စိတ္တိုင္းက်ဘ၀ မရခဲ့တဲ့ ၀ါရင့္ ႏိုင္ငံေရးသမား

Zaw Naung Ling

               တကယ္လို႔မ်ား ဗ.က.သ မွာ မပါ၀င္ခဲ့ဘူးဆိုရင္ အခုအခ်ိန္မွာ သူဟာ ဆရာ၀န္ တစ္ေယာက္ ျဖစ္ေနေလာက္ၿပီ။ ဂ်ဴတီကုတ္၀တ္၊ နားၾကပ္ကို လည္ပင္းဆြဲၿပီး လူနာေတြ ၾကားမွာ လူးလာေခါက္တုံ႔ သြားေနရ ေလာက္ၿပီ။ ငယ္စဥ္ ကတည္းက မက္ခဲ့တဲ့ ဆရာ၀န္ အိပ္မက္က တကယ္ ျဖစ္ခဲ့ေလာက္ၿပီ။

               ဒါေပမဲ့ ဗ.က.သ ထဲ၀င္ခဲ့တဲ့ အခါ၊ ႏိုင္ငံေရးဗီဇက ႏိုးႂကြလာတဲ့ အခါ၊ သူျဖစ္ခ်င္တဲ့ ဆႏၵကို အေကာင္ အထည္ေဖာ္ဖို႔ အေျခအေနေကာင္း ေတြက အရန္သင့္မရွိတဲ့အခါ။ ဂ်ဴတီ ကုတ္၀တ္ခ်င္တဲ့ ကေလးဘ၀ အိပ္မက္ေတြရယ္၊ တကၠသိုလ္မွာ ယူခဲ့တဲ့ ဇီ၀ေဗဒ ဘာသာရပ္ရယ္၊ ေဆးေက်ာင္း တက္ႏိုင္တဲ့ အမွတ္ေကာင္းေတြရယ္ အားလံုးကို ေက်ာခိုင္းၿပီး ဗ.က.သ စည္း႐ံုးေရးမွဴး တစ္ေယာက္ အျဖစ္ နယ္လွည့္ စည္း႐ံုးရင္း ႏိုင္ငံေရး နယ္ပယ္ထဲမွာ သူနစ္ေမ်ာ သြားခဲ့တယ္။
               ““ျဖစ္ခ်င္တာေတြ ကေတာ့ ဘာတစ္ခုမွ မျဖစ္ခဲ့ဘူး။ အကယ္၍သာ ဖ.ဆ.ပ.လ မကြဲခဲ့ဘူးဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔က ၁၉၆၀ မွာ လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္ ျဖစ္ၿပီ။ အဲဒီ အခြင့္အေရးေတြ၊  တကယ့္အခ်ိန္၊ အရြယ္ေကာင္းမွာ ျဖစ္သင့္တဲ့ ကာလမွာ ေခတ္ဆိုးနဲ႔ ႀကံဳခဲ့ရတာေပါ့။ ေတာက္ေလွ်ာက္ ေခတ္ဆိုးနဲ႔ ႀကံဳရေတာ့  ကိုယ္စိတ္တိုင္းက်တဲ့ ဘ၀ မရွိဘူးေပါ့ဗ်ာ။ ကိုယ့္တိုင္းျပည္ ဖြံ႕ၿဖိဳး တိုးတက္ေအာင္ လုပ္ခ်င္တဲ့ ဆႏၵရွိတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီ အခြင့္အေရးေတြကို တစ္ခါမွ မႀကံဳခဲ့ဖူးဘူး”” လို႔ အသက္ (၈၂ ) ႏွစ္ အရြယ္၀ါရင့္ ႏိုင္ငံေရး သမားႀကီး ဦးသုေ၀က ဆိုတယ္။
                    ဦးသုေ၀ဟာ အဂၤလိပ္ေခတ္၊ ဂ်ပန္ေခတ္၊ ပါလီမန္ ဒီမိုကေရစီေခတ္၊ စစ္အစိုးရေခတ္ စတဲ့ ေခတ္ အသီးသီးကို ျဖတ္သန္း လာခဲ့တဲ့ ၀ါရင့္ႏိုင္ငံေရး သမား တစ္ေယာက္ျဖစ္ၿပီး ၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲ၊ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲ နဲ႔ ၂၀၁၂ ၾကားျဖတ္ ေရြးေကာက္ပြဲေတြမွာ လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္ အျဖစ္ ပါ၀င္ ယွဥ္ၿပိဳင္ခဲ့ဖူးသူပါ။
                   ဒုတိယ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းရဲ႕ ကိုယ္ေရး အတြင္း၀န္ အျဖစ္လည္း တာ၀န္ ထမ္းေဆာင္ခဲ့ဖူးၿပီး ဖ.ဆ.ပ.လ အဖြဲ႕ႀကီးထဲမွာ ထဲထဲ၀င္၀င္ က်င္လည္ ခဲ့ဖူးသလို ဗိုလ္စၾကာ၊ ဗိုလ္လက်္ာ၊  ဗိုလ္ေတာက္ထိန္၊ ဗိုလ္ရန္ႏိုင္စတဲ့ ရဲေဘာ္ သံုးက်ိပ္၀င္ ေတြနဲ႔လည္း အတူ လက္တြဲ လုပ္ေဆာင္ ခဲ့ဖူးသူ ၀ါရင့္ ႏိုင္ငံေရးသမား တစ္ဦးလည္း ျဖစ္ပါတယ္။
                  ““ဂ်ပန္ေခတ္မွာ သူခိုး၊ ဓားျပေတြ မရွိဘူးဗ်။ ဂ်ပန္ေတြက အဲဒီလို လူဆိုးေတြကို အရမ္းႏွိမ္တာ။ သူခိုး ခိုးတယ္ဆိုရင္ အဲဒီသူခိုးကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ ငယ္ငယ္က မွတ္မိတာက ဆိုင္းဘုတ္ႀကီးကိုင္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္သူခိုးပါဆိုၿပီး ရပ္ကြက္ထဲ လွည့္ရတယ္။ ေတာ္႐ံုတန္႐ံု  မခိုးရဲေတာ့ဘူးေပါ့။ လူဆိုးဆိုလည္း ေၾကာက္သြားေအာင္ ႏွိပ္စက္တာေပါ့ဗ်ာ။ အဲဒါက လူဆိုးေတြ အတြက္ ေကာင္းေသာ္လည္းပဲ လူေကာင္းေတြ အမ်ားႀကီး ခံရတယ္။ အခ်င္းခ်င္း မတည့္ရင္ ဘာျဖစ္တယ္၊ ညာျဖစ္တယ္ဆိုၿပီး ကင္ေပတိုင္ကို တိုင္ၾကတာေပါ့ဗ်ာ”” လို႔ ဦးသုေ၀က သူစတင္ မွတ္မိတဲ့ ငယ္ဘ၀က ဂ်ပန္ေခတ္ အေၾကာင္းကို ေျပာျပတယ္။ ငယ္ဘ၀ အေၾကာင္း ေျပာျပေနတုန္း သူ႔မ်က္ႏွာေပၚက အေရးအေၾကာင္းေတြ ၾကားမွာ ႏုပ်ဳိမႈေတြကို ျပန္လည္ ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ စစ္ပြဲေတြၾကား မွာ ျပတ္ေတာင္း ျပတ္ေတာင္း သင္ယူခဲ့ရတဲ့ ေက်ာင္းသင္ခန္းစာေတြရယ္၊ ေက်းလက္ ေတာရြာေတြမွာ စစ္ေဘး ေရွာင္ေနတုန္း ႏြားေက်ာင္း၊ ေျမပဲလွန္း၊ စပါးႀကိတ္၊ ဆီႀကိတ္ရင္း ကိုယ္တိုင္ ၀မ္းစာ ရွာေဖြခဲ့ရတာေတြရယ္၊ အားလံုးကို အမွတ္တရ ရွိေနဆဲ ျဖစ္တာကို ေတြ႔ရတယ္။
                   ေတာင္ငူၿမိဳ႕ ဇာတိျဖစ္တဲ့ ဦး သုေ၀ဟာ ၁၉၃၂ ခုႏွစ္မွာ ေမြးဖြားခဲ့ၿပီး အဂၤလိပ္ သာသနာျပဳ ေက်ာင္း တစ္ေက်ာင္း ျဖစ္တဲ့ စိန္လုေက်ာင္းမွာ ပညာ သင္ၾကားခဲ့တယ္။  အဂၤလိပ္ေခတ္မွာ ဂ်ပန္နဲ႔ စစ္ျဖစ္ပြားစဥ္မွာ ေက်းရြာေတြ ဘက္ဆင္းၿပီး စစ္ေျပးလိုက္၊ အဂၤလိပ္ေတြ ဆုတ္ခြာၿပီးေနာက္ ဂ်ပန္ေခတ္မွာ ေတာင္ငူၿမိဳ႕ေပၚ ျပန္လာၿပီး ျမန္မာေက်ာင္းမွာ ဆက္လက္ ပညာ သင္ၾကားလိုက္၊  ဂ်ပန္ ေျပးကာနီးမွာ ေတာရြာဆင္းၿပီး စစ္ေရွာင္ေနလိုက္နဲ႔ စစ္မက္ၾကားမွာ ပညာ သင္ၾကားခဲ့ရတယ္။
                    ၁၉၄၆ ခုႏွစ္မွာ ေက်ာင္းသား သပိတ္ ျဖစ္လာေတာ့ သူက (၁၅) ႏွစ္ အရြယ္ အလယ္တန္း ေက်ာင္းသားဘ၀နဲ႔ ေက်ာင္းသား သမဂၢတို႔၊ ေက်ာင္းသား ရဲေခါင္အဖြဲ႕ေတြကို ဦးေဆာင္ ဖြဲ႔စည္းၿပီး ေက်ာင္းသား လႈပ္ရွားမႈထဲ ပါ၀င္ လာခဲ့တယ္။ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္မွာ လြတ္လပ္ေရး ရခဲ့ေပမယ့္ ေတာင္ငူၿမိဳ႕ကုိ KNU ကသိမ္းပိုက္ ထားခဲ့ေတာ့ ၿငိမ္းခ်မ္းတဲ့ အေျခအေန ျဖစ္မလာေသးဘဲ ေက်ာင္းေတြ နားထား ရျပန္တယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ၁၉၅၃ ခုႏွစ္ေရာက္မွ ဆယ္တန္း ေအာင္ျမင္ခဲ့ၿပီး ရန္ကုန္ တကၠသိုလ္ကို ဆက္လက္ တက္ေရာက္ ႏိုင္ခဲ့တယ္။
                   ရန္ကုန္ တကၠသိုလ္ ေရာက္လာတဲ့ အခါမွာလည္း ေက်ာင္းသား လႈပ္ရွားမႈေတြမွာ ဆက္လက္ ၀င္ေရာက္ ပါ၀င္ခဲ့ၿပီး ဒီမိုကရက္တစ္ ေက်ာင္းသားမ်ား အဖြဲ႕၊ တပ္ဦး ေက်ာင္းသားမ်ား အဖြဲ႕၊ သန္႔ရွင္းေသာ ေက်ာင္းသားမ်ား အဖြဲ႕နဲ႔ တကၠသိုလ္ လူငယ္အဖြဲ႔ဆိုတဲ့ ေက်ာင္းသား အဖြဲ႕ ေလးဖြဲ႕ အၿပိဳင္အဆိုင္လႈပ္ရွားေနတဲ့ အထဲမွာ သူက ဒီမိုကရက္တစ္ ေက်ာင္းသားမ်ား အဖြဲ႔မွာ  ေခါင္းေဆာင္ တစ္ေယာက္ ျဖစ္ခဲ့တယ္။
                    ဒီမိုကရက္တစ္ ေက်ာင္းသားမ်ား အဖြဲ႕ဆိုတာဟာ အဲဒီအခ်ိန္က ဖ.ဆ.ပ.လ အစိုးရအဖြဲ႕က အားေပး ေထာက္ခံတဲ့ ေက်ာင္းသား အဖြဲ႕ တစ္ဖြဲ႕ျဖစ္ၿပီး က်န္တဲ့ အဖြဲ႕သံုးဖြဲ႕ ကေတာ့ အတိုက္အခံ ပါတီျဖစ္တဲ့ ပ.မ.ည.တ ပါတီ အပါအ၀င္ အလံျဖဴ၊ အလံနီ စတဲ့ အဖြဲ႔ေတြက အားေပး ေထာက္ခံတဲ့ ေက်ာင္းသားအဖြဲ႕ေတြ ျဖစ္ၾကတယ္။
                    သူကေတာ့  ေတာင္ငူ ခ႐ုိင္ ေက်ာင္းသားသမဂၢ  အလုပ္ အမႈေဆာင္၊ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ေတာင္ငူခရိုင္ အသင္း အတြင္းေရးမွဴး၊ ရန္ကုန္ တကၠသိုလ္  ဒီမိုကရက္တစ္ ေက်ာင္းသားအဖြဲ႕ အလုပ္အမႈေဆာင္၊ ဗမာႏိုင္ငံလံုးဆိုင္ရာ  ေက်ာင္းသား သမဂၢ အလုပ္အမႈေဆာင္ အျဖစ္ ပါ၀င္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့တယ္။
                   တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ကို အရင္က တစ္လပိတ္ ခဲ့ရာကေန (၁၅) ရက္ အျဖစ္ ေျပာင္းလဲဖို႔ အစိုးရက ႀကိဳးပမ္းတဲ့ ကိစၥမွာ ေက်ာင္းသားေတြ ကန္႔ကြက္ခဲ့ၾကၿပီး ဒီမိုကရက္တစ္ ေက်ာင္းသားမ်ား အဖြဲ႔ ကလည္း ေက်ာင္းသားေတြနဲ႔ အတူ ရပ္တည္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီကိစၥကို ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ဦးႏုနဲ႔ သြားေရာက္ ေတြ႔ဆံု ညိႇႏိႈင္းရာမွာေတာ့ မေအာင္ျမင္ ခဲ့တာေၾကာင့္ အမႈေဆာင္ အဖြဲ႔၀င္ေတြ အားလံုး ႏုတ္ထြက္ ခဲ့ရတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ကစၿပီး  တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသား ေလာကမွာ အတိုက္အခံ ဘက္က အားသာ လာခဲ့တယ္။
                        ““ကၽြန္ေတာ္က ဆရာ၀န္ သိပ္ျဖစ္ခ်င္တာ။ ဆယ္တန္းမွာ ကတည္းက ဂ်ဴတီကုတ္ေတြ ဘာေတြ ၀တ္တာေပါ့ဗ်ာ။ တကၠသိုလ္ ေရာက္လာေတာ့လည္း ဆရာ၀န္ လုပ္ဖို႔ Biology ယူတယ္။ Intermediate မွာ ႏွစ္ႏွစ္ေနၿပီး ေျဖတဲ့အခါ Eligible ျဖစ္ရင္ ေဆးေက်ာင္း တက္ရတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က Eligible ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီႏွစ္မွာ ေက်ာင္းသား ေလာကမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔က ႐ံႈးသြားေတာ့ အတိုက္အခံေတြကို ျပန္ၿပီး ႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစား ရတာေပါ့။ အဲဒါက ဘာလဲ ဆိုေတာ့ University ဆိုတာ ႏွစ္စဥ္ ဆယ္တန္းေအာင္တဲ့ သူေတြ လာၾကတာ။ လက္ရွိမွာ ကၽြန္ေတာ္ တို႔က ႐ံႈးေပမယ့္ ေနာက္ႏွစ္ေတြမွာ ဆယ္တန္းေအာင္တဲ့ သူေတြကို စည္း႐ံုးႏိုင္ရင္ ျပန္ႏိုင္ရမယ္။ နယ္ေက်ာင္းေတြ လိုက္ၿပီး  စည္း႐ံုး ရတာေပါ့။ Medical က ေက်ာင္းပ်က္လို႔ မရဘူးေလ။ အဲဒါနဲ႔ ေဆးေက်ာင္း မတက္ေတာ့ဘဲ ဘီေအ ယူလိုက္ရတာေပါ့။ အဲဒီေတာ့  ကၽြန္ေတာ့္ ဘ၀လည္း ေျပာင္းသြား ခဲ့တာေပါ့”” လို႔ သူကဆိုတယ္။
                       ေက်ာင္းၿပီးတဲ့ အခါ ဖ.ဆ.ပ.လ လူငယ္ အဖြဲ႕ထဲကို ၀င္ေရာက္ၿပီး ႏိုင္ငံေရး လႈပ္ရွားမႈေတြထဲ ၀င္ေရာက္ခဲ့ ျပန္တယ္။  ဒုတိယ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းရဲ႕ ကိုယ္ေရး အတြင္း၀န္ အျဖစ္လည္း ေဆာင္ရြက္ခဲ့တယ္။ အဲဒီတုန္းက ဖ.ဆ.ပ.လ လူငယ္ အဖြဲ႕ဟာ ကမၻာ့ ဆိုရွယ္လစ္ လူငယ္ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ရဲ႕ အဖြဲ႕၀င္ ျဖစ္တာေၾကာင့္ ၁၉၆၁ ခုႏွစ္မွာ သူက ဖ.ဆ.ပ.လ ရဲ႕ကိုယ္စားလွယ္ အျဖစ္ ညီလာခံေတြ တက္ရင္း၊ ႏိုင္ငံေရး အသိ မိတ္ေဆြေတြ ရွာေဖြရင္း အေနာက္ ဥေရာပ တစ္ေလွ်ာက္ ခရီး ထြက္ခဲ့တယ္။
                          ၁၉၆၂ ခုႏွစ္မွာေတာ့ သန္႔ရွင္း ဖ.ဆ.ပ.လ ေခါင္းေဆာင္ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ဦးႏုနဲ႔  တည္ၿမဲ ဖ.ဆ.ပ.လ ေခါင္းေဆာင္ အတိုက္အခံ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းတို႔ရဲ႕ ျပန္လည္ ေပါင္းစည္း ညီၫြတ္ေရး လုပ္ေဆာင္မႈေတြမွာ ပါ၀င္ဖို႔ အတြက္ သူ႔ကိုဦးေက်ာ္ၿငိမ္းက ျပန္ေခၚခဲ့တယ္။ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ဦးႏုဘက္က ကိုယ္စားလွယ္ အျဖစ္ သံအမတ္ႀကီး ဦးအုန္းက ေခါင္းေဆာင္ၿပီး ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းဘက္က ကိုယ္စားလွယ္ အျဖစ္သူကဦးေဆာင္ကာ ေစ့စပ္ ညိႇႏႈိင္းေရး  လုပ္ငန္းေတြကို ေဆာင္ရြက္ခဲ့တယ္။
                           သူတို႔ရဲ႕ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး လုပ္ငန္းစဥ္က အေတာ္ ခရီးေရာက္ေနၿပီး အစိုးရ အဖြဲ႕သစ္မွာ ႏွစ္ဖက္ အခ်ဳိးက် ပါ၀င္ႏိုင္ဖို႔ ျပင္ဆင္ ေနၾကတုန္းမွာပဲ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေန၀င္း ဦးေဆာင္တဲ့ တပ္မေတာ္က အာဏာ သိမ္းခဲ့တဲ့ အတြက္ အားလံုး ပ်က္စီးခဲ့တယ္။
““အဲဒီလို ျပင္ဆင္တဲ့ အတြက္ စစ္တပ္က အာဏာ ျမန္ျမန္ သိမ္းတယ္လို႔ပဲ ကၽြန္ေတာ္က ထင္တယ္။ စစ္တပ္က နဂို ကတည္းက အာဏာ လိုခ်င္ေနၿပီ။ (၅၈) ခုႏွစ္ ကလည္း သူတုိ႔ အာဏာယူ ေသးတာကုိး။ (၆၀) က်မွ ေရြးေကာက္ပြဲ ျပန္လုပ္ေပးတာ။ အဲဒီမွာ ကတည္းက သူတို႔က ဆက္ၿပီး အာဏာ ယူခ်င္ေန တာ။ ဦးႏု အစိုးရ ျဖစ္ေနရင္ သူတို႔အာဏာ ရယူဖို႔ လြယ္တာေပါ့။ ဘာလို႔လဲ ဆိုေတာ့ သူတို႔ထဲမွာ ကၽြမ္းက်င္တဲ့ အုပ္ခ်ဳပ္မႈက နည္းသြားတာကိုး။ စစ္တပ္က ၀င္စြက္ဖို႔ လြယ္တာေပါ့။ အကယ္၍ ဒီႏွစ္ခု ျပန္ေပါင္းမယ္ ဆိုရင္ ဟိုတုန္းက ဖ.ဆ.ပ.လ မကြဲခင္တုန္း ကဆိုရင္ ဖ.ဆ.ပ.လ ေခါင္းေဆာင္ေတြဟာ စစ္တပ္ အေပၚမွာ အင္မတန္ ၾသဇာရွိတယ္။ ဦးႏုကို ဆိုရင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေန၀င္း တို႔က အစ ေမာ္ေတာင္ မၾကည့္ရဲပါဘူး။  ဖ.ဆ.ပ.လ ညီၫြတ္စဥ္ ကာလတုန္းက ဆိုရင္ေလ၊ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းတို႔၊ ဦးဗေဆြတို႔ ဆိုရင္လည္း တပ္အေပၚမွာ ၾသဇာရွိတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ေတြ။ ဒါေပမဲ့ ဖ.ဆ. ပ.လ ကြဲသြားေတာ့ ၾသဇာ အာဏာေတြ က်သြားတာေပါ့။ ေနာက္တစ္ခုက တပ္ကလည္း အာဏာလိုခ်င္တဲ့ အခါက်ေတာ့ ပိုဆိုးတာေပါ့။ အခု ဦးႏုတို႔၊ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္း တို႔ ျပန္ညီၫြတ္ေတာ့မယ္ ဆိုရင္ စစ္တပ္က ေနရာ ၀င္ယူဖို႔ ခက္သြားၿပီ။ ဒီဥစၥာ မေအာင္ျမင္ခင္မွာ ဒီသတင္းက သူတို႔ ရသြားေတာ့ ျမန္ျမန္ အာဏာသိမ္းဖို႔ ျဖစ္လာတာပဲလို႔ ကၽြန္ေတာ္ ကေတာ့ အဲဒီလိုပဲ ေကာက္ခ်က္ခ်တယ္””လို႔  ဦးသုေ၀က ဆိုတယ္။
            ၁၉၆၄ ခုႏွစ္မွာေတာ့ ႏိုင္ငံတကာ အဆက္အသြယ္ေတြ ရႏိုင္ဖို႔ဆိုတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ ထိုင္းႏိုင္ငံကို သူခရီး ထြက္ခဲ့တယ္။ ထြက္လာစဥ္ တုန္းက သံုးလေလာက္ပဲ ၾကာျမင့္မယ္လို႔ ရည္ရြယ္ ထားခဲ့ေပမယ့္ ျမန္မာ ေခါင္းေဆာင္ေတြ ခိုလႈံခြင့္ ေတာင္းခံေၾကာင္း ထိုင္းသတင္းစာေတြရဲ႕ အက်ယ္တ၀င့္ ေရးသား ေဖာ္ျပမႈေတြေၾကာင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံကို ခ်က္ခ်င္း ျပန္မလာ ႏိုင္ေတာ့ဘဲ ထိုင္းႏိုင္ငံမွာ အေျခခ် ခဲ့ရတယ္။ ထိုင္းႏိုင္ငံက Bangkok World သတင္းစာနဲ႔ UPI သတင္းဌာန မွာ အယ္ဒီတာ အျဖစ္ ၀င္ေရာက္ လုပ္ကိုင္ရင္း ရပ္တည္ခဲ့တယ္။
            ထိုင္းႏိုင္ငံမွာ ေရာက္ရွိေနစဥ္ ၁၉၆၈ ခုႏွစ္မွာ ျမန္မာလူမ်ဳိး၊ ထိုင္း ႏိုင္ငံသူ ေဒၚျမသန္းနဲ႔ အိမ္ေထာင္ ျပဳခဲ့ၿပီး ၁၉၆၉ ခုႏွစ္မွာ သားတစ္ဦး ဖြားျမင္ခဲ့တယ္။
            ေနာက္ပိုင္း  ကာလေတြမွာ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ဦးႏု၊ ရဲေဘာ္ သံုးက်ိပ္၀င္ ဗိုလ္ရန္ႏိုင္၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေစာၾကာဒိုး၊ ဦးေလာ႐ံု၊ ဗိုလ္လယ်္ာ စတဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြလည္း  တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ထိုင္းႏိုင္ငံကို ေရာက္ရွိ လာၾကၿပီး ပါလီမန္ဒီ မိုကေရစီ ပါတီကို  ဖြဲ႕စည္းခဲ့တယ္။ အဲဒီေနာက္ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ပူးေပါင္း လာေရာက္သူေတြ အင္အား မ်ားျပားလာၿပီး ပါလီမန္ ဒီမိုကေရစီ ပါတီအျပင္ ျပည္ခ်စ္ လြတ္ေျမာက္ေရး တပ္ကိုလည္း ထပ္မံဖြဲ႕စည္း ႏိုင္ခဲ့တယ္။ ကရင္ အမ်ဳိးသား အစည္း အ႐ံုး KNU ၊ မြန္ျပည္သစ္ ပါတီတို႔နဲ႔လည္း ပူးေပါင္းၿပီး တပ္ေပါင္းစု အဖြဲ႕ကို ဖြဲ႕စည္းခဲ့တယ္။ သူကေတာ့ ပါလီမန္ ဒီမိုကေရစီ ပါတီမွာ ဗဟို အလုပ္ အမႈေဆာင္နဲ႔ ျပည္ခ်စ္ လူငယ္ တပ္ေပါင္းစု အသံလႊင့္ အဖြဲ႔မွာ အဖြဲ႔ ေခါင္းေဆာင္ အျဖစ္ တာ၀န္ ယူခဲ့တယ္။
            KNU မြန္ျပည္သစ္ ပါတီတို႔နဲ႔ တပ္ေပါင္းစု  ဖြဲ႕စည္းစဥ္ အခ်ိန္က ဖက္ဒရယ္မူ ကိစၥနဲ႔  ပတ္သက္ၿပီး ပါလီမန္ ဒီမိုကေရစီ ပါတီက ေထာက္ခံျခင္း၊ မေထာက္ခံျခင္းကို အခု လတ္တေလာမွာ မေဆြးေႏြးေသးဘဲ တိုင္းျပည္ကို ျပန္ရတဲ့ အခ်ိန္မွသာ ျပည္သူ ရဲ႕သေဘာဆႏၵနဲ႔ ဆက္လက္ ေဆြးေႏြးဖို႔ သေဘာ တူညီခ်က္ ထားခဲ့ၾကေပမယ့္ ေနာက္ပိုင္းမွာ KNU က အဲဒီကိစၥကို ခ်က္ခ်င္း ေထာက္ခံေပးဖို႔ အတင္းအက်ပ္ ေတာင္းဆိုတဲ့ အခါ ပါလီမန္ ဒီမိုကေရစီ ပါတီကလည္း အျမင္ ကြဲလြဲမႈေတြနဲ႔ အတူ ႏွစ္ျခမ္း ကြဲသြားခဲ့ျပန္တယ္။
            ““ကၽြန္ေတာ္တို႔ တပ္ေပါင္းစု စဖြဲ႔တဲ့ အခ်ိန္မွာ KNU ေရာ၊ မြန္ျပည္သစ္ ပါတီေရာ အား သိပ္မရွိေသးဘူးဗ်။ ဦးႏုကလိုက္ၿပီး အလွဴခံၿပီး ရတဲ့ ေငြတို႔၊ လက္နက္တို႔ကို  အဲဒီ KNU တို႔၊ မြန္ျပည္သစ္ တို႔ကို ခြဲေပးရတာ။ အစပိုင္းမွာေပါ့။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီ ကာလၿပီးေတာ့ တိုင္းျပည္က ေမွာင္ခို လုပ္ငန္းေတြ  ႀကီးထြား လာလိုက္တာ။ တိုင္းျပည္ ကလည္း ဆင္းရဲေတာ့ ထိုင္းကေန ပစၥည္းေတြ အမ်ားႀကီး သယ္တာပဲ။ ေမွာင္ခို လုပ္ငန္းက ႀကီးထြားလာေတာ့ အခြန္အေကာက္တို႔၊ ဘာတို႔၊ ညာတို႔ေပါ့ဗ်ာ။ မ်ဳိးစံုေပါ့။ အထူးသျဖင့္ KNU က သိပ္ၿပီး ခ်မ္းသာ သြားတာပဲ။ အမ်ားႀကီး ေငြရ သြားတာေပါ့။ သိပ္ခ်မ္းသာ သြားတဲ့အခါ သူတို႔က ပရိယာယ္ ေျပာင္းသြားတာေပါ့။
              အဲဒီအခါ က်ေတာ့ သူတို႔က ဘာေျပာလဲ ဆိုရင္ KNU  နဲ႔ မြန္ျပည္သစ္ ေပါင္းၿပီးေတာ့ တပ္ေပါင္းစုႀကီး ကေန ဖက္ဒရယ္ စနစ္ကို အခု ေထာက္ခံ ရမယ္ ျဖစ္လာတယ္။ အက်ပ္ကိုင္တာေပါ့””လို႔ အဲဒီကာလက အေျခအေနကို သူက ျပန္ေျပာျပတယ္။
            ပါတီတြင္း သေဘာထား ကြဲလြဲမႈေတြနဲ႔ အတူ ပါလီမန္ ဒီမိုကေရစီ ပါတီလည္း ႏွစ္ျခမ္း ကြဲသြားခဲ့ျပန္တယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ၁၉၈၀ ျပည့္ႏွစ္ ၀န္းက်င္မွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေန၀င္း အစိုးရ က ျပည္ပေရာက္ အင္အားစုေတြကို လြတ္ၿငိမ္း ခ်မ္းသာခြင့္နဲ႔ ျပန္လာဖို႔ ဖိတ္ေခၚတဲ့ အခါ တိုင္းျပည္ ဒီမိုကေရစီ မရေသးတဲ့ အတြက္ ျပန္မလာေသးဘူးလို႔ ကနဦးမွာ ျငင္းဆန္ ခဲ့ေပမယ့္ ဦးႏု၊ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းတို႔က အတင္း တိုက္တြန္း ေျပာဆိုခဲ့တဲ့ အတြက္ ျမန္မာႏိုင္ငံ ကို ျပန္လာခဲ့တယ္။
            ျပည္တြင္း ျပန္ေရာက္တဲ့ အခါ ႏိုင္ငံေရး လႈပ္ရွားမႈေတြကို ျပည္တြင္းမွာ ဆက္လက္ လုပ္ကိုင္ရင္း ဗိုလ္ရန္ႏိုင္ ေခါင္းေဆာင္တဲ့ သမာဓိ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းစုမွာ သစ္လုပ္ငန္း၊ ေက်ာက္မ်က္ လုပ္ငန္း စတာေတြကို ပါ၀င္ လုပ္ကိုင္ခဲ့တယ္။ ဇနီးျဖစ္သူက သူနဲ႔အတူ ျမန္မာႏိုင္ငံကို ျပန္လည္ လိုက္ပါ လာခဲ့ေပမယ့္ သားျဖစ္သူ ကေတာ့ ထိုင္းႏိုင္ငံမွာပဲ အေျခခ် ေနထိုင္ရင္း က်န္ရစ္ခဲ့တယ္။ ျပည္တြင္း ကို ျပန္ေရာက္ ၿပီးတဲ့ေနာက္ ၁၉၈၁ ခုႏွစ္မွာ သမီးတစ္ဦး ဖြားျမင္ခဲ့ၿပီး ၁၉၈၃ ခုႏွစ္မွာ သားတစ္ဦး ထပ္မံ ဖြားျမင္ခဲ့တယ္။
            ၁၉၈၈ အေရးအခင္း ကာလအၿပီး မွာေတာ့ ေထာင္တြင္း အက်ဥ္းက် ခံေနရတဲ့ ဦးႏု၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ႀကီးစတဲ့ ႏိုင္ငံေရး ေခါင္းေဆာင္ေတြ ျပန္လြတ္လာခဲ့ရင္ အဆင္သင့္ ျဖစ္ေစဖို႔ ရည္ရြယ္ၿပီး ဒီမိုကေရစီ ပါတီကို ဗိုလ္မွဴးေအာင္က ဥကၠ႒၊ သူက ဒုတိယ ဥကၠ႒အျဖစ္ တာ၀န္ယူ ဖြဲ႕စည္းခဲ့တယ္။  ဦးႏု ျပန္လည္ လြတ္ေျမာက္ လာတဲ့အခါ ဒီမိုကေရစီနဲ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ပါတီကို ဖြဲ႕စည္းခဲ့ၿပီး ဒီမိုကေရစီ ပါတီအဖြဲ႕၀င္ေတြက ပူးေပါင္း ပါ၀င္ခဲ့ၾကတယ္။
            ဒါေပမဲ့ ဦးႏုက စင္ၿပိဳင္ အစိုးရ ဖြဲ႕စည္းတဲ့ အခါ ဒီမိုကေရစီနဲ႔ ျငိမ္းခ်မ္းေရး ပါတီက အလုပ္အမႈေဆာင္ေတြ အထဲမွာပဲ သေဘာထား ကြဲလြဲမႈေတြ ျဖစ္လာ ခဲ့ျပန္တယ္။ စင္ၿပိဳင္ အစိုးရ ဖြဲ႕စည္းမႈကို ကာကြယ္ေရး ဦးစီးခ်ဳပ္ေဟာင္း သူရ ဦးတင္ဦး၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ေရႊတို႔ ေခါင္းေဆာင္တဲ့ တပ္မွဴးႀကီးမ်ား အဖြဲ႕ကလည္း မေထာက္ခံတဲ့ အျပင္၊ ၀ိဓူရသခင္ ခ်စ္ေမာင္၊ ရွမ္းေခါင္းေဆာင္ ဦးထြန္းေအး စတဲ့ သူေတြကလည္း ကန္႔ကြက္ခဲ့ၾကတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ဦးႏုရဲ႕ စင္ၿပိဳင္ အစိုးရအဖြဲ႕ဟာ  တကယ့္ လက္ေတြ႕မွာ စစ္အစိုးရကို တုံ႔ျပန္ႏိုင္တဲ့ အင္အား နည္းပါး သြားခဲ့ရတယ္။
            အစိုးရက ေရြးေကာက္ပြဲ လုပ္ဖို႔ ေၾကညာတဲ့ အခါမွာေတာ့ ဦးသုေ၀ ေခါင္းေဆာင္ တဲ့ ဒီမိုကေရစီ ပါတီက ပထမဦးဆံုး မွတ္ပံုတင္ခဲ့ၿပီး ၁၉၉၀ ျပည့္ႏွစ္ ေရြးေကာက္ပြဲ မွာ လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္ေလာင္း (၁၀၀) ေက်ာ္ ၀င္ေရာက္ ယွဥ္ၿပိဳင္ခဲ့တယ္။ သူကိုယ္တိုင္လည္း တာေမြၿမိဳ႕နယ္ မဲဆႏၵနယ္ကေန ပါ၀င္ ယွဥ္ၿပိဳင္ ခဲ့ၿပီး ဒီမိုကေရစီ ပါတီ အေနနဲ႔ ဗဟန္းၿမိဳ႕နယ္မွာ ကိုယ္စားလွယ္ တစ္ဦးပဲ အႏိုင္ရရွိခဲ့တယ္။
            ၁၉၉၁ ခုႏွစ္မွာ ႏိုင္ငံေရး ပါတီေတြ ဖ်က္သိမ္း ခံခဲ့ရတဲ့ နည္းတူ ဒီမိုကေရစီ ပါတီလည္း ဖ်က္သိမ္း ခံခဲ့ ရၿပီး သူလည္း ငါးလေက်ာ္ ဖမ္းဆီး ထိန္းသိမ္း ခံခဲ့ရတယ္။ ၁၉၉၅ ခုႏွစ္မွာလည္း အစိုးရကို ဆန္႔က်င္တဲ့ စာရြက္ စာတမ္းေတြ ထိန္းသိမ္းမႈ၊ ႏိုင္ငံျခား ဆက္သြယ္မႈတို႔ နဲ႔ ေထာင္ဒဏ္ ခုနစ္ႏွစ္ ခ်မွတ္ခံခဲ့ရၿပီး ၂၀၀၄ ခုႏွစ္မွာ ျပန္လည္ လြတ္ေျမာက္ လာခဲ့တယ္။
            ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲ မွာေတာ့ ဒီမိုကရက္တစ္ ပါတီ (ျမန္မာ) ကို တည္ေထာင္ၿပီး ေရြးေကာက္ပြဲမွာ ပါ၀င္ ယွဥ္ၿပိဳင္ခဲ့တယ္။ ၂၀၁၂ ၾကားျဖတ္ ေရြးေကာက္ပြဲ မွာလည္း မဂၤလာ ေတာင္ၫြန္႔ မဲဆႏၵနယ္က ၀င္ေရာက္ ယွဥ္ၿပိဳင္ ခဲ့ေပမယ့္ ႐ံႈးနိမ့္ခဲ့တယ္။
            လက္ရွိမွာ အစိုးရ အဖြဲ႕သစ္ ဟာ ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲေရး လုပ္ငန္းေတြ လုပ္ေဆာင္ ေနေပမယ့္ အစိုးရအဖြဲ႕ရဲ႕ လမ္းၫႊန္ခ်က္ေတြကို ဌာနဆိုင္ရာ ၀န္ထမ္းေတြ သာမက ျပည္သူလူထု ကိုယ္တိုင္ကလည္း လိုက္နာ က်င့္သံုးဖို႔ အားနည္း ေန တာေၾကာင့္ ႏိုင္ငံရဲ႕တိုး တက္ ေျပာင္းလဲမႈက အခ်ိန္ၾကာျမင့္ ဦးမယ္လို႔သူက သံုးသပ္တယ္။
            ““ကၽြန္ေတာ္ အၿမဲတမ္း မီးရထားစီးတယ္။ မီးရထားေပၚမွာ အမိႈက္မပစ္ရ၊ ေဆးလိပ္ မေသာက္ရ၊ အရက္ မေသာက္ရ၊ လူမ်ားခ်ိန္မွာ ကုန္ပစၥည္း မတင္ရ ဘာညာ ေရးထားတယ္။ အဲဒါေတြ အကုန္လံုးကို ရထားေပၚမွာ က်ဴးလြန္ ေနၾကတာပဲ။ ဘယ္သူမွလည္း အေရး မယူၾကဘူး။ ရထားေပၚက ရဲတို႔၊ လက္မွတ္စစ္ တို႔ကို လာဘ္ေပး လိုက္တာပဲ။ လူထုကလည္း စည္းကမ္း ပ်က္ေနတယ္။ အရာရွိေတြကလည္း ကိုယ္က်ိဳးရွာၿပီး လုပ္ေနတဲ့ အတြက္ အစိုးရရဲ႕ ေပၚလစီက အေကာင္ အထည္ ေပၚမလာတာ”လို႔ သူက ဥပမာ တစ္ခု ေပးတယ္။
            တစ္ခ်ိန္က အာဏာရွင္စနစ္ ရဲ႕ ေအာက္မွာ ကုိယ္က်ဳိးစီးပြားကုိ ရွာေဖြ ခဲ့သူ တခ်ဳိ႕က လက္ရွိ အစုိးရအဖြဲ႕ သစ္ထဲမွာ ပါ၀င္ေနဆဲ ျဖစ္တာ ကလည္း သူတုိ႔ ကုိယ္တုိင္ ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲဖုိ႔ ခက္ခဲေန ဆဲ ျဖစ္သလုိ အေရးယူဖုိ႔လည္း ခက္ခဲေန ဆဲ ျဖစ္တယ္လုိ႔ သူက ျမင္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ အစုိးရအဖြဲ႕ရဲ႕ “သန္ရွင္းေသာ အစုိးရ၊ ေကာင္းမြန္ေသာ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး”ဆုိ တဲ့ ေႂကြးေၾကာ္ ခ်က္ေတြ ဟာ ခုိင္မာေတာင့္ တင္းတဲ့ အစုိးရ မျဖစ္ေသးတဲ့ အတြက္ အခက္အခဲေတြ အမ်ားႀကီး ရွိေနဆဲ ျဖစ္တယ္လုိ႔ ဦးသုေ၀က ေျပာတယ္။
            သတင္းစာ ဆရာတစ္ဦး အျဖစ္လည္း လုပ္ကိုင္ခဲ့ဖူးတဲ့ ဦးသုေ၀ဟာ စာအုပ္ေတြ လည္း ေရးသားခဲ့ၿပီး “ပါလီမန္ ဒီမိုကေရစီနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္” “ကၽြန္ေတာ္ သိေသာ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ဦးႏု” “ဖ.ဆ.ပ.လဦးေက်ာ္ၿငိမ္း”“ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းႏွင့္ ေရာင္းရင္းမ်ား” “တို႔ႏိုင္ငံညီ ေနာင္သားခ်င္းမ်ား” စာအုပ္ေတြဟာ လူသိမ်ားခဲ့တယ္။
            လက္ရွိမွာ အင္အား အႀကီးမားဆုံး အတုိက္အခံ ပါတီ တစ္ခုျဖစ္တဲ့ NLD ပါတီ ေရြးေကာက္ပြဲ ႏုိင္ငံေရး လမ္းေၾကာင္းေပၚ မေရာက္ခင္၊ ပါတီ ေခါင္းေဆာင္ေတြ မလြတ္လပ္ေသးတဲ့ အခ်ိန္မွာ ဦးသုေ၀နဲ႔ NLD တုိ႔အၾကား ထိေတြ႕ဆက္ဆံမႈ ေတြရွိခဲ့ေပမယ့္ လည္း ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ျပန္လည္ လြတ္ေျမာက္ၿပီးတဲ့ ေနာက္မွာေတာ့ ထိေတြ႕ဆက္ဆံမႈေတြ နည္းပါးလာကာ သူတုိ႔လုိ ၀ါရင့္ ႏုိင္ငံေရးသမားေတြကုိ ပူးေပါင္း ေစခ်င္ တဲ့ ႏုိင္ငံေရး ေစာင့္ၾကည့္ ေလ့လာသူေတြကုိ မခ်င့္မရဲ ျဖစ္ေစခဲ့တယ္။
            လက္ရွိ ကာလမွာ ႏုိင္ငံေရး၊ အင္အားစုေတြ အားလုံး စုေပါင္း လုပ္ကုိင္ႏုိင္ခဲ့ရင္ အေကာင္းဆုံး ျဖစ္ေပမယ့္ လက္ေတြ႕ မွာေတာ့ အေတာ္ မလြယ္ကူတဲ့ အလုပ္ျဖစ္တယ္လုိ႔ သူက ဆုိတယ္။
            ဒါေပမဲ့ သူကေတာ့ ႏိုင္ငံေရးမွာ ဆက္လက္ ပါ၀င္ဖို႔ စိတ္ကူးထားဆဲ။ သူ႔ကို ၾကည့္ရတာ အ၀ါေရာင္ ေနာက္ခံေပၚ မွာ ေဒါင္းတစ္ေကာင္ ကေနတဲ့ ပါတီ အမွတ္တံဆိပ္ ေနာက္ခံနဲ႔ အၿပိဳင္ လူငယ္ တစ္ေယာက္လို တက္ႂကြေနဆဲ။
            ““လူတစ္ေယာက္က မလုပ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး ဆိုရင္ေတာ့ အနား ယူရမွာေပါ့။ လုပ္ႏိုင္ေသးတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ တိုင္းျပည္ အတြက္ လုပ္ႏိုင္ေသး တယ္၊ လုပ္ဦးမယ္ဆိုတဲ့ စိတ္ဓာတ္နဲ႔ပါ””လို႔ သူက တက္ႂကြစြာ ဆိုတယ္။

 ေဇာ္ေနာင္လင္း