စိန္ခလုတ္

Zaw Naung Ling

                               အခ်ိန္က ညေနေစာင္း ေရာက္လုၿပီ။ တာေမြ ျမိဳ႕နယ္ထဲက တစ္ခုေသာ တိုက္ခန္းေလးရဲ႕ အလုပ္စားပြဲမွာ လူတစ္ေယာက္ ကေတာ့ အလုပ္႐ႈပ္ေနဆဲ။ A4 စာမ်က္ႏွာေပၚ မွာ ေရးထားတဲ့ ခဲသား ေကာက္ေၾကာင္းေတြကို မင္ျဖည့္ရင္း ေရးလက္စ ကာတြန္း ႐ုပ္ေလးေတြက တျဖည္းျဖည္း အသက္၀င္လာတယ္။
ကာတြန္းေရးတဲ့ စားပြဲေစာင္းရဲ႕ နံေဘးမွာေတာ့ အရြယ္အမ်ဳိးမ်ဳိးေသာ စုတ္တံေတြ၊ မင္ဘူးေတြ၊ ခဲတံေတြစတဲ့ သူ႔ရဲ႕ အသံုးအေဆာင္ ကိရိယာ တန္ဆာ ပလာေတြကို ေတြ႕ရတယ္။
                              ““အသက္ကေလးက ရလာေတာ့ အရင္လို မေရးႏိုင္ ေတာ့ပါဘူးကြာ။ တစ္ေန႔မွ ႏွစ္မ်က္ႏွာ၊ သံုးမ်က္ႏွာ ေလာက္ပဲ ေရးႏိုင္ေတာ့တယ္ ။ ခါးေတြ၊ လက္ေတြက မခံႏိုင္ေတာ့ဘူးကြ””လို႔ ကၽြန္ေတာ့္ ဘက္ကို လွည့္ၿပီး သူကဆိုတယ္။
                              ကာတြန္း ဇာတ္ေကာင္ေပါင္း (၂၀) နီးပါး ေမြးထုတ္ခဲ့ၿပီး ““စိန္ခလုတ္””ဇာတ္ေကာင္နဲ႔ ေအာင္ျမင္ခဲ့တဲ့ ကာတြန္း (ဦး) ေဇာ္၀ိတ္က တစ္ခ်ိန္က တစ္ေန႔ကို ကာတြန္း (၁၆) မ်က္ႏွာေရးၿပီး တစ္လလံုးခ်င္း ကာတြန္းစာအုပ္ သံုးအုပ္ ေရးႏိုင္ခဲ့တဲ့ ငယ္ငယ္က က်န္းမာ သန္စြမ္းမႈကို အခုအခ်ိန္မွာ ပါ၀ါ မ်က္မွန္ကို ပင့္တင္ရင္း အားနဲ႔မာန္နဲ႔ ျပန္ေျပာျပတယ္။
                              ေဇာ္ေဇာ္၊ ေဇာ္၀င္းေမာင္၊ ေဇာ္၀င္းထြန္း၊ ကိုကိုထြန္း၊ တေစၦပန္းခ်ီ ႏွင္းေငြစတဲ့ ကေလာင္ခြဲမ်ဳိးစံု နဲ႔ ကာတြန္း ေလာကမွာ ရပ္တည္ခဲ့တဲ့ ကာတြန္း ေဇာ္၀ိတ္ဟာ “စိန္ခလုတ္”၊ “ဗညားေယာင္စိန္”၊ “ဂ်စ္တူး” စတဲ့ ကာတြန္း ဇာတ္ေကာင္ ေလးေတြနဲ႔ ေအာင္ျမင္မႈ ရခဲ့သူပါ။ အထူးသျဖင့္ သူ႔ရဲ႕ဇာတ္ေကာင္ “ စိန္ခလုတ္”ဟာ ပထမဆံုး ထြက္တဲ့ စာအုပ္မွာပဲ အုပ္ေရ ေသာင္းနဲ႔ခ်ီ ႐ိုက္ႏွိပ္ရတဲ့ အထိ ေအာင္ျမင္မႈ ရခဲ့ပါတယ္။ တစ္ေခတ္ တစ္ခါက လံုးခ်င္း ကာတြန္းစာအုပ္ တစ္အုပ္ဟာ အုပ္ေရ ေသာင္းဂဏန္း ႐ိုက္ႏွိပ္ရ တယ္ဆိုမွ ေအာင္ျမင္တယ္ လို႔ေျပာလို႔ရတဲ့ အေျခအေနပါ။ ဒီေန႔ ေခတ္ ကေတာ့ ေစာင္ေရေထာင္ ဂဏန္းေလာက္ ႐ိုက္ႏွိပ္ရတယ္ ဆိုရင္ပဲ ေတာ္ေတာ္ ဂုဏ္ယူေနရတဲ့ အေျခအေနနဲ႔ ႏိႈင္းယွဥ္ ၾကည့္ရင္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလး ကြာျခားလာတာ ေတြ႕ရမွာပါ။
                              ကာတြန္းေဇာ္၀ိတ္ကို အဖ ပန္းခ်ီဆရာႀကီး ဦးဘိတ္ၾကည္၊ အမိ ေခတ္ေဟာင္း ဓာတ္ျပား အဆိုေတာ္ ေဒၚျမသိန္းတို႔ က တစ္ဦးတည္းေသာ သားအျဖစ္ ၁၉၅၁ ခုႏွစ္မွာ ေမြးဖြားခဲ့တာပါ။ မိဘေတြက အႏုပညာ သမားေတြ ဆိုေတာ့ သူကလည္း ငယ္စဥ္ ကတည္းကကို ပန္းခ်ီနဲ႔ ကာတြန္း ေရးတာကို ၀ါသနာပါခဲ့တယ္။ အိမ္ကို အလည္လာတဲ့ ဖခင္ျဖစ္သူရဲ႕ သူငယ္ခ်င္း မိတ္ေဆြေတြ ကလည္း ႀကံဳသလို ၀ိုင္း၀န္း သင္ျပေပးၾက ရာကေန ရွစ္တန္း ေက်ာင္းသား အရြယ္မွာ ဆိုရင္ပဲ ကာတြန္းကို ပီပီ ျပင္ျပင္ ေရးဆြဲႏိုင္တဲ့ သူတစ္ေယာက္ ျဖစ္ေနၿပီ။ ဖခင္ျဖစ္သူကေတာ့ ပန္းခ်ီဘက္ကို ပိုၿပီး အားေပးခဲ့ေပမယ့္ သူကေတာ့ ပန္းခ်ီထက္ ကာတြန္းကိုသာ ႐ူးသြပ္သူ တစ္ေယာက္ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။
                              ေက်ာင္းေနစဥ္ အရြယ္ကတည္း က ကာတြန္းမွ ကာတြန္း ျဖစ္ခဲ့တဲ့သူ႔ အတြက္ေတာ့ တပ္ကလပ္ အခလြတ္ တန္းျမင့္ ေက်ာင္း (ယခု အ.ထ.က ၃၊ တာေမြ) က ေန ၁၉၆၉ ခုႏွစ္မွာ (ခ) အဆင့္ နဲ႔ တကၠသိုလ္ ၀င္တန္း ေအာင္ျမင္ ခဲ့တာကပဲ ပညာေရး ဆံုးခန္း တိုင္ခဲ့တယ္လို႔ ဆိုရပါမယ္။
                              ““အႀကိဳက္ဆံုးကို လုပ္ခဲ့တဲ့ အတြက္ ေနာင္တရတာ လံုး၀မရွိခဲ့ဘူး။ သူငယ္ခ်င္း ေတြထဲမွာ တပ္မေတာ္ အရာရွိေတြ၊ အင္ဂ်င္နီယာေတြ၊ ဆရာ၀န္ႀကီးေတြ ရွိတယ္။ အားလံုးက ေျပာၾကတယ္။ မင္းသာ စာႀကိဳးစားခဲ့ရင္ အခုေလာက္ဆို ဘာျဖစ္ေနၿပီ ဆိုၿပီး။ ဒါေပမဲ့ ၀မ္းမနည္းဘူး။ ကိုယ္ႀကိဳက္တာ ကိုယ္လုပ္ ခဲ့တာပဲေလ””လို႔ ကာတြန္း ေဇာ္၀ိတ္က ဆိုတယ္။
                              ၁၉၆၉ ခုႏွစ္ မွာ ပန္းခ်ီ ဆရာမႀကီး ေဒၚမမႀကီး (ဂ်ာနယ္ေက်ာ္) ရဲ႕ ေဒ၀ီစာေပက ထုတ္တဲ့ ျပား (၆၀) တန္ သုတ႐ုပ္စံုမွာ ေဇာ္ေဇာ္ ဆိုတဲ့ ကေလာင္ နာမည္နဲ႔ စေရးရင္း ကာတြန္း ေလာကထဲကို ၀င္ေရာက္ခဲ့တယ္။
                         ““လူပ်ံကေလး ဗိုလ္ဥကၠာ”“ဆိုတဲ့ ဇာတ္ေကာင္ကို စတင္ ဖန္တီးျဖစ္ခဲ့တယ္။ အဲဒီေနာက္ ဆက္တိုက္ ဆိုသလိုပဲ ““ေနထက္ကဲ ႏွင့္ ဗလႀကီး”” ““စံနက္ေက်ာ္ ႏွင့္ ပလာတူး”” ““ေက်ာ္ၾကား ႏွင့္ ေဘာက္ဖတ္”” ““သံမဏိ ေမာင္”” ““ဗညားေယာင္စိန္”” ““ဂ်စ္တူး”” ““တေစၦေလး ဖိုးျဖဴ”” ““ဖိုးတုတ္ ဖိုး႐ႈပ္”” စတဲ့ ဇာတ္ေကာင္ေတြကို  ၁၉၆၉ ခုႏွစ္ ကေန ၁၉၈၉ ခုႏွစ္ အတြင္းကာလ ေတြမွာ ဆက္တိုက္ ဖန္တီးခဲ့တယ္။
                         ၁၉၇၂ ခုႏွစ္ ေလာက္မွာ ကာတြန္း ထုတ္ေ၀ခြင့္ေတြ တားဆီး ပိတ္ပင္မႈေတြ ျဖစ္လာခဲ့ေတာ့ အခိုက္ အတန္႔အား ျဖင့္ေတာ့ အခက္အခဲနဲ႔ ရင္ဆိုင္ခဲ့ရတယ္။ သိမ္ႀကီးေစ်းထဲက အစ္ကို၀မ္းကြဲ တစ္ေယာက္ရဲ႕ အပ္ခ်ဳပ္စက္ ေခါင္းနဲ႔ အပိုပစၥည္း အေရာင္းဆိုင္မွာ ေစ်း၀င္ေရာင္းရင္း တစ္ဖက္ကလည္း ကိုယ့္ရဲ႕လက္ရာ အရည္အေသြး မပ်က္ေအာင္ စာအုပ္မထုတ္ ေ၀ႏိုင္ေပမယ့္ ကာတြန္းေတြကို ဆက္လက္ ေရးဆြဲေနခဲ့တယ္။
                              အဲဒီလို ကာတြန္း စာအုပ္ေတြကို တရား၀င္ ေရးဆြဲ ထုတ္ေ၀ခြင့္ေတြ ပိတ္ပင္ ထားေပမယ့္လည္း ပိတ္ပင္လို႔မရတဲ့ သေဘာတရား အရ ထံုးစံအတိုင္း ေမွာင္ခို ကာတြန္းေခတ္ ဆိုတာ ကလည္း ျဖစ္လာ ျပန္ပါတယ္။ အဲဒီေမွာင္ခို ကာတြန္းေခတ္ မွာေတာ့ ကာတြန္း ေရးဆြဲသူရဲ႕ ကေလာင္ နာမည္ မတပ္ဘဲ ကာတြန္း စာအုပ္ေတြကို ဆက္လက္ ေရးဆြဲ ထုတ္ေ၀ ခဲ့ရပါတယ္။ အဲဒီေမွာင္ခို ကာတြန္းေခတ္က ၁၉၇၂ ခုႏွစ္ ကေန ၁၉၇၆ ခုႏွစ္ေလာက္ အထိ ၾကာျမင့္ ခဲ့တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။
                              သူ႔ရဲ႕ဘ၀မွာ အထင္ကရ ျဖစ္ေစခဲ့တဲ့ ဇာတ္ေကာင္ ““စိန္ခလုတ္”” နဲ႔ ေအာင္ျမင္မႈ ရခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ကေတာ့ ၁၉၇၃ ခုႏွစ္ ၀န္းက်င္ အခ်ိန္ေတြ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ပန္းလိႈင္ စာအုပ္တိုက္ ပိုင္ရွင္ ဦးစိုးသိန္းက ထုတ္ေ၀တဲ့ အဲဒီ ““စိန္ခလုတ္”” ဇာတ္ေကာင္ ပါ၀င္တဲ့ ““ရန္သူ႔သမီး ကၽြန္ေတာ့္ ရည္းစား”” ဆိုတဲ့ ကာတြန္း စာအုပ္ေလးဟာ ပံုမွန္ ေလးေဖာင္သာ ထုတ္ေ၀ေလ့ ရွိတဲ့ေခတ္မွာ ေျခာက္ေဖာင္ အထိ တိုးျမႇင့္ၿပီး အုပ္ေရ (၄၅၀၀၀) အထိ ႐ိုက္ႏွိပ္ခဲ့ရတယ္။
                              ““အဲဒီ စိန္ခလုတ္ က ဘ၀ကို တစ္ဆစ္ခ်ဳိး ေျပာင္းလဲ ေစခဲ့တာပါပဲ”” လို႔ သူကဆိုတယ္။
                              တကယ္လည္း ““စိန္ခလုတ္””ေၾကာင့္ပဲ အိမ္ပိုင္၊ ကားပိုင္ ျဖစ္လာတဲ့ အထိ ဘ၀ခရီးလမ္း အေျခအေနဟာ ေျဖာင့္ျဖဴး လာခဲ့တယ္။
                              ေနာက္ပိုင္း မွာ စာေပ စိစစ္ေရး မူ၀ါဒေတြ ေျပာင္းလဲလာၿပီး ကိုယ္တိုင္ေရး၊ ကိုယ္တိုင္ ထုတ္ေ၀ခြင့္ေတြ ခြင့္ျပဳေပးတဲ့ အခ်ိန္မွာ သူလည္း ထုတ္ေ၀ခြင့္ ေလွ်ာက္ထားခဲ့တယ္။ ၁၉၇၇ ခုႏွစ္မွာ ကိုယ္တိုင္ ထုတ္ေ၀ခြင့္ ရရွိခဲ့တယ္။ ေနာက္ပိုင္း ကာလ ေတြမွာေတာ့ တျခား ကေလာင္ နာမည္ေတြကို အသံုးမျပဳေတာ့ဘဲ ““ကာတြန္း ေဇာ္၀ိတ္””ဆိုတဲ့ ကေလာင္ တစ္မ်ဳိးတည္းကိုပဲ စြဲစြဲၿမဲၿမဲ အသံုးျပဳခဲ့တယ္။
                              ၁၉၈၆ ခုႏွစ္မွာေတာ့ ဘ၀မွာ အခက္အခဲ တစ္ခုနဲ႔ ႀကံဳေတြ႕ခဲ့ရျပန္ ပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ စာေပစိစစ္ ေရးမူ၀ါဒနဲ႔ ၿငိစြန္းခဲ့တာေၾကာင့္ ဇာတ္ေကာင္ ““စိန္ခလုတ္””ကို ရပ္ ဆိုင္းခဲ့ရတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ေအာင္ျမင္တဲ့ ဇာတ္ေကာင္ တစ္ခု ရပ္နားခံ လိုက္ရတာဟာ ကာတြန္းဆရာ တစ္ေယာက္ အတြက္ ႀကီးမားတဲ့ ဆံုး႐ံႈးမႈ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဆက္တိုက္ ဆိုသလိုပဲ ေနာက္ထပ္ ဇာတ္ေကာင္ တစ္ခုျဖစ္တဲ့ ““ဗညားေယာင္စိန္”“ ကလည္း ထပ္မံ အနားေပး ခံရျပန္ပါတယ္။
                              ““ဇာတ္ေကာင္ ႏွစ္ေကာင္ ထိသြားေတာ့ ဘ၀ တစ္ခုလံုး လည္သြားတာပဲ။ ကိုယ့္ကို ထမင္းေကၽြးခဲ့တာ အဲဒီ ဇာတ္ေကာင္ေတြေလ””လို႔ ကာတြန္းေဇာ္၀ိတ္ က ဆိုတယ္။
                              ဇာတ္ေကာင္ ႏွစ္ေကာင္ ပိတ္ပင္ ခံလိုက္ရတဲ့ အခါ ဘ၀ဆက္လက္ ရပ္တည္ေရး အတြက္ ေနာက္ထပ္ ဇာတ္ေကာင္ တစ္ခုျဖစ္တဲ့  ““ဂ်စ္ တူး””ကို ေမြးထုတ္ ခဲ့ရ ျပန္ပါတယ္။ ကံတရား ေဖးမမႈနဲ႔ ႀကိဳးစား အားထုတ္မႈေၾကာင့္ ““ဂ်စ္တူး””ကလည္း အထိုက္ အေလ်ာက္ ေအာင္ျမင္ လာခဲ့တယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ကာတြန္း ဆရာဘ၀ကို အရွိန္အဟုန္ မပ်က္ ဆက္လက္ ရပ္တည္ လာခဲ့ရပါတယ္။ မိုးေသာက္ပန္း၊ ေတဇ၊ ေရႊေသြး စတဲ့ ကေလး ဂ်ာနယ္ေတြ မွာ ““ဂ်စ္တူး”” နဲ ႔““တေစၦ ေလးဖိုးျဖဴ””ဇာတ္လမ္းေတြ ဆက္တိုက္ ေရးသားခဲ့တယ္။
                              ေနာက္ပိုင္းမွာ   WHO, UNICEF,UNFPA စတဲ့ ကုလသမဂၢ အဖြဲ႕အစည္းေတြ နဲ႔ PSI, Care Myanmar စတဲ့ NGO  အဖြဲ႕အစည္း ေတြမွာလည္း project ေတြ ရယူၿပီး ကာတြန္းေတြ ေရးဆြဲ ျဖစ္ခဲ့တယ္။ အမ်ားဆံုး ေရးဆြဲခဲ့ ရတာကေတာ့ HIV/AIDS ပညာေပး ကာတြန္းေတြ၊ မူးယစ္ေဆး၀ါး ပညာေပး ကာတြန္းေတြ၊ ကေလးသူငယ္နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ပညာေပး ကာတြန္းေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ တစ္ဖက္ကလည္း လံုးခ်င္းေတြ၊ ႐ုပ္စံု ဂ်ာနယ္ေတြမွာ ကာတြန္းေတြ ပံုမွန္ေရးရင္း ဆက္လက္ ရပ္တည္ခဲ့ပါတယ္။ ျပည့္စံု စာအုပ္တိုက္ ကထုတ္တဲ့ ကေလး ပညာေပး စာအုပ္မ်ဳိးစံု နဲ႔ ေဆးေရာင္ျခယ္ စာအုပ္မ်ဳိးစံုကို ေရးဆြဲ ထုတ္ေ၀ ျဖစ္ခဲ့သလို ကာတြန္း မဟုတ္တဲ့ အခ်စ္႐ုပ္ျပ ဇာတ္လမ္း ေတြကိုလည္း ““ေဇာ္ ၀ိတ္””ဆိုတဲ့ ကေလာင္ နာမည္နဲ႔ပဲ ““ဟိန္းလတ္”” ““၀ဏၰ”” ““ျပည့္စံု”” စတဲ့ ဇာတ္ေကာင္ေတြ နဲ႔ ေရးသားခဲ့ ပါေသးတယ္။
                              ၁၉၇၇ ခုႏွစ္ မွာေတာ့ သူ အိမ္ေထာင္ က်ခဲ့ၿပီး အခုဆိုရင္ သားသမီး သံုးေယာက္ ရရွိထားပါတယ္။ ဖခင္ဘက္က အႏုပညာ မ်ဳိးဆက္ အျဖစ္ ကာတြန္းေတြကို ေရးဆြဲျဖစ္ ခဲ့သလိုပဲ မိခင္ဘက္ ကပါလာတဲ့ အႏုပညာ မ်ဳိးဆက္ အျဖစ္ ကာလတစ္ခုအထိ ေပၚလစီ သီခ်င္းေတြဆို ျဖစ္ခဲ့တယ္။ အဖြဲ႔လိုက္ သီဆိုရတဲ့ အဲဒီ သီခ်င္းေတြမွာ ““ဗဟန္းၿမိဳ႕နယ္ လူငယ္မ်ား””ဆိုၿပီး နာမည္ တပ္ခဲ့တယ္။ သူ႔အေနနဲ႔ ကေတာ့ သီခ်င္းနဲ႔ ကာတြန္း ယွဥ္လာရင္ ကာတြန္းဘက္ ကိုပဲ ဦးစားေပးခဲ့သူမို႔ အဆိုေတာ္ တစ္ေယာက္ အျဖစ္ ရပ္တည္ျဖစ္တဲ့ အထိေတာ့ လံု႔လ မစိုက္ခဲ့တာ အမွန္ပါ။
                              ““ကာတြန္းကို အခ်စ္ဆံုးပဲ။ ကာတြန္းကို ခ်စ္တဲ့အတြက္ လက္ရွိ အခ်ိန္အထိ ဇာတ္ေကာင္ ေတြကို ဆိုးသြမ္းတာ ေတြျပၿပီး ေနာက္ဆံုးမွ လိမၼာ သြားပါတယ္ ဆိုတဲ့ ဇာတ္မ်ဳိး လံုး၀မေရးဘူး။ ကေလးေတြကို အႏိုင္က်င့္တဲ့ ဇာတ္မ်ဳိးလည္း မေရးဘူး။ ကေလးေတြ လြဲမွားသြားမွာ စိုးလို႔ေလ””လို႔ သူကဆိုတယ္။
                              လက္ရွိ အခ်ိန္မွာေတာ့ ပြင့္လင္းလာတဲ့ ႏိုင္ငံေရး စနစ္နဲ႔ အညီ တစ္ကြက္ ကာတြန္းေတြ ေခတ္စား ေနေပမယ့္ အသက္အရြယ္ အရအခ်ိန္ေပးၿပီး အင္တာနက္ သတင္း၊ ေန႔စဥ္ထုတ္ သတင္းေတြကို မဖတ္ႏိုင္ ေတာ့တာ၊ ေခတ္နဲ႔ အညီ ျမန္ျမန္ ဆန္ဆန္ အိုင္ဒီယာ ထုတ္ဖို႔ ခက္ခဲလာတာ၊ ဂ်ာနယ္နဲ႔ သတင္းစာတိုက္ ေတြကို လိုက္ၿပီး မေပးႏိုင္ ေတာ့တာ စတာေတြေၾကာင့္ အဲဒီ လိုင္းဘက္ကို ကူးဖို႔ စိတ္ကူး မရွိဘူးလို႔ သူကဆိုတယ္။
                              ““အခုကေတာ့ အသက္အရြယ္ ရလာေတာ့ ပန္းခ်ီဘက္ကို ပိုၿပီး အခ်ိန္ေပး ျဖစ္လာတယ္။ ငယ္ငယ္တုန္း ကေတာ့ အားရင္ အားသေလာက္ပဲ ေရးျဖစ္တာ။ အရြယ္ေလး ရလာတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ ပန္းခ်ီကို ျပန္ေရးျဖစ္တယ္။ အထူးသျဖင့္ ျမန္မာ့ မူဟန္ ပန္းခ်ီကားေတြ ေရးျဖစ္တာ မ်ားတယ္””လို႔ ေျပာျပတယ္။
                              အခုအခ်ိန္မွာေတာ့ ကာတြန္း ေဇာ္၀ိတ္ဟာ ပလုတ္တုပ္ ကေလးဂ်ာနယ္၊ ဒို႔ေက်းရြာ ဂ်ာနယ္၊ ပုတက္ ႐ုပ္စံုတို႔မွာ ကာတြန္းေတြ ပင္တိုင္ ေရးသားေနၿပီး ျမ၀တီ၊ ေငြတာရီ၊ မုဒိတာ၊ အလွသစ္၊ ဇီ၀က၊ ေရႊပုစြန္၊ ႐ုပ္ရွင္ေအာင္လံ စတဲ့ မဂၢဇင္းေတြမွာ တစ္မ်က္ႏွာ ကာတြန္းေတြ၊ ကဗ်ာ သ႐ုပ္ေဖာ္ နဲ႔ ေဆာင္းပါး သ႐ုပ္ေဖာ္ ကာတြန္းေတြ ေရးသား ေနပါတယ္။ တစ္ခ်ိန္က ေအာင္ျမင္မႈရခဲ့တဲ့ လံုးခ်င္း ကာတြန္း ဘက္ကိုေတာ့ အခ်ိန္ေပးၿပီး မေရးႏိုင္ ေတာ့တာ ေၾကာင့္ေရာ၊ ေစ်းကြက္ အေျခအေန ေၾကာင့္ပါ မေရးျဖစ္ေတာ့ သေလာက္ ျဖစ္ေနၿပီလို႔ ဆိုတယ္။
                              ““လံုးခ်င္း ေလာကက အေျခအေန မေကာင္းေတာ့ဘူး။ အရင္တုန္းက ဒို႔ထုတ္ခဲ့တဲ့ အခ်ိန္တုန္းက အုပ္ေရက ေသာင္းဂဏန္း ရွိခဲ့တာ။ ေနာက္ပိုင္း က်ေတာ့ ေထာင္ဂဏန္း ျဖစ္လာတယ္။ အခုဆို အုပ္ေရက (၁၀၀၀)၊ (၁၅၀၀) ေလာက္ပဲ ရွိေတာ့တယ္။ လက္ရွိ ထုတ္ေနတဲ့ ကာတြန္း ဆရာေတြ ကလည္း စုေပါင္း စပ္ေပါင္း လုပ္လာ ၾကေတာ့ တခ်ဳိ႕ ကာတြန္းေတြ ကလည္း ကာတြန္းျဖစ္ရင္ ၿပီးေရာ ျဖစ္လာၾကတယ္””လို႔ သူက လက္ရွိ အေျခအေနကို ေ၀ဖန္တယ္။
                               ဒီေန႔ေခတ္ ကေလးေတြ ကလည္း ကာတြန္းစာအုပ္ ငွားဖတ္တာထက္ TV ၾကည့္တာ၊ ကာတြန္း ကားၾကည့္တာ၊ ဂိမ္းေဆာ့တာ ေတြကို ပိုၿပီး လုပ္လာၾက တာကလည္း ေျပာင္းလဲလာတဲ့ ေခတ္ အေျခအေန တစ္ရပ္ ျဖစ္လာၿပီး လံုးခ်င္း ကာတြန္း စာအုပ္ေတြ ရပ္တည္ဖို႔ ခက္ခဲလာတဲ့ အေၾကာင္းအရင္း တစ္ရပ္ ျဖစ္လာတယ္လို႔ သူကဆိုတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကေလးစာေပ မွာ ကာတြန္း စာအုပ္ေတြ လံုး၀ ေပ်ာက္ကြယ္ သြားဖို႔ကေတာ့ ဘယ္လိုမွ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးလို႔ သူက အခိုင္အမာ ယံုၾကည္တယ္။
                              ““စာေပျမင့္မွ လူမ်ဳိးတင့္မွာေလ။ ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ကေလး စာေပ ကေတာ့ တိမ္ေကာဖို႔ ခဲယဥ္းပါတယ္။ တစ္ခ်ိန္မွာ ျပန္ေအာင္ျမင္ရင္လည္း ေအာင္ျမင္ လာႏိုင္တယ္။ အခုက စုေပါင္း စပ္ေပါင္း ႐ုပ္စံုဂ်ာနယ္ ေလးေတြ က်န္ေနေသးတယ္ေလ။ အဲဒီမွာ ေရးမယ့္ သူမ်ားမ်ား ရွိဖို႔ပဲ လိုေတာ့တယ္။ ကာတြန္း ေလာကႀကီးကေတာ့ လံုး၀ေတာ့ မတိမ္ေကာ ႏိုင္ပါဘူး””လို႔ သူကေျပာတယ္။
                              ဘ၀မွာ သူယံုၾကည္ရာ ကာတြန္း ေရးဆြဲျခင္းကိုပဲ တစ္စိုက္ မတ္မတ္ လုပ္လာခဲ့တဲ့ နည္းတူ သားသမီးေတြ ကိုလည္း သူတို႔ ယံုၾကည္ရာ၊ သူတို႔ ၀ါသနာပါရာ အလုပ္ေတြကိုပဲ လုပ္ကိုင္ခြင့္ ေပးထားတယ္လို႔ သူကဆိုပါတယ္။ လက္ရွိမွာ သားသမီး သံုးဦးထဲက သား အငယ္ဆံုး တစ္ေယာက္သာ မိဘ ဘိုးဘြားေတြရဲ႕ အႏုပညာ မ်ဳိးဆက္ကို ခံယူၿပီး ယဥ္ေက်းမႈ တကၠသိုလ္မွာ ပန္းခ်ီ ဘာသာရပ္နဲ႔ ေက်ာင္းဆင္း ထားပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ သီခ်င္းေခြ တစ္ေခြ ထြက္ရွိဖို႔ကိုလည္း ျပင္ဆင္ ေနပါတယ္။
                              ““အႏုပညာ ေလာက ကေတာ့ ကမ္းစပ္ကို ဒီေရ တက္သလိုပါပဲ။ ၿပီးရင္ျပန္က် တာပဲေလ။ အၿမဲရပ္ မေနပါဘူး။ တက္လာတဲ့ ေရက သဲေပၚတင္ရင္ ေပ်ာက္ သြားမယ္။ ေက်ာက္ခြက္ ထဲ၀င္ရင္ က်န္ခဲ့မယ္။ အဲဒီ ေက်ာက္ခြက္ထဲက ေရကို ျမန္ျမန္ခပ္မွပဲ။ တို႔လည္း အဲဒီလို ေနခဲ့လို႔ ဒီေန႔ ဒီလို ရပ္တည္ ႏိုင္တာေပါ့။ ကာတြန္း ဆရာေလာက ကေတာ့ အာမခံခ်က္ မရွိၾကတာ မ်ားတယ္ေလ””လို႔ သူက ဆိုပါတယ္။

 ေဇာ္ေနာင္လင္း