အတၱကင္းတဲ့ ပန္းခ်ီကား.........

                   
        ပန္းခ်ီဆရာတစ္ေယာက္ ေရးထားတဲ့ ......... ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္...  ကုန္းျမင့္ေလးေပၚက ၿခံစည္းရုိးေလးတစ္ခုကုိ ခပ္လွမ္းလွမ္းကေန ျမက္ခင္းကုိၾကားခံၿပီး ေရးဆဲြထားတာ........ ပန္းေလးေတြလဲ ပြင့္ေနတယ္....  ခပ္ပါးပါး ခပ္၀ါး၀ါးေလး....နံနက္ခင္း တစ္ခုရဲ့..   ျမဴႏွင္းေတြေအာက္မွာေပါ့.... ျမင္ယံုနဲ႔ ေအးခ်မ္းသြားတယ္၊ ေနာက္ၿပီး ၿခံစည္းရုိးေလးရဲ့ ေနာက္မွာ ... ဘာေတြရွိေနေသးလဲ ဆုိတဲ့ အေတြးေတြကုိ ျဖစ္ေပၚေစခဲ့တယ္...... ။ ဖန္တီးျခင္း အႏုပညာ...... ျပည့္စံုေနသလုိနဲ႔.... ေတြးစရာေလးေတြ ဆက္...ေနတယ္။

                              ခံစားမိသူရဲ့ ရင္ထဲမွာ အႏုပညာဆန္လွတဲ့..အေတြးေတြ ရွိေနခဲ့ပါတယ္၊ ပံုရိပ္ေဖာ္ျခင္း အတတ္ပညာေတြကုိသာ ခံစားသမွ် ဖန္တီးတတ္ၾကမယ္ဆုိရင္... ဒီကမၻာေလာကႀကီးမွာ........ ခံစားမွဳေတြကုိ ထိန္းသိမ္းတဲ့ ေနရာ အႀကီးႀကီးတစ္ခု လုိအပ္လာ ပါလိမ့္မယ္.....  အားလံုးကုိမဟုတ္ေပမဲ့လဲ.... တစ္ခ်ဳိ႔တစ္ခ်ဳိ႔ေသာ အေၾကာင္းအရာေလးေတြကုိေတာ့... စာေတြ၊ ပံုျပင္ေတြ၊ ပန္းခ်ီေတြ၊ အႏုပညာနဲ႔ ပိသုကာလက္ရာေတြကတဆင့္ ရင္ထဲႏွလံုးသားထဲမွာ.... သိမ္းဆည္းထားတတ္ၾကတယ္........လုိ႔။

                              ေဆာင္းနံနက္ခင္းတစ္ခုမွာ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ အားကစား၀တ္စံုေလးနဲ႔ ေျပးေနတယ္. . ႏွင္းေတြၾကား ထဲမွာေပါ့၊ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ေန႔တုိင္းဆံုျဖစ္ခဲ့တာၾကာပါၿပီ..... ေန႔တုိင္းဆံုေတြ႔လာေတာ့ မွတ္မိလာတယ္......... ေဆာင္းတြင္းႀကီးကုိေတာင္ ကုန္ဆံုးသြားမွာ ေၾကာက္လာမိတယ္၊ ေကာင္မေလးကုိ မေတြ႔ရမွာ စုိးလုိ႔ေလ....။

                              ၾကာလာေတာ့လဲ ဆံုျဖစ္တုိင္း ၿပံဳးျပျဖစ္ခဲ့ၾကတယ္..... ႏွဳတ္ဆက္တဲ့ သေဘာေလ..   သူနဲ႔ၿပံဳးျပ  ႏွဳတ္ဆက္ျဖစ္ ခဲ့ရင္ အဲဒီအခ်ိန္ေလးေတြတင္ မကဘဲနဲ႔   တစ္ေနကုန္ လန္းဆန္းေနတတ္တာ.....  တက္ၾကြလာတာေတြက...  တစ္ခုခုဘဲလုိ႔လဲ.ေတြး တတ္ခဲ့ပါတယ္။     တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ေႏြ ေရာက္လာခဲ့တယ္၊ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ေန႔တုိင္း  ဆက္ေျပးေနေသးေပမဲ့.... ေကာင္မေလးက မလာေတာ့ဘူး........ ကၽြန္ေတာ္ ေန႔တုိင္း သတိတရ ၾကည့္ျဖစ္ေနခဲ့တယ္၊  ေနာက္ ...........မုိးတြင္းေရာက္လာတယ္၊    ကၽြန္ေတာ္လဲ မေျပးျဖစ္ေတာ့ဘူး။

                               ေကာင္မေလးကုိ ေန႔တုိင္းသတိရေနမိတယ္...... အၿပံဳးေလးေတြနဲ႔ ေျပးေနတဲ့ ေကာင္မေလးဆုိတာက လဲြၿပီး ကၽြန္ေတာ္ဘာမွလဲ မသိခဲ့ပါဘူး...... ထူးျခားတာတစ္ခုက ဒီေကာင္မေလးကုိ မ်က္လံုးထဲမွာ... အလြတ္ရေနတာပါပဲ..... သူ႔ကုိသတိရ မိတဲ့ အတြက္....... သူ႔ပံုတူကုိ ပန္းခ်ီကားေလးအျဖစ္ ေရးဆဲြခ်င္ေနတာပါပဲ.....၊     ကၽြန္ေတာ္ ပန္းခ်ီ ေရးဆဲြနည္းေတြ ေလ့လာတယ္၊ အခ်ိန္ကန္႔သတ္ခ်က္အရ ပန္းခ်ီဆရာႀကီးေတြဆီမွာ...... စနစ္တက် မသင္ယူႏုိင္လုိ႔ အနီး၀န္းက်င္က စုပ္ခ်က္ၾကမ္းၾကမ္းနဲ႔  ေရေဆး ပန္းခ်ီေတြကုိ ဆဲြတတ္တဲ့ အသိပန္းခ်ီဆရာတစ္ေယာက္ဆီမာ သင္ယူေနတဲ့ သေဘာမ်ဳိး ေလ့လာမိတယ္။

                               ကၽြန္ေတာ္ ေကာင္မေလးရဲ့ မ်က္လံုး၊ ႏွာေခါင္း၊ ပါးစပ္ေတြကုိ တစ္ခုခ်င္းစီ ေရးဆဲြရင္ အဆင္ေျပေပမဲ့........ အားလံုးဆက္စပ္ဆဲြလုိက္ရင္...... ေကာင္မေလးနဲ႔ မတူေတာ့ဘူး၊ ကၽြန္ေတာ္ ....အႀကိမ္ႀကိမ္ေရးဆဲြေနခဲ့ေပမဲ့ စိတ္ထဲမွာ မွတ္မိေနတဲ့  ပံုရိပ္ေတြနဲ႔ တူကုိ မတူတာေလ......... ။

                               ကၽြန္ေတာ္ ပန္းခ်ီဆရာကုိ ေမးမိတယ္.. ဘာေၾကာင့္မ်ား မတူတာလဲလုိ႔ေလ... ပန္းခ်ီဆရာက ျပန္ေျပာတယ္     `` ခံစားမွဳပံုရိပ္ေလး ထည့္ေပးလုိက္ပါ...... ၿပံဳးေနတဲ့ မ်က္လံုးေလး ဆဲြေပါ့ ....  ခင္ဗ်ား ေရးတဲ့ပန္းခ်ီကားက ခင္ဗ်ားရဲ့ မုဒ္ေတြ....... ၀င္ေနလုိ႔ဗ်.. အန္ဆီးေရးရင္.... ေနးခ်ားမုဒ္ထည့္ဆဲြ.. ပံုတူၾကည့္ဆဲြသလုိ ဆဲြလုိ႔ မရဘူး´´ တဲ့..ကၽြန္ေတာ္ က်ဳိးစားမယ္ဆုိၿပီး ျပန္လာ ခဲ့တယ္.. ...... ဆက္ဆဲြတယ္..... စာရြက္ေတြ တစ္ခ်ပ္ၿပီး တစ္ခ်ပ္.. ထူးမလာဘူး မုဒ္ေတြကုိ ျဖဳတ္ပစ္ရမယ္တဲ့..... ကၽြန္ေတာ့္မုဒ္က ဘာပါလိမ့္လုိ႔....... ။

                              ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ေဆာင္းေရာက္ခဲ့ျပန္ၿပီ....... ကၽြန္ေတာ္ ျပန္ၿပီး နံနက္ခင္း က်န္းမာေရး ျပန္လုပ္ၿပီ..... စိတ္ ထဲမွာလဲ ေပ်ာ္ေနသလုိလုိပါပဲ...... ေကာင္မေလးကုိ ေတြ႔ရႏုိင္လုိ႔...... ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ရွိေနလုိ႔ေလ။

                              ေမွ်ာ္လင့္ထားသလုိပါပဲ.......... ေကာင္မေလးကုိ ေတြ႔ပါတယ္..... အေဖာ္ေယာက်္ားေလးတစ္ေယာက္နဲ႔ေလ သူေျပးလာတာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး၊ လင္မယားႏွစ္ေယာက္....... လမ္းေလွ်ာက္ေနၾကတာ..... ကၽြန္ေတာ့္ကုိ မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္ေတြ႔ေတာ့ သူၿပံဳးျပသြားတယ္..... ကၽြန္ေတာ္ ထူးထူးဆန္းဆန္း စိတ္ထဲမွာ ေအးစက္သြားတယ္၊ ကၽြန္ေတာ္ ေျပးေနရာက ရပ္ၿပီး ေနာက္ျပန္လွည့္ ၾကည့္မိတယ္........ ေနာက္...ကၽြန္ ေတာ္ ဆက္ေျပးလာခဲ့တယ္.. စိတ္ထဲမွာ ေအးစက္စက္နဲ႔ အေလးအပင္ႀကီးတစ္ခုကုိ လႊတ္ခ်လုိက္ ရသလုိ ေပါ့ပါးေနသလုိလုိ......။

                               ဒီေန႔ေကာင္မေလးကုိ သတိရမိတယ္.  ကၽြန္ေတာ္ ေကာင္မေလးပံုကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ေရးဆဲြသိမ္းဆည္းထားတဲ့ ပန္းခ်ီဆဲြတဲ့ ပစၥည္းေတြကုိ ထုတ္ၿပီး တစ္ေခါက္ျပန္ေရးဆဲြမိတယ္........ ၿပံဳးေနတဲ့ မ်က္လံုးနဲ႔ မ်က္ႏွာ ကုိ ေရးဆဲြႏုိင္ခဲ့ၿပီ.....     ဒါေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ္ တကယ္ေရးဆဲြခဲ့တဲ့ ေကာင္မေလးရဲ့ မ်က္ႏွာ မဟုတ္ဘူး၊ မာမာထန္ထန္ ဂ်စ္ကန္ကန္ မ်က္ႏွာ တစ္ခုျဖစ္ေနတယ္၊ စၿပီးေရး ဆဲြမိကတည္းကလဲ ကၽြန္ေတာ္ သတိထားမိခဲ့တယ္..... ေကာင္မေလးနဲ႔ မတူဘူးလုိ႔ေလ.... ဒါေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ္ ဆက္ဆဲြခဲ့တာပါ.....အခု ကၽြန္ေတာ္ ေရးဆဲြတာ ေအာင္ျမင္သြားၿပီေလ......... လဲြေခ်ာ္ျခင္းေတြနဲ႔ေပါ့.......။

                               ကုန္းျမင့္ေလးေပၚက ၿခံစည္းရုိးေလးတစ္ခုကုိ ခပ္လွမ္းလွမ္းကေန ျမက္ခင္းကုိၾကားခံၿပီး ေရးဆဲြထားတဲ့ ပန္းခ်ီ ကားေလးတစ္ခ်ပ္........   ပန္းေလးေတြလဲ ပြင့္ေနတယ္....    ခပ္ပါးပါး ခပ္၀ါး၀ါးေလး....  နံနက္ခင္း တစ္ခုရဲ့..    ျမဴႏွင္းေတြေအာက္ မွာေပါ့. ျမင္ယံုနဲ႔ ေအးခ်မ္းသြားတယ္၊  ေနာက္ၿပီး ၿခံစည္းရုိးေလးရဲ့ ေနာက္မွာ. ဘာေတြရွိေနေသးလဲ ဆုိတဲ့ အေတြးေတြကုိ ျဖစ္ေပၚေစ ခဲ့တယ္...... ။ ဖန္တီးျခင္း အႏုပညာ...... ျပည့္စံုေနသလုိနဲ႔.... ေတြးစရာေလးေတြ ဆက္...ေနတယ္။

                               တကယ္ေတာ့ အႏုပညာဆုိတာ ကုိယ့္ရဲ့ အတၱမုဒ္ေလးကင္းဖုိ႔ လုိတယ္ထင္တယ္ေနာ္...... အႏုပညာက သန္႔ ရွင္းတယ္၊ တစ္ဘက္သားကုိ ဒါမွမဟုတ္ လူအမ်ားကုိ  ကုိယ္စားျပဳတယ္လုိ႔ ခံစားမိတယ္........

                               ကၽြန္ေတာ္ ငွက္ကေလးႏွစ္ေကာင္ရဲ့ ပံုေလးကုိ အန္ဆီး ေရးဆဲြမိတယ္........ အၿပံဳး အရယ္ေတြ မပါတဲ့ စံုတဲြ သဘာ၀ပံုေလးေလ...... ကၽြန္ေတာ္ အတၱကင္းကင္းနဲ႔ ေရးဆဲြခဲ့တာပါ......  ေတာ္ေတာ္လွတယ္လုိ႔ေတာ့ .....    ထင္မိသား ျပန္ၾကည့္ မိတုိင္း ကၽြန္ေတာ္ ၿပံဳးျဖစ္ေနခဲ့တယ္....... ရုိးရွင္းစြာ ဖန္တီးျခင္း အႏုပညာေတြကုိ ဆက္ၿပီးေလ့လာရဦးမယ္.. အမွန္အတုိင္းေပါ့...။

                              

                                   ကုိတင့္