ဂရိတ္ဖိုးစိန္ႏွင့္ ဇာတ္စည္းကမ္းဥပေဒ
|
6:25 PM |
No မွတ္ခ်က္ |
by Sin Myanmar Guy on Sunday, September 18, 2011 at 2:05pm
ဟိုးကြၽန္ေတာ္ငယ္စဥ္က
အေဒၚအပ်ိဳၾကီးေတြႏွင့္ ရြာရဲ႕ ေစာမြန္လွေစတီဘုရားပြဲေတြမွ
ထည့္သြင္းက်င္းပေလ့ရွိတဲ့ ျမန္မာ့ဇာတ္သဘင္ ကပဲြရုံေတြကို ညေတြမွာ
သြားျပီးေမာ့ရတာအေမာ။ ကေလးဆိုေတာ့ အက အဆို လွတာပဲ သိခဲ့ပါတယ္။
အရြယ္နည္းနည္းရလာေတာ့ ကတာ ဆိုတာမွာ ပညာပိုင္တဲ့မင္းသားမင္းသမီးေတြကို
သေဘာက်တတ္လာခဲ့တယ္။ အဲဒီထဲကမွာ ဇာတ္မင္းသားၾကီး ဂရိတ္ဦးဖိုးစိန္ရဲ႕
အႏြယ္ေတာ္ေတြဆက္လက္ကျပတဲ့ ဇာတ္အဖြဲ႕က ႏွစ္သက္စရာျဖစ္လာပါတယ္။
ဂရိတ္ဦးဖိုးစိန္ဟာ ျမန္မာ့ဇာတ္သဘင္ေလာကမွာ သရဖူေဆာင္းတဲ့ မင္းသားတစ္ဦးပါ။ စြယ္စံုေတာ္တဲ့ မင္းသားမ်ိဳးျဖစ္ပါသတဲ့။ ရုပ္ဆင္း အဂၤါ၊ အသံ၊အဆို၊အေျပာ၊ အက အားလံုးျပည့္စံုတဲ့ မင္းသားေပါ့။ ဇာတ္သဘင္ေလာက တိုးတက္ေအာင္ၾကံေဆာင္ႏိုင္ခဲ့မႈအတြက္ ျမန္မာ ႏိုင္ငံအစိုးရက ၀ဏၰေက်ာ္ထင္ဘြဲ႕ကိုေပးအပ္ခဲ့ပါတယ္။
အသက္အရြယ္ ၁၂ႏွစ္သားေလာက္ကတည္းက မင္းသားျဖစ္ခဲ့တာ အသက္၇၀ေက်ာ္ေလာက္အထိ ကျပခဲ့သူ ပထမ ျမန္မာ့ဇာတ္သဘင္ ပညာရွင္ၾကီးတစ္ဦးေပါ့ေနာ္။
ဦးဖိုးစိန္ဟာ သူ႕ဇာတ္အဖြဲ႕မွာ အဖြဲသားေပါင္း ၁၀၀နီးပါးရွိေပမယ့္ သူက ဇာတ္အုပ္ခ်ဳပ္မႈမွာ စည္းကမ္းေကာင္းေတာ့ သူ႕ဇာတ္အဖြဲ႕ဟာ အင္မတန္ေအာင္ျမင္တဲ့ ဇာတ္အဖြဲ႕ၾကီးရယ္လို႕ ျမန္မာျပည္တစ္နံတလ်ား ေက်ာ္ၾကားခဲ့တာပါ။ ဇာတ္သူဇာတ္သားမ်ားကို လိုက္နာရန္ စည္းကမ္းဥပေဒဆိုတဲ့ (လက္ကိုင္ ဇာတ္စည္းကမ္း ဥပေဒ) စာအုပ္ရိုက္ျပီး တစ္ဦးခ်င္းကို လိုက္နာေစပါတယ္။ အင္မတန္ေခတ္မီတဲ့ စိတ္ကူးပါ။ ဒါေၾကာင့္ အသက္ ၇၀ထိ နာမည္မက်ဘဲ ကျပသြားႏိုင္ျခင္းဟာ ဖုိးစိန္ရဲ႕ ဇာတ္စည္းကမ္းေကာင္းျခင္း အေၾကာင္းရင္း ျဖစ္ပါတယ္။
ဖိုးစိန္ရဲ႕ ဇာတ္စည္းကမ္းဥပေဒဟာျဖင့္ ယေန႕ အႏုပညာရွင္တိုင္း အတုယူသင့္တဲ့ အခ်က္ပါ။ ဒါေၾကာင့္ ဖိုးစိန္ရဲ႕ ဇာတ္စည္းကမ္း ဥပေဒ ကို တင္ျပလိုက္ရပါတယ္။ ဟိုတစ္ေခတ္တခါက ဇာတ္သဘင္တစ္ခုရဲ႕ ေအာင္ျမင္တဲ့ စီမံခန္႕ခြဲအုပ္ခ်ဳပ္မႈေလးကို ျပန္လည္ေဖာက္သည္ ခ်ျခင္းေပါ့ေနာ္။
ဇာတ္စည္းကမ္းဥပေဒ
(၁) ဇာတ္တြင္း၀င္၍ ကျပသူတို႕သည္ ဆရာ၏ အမိန္႕ကိုနာခံရမည္။
(၂) ၅ နာရီတီးေသာအခါ အသင့္ဇာတ္ခံုရုံအတြင္း၌လည္း စည္းေ၀းလ်က္ ဇာတ္လမ္းကို ႏွီးေႏွာတိုင္ပင္ၾကရမည္။
(၃) ၇ နာရီမွ မိမိအိပ္ရာေနရာသို႕ ျပန္၍ မ်က္ႏွာတြင္ သနပ္ခါးလိမ္း၊ မ်က္ခံုးဆြဲ၊ အ၀တ္တန္ဆာဆင္ျခင္းတို႕ကို အျပီးအသင့္ ျဖစ္ေစ ရမည္။
(၄) လူခ်င္းႏွီးေႏွာ၍ ဇာတ္ခန္းဇာတ္ရုပ္ႏွင့္ သက္ဆုိင္ရာတစ္ေယာက္ႏွင့္ တစ္ေယာက္ မည္သည့္စကားကိုေျပာဆိုရမည္မ်ားကို တိုင္ပင္ ရမည္။
(၅) အရုပ္ထြက္၍ ကားဖြင့္သည္ႏွင့္ တစ္ျပိဳင္နက္တည္း တျခားကိုမၾကည့္ရ။ ကိုယ္ႏွင့္အတူ ထြက္သူကိုျဖစ္ေစ၊ ေတာေတာင္ တိုက္အိမ္ နန္းေတာ္မွစ၍ မိမိတို႕၏ အလုပ္ႏွင့္ ဆိုင္သမွ်ကိုသာၾကည့္၍ အားထုတ္ရမည္။
(၆) အရုပ္ထြက္သည္ျဖစ္ေစ၊ တိတ္တဆိတ္ေခ်ာင္းေျမာင္းေနရသည္ျဖစ္ေစ ကိုယ့္အလွည့္မက်ဘဲ မေျပာရ၊ တစ္ေယာက္ေယာက္ကို စကားေျပာစဥ္ကို နားေထာင္ျခင္း။
(၇) ဇာတ္ရုပ္ထြက္ေသာအခါ ေဆးလိပ္ေသာက္ျခင္း၊ ကြမ္းစားျခင္း၊ အျခားမည္သည့္ အစာကို မဆို စားေသာက္ျခင္းကို မျပဳရ။
(၈) ဇာတ္ရုပ္ခ်င္း ေတြ႕ၾကသည့္အခါ တစ္ေယာက္တစ္မ်က္ႏွာ တစ္ေယာက္ၾကည့္စကားေျပာရမည္။ ရွင္ဘုရင္ျဖစ္ေစ၊ မင္းသား၊ မင္းသမီး၊၀န္ စသည္ျဖင့္ တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ အစဥ္အတိုင္း ရိုေသေၾကာက္ရြံ႕ အမူအရာကိုျပရမည္။
(၉) မင္းသား၊မင္းသမီးတို႕ ထြက္ေနစဥ္ ေနာက္ပါလက္စြဲမ်ားက အျပင္တြင္ ထိုင္မေနရ၊ ရိုေသျခင္း အမူအရာျပရမည္။
(၁၀) ပူေဆြးဖြယ္ျပဳသည့္အခါတြင္ ရယ္ဖြယ္အမႈ မျပဳရ၊ ရယ္ဖြယ္ျပဳရန္သင့္ေသာေနရာမွာ ဣေျႏၵမလုပ္ရ။
(၁၁) ကိုယ္၏ အခန္းအခ်ိန္ မဟုတ္သည္ျဖစ္၍ အတြင္း၌ေနသူတို႕သည္ အိပ္ရန္အခြင့္မရွိ၊ ဇာတ္ထြက္ေနသူတို႕၏ စကားအဆံုးကို နားေထာင္လ်က္ေနၾကရမည္။
(၁၂) ကိုယ္လုပ္ေဆာင္ရန္ အရုပ္ကို မသိခဲ့လွ်င္ေသာ္လည္းေကာင္း ညဇာတ္စီးသူကို ေမးရမည္။ ဇာတ္စီးသူကလည္း ေမးေသာသူကို မည္သည့္စကားေျပာရမည္ အစရွိသည္တို႕ကို စံုလင္ေကာင္းမြန္စြာ ေျပာျပရမည္။
(၁၃) ဇာတ္ထြက္သူမ်ားသည္ ညိႇႏႈိင္းတိုင္ပင္၍ သေဘာတူမွ်တစြာ ဇာတ္လမ္းမ်ားကို ညြန္ျပေျပာဆိုၾကရမည္။
(၁၄) ဇာတ္ဆရာကေပးေသာ အ၀တ္အစားမ်ားကို ၀တ္ဆင္ျပီးေသာအခါ မိမိတို႕ သေဘာရင္းအတိုင္းမျပဳရ။ ယင္းႏွင့္သက္ဆိုင္သည့္ သိမ္းသူ၏ လက္ေရာက္ ေပးအပ္ရမည္။
(၁၅) သိမ္းသူကလည္း ပစၥည္းေပးလိုက္သူမ်ားကိုမွတ္၍ ျပန္မေပးလွ်င္ ေမးျမန္း ေတာင္းဆိုေပးရမည္။ ေပ်ာက္လွ်င္ ဒဏ္ခတ္မည့္အျပင္ တန္ဖိုးကို ေပးေလ်ာ္ရမည္။
(၁၆) ၉ နာရီပြဲထြက္၍ နံနက္ ၅နာရီမွာ ပြဲသိမ္းေလ့ရွိသည္။ ပြဲသိမ္းျပီးေနာက္ ညေန ၃နာရီ အစည္းအေ၀းကို ျပဳလုပ္ၾက၍ ဆရာ၏ အခြင့္သာမွသာ မိမိတို႕ အလိုရွိရာသို႕ သြားၾကရမည္။
(၁၇) ယင္းအထက္က ပိုဒ္မအတိုင္း အေၾကာင္းေကာင္းစြာ မျပဳႏိုင္ဘဲ ပ်က္ကြက္မႈ ဒဏ္ေငြ ၂က်ပ္သင့္လိမ့္မည္။
(၁၈) ေလ်ာ္ေၾကးႏွင့္ ပတ္သက္သမွ်ေငြကို စုေဆာင္း၍ ေက်ာင္းေဆာက္ျခင္း၊ ဆြမ္းေတာ္ၾကီး ကပ္ျခင္းျပဳ၍ အလွဴေငြအျဖစ္ သိမ္းဆည္း ရမည္။
(၁၉) တစ္ျမိဳ႕သို႕ ေရာက္သည့္အခါ အခ်ိန္ႏွင့္စား၍ အခ်ိန္ႏွင့္အိပ္ရမည္။
(၂၀) လမ္းခရီးအၾကား အခ်ိန္မဲ့၍ မိုးခ်ဳပ္ခဲ့လွ်င္ ဓား၊လွံတို႕ျဖင့္တြဲ၍ ေစာင့္ေရွာက္ရမည္။
(၂၁) တစ္ဦးတစ္ေယာက္ မက်န္းမာခဲ့လွ်င္ ၀ိုင္း၀န္းလ်က္ ၾကည့္ရႈေစာင့္ေရွာက္ရမည္။
(၂၂) မေမးမျမန္းဘဲ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ မယူသည္၊ မွန္သည္ မမွန္သည္ကို စူးစမ္းေထာက္ခ်င့္ရမည္။ အလြတ္မဲ့ ေဒါသထြက္ လွ်င္ ဒဏ္ေငြ ၅ က်ပ္ ထိုက္သည့္ရမည္။
(၂၃) ေဒါသထြက္ရန္ သင့္သည့္အမႈျဖစ္ေစ၊ မသင့္သည့္အမႈျဖစ္ေစ သက္ေသထား၍ စကားေျပာရမည္။
(၂၄) စကားေျပာေသာအခါ တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ ခ်ိဳသာစြာေမးျမန္းေျပာဆိုရမည္။
(၂၅) ေတာျမိဳ႕ကေလးမ်ားတြင္ ျဖစ္ေစ၊ သေဘၤာ၊ မီးရထားစီးရာ၌ျဖစ္ေစ လူစု ၆ေယာက္ထက္မနည္းရ။ အတူသြားလာၾကရမည္။ လည္ ပတ္ၾကလွ်င္ သံုးေယာက္ထက္မနည္း အတူသြားလာၾကရမည္။
(၂၆) ခရီးသြားသည့္အခါ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ ေစာင့္ေရွာက္၍ပစၥည္းမ်ားကို ေမ့ေလ်ာ့ၾကလွ်င္ျမင္ရာ လူက မည္သူ၏ ပစၥည္း ကိုမဆို ထိန္းသိမ္းယူေဆာင္ခဲ့ရမည္။
(၂၇) တစ္ဦး၏ ပစၥည္းကိုမဆို မသိေအာင္ ယူျခင္းမျပဳရ။ ေပၚေပါက္ခဲ့လွ်င္ တန္ဖိုးကို ေလ်ာ္ေပးသည့္အျပင္ ႏွင္ထုတ္ျခင္းခံရမည္။ အစိုးရ ဌာနသို႕လည္း ပို႕လိမ့္မည္။ အရွင္မသိေသာ ပစၥည္းရရွိေသာအခါ အားလံုးေသာ သူတို႕ကို တိုင္ၾကားေျပာဆိုရမည္။
(၂၈) ေတာျမိဳ႕မ်ားေရာက္လွ်င္ နံနက္စဥ္ ၀တ္မျပဳဘဲ မအိပ္ရ။ ၀တ္တက္ရာ၌ မပါ၀င္ခဲ့လွ်င္ ဒဏ္ေငြ ၂က်ပ္ေဆာင္ရမည္။
(၂၉) ယင္း ဒဏ္ကရေသာ အလွဴေငြကို အလွဴေငြစာရင္းႏွင့္တကြ ျပရမည္။
(၃၀) ခိုက္ရန္ ျဖစ္ပြားေစျခင္း၊ မူးယစ္ေစတတ္ေသာ သူရာငါးပါးအမႈကို အလွ်င္းမျပဳရ။
(၃၁) ဖဲရိုက္၊ ေၾကြပစ္၊ အန္ကစားေလာင္းစားျခင္းႏွင့္ ပတ္သက္ေသာအမႈကို မျပဳရ။ ျပဳသူကို ေတြ႕ရွိ သိျမင္ခဲ့လွ်င္ အျပစ္ဒဏ္ခံရမည္။
(၃၂) ယင္း ဥပေဒ စည္းကမ္းမ်ားကို ရံဖန္ရံခါ ထိုက္သင့္ အားေလ်ာ္စြာျဖည့္စြက္ႏိုင္ခြင့္ရွိသည္။
(၃၃) အထက္ပါ ဥပေဒတို႕သည္ ဇာတ္အတြင္းရွိ လူေပါင္း ၈၀ေက်ာ္တို႕ အစည္းအေ၀းျပဳလုပ္ေသာ ဥပေဒအခ်က္မ်ား ျဖစ္သည္။
ဇာတ္သဘင္ဆိုရာတြင္ လူေပါင္းမ်ားစြာပါ၀င္ဖြဲ႕စည္းျပီး သူ႕ေနရာႏွင့္သူ ကျပအသံုးေတာ္ခံၾကေသာ အႏုပညာဆိုင္ရာအဖြဲ႕ အစည္းတစ္ခု သေဘာပင္ျဖစ္ပါသည္။ လူေပါင္းမ်ားစြာကို စည္းကမ္းက်နစြာ ဖြဲ႕စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ႏိုင္ခဲ့ေသာ အတတ္ပညာဟာလည္း ေလးစားစံတင္ထိုက္ ပါတယ္။
ဆိုရရင္ေတာ့ ဇာတ္မင္းသား ဂရိတ္ဖိုးစိန္ဟာ အေတာ့္ကို ေတြးေခၚဆံုးျဖတ္ျပီး အုပ္ခ်ဳပ္တတ္သူတစ္ေယာက္ျဖစ္ခဲ့ေၾကာင္း အတုယူဖြယ္ ကူးယူေဖာ္ျပလိုက္ပါတယ္လို႕ေနာ္..။
စာကိုး။ ။
(၁) ျမန္မာ့စြယ္စံုက်မ္းအတြဲ (၁၀)
(၂) ဦးဖိုးစိန္ ဇာတ္အဖြဲ႕၏ ဇာတ္စည္းကမ္း ဥပေဒစာအုပ္
Credit: www.shweamyutay.com
ဂရိတ္ဦးဖိုးစိန္ဟာ ျမန္မာ့ဇာတ္သဘင္ေလာကမွာ သရဖူေဆာင္းတဲ့ မင္းသားတစ္ဦးပါ။ စြယ္စံုေတာ္တဲ့ မင္းသားမ်ိဳးျဖစ္ပါသတဲ့။ ရုပ္ဆင္း အဂၤါ၊ အသံ၊အဆို၊အေျပာ၊ အက အားလံုးျပည့္စံုတဲ့ မင္းသားေပါ့။ ဇာတ္သဘင္ေလာက တိုးတက္ေအာင္ၾကံေဆာင္ႏိုင္ခဲ့မႈအတြက္ ျမန္မာ ႏိုင္ငံအစိုးရက ၀ဏၰေက်ာ္ထင္ဘြဲ႕ကိုေပးအပ္ခဲ့ပါတယ္။
အသက္အရြယ္ ၁၂ႏွစ္သားေလာက္ကတည္းက မင္းသားျဖစ္ခဲ့တာ အသက္၇၀ေက်ာ္ေလာက္အထိ ကျပခဲ့သူ ပထမ ျမန္မာ့ဇာတ္သဘင္ ပညာရွင္ၾကီးတစ္ဦးေပါ့ေနာ္။
ဦးဖိုးစိန္ဟာ သူ႕ဇာတ္အဖြဲ႕မွာ အဖြဲသားေပါင္း ၁၀၀နီးပါးရွိေပမယ့္ သူက ဇာတ္အုပ္ခ်ဳပ္မႈမွာ စည္းကမ္းေကာင္းေတာ့ သူ႕ဇာတ္အဖြဲ႕ဟာ အင္မတန္ေအာင္ျမင္တဲ့ ဇာတ္အဖြဲ႕ၾကီးရယ္လို႕ ျမန္မာျပည္တစ္နံတလ်ား ေက်ာ္ၾကားခဲ့တာပါ။ ဇာတ္သူဇာတ္သားမ်ားကို လိုက္နာရန္ စည္းကမ္းဥပေဒဆိုတဲ့ (လက္ကိုင္ ဇာတ္စည္းကမ္း ဥပေဒ) စာအုပ္ရိုက္ျပီး တစ္ဦးခ်င္းကို လိုက္နာေစပါတယ္။ အင္မတန္ေခတ္မီတဲ့ စိတ္ကူးပါ။ ဒါေၾကာင့္ အသက္ ၇၀ထိ နာမည္မက်ဘဲ ကျပသြားႏိုင္ျခင္းဟာ ဖုိးစိန္ရဲ႕ ဇာတ္စည္းကမ္းေကာင္းျခင္း အေၾကာင္းရင္း ျဖစ္ပါတယ္။
ဖိုးစိန္ရဲ႕ ဇာတ္စည္းကမ္းဥပေဒဟာျဖင့္ ယေန႕ အႏုပညာရွင္တိုင္း အတုယူသင့္တဲ့ အခ်က္ပါ။ ဒါေၾကာင့္ ဖိုးစိန္ရဲ႕ ဇာတ္စည္းကမ္း ဥပေဒ ကို တင္ျပလိုက္ရပါတယ္။ ဟိုတစ္ေခတ္တခါက ဇာတ္သဘင္တစ္ခုရဲ႕ ေအာင္ျမင္တဲ့ စီမံခန္႕ခြဲအုပ္ခ်ဳပ္မႈေလးကို ျပန္လည္ေဖာက္သည္ ခ်ျခင္းေပါ့ေနာ္။
ဇာတ္စည္းကမ္းဥပေဒ
(၁) ဇာတ္တြင္း၀င္၍ ကျပသူတို႕သည္ ဆရာ၏ အမိန္႕ကိုနာခံရမည္။
(၂) ၅ နာရီတီးေသာအခါ အသင့္ဇာတ္ခံုရုံအတြင္း၌လည္း စည္းေ၀းလ်က္ ဇာတ္လမ္းကို ႏွီးေႏွာတိုင္ပင္ၾကရမည္။
(၃) ၇ နာရီမွ မိမိအိပ္ရာေနရာသို႕ ျပန္၍ မ်က္ႏွာတြင္ သနပ္ခါးလိမ္း၊ မ်က္ခံုးဆြဲ၊ အ၀တ္တန္ဆာဆင္ျခင္းတို႕ကို အျပီးအသင့္ ျဖစ္ေစ ရမည္။
(၄) လူခ်င္းႏွီးေႏွာ၍ ဇာတ္ခန္းဇာတ္ရုပ္ႏွင့္ သက္ဆုိင္ရာတစ္ေယာက္ႏွင့္ တစ္ေယာက္ မည္သည့္စကားကိုေျပာဆိုရမည္မ်ားကို တိုင္ပင္ ရမည္။
(၅) အရုပ္ထြက္၍ ကားဖြင့္သည္ႏွင့္ တစ္ျပိဳင္နက္တည္း တျခားကိုမၾကည့္ရ။ ကိုယ္ႏွင့္အတူ ထြက္သူကိုျဖစ္ေစ၊ ေတာေတာင္ တိုက္အိမ္ နန္းေတာ္မွစ၍ မိမိတို႕၏ အလုပ္ႏွင့္ ဆိုင္သမွ်ကိုသာၾကည့္၍ အားထုတ္ရမည္။
(၆) အရုပ္ထြက္သည္ျဖစ္ေစ၊ တိတ္တဆိတ္ေခ်ာင္းေျမာင္းေနရသည္ျဖစ္ေစ ကိုယ့္အလွည့္မက်ဘဲ မေျပာရ၊ တစ္ေယာက္ေယာက္ကို စကားေျပာစဥ္ကို နားေထာင္ျခင္း။
(၇) ဇာတ္ရုပ္ထြက္ေသာအခါ ေဆးလိပ္ေသာက္ျခင္း၊ ကြမ္းစားျခင္း၊ အျခားမည္သည့္ အစာကို မဆို စားေသာက္ျခင္းကို မျပဳရ။
(၈) ဇာတ္ရုပ္ခ်င္း ေတြ႕ၾကသည့္အခါ တစ္ေယာက္တစ္မ်က္ႏွာ တစ္ေယာက္ၾကည့္စကားေျပာရမည္။ ရွင္ဘုရင္ျဖစ္ေစ၊ မင္းသား၊ မင္းသမီး၊၀န္ စသည္ျဖင့္ တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ အစဥ္အတိုင္း ရိုေသေၾကာက္ရြံ႕ အမူအရာကိုျပရမည္။
(၉) မင္းသား၊မင္းသမီးတို႕ ထြက္ေနစဥ္ ေနာက္ပါလက္စြဲမ်ားက အျပင္တြင္ ထိုင္မေနရ၊ ရိုေသျခင္း အမူအရာျပရမည္။
(၁၀) ပူေဆြးဖြယ္ျပဳသည့္အခါတြင္ ရယ္ဖြယ္အမႈ မျပဳရ၊ ရယ္ဖြယ္ျပဳရန္သင့္ေသာေနရာမွာ ဣေျႏၵမလုပ္ရ။
(၁၁) ကိုယ္၏ အခန္းအခ်ိန္ မဟုတ္သည္ျဖစ္၍ အတြင္း၌ေနသူတို႕သည္ အိပ္ရန္အခြင့္မရွိ၊ ဇာတ္ထြက္ေနသူတို႕၏ စကားအဆံုးကို နားေထာင္လ်က္ေနၾကရမည္။
(၁၂) ကိုယ္လုပ္ေဆာင္ရန္ အရုပ္ကို မသိခဲ့လွ်င္ေသာ္လည္းေကာင္း ညဇာတ္စီးသူကို ေမးရမည္။ ဇာတ္စီးသူကလည္း ေမးေသာသူကို မည္သည့္စကားေျပာရမည္ အစရွိသည္တို႕ကို စံုလင္ေကာင္းမြန္စြာ ေျပာျပရမည္။
(၁၃) ဇာတ္ထြက္သူမ်ားသည္ ညိႇႏႈိင္းတိုင္ပင္၍ သေဘာတူမွ်တစြာ ဇာတ္လမ္းမ်ားကို ညြန္ျပေျပာဆိုၾကရမည္။
(၁၄) ဇာတ္ဆရာကေပးေသာ အ၀တ္အစားမ်ားကို ၀တ္ဆင္ျပီးေသာအခါ မိမိတို႕ သေဘာရင္းအတိုင္းမျပဳရ။ ယင္းႏွင့္သက္ဆိုင္သည့္ သိမ္းသူ၏ လက္ေရာက္ ေပးအပ္ရမည္။
(၁၅) သိမ္းသူကလည္း ပစၥည္းေပးလိုက္သူမ်ားကိုမွတ္၍ ျပန္မေပးလွ်င္ ေမးျမန္း ေတာင္းဆိုေပးရမည္။ ေပ်ာက္လွ်င္ ဒဏ္ခတ္မည့္အျပင္ တန္ဖိုးကို ေပးေလ်ာ္ရမည္။
(၁၆) ၉ နာရီပြဲထြက္၍ နံနက္ ၅နာရီမွာ ပြဲသိမ္းေလ့ရွိသည္။ ပြဲသိမ္းျပီးေနာက္ ညေန ၃နာရီ အစည္းအေ၀းကို ျပဳလုပ္ၾက၍ ဆရာ၏ အခြင့္သာမွသာ မိမိတို႕ အလိုရွိရာသို႕ သြားၾကရမည္။
(၁၇) ယင္းအထက္က ပိုဒ္မအတိုင္း အေၾကာင္းေကာင္းစြာ မျပဳႏိုင္ဘဲ ပ်က္ကြက္မႈ ဒဏ္ေငြ ၂က်ပ္သင့္လိမ့္မည္။
(၁၈) ေလ်ာ္ေၾကးႏွင့္ ပတ္သက္သမွ်ေငြကို စုေဆာင္း၍ ေက်ာင္းေဆာက္ျခင္း၊ ဆြမ္းေတာ္ၾကီး ကပ္ျခင္းျပဳ၍ အလွဴေငြအျဖစ္ သိမ္းဆည္း ရမည္။
(၁၉) တစ္ျမိဳ႕သို႕ ေရာက္သည့္အခါ အခ်ိန္ႏွင့္စား၍ အခ်ိန္ႏွင့္အိပ္ရမည္။
(၂၀) လမ္းခရီးအၾကား အခ်ိန္မဲ့၍ မိုးခ်ဳပ္ခဲ့လွ်င္ ဓား၊လွံတို႕ျဖင့္တြဲ၍ ေစာင့္ေရွာက္ရမည္။
(၂၁) တစ္ဦးတစ္ေယာက္ မက်န္းမာခဲ့လွ်င္ ၀ိုင္း၀န္းလ်က္ ၾကည့္ရႈေစာင့္ေရွာက္ရမည္။
(၂၂) မေမးမျမန္းဘဲ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ မယူသည္၊ မွန္သည္ မမွန္သည္ကို စူးစမ္းေထာက္ခ်င့္ရမည္။ အလြတ္မဲ့ ေဒါသထြက္ လွ်င္ ဒဏ္ေငြ ၅ က်ပ္ ထိုက္သည့္ရမည္။
(၂၃) ေဒါသထြက္ရန္ သင့္သည့္အမႈျဖစ္ေစ၊ မသင့္သည့္အမႈျဖစ္ေစ သက္ေသထား၍ စကားေျပာရမည္။
(၂၄) စကားေျပာေသာအခါ တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ ခ်ိဳသာစြာေမးျမန္းေျပာဆိုရမည္။
(၂၅) ေတာျမိဳ႕ကေလးမ်ားတြင္ ျဖစ္ေစ၊ သေဘၤာ၊ မီးရထားစီးရာ၌ျဖစ္ေစ လူစု ၆ေယာက္ထက္မနည္းရ။ အတူသြားလာၾကရမည္။ လည္ ပတ္ၾကလွ်င္ သံုးေယာက္ထက္မနည္း အတူသြားလာၾကရမည္။
(၂၆) ခရီးသြားသည့္အခါ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ ေစာင့္ေရွာက္၍ပစၥည္းမ်ားကို ေမ့ေလ်ာ့ၾကလွ်င္ျမင္ရာ လူက မည္သူ၏ ပစၥည္း ကိုမဆို ထိန္းသိမ္းယူေဆာင္ခဲ့ရမည္။
(၂၇) တစ္ဦး၏ ပစၥည္းကိုမဆို မသိေအာင္ ယူျခင္းမျပဳရ။ ေပၚေပါက္ခဲ့လွ်င္ တန္ဖိုးကို ေလ်ာ္ေပးသည့္အျပင္ ႏွင္ထုတ္ျခင္းခံရမည္။ အစိုးရ ဌာနသို႕လည္း ပို႕လိမ့္မည္။ အရွင္မသိေသာ ပစၥည္းရရွိေသာအခါ အားလံုးေသာ သူတို႕ကို တိုင္ၾကားေျပာဆိုရမည္။
(၂၈) ေတာျမိဳ႕မ်ားေရာက္လွ်င္ နံနက္စဥ္ ၀တ္မျပဳဘဲ မအိပ္ရ။ ၀တ္တက္ရာ၌ မပါ၀င္ခဲ့လွ်င္ ဒဏ္ေငြ ၂က်ပ္ေဆာင္ရမည္။
(၂၉) ယင္း ဒဏ္ကရေသာ အလွဴေငြကို အလွဴေငြစာရင္းႏွင့္တကြ ျပရမည္။
(၃၀) ခိုက္ရန္ ျဖစ္ပြားေစျခင္း၊ မူးယစ္ေစတတ္ေသာ သူရာငါးပါးအမႈကို အလွ်င္းမျပဳရ။
(၃၁) ဖဲရိုက္၊ ေၾကြပစ္၊ အန္ကစားေလာင္းစားျခင္းႏွင့္ ပတ္သက္ေသာအမႈကို မျပဳရ။ ျပဳသူကို ေတြ႕ရွိ သိျမင္ခဲ့လွ်င္ အျပစ္ဒဏ္ခံရမည္။
(၃၂) ယင္း ဥပေဒ စည္းကမ္းမ်ားကို ရံဖန္ရံခါ ထိုက္သင့္ အားေလ်ာ္စြာျဖည့္စြက္ႏိုင္ခြင့္ရွိသည္။
(၃၃) အထက္ပါ ဥပေဒတို႕သည္ ဇာတ္အတြင္းရွိ လူေပါင္း ၈၀ေက်ာ္တို႕ အစည္းအေ၀းျပဳလုပ္ေသာ ဥပေဒအခ်က္မ်ား ျဖစ္သည္။
ဇာတ္သဘင္ဆိုရာတြင္ လူေပါင္းမ်ားစြာပါ၀င္ဖြဲ႕စည္းျပီး သူ႕ေနရာႏွင့္သူ ကျပအသံုးေတာ္ခံၾကေသာ အႏုပညာဆိုင္ရာအဖြဲ႕ အစည္းတစ္ခု သေဘာပင္ျဖစ္ပါသည္။ လူေပါင္းမ်ားစြာကို စည္းကမ္းက်နစြာ ဖြဲ႕စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ႏိုင္ခဲ့ေသာ အတတ္ပညာဟာလည္း ေလးစားစံတင္ထိုက္ ပါတယ္။
ဆိုရရင္ေတာ့ ဇာတ္မင္းသား ဂရိတ္ဖိုးစိန္ဟာ အေတာ့္ကို ေတြးေခၚဆံုးျဖတ္ျပီး အုပ္ခ်ဳပ္တတ္သူတစ္ေယာက္ျဖစ္ခဲ့ေၾကာင္း အတုယူဖြယ္ ကူးယူေဖာ္ျပလိုက္ပါတယ္လို႕ေနာ္..။
စာကိုး။ ။
(၁) ျမန္မာ့စြယ္စံုက်မ္းအတြဲ (၁၀)
(၂) ဦးဖိုးစိန္ ဇာတ္အဖြဲ႕၏ ဇာတ္စည္းကမ္း ဥပေဒစာအုပ္
Credit: www.shweamyutay.com
0 comments:
Post a Comment