“ဘာငွက္ကေလးလဲ ေျပာစမ္းပါေမာင္”
|
9:50 AM |
No မွတ္ခ်က္ |
Soe Min
“ေအး .. ေဟး အို။ က်ဳပ္သားကိုတဲ႔စြန္ခ်ီ။ ငွက္ပလီ ဘယ္ကိုၾကြပါလိမ္႔။ ငွက္ပလီ ဘယ္ဆီၾကြပါလိမ္႔။ ျပန္ခ်ပါအုန္း ဟုန္းဟုန္း ဟုန္း ဟုန္း။”
“ေအာင္မယ္ ငါ႔မ်ား ငွက္ပလီေလးဘာေလးနဲ႔။ သူ ငိုေကာင္းေအာင္လည္း ဝင္ပို႔ေပးရေသးတယ္။ ညေၾကးမေပး ဘာမေပး။ ေတာ္ၿပီ။ မကဘူးဟယ္။”
“မလုပ္လို္က္ပါနဲ႔။ မလုပ္လိုက္ပါနဲ႔။သည္မွာ ငိုရတာ တန္းလန္းႀကီး။ မေခၚေတာ႔ပါဘူး။ ငွက္ဖ်ားတကာ၊ ငွက္သူေတာ္ေကာင္းေလး၊ အင္မတန္ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ႔ငွက္ကေလး လို႔ ေခၚပါ႔မယ္။”
“ရြဲ႕တာလား။ အဲ႔ဒါ ရြဲ႕တာလား။ဟင္။ ပုံမွန္ဆက္ဆံ။ ေတာ္ၿပီ။ မကဘူးဟယ္။”
“မရြဲ႕ပါဘူး။ မရြဲ႕ပါဘူး။ကပါ ကပါ။ ေရႊစြန္ညဳိကေလး လို႔ေခၚပါ႔မယ္။”
“မကႏိုင္ဘူး။ မကႏိုင္ဘူး။လူကိုမ်ား ညဳိသေလး ဘာေလးနဲ႔ ေစာ္ေစာ္ကားကား။ စြန္ေတာင္မွ သူ႔ဆီမွာ အညဳိေရာင္ပဲ ျဖစ္ရဦးမတဲ႔။”
“ေၾသာ္ ငါ႔ႏွယ္။ သည္ည ကျဖစ္ပါဦးမလားေတာင္မသိ။ ကဲ ေျပာစမ္းပါ ႀကိဳက္တဲ႔အေရာင္။ ဘာအေရာင္ယူမတုန္း။ သည္မွာ ငိုရဖို႔ အဓိက။”
“ေအး အဲ႔လို လုပ္ပါ။ ငါကစြန္စေတာ္ဗယ္ရီေရာင္ကေလး လုပ္မယ္။ နင္႔ဘာနင္ ငိုခ်င္သလို ဆက္ငိုေတာ႔။”
“က်ဳပ္သားကိုတဲ႔ စြန္ခ်ီ၊ငွက္ပလီ အဲေလ ငွက္ဘုရားတကာစြန္စေတာ္ဗယ္ရီေရာင္ ဘယ္ကိုၾကြပါလိမ္႔။ ျပန္ခ်ပါ အုန္း ဟုန္းဟုန္း ဟုန္း ဟုန္း။ အန္။ ေသခ်င္းဆိုးႀကီး။ နင္လုပ္တာနဲ႔ ငါ႔ငိုခ်င္း သူမ်ားေတြ ရယ္ကုန္ၿပီ။”
ငယ္ငယ္တုန္းကေတာ႔ လူပ်က္ေတြ အဲ႔လို ပ်က္လုံးထုတ္လိုက္ရင္ ရယ္လိုက္ၾကတာပတ္တုပ္လို႔ မရေအာင္ကိုပဲ။ ကိုယ္ေတာင္ အလြတ္မွတ္မိေနတာသာ ၾကည့္ပါေတာ႔။ အခုေတာ႔ သည္ပ်က္လုံးႀကီးနဲ႔ငိုခ်င္းျပန္ခ်ရမယ္႔ကိန္း ျဖစ္ေနၿပီ။ သံကိုၾကြက္စား သားကိုစြန္ခ်ီဆိုတာ ဇာတ္ေတာ္ေတြထဲမွာတင္မဟုတ္ဘူး။ အျပင္မွာ တကယ္ျဖစ္ေနၿပီ။ ဟိုးတေလာတုန္းက ေရႊတိဂုံေစတီေတာ္ႀကီးရဲ႕ ငွက္ျမတ္နားဆီမယ္ဠင္းတႀကီးေတြ ဝဲကာပ်ံကာနဲ႔ ၾကာလွန္ၾကာေမွာက္ ေဖာင္းရစ္ေတြေပၚမွာ နားၾကတဲ႔အခါ ေကာင္းတဲ႔အတိတ္နိမိတ္မဟုတ္မွန္းေတာ႔ သိတယ္။ ဘာေတြမေကာင္းတာလဲ ဘယ္လိုမေကာင္းတာလဲေတာ႔ မေျပာတတ္ဘူး။ အခုေတာ႔ေရးေတးေတး သေဘာေပါက္လာၿပီဗ်။ ဠင္းတဆိုတဲ႔ ငွက္ဟာ အေသေကာင္ေတြရွိရာမွာသာ ဝဲကာပ်ံကာ က်က္စားတဲ႔ငွက္မ်ဳိး။ အစာငတ္ေသလုဆဲဆဲ ကေလးေလးအနားမွာ က်က္သေရယုတ္စြာ ငုတ္တုတ္ႀကီးထိုင္ေစာင္႔ေနတဲ႔ဓါတ္ပုံတစ္ပုံေတာင္ ကမာၻေက်ာ္သြားေသးတယ္ မဟုတ္လား။ ကိုယ္တို႔ဆီမွာက်ေတာ႔မွ “ခြၾကားေပၚလဒနားေသာ္ ငါ႔သားအေတာ္သားပဲ” လို႔ အတိတ္ေကာက္ခ်င္လို႔ ရမလား။ လဒေတြ (ဠင္းတေတြ)ဝဲတယ္ပ်ံတယ္ဆိုရင္ လူေသေကာင္ေတြ ရွိလို႔ပဲ ျဖစ္ရမယ္။ ဒီထိေတာ႔ နင္ေျပာမွလားဟယ္။ မထူးဆန္းတာေပါက္ေဖာ္လာလုပ္ေနတယ္။ လူဆိုတာ ေသမ်ဳိးပဲဟာ။ လူမေသတဲ႔တိုင္းျပည္ ရွိလို႔လား။ အဲ႔သလိုေတာ႔လည္းမဟုတ္ျပန္ဘူး။ လူေသမယ္ဆိုတဲ႔ နိမိတ္ကို ေျပာခ်င္တာ မဟုတ္။ ဠင္းတတို႔ရဲ႕သေဘာဟာ ပုတ္ေဟာင္နံေစာ္ေသာအေသေကာင္ကိုမွ ၿမိန္ယွက္စားၿမဳိေလ႔ရွိသတဲ႔။ ကိုယ္တို႔ အထြတ္အျမတ္ထားရာေနရာေတြမွာ အဲ႔သလိုအနံ႔မကင္း အဆင္းမလွ၊ စက္ဆုပ္ဖြယ္ရာ လူေသအေလာင္းမ်ားကို ၿမိန္ေရယွက္ေရ ကိုယ္က်ဳိးစီးပြားအတြက္အသုံးခ်မယ္႔သူေတြ ေတာ္ေတာ္ေပါလာမယ္ လို႔ ေျပာတာ ထင္ပါရဲ႕။
နာဂစ္တုန္းက ေရတက္ေရက်မွာ အတုံးအရုံးေမ်ာရွာတဲ႔ လူေသေကာင္မ်ားကိုအေၾကာင္းျပဳၿပီး သနားညွာတာစြာ ကူညီေစာင္မတဲ႔သူေတြေပါသလို ကိုယ္က်ဳိးရွာခဲ႔သူေတြလည္းရွိသတဲ႔။ ၾကားရတာ ေအာ္ဂလီဆန္လြန္းလို႔ မေရးခ်င္ပါဘူး။ ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ႔ အင္တာနက္သတင္းစာမ်က္ႏွာေတြေပၚမွာလူေသေကာင္ရုပ္ပုံလႊာမ်ားဟာ ကာယကံရွင္ ၾကည္ျဖဴတာေရာ မၾကည္ျဖဴတာေရာ၊ သတင္းက်င္႔ဝတ္ ခ်ဳိးေဖာက္တာေရာမခ်ဳိးေဖာက္တာေရာ မျမင္ခ်င္႔အဆုံး ပလူပ်ံေနေတာ႔တာပဲ။ ကိုယ္ကေတာ႔ ကိုယ္႔စိတ္နဲ႔ပဲ ႏႈိင္းတယ္။ကိုယ္႔အိမ္မွာ နာေရးျဖစ္ရတဲ႔အခါ ယူက်ဳံးမရျဖစ္ရလြန္းလို႔ ရက္လည္တဲ႔အထိ စားလည္းမဝင္ဘူး။အိပ္လည္းမေပ်ာ္ဘူး။ ရက္လည္ၿပီးတဲ႔ေနာက္လည္း တေျမ့ေျမ့ေဆြးရတာ ေတာ္ရုံနဲ႔ ေနသားမက်ဘူး။အဲသည္ကာလနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ ဘာအမွတ္တရမွလည္း မက်န္ခ်င္ဘူး။ ျပန္လည္းမေတြးခ်င္ဘူး။အသုဘခ်တဲ႔ေန႔က ဓါတ္ပုံအရိုက္ခံရတာ အရမ္းကသိကေအာက္ျဖစ္တယ္။ ေနာက္ဘယ္ေတာ႔မွ ျပန္မၾကည့္ခ်င္တဲ႔ဓါတ္ပုံ။ ကိုယ္ခ်စ္တဲ႔သူကို အသက္ကင္းမဲ႔တဲ႔ မသာႀကီးအျဖစ္ အသုဘမရႈလိုဘူး။ လူဆိုတာ ေသမ်ဳိးဆိုရင္အိမ္တိုင္းမွာ အသုဘျဖစ္ဖူးမွာပဲ။ ကိုယ္႔မိဘ ကိုယ္႔ေသြးသား အနိစၥေရာက္ရတဲ႔ရုပ္သြင္ႀကီးကိုဘယ္သူကမွ အရသာခံၾကည့္ အမွတ္တရသိမ္းထားခ်င္လိမ္႔မယ္ လို႔ မထင္ဘူး။
ဒါေပမယ္႔အင္တာနက္ေပၚမွာ၊ ပုံႏွိပ္စာမ်က္ႏွာေတြေပၚမွာေတာ႔ ကိုယ္႔ေသြးသားမဟုတ္တိုင္း မစာမနာ သူမ်ားတကာပိုးစိုးပက္စက္ ေသဆုံးရတဲ႔ပုံေတြကို ထမီကေလး၊ ဖိနပ္ကေလးမွ မဖုံးမဖိႏိုင္ လူျမင္လို႔မွမေကာင္းေအာင္ တင္ၾကရွဲၾက ကုိယ္လိုရာနွပ္ေၾကာင္းေပးၾကတာ ေတာ္ေတာ္ကို ကိုယ္ခ်င္းမစာတဲ႔လုပ္ရပ္ပဲ လို႔ ျမင္ပါတယ္။ အေသေကာင္ကို အသည္းအူႏႈတ္စားတဲ႔ ဠင္းတႀကီးေတြနဲ႔ ဘာမွ မထူးဘူး။အခုဟာက ကားတိုက္လို႔ေသလည္း ဘယ္သူမွန္းမသိေသးဘူး။ ဓါတ္ပုံႀကီး ေဖ႔စ္ဘုတ္ေပၚေရာက္ေနၿပီ။အကိုဝမ္းကြဲက လက္သီးနဲ႔ထိုးလို႔ေသတယ္ဆိုတဲ႔ မမလည္း ကုတင္ေပၚ အဝတ္လႊမ္းလ်က္ ပက္လက္ႀကီးဓါတ္ပုံအရိုက္ခံထားရတာ။ ေရခဲတုိက္ထဲက အေလာင္းေတြေတာင္ ကာယကံရွင္ခြင္႔ျပဳခ်က္မပါပဲ စာမ်က္ႏွာေပၚေရာက္လာတာတဆိတ္ေတာ႔ လြန္လြန္းၿပီ ထင္ပါတယ္။ မသတီတဲ႔သေဘာ စက္ဆုပ္တဲ႔သေဘာ မဟုတ္ပဲ ကာယကံရွင္ မိသားစုအဲသည္ပုံေတြ ျမင္ရၾကည့္ရရင္ ဘယ္လိုခံစားရမလဲဆိုတဲ႔ ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္ထားကေလးနဲ႔ပဲ ေတြးၾကည့္ေစခ်င္ပါတယ္။သတင္းေဖာ္ျပခ်င္ အသက္ရွင္လ်က္က ပုံေတြနဲ႔လည္း ျပလို႔ရသားပဲ။
သည့္ထက္ဆိုးတဲ႔ပုံေတြကေတာ႔ေက်ာက္နီေမာ္မွာ မသီတာေထြးကေလး ေသတုန္းက အမ်ားျပည္သူၾကည့္ရႈရန္ မသင္႔ေတာ္တဲ႔ ဓါတ္ပုံေတြကိုတစ္ရပ္လုံးတစ္ရြာလုံး ႏွံ႕ေအာင္ျဖန္႔လို႔ ေသြးဆူေအာင္ လႈံ႕ေဆာ္ၾကတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ မခံမရပ္ႏိုင္ျဖစ္တာကတပိုင္း၊ကိုယ္႔အေမကိုယ္႔ႏွမ ကာကြယ္ရမွာကတပိုင္း၊ သူတို႔လုပ္ေနတာက “ေဟာသည္ေနရာကို ေဟာသလို လုပ္သြားတာဗ်။ဒမွာက်န္း ဒမွာက်န္း။” ဆိုၿပီး အခါခါ အရွက္ကြဲေအာင္ အရပ္တကာလွည့္ျပေနတာပါ။ သူတို႔ကိုအဲသည္အခြင္႔အေရး ဘယ္သူကေပးထားလို႔တုန္း။ အသက္မရွိေတာ႔တဲ႔ ဒီကေလးမေလးရဲ႕ အရွက္ကို သူတို႔ပိုင္သလား။ေသသူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ရုပ္အေလာင္းကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး ကိုယ္လိုခ်င္တဲ႔ နိုင္ငံေရး စီးပြားေရးလူမႈေရး အေျခအေနတစ္ရပ္ကို ဖန္တီးယူတာဟာလည္း ေခြးေသေကာင္ လဒနားတာနဲ႔ ဘာမွမျခားဘူး။ ေသြးရွိရင္ဓါးဆြဲၿပီး အရပ္ထဲမွာ ထြက္ကာကြယ္။ ေသတဲ႔လူနဲ႔ေတာ႔ မလုပ္ပါနဲ႔။ မိသားစုကို သနားပါဦး။
အဲသည္ေနာက္မွာေတာ႔ျမန္မာျပည္ဆိုတာ သရဲကားရိုက္ေနတဲ႔တိုင္းျပည္လား လို႔ ထင္ရေလာက္ေအာင္ အေလာင္းပုံေတြေနရာမေရြး၊ အရြယ္မေရြး။ လူမ်ဳိးဘာသာမေရြး ဓါတ္ပုံရိုက္တင္ၾကေတာ႔တာပါပဲ။ မိထၳီလာက အေလာင္းပုံလား။မႏၱေလးက အေလာင္းပုံလား။ လူေသအေလာင္းပဲလား။ ဘုန္းႀကီးအေလာင္းေရာ ၾကည့္ခ်င္သလား။ လည္ပင္းကေလးလွီးထားတာ၊ က်ည္ဆန္မွန္လို႔ ေခါင္းပြင္႔ေနတာ။ ဒါေလးကေတာ႔ ျမွဳပ္ၿပီးမွ ျပန္ေဖာ္တာမို႔လို႔နည္းနည္းေတာ႔ ပုပ္ေနၿပီ။ တိုက္ေပၚမွ ခုန္ခ်သူကေလး၏အေလာင္း၊ ဆြဲႀကိဳးခ်ေသသူကေလး၏အေလာင္း၊ေရနစ္သူကေလး၊ ကားတိုက္သူကေလး၊ မီးေလာင္သူကေလး။ ဘုရား ဘုရား။ သည္တိုင္းျပည္မွ ဠင္းတေတြမဝဲရင္ ဘယ္ေနရာမွ ဝဲစရာ ရွိမွာ မဟုတ္ေတာ႔ဘူး။ တို႔ဘဝက ေသရေတာ႔လည္း ပိုးစိုးပက္စက္ မရႈမလွ။ေသၿပီးတာေတာင္ စေတပုံေလး အရိုက္ခံၿပီး သူမ်ားကို လုပ္ေကၽြးရေသး။
ငယ္ငယ္ကအရပ္ထဲမွာ ဖဲဒိုင္ခံတဲ႔အေကာင္ေတြ ရွိတတ္တယ္။ သူတို႔က လူမမာရွိတဲ႔အိမ္ သတင္းလာေမးတယ္ဆိုအေကာင္းမမွတ္နဲ႔။ အေျခအေနမေကာင္းရင္ ဖဲဝိုင္းျပင္မလို႔ အရိပ္အေျခ လာၾကည့္တာ။ ဒါေၾကာင္႔အိမ္ကလူေနမေကာင္းခိုက္ သူတို႔လာတာျမင္ရင္ “မသာႀကီး။ ငါ႔အိမ္မလာနဲ႔။ က်က္သေရမရွိဘူး။”လို႔ ေဝးေဝးက ႏွင္တယ္။ အခုလည္း တခ်ဳိ႕လူေတြဟာ လက္ပန္းေတာင္းမွာ လူေသမလား။ မိေခ်ာင္းကန္မွာလူေသမလား။ လိုင္ဇာမွာ၊ ေကာ႔ကရိတ္မွာ၊ ေသခ်င္တဲ႔ေနရာေသ။ ကိုယ္႔စားရိတ္ကိုယ္စားၿပီး ဓါတ္ပုံေတြေဝေဝဆာဆာနဲ႔ မသာစည္ေအာင္ အက်ဳိးေဆာင္ေပးဖို႔ အသင္႔ရွိတယ္။ အေလာင္းကို ဂူမသြင္းမီ အာဇာနည္သူရဲေကာင္းအျဖစ္အေလးျပဳျခင္း၊ ႏိုင္ငံေတာ္သီခ်င္း သီဆိုျခင္း၊ အမိန္႔ျပန္တမ္းဖတ္ၾကားျခင္း၊ နို္င္ငံေရးပါတီအသီးသီးတို႔မွလြမ္းသူ႔ပန္းေခြခ်ျခင္း အစီအစဥ္မ်ားနဲ႔ သိုက္သိုက္ၿမဳိက္ၿမဳိက္ ဝန္ေဆာင္မႈ ေပးႏိုင္ပါသတဲ႔။ငွက္ဘုရားတကာ စြန္စေတာ္ဗယ္ရီေရာင္ သူေတာ္ေကာင္းႀကီး ျဖစ္မွာပါေလ။
ပြဲေကာင္းတုန္းအဆဲေတာင္းမိၿပီ။ ဒီတခါေတာ႔ ဒီမိုေတြဆီကေရာ မ်ဳိးခ်စ္ေတြဆီကေရာ အုန္းအုန္းၾကြက္ၾကြက္အားေပးၾကေတာ႔မယ္။ လူေသေကာင္ေတြ အေတာမသတ္ေအာင္ ေပါမ်ားလာတာက အေၾကာင္းတစ္ခုသပ္သပ္၊ အဲသည္လူေသေကာင္ေတြကိုအမွီျပဳၿပီး ကိုယ္လိုခ်င္သလို အသုံးခ်တာက ေနာက္ေခါင္းစဥ္တစ္ခုသပ္သပ္။ သူတို႔ခမ်ာ အသက္နဲ႔ရင္းရရွာတယ္။ ကိုယ္နဲ႔အတူတြဲၿပီး တိုက္ပြဲဝင္သြားတဲ႔ သူရဲေကာင္း ရဲေဘာ္ရဲဘက္အျဖစ္ ဂုဏ္ျပဳခ်င္တာမွန္ရင္ပိုးစိုးပက္စက္ပုံႀကီးေတြေတာ႔ မတင္ပါနဲ႔။ သူတို႔ကို ဂုဏ္ျပဳခ်င္တဲ႔ စိတ္ဓါတ္ထက္ အသုဘပြဲမွာပဏၰာယူခ်င္တဲ႔စိတ္ဓါတ္၊ ကိုယ္႔ကို လူသိေစခ်င္တဲ႔စိတ္ဓါတ္ နည္းနည္းကေလး ပါေနတယ္ဆိုရင္ေတာင္ေရွာင္လိုက္ပါ။ ေနာက္တစ္ပြဲမွာ ထပ္ေတြ႔ၾကတာေပါ႔။ ကိုယ္႔အစြမ္းအစကို မသာအကူအညီမပါပဲျပရေအာင္။
လက္ခုပ္ဟူသည္တစ္ဘက္တည္းမျမည္တဲ႔။ အဲသေလာက္ လူေသအေလာင္းဓါတ္ပုံေတြ ေခတ္စားတဲ႔အခုိက္မွာ ဟိုဘက္ကေရာဘာသားနဲ႔ထုထားတာမို႔လို႔လဲ။ သူတို႔လည္း ေသသူကို ရွင္သူက တ ၾကတာ ၾကြက္ၾကြက္ကို ညံလို႔။ေတာ္ေသးတယ္။ သူတို႔ကေတာ႔ စည္းစံနစ္ရွိတဲ႔ အသိုင္းအဝိုင္းမို႔လို႔ ပိုးစိုးပက္စက္ပုံေတြမတင္ဘူး။ ယူနီေဖာင္းကေလးနဲ႔ ငယ္တုန္းေခ်ာတုန္းက ပုံေတြေရြးတင္ၿပီး ရည္းစားသက္ေစ႔ ငိုခိုင္းတယ္။ငါ႔ညီရာ မင္႔စိတ္ထား ဘယ္ေလာက္ျဖဴစင္တာ။ မင္႔မိဘ ဘယ္ေလာက္ သနားဖို႔ေကာင္းတာ။ အိုင္ကေလးက်င္းကေလးယက္လို႔ထေနာင္းပင္ညီေနာင္က လြမ္းေအာင္ကူခၽြဲတယ္။ လြမ္းခန္းကိုေရာက္ရင္ လူသားေတြမ်က္ရည္ဝဲမယ္လို႔ ထင္ေပမယ္႔ တကယ္တမ္းက်ေတာ႔ စစ္သားေတြပဲ မ်က္ရည္ဝဲရတာပါ။ ကိုယ္ေတြဘက္က သူတို႔ကိုလူရယ္လို႔ ေတြးမိရင္ စာနာႏိုင္ေပမယ္႔ စစ္သားရယ္လို႔ ေတြးမိရင္ စိုထားတဲ႔မ်က္ရည္ ျပန္ေျခာက္သြားတယ္။
စစ္သားလည္းလူပါပဲဆိုတာ သူနဲ႔ကိုယ္နဲ႔ ႏွစ္ေယာက္ခ်င္းေပါင္းတဲ႔အခါမွာသာ မွန္တယ္။ သူက သူ႔တပ္ျပန္ေရာက္သြားၿပီးကိုယ္က ကိုယ္႔အရပ္ျပန္ေရာက္သြားတဲ႔အခါ သူ႔အထက္က အာဏာပိုင္ေတြကိုက သူတို႔နဲ႔ ကိုယ္တို႔နဲ႔တန္းတူသေဘာမထားတဲ႔အတြက္ အုံနဲ႔က်င္းနဲ႔ အသိုင္းအဝိုင္းနဲ႔ စဥ္းစားရင္ သူတို႔နဲ႔ ကိုယ္တို႔နဲ႔မတူဘူး။ သူ႔အထက္ကလူေတြဆိုးတာ သူနဲ႔ဘာမွမဆိုင္ဘူး။ ဒါေပမယ္႔ ကိုယ္တို႔ခံစားေနရတဲ႔ ဖိႏွိပ္မႈေတြကကိုယ္႔အေပၚမွာလည္း ရွိတယ္။ အဲသည္ဖိႏွိပ္တဲ႔ အဖြဲ႔အစည္းႀကီးထဲမွာ သူလည္းပါတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ကိုယ္ဟာစစ္သားတိုင္းကို ခင္ခင္မင္မင္ ရင္းရင္းႏွီးႏွီး ေပါင္းနိုင္တယ္။ တပ္မေတာ္ႀကီးကို အင္အားရွိဖို႔ေတာ႔မကူညီႏိုင္ဘူး။ ဆန္႔က်င္ရလိမ္႔မယ္။ အဲ႔ဒါ သူတို႔ကို ဆန္႔က်င္တာ မဟုတ္ဘူး။ ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ျခယ္တဲ႔အာဏာကို မစြန္႔လႊတ္ခ်င္လို႔ လူထုအသက္ကို ဖက္ရြက္ကေလးေလာက္မွ တန္ဖိုးမထားတဲ႔ စစ္အစိုးရကိုဆန္႔က်င္တာ။ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ သူတို႔ကိုလည္း အဲသည္စံနစ္ႀကီးကို ဆန္႔က်င္သင္႔တယ္လို႔ စည္းရုံးခ်င္တယ္။(မျဖစ္ႏိုင္မွန္းလည္း သိပါတယ္)
တကယ္ေတာ႔လက္ပန္းေတာင္းေတာင္ကိစၥဟာ လက္ရွိအစိုးရအတြက္ ခါးပိုက္ထဲ ပိုက္မိထားတဲ႔ ေျမြေပြးအႀကီးစားႀကီးပါပဲ။ေဒၚစုကို ဆြဲထည့္ထားလည္း သူတို႔ရွင္းလို႔မရဘူး။ အဲ႔ဒါလည္း သူတို႔အတြက္ ကာလဝိဘက္ ေနာက္ပိုးတက္တာေလ။လက္ပန္းေတာင္းကလူေတြဟာ ဆရာစံသူပုန္ထတုန္းကလို မခံမရပ္ႏိုင္၍ အုံၾကြလာေသာ အရိုးခံေတာင္သူလယ္သမားႀကီးမ်ားလို႔ ေျပာဖို႔ခက္တယ္။ ကြန္ျမဴနစ္မႈိင္းမိေနတာလို႔ ေျပာတာ မယုံသလို သူတို႔အေပၚမွာ ဘယ္ျပည္တြင္းျပည္ပအဖြဲ႔အစည္းကမွေက်ာေထာက္ေနာက္ခံ မရွိဘူးဆိုတာလည္း မယုံဘူး။ မုံရြာကို ေရာက္ခဲ႔ဖူးတယ္။ ကိုဟန္ဝင္းေအာင္ေရာ၊တံမဏိမယ္ တြဲ႕တြဲ႕ဝင္းဆိုတာကိုေရာ လူကိုယ္တိုင္ ေတြ႔ခဲ႔ဖူးတယ္။ ေခေသာသူေတြမဟုတ္။ ဦးသာေအးတို႔ဦးေအာင္မင္းတို႔ကို ေရပက္မဝင္ ခြန္းတုန္႔မခံ သူတို႔ေျပာခ်င္တာေတြခ်ည့္ပဲ လူပုံအလယ္မွာမေၾကာက္မရြံ႕ ထေျပာရဲတယ္။ ဒါေပမယ္႔ သူတို႔စကားေတြက သူတို႔ ပါးစပ္ဖ်ားကသာလာတယ္။ ဦးေႏွာက္ကမလာဘူး။ႏွလုံးသားကမလာဘူး။ ပုဂၢဳိလ္တစ္ဦးဦးက ဓါတ္စီးေျပာသလို ေျပာတာ။ ေစ႔စပ္ေဆြးေႏြးလို႔မရဘူး။ ဒါလိုခ်င္တယ္။ ဒါျဖစ္ခ်င္တယ္။ အေမမွာတဲ႔ ဆန္တစ္ခြဲ သုံးစိတ္နဲ႔လည္း မလဲဘူး။ေဒၚခင္ဝင္းရဲ႕အေလာင္းပုံ ကိုဟန္ဝင္းေအာင္ရဲ႕စာမ်က္ႏွာေပၚမွာ တက္လာခ်ိန္ဟာ လက္နဲ႔ကိုင္ၾကည့္ရင္ေတာင္ပူပူေႏြးေႏြးႀကီးပဲ ရွိေနဦးမယ္႔အခ်ိန္။ ဦးသာေအးဆီေတာင္ သတင္းမေရာက္ေလာက္ေသး။ သိပ္ကိုေတာ္လြန္းထက္လြန္း သတၱိေကာင္းလြန္းတဲ႔ လူစြမ္းေကာင္းႀကီးေတြ ဦးေဆာင္ေနတာေတာင္မွ သည္စီမံကိန္းႀကီးကရပ္တန္းကရပ္မသြားေသးဘူးဆိုတာ စစ္အစိုးရက ေခါင္းမာလြန္းအားႀကီးလို႔ မဟုတ္ပါဘူး။ အမွန္တကယ္ဦးေဆာင္သူက ေရွ႕ထြက္မလာပဲ ကိုယ္စားလွယ္ေတာ္ေတြခ်ည့္ လႊတ္ေနလို႔ ပြဲမျပတ္တာ ထင္ပါတယ္။ကိုယ္ကေတာ႔ အခုကိစၥမွာ မွားခ်င္မွား မွန္ခ်င္မွန္၊ ေဒသခံေတြဘက္ကပဲ အားေပးပါတယ္။ နို္င္ငံရဲ႕အက်ဳိးစီးပြားဆိုတာ သူတို႔စိတ္ဆင္းရဲကိုယ္ဆင္းရဲျဖစ္ၿပီးမွ ရမွာဆိုလည္း မလိုခ်င္ေတာ႔ပါဘူး။ကိုယ္႔အက်ဳိးစီးပြားလည္း ပါမွာမွ မဟုတ္တာ။ ေပါက္ေဖာ္ႀကီးက ေလ်ာ္ေၾကးေတာင္းခ်င္သပဆိုလည္းသူ ေရေလာင္းခဲ႔ရတဲ႔သူေတြဆီ လိုက္ေတာင္းေလ။ ဘယ္သူ႔ဘယ္ေလာက္ ေလာင္းခဲ႔ရသလဲ သူ႔ဘာသူေတာ႔မွတ္မွတ္သားသား ရွိမွာေပါ႔။ ဒီေနရာမွာ အေလာင္းေယာင္ေဆာင္ၿပီးေတာ႔လည္း ပါေဖာမန္႔စ္ေတြနဲ႔သိုက္မတူးေစခ်င္ဘူး။ အေလာင္းအစစ္ေတြကို ဘူဒိုဇာေအာက္ကလည္း သယ္မထုတ္ေစခ်င္ဘူး။ ဠင္းတႀကီးေတြကျဖင္႔မင္႔ေခါင္းေပၚမွာ ေမာင္႔ေခါင္းေပၚမွာပါ ခင္ရယ္။ မဟုတ္ဘူးလား။
0 comments:
Post a Comment