Sunday, March 25, 2012

ခဲေနာက္လိုက္ေသာ လူမ်ား၊ သတၱ၀ါမ်ား


by Ko Thaung on Monday, March 26, 2012 at 2:53am 

 ( မိုးမခ ၊ ဖုိးထက္ မတ္လ ၂၅၊ ၂၀၁၂ )


ဟိုးတစ္ေလာက အေမရိကန္စစ္သားေတြ အာဖဂန္စစ္ေသြးႂကြအေလာင္းေတြအေပၚမွာ က်င္ငယ္၀ိုင္းစြန္႔ေနတာကို ရိုက္ကူးထားတဲ့ ဗီြဒီယို အတိုေလးတစ္ခုကို အြန္လိုင္းေပၚမွာ က်ေနာ္ ၾကည့္လိုက္ရသည္။ စိတ္အဆင္အျပင္ ရိုင္းစိုင္းယုတ္ညံ့လိုက္ၾကတာလို႔ က်ေနာ္ ေတြးမိလို႔မွ မဆံုးေသး၊ အေမရိကန္ တပ္ၾကပ္ႀကီးတစ္ေယာက္က တပ္၀င္းအျပင္ကိုထြက္ၿပီး ဘာမဆိုင္၊ ညာမဆိုင္ အာဖဂန္ကေလးေတြနဲ႔ မိန္းမေတြကို ျပစ္သတ္ျပစ္တာကို ထပ္ၿပီးသိလိုက္ရေတာ့ က်ေနာ္႔မွာ ေဒါသစိတ္အေထြးလိုက္ျဖစ္ေနမိတယ္။ စစ္သားဆိုတာ ဘယ္လိုလူမ်ိဳးပါလိမ္႔လို႔ က်ေနာ္ေတြးလို႔မရျဖစ္လာတယ္။
စစ္သားဆိုရင္ မုန္းလြန္းလို႔ ေရေတာင္စစ္မေသာက္ဘူးလို႔ ေျပာၾကသူေတြ မလြန္ဘူးလုိ႔ေျပာရမလား။
က်ေနာ္႔ကို ငယ္ငယ္က “ငါ႔သားႀကီးရင္ ဘာလုပ္မလဲ” ဟု အေမက ေမးတတ္သည္။ က်ေနာ့္ငယ္ဘ၀မွာ ျဖစ္ခ်င္တာေတြက အမ်ားႀကီးမွ အမ်ားႀကီး။ ေရႊဥေဒါင္းရဲ႕ ေဆာ္လမြန္သိုက္ဆိုေသာစာအုပ္ကိုဖတ္ၿပီး အလန္ကြာတာမိန္းလို ခရီးသြား၊ စြန္႔စားသူႀကီးလဲ ျဖစ္ခ်င္ခဲ႔သည္။ က်ေနာ္တို႔ ငယ္ငယ္ကေခတ္စားေသာ ရဲကိုကိုဇာတ္ကားေတြၾကည့္ၿပီး ရဲကိုကိုလို ဖိုက္တင္ဇာတ္လိုက္ေက်ာ္ႀကီးလဲ ျဖစ္ခ်င္သည္။ နည္း နည္းႀကီးလာေတာ့ အဲဒီအခ်ိန္က ေခတ္စားလူၾကိဳက္မ်ားေသာ “မွားတဲ႔ဘက္မွာ” သီခ်င္းကို အၾကိဳက္ႀကီးၾကိဳက္ကာ ေရႊယုန္ႏွင္႔ ေရႊက်ား ပံုျပင္ထဲက ေရႊယုန္လို၊ ငရမန္ကန္းလိုဇာတ္ေကာင္ေတြကို သေဘာက်ေသာ လူဆိုးေလးလဲ ျဖစ္ခ်င္ခဲ႔ေသးသည္။ ဘယ္လိုဘဲျဖစ္ျဖစ္ အေမ က က်ေနာ္႔ကို “ဟဲ႔ေကာင္ေလး ေျပာစမ္းပါဟဲ႔ နင္ႀကီးရင္ ဘာျဖစ္ခ်င္သလဲ” ဟု ေတ့ေတ့ဆိုင္ဆိုင္ ေခ်ာင္ပိတ္ေမးလာလွ်င္ ေရေရရာရာ မရိွေသာက်ေနာ္က အေမ ဆရာမအၾကိဳက္ အင္ဂ်င္နီယာႀကီး၊ တစ္ခါ တစ္ခါ ဆရာ၀န္ႀကီး၊ စစ္ဗိုလ္ႀကီးဆိုၿပီး အေျဖေပးခဲ႔သည္။ အေမ ကေတာ့ သူ႔သားအငယ္ေကာင္အေျဖကို ဟုတ္ဟုတ္ မဟုတ္ဟုတ္ သေဘာေတြအက်ႀကီး က်ေနခဲ႔သည္။
အေမကေတာ့ က်ေနာ္ ဘာေျဖေျဖ သေဘာေတြေခြ႔ၿပီး “လူေတြကို ကူညီႏိုင္တဲ႔သူျဖစ္ေအာင္ ငါ႔သားၾကိဳးစားေနာ္” ဟုသာ ေျပာၿပီး ဘာျဖစ္ ရမယ္လို႔လဲ မေတာင္းဆိုခဲ႔ဘူးပါ။ က်ေနာ္ ဘာျဖစ္ခ်င္ ျဖစ္ခ်င္ အေမက အေကာင္းဆံုး ပံ႔ပိုးေပးဖို႔ဘဲ ၾကိဳးစားေပးခဲ႔သည္။ ဒါေပမယ္႔ အေမ သတိမထားမိေသာ အခ်က္မွာ က်ေနာ္က သူငယ္ခ်င္းေတြႏွင္႔ ေဆာ႔ကစားတုိင္း စစ္တိုက္တန္းဘဲ ကစားေနျဖစ္ခဲ႔သည္။ ပါးစပ္အသံထြက္၊ လက္ကိုေသနတ္လုပ္ကာ “ဟေရာင္ မင္းေခါင္းျပတ္သြားၿပီ၊ မင္းေခါင္းႀကီးထြက္ေနတာ ငါပစ္လုိက္တာမွန္သြားၿပီ “ ဆိုကာ အားရပါးရ ေဆာ႔သည္။ ထိုေခါင္းျပတ္ေနေသာအေကာင္က မေသႏိုင္ေသးဘဲ က်ေနာ္႔ကို အလစ္အငိုက္ျခံဳခိုတုိက္ခိုက္ကာ သူေကာ က်ေနာ္ပါ အကုန္ ေသေသာ စစ္တိုက္တမ္းေတြက မ်ားခဲ႔သည္။
ငယ္ငယ္က စစ္တိုက္တမ္းကို ခံုခံုမင္မင္ ကစားခဲ႔ေသာ က်ေနာ္က ႀကီးလာေသာ အခါ စစ္တိုက္ျခင္းသည္ လူေတြရဲ႕ မိုက္မဲရူးသြပ္ျခင္းဆိုတာကို ခံစားသိလာသည္။ ၀ါဒျဖန္႔ သူရဲေကာင္း၀ါဒ စစ္ကားေတြကို ၾကည့္မိေပမယ္႔ စစ္အနိဌာအာရံုေတြကို ျမင္တတ္လာသည္။ တစ္ေယာက္ႏွင္႔ တစ္ေယာက္ ၊ တစ္ဖြဲ႔ႏွင္႔ တစ္ဖြဲ႔ မသိဖူး၊ မျမင္ဖူး၊ မယ္မယ္ရရ အမုန္းတရားေတြလဲမရိွပါဘဲလ်က္ သတ္ျဖတ္ေနၾကေသာ စစ္ပြဲေတြကို က်ေနာ္ မုန္းမိသည္။ ဖက္ဆစ္စနစ္ဆိုးႀကီးကို ဆန္႔က်င္ဖို႔ ၀ိုင္း၀န္းတြန္းလွန္တိုက္ခိုက္ၾကေသာ ဒုတိယကမာၻစစ္ႀကီးကိုေတာ့ က်ေနာ္က ၾကိဳက္မိသလိုလိုရိွသည္။ က်ေနာ္တို႔ေခတ္ႀကီးမွာ မိုဟာမက္အရွင္၏မိန္႔မွာခ်က္မ်ားကို တလြဲေတြးေတြးကာ အၾကမ္းဖက္သတ္ျဖတ္ခ်င္ၾက ေသာ အာဖဂန္စစ္ေသြးႂကြေတြကို အေမရိကန္စစ္တပ္ႀကီးဦးေဆာင္ၿပီး ကြပ္ညႇပ္ေနတာကိုေတြ႔ေတာ့ အေမရိကန္စစ္တပ္ႀကီးကို အားေပး မိသည္။
သို႔ေသာ္ စည္းကမ္းရိွပါသည္၊ တိုက္ရည္ခိုက္ရည္ျပည့္၀ပါသည္။ ပညာတတ္ပါသည္ဆိုေသာ အေမရိကန္စစ္သားေတြ၏ လူမဆန္ေသာ လုပ္ရပ္ေတြကို က်ေနာ္ေတြ႔ေတာ့ စစ္သားဆိုတာ ေၾကာက္ဖို႔သိပ္ေကာင္းပါလားလို႔ အေတြး၀င္မိသည္။ ရွုပ္ေထြးေပြလီလြန္းလွေသာ ကမာၻႀကီးမွာ လူျဖစ္လာရေသာ က်ေနာ္သည္လည္း တစ္ျခားသူမ်ားကဲ႔သို႔ စစ္တပ္၊ စစ္သားႏွင့္ကင္းလို႔မရ။ မပတ္သက္ခ်င္လို႔မရ။ ဆယ္တန္း အတူတူေအာင္ကာ ဗိုလ္သင္တန္းတက္သြားသည့္ က်ေနာ့္သူငယ္ခ်င္းစစ္ဗို္လ္ေတြ တအုပ္တမႀကီးရိွသည္။ က်ေနာ္႔ ဇာတိရပ္ရြာ ကိုျပန္တိုင္း ဒီေကာင္ေတြ ဘယ္ေရာက္ေနသလဲစံုစမ္းရတာ က်ေနာ့္အလုပ္ႀကီးတစ္ခုျဖစ္သည္။ ဒီေကာင္ေတြ ခြင္႔ျဖင့္ျပန္လာတုိင္း က်ေနာ့္ ကို သတိတရျဖင့္ လာရွာၾကၿပီး တစ္ခြက္၊ တစ္ဖလားေတာ့ ေမာ့ၾကစျမဲ။ ကဲၾကစျမဲ။
ဆယ္တန္းတံုးက မေအႏွမ ကိုင္တုပ္ကာ ရန္ျဖစ္မည္ဆိုကာရိွေသး မ်က္ရည္၀ိုင္းခ်င္ေနေသာ သူငယ္ခ်င္းက ဗိုလ္ေလာင္းသင္တန္းဆင္းၿပီး က်ေနာ္ႏွင္႔ ျပန္အေတြ႔မွာ ရိုက္မယ္၊ ခ်မယ္တကဲကဲ ျဖစ္သြားၿပီ။ အရာရာ တံု႔ဆြန္႔ တံု႔ဆြန္႔ျဖစ္ေနေသာ တစ္ေယာက္က က်ေနာ္တို႔၀ိုင္းမွာ အာက်ယ္က်ယ္ႏွင္႔ ဦးေဆာင္သူျဖစ္သြားသည္။ စစ္ဗိုလ္ဆိုတာ ရန္သူနဲ႔တုိက္မယ္႔ တပ္သားေတြကို ဦးေဆာင္ရမယ္႔လူကြ၊ ခပ္ေပ်ာ႔ေပ်ာ႔ လုပ္ေန နင္႔အဘေတြက တက္ၿပီး xxx သြားမွာေပါ႔ဆိုသည့္ ဒီေကာင့္မွတ္ခ်က္ကို က်ေနာ္သေဘာတူသည္။ စစ္သားဆိုတာ အထက္က ေသဆိုေသ၊ ရွင္ဆိုရွင္ရမွာကြ မင္းဘာသိလဲကြဟု က်ေနာ္႔ကို ယစ္ေထြေထြေျပာေသာသူငယ္ခ်င္းကို က်ေနာ္သေဘာက်သည္။ တံုးဆို တိုက္၊ က်ားဆုိကိုက္ လုပ္ရမည့္လူေတြဘဲဟု က်ေနာ္ေတြးမိသည္။
ငယ္သူငယ္ခ်င္းစစ္ဗိုလ္ေတြႏွင္႔ က်ေနာ္ အတူတူေသာက္ျဖစ္တိုင္း အစဥ္အျမဲေတာ့ ေခ်ာေမြ႔မေနတတ္။ က်ေနာ့္ စိတ္ခံစားမႈအရ မၾကိဳက္ ေသာ အက်င္႔၊ အေတြးအေခၚေတြ သူတို႔ႏွင့္ပါလာတတ္တာကိုလဲ သတိထားမိသည္။ ဆရာႀကီးလုပ္လြန္းလာတာ၊ ေဟာင္ဖြာ ေဟာင္ဖြာျဖစ္ လာၾကေသာသူမ်ားရိွသလို ေအးေအးေဆးေဆးတည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ႏွင္႔ ပိုမိုလူႀကီးဆန္ၿပီး ရင္႔က်က္လာၾကသူမ်ားလဲ ရိွသည္။ ဆရာႀကီးလုပ္ လြန္းသူမ်ားကို ငယ္သူငယ္ခ်င္း ေျပာမနာဆိုမနာမ်ားပီပီ မခံခ်င္စိတ္မျဖစ္မိေပမယ့္ “ဟေရာင္ စစ္သားကြ၊ အရပ္သားမဟုတ္ဘူး” ဆိုသည္႔ ဘာမဆိုင္ ညာမဆိုင္ အရပ္သားကို ႏိွပ္ကြပ္ခ်င္ေသာစိတ္မ်ားကိုေတာ့ က်ေနာ္က ခါးေတာင္းၾကိဳက္ျငင္းသည္။ တစ္ေယာက္ ငယ္က်ိဳး ငယ္နာမ်ားကို တစ္ေယာက္က သိသူမ်ားပီပီ စိတ္မဆိုးၾကေပမယ္႔ ေစ႔စပ္မရေသာ အေၾကာင္းအရာေတြ ျဖစ္ေနတတ္တာကို က်ေနာ္ေတြ႔ရ သည္။ စိတ္ဓာတ္ခိုင္မာေသာ သူငယ္ခ်င္းစစ္ဗိုလ္မ်ားက ပိုမိုလူႀကီးဆန္လာသေလာက္ ငယ္ကတည္းက စိတ္ဓာတ္ႏံုခ်ာခ်ာ၊ ခပ္ေပ်ာ႔ေပ်ာ႔ အေကာင္မ်ားက ဟိန္းလား ေဟာက္လား ပိုမိုလုပ္ခ်င္လာၾကတာကို က်ေနာ္သတိထားမိသည္။
ထိုသို႔ စစ္ဗိုလ္မ်ားႏွင္႔ မစိမ္းေသာ က်ေနာ္က စစ္ဗိုလ္ဆိုေသာလူတန္းစားကို မမုန္းႏိုင္။ အင္တာနက္ေပၚမွာ ခိုင္ခိုင္မာမာမရိွေသာ လုပ္ၾကံ သတင္းလဲျဖစ္ႏိုင္သည့္သတင္းေတြဖတ္ကာ စစ္ေခြးေတြဟု အက်ိဳးမရိွဆဲေရးတာကို က်ေနာ္က မုန္းမိသည္။ စစ္ဗိုလ္မွ မဟုတ္တာလုပ္ၾကတာ မဟုတ္၊ အရပ္သားေတြထဲမွာလဲ လူ႔စိတ္ေပ်ာက္ကာ ရြံစရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ ဆိုးသြမ္းေသာလူမ်ားလဲမရိွဘူးလားဟု က်ေနာ္က ေရွ႕ေနလိုက္သည္။ စစ္တပ္ကို လက္ကိုင္တုတ္ကဲ႔သို႔ လက္နက္အသြင္ေျပာင္းကာ အုပ္ခ်ဳပ္ေနသည္႔ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ႀကီး ေအာက္မွာ စစ္ဗိုလ္အဆိုးလုပ္သမွ် ေပၚလြင္ထင္ရွားလာတာလုိ႔ဘဲ ျမင္သည္။
တစ္ေလာက အင္တာနက္ေပၚမွာ ေဆာင္းပါးေလးတစ္ပုဒ္ဖတ္လိုက္ရသည္။ အေ၀းေျပးကားေပၚမွာ စစ္ဗိုလ္ႏွင္႔ သူ႔တပ္သားေလးကို အ ေယာက္ ၂၀ ခန္႔ရိွ အရပ္သား၊ အရပ္သူအဖြဲ႔က ေစာင္းေျမာင္းၿပီး ျပႆနာရွာသည္ကို ထိုစစ္ဗိုလ္က မခံမရပ္ႏိုင္ျဖစ္ကာ စိန္ေခၚလိုက္ရသည္႔ အေၾကာင္းကိုေရးထားေသာ ေဆာင္းပါးတိုေလးျဖစ္သည္။ ထိုေဆာင္းပါးကိုဖတ္ၿပီး ငါသာ အဲဒီကားေပၚပါသြားရင္ သိပ္ေကာင္းမွာလို႔ ေတြးမိသည္။ က်ေနာ္သာပါသြားလွ်င္ ပုဆိုးစလြယ္သိုင္းၿပီး အေယာက္ႏွစ္ဆယ္ႏွင္႔တစ္ေယာက္ တစ္ပြဲတစ္လမ္း အကဲစမ္းလိုက္ခ်င္ေသး သည္။ တစ္ေယာက္ တစ္ခ်က္ႏွင္႔ က်ေနာ္ ေသခါမွ ေသေရာ႔။ အဓိပၸါယ္မဲ႔ လုပ္ရပ္ကို ဆန္႔က်င္ဖုိ႔ က်ေနာ္သာဆိုလွ်င္ လက္ေတြ၊ ပါးစပ္ေတြ အကုန္ပါသြားႏိုင္သည္။
အရင္တစ္ရက္ကလဲ Facebook ေပၚမွာ ကခ်င္ႏွစ္ခ်င္းဘုရားေက်ာင္းကို ဗမာစစ္တပ္ ၀င္ၿပီးေသာင္းက်န္းသြားသည္ဆိုၿပီး ဓာတ္ပံုေတြ ေတြ႔ရသည္။ မီးရိွဳ႕ထားေသာထိုင္ခံုမ်ား၊ မီးေလာင္ေနေသာ သမၼာက်မ္းစာ စာအုပ္မ်ားကို ေတြ႔ရသည္။ အင္တာနက္ေပၚမွာေတြ႔ရေသာ သတင္းမ်ား၊ တိုင္စာမ်ားကို ဘယ္သူကတာ၀န္ယူၿပီး ဘယ္သူကအာမခံႏိုင္ၾကမည္နည္း။ တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ အပုတ္ခ်၊ တိုက္ခိုက္ ဖို႔ ေအာက္တန္းက်ယုတ္ညံ့သည့္လူမ်ားက အင္တာနက္ကို ေကာင္းစြာအသံုးခ်တတ္ၾကသည္မဟုတ္လား။ အခုလဲ ဘုရားေက်ာင္းကို တုိက္ခိုက္ထားေသာ ဗမာစစ္တပ္ဆုိၿပီး ပလူပ်ံေနေသာဓာတ္ပံုမ်ားကို ဘယ္သူကတာ၀န္ယူႏိုင္သနည္း။
သတင္းက မွန္သည္ျဖစ္ေစ၊ မွားသည္ျဖစ္ေစ ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ႀကီး၏ ျပည္နယ္ ၇ ခုထဲတြင္အပါအ၀င္ျဖစ္ေသာ ကခ်င္ျပည္နယ္တြင္ က်ေနာ္တို႔ အစိုးရစစ္တပ္ႀကီးသည္ နာမည္ပ်က္ရိွသည္။ မေျပးေသာ္လည္း ကန္ရာရိွသည္။ ျမန္မာစစ္တပ္လုပ္သည္ဟု က်ေနာ္သံသယ၀င္ သလို က်န္သူမ်ားလဲ ယံုၾကေပမည္။ လုပ္ျခင္း၊ မလုပ္ျခင္းက က်ေနာ့္အတြက္ ျပႆနာမဟုတ္။ ဘယ္သူ၊ ဘယ္အဖြဲ႔အစည္းက ထိုကဲ႔သုိ႔ လူစိတ္မရိွသည္႔ လုပ္ရပ္မ်ားအား က်ဴးလြန္သည္ဆုိတာကို အခ်ိန္က ေဖာ္ထုတ္သြားမည္။ သတင္း လံုျခံဳလွပါခ်ည္ရဲ႕ဟု ဆိုေသာ ဟစ္တလာ ဦးေဆာင္သည္႔ ဂ်ာမဏီႏိုင္ငံႀကီး၏ ရုပ္ဆိုးသည့္သမိုင္းေၾကာင္းေတြက အခုအခ်ိန္မွာ လူတုိင္းသိႏိုင္ေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ားျဖစ္သည္ မုိ႔လား။ စနစ္ဆိုး၊ လူဆိုးေတြ လုပ္သမွ် မေပၚေပါက္ဘူးဟု ထင္ၾကလွ်င္ ကြၽန္ေခတ္မွ ဒီမိုကေရစီစနစ္သို႔ ေရာက္လာစရာမရိွ။
က်ေနာ္႔အတြက္ ထိုဓာတ္ပံုမ်ားမွ ေပးေသာ စိတ္အေႏွာင္႔အယွက္ျဖစ္စရာ အေကာင္းဆံုးမ်ားမွာ ေပးထားႀကေသာ မွတ္ခ်က္မ်ားျဖစ္သည္။ ကခ်င္လူမ်ိဳးေလးမ်ားက ဓာတ္ပံုေဘးမွာ “ဗမာေတြ ဒါေတာ့လာၾကည့္အံုးေလ.. ဒါကို ဘာေျပာမလဲ..ဗမာအားလံုး xီးဘဲ” ဆိုသည့္မွတ္ ခ်က္မ်ား။ “ဗမာဆို တစ္ေယာက္မွမေကာင္းဘူး” ဆိုသည့္မွတ္ခ်က္မ်ား။ “ဘာၿငိမ္းခ်မ္းေရးမွ မလုပ္နဲ႔။ ဗမာေတြေျပာသမွ်ယံုလုိ႔ကေတာ့ ဘာျဖစ္သြားမယ္ထင္သလဲ” ဆိုသည့္မွတ္ခ်က္မ်ား၊ က်ေနာ္ ေခါင္းေတြကိုက္လာမိသည္။
စစ္တပ္ဆိုလွ်င္၊ လက္နက္ကိုင္ထားလွ်င္ ကမာၻေပၚတြင္ အေကာင္းဆံုးဆိုသည္႔ အေမရိကန္စစ္သားေတြပင္ အဘယ္သို႔ ျပဳမူေနၾကသည္ကို ေတြ႔လွ်င္ ေအာ႔ႏွလံုးနာသည္။ က်ေနာ္တို႔လို ကေလးစစ္သားစုေဆာင္းသည္ဆိုသည္႔ နာမည္ပ်က္ရိွေသာ၊ ခိုး၀ွက္ေနၾကေသာ စစ္ေခါင္း ေဆာင္ႀကီးမ်ား အမိန္႔ေပးခဲ႔ေသာ စစ္တပ္ဆိုလွ်င္ ေတြးၾကည့္ယံုႏွင္႔ မယံုမၾကည္ျဖစ္ၾကတာခံေပေတာ့ဟု ေျပာရံုသာ ရိွေတာ့သည္။ ဗမာ စစ္တပ္မွ သာမန္ျပည္သူေတြအေပၚမွာ အႏိုင္က်င့္ လက္နက္အားကိုး ျပဳမူတတ္ၾကသလား။ ကခ်င္စစ္တပ္၊ ကရင္စစ္တပ္၊ ရွမ္းစစ္တပ္၊ ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ေတြေကာ အဘယ္သုိ႔ရိွၾကသနည္း။ ပညာနည္းေသာ၊ ရည္ရြယ္ခ်က္ မေကာင္းေသာလူမ်ား အုပ္စိုးအာဏာရ ေနေသာ လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔အစည္းတိုင္း အနည္းႏွင့္ အမ်ားဆုိသလို နာမည္ပ်က္ရိွၾကသည္ထင္သည္။
လူတိုင္းသိေသာ ပံုျပင္တစ္ပုဒ္ရိွသည္မုိ႔လား။ ေခြးက ကိုယ္႔ကိုပစ္တဲ့ခဲကို လိုက္ကိုက္တယ္။ ေျခေသၤ႔က ျမႇားကိုရန္မမူ၊ ျမႇားပစ္သူကိုသာ ရန္မူသည္ဆိုသည့္ပံုျပင္ ျဖစ္သည္။ အႏွီမွတ္ခ်က္မ်ားေပးေသာ က်ေနာ္တို႔က ေခြးေတြလိုျဖစ္ေနသည္။ စနစ္ဆိုးႀကီးကို မေတြ႔ႏိုင္။ တုိင္းရင္း သားအခ်င္းခ်င္း မစည္းမလံုးျဖစ္ေအာင္ ေသေသခ်ာခ်ာ ေသြးခြဲခဲ့ၾကေသာ ဗမာေခါင္းေဆာင္မ်ား၊ ကခ်င္ေခါင္းေဆာင္မ်ားကိုမျမင္ဘဲ ခဲကို လိုက္ကိုက္ေနေသာ ေခြးမုိက္မ်ား ျဖစ္ေနၾကသည္ထင္သည္။ တိုင္းရင္းသားစည္းလံုးညီညြတ္မႈမၿပိဳကြဲေရး..ဒို႔အေရးဟု အလြန္ေကာင္းမြန္ ေသာေဆာင္ပုဒ္ႀကီးမ်ားကိုေဖာ္ထုတ္သြားသည့္ သူခိုးႀကီးမ်ားကို က်ေနာ္တို႔ကမျမင္မေတြ႔ႏိုင္ျဖစ္ကာ ထိုကဲ႔သို႔ ဗမာဆိုဘယ္သူမွမေကာင္း၊ ကခ်င္ဆို အရိုင္းအစိုင္းဟု ထင္ေနၾကေလသည္လား။
စစ္တပ္ဆိုသည္က တိုက္ဆိုတိုက္၊ သတ္ဆိုသတ္၊ အမိန္႔ေအာက္မွာ ရွင္သန္လည္ပါတ္ရသည္ဟု ထင္သည္။ ဗမာစစ္တပ္မွမဟုတ္၊ ကခ်ငစစ္တပ္၊ ကရင္စစ္တပ္၊ အေမရိကန္စစ္တပ္၊ ေနတိုးတပ္ေတြေကာ။ ဒီေနရာလိုခ်င္တယ္၊ ဒီေနရာ၀င္စီးမယ္ဟု အထက္ကအမိန္႔လာ လွ်င္ ေကာင္းပါ႔မလား၊ သင္႔ေတာ္ပါ႔မလား၊ မသင္႔ဘူးထင္တယ္ေနာ္ဟု လုပ္လုိ႔ရေကာင္းေသာ အရာမဟုတ္။ ဒါဆို အမိန္႔ေပးေစခိုင္းသူမ်ားကို ေရဆံုးေျမဆံုး လိုက္ရွာသင္႔သည္။ ဒီလိုလုပ္ဖုိ႔ ငါအမိန္႔ေပးလိုက္တယ္ဟု ေယာက္က်ား ဘသားပီပီ ဘယ္သူမွ သူ႔ဘာသာအလိုလိုေနရင္း၀န္ခံမည္မထင္။ ဗမာတုိင္းရင္းသား၊ ကခ်င္တိုင္းရင္းသာ အခ်င္းခ်င္း သတ္ၾက၊ ျဖတ္ၾကရေအာင္၊ မယံုမၾကည္ျဖစ္ၾကရေအာင္ ထိုကဲ႔သို႔ေသာ ေအာက္တန္းက်သည့္အမိန္႔မ်ားက အဘယ္မွ စတင္စီးဆင္းလာသနည္း။
ပင္လံုစာခ်ဳပ္ႏွင္႔အတူ တုိင္းရင္းသားမ်ားကို စည္းရံုးႏိုင္ခဲ႔ေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ ရည္ရြယ္ခ်က္သည္ အခုအခ်ိန္မွာေတာ့ အတြင္းလိွဳက္စားေနသည္႔ အိုင္းနာအႀကီးႀကီး ျဖစ္ေနၿပီ ဟု ထင္သည္။ ထိုအနာႀကီးမွ ယိုစီးက်ေနေသာ ေသြးပုပ္၊ ျပည္ပုပ္ေတြကို သန္႔ရွင္းေပးဖို႔ၾကိဳးစားရင္း အနာကို သက္သာေအာင္ လုပ္သူမ်ားရိွသလို အနာ၏ျပည္ပုပ္နံ႔ေတြကို အနံ႔ခံေကာင္းေနသည္႔ အပုပ္အစပ္ၾကိဳက္သူမ်ား လဲရိွႏိုင္သည္။ ထိုအနာႀကီး ကိုကုစားဖုိ႔ သန္႔ရွင္းစင္ၾကယ္သည့္ သမားေတာ္လိုအပ္သည္။ ခိုး၀ွက္ျခင္းျဖင္႔ နာမည္ပ်က္ရိွခဲ႔ေသာ ေပၚပင္သမားေတာ္ႀကီး ကုစားဖို႔ ၾကိဳးစားလွ်င္ ေပ်ာက္ႏိုင္ပါမည္လား။ ကုစားမည္႔ သမားေတာ္သည္ အကုစားခံရမည္႔ လူနာမ်ား ယံုၾကည္ႏိုင္ၿပီး စစ္မွန္သည္႔ ေစတနာရိွဖုိ႔ လိုမည္။ အနာႀကီးတျပျပႏွင္႔ က်ဳပ္အေကာင္းဆံုးကုေပးေနပါသည္ဆိုသည့္ တတ္ေယာင္ကားသမားေတာ္မ်ားမျဖစ္ဖို႔ အေရးႀကီးမည္ထင္ သည္။
က်ေနာ္တို႔ ႏိုင္ငံႀကီး၏ ႏိုင္ငံ့အေရးကိစၥမ်ားသည္ အထက္မွေအာက္သို႔ ေရစီးေရလာေကာင္းေကာင္းျဖင့္ မစီးဆင္းခ်င္။ အုပ္ထိန္းသူ မိဘမ်ားႏွင္႔တူသည္႔ အစိုးရ၏ စုန္ေရကို သိပ္ၿပီး ေမွ်ာ္ကိုးလို႔မရ။ က်ေနာ္တို႔ ျပည္သူေတြ၏ အခ်င္းခ်င္း နားလည္မွဳျဖင့္ တည္ေဆာက္ယူရမည္႔ စည္းလံုးညီညြတ္မႈဆိုသည့္ ဆန္ေရအားေလးမ်ားျဖင္႔ စုန္ဆင္းလာမည့္ေရစီးႀကီးကို ေခၚယူျမဴဆြယ္သင္႔သည္ဟု ထင္ျမင္မိသည္။
အခုတစ္ေလာ အင္တာနက္ သတင္း အမ်ားစုသည္ က်ေနာ္႔ မေနာအာရံုအၾကည္ဓာတ္ကို မေပးႏိုင္ျဖစ္ေနသည္။ ပြင္႔ပြင္႔လင္းလင္း အားရပါး ရ ဗရုတ္သုတ္ခစကားမ်ားျဖင္႔ က်ေနာ္ေပ်ာ္ႏိုင္ဖုိ႔လိုအပ္ေနသည္။ ဒီတစ္ေခါက္ခြင့္ရၿပီး အလည္ျပန္ရလို႔ အခြင္႔အေရးေလးမ်ားရလွ်င္ ငယ္သူ ငယ္ခ်င္းစစ္ဗိုလ္မ်ားႏွင္႔ ကဲဖို႔ ၾကိဳစားၾကည့္အံုးမည္။
ႏိုင္ငံေရးအေၾကာင္း မေဆြးေႏြးၾကစတမ္း၊ ကခ်င္ျပည္နယ္ႀကီးအေၾကာင္း မေဆြးေႏြးၾကစတမ္း။ ဆရာႀကီးလုပ္လိုက လုပ္ႏိုင္သည္၊ အရပ္ သားမ်ား ည့ံသည္ဟုသတ္မွတ္လိုက ေဘး၀ိုင္းမ်ား မၾကားရေအာင္ ေျပာႏိုင္သည္။ က်ေနာ္ သတ္မွတ္မည္႔ စည္းကမ္းခ်က္မ်ာကို ခ်စ္စရာ ေကာင္းသည့္က်ေနာ႔္ငယ္သူငယ္ခ်င္းစစ္ဗိုလ္မ်ားက လိုက္နာႏိုင္မည္ထင္သည္။ ဒါမွလဲ ဒီေကာင္ေတြႏွင့္က်ေနာ္က ဘ၀အေမာ၊ လူအေမာ ေတြခ်န္ထားရစ္ခဲ႔ကာ တစ္ေယာက္လည္ပင္း တစ္ေယာက္ဖက္၊ တစ္ေယာက္ပုဆိုး တစ္ေယာက္ယူ၀တ္၊ တစ္ေယာက္ေပါင္ေပၚ တစ္ ေယာက္ေခါင္းအံုးကာ အစားထုိးမရႏိုင္သည္႔ ငယ္သူငယ္ခ်င္းဆိုသည့္ၾကည္လင္ခ်မ္းေျမ႕ ယံုၾကည္မႈေတြ ရွာေတြ႔ႏိုင္မွာဘဲျဖစ္သည္။ ခဲ ေနာက္လိုက္ၿပီး အရက္၀ိုင္းမွာထကိုက္ေနၾကေသာ ငယ္သူငယ္ခ်င္းသတၱ၀ါမ်ားမျဖစ္ဖို႔ ၾကိဳးစားရအံုးမည္။

0 comments:

Post a Comment

စာမေရးျဖစ္ေတာ့တာေၾကာင့္ က်ေနာ္ႀကိဳက္ၿပီး ဖတ္ေစခ်င္တဲ့ စာေလးေတြကို တင္ထားပါတယ္ဗ်ာ

Followers

Total Pageviews

အမွာပါးစရာမ်ားရွိေနရင္

Pop up my Cbox

Blog Archive

အက္ဒမင္

အျခားက႑မ်ားကို ေလ့လာရန္

ရွာေဖြေလ ေတြ႔ရွိေလ

စာေပျမတ္ႏိုးသူမ်ား

free counters
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...