အရူးေနာက္လုိက္မ်ား......

ကြန္ဆူး မား

`` တကယ္ေတာ့ မာနဆုိတာ အရူးတစ္ေယာက္ရဲ့ ေခါင္းမွာ ပန္ထားတဲ့ ပန္းလုိပဲကြ၊ အရူးကုိ မင္းဆဲလည္း သူျပန္ၿပီး ၿပံဳးခ်င္ ၿပံဳးျပေနမယ္...၊

ေမာင္းထုတ္ရင္လည္း သူထြက္ေျပးသြားမယ္...၊
ရုိက္လုိက္ ကန္လုိက္ရင္လည္း သူေျပးသြားမွာပဲ...၊

ႀကံဳတဲ့ေနရာကုိ ဟုိတယ္က ကုတင္ႀကီးလုိ႔ ထင္ၿပီး အိပ္ခ်င္လည္း သူအိပ္မယ္...၊
ရရာ အစာေလးကုိလည္း နတ္သုဒၶါအလား အားရပါးရ စားခ်င္လည္း စားမယ္...၊
ဒါေပမယ့္ မင္း တစ္ခု သတိထားရမွာက
သူပန္ထားတဲ့ ပန္းကေလးကုိေတာ့ သြားယူမိတာတုိ႔...၊
လႊင့္ပစ္မိတာတုိ႔... မလုပ္မိေစနဲ႔ကြ....။
ေအးတကယ္လုိ႔ အဲသလုိ မင္းလုပ္လုိက္မိရင္ေတာ့... သူမင္းကုိ အေသအေက်တုိက္ခုိက္လိမ့္မယ္....၊
ဘာေၾကာင့္လဲ သိလား သူက သူ႔ဘ၀ သူ႔ခႏၶာကုိယ္ထက္ သူပန္ထားတဲ့ ပန္းကုိ ပုိၿပီး တန္ဘုိးထားလုိ႔ပဲ...၊ သူက ပံုမွန္စိတ္မရွိတဲ့ စိတ္ေ၀ဒနာသည္တစ္ေယာက္ျဖစ္ေနလုိ႔ပဲကြ´´
ကၽြန္ေတာ္ သိပ္ၿပီး စိတ္မ၀င္စားေပမယ့္ လူႀကီးတစ္ေယာက္က ေျပာေနတဲ့ စကားကုိေတာ့ ၿငိမ္ၿငိမ္သက္သက္ နားေထာင္ျဖစ္ပါတယ္...။ ဂါရ၀သေဘာတရားအရဆုိပါေတာ့...။
`` ေအး လူတုိင္းကေတာ့ အဲသလုိ ဘာမဟုတ္တဲ့ ပန္းတစ္ပြင့္စီကုိ ပန္ဆင္ထားၾကတယ္ကြ...
တစ္ခ်ဳိ႕ကလည္း ပညာဆုိတဲ့ ပန္းေပါ့ကြာ..
တစ္ခ်ိဳ႕က ဥစၥာေပါၾကြယ္၀တဲ့ ပန္းေပါ့...
တစ္ခ်ဳိ႕က်ေတာ့လည္း ရုပ္အဆင္း...
တစ္ခ်ဳိ႕က ေဆြမ်ဳိးညာတိ ဇာတိဂုဏ္ စသျဖင့္ေပါ့...၊
ကုိယ္ပုိင္ဆုိင္ထားတဲ့ ပန္းတုိင္းကုိ ဂုဏ္ယူစြာ ပန္ဆင္ထားၾကတာပဲ...။
တစ္ခ်ဳိ႕လည္း အခ်စ္ရူးေပါ့.... ဟဲဟဲဟဲ
အရူးေတြကေတာ့ ျပတ္ျပတ္သားသားရူးၾကတယ္...
ပုတုဇဥ္ေတြက မသိမသာ ရူးၾကတယ္ ဒါပါပဲ...
ပုတုဇေနာ ဥမၼတေကာ...တဲ့၊ ဘုရားရွင္ေဟာၾကားထားတယ္...
နိဗၺာန္ မဂ္ဖုိလ္ မရေသးသမွ်ေတာ့ အားလံုးက အရူးေတြခ်ည္း ေပါ့ကြာ.....´´
ဒီတစ္ခါေတာ့ ဒီဦးေလးႀကီးေျပာတဲ့ စကားကုိ သေဘာက်လုိ႔ သူ႔အၾကမ္းခြက္ေလးထဲကုိ ေရေႏြးတစ္ခြက္ ငွဲ႔ၿပီး ဂုဏ္ျပဳေပးလုိက္တယ္...။
သူလည္း ေနာက္ဆံုး တစ္ခြက္ကုိ ေသာက္ၿပီး ေအးေအးေဆးေဆး ထထြက္သြားတယ္...။
ကၽြန္ေတာ္ ဆက္စဥ္းစားျဖစ္ပါတယ္.... ကၽြန္ေတာ္ ဘာရူးေနတာလဲ ?
သူေရာ ဘာေတြ ရူးခဲ့သလဲ ? ေနာက္ၿပီး လက္ရွိ ဘာေတြ ရူးေနသလဲေပါ့...။
ဘုရား ေဟာထားတဲ့ တရားေတာ္ကေတာ့ မွားစရာမရွိဘူး...။
လူဆုိတာ တစ္ခုမဟုတ္ တစ္ခု ရူးေနၾကတယ္....။
ရူးသြပ္ျခင္းေတြကုိပဲ လွသည္ထက္လွေအာင္ အလွဆင္ေနၾကတယ္...။
ဒီလုိႀကိဳးစားၾကရင္းနဲ႔ ဆႏၵေတြ တစ္နည္းအားျဖင့္ ေလာဘေတြ ႀကီးလာၾကတယ္...။
ဒီေလာဘေတြကုိ မႏုိင္မနင္းျဖစ္ရင္း ေနျမင့္ေလ... အရူးရင့္ေလ ျဖစ္လာၾကရတယ္...။
သာမန္လူေတြ ရူးေနၾကတာက ေတာ္ပါေသးတယ္.....
ထင္ေပၚေၾကာ္ၾကားသူမ်ား ရူးတဲ့ အခါ.... သိပ္ကုိ အသိျမန္တတ္ၾကတယ္... လူေတြလည္း ၀ုိင္းၿပီး ကဲ့ရဲ့ ပစ္တင္ေပးၾကတယ္...
ရူးသြပ္ျခင္းေၾကာင့္ပဲ ထင္ေပၚေၾကာ္ၾကားသြားၾကတယ္...။
တစ္ခါ ဒီလုိ ရူးသြပ္တာကုိ အားက်တဲ့ သူေတြက ဒီရူးနည္းအတုိင္းပဲ ဆက္ၿပီး အတုခုိးၾကျပန္တယ္.... ဆက္ၿပီး ရူးၾကတယ္...
သူတုိ႔ရူးေတာ့ လူေတြက အျပစ္မတင္ၾကေတာ့ဘူး... ရွင္းရွင္းေျပာရရင္ သူတုိ႔ မထင္ေပၚေတာ့ဘူးေပါ့...။
အဲဒီအခါမွာ သူတုိ႔ ေဒါသေတြ ထြက္လာၾကတယ္...။
ေဒါသေနာက္ကုိလုိက္ရင္း သြက္သြက္ခါလာၾကတယ္...။
အဲဒီလုိ ရူးေနသူေတြ ထဲမွာ ေခါင္းေဆာင္ေတြ ရူးရင္ေတာ့ က်န္တဲ့ ငယ္သားေတြပါ မရူးမေနရ ရူးေနၾကရေတာ့တာေပ့ါ....။
ကၽြန္ေတာ္လည္း ရူးေနတယ္....
ကၽြန္ေတာ့္မွာ အဖဲြ႔အစည္းရွိတယ္...၊
ေခါင္းေဆာင္လည္းရွိတယ္...၊
သူကေတာ့ တရား၀င္ တပည့္ေက်ာ္အျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳထားတာ မဟုတ္ပါဘူး...
ကုိယ့္ဟာကုိယ္ သူမ်ား ေလးစားတယ္ဆုိလုိ႔ ေခတ္မီေအာင္ လုိက္ၿပီးေလးစားထားတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးေပါ့.....။
အစုိးရ၀န္ထမ္းျဖစ္ေစ.....
ပါတီ၀င္ျဖစ္ေစ....
ပရဟိတအဖဲြ႔ျဖစ္ေစ....
ဥကၠဌႀကီးျဖစ္ေစ...
နာယကႀကီးျဖစ္ေစ...၊
သာမန္လူျဖစ္ေစ....
ပုတုဇေနာ ဥမၼတေကာ... သေဘာအရ အားလံုး ရူးေနၾကရတယ္တဲ့....။
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔က ေခါင္းေဆာင္ေနာက္ကုိ လုိက္ၾကရတဲ့ ငယ္သားေတြ ဆုိေတာ့ ေခါင္းေဆာင္ႀကီး ရူးရင္...
ဘာမသိ ညာမသိ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔လည္း လုိက္ရူးၾကရမွာေပါ့....။
ေခါင္းေဆာင္ႀကီးက ျပင္ဆုိရင္ လုိက္ျပင္...
ေျပာင္းဆုိရင္ လုိက္ေျပာင္း...
သေဘာတူတယ္ဆုိရင္ လုိက္တူ......
မတူဘူးဆုိရင္ ဟင့္အင္းေပါ့.....။
ဟူး.... ခုမွ စဥ္းစားမိတယ္...
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ရူးေနတာက ကုိယ္ပုိင္ ရူးသြပ္ခြင့္နဲ႔ ရူးေနတာ မဟုတ္ပဲ... သူမ်ားရူးတဲ့ေနာက္ကုိ လုိက္ေနရတဲ့... အဆင့္နိမ့္ အရူးေတြပါလားလုိ႔.....။
တကယ့္ အရူးက ကုိယ္ထင္ ကုတင္ေရႊနန္း.... ဘ၀နဲ႔ ေနႏုိင္တယ္...။
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔လုိ အရူးေနာက္လုိက္ အဆင့္နိမ့္ အရူးေတြက ရူးသြပ္ျခင္းကုိေတာင္ ဆန္းစစ္ခြင့္မရခဲ့ဘူး.....။
စဥ္းစားျဖစ္လုိ႔ ေက်းဇူးတင္စကားေျပာမလုိ႔ ၾကည့္လုိက္ေတာ့ အရူး ဒႆန ခ်ျပသြားတဲ့.... ခုဏက ဦးေလးႀကီးက ဟုိး အေ၀းႀကီးကုိ ေရာက္သြားၿပီ....
လွမ္းေျပာဖုိ႔လည္း မမီေတာ့ဘူး.....
ဒါေပမယ့္ စိတ္ထဲကေန လွမ္းေအာ္လုိက္ပါတယ္....
`` ဦးေလးႀကီးေရ.... ေက်းဇူးပါဗ်....´´ လုိ႔။
(ကြန္ဆူးမား)(၆-၉-၂၀၁၃)