မတ္လ ၂၆ ရက္၊ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္ (YPI)
(ရွမ္းျပည္နယ္ မိုင္းျဖတ္ၿမိဳ႕နယ္ဇာတိ အသက္၁၉ ႏွစ္အရြယ္မနန္း၀ိုးဖန္ သည္ ယံုၾကည္အပ္ႏွံ မႈ ပုဒ္မ ၄၀၆ ႏွင့္ပတ္သက္သည့္ ကိစၥျဖင့္ ရန္ကုန္ျမိဳ႕ဆိပ္ကမ္းသာလမ္း အထူးစံုစမး္စစ္ေဆးေရးဦးစီးဌာန တြင္ အစစ္အေဆးခံယူေနစဥ္ ျပီးခဲ႔သည္႔ ၂၄ ရက္ေန႔ နံနက္ငါးနာရီက အေဆာက္အအံု ပဥၥမထပ္မွ ျပဳတ္ က်ေသဆံုး ခဲ့သည္။ေသဆံုးသူ၏ မိသားစု၀င္မ်ား ရန္ကုန္ၿမိဳ႕သို႔ လာေရာက္ ေနဆဲျဖစ္ရာ ေသဆံုးရသည့္ အျဖစ္ႏွင့္ ပတ္သက္ ၍ အေသးစိတ္ မသိရွိရေသးေသာ္လည္း ၎ႏွင့္ အတူ စစ္ေဆးခံခဲ့ရသူသူမ၏ေရွ႕ေန ေဒၚအိအိေအာင္အား YPI မွ အက်ိဳးအေၾကာင္းကို ဆက္သြယ္ေမးျမန္းထားျခင္းကို ေဖၚျပလိုက္ပါသည္။)
YPI ။ ။ အစ္မတုိ႔ကိုဘယ္ေန႔က ေခၚသြားတာပါလဲ။ေဒၚအိအိေအာင္။ ။၂၁ ညေနကပါ။YPI ။ ။ဘာကိစၥနဲ႔ေခၚသြားတာပါလဲ။ေဒၚအိအိေအာင္။ ။ ဘာကိစၥလဲဆိုေတာ႔ စီပြားေရးလမ္းေၾကာင္းလို႔ အဲဒီနန္း၀ိုးဖန္က သူ႔အမ်ိဳးသားရယ္ သူရယ္ ႏွစ္ေယာက္က အိမ္ျခံေျမေတြ၀ယ္ထားတယ္။ နန္း၀ိုးဖန္နာမည္နဲ႔ပါဘဲ ။ သူ၀ယ္တဲ႔ အိမ္ေတြျခံေတြ မွန္သမွ်က Unity ကုမၼဏီက အက်ိဳးေဆာင္ျပီး၀ယ္ထားတာ။ အကြက္က ေတာ္ေတာ္မ်ားတယ္၂၇ ကြက္ ၂၈ ကြက္ေလာက္ရွိတယ္။ အဲဒါနဲ႔ပါတ္သက္လို႔ ေမးစရာရွိလို႔ ေျဖရွင္းျပရံုပါဘဲ ခဏပါဘဲလို႔ဆိုျပီးေခၚသြား တာပါရွင့္။
YPI ။ ။အစ္မကိုေရာဘာေၾကာင္႔ေခၚသြားတာပါလဲ။ေဒၚအိအိေအာင္။ ။ ဟုတ္ကဲ႔ပါရွင္႔ အစစ္အေဆးခံစာရရွိတယ္။ မ၀ိုးဖန္ကေနျပီးေတာ႔ သူ႔ရဲ႕အလုပ္သမား ကိုကိုဆိုတာရွိတယ္ေလ။ အဲဒီကိုကိုနဲ႔ပါတ္သက္လို႔ သူရဲ႕အိမ္ျခံေျမေတြကို အဲဒီလူက အလြဲသံုးစား လုပ္ထားတာရွိတယ္။ အဲဒါနဲ႔ပါတ္သက္လို႔အမႈဆြဲထားေတာ႔ ။အဲဒီိတရားခံကို ၄၀၆ နဲ႔အမႈဆြဲထားတာ။ ဆြဲတာေတာ႔ၾကာျပီ ဒါေပမယ္႔ တရားခံကမမိဘူး တရားခံေျပးျဖစ္ေနတယ္။အဲဒီမွာ တရားခံေျပး အေနနဲ႔ဆြဲေပးပါလို႔ေျပာတယ္။ ေျပာတဲ႔အခါက်ေတာ႔ အဲဒီမွာ လႈိင္သာယာက ဒုရဲအုပ္ကိုကိုေဇာ္ က ေနျပီးေတာ႔ေခၚေတြ႔ပါတယ္။ အဲဒီမွာ စီပီ ကိုယ္တိုင္က သူ႔ရံုးကို ဆက္ဆက္လာခဲ႔ပါတဲ႔ နန္း၀ိုးဖန္နဲ႔ ေဒၚအိအိေအာင္ကို ေတြ႔ခ်င္လို႔ပါ တဲ႔ ဘာေၾကာင္႔ေတြ႔ခ်င္တာလဲေမးေတာ႔ မဟုတ္ပါဘူးတဲ႔ ဒီလိုမ်ိဳး ပါ စစသံုးလံုးက ေခၚစစ္ဖို႔ပါတဲ႔။ ဒါနဲ႔ ကၽြန္မတို႔ ကၽြန္မတို႔သြားမယ္လို႔ လိုက္ပို႔ေပးစရာမလိုဘူးလို႔ ကၽြန္မ အမွန္တရားလုပ္ထားတာ မွားတာတစ္ခုမွမပါဘူး ။ ကၽြန္မတို႔ဘာသာ ကၽြန္မတို႔ သြားမယ္လို႔ မဟုတ္ပါဘူး စသံုးလံုးကိုသြားျပီးမွ ဒီတရားခံေျပးမႈကို တင္ေပးမွာဆိုျပီး ဒုရဲအုပ္ကိုကိုေဇာ္ ကိုယ္တိုင္ကေျပာပါတယ္ရွင္႔။
YPI။ ။စသံုးလံုးကို ကိုယ္တိုင္ဘဲသြားခဲ႔ၾကတာလား။ေဒၚအိအိေအာင္။ ။ သူတို႔က လိုက္ပို႔ေပးမယ္ဆိုတဲ႔အခါက်ေတာ႔ တရားခံေတြမဟုတ္ဘူးေလ ကၽြန္မတို႔ဘာသာသြားတယ္ ။ သြားခဲ႔တဲ႔အခါက်ေတာ႔CID ကအျငိမ္းစားရဲမႈး ေစာအံမတ္ ကေနဘာေၾကာင္႔ ကေလးေတြကိုေခၚေတြ႔တာလဲဘာလဲဆို လိုက္ေမးပါတယ္။ လိုက္ခဲ႔ေပးပါတယ္။ လိုက္ခဲ႔ေပးေတာ့ ရဲမႈးေစာအံမတ္ကို ဘာမွမဟုတ္ပါဘူး နဲနဲေလး စစ္စရာရွိလို႔ပါ။ စီးပြားေရးလမ္းေၾကာင္းအရပါ ဆိုျပီးလူၾကီးကိုယ္တိုင္ စစ္ျပီးမွ ကၽြန္မတို႔ကိုထားခဲ႔တာပါ။
YPI။ ။ စသံုးလံုးေရာက္သြားတဲ႔အခါမွာဘာေတြေမးလဲ။ေဒၚအိအိေအာင္။ ။အိက ေရွ႕ေနေလ ေရွ႕ေနနဲ႔ပါတ္သက္လို႔အမႈအေၾကာင္းေတြေမးတယ္ေလ။ ၄၂၀ ကဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ ၄၀၆ ကဘယ္မွာအမႈဖြင္႔တာလဲ။ဘယ္မွာဘာျဖစ္လဲ ညာျဖစ္လဲ ။ အိ ကၾကေတာ႔ ေရွ႕ေနတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ တိုင္စာလည္းေရးပိုင္ခြင္႔မရွိဘူးေလ အဲဒီအခါက်ေတာ႔ သူတို႔ဘာသူတို႔ ဘယ္မွာအမႈသြားဖြင္႔တယ္။ဘယ္သူ႔ကိုမွလည္း ပိုက္ဆံေပးရတာမဟုတ္ဘူးေလ။ကိုယ္က အမွန္တရားေလ။အဲဒါေတြစစ္တယ္ ျပီးတဲ႔အခါက်ေတာ႔ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာ ပါဆင္နယ္ကိစၥေလးေတြ နဲနဲေမးပါတယ္။
ေသဆံုးသြားရသူ မနန္း၀ိုးဖန္
YPI ။ ။ ကိုယ္ေရး ကိုယ္တာကိစၥ ဘာေမးပါသလဲ။ေဒၚအိအိေအာင္။ ။ ကၽြန္မဘာျဖစ္လဲ ညာျဖစ္လဲ ေပါ႔ ဘယ္မွာလုပ္သလဲ ေပါ႔ အဲဒါဘဲ ျပီးတဲ႔အခါက်ေတာ႔ သူနဲ႔ပါတ္သက္လို႔ အေရာင္းအ၀ယ္ဘာလုပ္ထားလဲေမးတယ္ေလ။ကၽြန္မနဲ႔ပါတ္သက္လို႔ အေရာင္းအ၀ယ္ရွိ တာေတြေျပာျပတယ္ေလ။အေရာင္းေတာ႔မရွိဘူး အ၀ယ္ပါ။အ၀ယ္ဆိုတာကလည္း နန္း၀ိုးဖန္ ဆိုတဲ႔ နာမည္နဲ႔ဘဲ။ ဘယ္ကေငြရလဲေတာ႔မသိဘူး ကၽြန္မတို႔က အေရာင္းအ၀ယ္ စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ဖို႔ရွိျပီဆိုကၽြန္မတို႔က ခ်ဳပ္ေပးလိုက္ရတာဘဲေလ။ အဲဒါကၽြန္မရွင္းျပလိုက္ပါတယ္ ။ကၽြန္မကိုတစ္ညလံုးစစ္တယ္ ညမီးပ်က္သြားတယ္ တစ္နာရီ ေန႔ခင္း ၁၁ နာရီေလာက္ေရာက္ေတာ႔ ကၽြန္မကိုျပီးသြားပါတယ္။ ကၽြန္မကိုစစ္တဲ႔လူကေတာ႔ ဘာမွေဟာက္တာဟိန္းတာေတာ႔ မရွိဘူးေပါ႔ ေအးေအးေဆးေဆးဘဲ ေျပာတယ္။ ဒါေပမယ္႔သူကေျပာတာကေပါ႔ေနာ္ CID က အဘကို CID သာလိုက္လို႔ရမယ္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ စသံုးလံုးကို လာမလိုက္နဲ႔လို႔ေတာ႔ေျပာတယ္။ အဲဒီတစ္ေယာက္က။ က်န္တာေတာ႔ အဲဒီလူက ဘာမွေဟာက္တာ ဟိန္းတာေတာ႔မရွိဘူး ေအးေအးေဆးေဆးဘဲ။ ဒါေပမယ္႔ စစ္ေဆးေရး အခန္းက်ေတာ႔ နန္း၀ိုးဖန္စစ္တဲ႔အခန္းနဲ႔ ညီမ စစ္တဲ႔အခန္းမတူဘူး သူကတစ္ခန္းထားတယ္။ ညီမနားမွာ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ထားတယ္ နန္း၀ိုးဖန္မွာလည္း တစ္ေယာက္ထားထားတယ္ ဒါေပမယ္႔ စကား တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ အေျပာအဆိုလုပ္လို႔မရဘူး ျမင္ေနလို႔ေတာ႔ရတယ္။
YPI။ ။ နန္း၀ိုးဖန္ခုန္ခ်သြားတာေတြ႔လိုက္လား။ေဒၚအိအိေအာင္။ ။ဟာ ..ခုန္ခ်တာေတာ႔မဟုတ္ဘူး နန္း၀ိုးဖန္က အရမ္းေၾကာက္တတ္တာ ။ေၾကာက္တတ္တဲ႔ လူတစ္ေယာက္ပါ သူကအဲဒီလိုဘယ္ေတာ႔မွေလ အျမင္႔ဆိုတာေတာ႔လူတိုင္းသိပါတယ္။ တိုက္ေပၚကေန ေတာင္သူကမၾကည္႔ရဲဘူး။ ၾကည္႔ရဲတဲ့ လူတစ္ေယာက္မဟုတ္ဘူး။ ျပီးေတာ႔သူကအဲဒီမွာ အစားလည္းသိပ္မစားဘူး ဓါတ္ဆားေရဘဲ ေသာက္တယ္။အသီးလိုဟာမ်ိဳး နည္းနည္းေလးဘဲစားတယ္။ သူကအသက္ကလည္း ၁၉ ႏွစ္ ရွမ္းလူမ်ိဳးလည္းျဖစ္တယ္ ျပီးေတာ႔သူက အရမ္းေၾကာက္တတ္တယ္။ စကားကို ျမန္ျမန္သြက္သြက္လည္း မေျပာတတ္ဘူး ေျပာရင္ေတာင္မွ အရမ္းအားယူျပီးေျပာရတာ။
YPI။ ။ခုန္ခ်တာမဟုတ္ရင္ျပဳတ္က်တာလား။ေဒၚအိအိေအာင္။ ။ခုန္ခ်တာေတာ႔မဟုတ္ဘူး ျပဳတ္က်တာလို႔ထင္တယ္ ။ပထမေန႔တစ္ေခါက္က သူကသြား အန္လိုက္ေသးတယ္။ ပထမေန႔တစ္ည က မုန္႔သြားစားျပီးျပန္လာၾကတယ္ အဲဒီကေယာက်ာၤးေလး က သံုးေယာက္မိန္းခေလးက သံုးေယာက္ပါတယ္ အိတို႔ႏွစ္ေယာက္နဲ႔ဆို ခုႏွစ္ေယာက္ေပါ႔ ေနာက္ျပီး အဲညမွာဘဲ ျဖစ္တဲ႔ညမွာဘဲ သြားၾကတယ္ ခုႏွစ္ေယာက္ေလ။ သြားျပီးေတာ႔ ညီမေလး(နန္း၀ိုးဖန္) ငွားထားတဲ႔တိုက္ခန္းမွာေရမိုးခ်ိဳးတယ္။ ခ်ိဳးျပီးေတာ႔ အစားအေသာက္ေတြ ဘာစားခ်င္လည္းဆိုေတာ႔ ဘူေဖးဆိုင္မွာ ခုႏွစ္ေယာက္သြားစားၾကတယ္။စားျပီး ေတာ႔ ကိုးနာရီေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ မွာျပန္လာ တယ္ ျပန္လာျပီးေတာ႔ သူကအိပ္ခ်င္တယ္ဆိုတစ္ေအာင္႔အိပ္တယ္။ သူကမ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ကေနျပီးအိပ္ျပီးေတာ့ ခဏနားတဲ႔အခါက်ေတာ႔ လာစစ္မယ္ဆိုျပီးသူတို႔က၀င္လာတယ္ ၀င္လည္း၀င္လာေရာ မဟုတ္ဘူး ဒီမွာအိပ္ေနတယ္ဆိုေတာ႔ နာရီ၀က္ေလာက္ေနတဲ႔ အခါက်ေတာ႔ သူကထြက္သြားတယ္။ ထြက္တဲ႔အခါမွာ အိကလည္းမသိေတာ႔ နကို တုန္းကဆိုရင္ သူျပန္လာတဲ႔ အခ်ိန္ကို သိတယ္။ သူကအိပ္ရင္ အိကမအိပ္ဘူးသိေနတယ္။အိပ္ေရးပ်က္တာလည္းမ်ားတဲ႔အခါက်ေတာ႔ သတိိမထား မိဘူး။ မနက္ေလးနာရီေလာက္က်ေတာ႔ ေခါင္းရင္းမွာသူက ငုတ္တုတ္ေလးထိုင္ေနတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ ဆိုေတာ႔ အသံေတြၾကားလို႔တဲ႔။ အေစာင္႔ဘယ္ေရာက္လဲဆိုေတာ႔ အိမ္သာသြားေနတယ္တဲ႔။ ပထမတစ္ေခါက္ သြားအန္တယ္။ ျပန္အန္ခ်င္ေသးတယ္တဲ႔။ ပထမတစ္ေခါက္လည္းသြားအန္တယ္ ဒါေပမယ္႔ ဘာမွေတာ႔မထြက္ဘူး။ ျပီးေတာ႔သူဘာသာသူ အေစာင္႔နဲ႔ေနေနတာ။ ဆယ္မိနစ္ေလာက္ ဘဲရွိတယ္ အသံၾကားေတာ႔ အန္မယ္ဆိုျပီးေတာ႔ သူကရြီ႕ဆိုထြက္သြားတယ္။ထြက္တဲ႔အခါမွာ အိ က သူ႔ေနာက္ကို ထပ္ခ်ပ္မကြာလိုက္ပိုင္ခြင္႔မရွိဘူး။ အိမ္သာသြားမယ္ဆိုျပီးထြက္သြားတယ္ သူ႔ေနာက္က အိကလိုက္ပိုင္ခြင္႔မရွိဘူး။
YPI။ ။ ဘယ္မွာျဖစ္တာလဲ ။ေဒၚအိအိေအာင္။ ။ ဆိမ္းကမ္းသာလမ္းက ရံုးအနီၾကီး။ငါးလြာမွာပါ။
YPI။ ။ ေရွ႕ေပါက္က ျပဳတ္က်တာလား ေနာက္ေပါက္ကျပဳတ္က်တာလား။ေဒၚအိအိေအာင္။ ။ ေရွ႕ေပါက္ကပါရွင္႔ ေရွ႕ေပါက္ကပါ။ သူက ပထမအခါအန္တဲ႔အခါက်ေတာ႔ အဲဒီနားမွာ တစ္ေခါက္သြားအန္တယ္။ေနာက္တစ္ေခါက္က အန္မယ္လို႔သာေျပာလိုက္တာ အိ ကလည္း မျမင္လိုက္ရ ဘူးထြက္သြားတာေတြ႔ေတာ႔။ အေရွ႕လည္းထြက္ၾကည္႔ေရာဘာမွမရွိဘူး ျပီးေတာ႔ဘယ္သြားမွန္းမသိဘူး အဲဒီမွာျပတင္းေပါက္က ၾကည္႔လည္းၾကည္႔ေရာ ထမီစေလးဘဲျမင္လိုက္ရတယ္။ သူကအဲဒီေန႔က ထမီ အစိမ္းေလး ၀တ္ထားေတာ႔ မီးေရာင္ေအာက္မွာဆိုေတာ႔ ကၽြန္မလည္းမ်က္လံုး မေကာင္းေတာ႔ အစိမ္းေလး ဘဲမွတ္မိတယ္ က်န္တာဘာမွမသိေတာ႔ဘူး။ အဲဒီမွာကၽြန္မေဆးရံုအထိပါသြားတယ္ ေအာက္ကိုလည္း ဆင္းလည္းဆင္းေရာ ေအာ္ေနေသးတယ္ ၀ိုး၀ိုး ၀ိုး၀ိုး နဲ႔အသံ ကၽြန္မသိတယ္။ ရုတ္တရက္မေသဘူးေပါ႔ေနာ္ ၀ိုး၀ိုးေအာ္တယ္ ။ ကၽြန္မလည္းေသတယ္မသိဘူး ေသတယ္ဆိုတာမေန႔က မနက္ကမွသိရတာပါ။ ပထမေဆးရံုကေမးတယ္ အဲဒီမွာစသံုးလံုးအဖြဲ႔ေတြခ်က္ျခင္းလိုက္ပို႔ေပးတယ္။ အိကလည္း အသိစိတ္က လြတ္သြားေတာ႔ ေဆးထိုးေပးတယ္ ေဆးသြင္းေပးတယ္ အကုန္လုပ္ေပးတယ္။ သူတို႔ေမးေတာ႔ ၇၀/၃၀ ရာခိုင္ႏွဳန္းတဲ႔ ၾကိဳးစားေနတယ္။ ေနာက္ေန႔မနက္ေရာက္တဲ႔အခါက်မွ အိကေနမယံုလို႔ က်န္တဲ႔ရဲ ဌာနဆိုင္ရာေတြလိုက္ေမးေတာ႔ ဆံုးျပီလား မဆံုးေသးဘူးလားေဆးရံုက တစ္မ်ိဳးေျပာတယ္ အဲဒီမွာ အဲေန႔မနက္ကတည္းကဆံုးသြားျပီဆိုတာသိရတယ္။ အဲဒါနဲ႔ ရွမ္းက အမ်ိဳးေတြကိုလွမ္းမွာတယ္။ လွမ္းမွာေတာ႔ စသံုးလံုးကေနလက္မွတ္စီစဥ္ေပးတယ္။ ရွမ္းေတြကက်ေတာ႔ စသံုးလံုးကစီစဥ္ေပးတဲ့ လက္မွတ္ ကိုမယူဘဲနဲ႔ သူတို႔ဘာသူတို႔လာတယ္လို႔ အသံၾကားပါတယ္ရွင္႔။
YPI ။ ။အန္တယ္ဆိုတာက ဘာျဖစ္လို႔အန္တာလဲ။ေဒၚအိအိေအာင္။ ။ ဘာျဖစ္လို႔လဲမသိဘူး ။ျပီးေတာ႔ ပရက္ရွာလည္းက်ခ်င္က်ေနမွာေပါ႔ေနာ္ ။အဲဒီေန႔က သူကပင္လယ္စာထြက္စားတယ္။ ဖရဲသီးေတြလည္းတအားစားတယ္။ ဖရဲသီးစားတယ္ ပင္လယ္စာ ဆိုသူကအရမ္းၾကိဳက္တာ ဂဏန္းတို႔ ပုဇြန္တို႔ အဲဒီညက အမ်ားၾကီးစားတာ။
YPI။ ။ ကိုယ္၀န္ေတြဘာေတြသူ႔မွာရွိသလား။ေဒၚအိအိေအာင္ ။ ။မရွိပါဘူး မရွိပါဘူး ေကာင္မေလးမွာ အဲဒါေတာ႔လံုး၀မရွိဘူး ။ေနာက္ျပီးေတာ႔ အဲဒီေန႔က အမ်ိဳးသမီးကိစၥေတြျဖစ္ေနတဲ႔အခ်ိန္။
YPI ။ ။အစ္မအေနနဲ႔ နန္း၀ိုဖန္း ကခုန္ခ်တယ္လို႔ျမင္လားျပဳတ္ၾကတယ္လို႔ျမင္လာ။ဘယ္လိုျမင္ပါသလဲ။ေဒၚအိအိေအာင္။ ။ခုန္ခ်တာေတာ႔ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးရွင္႔ ဘာျဖစ္လို႔လည္းဆိုေတာ႔ ကၽြန္မနဲ႔အေနနီး တာ ေလးလ ရွိေနျပီ။ အဲဒီလိုအျမင္႔ေတာင္မွ ၾကည္႔ၾကည္႔ပါသမီးဆို ဟင္႔အင္းသမီးမၾကည္႔ရဲဘူး ေၾကာက္တယ္ ။ သူက အဲဒီလိုအရမ္းေၾကာက္တတ္တာ ။ စကား ဆိုလည္း တစ္ေယာက္ေယာက္ကအဲဒီလိုေျပာရင္ အရမ္းေၾကာက္ တတ္တဲ႔လူ။ သူကခုန္မခ်ရဲဘူး အဲဒီေလာက္လည္းသတၱိမရွိဘူး။ အရမ္းေၾကာက္တတ္တာေလ ။ စကားက လည္း သိပ္မေျပာတတ္နဲ႔ အရမ္းရိုးသားတယ္ေလ။ လက္ထိသြားရင္ လုပ္ၾကပါအုန္းလက္ထိသြားျပီ။ တစ္ခုခုျဖစ္ ရင္ေဆးခန္းျပပါ သူက ေသမွာလည္းတအားေၾကာက္တတ္တာကိုး။
YPI ။ ။ စစ္ေနတဲ႔အခ်ိန္မွာ အေစာင္႔က လိုက္ရသလား။ေဒၚအိအိေအာင္။ ။ အျမဲတမ္းလိုက္ရပါတယ္ ။ အိတို႔အိမ္သာသြားလည္းလိုက္ရတယ္ ။ ဟိုသြားလည္း လိုက္ရတယ္ ဒီသြားလည္းလိုက္ရတယ္။အကုန္လိုက္ရပါတယ္ရွင့္။
YPI ။ ။ ျပဳတ္က်တဲ႔အခ်ိန္မွာအေစာင္႔ေတြရွိေနပါသလား။ေဒၚအိအိေအာင္။ ။ အဲဒီမွာရံုးစားပြဲေတြမွာ အိတို႔က အိပ္ယာလည္းမရွိဒီအတိုင္းဘဲေလ ခဏလာျပီးသြားအိပ္ ဒီအတိုင္းဘဲေခၚစစ္ အဲဒီလိုဘဲလုပ္ၾကတာေလ။ အဲဒီဘဲ ေန႔ခင္းဘက္ စားပြဲေတြမွာ ဆက္ျပီးအိပ္တယ္။ သူကေခါင္းရင္းမွာ အိပ္တဲ႔အခါက်ေတာ့ အေစာင္႔ႏွစ္ေယာက္ကလည္းအဲလိုမ်ိဳးေပါ႔ တုန္းလံုးလွဲေနၾကတာ။ အိအေစာင္႔ကက်ေတာ႔ တံုးလံုးလွဲတယ္ သူ႔အေစာင္႔ကလည္းတံုးလံုးလွဲေနတယ္။ ေလးနာရီေလာက္က်ေတာ႔ မနန္းနင္အိပ္လိုက္ေတာ႔ေနာ္ နင္ခုႏွစ္နာရီေလာက္မွာတစ္ခါအစစ္ခံရအုန္းမွာ လို႔ေျပာေတာ႔ အိပ္အိပ္ လို႔ေျပာေတာ႔သူကလည္းလွဲအိပ္ ကၽြန္မကလည္းလွဲအိပ္ ေနတာ ။ကၽြန္မကလည္း ပင္ပန္းတာကလည္း သံုးရက္ရွိေနျပီဆိုအိပ္လိုက္တာ ။သူကအရင္ဆံုးထြက္သြားတာ အန္မယ္ဆိုေျပးထြက္သြားတဲ႔ပံုစံမ်ိဳး အစ္မေရအန္မယ္လို႔ေျပာတယ္ သူ႔စကားကိုက်ေတာ႔ဘယ္သူသိပ္နားမလည္ဘူး ရွမ္းလိုဆိုေတာ႔ ျမန္မာစကားကသိပ္မတတ္ဘူးေလ။ အဲလိုမ်ိဳးအသံၾကားေတာ႔ အိကေနျပီးအန္မယ္လို႔ေျပာတယ္ဆိုအေစာင္႔ႏွစ္ေယာက္ကေတာ႔လိုက္သြားတယ္။ သြားလည္းသြားၾကည္႔ေတာ႔ ဘာမွမေတြ႔ရေတာ႔ဘူး အေစာင္႔ ႏွစ္ေယာက္ကငိုေနတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔ လဲဆိုေတာ႔ သူတို႔ကသြားၾကည္႔ျပီးတဲ႔ပံုဘဲ။ သြားၾကည္႔တဲ႔အခါက်ေတာ႔ ထမီစေလးဘဲ အိမ်က္စိထဲမွာ အဲလိုေပါ႔ ထမီစေလးဘဲျမင္ေနရတယ္။
YPI ။ ။၀ရန္တာက ဘယ္ေလာက္ျမင္႔ပါသလဲ။ေဒၚအိအိေအာင္။ ။ ဗိုက္ေအာက္ေလာက္ပါဘဲ။အရမ္းၾကီးအျမင္႔ၾကီးလည္းမဟုတ္ဘူးအနိမ္႔ေလးလည္းမဟုတ္ဘူး။
YPI။ ။ အခုစသံုးလံုးက သူ႔အတြက္ဘာေတြ လုပ္ေပးေနပါသလဲ။ေဒၚအိအိေအာင္။ ။ သူတို႔ကေတာ့ လိုအပ္တာေျပာလို႔ေျပာပါတယ္ရွင္႔ ။ ဒါေပမယ္႔ ရွမ္းေတြကေတာ႔ မလိုဘူးတဲ႔ သူတို႔ဘာသူတို႔လုပ္မယ္။ သူ႔ေယာက်ာၤးက အခုဂ်ပန္ကေန ျပန္လာခါနီးေနျပီေလ။ ခ်က္ျခင္းလာမယ္လို႔ေျပာပါတယ္။ သူ႔ေယာက်ၤားလာမွ ဘာလုပ္သင္႔လဲ ဘာေတြစီစဥ္မလဲ ေနာက္ျပီး သူတို႔ကိုေၾကနပ္လား မေၾကနပ္လားေမးတယ္ သူတို႔က ေၾကနပ္တယ္လည္းမေျပာဘူး မေၾကနပ္ဘူးလို႔ လည္းမေျပာဘူး သူတို႔မွာလည္းအသိုင္းအ၀ိုင္းရွိတယ္ အဖြဲ႔အစည္းရွိတယ္ သူတို႔ရေအာင္လုပ္မယ္။ ကၽြန္မအေနနဲ႔က်ေတာ႔ဘာမွလုပ္ပိုင္ခြင္႔မရွိဘူး သူတို႔မွာသူတို႔ေရွ႕ေနရွိတယ္တဲ႔ သူတို႔ဘာသူတို႔ ဆက္လုပ္မယ္လို႔ေျပာေနတယ္။
YPI ။ ။ အခုလိုေျဖၾကားေပးတဲ႔ ေဒၚအိအိေအာင္ကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ဆိပ္ကမ္းသာလမ္း စသံုးလံုး ရံုး အေဆာက္အဦ
Posted by Guiding Stars at Monday, March 26, 2012
0 comments:
Post a Comment