaw Naung Ling
သန္လ်င္ၿမိဳ႕၊ ေအာင္ခ်မ္းသာ ရပ္ကြက္ထဲက အတြင္းဘက္ က်က် ေနရာ တစ္ခုမွာ ““အေမမ်ားရြာ””လို႔ နာမည္ တပ္ထားတဲ့ ၿခံ၀င္းတစ္ခု ရွိပါတယ္။ တစ္ထပ္ တိုက္ပုေလးေတြ နဲ႔ တည္ေဆာက္ထားတဲ့ အဲဒီ ၿခံ၀င္းထဲမွာ ႐ုပ္ရွင္ ေလာကက သက္ႀကီး အႏုပညာရွင္ အခ်ဳိ႕ စုစည္း ေနထိုင္ ၾကပါတယ္။ အိုးပိုင္ အိမ္ပိုင္မရွိဘဲ ဘ၀ကို ခက္ခဲစြာ ႐ုန္းကန္ ျဖတ္သန္း ေနၾကရတဲ့၊ ႏြမ္းပါးတဲ့ ဇာတ္ပို႔ ဇာတ္ရံ အႏုပညာ ရွင္ႀကီးေတြ အတြက္ကေတာ့ ““အေမမ်ားရြာ”” ဟာ ကႏၲာရထဲက အိုေအစစ္ေလး တစ္ခုလိုပါပဲ။
အေမမ်ား ရြာျဖစ္ေပၚလာဖို႔ အတြက္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ တစ္စိုက္ မတ္မတ္ ႀကိဳးစား လာခဲ့သူကေတာ့ အေမမ်ား အဖြဲ႕ကို ဦးေဆာင္သူ တစ္ေယာက္ ျဖစ္တဲ့ ေဒၚႏြဲ႕ႏြဲ႕စန္းပါ။
အၿငိမ့္သဘင္ ေလာကမွာ ““ဆိုဗီယက္ျပန္ ႏြဲ႕ႏြဲ႔စန္း””ရယ္လို႔ နာမည္ တစ္လံုးကို ေရးထိုးထား ႏိုင္ခဲ့ၿပီး ႐ုပ္ရွင္ ေလာကမွာလည္း အကယ္ဒမီ ေရႊစင္ ႐ုပ္တုကို ပိုင္ဆိုင္ ထားခဲ့သူ ေဒၚႏြဲ႕ႏြဲ႕စန္းကို ““အေမမ်ားရြာ”” မွာ က်န္းမာစြာ ေတြ႕ခဲ့ရပါတယ္။
ေဒၚႏြဲ႔ႏြဲ႔စန္းကို မေကြးတိုင္း ေဒသႀကီး၊ ပခုကၠဴခ႐ိုင္၊ ၿမိဳင္ၿမိဳ႕ နယ္ထဲက လင္းကေတာ ေက်းရြာမွာ ၁၉၄၁ ခုႏွစ္က ေမြးဖြားခဲ့တာဆို ေတာ့ အခုဆိုရင္ အသက္ (၇၄) ႏွစ္ရွိပါၿပီ။ သို႔တိုင္ေအာင္ သူ႔ဘ၀၊ သူ႔ အေၾကာင္းေတြ ကို သြက္လက္စြာ ျပန္ေျပာင္း ေျပာျပရင္း စကားသံ နဲ႔ ေလယူ ေလသိမ္း က အစ ငယ္မူ ငယ္ေသြး အတိုင္း ၾကည္လင္ ျပတ္သား ေနဆဲ ျဖစ္တာကို ေတြ႕ရတယ္။
႐ိုးသားတဲ့ ေတာင္သူ မိဘႏွစ္ပါးက ေမြးဖြားလာတဲ့ ေဒၚႏြဲ႔ႏြဲ႔စန္းဟာ ေမြးခ်င္း ငါးဦးထဲမွာ သံုးေယာက္ေျမာက္ ျဖစ္ပါတယ္။ အႏုပညာမ်ဳိး ႐ိုးလည္း မရွိပါဘဲ သူတစ္ဦးတည္း အၿငိမ့္သဘင္ နဲ႔ ႐ုပ္ရွင္ ေလာကကို ေရာက္ရွိ လာခဲ့တာပါ။ သူမ ငယ္စဥ္ဘ၀မွာပဲ ဖခင္ျဖစ္သူက ကြယ္လြန္ သြားခဲ့တာမို႔ (၃၅) ႏွစ္ အရြယ္ မိခင္ျဖစ္သူဟာ က်န္ခဲ့တဲ့ ကေလး တစ္သိုက္နဲ႔ ဘ၀ကို ဆက္လက္ ႐ုန္းကန္ ျဖတ္သန္း လာခဲ့ရတယ္။
သူမ ခုနစ္ ႏွစ္သမီး အရြယ္မွာ နယ္မွာရွိတဲ့ ထန္းပင္ေတြ၊ လယ္ေျမေတြကို ေရာင္းခ်ၿပီး မႏၲေလးၿမိဳ႕ကို ေျပာင္းေရႊ႕ လာခဲ့တယ္။ မႏၲေလး ေရာက္တဲ့အခါ မႏၲေလး ပန္တ်ာေက်ာင္း မွာ စတင္ပညာ သင္ၾကားခဲ့ရတယ္။
““ပန္တ်ာေက်ာင္း ဆိုတာ အဲဒီတုန္းက ဘုန္းႀကီး ေက်ာင္းသားေတြ၊ ဆိုင္းသမား သားသမီးေတြပဲ တက္ၾကတာေလ။ ၀ဏၰေက်ာ္ထင္ ေဒၚၾသဘာေသာင္းက ကဗ်ာလြတ္ အကကို သင္ေပးတယ္။ ဦးေရႊေဒါင္းညိဳ က ေယာက်ာ္းေလး အကကို သင္ေပးတယ္”” လို႔ ေဒၚႏြဲ႔ႏြဲ႔စန္းက ငယ္ဆရာေတြကို ေျပာျပတယ္။
သူမနဲ႔ တစ္တန္းတည္း တက္ေရာက္ ပညာ သင္ၾကားခဲ့ၿပီး ထင္ရွားခဲ့တဲ့ သူေတြကေတာ့ ေဒၚအမာစိန္၊ ပန္တ်ာ က်င္က်င္ၿမိဳင္၊ လွထိပ္တင္၊ ယု၀တီ ျမင့္ျမင့္၊ မရွပ္ေတး၊ ညိဳညိဳစန္း စတဲ့ သူေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ သူမ ေရာက္ကာစက ပန္တ်ာေက်ာင္း ဟာ မႏၲေလး မီးသတ္ႀကီး ေဘးမွာ တည္ရွိခဲ့ၿပီး ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ မႏၲေလး နန္းေရွ႕ကို ေျပာင္းေရႊ႕ ဖြင့္လွစ္ခဲ့တယ္။
ေညာင္ရမ္း ဆရာေတာ္ ဘုရားႀကီး ပ်ံလြန္ေတာ္ မူတဲ့အခါ မႏၲေလး ပန္တ်ာေက်ာင္း က အဖြဲ႔ေတြ ရန္ကုန္ကို ဆင္းၿပီး ကျပဖို႔ အခြင့္ႀကံဳ လာခဲ့တယ္။ အဲဒီပြဲမွာ ယဥ္ေက်းမႈ၀န္ႀကီး ဦးခင္ေမာင္ေလး က သူတို႔ မႏၲေလး ပန္တ်ာ အဖြဲ႕ကိုေရာ၊ ဆိုဗီယက္ျပန္ ႏြဲ႕ႏြဲ႕စန္းရယ္ လို႔ ျဖစ္လာမယ့္ ႏြဲ႕ႏြဲ႕စန္း ကေလးကိုေရာ သတိျပဳ မိခဲ့တယ္။ ထူးခၽြန္တဲ့ သူမရဲ႕ကဗ်ာလြတ္ အက ကိုလည္း ခ်ီးက်ဴးခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ တ႐ုတ္ျပည္ ခ်စ္ၾကည္ေရး ခရီးစဥ္မွာ သူမကို ေခၚေဆာင္သြားဖို႔ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ၿပီး အကကို ေသခ်ာ သင္ခိုင္းခဲ့တယ္။ ဒီလိုနဲ႔ သူမဟာ အသက္ ရွစ္ႏွစ္ အရြယ္မွာပဲ ပထမဆံုး ႏိုင္ငံျခား ခရီးစဥ္ အျဖစ္ တ႐ုတ္ ႏိုင္ငံမွာ သြားေရာက္ ေဖ်ာ္ေျဖခဲ့ရတယ္။
တ႐ုတ္ႏိုင္ငံ ခ်စ္ၾကည္ေရး ခရီးစဥ္ အၿပီးမွာေတာ့ မႏၲေလး ပန္တ်ာေက်ာင္းမွာပဲ ဆက္လက္ ေနထိုင္ၿပီး၊ ယိုးဒယား အကနဲ႔ အၿငိမ့္ အကေတြ ကို ေဒၚၾသဘာေသာင္း ဆီမွာ ဆက္လက္ သင္ယူခဲ့တယ္။ (၁၀) ႏွစ္ သမီး အရြယ္မွာေတာ့ ပန္တ်ာေက်ာင္း မွာ အေတာ္ေလး ပညာစံုခဲ့ၿပီ ျဖစ္ပါတယ္။
ေနာက္ေတာ့ မႏၲေလးက အၿငိမ့္ တည္ေထာင္သူ ဦးမန္းရီက ““မဂၤလာအၿငိမ့္”” ဆိုတဲ့ အမည္နဲ႔ အၿငိမ့္ တည္ေထာင္ၿပီး သူမက အၿငိမ့္ မင္းသမီး ဘ၀နဲ႔ စတင္ ကျပခဲ့ရတယ္။ အဲဒီတုန္းက အတူကျပ ေဖ်ာ္ေျဖခဲ့ရသူ ေတြကေတာ့ ဦးေရႊေဒါင္း၊ ဦးေငြေမာင္းစတဲ့ လူရႊင္ေတာ္ ႀကီးေတြ ျဖစ္ပါတယ္။
မႏၲေလးမွာ အေျခစိုက္ၿပီး အၿငိမ့္ ကျပ ေနရေပမယ့္ ႏိုင္ငံေတာ္ ပြဲေတြ၊ အခမ္းအနားေတြ ရွိတဲ့အခါ ရန္ကုန္ကို ဆင္းလာၿပီး မၾကာခဏ ကျပ ေဖ်ာ္ေျဖခဲ့ရတယ္။ အိႏိၵယ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ေန႐ူးနဲ႔ သူ႔ရဲ႕ ကေတာ္တို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံကို အလည္ လာခိုက္မွာ ယိုးဒယား အကနဲ႔ ေဖ်ာ္ေျဖတဲ့ အခါ အက ေကာင္းလြန္းလို႔ ဆိုၿပီး အသက္ (၁၄) ႏွစ္ အရြယ္အၿငိမ့္ မင္းသမီးေလး ႏြဲ႕ႏြဲ႕စန္းဟာ ထဘီတစ္ထည္ ဆုခ် ခံခဲ့ရပါတယ္။
ဒီလိုနဲ႔ ဆိုဗီယက္ျပန္ ႏြဲ႔ႏြဲ႔စန္းရယ္ လို႔ နာမည္ မေက်ာ္ေသးခင္ မွာဘဲ ရန္ကုန္ နဲ႔ မႏၲေလး ကူးလူး ဆက္ဆံ ကျပ ေဖ်ာ္ေျဖရင္း အၿငိမ့္ မင္းသမီးေလး ႏြဲ႔ႏြဲ႕စန္းဟာ နာမည္ရ လာခဲ့တယ္။ သမၼတ မန္း၀င္းေမာင္ လက္ထက္ မွာ ျပဳလုပ္ခဲ့တဲ့ ႏိုင္ငံေတာ္ ပြဲေတြ၊ အခမ္းအနား ေတြတိုင္းမွာ သူမဟာ လိုက္လံကျပ ေဖ်ာ္ေျဖ ခဲ့ရတယ္။
သူမအသက္ (၁၈) ႏွစ္ အရြယ္ေလာက္ မွာေတာ့ သူမရဲ႕ဘ၀မွာ အေရးပါတဲ့ ျပည္ပ ခရီးစဥ္ တစ္ခုျဖစ္တဲ့ ဆိုဗီယက္ ျပည္ေထာင္စုကို ခ်စ္ၾကည္ေရး ခရီးစဥ္ အျဖစ္ တျခားေသာ အႏုပညာရွင္ေတြနဲ႔ အတူ လိုက္ပါခြင့္ ရခဲ့တယ္။ ေရႊမန္း ဦးတင္ေမာင္၊ ဦးကနက္စိန္၊ ဦးစိန္ေအာင္မင္း၊ ဦးဟန္ပ၊ ဦးဘသန္း စတဲ့ နာမည္ႀကီး အႏုပညာရွင္ ႀကီးေတြနဲ႔ အတူ လူ (၃၀) ပါ၀င္တဲ့ ျမန္မာ အႏုပညာရွင္ အဖြဲ႕မွာ သူမဟာလည္း တတ္ကၽြမ္းတဲ့ အႏုပညာနဲ႔ ကျပ ေဖ်ာ္ေျဖခြင့္ ရခဲ့တယ္။ ျမန္မာ့ အႏုပညာကို ဆိုဗီယက္ ျပည္ေထာင္စု သားေတြ သိျမင္ ေတြ႕ရွိခဲ့ရတယ္။
ဆိုဗီယက္ ျပည္ေထာင္စု က ျပန္လာခဲ့ၿပီး ေနာက္မွာေတာ့ ““ဆိုဗီယက္ျပန္ ႏြဲ႕ႏြဲ႕စန္း”” ဆိုတဲ့ နာမည္ကို ခံယူၿပီး အၿငိမ့္ဆက္ ကခဲ့တယ္။ ေနာက္ထပ္ ျပည္ပ ခရီးစဥ္ တစ္ခုျဖစ္တဲ့ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံ ခ်စ္ၾကည္ေရး ခရီးစဥ္ ကိုေတာ့ တ႐ုတ္ ျမန္မာ နယ္နိမိတ္ ေရးဆြဲေရး ကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး သူမ အသက္ (၂၀) အရြယ္ ေလာက္မွာ သြားျဖစ္ခဲ့တယ္။
အဲဒီ ခရီးစဥ္ မွာေတာ့ ျမန္မာ အႏုပညာ အဖြဲ႕ဟာ ေက်ာ္ေဆြ၊ အေကာ္ဒီယံ အုန္းေက်ာ္၊ ကိုျမႀကီး၊ စံရွားတင္၊ ခင္ယုေမ စတဲ့ နယ္ပယ္စံု က အႏုပညာရွင္ေတြ ပါ၀င္တဲ့ အဖြဲ႔ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီ ခရီးစဥ္မွာလည္း ျမန္မာ့ အႏုပညာေတြ ကို အားလံုး တက္ညီ လက္ညီနဲ႔ ေဖ်ာ္ေျဖ ခဲ့ၾကတယ္။
သူမ အသက္ (၂၀) အရြယ္ ေလာက္မွာပဲ မႏၲေလးၿမိဳ႕က စက္သူေဌး ဦးေမာင္ေမာင္ခင္ နဲ႔ အိမ္ေထာင္ က်ခဲ့တယ္။ အိမ္ေထာင္က် ၿပီးေနာက္ မွာေတာ့ ခင္ပြန္း ျဖစ္သူရဲ႕ ဂ႐ုစိုက္လြန္းမႈေတြ နဲ႔ အတူ သူမလုပ္ခ်င္တဲ့ အႏုပညာ အလုပ္ေတြကို အကန္႔ အသတ္နဲ႔ပဲ လုပ္ကိုင္ခြင့္ ရခဲ့ေတာ့တယ္။ အၿငိမ့္ ေလာက အျပင္ ႐ုပ္ရွင္ ေလာကကိုပါ ၀င္ေရာက္ခ်င္ တဲ့ သူမ အတြက္ ““ မည္သူမွ် မတြဲရ၊ မဖက္ရ”” စတဲ့ ကန႔္သတ္ခ်က္ ေတြနဲ႔ လုပ္ကိုင္ခြင့္ ေပးတဲ့ ခင္ပြန္း ျဖစ္သူေၾကာင့္ အမ်ားႀကီး အေႏွာင့္အယွက္ ျဖစ္ခဲ့ရတယ္။
““မုန္း””၊ ““မိုးညအိပ္မက္ျမဴ”” စတဲ့ ႐ုပ္ရွင္ ဇာတ္ကားေတြကို ရိုက္ကူးခြင့္ ရခဲ့ေပမယ့္ အႏုပညာ အလုပ္ေတြကို သူလုပ္ခ်င္တဲ့ ပံုစံအတိုင္း လြတ္လြတ္ လပ္လပ္ လုပ္ကိုင္ခြင့္ မရခဲ့တာေၾကာင့္ ရလာတဲ့ အခြင့္အေရး တိုင္းကို ဖမ္းဆုပ္ခြင့္ မရခဲ့ဘူးလို႔ ေဒၚႏြဲ႔ႏြဲ႔စန္းက ဆိုတယ္။ အိမ္ေထာင္က်ၿပီး ႏွစ္ ႏွစ္ေလာက္ အၾကာမွာေတာ့ ဘာ အႏုပညာ အလုပ္ကိုမွ လုပ္ကိုင္ခြင့္ မရေတာ့ ေလာက္ေအာင္ ခင္ပြန္း ျဖစ္သူရဲ႕ တင္းက်ပ္တဲ့ ခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈေတြနဲ႔ ႀကံဳခဲ့ရတယ္။
““သူ႔ကို ခ်စ္လို႔ ယူခဲ့တာ မဟုတ္ဘူး။ မႏၲေလးမွာ ကေနရင္း ေတာင္ျပဳန္း သြားမယ္ ဆိုၿပီး ခိုးေျပးခဲ့တာ။ ကိုယ္က ဘာ ဗဟုသုတ မွ မရွိဘူးေလ။ ေနာက္မွ ေရွ႕ေနနဲ႔ တိုင္ပင္ၿပီး လက္ထပ္ခဲ့တာ”” လို႔ေဒၚႏြဲ႔ႏြဲ႔စန္း က ေျပာျပတယ္။
ခင္ပြန္း ျဖစ္သူ ဦးေမာင္ေမာင္ခင္နဲ႔(၁၁) ႏွစ္ၾကာ ေပါင္းသင္းခဲ့ၿပီး ေနာက္ဆံုးမွာ သေဘာထား မတိုက္ဆိုင္တဲ့ အတြက္ လမ္းခြဲခဲ့တယ္။ ဦးေမာင္ေမာင္ခင္ နဲ႔ သားသမီး ႏွစ္ဦး ရခဲ့တယ္။
ခင္ပြန္းျဖစ္သူ နဲ႔ လမ္းခြဲခဲ့ၿပီးတဲ့ ေနာက္မွာေတာ့ အၿငိမ့္ ျပန္ကရင္း ဘ၀ ရပ္တည္ ခဲ့တယ္။ အရြယ္က လည္း ႏုပ်ဳိးေသးခ်ိန္မို႔ စီးပြားေရး အတြက္လည္း တစ္ဖက္က လုပ္ရင္း တစ္ဖက္ ကလည္း ပိုးပန္းလာ သူေတြကို ေရွာင္တိမ္းရင္း အခက္ အခဲေတြ အမ်ားႀကီးနဲ႔ ရင္ဆိုင္ ခဲ့ရတယ္ လို႔ ေဒၚႏြဲ႔ႏြဲ႔စန္းက ဆိုတယ္။
ရန္ကုန္ၿမိဳ႕၊ မဂိုလမ္း မွာ ႏြဲ႕ႏြဲ႕စန္း အကသင္တန္းဆိုၿပီး သင္တန္း တစ္ခု ဖြင့္လွစ္ ခဲ့သလို ဒါ႐ိုက္တာ ဘိုကေလး တင့္ေအာင္၊ ဂီတလုလင္ ဦးကိုကို၊ ေဒၚၾကည္ၾကည္ေဌး တို႔ ဦးေဆာင္တဲ့ ““ဂီတ ပေဒသာ ျပဇာတ္ႀကီး”” နဲ႔လည္း ျမန္မာျပည္ အႏံွ႔ လွည့္လည္ ကျပခဲ့တယ္။
ရုပ္ရွင္ ေလာက ကိုေတာ့ ကိုေအာင္ေဆြ၊ ေက်ာ္ဟိန္း တို႔ ပါ၀င္တဲ့ ““မဟာေဗာဓိ”” ႐ုပ္ရွင္ကားနဲ႔ တစ္ေက်ာ့ျပန္ ျပန္လည္ ၀င္ေရာက္ခဲ့ၿပီး အဲဒီ ေနာက္ပိုင္း ကတည္းက ဇာတ္ကားေတြ ပံုမွန္ ျပန္လည္ ႐ိုက္ကူး ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ဒုတိယ မင္းသမီး ေနရာက ဇာတ္ကားေတြ ျပန္လည္ ႐ိုက္ကူးရင္း ဗီဒီယိုေခတ္ ေရာက္လာေတာ့ အေမခန္းေတြ မွာ သူမဟာ နာမည္ႀကီး ျဖစ္လာခဲ့တယ္။ ၁၉၉၃ ခုႏွစ္မွာေတာ့ ““သရဖူ”” ဇာတ္ကားနဲ႔ အကယ္ဒမီ ရခဲ့တယ္။
““ဘ၀မွာ အကယ္ဒမီ အခါခါ လြဲခဲ့ရတယ္။ အင္းေလးမွာ ရြာတဲ့မိုး၊ လြဲတယ္။ မုန္း၊ လြဲတယ္။ မူပိုင္ ခ်စ္သူ၊ လြဲတယ္။ သရဖူ မွာကေတာ့ ကိုယ္ မႀကိဳက္ေပမယ့္ ရခဲ့တယ္”” လို႔ ေဒၚႏြဲ႕ႏြဲ႕စန္းက ျပန္ေျပာျပတယ္။
ဇာတ္ပို႔ ဘ၀မွာ အကယ္ဒမီ ဆု ရေပမယ့္ သူမအတြက္ ၀မ္းသာတဲ့ စိတ္နဲ႔ ထူးထူး ျခားျခား မခံစားရဘူး လို႔လည္း ဆိုပါတယ္။
““သူမ်ားေတြ ကေတာ့ အကယ္ဒမီ ရရင္ ငိုၾကတယ္။ ငါလည္း ငိုရင္ ေကာင္းမလားေပါ့။ မငိုဘဲ ေနရင္ေရာ ေကာင္းပါ ့မလားေပါ့။ ေတြးေနခဲ့တာ။ စိတ္ထဲမွာ ၀မ္းမသာဘူး။ အကယ္ဒီမီ ပြဲမလုပ္ႏိုင္ရင္ ငါေတာ့ ဒုကၡဆိုၿပီး တစ္ခ်ိန္လံုး ေတြးေနခဲ့တာ”” လို႔ ေဒၚႏြဲ႕ႏြဲ႕စန္းက အကယ္ဒမီ ေရႊစင္ ႐ုပ္ရရွိခဲ့တဲ့ ခံစားခ်က္ ကို ေျပာျပတယ္။
တကယ္လည္း ဘ၀မွာ အခက္ အခဲေတြ နဲ႔ ရင္ဆိုင္ လာရတဲ့ အခါ သူမ ရရွိထားတဲ့ အကယ္ဒမီ ေရႊစင္ ႐ုပ္တု က ေရႊၾကယ္ပြင့္ေလး ကို ေငြက်ပ္ (၃၀၀၀၀) နဲ႔ အျပင္မွာ ထုတ္္ေရာင္းခဲ့ ရပါတယ္။
ေဒၚႏြဲ႕ႏြဲ႕စန္းဟာ ပထမ ခင္ပြန္း ျဖစ္သူ ဦးေမာင္ေမာင္ခင္ နဲ႔ လမ္းခြဲၿပီး ငါးႏွစ္ေလာက္ အၾကာမွာ ဦးတင္ဦးေလးနဲ႔ ထပ္မံ အိမ္ေထာင္ျပဳ ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း စီးပြားေရး အပါအ၀င္ အေၾကာင္း အမ်ဳိးမ်ဳိးေၾကာင့္ သားတစ္ဦး ရရွိၿပီး၊ အိမ္ေထာင္သက္ (၁၀) ႏွစ္ေလာက္မွာ ထပ္ၿပီး လမ္းခြဲ ခဲ့ရ ျပန္ပါတယ္။
သူမ အကယ္ဒမီ ရခဲ့တဲ့ ၁၉၉၃ ခုႏွစ္ မွာပဲ အေမမ်ား အဖြဲ႕ကို စတင္ ထူေထာင္ၿပီး သႀကၤန္ ကာလေတြမွာ လိုက္လံ ကျပခဲ့တယ္။ အေမမ်ား အဖြဲ႕မွာ ပါ၀င္ၾကသူ အမ်ားစုဟာ ဆင္းရဲ ႏြမ္းပါးတဲ့ ဇာတ္ပို႔၊ ဇာတ္ရံ သက္ႀကီး အႏုပညာရွင္ေတြ ျဖစ္ၿပီး အဖြဲ႕ တည္ေထာင္ ကာစ မွာ လူ (၃၀) ရွိခဲ့ရာက ေန အခုဆိုရင္ (၁၃ ) ဦးပဲ ရွိပါေတာ့တယ္။ အဲဒီ (၁၃) ဦးထဲမွာ လည္း စတင္ တည္ေထာင္ခ်ိန္ ကေန ယေန႔အထိ က်န္ရွိ ေနၾကသူ က ေဒၚႏြဲ႕ႏြဲ႔စန္း၊ ေဒၚထိပ္တင္ထား၊ ေဒၚေအးၾကည္နဲ႔ ေဒၚသဲႏုခိုင္ တို႔ပဲ ရွိၾက ပါေတာ့တယ္။ က်န္တဲ့ အေမမ်ား အဖြဲ႔၀င္ေတြ ကေတာ့ ႏွစ္ေပါင္း (၂၀) ေက်ာ္ ကာလ အတြင္းမွာ တျဖဳတ္ျဖဳတ္ ကြယ္လြန္ ခဲ့ၾကၿပီ ျဖစ္ပါတယ္။
““ဇာတ္ပို႔ ဇာတ္ရံေတြ ဆိုတာက တစ္ႏွစ္မွ ႐ုပ္ရွင္ သံုးကားေလာက္ ရိုက္ရတာ။ အႏုပညာေၾကးလည္း နည္းေတာ့ မေျပ လည္ၾကဘူး။ ဇာတ္ပို႔ ဇာတ္ရံ အမ်ားစုက မြဲေတ ေနၾကတာ။ အခု ကိုလူေခ်ာတို႔ အဖြဲ႕ဆို လည္း ဆင္းရဲ ၾကတာပဲေလ”” လို႔ ေဒၚႏြဲ႔ႏြဲ႔စန္းက ေျပာတယ္။
အေမမ်ား အဖြဲ႔ကို စတင္ ထူေထာင္စဥ္ ကတည္းက အဖြဲ႕၀င္ေတြ ရဲ႕ ေနေရး အတြက္ ေနစရာ အိမ္ရာတစ္ခုကို ဖန္တီးဖို႔ စိတ္ကူးနဲ႔ ႀကိဳးစားခဲ့တယ္။ သူမရဲ႕ အဲဒီ စိတ္ကူးေလး ဟာ ၂၀၀၆ ခုႏွစ္ ေလာက္က စျပီး တျဖည္းျဖည္း တိုးတက္ ႐ုပ္လံုး ေပၚလာခဲ့ေတာ့ အခုဆိုရင္ အခန္း ဖြဲ႕စည္းပံု အရ လူ (၁၆) ေယာက္ ေလာက္ ေနထိုင္လို႔ရတဲ့ ““အေမမ်ား ရြာ”” ဆိုတဲ့ အေဆာက္အအံု ကေလး က ရွိလာခဲ့ပါၿပီ။
ဒီအိမ္ရာေလး ျဖစ္ေပၚလာဖို႔ အတြက္ ၀ိုင္း၀န္း ကူညီေပး ခဲ့ၾကတဲ့ သူေတြ ကေတာ့ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းရွင္ေတြ၊ ေဆာက္လုပ္ေရး လုပ္ငန္းရွင္ေတြ၊ အႏုပညာရွင္ေတြ ျဖစ္ၿပီး သူတို႔ကို လည္း ဘုရားရွိခိုးတိုင္း အၿမဲ ေမတၱာ ပို႔သ ေနတယ္လို႔ ေဒၚႏြဲ႕ႏြဲ႕စန္းက ဆိုတယ္။
ဒါေပမဲ့ ဒီအိမ္ရာေလး အဆင္ေျပေျပ လည္ပတ္ဖို႔နဲ႔ ေရရွည္ ရပ္တည္ဖို႔ အတြက္ ကေတာ့ ဆက္လက္ ႐ုန္းကန္ ေနရဆဲ အေျခ အေနပါ။ ႐ုပ္ရွင္နဲ႔ ဗီဒီယို ႐ိုက္ကူးလို႔ ရတဲ့ အႏုပညာ ေၾကးေလးေတြရယ္၊ အလွဴရွင္ေတြ ရဲ႕ ၀ိုင္း၀န္း လွဴဒါန္းမႈေတြ ရယ္ေၾကာင့္ ““အေမမ်ားရြာ”” ေလးဟာ တစ္လခ်င္းစီ အသက္ ဆက္ႏိုင္ ေနေပမယ့္ ေရရွည္ ရပ္တည္ဖို႔ အတြက္ေတာ့ ေငြပေဒသာ ပင္ေလး တစ္ခု ရွိေစခ်င္တယ္ လို႔ ေဒၚႏြဲ႕ႏြဲ႕စန္းက ေျပာတယ္။
ေဒၚႏြဲ႔ႏြဲ႔စန္းဟာ ဘ၀ တစ္ေလွ်ာက္လံုး မွာ လူမႈ ထူးခၽြန္ဆု၊ သုခုမဧကရီ ဘြဲ႔ အပါအ၀င္ ႏိုင္ငံေတာ္ သမၼတေတြ နဲ႔ ျမန္မာႏိုင္ငံကို အလည္အပတ္ လာေရာက္ခဲ့တဲ့ အျခားေသာ ႏိုင္ငံ့ ေခါင္းေဆာင္ေတြရဲ႕ ဆု တံဆိပ္ေတြကို ရရွိခဲ့သူ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ လက္ရွိ အခ်ိန္အထိ လူခ်မ္းသာ တစ္ဦးအျဖစ္ ရပ္တည္ႏိုင္ျခင္း မရွိတာကေတာ့ သူမရဲ႕ ပရဟိတ အလုပ္ေတြေၾကာင့္ လို႔ ေဒၚႏြဲ႕ႏြဲ႕စန္းက ဆိုပါတယ္။
““အေမမ်ား အဖြဲ႕ကို ထူေထာင္တုန္း ကလည္း အိမ္ပိုင္ မရွိခဲ့ဘူး။ အခု ထိလည္း မရွိဘူး။ ႏိုင္ငံေတာ္က ခ်ေပးခဲ့တဲ့ တိုက္ခန္းေတြ ကေတာ့ အထိုက္အသင့္ ရခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ လူမႈေရး လုပ္ငန္းေတြ မွာပဲ အကုန္ ျပန္လွဴခဲ့တယ္”” လို႔ ေဒၚႏြဲ႕ႏြဲ႕စန္းက ေျပာတယ္။
႐ုပ္ရွင္ ဇာတ္ကားေပါင္း (၁၅၀) ေလာက္ နဲ႔ ဗီဒီယို ဇာတ္ကားေပါင္း အေျမာက္ အျမား ႐ိုက္ကူးခဲ့သူ ေဒၚႏြဲ႔ႏြဲ႔စန္းဟာ လက္ရွိ မွာလည္း အေမအခန္း၊ အဘြားအခန္း ကေန ဇာတ္ကားေတြ ဆက္လက္ ႐ိုက္ကူး ေနဆဲပါ။ သႀကၤန္ ကာလတိုင္း မွာလည္း အေမမ်ား အဖြဲ႕ကို ဦးေဆာင္ ၿပီး ကျပ ေဖ်ာ္ေျဖ ေနဆဲပါ။ ျမန္မာႏိုင္ငံ ႐ုပ္ရွင္ အစည္းအရံုးမွာ ဇာတ္ပို႔ ဇာတ္ရံအလႊာ ဥကၠ႒ အျဖစ္ (၁၂) ႏွစ္ၾကာ တာ၀န္ယူခဲ့ၿပီး ျမန္မာႏိုင္ငံ သဘင္ အစည္းအရံုး မွာလည္း အတြင္းေရးမွဴး အျဖစ္ ေဆာင္ရြက္ေနဆဲပါ။
““ မေသမခ်င္းေတာ့ ဆက္လုပ္ သြားရမွာပဲေလ။ အႏုပညာနဲ႔ ပတ္သက္ ရင္ေတာ့ အခု အခ်ိန္အထိ ေလ့လာေနတုန္း၊ သင္ယူ ေနတုန္းပါ ပဲ”” လို႔ ေဒၚႏြဲ႕ႏြဲ႔စန္းက ဆိုပါတယ္။
ေဇာ္ေနာင္လင္း
သန္လ်င္ၿမိဳ႕၊ ေအာင္ခ်မ္းသာ ရပ္ကြက္ထဲက အတြင္းဘက္ က်က် ေနရာ တစ္ခုမွာ ““အေမမ်ားရြာ””လို႔ နာမည္ တပ္ထားတဲ့ ၿခံ၀င္းတစ္ခု ရွိပါတယ္။ တစ္ထပ္ တိုက္ပုေလးေတြ နဲ႔ တည္ေဆာက္ထားတဲ့ အဲဒီ ၿခံ၀င္းထဲမွာ ႐ုပ္ရွင္ ေလာကက သက္ႀကီး အႏုပညာရွင္ အခ်ဳိ႕ စုစည္း ေနထိုင္ ၾကပါတယ္။ အိုးပိုင္ အိမ္ပိုင္မရွိဘဲ ဘ၀ကို ခက္ခဲစြာ ႐ုန္းကန္ ျဖတ္သန္း ေနၾကရတဲ့၊ ႏြမ္းပါးတဲ့ ဇာတ္ပို႔ ဇာတ္ရံ အႏုပညာ ရွင္ႀကီးေတြ အတြက္ကေတာ့ ““အေမမ်ားရြာ”” ဟာ ကႏၲာရထဲက အိုေအစစ္ေလး တစ္ခုလိုပါပဲ။
အေမမ်ား ရြာျဖစ္ေပၚလာဖို႔ အတြက္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ တစ္စိုက္ မတ္မတ္ ႀကိဳးစား လာခဲ့သူကေတာ့ အေမမ်ား အဖြဲ႕ကို ဦးေဆာင္သူ တစ္ေယာက္ ျဖစ္တဲ့ ေဒၚႏြဲ႕ႏြဲ႕စန္းပါ။
အၿငိမ့္သဘင္ ေလာကမွာ ““ဆိုဗီယက္ျပန္ ႏြဲ႕ႏြဲ႔စန္း””ရယ္လို႔ နာမည္ တစ္လံုးကို ေရးထိုးထား ႏိုင္ခဲ့ၿပီး ႐ုပ္ရွင္ ေလာကမွာလည္း အကယ္ဒမီ ေရႊစင္ ႐ုပ္တုကို ပိုင္ဆိုင္ ထားခဲ့သူ ေဒၚႏြဲ႕ႏြဲ႕စန္းကို ““အေမမ်ားရြာ”” မွာ က်န္းမာစြာ ေတြ႕ခဲ့ရပါတယ္။
ေဒၚႏြဲ႔ႏြဲ႔စန္းကို မေကြးတိုင္း ေဒသႀကီး၊ ပခုကၠဴခ႐ိုင္၊ ၿမိဳင္ၿမိဳ႕ နယ္ထဲက လင္းကေတာ ေက်းရြာမွာ ၁၉၄၁ ခုႏွစ္က ေမြးဖြားခဲ့တာဆို ေတာ့ အခုဆိုရင္ အသက္ (၇၄) ႏွစ္ရွိပါၿပီ။ သို႔တိုင္ေအာင္ သူ႔ဘ၀၊ သူ႔ အေၾကာင္းေတြ ကို သြက္လက္စြာ ျပန္ေျပာင္း ေျပာျပရင္း စကားသံ နဲ႔ ေလယူ ေလသိမ္း က အစ ငယ္မူ ငယ္ေသြး အတိုင္း ၾကည္လင္ ျပတ္သား ေနဆဲ ျဖစ္တာကို ေတြ႕ရတယ္။
႐ိုးသားတဲ့ ေတာင္သူ မိဘႏွစ္ပါးက ေမြးဖြားလာတဲ့ ေဒၚႏြဲ႔ႏြဲ႔စန္းဟာ ေမြးခ်င္း ငါးဦးထဲမွာ သံုးေယာက္ေျမာက္ ျဖစ္ပါတယ္။ အႏုပညာမ်ဳိး ႐ိုးလည္း မရွိပါဘဲ သူတစ္ဦးတည္း အၿငိမ့္သဘင္ နဲ႔ ႐ုပ္ရွင္ ေလာကကို ေရာက္ရွိ လာခဲ့တာပါ။ သူမ ငယ္စဥ္ဘ၀မွာပဲ ဖခင္ျဖစ္သူက ကြယ္လြန္ သြားခဲ့တာမို႔ (၃၅) ႏွစ္ အရြယ္ မိခင္ျဖစ္သူဟာ က်န္ခဲ့တဲ့ ကေလး တစ္သိုက္နဲ႔ ဘ၀ကို ဆက္လက္ ႐ုန္းကန္ ျဖတ္သန္း လာခဲ့ရတယ္။
သူမ ခုနစ္ ႏွစ္သမီး အရြယ္မွာ နယ္မွာရွိတဲ့ ထန္းပင္ေတြ၊ လယ္ေျမေတြကို ေရာင္းခ်ၿပီး မႏၲေလးၿမိဳ႕ကို ေျပာင္းေရႊ႕ လာခဲ့တယ္။ မႏၲေလး ေရာက္တဲ့အခါ မႏၲေလး ပန္တ်ာေက်ာင္း မွာ စတင္ပညာ သင္ၾကားခဲ့ရတယ္။
““ပန္တ်ာေက်ာင္း ဆိုတာ အဲဒီတုန္းက ဘုန္းႀကီး ေက်ာင္းသားေတြ၊ ဆိုင္းသမား သားသမီးေတြပဲ တက္ၾကတာေလ။ ၀ဏၰေက်ာ္ထင္ ေဒၚၾသဘာေသာင္းက ကဗ်ာလြတ္ အကကို သင္ေပးတယ္။ ဦးေရႊေဒါင္းညိဳ က ေယာက်ာ္းေလး အကကို သင္ေပးတယ္”” လို႔ ေဒၚႏြဲ႔ႏြဲ႔စန္းက ငယ္ဆရာေတြကို ေျပာျပတယ္။
သူမနဲ႔ တစ္တန္းတည္း တက္ေရာက္ ပညာ သင္ၾကားခဲ့ၿပီး ထင္ရွားခဲ့တဲ့ သူေတြကေတာ့ ေဒၚအမာစိန္၊ ပန္တ်ာ က်င္က်င္ၿမိဳင္၊ လွထိပ္တင္၊ ယု၀တီ ျမင့္ျမင့္၊ မရွပ္ေတး၊ ညိဳညိဳစန္း စတဲ့ သူေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ သူမ ေရာက္ကာစက ပန္တ်ာေက်ာင္း ဟာ မႏၲေလး မီးသတ္ႀကီး ေဘးမွာ တည္ရွိခဲ့ၿပီး ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ မႏၲေလး နန္းေရွ႕ကို ေျပာင္းေရႊ႕ ဖြင့္လွစ္ခဲ့တယ္။
ေညာင္ရမ္း ဆရာေတာ္ ဘုရားႀကီး ပ်ံလြန္ေတာ္ မူတဲ့အခါ မႏၲေလး ပန္တ်ာေက်ာင္း က အဖြဲ႔ေတြ ရန္ကုန္ကို ဆင္းၿပီး ကျပဖို႔ အခြင့္ႀကံဳ လာခဲ့တယ္။ အဲဒီပြဲမွာ ယဥ္ေက်းမႈ၀န္ႀကီး ဦးခင္ေမာင္ေလး က သူတို႔ မႏၲေလး ပန္တ်ာ အဖြဲ႕ကိုေရာ၊ ဆိုဗီယက္ျပန္ ႏြဲ႕ႏြဲ႕စန္းရယ္ လို႔ ျဖစ္လာမယ့္ ႏြဲ႕ႏြဲ႕စန္း ကေလးကိုေရာ သတိျပဳ မိခဲ့တယ္။ ထူးခၽြန္တဲ့ သူမရဲ႕ကဗ်ာလြတ္ အက ကိုလည္း ခ်ီးက်ဴးခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ တ႐ုတ္ျပည္ ခ်စ္ၾကည္ေရး ခရီးစဥ္မွာ သူမကို ေခၚေဆာင္သြားဖို႔ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ၿပီး အကကို ေသခ်ာ သင္ခိုင္းခဲ့တယ္။ ဒီလိုနဲ႔ သူမဟာ အသက္ ရွစ္ႏွစ္ အရြယ္မွာပဲ ပထမဆံုး ႏိုင္ငံျခား ခရီးစဥ္ အျဖစ္ တ႐ုတ္ ႏိုင္ငံမွာ သြားေရာက္ ေဖ်ာ္ေျဖခဲ့ရတယ္။
တ႐ုတ္ႏိုင္ငံ ခ်စ္ၾကည္ေရး ခရီးစဥ္ အၿပီးမွာေတာ့ မႏၲေလး ပန္တ်ာေက်ာင္းမွာပဲ ဆက္လက္ ေနထိုင္ၿပီး၊ ယိုးဒယား အကနဲ႔ အၿငိမ့္ အကေတြ ကို ေဒၚၾသဘာေသာင္း ဆီမွာ ဆက္လက္ သင္ယူခဲ့တယ္။ (၁၀) ႏွစ္ သမီး အရြယ္မွာေတာ့ ပန္တ်ာေက်ာင္း မွာ အေတာ္ေလး ပညာစံုခဲ့ၿပီ ျဖစ္ပါတယ္။
ေနာက္ေတာ့ မႏၲေလးက အၿငိမ့္ တည္ေထာင္သူ ဦးမန္းရီက ““မဂၤလာအၿငိမ့္”” ဆိုတဲ့ အမည္နဲ႔ အၿငိမ့္ တည္ေထာင္ၿပီး သူမက အၿငိမ့္ မင္းသမီး ဘ၀နဲ႔ စတင္ ကျပခဲ့ရတယ္။ အဲဒီတုန္းက အတူကျပ ေဖ်ာ္ေျဖခဲ့ရသူ ေတြကေတာ့ ဦးေရႊေဒါင္း၊ ဦးေငြေမာင္းစတဲ့ လူရႊင္ေတာ္ ႀကီးေတြ ျဖစ္ပါတယ္။
မႏၲေလးမွာ အေျခစိုက္ၿပီး အၿငိမ့္ ကျပ ေနရေပမယ့္ ႏိုင္ငံေတာ္ ပြဲေတြ၊ အခမ္းအနားေတြ ရွိတဲ့အခါ ရန္ကုန္ကို ဆင္းလာၿပီး မၾကာခဏ ကျပ ေဖ်ာ္ေျဖခဲ့ရတယ္။ အိႏိၵယ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ေန႐ူးနဲ႔ သူ႔ရဲ႕ ကေတာ္တို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံကို အလည္ လာခိုက္မွာ ယိုးဒယား အကနဲ႔ ေဖ်ာ္ေျဖတဲ့ အခါ အက ေကာင္းလြန္းလို႔ ဆိုၿပီး အသက္ (၁၄) ႏွစ္ အရြယ္အၿငိမ့္ မင္းသမီးေလး ႏြဲ႕ႏြဲ႕စန္းဟာ ထဘီတစ္ထည္ ဆုခ် ခံခဲ့ရပါတယ္။
ဒီလိုနဲ႔ ဆိုဗီယက္ျပန္ ႏြဲ႔ႏြဲ႔စန္းရယ္ လို႔ နာမည္ မေက်ာ္ေသးခင္ မွာဘဲ ရန္ကုန္ နဲ႔ မႏၲေလး ကူးလူး ဆက္ဆံ ကျပ ေဖ်ာ္ေျဖရင္း အၿငိမ့္ မင္းသမီးေလး ႏြဲ႔ႏြဲ႕စန္းဟာ နာမည္ရ လာခဲ့တယ္။ သမၼတ မန္း၀င္းေမာင္ လက္ထက္ မွာ ျပဳလုပ္ခဲ့တဲ့ ႏိုင္ငံေတာ္ ပြဲေတြ၊ အခမ္းအနား ေတြတိုင္းမွာ သူမဟာ လိုက္လံကျပ ေဖ်ာ္ေျဖ ခဲ့ရတယ္။
သူမအသက္ (၁၈) ႏွစ္ အရြယ္ေလာက္ မွာေတာ့ သူမရဲ႕ဘ၀မွာ အေရးပါတဲ့ ျပည္ပ ခရီးစဥ္ တစ္ခုျဖစ္တဲ့ ဆိုဗီယက္ ျပည္ေထာင္စုကို ခ်စ္ၾကည္ေရး ခရီးစဥ္ အျဖစ္ တျခားေသာ အႏုပညာရွင္ေတြနဲ႔ အတူ လိုက္ပါခြင့္ ရခဲ့တယ္။ ေရႊမန္း ဦးတင္ေမာင္၊ ဦးကနက္စိန္၊ ဦးစိန္ေအာင္မင္း၊ ဦးဟန္ပ၊ ဦးဘသန္း စတဲ့ နာမည္ႀကီး အႏုပညာရွင္ ႀကီးေတြနဲ႔ အတူ လူ (၃၀) ပါ၀င္တဲ့ ျမန္မာ အႏုပညာရွင္ အဖြဲ႕မွာ သူမဟာလည္း တတ္ကၽြမ္းတဲ့ အႏုပညာနဲ႔ ကျပ ေဖ်ာ္ေျဖခြင့္ ရခဲ့တယ္။ ျမန္မာ့ အႏုပညာကို ဆိုဗီယက္ ျပည္ေထာင္စု သားေတြ သိျမင္ ေတြ႕ရွိခဲ့ရတယ္။
ဆိုဗီယက္ ျပည္ေထာင္စု က ျပန္လာခဲ့ၿပီး ေနာက္မွာေတာ့ ““ဆိုဗီယက္ျပန္ ႏြဲ႕ႏြဲ႕စန္း”” ဆိုတဲ့ နာမည္ကို ခံယူၿပီး အၿငိမ့္ဆက္ ကခဲ့တယ္။ ေနာက္ထပ္ ျပည္ပ ခရီးစဥ္ တစ္ခုျဖစ္တဲ့ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံ ခ်စ္ၾကည္ေရး ခရီးစဥ္ ကိုေတာ့ တ႐ုတ္ ျမန္မာ နယ္နိမိတ္ ေရးဆြဲေရး ကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး သူမ အသက္ (၂၀) အရြယ္ ေလာက္မွာ သြားျဖစ္ခဲ့တယ္။
အဲဒီ ခရီးစဥ္ မွာေတာ့ ျမန္မာ အႏုပညာ အဖြဲ႕ဟာ ေက်ာ္ေဆြ၊ အေကာ္ဒီယံ အုန္းေက်ာ္၊ ကိုျမႀကီး၊ စံရွားတင္၊ ခင္ယုေမ စတဲ့ နယ္ပယ္စံု က အႏုပညာရွင္ေတြ ပါ၀င္တဲ့ အဖြဲ႔ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီ ခရီးစဥ္မွာလည္း ျမန္မာ့ အႏုပညာေတြ ကို အားလံုး တက္ညီ လက္ညီနဲ႔ ေဖ်ာ္ေျဖ ခဲ့ၾကတယ္။
သူမ အသက္ (၂၀) အရြယ္ ေလာက္မွာပဲ မႏၲေလးၿမိဳ႕က စက္သူေဌး ဦးေမာင္ေမာင္ခင္ နဲ႔ အိမ္ေထာင္ က်ခဲ့တယ္။ အိမ္ေထာင္က် ၿပီးေနာက္ မွာေတာ့ ခင္ပြန္း ျဖစ္သူရဲ႕ ဂ႐ုစိုက္လြန္းမႈေတြ နဲ႔ အတူ သူမလုပ္ခ်င္တဲ့ အႏုပညာ အလုပ္ေတြကို အကန္႔ အသတ္နဲ႔ပဲ လုပ္ကိုင္ခြင့္ ရခဲ့ေတာ့တယ္။ အၿငိမ့္ ေလာက အျပင္ ႐ုပ္ရွင္ ေလာကကိုပါ ၀င္ေရာက္ခ်င္ တဲ့ သူမ အတြက္ ““ မည္သူမွ် မတြဲရ၊ မဖက္ရ”” စတဲ့ ကန႔္သတ္ခ်က္ ေတြနဲ႔ လုပ္ကိုင္ခြင့္ ေပးတဲ့ ခင္ပြန္း ျဖစ္သူေၾကာင့္ အမ်ားႀကီး အေႏွာင့္အယွက္ ျဖစ္ခဲ့ရတယ္။
““မုန္း””၊ ““မိုးညအိပ္မက္ျမဴ”” စတဲ့ ႐ုပ္ရွင္ ဇာတ္ကားေတြကို ရိုက္ကူးခြင့္ ရခဲ့ေပမယ့္ အႏုပညာ အလုပ္ေတြကို သူလုပ္ခ်င္တဲ့ ပံုစံအတိုင္း လြတ္လြတ္ လပ္လပ္ လုပ္ကိုင္ခြင့္ မရခဲ့တာေၾကာင့္ ရလာတဲ့ အခြင့္အေရး တိုင္းကို ဖမ္းဆုပ္ခြင့္ မရခဲ့ဘူးလို႔ ေဒၚႏြဲ႔ႏြဲ႔စန္းက ဆိုတယ္။ အိမ္ေထာင္က်ၿပီး ႏွစ္ ႏွစ္ေလာက္ အၾကာမွာေတာ့ ဘာ အႏုပညာ အလုပ္ကိုမွ လုပ္ကိုင္ခြင့္ မရေတာ့ ေလာက္ေအာင္ ခင္ပြန္း ျဖစ္သူရဲ႕ တင္းက်ပ္တဲ့ ခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈေတြနဲ႔ ႀကံဳခဲ့ရတယ္။
““သူ႔ကို ခ်စ္လို႔ ယူခဲ့တာ မဟုတ္ဘူး။ မႏၲေလးမွာ ကေနရင္း ေတာင္ျပဳန္း သြားမယ္ ဆိုၿပီး ခိုးေျပးခဲ့တာ။ ကိုယ္က ဘာ ဗဟုသုတ မွ မရွိဘူးေလ။ ေနာက္မွ ေရွ႕ေနနဲ႔ တိုင္ပင္ၿပီး လက္ထပ္ခဲ့တာ”” လို႔ေဒၚႏြဲ႔ႏြဲ႔စန္း က ေျပာျပတယ္။
ခင္ပြန္း ျဖစ္သူ ဦးေမာင္ေမာင္ခင္နဲ႔(၁၁) ႏွစ္ၾကာ ေပါင္းသင္းခဲ့ၿပီး ေနာက္ဆံုးမွာ သေဘာထား မတိုက္ဆိုင္တဲ့ အတြက္ လမ္းခြဲခဲ့တယ္။ ဦးေမာင္ေမာင္ခင္ နဲ႔ သားသမီး ႏွစ္ဦး ရခဲ့တယ္။
ခင္ပြန္းျဖစ္သူ နဲ႔ လမ္းခြဲခဲ့ၿပီးတဲ့ ေနာက္မွာေတာ့ အၿငိမ့္ ျပန္ကရင္း ဘ၀ ရပ္တည္ ခဲ့တယ္။ အရြယ္က လည္း ႏုပ်ဳိးေသးခ်ိန္မို႔ စီးပြားေရး အတြက္လည္း တစ္ဖက္က လုပ္ရင္း တစ္ဖက္ ကလည္း ပိုးပန္းလာ သူေတြကို ေရွာင္တိမ္းရင္း အခက္ အခဲေတြ အမ်ားႀကီးနဲ႔ ရင္ဆိုင္ ခဲ့ရတယ္ လို႔ ေဒၚႏြဲ႔ႏြဲ႔စန္းက ဆိုတယ္။
ရန္ကုန္ၿမိဳ႕၊ မဂိုလမ္း မွာ ႏြဲ႕ႏြဲ႕စန္း အကသင္တန္းဆိုၿပီး သင္တန္း တစ္ခု ဖြင့္လွစ္ ခဲ့သလို ဒါ႐ိုက္တာ ဘိုကေလး တင့္ေအာင္၊ ဂီတလုလင္ ဦးကိုကို၊ ေဒၚၾကည္ၾကည္ေဌး တို႔ ဦးေဆာင္တဲ့ ““ဂီတ ပေဒသာ ျပဇာတ္ႀကီး”” နဲ႔လည္း ျမန္မာျပည္ အႏံွ႔ လွည့္လည္ ကျပခဲ့တယ္။
ရုပ္ရွင္ ေလာက ကိုေတာ့ ကိုေအာင္ေဆြ၊ ေက်ာ္ဟိန္း တို႔ ပါ၀င္တဲ့ ““မဟာေဗာဓိ”” ႐ုပ္ရွင္ကားနဲ႔ တစ္ေက်ာ့ျပန္ ျပန္လည္ ၀င္ေရာက္ခဲ့ၿပီး အဲဒီ ေနာက္ပိုင္း ကတည္းက ဇာတ္ကားေတြ ပံုမွန္ ျပန္လည္ ႐ိုက္ကူး ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ဒုတိယ မင္းသမီး ေနရာက ဇာတ္ကားေတြ ျပန္လည္ ႐ိုက္ကူးရင္း ဗီဒီယိုေခတ္ ေရာက္လာေတာ့ အေမခန္းေတြ မွာ သူမဟာ နာမည္ႀကီး ျဖစ္လာခဲ့တယ္။ ၁၉၉၃ ခုႏွစ္မွာေတာ့ ““သရဖူ”” ဇာတ္ကားနဲ႔ အကယ္ဒမီ ရခဲ့တယ္။
““ဘ၀မွာ အကယ္ဒမီ အခါခါ လြဲခဲ့ရတယ္။ အင္းေလးမွာ ရြာတဲ့မိုး၊ လြဲတယ္။ မုန္း၊ လြဲတယ္။ မူပိုင္ ခ်စ္သူ၊ လြဲတယ္။ သရဖူ မွာကေတာ့ ကိုယ္ မႀကိဳက္ေပမယ့္ ရခဲ့တယ္”” လို႔ ေဒၚႏြဲ႕ႏြဲ႕စန္းက ျပန္ေျပာျပတယ္။
ဇာတ္ပို႔ ဘ၀မွာ အကယ္ဒမီ ဆု ရေပမယ့္ သူမအတြက္ ၀မ္းသာတဲ့ စိတ္နဲ႔ ထူးထူး ျခားျခား မခံစားရဘူး လို႔လည္း ဆိုပါတယ္။
““သူမ်ားေတြ ကေတာ့ အကယ္ဒမီ ရရင္ ငိုၾကတယ္။ ငါလည္း ငိုရင္ ေကာင္းမလားေပါ့။ မငိုဘဲ ေနရင္ေရာ ေကာင္းပါ ့မလားေပါ့။ ေတြးေနခဲ့တာ။ စိတ္ထဲမွာ ၀မ္းမသာဘူး။ အကယ္ဒီမီ ပြဲမလုပ္ႏိုင္ရင္ ငါေတာ့ ဒုကၡဆိုၿပီး တစ္ခ်ိန္လံုး ေတြးေနခဲ့တာ”” လို႔ ေဒၚႏြဲ႕ႏြဲ႕စန္းက အကယ္ဒမီ ေရႊစင္ ႐ုပ္ရရွိခဲ့တဲ့ ခံစားခ်က္ ကို ေျပာျပတယ္။
တကယ္လည္း ဘ၀မွာ အခက္ အခဲေတြ နဲ႔ ရင္ဆိုင္ လာရတဲ့ အခါ သူမ ရရွိထားတဲ့ အကယ္ဒမီ ေရႊစင္ ႐ုပ္တု က ေရႊၾကယ္ပြင့္ေလး ကို ေငြက်ပ္ (၃၀၀၀၀) နဲ႔ အျပင္မွာ ထုတ္္ေရာင္းခဲ့ ရပါတယ္။
ေဒၚႏြဲ႕ႏြဲ႕စန္းဟာ ပထမ ခင္ပြန္း ျဖစ္သူ ဦးေမာင္ေမာင္ခင္ နဲ႔ လမ္းခြဲၿပီး ငါးႏွစ္ေလာက္ အၾကာမွာ ဦးတင္ဦးေလးနဲ႔ ထပ္မံ အိမ္ေထာင္ျပဳ ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း စီးပြားေရး အပါအ၀င္ အေၾကာင္း အမ်ဳိးမ်ဳိးေၾကာင့္ သားတစ္ဦး ရရွိၿပီး၊ အိမ္ေထာင္သက္ (၁၀) ႏွစ္ေလာက္မွာ ထပ္ၿပီး လမ္းခြဲ ခဲ့ရ ျပန္ပါတယ္။
သူမ အကယ္ဒမီ ရခဲ့တဲ့ ၁၉၉၃ ခုႏွစ္ မွာပဲ အေမမ်ား အဖြဲ႕ကို စတင္ ထူေထာင္ၿပီး သႀကၤန္ ကာလေတြမွာ လိုက္လံ ကျပခဲ့တယ္။ အေမမ်ား အဖြဲ႕မွာ ပါ၀င္ၾကသူ အမ်ားစုဟာ ဆင္းရဲ ႏြမ္းပါးတဲ့ ဇာတ္ပို႔၊ ဇာတ္ရံ သက္ႀကီး အႏုပညာရွင္ေတြ ျဖစ္ၿပီး အဖြဲ႕ တည္ေထာင္ ကာစ မွာ လူ (၃၀) ရွိခဲ့ရာက ေန အခုဆိုရင္ (၁၃ ) ဦးပဲ ရွိပါေတာ့တယ္။ အဲဒီ (၁၃) ဦးထဲမွာ လည္း စတင္ တည္ေထာင္ခ်ိန္ ကေန ယေန႔အထိ က်န္ရွိ ေနၾကသူ က ေဒၚႏြဲ႕ႏြဲ႔စန္း၊ ေဒၚထိပ္တင္ထား၊ ေဒၚေအးၾကည္နဲ႔ ေဒၚသဲႏုခိုင္ တို႔ပဲ ရွိၾက ပါေတာ့တယ္။ က်န္တဲ့ အေမမ်ား အဖြဲ႔၀င္ေတြ ကေတာ့ ႏွစ္ေပါင္း (၂၀) ေက်ာ္ ကာလ အတြင္းမွာ တျဖဳတ္ျဖဳတ္ ကြယ္လြန္ ခဲ့ၾကၿပီ ျဖစ္ပါတယ္။
““ဇာတ္ပို႔ ဇာတ္ရံေတြ ဆိုတာက တစ္ႏွစ္မွ ႐ုပ္ရွင္ သံုးကားေလာက္ ရိုက္ရတာ။ အႏုပညာေၾကးလည္း နည္းေတာ့ မေျပ လည္ၾကဘူး။ ဇာတ္ပို႔ ဇာတ္ရံ အမ်ားစုက မြဲေတ ေနၾကတာ။ အခု ကိုလူေခ်ာတို႔ အဖြဲ႕ဆို လည္း ဆင္းရဲ ၾကတာပဲေလ”” လို႔ ေဒၚႏြဲ႔ႏြဲ႔စန္းက ေျပာတယ္။
အေမမ်ား အဖြဲ႔ကို စတင္ ထူေထာင္စဥ္ ကတည္းက အဖြဲ႕၀င္ေတြ ရဲ႕ ေနေရး အတြက္ ေနစရာ အိမ္ရာတစ္ခုကို ဖန္တီးဖို႔ စိတ္ကူးနဲ႔ ႀကိဳးစားခဲ့တယ္။ သူမရဲ႕ အဲဒီ စိတ္ကူးေလး ဟာ ၂၀၀၆ ခုႏွစ္ ေလာက္က စျပီး တျဖည္းျဖည္း တိုးတက္ ႐ုပ္လံုး ေပၚလာခဲ့ေတာ့ အခုဆိုရင္ အခန္း ဖြဲ႕စည္းပံု အရ လူ (၁၆) ေယာက္ ေလာက္ ေနထိုင္လို႔ရတဲ့ ““အေမမ်ား ရြာ”” ဆိုတဲ့ အေဆာက္အအံု ကေလး က ရွိလာခဲ့ပါၿပီ။
ဒီအိမ္ရာေလး ျဖစ္ေပၚလာဖို႔ အတြက္ ၀ိုင္း၀န္း ကူညီေပး ခဲ့ၾကတဲ့ သူေတြ ကေတာ့ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းရွင္ေတြ၊ ေဆာက္လုပ္ေရး လုပ္ငန္းရွင္ေတြ၊ အႏုပညာရွင္ေတြ ျဖစ္ၿပီး သူတို႔ကို လည္း ဘုရားရွိခိုးတိုင္း အၿမဲ ေမတၱာ ပို႔သ ေနတယ္လို႔ ေဒၚႏြဲ႕ႏြဲ႕စန္းက ဆိုတယ္။
ဒါေပမဲ့ ဒီအိမ္ရာေလး အဆင္ေျပေျပ လည္ပတ္ဖို႔နဲ႔ ေရရွည္ ရပ္တည္ဖို႔ အတြက္ ကေတာ့ ဆက္လက္ ႐ုန္းကန္ ေနရဆဲ အေျခ အေနပါ။ ႐ုပ္ရွင္နဲ႔ ဗီဒီယို ႐ိုက္ကူးလို႔ ရတဲ့ အႏုပညာ ေၾကးေလးေတြရယ္၊ အလွဴရွင္ေတြ ရဲ႕ ၀ိုင္း၀န္း လွဴဒါန္းမႈေတြ ရယ္ေၾကာင့္ ““အေမမ်ားရြာ”” ေလးဟာ တစ္လခ်င္းစီ အသက္ ဆက္ႏိုင္ ေနေပမယ့္ ေရရွည္ ရပ္တည္ဖို႔ အတြက္ေတာ့ ေငြပေဒသာ ပင္ေလး တစ္ခု ရွိေစခ်င္တယ္ လို႔ ေဒၚႏြဲ႕ႏြဲ႕စန္းက ေျပာတယ္။
ေဒၚႏြဲ႔ႏြဲ႔စန္းဟာ ဘ၀ တစ္ေလွ်ာက္လံုး မွာ လူမႈ ထူးခၽြန္ဆု၊ သုခုမဧကရီ ဘြဲ႔ အပါအ၀င္ ႏိုင္ငံေတာ္ သမၼတေတြ နဲ႔ ျမန္မာႏိုင္ငံကို အလည္အပတ္ လာေရာက္ခဲ့တဲ့ အျခားေသာ ႏိုင္ငံ့ ေခါင္းေဆာင္ေတြရဲ႕ ဆု တံဆိပ္ေတြကို ရရွိခဲ့သူ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ လက္ရွိ အခ်ိန္အထိ လူခ်မ္းသာ တစ္ဦးအျဖစ္ ရပ္တည္ႏိုင္ျခင္း မရွိတာကေတာ့ သူမရဲ႕ ပရဟိတ အလုပ္ေတြေၾကာင့္ လို႔ ေဒၚႏြဲ႕ႏြဲ႕စန္းက ဆိုပါတယ္။
““အေမမ်ား အဖြဲ႕ကို ထူေထာင္တုန္း ကလည္း အိမ္ပိုင္ မရွိခဲ့ဘူး။ အခု ထိလည္း မရွိဘူး။ ႏိုင္ငံေတာ္က ခ်ေပးခဲ့တဲ့ တိုက္ခန္းေတြ ကေတာ့ အထိုက္အသင့္ ရခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ လူမႈေရး လုပ္ငန္းေတြ မွာပဲ အကုန္ ျပန္လွဴခဲ့တယ္”” လို႔ ေဒၚႏြဲ႕ႏြဲ႕စန္းက ေျပာတယ္။
႐ုပ္ရွင္ ဇာတ္ကားေပါင္း (၁၅၀) ေလာက္ နဲ႔ ဗီဒီယို ဇာတ္ကားေပါင္း အေျမာက္ အျမား ႐ိုက္ကူးခဲ့သူ ေဒၚႏြဲ႔ႏြဲ႔စန္းဟာ လက္ရွိ မွာလည္း အေမအခန္း၊ အဘြားအခန္း ကေန ဇာတ္ကားေတြ ဆက္လက္ ႐ိုက္ကူး ေနဆဲပါ။ သႀကၤန္ ကာလတိုင္း မွာလည္း အေမမ်ား အဖြဲ႕ကို ဦးေဆာင္ ၿပီး ကျပ ေဖ်ာ္ေျဖ ေနဆဲပါ။ ျမန္မာႏိုင္ငံ ႐ုပ္ရွင္ အစည္းအရံုးမွာ ဇာတ္ပို႔ ဇာတ္ရံအလႊာ ဥကၠ႒ အျဖစ္ (၁၂) ႏွစ္ၾကာ တာ၀န္ယူခဲ့ၿပီး ျမန္မာႏိုင္ငံ သဘင္ အစည္းအရံုး မွာလည္း အတြင္းေရးမွဴး အျဖစ္ ေဆာင္ရြက္ေနဆဲပါ။
““ မေသမခ်င္းေတာ့ ဆက္လုပ္ သြားရမွာပဲေလ။ အႏုပညာနဲ႔ ပတ္သက္ ရင္ေတာ့ အခု အခ်ိန္အထိ ေလ့လာေနတုန္း၊ သင္ယူ ေနတုန္းပါ ပဲ”” လို႔ ေဒၚႏြဲ႕ႏြဲ႔စန္းက ဆိုပါတယ္။
ေဇာ္ေနာင္လင္း
0 comments:
Post a Comment