တစ္မိန္႕တစ္အာဏာ ေတာ္ပါၿပီ တန္ပါၿပီ

ေျပာခ်င္လြန္းလို႕ / ေမာင္၀ံသ

ျပည္သူ႕ေခတ္ဂ်ာနယ္ (၆၂) ၂၉ စက္တင္ဘာ၂၀၁၁မွာ ေဖာ္ျပတဲ့ေဆာင္းပါးျဖစ္ပါတယ္။

သည္ရက္ပိုင္းေတြအတြင္း စိတ္၀င္စားစရာသတင္းေတြထဲမွာ ႏွစ္ ၄၀ ႏွစ္ ၃၀ သက္တမ္းရွိ ကားအိုကားေဟာင္းေတြကို လာေရာက္အပ္ႏွံရင္ ႏိုင္ငံျခားက ေဒၚလာ ၃၅၀၀ တန္ ကား တင္သြင္းခြင့္ေပးမယ္ဆိုတဲ့ သတင္းဟာ အေတာ္ ဂယက္ရိုက္ခဲ့တာ ေတြ႕ရတယ္ဗ်။
    ကားေဟာင္းေတြကို ကညန စစ္ေဆးခံၿပီး ဆက္လက္ အသုံးျပဳခ်င္ရင္လည္း အသုံးျပဳခြင့္ေပးမယ္ ဆိုတဲ့ ေရြးခ်ယ္ခြင့္ေပးထား တာကလည္း အေတာ္သေဘာက်ဖို႕ေကာင္းတယ္ဗ်ာ။

 (  ေခါင္းစဥ္ကိုကလစ္လိုက္ပါ ။)

ဃနဲ႕ င ေတြ ဖ်က္သိမ္းခဲ့စဥ္က
    သည္အေၾကာင္းကို ကြၽန္ေတာ္ ဘာေၾကာင့္ ခုလို နိဒါန္းပ်ိဳး ေနသလဲဆိုေတာ့ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္း အစိတ္ေက်ာ္ ၁၉၈၆ခုနွစ္ ေလာက္က ဃ အကၡရာနဲ႕ င အကၡရာ ကားေဟာင္းေတြကို ဘာေရြးခ်ယ္ခြင့္၊ ဘာ ေစာဒကမွ ျပဳခြင့္မရွိဘဲ ဖ်က္သိမ္းေစလို႕ အမိန္႕ထုတ္ျပန္ခဲ့တဲ့အေၾကာင္းနဲ႕ ယွဥ္ၿပီး ျပန္ေျပာျပခ်င္လို႕ပါ။
    ၁၉၆၂ ခုႏွစ္ကေန ၁၉၈၈ခုႏွစ္အထိ စိုးမိုးအုပ္ခ်ဳပ္သြားတဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေန၀င္းဟာ ေငြစကၠဴေတြကို တရားမ၀င္ေၾကညာျခင္း သုံးႀကိမ္ လုပ္ခဲ့တယ္။ ကမၻာမွာ မၾကားဖူးတဲ့ ၁၅က်ပ္တန္၊ ၃၅ က်ပ္တန္၊ ၄၅ က်ပ္တန္၊ ၇၅ က်ပ္တန္၊ ၉၀ က်ပ္တန္ ေငြစကၠဴေတြ ထုတ္ခဲ့တယ္။ ဃ နဲ႕ င ကားေဟာင္းေတြကို ဖ်က္သိမ္းခဲ့တယ္။ ရွာမွ ရွားတဲ့ ေဆာင္ရြက္ခ်က္ေတြပါ။ ဘယ္ပညာရွင္ ကမွလည္း မသင့္ပါ မေတာ္ပါလို႕ မေျပာခဲ့ဘူးထင္ပါ့ဗ်ာ။
    ေငြစကၠဴေတြ တရားမ၀င္ေၾကညာတာဟာ ၀ိသမေလာဘသား စီးပြားေရးသမားေတြရဲ႕ ထိုးႏွက္ခ်က္ကို အေျမာ္အျမင္ႀကီးစြာ တန္ျပန္ လိုက္တာလို႕ ႀကံႀကံဖန္ဖန္ ဘုန္းေတာ္ဘြဲ႕ ေရးသူေတြလည္း ရွိခဲ့တယ္ဗ်။ တကယ့္လက္ေတြ႕မွာေတာ့ မရွိဆင္းရဲသားေတြချမာ အထိအနာႀကီၤး နာ ခဲ့ၾကရွာတယ္။ စကၠဴစုတ္ ျဖစ္သြားတဲ့ တရားမ၀င္ ေငြစကၠဴေလးေတြကိုင္ၿပီး မ်က္ရည္စက္လက္ ျဖစ္ခဲ့ၾကသူေတြရဲ႕ ျမင္ကြင္းကို ခုထက္ထိ ကြၽန္ေတာ့္ မ်က္စိထဲက မထြက္ဘူးဗ်ာ။

ဖြတ္မရ ဓားမဆုံးရတဲ့ အျဖစ္
    ၁၉၈၆ ခုႏွစ္မွာ ဃနဲ႕ င ကားေဟာင္းေတြ ဖ်က္သိမ္းတုန္းကဆို ရင္လည္း အဲသလို မ်က္ရည္နဲ႕ မ်က္ခြက္ ျဖစ္ခဲ့ၾကရတဲ့ မိသားစုေတြ အမ်ားႀကီးပါပဲ။ ဘယ့္ႏွယ္ဗ်ာ၊ ေစ်းႀကီး အဖိုးတန္ကားသစ္ မ၀ယ္ႏိုင္လို႕ အဲဒီေခတ္က ၄-၅ ေသာင္းတန္တဲ့ ဃ^ င ကားေဟာင္းေလးေတြ ျပဳျပင္ၿပီး ကေလးေက်ာင္းႀကိဳ ေက်ာင္းပို႕နဲ႕ ရုံးသြားရုံးျပန္ စီးေနၾကရတာ၊ ကံၾကမၼာကဖန္လာေလေတာ့ ဖြတ္မရ ဓားမဆုံး ျဖစ္ၾကရတယ္။ တခ်ိဳ႕က မိမိကားကို ျပဳျပင္ၿပီး သြားျပရင္ ဘာအျပစ္ အနာအဆာမွ မရွိတဲ့အတြက္ ဆက္လက္ သုံးစြဲခြင့္ေပးမယ္လို႕ ယုံၾကည္ၿပီး ေငြကုန္ေၾကးက်ခံကာ ျပင္ဆင္ၿပီးမွ ကညနကို သြားၾကတာကိုး။ ဟိုက်ေတာ့ ခဲေလသမွ် သဲေရက်၊ ပယ္ဖ်က္စာရင္းပဲ အသြင္းခံရလို႕ တခ်ိဳ႕ဆို ကားမွန္ရိုက္ခြဲ၊ ကားကို ကန္ေက်ာက္ကာ ေဒါသကို ထြက္ေပါက္ေပးၾကသတဲ့ဗ်ာ။ ဒါေတာင္ စိတ္မထင္ရင္ အေရးယူခံရႏိုင္လို႕ ေဒါသကို မ်ိဳခ်ၿပီး အိမ္ျပန္ယူလာကာ ကားေဘာ္ဒီကို သံေစ်း ပိႆာခ်ိန္နဲ႕ ေရာင္း၊ ကား အင္ဂ်င္ကို ပဲ့ေထာင္ေရယာဥ္စက္ လုပ္ခ်င္သူေတြကို ေရာင္းၾကရတယ္။ ၄-၅ေသာင္းတန္တဲ့ ကားဟာ ၄-၅ေထာင္ေလာက္ပဲျပန္ရၾကတယ္။ ဘာမွ မတတ္ႏိုင္ဘူး။ ခံေပေတာ့ပဲ။ မာစီဒီး ကားေကာင္းကားသန္႕ႀကီးေတြ ဃ နံပါတ္ျဖစ္ေနတာနဲ႕ပဲ ပိႆာခ်ိန္နဲ႕ ေရာင္းလိုက္ရတာေတြ ရွိခဲ့တယ္။

ကြၽန္ေတာ္ ကံေကာင္းခဲ့ပုံ
    ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ ႀကံဖန္ကံေကာင္းတဲ့အထဲ ပါခဲ့တယ္ဗ်။ ထိုစဥ္က ကြၽန္ေတာ္စီးေနတဲ့ကားေလးက င အကၡရာ ဖိယက္ကားေလးပါ။ သို႕ေပမယ့္ ဆလြန္းကားမဟုတ္ဘဲ စေတရွင္၀က္ဂြန္း (ဗင္) အမ်ိဳး အစားျဖစ္ေနေတာ့ ဖ်က္သိမ္းတဲ့အထဲ မပါဘူးတဲ့။ ကညနသြားျပေတာ့လဲ ဟုတ္တယ္၊  ဖ်က္သိမ္းခံအမ်ိဳးအစားမဟုတ္လို႕ လြတ္ေစတဲ့ဗ်ာ။ ကြၽန္ေတာ္ ဆက္စီးေနတာ ၁၉၉၂ အထိပါပဲ။ အဲဒီၾကားထဲ ယာဥ္ထိန္းရဲက မၾကာခဏ ရပ္ခိုင္းၿပီး စစ္ေဆးတာ ခံရတယ္ဗ်။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ေရွ႕က ၾကည့္လိုက္ရင္ င နံပါတ္နဲ႕ ဖိယက္ ဆလြန္းကားေလးပဲေလ။ ကားေနာက္ပိုင္းကို ေသခ်ာၾကည့္မွ ဗင္ကားေလး ျဖစ္ေနတာကိုး။ ယာဥ္ထိန္းရဲ႕တခ်ိဳ႕က င နံပါတ္ျဖစ္လ်က္နဲ႕ ကြၽန္ေတာ္က ႏိုင္ငံေတာ္ အာဏာကို ဆန္႕က်င္ၿပီး ဆက္ေမာင္းေနတယ္ ထင္လို႕ ဖမ္းစစ္ၾကတာပါ။ လိုင္စင္စာအုပ္ကို ေသခ်ာ ၾကည့္ၿပီးမွ ဆက္သြားခြင့္ေပးတယ္။

ႏိုင္ငံေတာ္အာဏာဆိုတာ
    ႏိုင္ငံေတာ္အာဏာဆိုတဲ့ စကားလုံးကို သတိထားမိၾကမယ္ ထင္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံေတာ္အာဏာကို ကိုင္တြယ္ က်င့္သုံးခြင့္အေပၚတည္ၿပီး ေငြစကၠဴေတြကို စကၠဴစုတ္ျဖစ္သြားေအာင္ လုပ္လို႕လည္း ရတယ္။ ၁၉၆၄တုန္းကလို တန္ဖိုးဘယ္ေလာက္အထိ တရား၀င္ေငြစကၠဴမ်ားနဲ႕ ျပန္လဲခြင့္ေပးလို႕လည္း ရတယ္။ ၁၉၈၇ခုႏွစ္ တရားမ၀င္ေငြစကၠဴ ေၾကညာတုန္းကလို ဘယ္လိုပုံစံနဲ႕မွ ျပန္လဲမေပးေတာ့တာလည္း လုပ္လို႕ရ တယ္။ အာဏာကို က်င့္သုံးပုံက်င့္သုံးနည္းနဲ႕ဆိုင္ပါတယ္။
    ၁၉၈၆ခုႏွစ္က ကားအိုကားေဟာင္းေတြကို ဘာတာ၀န္မွ မယူဘဲ ဖ်က္သိမ္းေစအမိန္႕ေပးခဲ့တာလည္း ႏိုင္ငံေတာ္အာဏာပဲဗ်။ အခု ၂၀၁၁ခုမွာ ကားေဟာင္းေတြကို လာအပ္ရင္ ေဒၚလာ ၃၅၀၀တန္ ကား၀ယ္ယူတင္သြင္း ခြင့္ေပးမယ္လို႕ ေၾကညာတာလည္း ႏိုင္ငံေတာ္အာဏာပဲဗ်။ ဘာကြာ သလဲဆိုေတာ့ ႏိုင္ငံေတာ္အာဏာကို ဘယ္သူက ကိုင္တြယ္က်င့္သုံး သလဲဆိုတာရယ္၊ ဘယ္စနစ္နဲ႕ ႏိုင္ငံေတာ္အာဏာ တည္ေဆာက္သလဲ ဆိုတာရယ္၊ ဒါပါပဲ။

ဒီမိုကေရစီလမ္းေၾကာင္းေပၚမွာ
    ၂၀၁၁ မွာ ႏိုင္ငံေတာ္ဟာ ဒီမိုကေရစီလမ္းေၾကာင္းေပၚမွာ ေလွ်ာက္လွမ္းေနတယ္။ လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္တည္းရဲ႕ စိတ္အလိုနဲ႕ သြားေနတာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ ခုတစ္မ်ိဳး ေတာ္ၾကာတစ္မ်ိဳး ေျပာင္းလဲလို႕ မရဘူး။ လက္လြတ္စပယ္လုပ္လို႕မရဘူး။ အေျခခံဥပေဒ အတိုင္း လိုက္နာ ရတယ္။ ျပည္သူေတြရဲ႕ အေျခခံပိုင္ခြင့္ေတြကို မထိပါးရဘူး။  ျပည္သူေတြ ပိုင္တဲ့ ကားျဖစ္ေစ၊ အိမ္ျဖစ္ေစ၊ ေျမျဖစ္ေစ၊ ဥစၥာပစၥည္း ျဖစ္ေစ  အမိန္႕တစ္ခု ထုတ္ၿပီး ဖ်က္ေစ သိမ္းေစ လုပ္လို႕မရဘူး။ ေက်နပ္ေလာက္တဲ့ အစားထိုး ေလ်ာ္ေၾကးေပးၿပီးမွသာ ဆက္လက္ ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ပါတယ္။

ေတာ္ပါၿပီ တန္ပါၿပီ
    ခုတေလာ ကားေဟာင္းေတြ ဖ်က္သိမ္းေရးနဲ႕ ပတ္သက္ၿပီး ႏိုင္ငံေတာ္က တာ၀န္ခံေဆာင္ရြက္ေပးမႈကို ေလ့လာရင္း ေရွးေဟာင္း ေႏွာင္းျဖစ္ေတြနဲ႕ ယွဥ္ထိုးၾကည့္မိတာပါ။ အဲသလို ယွဥ္ၾကည့္ေလ၊ တစ္မိန္႕တစ္အာဏာစနစ္ဆိုတာကို ေတာ္ပါၿပီ တန္ပါၿပီလို႕ ဆလံသ မိေလ ျဖစ္ပါတယ္ဗ်ာ။ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပဲ ျပည္သူကို တာ၀န္ခံတဲ့ ဒီမိုကေရစီ စနစ္ကိုလည္း ပို၍ တန္ဖိုးထား လိုလား ငံ့လင့္ေနမိေၾကာင္းပါဗ်ာ။
ေမာင္၀ံသ
၂၃ ၀၉ ၁၁
maungwuntha@gmail.com