သူရႆဝါႏွင့္ နာမည္ႀကီးအဆိုေတာ္ျဖစ္နည္း

သူရႆဝါ တစ္ေယာက္ ယခုတေလာ ေရာဂါထ ေနသည္။ ၉၆ ပါး ေရာဂါထဲ မ်ားအနက္ တစ္ခုမွ မဟုတ္။ အဆိုေတာ္ ျဖစ္ခ်င္ေသာ ေရာဂါ ျဖစ္၏။ မီဒီယာ တစ္ခုက သီခ်င္းဆို ၿပိဳင္ပြဲ အစီအစဥ္ တစ္ခု တင္ဆက္ရာ နာမည္ေက်ာ္ သြားျခင္းမွ အစျပဳသည္။ ထိုၿပိဳင္ပြဲသို႔ ႏုိင္ငံအဝွမ္းမွ ဂီတ ဝါသနာ႐ွင္ မ်ားစြာ လာေရာက္ ယွဥ္ၿပိဳင္ ၾကသည္။ ဂီတ အေၾကာင္း လံုးေစ့ပတ္ေစ့ နားလည္ သူမ်ားမွ စ၍ ေရခ်ိဳးခန္းထဲ အပ်င္းေျပ သီခ်င္းညည္း ၾကသူမ်ား အဆံုး တ႐ုန္း႐ုန္း စင္ေပၚတက္၍ တီဗီဖန္သားျပင္ မွတဆင့္ အစြမ္းျပၾက၏။ ႏိုင္ငံေက်ာ္ ဂီတ ပညာ႐ွင္မ်ား၊ အဆိုေတာ္မ်ားက မိမိ၏ အဆိုစြမ္းအင္အေပၚ ေဝဖန္သံုးသပ္ ဆံုးျဖတ္မႈ ျပဳသည္ကို ရ႐ွိသျဖင့္ သေဘာလည္း က်ကုန္၏။ အသံ ကာလာ လွတာ၊ ဘယ္သံ၊ ညာသံ၊ အသက္ခိုး႐ွဴပံု၊ ပစ္ခ်္ယိုင္တာ၊ အိတ္စ္ပရက္႐ွင္ ေကာင္းတာ၊ ညံ့တာ .. ဟူေသာ စကားတို႔ကို လူအေတာ္ မ်ားမ်ား သိ႐ွိနားလည္ သံုးစြဲလာၾက၏။ အဲဒီေနာက္ပိုင္း အျခား အဆိုၿပိဳင္ပြဲ မ်ားလည္း အားက်မခံ ေပၚေပါက္ လာသည္။ တစ္ပတ္ ခုနစ္ရက္တြင္ ေျခာက္ရက္ခြဲ ေလာက္က အဆိုၿပိဳင္ပြဲ ထုတ္လႊင့္ေသာ ေန႔မ်ား ျဖစ္ကုန္၏။ ႐ိုး႐ိုး တန္းတန္း အဆိုၿပိဳင္ပြဲ မ်ားအျပင္ ဆန္းဆန္းျပားျပား အဆိုၿပိဳင္ပြဲ မ်ားလည္း ေပၚေပါက္လာ၏။

စင္ေပၚမွ လူက သီခ်င္း ဆိုရသည္။ ေအာက္မွ ဒိုင္လူႀကီး ေလးငါး ေျခာက္ေယာက္က ၄င္းတို႔၏ ေ႐ွ႕စားပြဲတြင္ လူနာတင္ယာဥ္မွ မီးလံုးမ်ား တပ္ဆင္၍ ယိုင္လွ်င္ ေသာ္လည္းေကာင္း၊ မလွလွ်င္ ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ကီးေအာက္လွ်င္ ေသာ္လည္းေကာင္း၊ အိတ္စ္ပ႐က္ “႐ွင္” ရမည့္ ေနရာတြင္ မ႐ွင္ဘဲ ေသေနလွ်င္ ေသာ္လည္းေကာင္း .. တေဂ်ာင္းေဂ်ာင္း ျမည္ေအာင္ မီးလံုးမ်ားကို အၿပိဳင္အဆိုင္ ႏွိပ္ၾက ေလ၏။ စင္ေပၚ ဆိုေနေသာ သူမွာ မ်က္လံုးေလး အျပဴးသားျဖင့္ ဒိုင္မ်ား အေျခအေနကို ၾကည့္ကာ ဆိုရ၏။ တစ္လံုး လင္းေသာ္ ကိစၥ မ႐ွိေသး၊ ႏွစ္လံုး လင္းေသာ္ အေျခအေန သိပ္မေကာင္း၊ သံုးလံုး လင္းေသာ္ အဆိုလည္းရပ္၊ တီးလံုးလည္း ရပ္၍ ေအာင္ဖ်ာလိပ္ ရ၏။ ဘာႏွင့္ တူပါသနည္း။ မီးပြိဳင့္နား ကားတစ္စီး ေရာက္လာ၍ စိမ္းေနလွ်င္ ဆက္သြား၊ ဝါေနလွ်င္ သတိထား၊ နီေနေသာ္ ဘရိတ္ဆြဲ၍ ရပ္ ဟူေသာ Process ကို အေျခခံသျဖင့္ ဒိုင္မ်ား စိတ္ေအး လက္ေအး မ်က္လံုးကေလး မွိတ္၍ နားေထာင္ ေနေသာ္ မီးစိမ္းသည္ ျဖစ္၍ ဆက္ဆို၊ တစ္ဦးႏွင့္ တစ္ဦး ေခါင္းခ်င္းဆိုင္ၿပီး ဆိုေနသူကို လက္ၫွိဳးထိုး၍ ပြစိပြစိ ေျပာဆို ေနၾကေသာ္ မီးဝါသည္ ျဖစ္၍ သတိ အေနအထား၊ ဘာမေျပာ ညာမေျပာ လက္ကို ေ႐ွ႕သို႔ထုတ္ကာ မီးလံုးႏွိပ္သည္ ႐ွိေသာ မီးနီသည္ ျဖစ္၍ ရပ္။ လူတကာက “မီးလင္းၿပိဳင္ပြဲ” ဟု အလြယ္ ကင္ပြန္းတပ္ သညာျပဳ ၾကေသာ ထိုၿပိဳင္ပြဲကို သူရႆဝါက ကိုယ့္နည္း ကိုယ့္ဟန္ျဖင့္ နာမည္ေပး ထားသည္။ “ရပ္ ၾကည့္ သြား ၿပိဳင္ပြဲ” ဟူ၍။

ထိုၿပိဳင္ပြဲမ်ား အက်ိဳး ေက်းဇူးေၾကာင့္ ဝါသနာ႐ွင္မ်ား ဂီတအေၾကာင္း ေကာင္းေကာင္း နားလည္ လာၾက၏။ လူရိပ္ လူေျခ ၾကည့္တတ္ လာ၏။ ပါေဖာမန္႔မ်ား ေကာင္းၾက ကုန္၏။ လူႀကီးမ်ား သာမက စကား ေျပာတတ္ခါစ ကေလး မ်ားလည္း အဆိုေတာ္ ျဖစ္ကုန္ၾက၏။ ဒါေတြကို အၿမဲေတြ႕ ေနရေသာ သူရႆဝါလည္း အထက္တြင္ ေျပာခဲ့သည့္ အတုိင္း အဆိုေတာ္ ျဖစ္ခ်င္သည့္ ေရာဂါပိုးမ်ား တစ္ေန႔တျခား တိုးပြားလာ၏။ အဆိုေတာ္ ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားေတာ့မည္။ ဘယ္ကေန စမလဲ .. စဥ္းစားၾကည့္၏။ အေရးႀကီး တာက နာမည္ .. အႏုပညာ နာမည္ေပါ့။ ကိုယ္ေ႐ြးတဲ့ နာမည္က လူစိတ္ဝင္စားတဲ့ နာမည္မ်ိဳး ျဖစ္မွ။ လက္႐ွိ နာမည္ႀကီး ေနတဲ့ အဆိုေတာ္ ေတြရဲ႕ နာမည္ေတြကို ေလ့လာၾကည့္သည္။ Rဇာနည္၊ Lလြန္းဝါ၊ Lဆိုင္းဇီ၊ Nကိုင္ရာ၊ Aႏြန္၊ Dၿဖိဳး … ဟိုက္႐ွားဘား။ သူရႆဝါ သေဘာ ေပါက္သြားၿပီ။ နာမည္ေ႐ွ႕တြင္ အဂၤလိပ္ စာလံုး တပ္သူမ်ား နာမည္ႀကီး အဆိုေတာ္ ျဖစ္ၾကသည္။ သူရႆဝါလည္း ဒီအတိုင္း နာမည္ေပးမည္။ အရင္ဆံုး မိမိ၏ နာမည္အရင္းမွ ေ႐ွ႕ဆံုး တစ္လံုးျဖစ္သည့္ “ဘုန္း” ကို ယူလိုက္သည္။ ၿပီးလွ်င္ အဂၤလိပ္စာလံုး တစ္လံုးကပ္မည္။ E-book, E-Library စတာေတြ တြင္က်ယ္ေသာ Electronic ေခတ္ .. ဆိုေတာ့ကာ ကိုယ့္နာမည္ကို အားက်မခံ “E ဘုန္း” လို႔ေပးရင္ေရာ။ အသံထြက္၍ ႐ြတ္ၾကည့္ေတာ့ “အီးပံုး” ျဖစ္သြား၏။ ဟိုက္ .. အျမန္ ျပန္ေျပာင္းမွ။ ဒါျဖင့္ ကိုယ္ႀကိဳက္သည့္ အဆိုေတာ္ ကိုဂ်ီလတ္ႀကီးနဲ႔ ခပ္ဆင္ဆင္ ဆိုရင္ေရာ … “G ဘုန္း”။ အသံထြက္ ၾကည့္ေတာ့ “ဂ်ီပုန္း” ျဖစ္ေနသည္။ ဘုန္းကညာ တစ္ပါး လံုးရာက ျပားမယ့္ ကိစၥ .. မျဖစ္ေခ်ၿပီ။ ဒီေလာက္ေတာင္ ႐ွိလွတာ … ဘယ္သူမွ မေ႐ြးတဲ့ စာလံုး I နဲ႔ ကပ္မယ္ကြာ .. ဆိုၿပီး နာမည္႐ြတ္ ၾကည့္ေတာ့ အိုင္ဖုန္း (iPhone) ျဖစ္ေနျပန္၏။ ေနာက္ဆံုး ေဗဒင္ဆရာဆီ သြားမွ “ေဝထူးသက္လြင္ရစ္ခ်တ္ဒင္” ဟူေသာ နာမည္ရ၍ ကိစၥၿငိမ္း၏။

သီခ်င္း ေကာင္းဖို႔ ကေတာ့ သိပ္ၿပီး ပူစရာမလို။ အႏွစ္ႏွစ္ အလလ ႀကိဳးစားပမ္းစား စုထားသည္။ သူငယ္ခ်င္းမ်ား ေရးသမွ် သီခ်င္းေတြကို အကုန္လိုက္ ခိုးထားတာ။ Own Tune အမည္ခံ လိုက္မည္ .. ဘယ္သူသိတာ မွတ္လို႔။ ၿပီးေတာ့ နာမည္ႀကီး ေတးေရးဆရာဆီ တစ္ပုဒ္ ႏွစ္ပုဒ္ အပ္လိုက္မည္။ ဒါဆို သီခ်င္းေတြ စိတ္တိုင္းက် ျဖစ္ၿပီ။ အေရးအႀကီးဆံုး တစ္ခ်က္ က်န္ေသးသည္။ သီခ်င္း တစ္ပုဒ္ေလာက္ ေပါက္သြားဖို႔ အေရးႀကီးသည္။ ဒါမွ နာမည္ႀကီး အဆိုေတာ္ ျဖစ္မည္။ လူေတြ ပါးစပ္ဖ်ားမွာ တဖြဖြ ျဖစ္လွ်င္ ေပါက္ၿပီ။ ဘယ္လို လုပ္ရမလဲ … အႀကံထုတ္ ၾကည့္သည္။ အေခြကို တီဗီမွာ ေၾကျငာ လွ်င္ေရာ ..။ မေကာင္း … ပိုက္ဆံ အေတာ္ကုန္မည္။ အေခြထုတ္ဖို႔ ပိုက္ဆံေတာင္ မနည္း႐ွာရမွာ။ အကုန္အက် မ်ားလြန္းသည္။ အကုန္အက် နည္းၿပီးေတာ့ ထိေရာက္မည့္ နည္းလမ္းကို စဥ္းစားရမည္။ တစ္ရက္ .. ႏွစ္ရက္ .. သံုးရက္ ေျမာက္ေတာ့ အလြန္ေကာင္းေသာ နည္းလမ္း ႏွစ္သြယ္ကို စဥ္းစား၍ ရသြားၿပီ။ ႏွစ္နည္း စလံုးသည္ “ေပါက္” သီခ်င္း အျဖစ္ အသြင္ေျပာင္းဖို႔ အေကာင္းဆံုး ျဖစ္ေနသည္ကို အံ့ၾသဖြယ္ရာ ေတြ႕ရွိရသည္။ ထိုသို႔ျဖင့္ သူရႆဝါ အေခြတစ္ေခြ ထုတ္လိုက္သည္။

အေခြထြက္ၿပီး ရက္သိပ္ မၾကာခင္ အင္တာနက္ဆိုင္ တစ္ဆိုင္သို႔ သြားသည္။ G-mail ကို ဖြင့္သည္။ အေခြထဲမွ သီခ်င္းေတြ အကုန္လံုးကို Mail တြင္ Attach တြဲသည္။ ထို႔ေနာက္ Account ထဲမွ ႐ွိသမွ်လူ အကုန္လံုးဆီ Forward Mail အေနျဖင့္ သီခ်င္းေတြ ပို႔လိုက္သည္။ ကိုယ့္သီခ်င္းကို နားမေထာင္ ၾကမွာ စိုးသျဖင့္ ပစ္စာလိုလို ထည့္ေရး လိုက္ေသး၏။ “ယခု Forward Mail တြင္ ပါဝင္ေသာ သီခ်င္းမ်ား အားလံုးကို ထူးဆန္းေသာ အိပ္မက္အရ ပို႔လိုက္သည္။ နားေထာင္ ျဖစ္ေအာင္ နားေထာင္ပါ။ နားေထာင္လွ်င္ ကံစမ္းမဲ ေဖာက္ေပးမည္။ နားမေထာင္ပါက ဘုရားစူးမည္၊ မိုးႀကိဳးပစ္မည္၊ ေျမြကိုက္မည္၊ က်ားကိုက္မည္၊ ကာလနာ တုိက္မည္။ ေ႐ႊျပည္သာမွ ပဲျပဳတ္သည္ မဘုမ နားမေထာင္ မိသျဖင့္ ပဲျပဳတ္ေတာင္း ေခါင္းေပၚမွ လြတ္က်သည္။ ေနာက္မွ အသိတရား ရၿပီး ျပန္နားေထာင္ မိသျဖင့္ ႏွစ္လံုးထီ ငါးဆယ္ဖိုး ေပါက္သည္” စသည္ျဖင့္ေပါ့။ အဲဒီလို လုပ္ၿပီး သိပ္မၾကာခင္ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္က လူႀကိဳက္မ်ား သြားသည္။ Forward လုပ္ျခင္းရဲ႕ အက်ိဳးေက်းဇူး ေတြေပါ့။ ကဲ .. ေနာက္တစ္နည္း လုပ္လိုက္ရင္ ပြဲသိမ္းၿပီ။ ခ်က္ခ်င္း အေကာင္အထည္ ေဖာ္ရမည္။ ဝမ္းေရးအရ လမ္းေပၚတြင္ သီခ်င္းဆို၍ ေတာင္းစားေသာ ကေလးေတြဆီ သြားသည္။ အြန္လိုင္းတြင္ ေပါက္ေသာ သီခ်င္း တစ္ပုဒ္ကို ႏႈတ္တိုက္ သင္ေပး လိုက္သည္။ အလုပ္လုပ္လွ်င္ ဒီသီခ်င္းေလး ဆိုၾကပါကုန္ … ဟူ၍။ သူရႆဝါ ေစာင့္ၾကည့္သည္။ သူတို႔ ဝါးဆစ္ပိတ္ ကေလး တေဒါင္ေဒါင္ တီး၍ သီခ်င္း ဆိုၾကသည္။ သူရႆဝါ ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ အိမ္ျပန္၏။

သိပ္မၾကာပါ။ ထိုသီခ်င္းကို ေနရာအႏွံ႔တြင္ ၾကားလာရသည္။ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္တြင္ ဖြင့္ၾကသည္၊ အင္တာနက္ သံုးသူမ်ား ထိုသီခ်င္းကို Mail ထဲမွ ဖြင့္၍ နားေထာင္ၾကသည္။ လမ္းေပၚတြင္ တေဒါင္ေဒါင္ တဒင္ဒင္ ဝါးဆစ္ပိတ္ သံေလးမ်ားျဖင့္ ၾကားရသည္။ “နဖူးေပၚ လက္တင္ .. စဥ္းစားလိုက္ရင္ .. ငါေလ ရင္ေမာတယ္” သီခ်င္းကို ဝါးဆစ္ပိတ္ တီး၍ မဆိုၾကေတာ့။ ျမန္မာ ႏုိင္ငံတြင္ အြန္လိုင္းမွ ေပါက္ေသာ သီခ်င္းမ်ားႏွင့္ ေနရာတကာ ေတာင္းရမ္း စားေသာက္ သူမ်ား တြင္တြင္က်ယ္က်ယ္ ဆိုလွ်င္ ထိုသီခ်င္း နာမည္ႀကီးေလ့ ႐ွိသည့္ ထံုးစံ အတိုင္း ထိုနည္းလမ္း ႏွစ္မ်ိဳးစလံုးကို အသံုးျပဳခဲ့သည့္ သူရႆဝါမွာ “ေပါက္” သီခ်င္း တစ္ပုဒ္ႏွင့္ အတူ ဂီတေလာကတြင္ ေန႔ခ်င္းညခ်င္း တန္းဝင္ အဆိုေတာ္ ျဖစ္ကာ နာမည္ႀကီးသြား ေလေတာ့သည္။

(အထက္ေဖာ္ျပပါ ေဆာင္းပါးကို ယခုတစ္ပတ္ထုတ္ Net Guide Journal, Volume 1, Issue 100 တြင္ ပံုႏွိပ္ေဖာ္ျပခဲ့ၿပီး ေဆာင္းပါးသ႐ုပ္ေဖာ္ပံုကို ကာတြန္းေနႀကီးမွ ေက်းဇူးျပဳေရးဆြဲေပးပါသည္)

သူရႆဝါ

စက္တင္ဘာ ၂၈ ၊ ၂၀၁၁ ခုႏွစ္

www.thurathawah.net

www.facebook.com/ThuraThawah

www.twitter.com/Twitter

www.facebook.com/LiteraryArtBlog

www.moba4all.org

--
This is JEKYLL & HYDE
if u want my fwd mails u can join this group >> Click here
If u want to visit my blog >> Click here