သိပၸံဆုိင္ရာ အသိပညာ အပိုင္း (၁)

by Wai Maw on Monday, March 26, 2012 at 10:22am    

(ဤစာစုမ်ားမွာ ဆရာျမတ္ ေဒါက္တာခ်စ္ငယ္(ဒႆန) ေရးသားျပဳစုေတာ္မူေသာ SOMETHINGS ABOUT SCIENCE, SCIENCTIST AND SCIENTAFIC KNOWLEDGE စာအုပ္ပါေဆာင္ပါးမ်ားကုိ မိမိဥာဏ္မီသေရြ႕ ၾကိဳးစားအားထုတ္ ဘာသာျပန္ဆုိ ထားျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ဆရာျမတ္က သိပၸံဆုိင္ရာစမ္းသပ္ေတြ႔ရွိခ်က္မ်ားႏွင့္ သိပၸံပညာရွင္တုိ႔၏ဒႆနကုိ ဗုဒၶဘာသာအျမင္ရႈေထာင့္မွ သံုးသပ္တင္ျပထားပါသည္။ ထုိအေၾကာင္းနွင့္ ပတ္သက္ျပီး အေသးစိတ္ အက်ယ္အျပန္႔ေလ့လာလုိပါက www.chitnge.com တြင္ ဖတ္ရႈနုိင္ပါသည္။)

 ကၽြန္ေတာ္ေအာက္ပါအတိုင္း ေရးသားေဖာ္ျပဖူးသည္-

“ အို .. သိပၸံဆရာ..သင္ကား လူးသားအစြမ္းသတၱိကို တယ္လည္းေလွ်ာ့တြက္ပါလား… သင္က သိပၸံကိရိယာကို အားကိုးလြန္းတယ္။ တကယ္တမ္းမွာေတာ့ ဘာကိရိယာမွမသံုးဘဲနဲ႔လည္း လူးသားဟာ တကယ့္အသိပညာကုိ ရရွိပိုင္ဆိုင္နိုင္တာပါပဲ။

 “ သိပၸံသမားမွာ ပန္းတိုင္ရည္မွန္းခ်က္မရွိ။ သို႔ေသာ္လည္း အဆံုးမသတ္နိုင္တဲ့စူးစမ္း ေလ့လာမႈ႔ေတြကုိ ရွာပံုေတာ္ဖြင္ရင္းစဥ္ဆက္မျပတ္ခရီးနွင္ ေနသူဟာသိပၸံပညာရွင္ပါ” ဟူ၍နိုဘယ္ဆုရွင္မက္(စ္)ဘြန္း Max Born က သူ၏နာမည္ေက်ာ္  Cause and Chance  စာအုပ္၌ အထူးတလယ္ေဖာ္ျပထားေလသည္။ သည့္အျပင္ ေဟာ့ကင္း Hawking ကလည္းသူ၏ A Brief History of Time စာအုပ္၌ ေဖာ္ျပထား၏။ ဤေနရာ၌ ကၽြန္ေတာ္တို႕စဥ္းစားမိသည္မွာ ကိရိယာသံုးစမ္းသပ္လုပ္ေဆာင္ျခင္းျဖင့္ တကယ့္အသိပညာကိုမရရွိနိုင္။ ကမၼ႒ာန္းတရားအာထုတ္ျခင္း၊ သမာဓိထူေထာင္ျခင္း၊တရားသေဘာကိုဆင္ျခင္သံုးသပ္ျခင္း စသည္၀ိပႆနာ က်င့္စဥ္ျဖစ္သာလ်င္ အစစ္အမွန္ပညာကိုရရိွဟူ၍တည္း။

 ဤေနရာတြင္ကိရိယာမသံုးဘဲ တကယ္အသိပညာရရွိပိုင္နိုင္ပံုကို အေသးစိတ္ရွင္းလင္းျပပါမည္။ တခါတရံတြင္ သိပၸသမား၏စဥ္းစားေတြးေခၚမႈက သစၥတရားနွင့္နီးကပ္ေလ့ရွိေသာ္လည္း သူတို႔သည္လူးသား အေၾကာင္းကုိ ျပည့္စံုလံုေလာက္စြာ နားလည္နိုင္စြမ္းမရွိေခ်။အိုင္စတိုင္းက လူသားဟူသည္ စၾက၀႒ာၾကီး အစိတ္အပိုင္း တစ္ခု ဟု ေရးသာခဲ့ဖူးေလရာ ဤအခ်က္သည္ သင့္ေလ်ာ္မႈရွိပါသည္။ လူသား၌ အခ်ိန္ကာလနွင့္ ဌာန သတ္မွတ္ခ်က္ ရွိသည္နည္းဆိုေသာလူ႔သက္တမ္းရွိသည္ ဟုအိုင္းစတိုင္းက ထင္ျမင္ခ်က္ေပးပါသည္။ ကိုယ္တိုင္ေတြ႔ၾကံဳ ဆက္ဆံရသည့္ ထိေတြ႔မႈအာရံုေတြကို သိျမင္ခံစားတတ္ေသာ လူူသား၏အေတြးနွင္ခံစားမႈ သည္ေလာကၾကီး အတြင္းက်န္ရွိေေသာ အရာမ်ားနွင့္သီျခားကင္းလြတ္ေနသည့္ ပုဂၢလိက ပင္တိုင္ေတြးေခၚ စဥ္းစားမႈျဖစ္သည္ ဟုသူကဆိုျပန္သည္။  

ဤအခ်က္ကိုနားလည္မႈေပးနိုင္ပါသည္ယင္းပုဂၢလိက အေတြးအေခၚ နွင့္ ခံစာခ်က္တို႔ကလူသား၏ အသိဥာဏ္ ကိုလြဲမွားတဲ့ သိျမင္မႈ႔ေတြျဖစ္ေပၚေစတတ္တာ ထုိလြဲမွားေသာ ခံယူခ်က္ ကေလးေတြကလူသား၏ အသိဥာဏ္ ကို အက်ဥ္းက်ေစသည္။ ဆုိလိုသည္မွာလူသားသည္ မိမိကိုယ္တိုင္ေတြ႔ၾကံဳဆက္ဆံမွတစ္ဆင့္ သိရ ေသာ အတၱအသိကမာၻက်ဥ္းက်ဥ္းကေလး ထဲတြင္ပိတ္ေလွာင္မိေနျပီး အမွားကိုအမွားမွန္းမသိဘဲ အမွန္ဟု ထင္မွတ္ ေနသည္။ လူသားတို႔သည္ ၎တို႔ကုိယ္တုိင္ေတြ႔ၾကံဳရေသာ ခံစားသိကေလးျဖင့္ကုိယ့္ကိုယ္ကို ျပန္၍ သတ္မွတ္ ျပဌာန္းလုိက္ျပီး ယင္းခံစားသိအရ ရွင္သန္ရေသာအတၱကမာၻအျမင္ျဖင့္ပင္ မိမိတိုိ႔နွင့္ ဆက္ႏြယ္ေနေသာ ပတ္၀န္းက်င္ကို သက္ေရာက္ၾကည့္ရႈ မိေလသည္ (သို႔မဟုတ္) ခင္မင္တြယ္တာမႈရွိေလသည္ဟု အိုင္စတိုင္းက ေကာက္ခ်က္ဆြဲလိုက္သည္။ လူသား၏ အသိဥာဏ္သည္ပုဂၢလိက ေတြ႕ၾကံဳခံစားမႈကို အေျခခံသည့္အေလ်ာက္ ေလာကကို ေဘာင္ခတ္ၾကည့္ျမင္တတ္ျခင္းကို ဆိုလိုသည္။

၎ေနာက္ အိုင္စတုိင္းက သံုးသပ္တင္ျပသည္မွာကၽြနု္ပ္တိုိ႔လူသားမ်ား အေနျဖင့္က်ဥ္းေျမာင္းသည့္ အတၱ ကမာၻသိျမင္မႈ သေဘာမွလြတ္ေျမာက္ေအာင္ရုန္းထြက္ဖို႔ရာ ကၽြႏုပ္တုိ႔၏ အသိဥာဏ္ပညာကို ခ်ဲ႕ထြင္ ရမည္ စၾက၀ဠာအတြင္ရွိ သတၱ၀ါအားလံုး မည္သို႔ေတြးေခၚစဥ္းစားသည္။ ၾကံဳေတြ႔လာသမွ်ကို မည္သို႔တုန္႔ျပန္ တတ္သည္ ဆိုသည့္သေဘာအထိသိျမင္ေပါက္ေျမာက္ေအာင္ ကၽြႏုပ္တို႔၏ အသိပညာကိုခ်ဲ႕ထြင္ရမည္ဟု ဆိုပါသည္။ ဤအခ်က္တြင္ အိုင္စတိုင္း၏ ေတြးေခၚစဥ္းစားမႈမွာ အေတာ္ကေလး စိတ္ကူးယဥ္ဆန္လွသည္။ ယင္းသို႔ အတၱကမာၻမွ လြတ္ေျမာက္ေအာင္ၾကိဳးစားရျခင္းသည္ လူသားတို႔၏ အျပီးအပိုင္လြတ္ေျမာက္မႈအတြက္ ခုိင္မာလံုျခံဳေသာအစစအရာရာ တာ၀န္ခံမႈကို ျဖစ္ေပၚေစသည့္ အေျခခံအရင္းအျမစ္ျဖစ္သည့္အတြက္ နွစ္လိုဖြယ္ရာေကာင္းသည္ဟု အိုင္စတိုင္းက အၾကံျပဳတင္ျပဖူးရာ သူ၏ေရးသားခ်က္ မ်ားမွာစိတ္၀င္စားစရာ ေကာင္းေသာ္လည္း အိုင္စတုိင္းကုိယ္တိုင္ပင္ သူစိတ္ကူးယဥ္တင္ျပေသာလူသားအသိဥာဏ္ အထြ႗္အထိပ္ ပန္းတိုင္ကိုေပါက္ေျမာက္ေအာင္ျမင္မႈ မရွိခဲ့ေခ်။

ဗုဒၶဘာသာနွင့္ပတ္သတ္၍ အိုင္စတုိင္းက ေအာက္ပါအတိုင္းေဖာ္ျပထားေလသည္-

 “ အနာဂတ္ကာလ၌ စၾက၀ဠာအ၀ွမ္း က်ယ္ျပန္႔ေသာဘာသာေရးတစ္ခု ေပၚေပါက္မည္ဆိုပါက ယင္းမွာ ဗုဒၶဘာသာပဲျဖစ္နုိင္ျပီး ဗုဒၶဘာသာ၌ ယင္းကဲ့သို႔ေသာဂုဏ္ရည္လကၡဏာရပ္မ်ားျပည့္စံုစြာ တည္ရွိသည္။ ဗုဒၶဘာသာသည္ တသီးပုဂၢလထာ၀ရ ဘုရားသခင္ကိုေက်ာ္လြန္သည္၊ တရားေသျဖစ္မႈကို ေရွာင္လြဲေစနိုင္သည္၊ လက္ေတြ႔နွင့္ကင္းကြာေသာ၊ က်ိဳးေၾကာင္းဆီေလ်ာ္မႈမရွိေသာ ယံုၾကည္ကိုကြယ္မႈမ်ားကိုပယ္ခြာသည္။ ၎အျပင္ ဗုဒၶဘာသာသည္ သဘာ၀နွင့္ေရာ စိတၱေဗဒအရပါကိုက္ညီေအာင္ တည္ေဆာက္ထားသည္။ အမွန္တကယ္တြင္ သတၱ၀ါအားလံုး၏ အေတြ႔အၾကံဳျဖစ္ရပ္အားလံုးကို လႊမ္းျခံဳ၍ေပၚထြက္ဖူးပြင့္လာေသာဘာသာတရားမွာ ဗုဒၶဘာသာ သာလွ်င္ျဖစ္သည္” ဟုသူကဆိုသည္။

အနာဂတ္ကာလတြင္ ေပၚထြန္းလာဖြယ္ရွိေသာအလြန္က်ယ္ျပန္႔သည့္ဘာသာတရားတစ္ခု၌ ရွိအပ္ေသာ ဂုဏ္ရည္လကၡဏာရပ္မ်ား ဗုဒၶဘာသာ၌ ျပီးျပည့္စံုစြာရွိထားသည္ကုိ အုိင္းစတိုင္းက အသိအမွတ္ ျပဳလက္ခံ ရကား ေနာင္တခ်ိန္၌ ေခတ္သစ္သိပၸံပညာရပ္၏ လုိအပ္ခ်က္မ်ားကို ျပည့္စံုစြာ ေျဖရွင္းေပးႏုိင္ေသာ ဘာသာတရားတစ္ခုေပၚထြန္းလာမည္ဆုိပါက အဆိုပါဘာသာတရားသည္ ဗုဒၶဘာသာ သာလ်င္ျဖစ္ရမည္ဟု ေကာက္ခ်က္ဆြဲလုိက္သည္။ ဤအခ်က္၌ သူ၏ရပ္တည္ခ်က္အျမင္မွာ ခ်ီးမြမ္းေထာပနာျပဳစရာပင္။ သို႔ေသာ္ သူ၏ THE FUNDAMENTS OF THEORETICAL PHYSICS စာအုပ္၌ “အမွန္တရားကုိသိေအာင္ စူးစမ္း ရွာေဖြရျခင္းက အမွန္တရားကုိ ရရွိပုိ္င္ဆိုင္ရျခင္းထက္ ပုိ၍ျမတ္နုိးဖြယ္ ေကာင္းေလသည္”ဟုေဖာ္ျပထားေလရာ သူသည္ လူသား၏အသိပညာအထြဋ္အထိပ္ပန္းတုိင္ကို အေရာက္မလွမ္းနုိင္ျဖစ္ေၾကာင္း သိသာထင္းရွား လွသည္။ ဤသည္ပင္လွ်င္ ပန္းတုိင္ကို္ေရာက္ရွိျခင္းႏွင့္ ပန္းတုိ္င္ေရာက္ေအာင္ ၾကိဳးစားလုံ႔လျပဳျခင္း အေျခအေနႏွစ္ရပ္နွွင့္ ပတ္သက္၍အိုင္းစတုိင္း၏ ႐ႈျမင္ပံုျဖစ္ေလသည္။

ဤေနရာ၌ ကၽြႏုပ္တုိ႔ပုိ္င္းျခားစိပ္ျဖာ သုံးသပ္ႏုိင္ေသာအခ်က္မွာ ရည္မွန္းခ်က္ပန္းတုိ္င္သုိ႔ ဆုိက္ေရာက္ျခင္း မရွိေသးေသာ ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးအေနျဖင့္ ပန္းတုိင္သုိ႔ဆုိက္ေရာက္ျခင္း အေျခအေနႏွင့္ ပန္းတုိင္ ေရာက္ရန္ ရုန္းကန္ၾကိဳးစားရျခင္းအေျခအေနႏွစ္ရပ္ကို ႏႈိင္းယွဥ္ေဖာ္ျပရန္ မထုိက္တန္ဟူ၍ျဖစ္ပါသည္။  ဥပမာဆုိရေသာ္ ေ႐ႊတိဂုံေစတီ္ေတာ္ျမတ္၏ ရင္ျပင္ေတာ္ထက္သို႔ မေရာက္ဖူးပါလ်က္ ေ႐ႊတိဂုံေစတီေတာ္ကို ကုိယ္တုိင္ကုိယ္က် ဖူးေျမာ္ရျခင္းထက္ စိတ္ကူးျဖင့္မွန္းဆဖူးေျမာ္ရျခင္းကပုိ၍ ၾကည္ၫိုဖြယ္ေကာင္းသည္ဟု ဆုိသကဲ့သုိ႔ ျဖစ္ေခ် ေပမည္။ သိပၸံပညာရွင္ၾကီး အုိ္င္းစတုိင္းကေတာ့ မိမိကုိယ္တုိင္တိက်ပုိင္ႏု္ိ္င္မႈ မရွိေသာ အေျခအေနႏွစ္ရပ္ကို ႏႈိင္းယွဥ္မႈျပဳရန္ လုံ႔လထုတ္ခဲ့ေလသည္။

ဤသည္မွာ အုိ္င္းစတုိင္း၏အေတြးအျမင္အားနည္းခ်က္ဟု ေကာက္ခ်က္ခ်ႏုိင္သည္။ အလားတူပင္ ေဟာ့ကင္း ကလည္းသူ၏ THE UNIVERSE IN A NUTSHELL စာအုပ္၌ “ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ျဖင့္ ခရီးဆက္ရျခင္းက ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္ပန္းတုိင္ကို ေရာက္ရွိျခင္းထက္ပုိေကာင္းသည္” ဟုေေဖာ္ျပထားရာ ဤေနရာ၌အုိင္းစတုိင္းေရာ ေဟာ့ကင္းပါ အေတြးအျမင္တူညီေနသည္ကုိ ထူးဆန္းစြာ သိျမင္ရပါသည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း သူတို႔ႏွစ္ဦးစလုံးပင္ ပန္းတုိင္ကိုဆုိက္ေရာက္ထားသူမ်ားမဟုတ္ၾကေၾကာင္း သတိျပဳမွတ္သားမိလုိက္ပါသည္။

အခ်ဳပ္ဆုိရပါမူ အို္င္းစတုိင္းေရာ ေဟာ့ကင္းပါ ကုိယ္စီရည္မွန္းထားေသာ ပန္းတုိင္ကိုဆုပ္ကုိ္င္ဆြတ္ခူးထားသူ မ်ားမဟုတ္ေလရာ ပန္းတုိင္ကိုဆုိက္ေရာက္ျခင္းက ပန္းတုိင္ေရာက္ဖုိ႔ၾကိဳးစားရျခင္းေလာက္ျမတ္ႏုိးဖြယ္ မေကာင္းဟု ႏႈိင္းယွဥ္ေျပာဆုိခြင့္ မရွိေခ်။ ဤသည္ပင္ သိပၸံပညာရွင္ၾကီး ႏွစ္ဦး၏ ဒႆနအေတြးနွင့္ပတ္သက္၍ ကၽြန္ေတာ္ခြဲျခမ္းစိပ္ျဖာေ၀ဖန္မႈ ျပဳလုိေသာ အခ်က္ျဖစ္ပါေတာ့သတည္း။

ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္။

ေဝေမာ္