ေျပာၾကပါ - ေျပာၾကပါ - သို႔ေသာ္

[By Khin Maung Nyo]

          စေနေန႔ ေန႔လည္ပိုင္းမွာ၊ မေတြ႔တာ အေတာ္ၾကာတဲ့ ဆရာၾကီးတစ္ေယာက္ရဲ႕အိမ္၊ အိမ္ေရာက္ေနတုန္း တယ္လီဖုန္းတစ္ခု၀င္လာတယ္။ အစည္းအေ၀း တစ္ခုလုပ္ေနတယ္၊ ကင္မရာ မပါေတာ့ မ၀င္ရဘူး၊ စာနယ္ဇင္းေတြ အင္တာဗ်ဳး လုပ္လို႔မရဘူးတဲ့၊ ဘာအစည္းအေ၀းလဲဆိုေတာ့ ဘာအစည္းအေ၀းမွန္းလဲ မသိပါဘူးတဲ႔။ ထူးဆန္းလုိက္တာ


          အိမ္နဲ႔ကလဲ မနီးမေ၀းဆိုေတာ့ ေပါ႔ေပါ႔ပါးပါး အ၀တ္အစားနဲ႔ပဲ ငါလာခဲ႔မယ္ဆိုျပီး သြားၾကည့္လိုက္တယ္၊ ဟိုတယ္အျပင္ဘက္မွာ အစည္းအေ၀းကထြက္လာတဲ႔ သူေတြနဲ႔ေတြ႔လို႔ ေမးၾကည့္ေတာ့ ၀င္လို႔မရဘူးဆိုတာ မဟုတ္ပါဘူး၊ ဆရာလိုက္ခဲ႔ပါဆိုေတာ့၊ လိုက္သြားတယ္၊ ေကာ္ဖီေသာက္နားျပီး၊ ေန႔လည္ပိုင္း ျပန္စခ်ိန္ျဖစ္ပံုရပါတယ္။

          ေကာ္မတီေတြရယ္၊ ပညာရွင္ေတြရယ္၊ အသင္းအဖြဲ႔ေတြရယ္ဆိုျပီး၊ အုပ္စု (၃)ခု ခြဲထားတာေတြ႔ရပါတယ္။
          အစည္းအေ၀းခန္းမ၀င္ခင္မွာ၊ “ပညာရွင္ေတြက ပိတ္ေျပာေနၾကေတာ့၊ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ေျပာခ်င္တာေတြ၊ မေျပာရပဲျဖစ္ေနတယ္၊ ျပည္သူ႔အသံ မေျပာရပဲျဖစ္ေနတယ္” ဆိုတဲ႔ ေ၀ဖန္ခ်က္ကို အရင္ဆံုးၾကားရတယ္၊ ဒုကၡပဲ၊ ပညာရွင္ေတြကေရာ ျပည္သူေတြမဟုတ္လား၊ ဘယ္ပညာရွင္ေတြက ဘယ္လိုမ်ား မိုက္ခဲေနၾကလို႔ပါလိမ့္ ဆိုတဲ႔ အေတြး၀င္သြားတယ္။

          အခန္းထဲ၀င္ေတာ့ လႊတ္ေတာ္ေကာ္မတီအခ်ိဳ႕ရဲ႕ ဥကၠ႒ေတြ ထိပ္ကစားပြဲတန္းမွာ ထိုင္ေနမွန္း သိလိုက္တယ္။
          ပညာရွင္တခ်ိဳ႕ ၀င္ေဆြးေႏြးတာကို မီလိုက္ပါတယ္။ ဘာေတြ၊ ဘာကိစၥ  ေတြမ်ား ေျပာေနၾကပါလိမ့္လို႔ စဥ္းစားၾကည့္မိေတာ့၊ သူတို႔က ပညာေရးအေၾကာင္းေတြ ေျပာၾကတာျဖစ္ပံုရပါတယ္။ ေနာက္ၾကေတာ့ ေကာ္မတီ ဥကၠ႒တစ္ေယာက္က ပညာေရးေကာ္မတီ၀င္တစ္ေယာက္ကို မိတ္ဆက္ေပးလိုက္မိတဲ႔အတြက္ လမ္းေၾကာင္းလြဲသြားတဲ႔ အေၾကာင္း ျပန္ရွင္းျပတယ္။ ပညာရွင္ေတြလဲ လမ္းလြဲတတ္ပါတယ္။

          ေနာက္ျပီးေတာ့ လုပ္ငန္းရွင္ေတြ၊ အသင္းအဖြဲ႔ေတြက အသီးသီးေျပာၾကပါတယ္။ အရင္ရက္ေတြကတည္းက အသင္းအဖြဲ႔ေတြကို တက္ျဖစ္ေအာင္တက္ဖို႔၊ တင္ျပစရာေတြ တင္ျပၾကဖို႔၊ ဖိတ္ထားတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ တခ်ိဳ႕အသင္းအဖြဲ႔ေတြက ကိုယ့္အသင္းအဖြဲ႔ထဲမွာ စုေ၀းတိုင္ပင္ျပီး အခ်က္အလက္ေတြ စုစည္းတင္ျပဖို႔ ျပင္ဆင္လာခဲ႔ၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ အသင္းအဖြဲ႔စာရင္းေတြ ေခၚတဲ႔အခါ သူတို႔အဖြဲ႔ မပါေလေတာ့ တင္ျပခြင့္မရလုိက္ၾကဘူး။

          နံနက္ပိုင္းက တက္ေရာက္ခဲ႔ၾကတဲ႔ အသင္းအဖြဲ႔တခ်ိဳ႕ ၾကေတာ့လဲ ညေနပိုင္းအထိ မေစာင့္ႏိုင္ၾကတာနဲ႔ ျပန္သြားတာေတြ႔ရတယ္။
          လုပ္ငန္းရွင္အသင္းအဖြဲ႔တခ်ိဳ႕ နဲ႔၊ ပညာရွင္အသင္းအဖြဲ႔တခ်ိဳ႕ ကို တြဲကိုင္တဲ႔သူတခ်ိဳ႕ ကေတာ့ လုပ္ငန္းနယ္ပယ္အေၾကာင္း မေျပာဆိုၾကပဲ ပညာရပ္အသင္းအဖြဲ႔လိုလို၊ လႊတ္ေတာ္ေကာ္မတီဘက္ကလိုလို ေျပာသြားတာကိုလဲ ၾကားလိုက္ရေလေတာ့ ေနရာလြဲဲတာလား၊ အေျပာလြဲတာလား၊ ေခါင္းစဥ္လြဲတာလား စဥ္းစားမရပါ။

          ျပည္သူ႔အသံကို ရန္ကုန္မွာ လာနားေထာင္ျပီး ေနျပည္ေတာ္အထိ သြားေျပာဖို႔ မလိုတာကို အားလံုးက သေဘာက်ၾကပါတယ္။

          ဒါေပမယ့္ ပညာရွင္ေတြေတာင္မွ ဘာပြဲမွန္း ဘာအေၾကာင္းေျပာရမွန္းမသိၾကလို႔ လြဲၾကပံုရပါတယ္။ အဖြဲ႔အစည္းေပါင္းစံုကလဲ၊ ဒဏ္ရာေတြ အသီးသီးနဲ႔ ဆိုေတာ့ ကိုယ္ဘယ္လိုခံစားေနရတယ္ဆိုတဲ႔ အေၾကာင္းေတြ အားရပါးရေျပာခ်င္ၾကပါတယ္။ ခ်က္က်လက္က် ေျပာဆိုႏိုင္သူအခ်ိဳ႕ေတာ့ရွိပါရဲ႕ ၊ ဒါေပမယ့္ နားေပါက္ေအာင္၊ နား၀င္ေအာင္၊ လိုရင္းေရာက္ေအာင္ ေျပာႏိုင္သူကလဲ ခပ္ရွားရွား၊ လိုခ်င္တာေတြ ေျပာၾကလြန္းလို႔ “သိပ္ျပီး မေမွ်ာ္လင့္ၾကပါနဲ႔၊ သိပ္ျပီး စိတ္ပင္ပန္းမခံၾကပါနဲ႔၊ အိပ္မက္မက္ေနရင္လဲ ေခါင္းေလွ်ာ္ပစ္လိုက္ပါ” လို႔ တာ၀န္ရွိသူတစ္ေယာက္က ေျပာယူရပါတယ္။

          ဟုတ္ကဲ႔၊ လမ္းၾကံဳလို႔ေရာက္သြားတဲ႔ ေဘးလူတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ေျပာရရင္ ေျပာသင့္တာ၊ ေျပာႏိုင္တာ၊ ေျပာလို႔ရမွာ၊ ရႏိုင္တာေတြ၊ ရခ်င္တာေတြ ခ်ိန္ဆျပီး လက္ေတြ႔က်က် ပရိသတ္ၾကီးကို အားနာလို႔၊ ကိုယ့္အသံကို စနစ္တက် ဖြင့္ဟေစခ်င္ေၾကာင္းပါ ခင္ဗ်ား။

ခင္ေမာင္ညိဳ(ေဘာဂေဗဒ)
၁၇၊၉၊၂၀၁၁