“အက္ေဆး”

 

by Sein Khat Soe on Saturday, September 24, 2011 at 12:38pm

“လူဆုိတာ အက္ေဆးေရးတတ္ရမယ္။”တဲ႔………………………
ငယ္ငယ္က ဇီဇဝါပန္းနံ႔သင္းေနတဲ႔ အတန္းပိုင္ဆရာမေလးကသင္ေပးခဲ႔တယ္။
ခုေတာ႔ ကိုယ္႔ေရွ႕မွာ ေတြ႔သမွ် ၾကယ္ငါးေတြေရထဲျပန္ျပန္ပစ္ခ်ရင္း
ကုိယ္တုိင္ကို ကုန္းေပၚမွာေလနစ္ရင္း ဆန္႔ငင္ဆန္႔ငင္ျဖစ္……။



ယံုၾကည္သလုိ ေရးဆြဲခဲ႔မိတာေတြက…………….
ဆရာမေလးစကား “လူဆုိတာ အက္ေဆးေရးတတ္ရမယ္။”ကိုျပန္ျပန္ၾကားရင္းနဲ႔
လူဆုိတာ သက္ျပင္းလည္းခ်တတ္ရမယ္။(သင္ေပးခဲ႔တယ္။ ဆက္သင္ခဲ႔တယ္။)
လူဆုိတာ အာဏာရွင္နဲ႔လည္းေနတတ္ရမယ္။(သင္ယူခဲ႔တယ္။ ဆက္သင္ေနတယ္။)
လူဆုိတာ ခ်ည္သားပိုးသားဝတ္ျပီး ပန္းသီးလည္းစားတတ္ရမယ္။(သင္လုိက္တယ္။ ဆက္သင္ျဖစ္တယ္။)


တခါက အေၾကာင္းကိုျပန္ေျပာၾကရင္
လူတုိင္းကေတာ႔ ယံုၾကည္ခ်က္ကို ေရႊလုိဆင္ျပီး လမ္းထြက္ခဲ႔တဲ႔ လူငယ္ပါဘဲ။
အခုေတာ႔ ေျမမႈန္နီနီလြင္လြင္ေတြဆင္ျပီး ညီအကိုမသိတသိ အိမ္အျပန္လမ္းေတြမွာ
ဟက္ဟက္ပက္ပက္ၾကီးအသည္းကြဲလုိ႔………………………………………………..။


မေမးဘဲ ေျဖေၾကးဆုိလည္း (ဒစ္ပလုိေမစီေျပာေျပာ၊ ဓမၼလုိ႔တင္တင္၊ မာယာလုိ႔ဆြဲဆြဲ)
ေျမမႈန္ေတြနဲ႔ ေဝေနတဲ႔ကိုယ္ဟာ “ျငိမ္းခ်မ္းေရး”ဆိုတာကိုဘဲပိုယံုလာတယ္။
အဘုိးအဘြားမိဘမ်ားရဲ႕လက္ငုတ္အျဖစ္ ကိုယ္ဆက္ခ်စ္ခဲ႔တယ္။
ျပီးေတာ႔ ကိုယ္ေသြးကိုယ္႔ေျမးေတြလည္း ဆက္လက္ထုလုပ္ေနဦးမယ္လုိ႔ ယံုတယ္။
ဒါဟာ အသက္ၾကီးမွ ခ်ိဳမိုင္မုိင္ကတာနဲ႔တူခ်င္တူမယ္။
ဒါဟာ လူရႊင္ေတာ္ ငိုခ်င္းခ်တာနဲ႔တူခ်င္တူမယ္။
ဒါေပမယ္႔ လူဆုိတာ အက္ေဆးေရးတတ္ရမယ္။
လုိအပ္လာရင္ သူတပါး အက္ေဆးကို ျငိမ္းခ်မ္းေရးနဲ႔ ဝင္ေရးေပးႏုိင္ရမယ္။


ငယ္ငယ္က စုန္းမၾကီးတံျမက္စီး စီးျပီးမုိးပ်ံတဲ႔အေၾကာင္းေျပာျပေတာ႔
ဟယ္ရီေပၚတာနဲ႔ၾကီးတဲ႔ တူတူမေလးေတြက
သူတုိ႔ဦးေလးပံုျပင္ကိုနားေထာင္ျပီး ျဖိဳးျဖိဳးဖ်တ္ဖ်တ္ရယ္ၾကေမာၾကတယ္…..။


ေခတ္ဟာ ေရႊနဲ႔ေျမကို တလွည္႔စီေပးခဲ႔တယ္။ ခု ကိုယ္နည္းနည္းေလး သိလာထင္မိတယ္။
အေဝးမွာေနတဲ႔ ညညေတြမွာ
တခါတခါ တူတူမေလးေတြရယ္သံက အိပ္မက္ထဲအထိ လွ်ံက်လာေနတယ္။
“မင္းတုိ႔ေလးေတြ အရြယ္ရလာရင္ အက္ေဆးေရးတတ္ၾကပါေစ”…………။            ။


စိမ္းခက္စိုး
(စေနေန႔) စက္တင္ဘာ ၂၄၊ ၂၀၁၁
နံနက္ - ၁၀ း ၃၂ နာရီ