သိပၸံ (သို႔မဟုတ္) ေလာကကို ေလ့လာျခင္း

ဂရုထဲက မန္ဘာေတြထဲမွာ ဘာသာေရး တက္ၾကြတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေတြ႔ရပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ကဘာသာေရးနဲ႔ႏုိင္ငံေရး ဆက္စပ္ၿပီး ေဆြးေႏြးၾကသလို တခ်ဳိ႕က ဘာသာျခင္းယွဥ္ၿပီးလည္း ေဆြးေႏြးျငင္းခုန္ၾကတာေတြ႕ရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဘာသာေရးကို စိတ္၀င္စားတဲ့ သူငယ္ခ်င္းမ်ားနဲ႔ ကြ်န္ေတာ့္လို အေတြးနယ္ခ်ဲ႕ရတာ ၀ါသနာပါတဲ့ သူငယ္ခ်င္းမ်ားအတြက္ အေတြးအဟာရေလးတစ္ခုရေအာင္ ဒီပို႔စ္ကို ကြ်န္ေတာ္ေရးပါတယ္။ ကဲအရင္ဆံုး အဖြင့္အေနနဲ႔ ပံုျပင္ေလးတစ္ပုဒ္ ဖတ္လိုက္ရေအာင္

တခါတုန္းက ပိန္းပိတ္ေအာင္ေမွာင္ေနတဲ့အခန္းတစ္ခုထဲမွာ သိပၸံသမားတစ္ေယာက္နဲ႔ ဘာသာေရးသမားတစ္ေယာက္ရွိသတဲ့။ သိပၸံသမားက ေမးတယ္

“ေဟ့ ဒို႔ဘယ္ေရာက္ေနလဲ”

ဘာသာေရးသမားက

“ရွဳးတုိးတိုး ဒီအခန္းထဲမွာ နဂါးႀကီးတစ္ေကာင္ရွိတယ္”

“ဟုတ္လို႔လား”

“တုိးတုိးေျပာပါဆို နဂါးႀကီးႏိုးသြား အုံးမယ္”

“ငါ့မွာ မီးျခစ္ဆံတစ္ခုရွိတယ္ ျခစ္ၾကည့္ရမလား”

“မလုပ္နဲ႔ နဂါးႀကီးစိတ္ဆိုးသြားလိမ့္မယ္”

“ငါၾကည့္ခ်င္လို႔ ျခစ္လိုက္မယ္ကြာ”

“မျခစ္နဲ႔”

“ျခစ္မယ္”

“မျခစ္နဲ႔”

ရွဲ…….

“ကဲ ဘယ္မွာလဲ မင့္နဂါး”

“ရွိပါတယ္ ဒါေပမယ့္ မင္းမျမင္ရဘူး သူက ကိုယ္ေျပာက္နဂါး”

ပံုျပင္ကေတာ့ ဒါပါပဲ။ ဒီပံုျပင္ကို ေကာက္ခ်က္မခ်ခင္ သိပၸံ ဆိုတာဘာလဲ ဆုိတာ အရင္ၾကည့္လိုက္ရေအာင္။ သိပၸံရဲ႕အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆိုခ်က္ကေတာ့ “ေလာကကိုစနစ္တက် ေလ့လာျခင္း” ျဖစ္ပါတယ္။ သိပၸံရဲ႕ အဓိကရည္ရြယ္ခ်က္ပန္းတုိင္ ၃ ခုရွိပါတယ္။

၁) သဘာ၀ေလာကကို စနစ္တက်ေလ့လာရန္ႏွင့္ ရွုျမင္သံုးသပ္ႏွုိင္ရန္

၂) ထုိသံုးသပ္ခ်က္မ်ားကို အေျခခံ၍ ေလာက၏ အခ်င္းအရာမ်ားကို ေျဖရွင္းျပႏွုိင္ရန္

၃) ထိုေျဖရွင္းခ်က္မ်ားကိုအေျခခံ၍ ျဖစ္လတံ့ေသာ အခ်င္းအရာမ်ားကိုလည္း ႀကိဳတင္တြက္ဆႏွုိင္ရန္

သိပၸံဟာ ၂၀ရာစုေႏွာင္းပုိင္းမွစလို႔ တဟုန္ထိုးတိုးတက္လာေပမယ့္ တကယ္ေတာ့ ဒီအလုပ္ကို အျခားအမည္တမ်ဳိးနဲ႔ လူ႔သမိုင္းတစ္ေလွ်ာက္လံုး လူသားေတြလုပ္ခဲ့ၾကတာပါ။ အဲဒါကေတာ့ ဘာသာေရးပါပဲ။ လူသားေတြရဲ႕ အေျခခံလိုအပ္ခ်က္ စား၀တ္ေနေရးကို ေျဖရွင္းျခင္း ၿပီးရင္ဒုတိယ ေနရာအယူဆံုးအလုပ္ပါပဲ။ အေတြးအေခၚပညာရွင္ေတြနဲ႔ ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္ေတြဟာ ေလာကကိုေလ့လာရင္း အျဖစ္အပ်က္ေတြကို ေျဖရွင္းျပဖို႔ ႀကိဳးစားခဲ့ၾကတယ္။ ေလာကနဲ႔ လိုက္ေလွ်ာညီေထြျဖစ္ေအာင္ လူေတြကို ဘယ္လိုေနထုိင္သင့္တယ္ ဆုိတာသင္ျပေပးၾကတယ္။ ဥပမာအားျဖင့္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြက ေကာင္းတဲ့ ဆိုးတဲ့ အျဖစ္အပ်က္စတာေတြကို ကံ ကံ၏အက်ိဳး၊ သံသရာလည္ခ်င္းတို႔နဲ႔ ရွင္းျပ ေလ့ရွိၿပီး၊ ထာ၀ရဘုရားသခင္ သို႔မဟုတ္ တန္ခိုးရွင္ကို ယံုၾကည္သက္၀င္သူမ်ားက ဘုရား သို႔မဟုတ္ တန္ခိုးရွင္ရဲ႕ အလိုေတာ္လို႔ ခံယူၾကတယ္။ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြရဲ႕ အဓိကပန္းတုိင္ဟာ ဒီေလာကထဲမွာ သံသရာလည္ေနျခင္းမွ လြတ္ေျမာက္ရန္ ျဖစ္ၿပီး၊ ဘုရားသခင္ကို ယံုၾကည္သူတို႔က ေနာက္ဆံုးေန႔အၿပီးမွာ ဘုရားသခင္ထံျပန္လည္ ေရာက္ရွိရန္ သုခဘံုမွာ ထာ၀ရေနႏွုိင္ရန္တို႔ျဖစ္တယ္။ ဘာသာေရးဟာအေတြးအေခၚနဲ႔ ယံုၾကည္မွုမွာ အေျခခံၿပီး သိပၸံကေတာ့ အခ်က္အလက္မွာ အေျခခံပါတယ္။ ဒါဟာ သိပၸံဖြံၿဖိဳတိုးတက္မွု ေနာက္ၾကရျခင္း အေၾကာင္းရင္းတစ္ခု လည္း ျဖစ္ပါတယ္။

သိပၸံသမားဟာ အျဖစ္အပ်က္တခု သို႔မဟုတ္ အရာ၀တၳဳတစ္ခုကို ေလ့လာတဲ့အခါ အဲဒါရဲ႕ ဂုဏ္သတၱိသေဘာသဘာ၀ လကၡဏာအားလံုးကို မွတ္တမ္းတင္ပါတယ္။ ဒီမွတ္တမ္းဟာ တိက်ၿပီး အၿမဲမွန္ကန္မွဳရွိရပါမယ္။ အဲဒီလိုျဖစ္တဲ့အထိလဲ ထပ္မံစမ္းသပ္ၿပီး ျပဳျပင္ျဖည့္စြပ္ မွဳမ်ားျပဳလုပ္ပါတယ္။ သိပၸံသမားမ်ားဟာ အဲဒီအျဖစ္အပ်က္ သို႔မဟုတ္ အရာ၀တၳဳနဲ႔ ဆက္စပ္ေနတဲ့ အရာမ်ားကို ဆက္လက္ ေလ့လာတဲ့ေနရာမွာ အရင္ကရထားတဲ့ တိက်တဲ့အခ်က္အလက္ေတြေပၚမွာ ဆင့္ကဲအေျခခံၿပီး ေလ့လာသြားပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သိပၸံမွတ္တမ္းတခုဟာ ေယဘုယ်အားျဖင့္ ခုိင္မာတယ္လို႔ဆိုႏိုင္ပါတယ္။ အဲလိုမွတ္တမ္းမ်ား အဆင့္ဆင့္ဖြံျဖိဳးတိုးတက္သြားဖို႔ သိပ္သည္းက်စ္လ်စ္တဲ့ အခ်က္အလက္ မွတ္တမ္းတင္မူ နည္းစနစ္ေတြလိုအပ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ေက်ာက္ျပားေပၚမွာ ထြင္းထုတဲ့ေခတ္ ထက္ စာရြက္ေပၚမွေရးမွတ္တဲ့ေခတ္ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ကြန္ျပဴတာနဲ႔မွတ္တမ္းတင္တဲ့ေခတ္ေတြမွာ သိပၸံဟာ တဟုန္ထိုးတုိးတက္လာတာပါ။

သိပၸံနဲ႔ဘာသာေရးမွာ ေနာက္ထပ္ကြာျခားတဲ့အခ်က္ကေတာ့ ေလာကကိုေလ့လာပံု ပါပဲ။ ေခတ္ဦးပုိင္း ဘာသာေရးနဲ႔အေတြးအေခၚပညာရွင္ေတြဟာ ေလာကကို ေလ့လာရာမွာ မိမိခႏၶာကိုယ္မွာ ရွိတဲ့ မ်က္စိ၊ နား၊ ႏွာ၊ လွ်ာ နဲ႔ ကိုယ္ခႏၶာ အေရျပား ဆိုတဲ့ အာရုံခံ အဂၤါေတြကိုပဲ အသံုးျပဳၿပီး အခ်က္အလက္စု ရပါတယ္။ ေနာက္ စိတ္နဲ႔ ခဲြျခမ္းစိတ္ျဖာသံုးသပ္ၿပီး အေျဖထုတ္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ လူ႔ခႏၶာကိုယ္ရဲ႕ အဂၤါေတြမွာ အာရုံခံႏိုင္စြမ္း အကန္႔အသတ္ေတြရွိပါတယ္။ အျဖစ္အပ်က္တခု သို႔မဟုတ္ အရာ၀တၳဳတစ္ခုရဲ႕ ဂုဏ္သတၱိသေဘာသဘာ၀ လကၡဏာေတြကို တတ္ႏိုင္သမွ်တိက်ေအာင္ ေလ့လာရာမွာ ဒီအဂၤါ ၅ ခု ဟာ လံုေလာက္ေအာင္မစြမ္းပါဘူး။ သိပၸံကေတာ့ လိုအပ္တဲ့ အခ်က္အလက္ကို ရေအာင္ ကိရိယာတန္ဆာပလာေတြ အသံုးျပဳၿပီး အာရုံခံႏိုင္စြမ္းကို တုိးခ်ဲ႕ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ဘာသာေရးနဲ႔ အေတြးအေခၚပညာရွင္ေတြရဲ႕ ေျဖရွင္းခ်က္ေတြဟာ တစ္ခ်ိန္မဟုတ္တစ္ခ်ိန္မွာ သိပၸံရဲ႕စိမ္ေခၚျခင္းကို ခံရပါတယ္။ အဲဒီအခါမွာ ဘာသာေရးဟာ တစ္ခါထဲက်ရွုံး သြားပါသလား။ မက်ရွုံးပါဘူး။ မရွုံးတဲ့အျပင္ ပို၍လွ်ိဳ႕၀ွက္ ပို၍ပေဟဠိဆန္တဲ့ အေျဖကိုထပ္ေပးပါတယ္။ သိပၸံကို ထပ္စိမ္ေခၚပါတယ္။

                ဒါဟာ ေစာေစာက ပံုျပင္ကေနရတဲ့သင္ခန္းစာ ၂ခု ထဲက ပထမတစ္ခုပါ။ ေလာေလာဆယ္ထိ ဘာသာေရးသမား မရွုံးေသးပါဘူး။ သိပၸံလည္းမႏိုင္ေသးပါဘူး။ ဒီလိုေျပာလို႔ သိပၸံနဲ႔ဘာသာေရးဟာ ျပိဳင္ေနတာလားဆိုေတာ့လည္း မဟုတ္ပါဘူး။ ရည္ရြယ္ခ်က္ျခင္း ဆင္ၿပီး ခ်ည္းကပ္ပံုမတူလို႔သာ တခါတရံမွာ ထိပ္တိုက္ေတြ႔ၾကတာပါ။ ဒီပံုျပင္လုိမ်ိဳးပဲ ျမင္းမိုလ္ေတာင္ ဘယ္မလဲဆုိတဲ့ေမးခြန္းကို ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြ မၾကာခဏရင္ဆုိင္ရပါတယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ အႏွစ္၂၀၀ ေလာက္ကသာ ျမန္မာဗုဒၶဘာသာ၀င္ တစ္ေယာက္ကို ေမးရင္ေတာ့ ေျမာက္စူးစူးကိုသာသြား မေသရင္တေန႔ေတြ႔လိမ့္မယ္ လို႔ေျဖမလားမသိ။ ပါးစပ္ရာဇ၀င္ထဲမွာ လက္ညိဳးညႊန္ရာ ေရျဖစ္တဲ့ အေလာင္းစည္သူ မင္းႀကီးဆိုရင္ လက္ညိုးေလးထိုးထိုးၿပီး ေဖါင္နဲ႔သြားလိုက္တာ ဇဗၼဴဒိပ္က သေျပပင္နားေရာက္မွ ျပန္လွည့္ခဲ့တာ မဟုတ္လား။ နည္းနည္းသာ ဆက္သြားရင္ ျမင္းမိုလ္ေတာင္ေရာက္ၿပီပဲ။ အခုေန ေခတ္ပညာတတ္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တစ္ေယာက္ကို ဒီေမးခြန္းသြားေမးရင္ေတာ့ ကမၼဌာန္း တရားအားထုတ္ သမာဓိထူေထာင္ၿပီး စ်ာန္အဘိညာန္ ရေအာင္က်င့္အံုး လို႔ ေျဖပါလိမ့္မယ္။ အဲဒီလိုပဲ လူကို ဘုရားသခင္က သူ႔ပံုစံအတိုင္းဖန္ဆင္းတယ္ ဆိုတဲ့ အဆိုဟာလည္း ဒါ၀င္ရဲ႕ ဆင့္ကဲျဖစ္စဥ္သီ၀ရီရဲ႕ စိမ္ေခၚျခင္းကို ခံရပါတယ္။ ေရွးေဟာင္းလူသားမ်ားရဲ႕ ေက်ာက္ျဖစ္ရုပ္ၾကြင္းမ်ား ဆက္တုိက္ေတြ႔ရွိမွုဟာ ဒါ၀င္ရဲ႕အဆုိကို ခိုင္မာသည္ထက္ခုိင္မာ လာေစပါတယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း ေနာက္ဆံုးတစ္ေန႔ မွာ ဘုရားသခင္က အဲဒီလိုျဖစ္လာေအာင္ ဖန္ဆင္းခဲ့တာလို႔ တစ္ခြန္းထဲေျပာလိုက္ရုံနဲ႔လဲ ဒီပဲြမွာ သေရဆြဲႏုိင္ပါေသးတယ္။

          ပံုျပင္ကေနရတဲ့ ေနာက္ထပ္သင္ခန္းစာ တစ္ခုကေတာ့ သိပၸံသမားစစ္စစ္ေတြ မၾကာခဏ ၾကေလ့ရွိတဲ့ ေထာင္ေခ်ာက္တစ္ခုပါပဲ။ သိပၸံသမားေတြဟာ ထိပ္တုိက္ေတြ႕တုိင္း ဘာသာေရးရဲ႕ ပရိယာယ္ၾကြယ္တဲ့ အေျဖကိုရၿပီးတဲ့ေနာက္ ဘာသာေရးကိုမယံုေတာ့ဘဲ လက္ေတြ႔၀ါဒီ ဘာသာမဲ့ေတြ ျဖစ္သြားတတ္ပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ ကြ်န္ေတာ္ေစာေစာက ေျပာခဲ့တဲ့ “သိပၸံမွတ္တမ္းတစ္ခုဟာ ေယဘုယ်အားျဖင့္ ခုိင္မာတယ္လို႔ဆိုႏိုင္ပါတယ္” ဆုိတဲ့ စကားကို ျပန္ေကာက္ရပါမယ္။ ဘာေၾကာင့္ ေယဘုယ်ဆိုတဲ့ စကားလံုးကို သံုးရသလဲဆိုေတာ့ သိပၸံဆုိင္ရာေတြ႔ရွိခ်က္တစ္ခုဟာ မွားေၾကာင္း သက္ေသမျပရေသးခင္ထိပဲ မွန္တယ္ဆိုတာေၾကာင့္ပါပဲ။ ဒါကို သိပၸံသမားအားလံုးက လက္ခံပါတယ္။ ဥပမာအားျဖင့္ ထင္ရွားတဲ့ ပံုျပင္တစ္ပုဒ္ျဖစ္တဲ့ နယူတန္နဲ႔ ပန္းသီး ကို သိၾကမွာပါ။ သူ႔ရဲ႕ F=ma ဆိုတဲ့ ညီမွ်ခ်င္းနဲ႔ သီ၀ရီ ေတြဟာ ေနၾကပ္ျခင္း လၾကပ္ျခင္းေတြကိုေတာင္ မွန္ေအာင္တြက္ေပးနုိင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အလင္းႏွစ္သန္းေပါင္းမ်ားစြာေ၀းတဲ့ ေနရာက ၾကယ္မ်ားမွ အလင္းေရာင္ကို ဖမ္းယူၿပီး အကြာအေ၀းကို တြက္ခ်က္ျခင္း စတဲ့ အႏုစိတ္ အေျခအေနမွာေတာ့ အိုင္းစတုိင္းရဲ႕ ႏွိုင္းရသီ၀ရီ ကို ထည့္စဥ္းစားရ ပါတယ္။ အိုင္းစတိုင္းက ဒီလိုပိုၿပီးတိက်တဲ့ သီ၀ရီ ကိုထုတ္ႏိုင္ခဲ့တာလဲ တကယ္ေတာ့ နယူတန္ရဲ႕ ပုခုံးေပၚတက္ရပ္ႏိုင္ခဲ့လို႔ပါ။ ဒါဟာ သိပၸံပါပဲ။ ဒါေပမယ့္သိပၸံသမားေတြဟာ ဘာသာေရး နဲ႔ထိပ္တုိက္ေတြ႔ရင္ ဒါကိုေမ့သြားတတ္ပါတယ္။ ပံုျပင္ထဲက သိပၸံသမားဟာ နဂါးမရွိပါဘူးကြာလို႔ ဆံုးျဖတ္သြား ႏိုင္သလို၊ နဂါးကို ခဏေမ့ထားရင္း အပူလွိဳင္းရွာ ကိရိယာ၊ ေရဒီယို သတၲိၾကြတုိင္းတာမွုကိရိယာ စသည္ျဖင့္ တီထြင္ စမ္းသပ္ရင္း နဂါးတကယ္ ရွိေနခဲ့ရင္ တစ္ေန႔ေန႔တစ္ခ်ိန္မွာ ေတြ႕သြားႏိုင္ပါေသးတယ္။ တစ္ျခားေမးေလ့ရွိတဲ့ေမးခြန္းတစ္ခု ရွိပါေသးတယ္။ သရဲတေစၦ စုန္းကေ၀ ရွိသလား။ ေလာေလာဆယ္ထိ သိပၸံသမားက ဒါကို ပယ္ပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လည္း။ ေလာေလာဆယ္ထိ သရဲတေစၦ ကို စမ္းသပ္ေတြ႔ရွိႏိုင္တဲ့ ကိရိယာ မရွိေသးသလို တိက်တဲ့ စုန္းကေ၀ ျဖစ္နည္း က်င့္စဥ္လမ္းညႊန္လည္း မရွိပါဘူး။ သိပၸံမွာေတာ့ ေအာက္ဆီဂ်င္ထုတ္ေဖၚနည္း ဆိုရင္ လိုအပ္တဲ့ ဓာတ္ပစၥည္း ကိရိယာတန္ဆာပလာေတြ ရွိရင္ အခ်ိန္မေရြး မည္သူမဆို ထုတ္ေဖၚႏိုင္ပါတယ္။

          ေလာကကိုေလ့လာတဲ့ေနရာမွာ သိပၸံနဲ႔ ဘာသာေရးဟာ ခ်ည္းကပ္ပံုမတူသလို ရည္ရြယ္ခ်က္ျခင္းလည္း ဆင္ရုံသာဆင္ပါတယ္။ ဘာသာေရးက ဘာေၾကာင့္ဆုိတဲ့ေမးခြန္းကို ဦးစားေပးၿပီး ေျဖပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္ေလာကႀကီး ရွိေနသလဲ၊ ဘာေၾကာင့္ လူျဖစ္လာသလဲ၊ ဒါေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ဘာလုပ္သင့္သလဲ။ သိပၸံက ဘယ္လိုဆိုတဲ့ေမးခြန္းကို ေျဖပါတယ္။ လူနဲ႔ အရာ၀တၳဳေတြကို ဘယ္လို ဖြဲ႔စည္းတည္ေဆာက္ထားသလဲ၊ ေလာကႀကီးက ဘယ္လိုျဖစ္တည္ေနသလဲ။ ဒါေပမယ့္လည္း ဘယ္လိုဆိုတဲ့ေမးခြန္းကို ျပည့္စံုေအာင္ ေျဖႏိုင္သြားတဲ့တေန႔မွာ ဘာေၾကာင့္ဆုိတာကိုပါ အလိုလို နားလည္လာႏိုင္ပါတယ္။

          ကဲဒီေတာ့ မင္းဘာလုပ္မလဲ။ သိပၸံသမားလား ဘာသာေရးသမားလား။ ဘာသာေရးမွာလည္း အမ်ဳိးကြဲေပါင္း ေျမာက္မ်ားစြာထဲက ဘယ္ဘာသာကို ယူမလဲ။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ရတဲ့ ႏွစ္ ၁၀၀ (တကယ္ေတာ့ ၇၀ ၀န္းက်င္) ဟာ ခဏေလးပါ။ ဒီအတြင္းမွာ အမွန္ဆံုးလမ္းကို ေရြးမိဖို႔ ဘယ္ေလာက္ရာခုိင္ႏူန္းရွိမလဲ ကြ်န္ေတာ္မသိပါဘူး။ ကြ်န္ေတာ္ကုိယ္တုိင္ဟာလည္း သိပၸံ ပညာရွင္ႀကီး မဟုတ္သလို ဘာသာေရးကို ႏွိုက္ႏွုိက္ခြ်တ္ခြ်တ္ သိျမင္သူမဟုတ္ပါဘူး။ သူငယ္ခ်င္းတို႔ အမ်ားစုဟာလည္း ကြ်န္ေတာ့္လိုပဲျဖစ္မယ္ ထင္ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ့္သေဘာေျပာရရင္ သိပၸံကိုလက္မလႊတ္သင့္သလို ဘာသာေရးကိုလဲ မပစ္ပယ္သင့္ပါဘူး။ သိပၸံရဲ႕နည္းစနစ္ေကာင္းေလးေတြကို အသံုးခ်ၿပီး ကိုယ္ေရြးခ်ယ္ထားတဲ့ဘာသာရဲ႕ လမ္းညႊန္ခ်က္ေတြကို ခ်င့္ခ်ိန္ လိုက္နာေနထုိင္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ လူ႔ဘ၀ ခဏတာဟာ ေနေပ်ာ္မယ္ ထင္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ။

_______

ကြန္းေဇာ္

http://www.konzawoo.blogspot.com/