တိုးဝါး

by Shey SarSo on Saturday, September 17, 2011 at 10:47pm

 

သူ႔နာမည္ကို တိုးဝါးဟုေခၚသည္။ ထိုနာမည္ကို ကြ်န္ေတာ္ ေပးခဲ႔ၿခင္း ၿဖစ္သည္။ ေက်ာင္းမွ ေန႔လည္စာစားရန္ အိမ္သို႔ၿပန္အေရာက္ မီးဖိုေခ်ာင္ထဲတြင္ အေမ႔နား စကားကပ္ေၿပာေနစဥ္ သူ႔ကို ကြ်န္ေတာ္ ေတြ႔ခဲ႔ရၿခင္းၿဖစ္သည္။ သူ႔ကို ၿမင္ေတာ႔ အေမ႔အား ေမးၾကည့္ရာ ဝန္းထဲတြင္ေနေသာ မိဝါေမြးတဲ႔ထဲက သူ႔ကိုယူထားတာဟု ေၿပာသည္။ မိဝါဆိုသည္မွာ ဝန္းထဲတြင္ ေနထိုင္ေသာ ေခြးမၾကီး တစ္ေကာင္ၿဖစ္ပါသည္။ သူ႔အေဖကိုေတာ႔ ဝန္းထဲတြင္ ေနထိုင္ေသာ ေခြးထီးၾကီး ေဂ်ာ္ကီပင္ ၿဖစ္လိမ္႔မည္ဟု ခန္႔မွန္းရပါသည္။ သူ႔ကို ၿမင္လွ်င္ၿမင္ခ်င္းပဲ ကြ်န္ေတာ္တို႔ေနာက္ဖက္အိမ္က ေသသြားၿပီၿဖစ္ေသာ ေခြးၾကီး တိုးဝါးကို သတိရမိသၿဖင္႔ တိုးဝါးဟု မွည့္ေခၚခဲ႔ၿခင္းၿဖစ္သည္။
ကြ်န္ေတာ္ ေပးေသာနာမည္ကို တစ္အိမ္လံုး၊ တစ္ဝန္းလံုး ဝိုင္းေခၚခဲ႔ၾကသည္။ ထိုသို႔ၿဖင္႔ တိုးဝါးႏွင္႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔ စတင္ ေတြ႔ဆံုခဲ႔ၾကပါသည္။

တိုးဝါးသည္ အဝါႏွင္႔အၿဖဴေရာင္ ေရာစပ္ထားေသာ ေခြးထီးတစ္ေကာင္ ၿဖစ္သည္။ သူ႔အေမႏွင္႔ အေရာင္ဆင္ေသာ တစ္ေကာင္ထဲေသာ အေကာင္လည္း ၿဖစ္သည္။ တိုးဝါးတြင္ ထူးၿခားေသာ လကၡဏတစ္ခုမွာ သူ႔လက္ကေလးတြင္ အတက္ပြားေလး ပါေနၿခင္းပင္ ၿဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင္႔ အေဖက တစ္ခါတစ္ရံတြင္ အတိတ္နမိတ္ေကာင္းေသာ နာမည္ေလးကို ေၿပာင္းေခၚေလ႔ရွိသည္။ အေဖေခၚခဲ႔ေသာ နာမည္သည္ သူ႔အား တိုးဝါးအစား တိုးပြားဟု ေခၚၿခင္းပင္ၿဖစ္သည္။ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ႔ တိုးဝါးသည္ တိုးဝါးပင္ ၿဖစ္ေသာေၾကာင္႔ တိုးဝါးဟုပင္ ေခၚဆိုခဲ႔သည္။

တစ္ခါမွ တိရိတၱန္မေမြးဖူးေသာ ကြ်န္ေတာ္တို႔မွာ တိုးဝါးႏွင္႔ အေတာ္ကို အလုပ္ေတြ စရႈပ္ရပါေတာ႔သည္။ ေက်ာင္းၿပန္လာတိုင္း ကြ်န္ေတာ္ တိုးဝါးနဲ႔အတူတူ ေဆာ႔ခဲ႔သည္။ တိုးဝါးကို ကြ်န္ေတာ္ လက္ကေလး ႏွစ္ဖက္စလံုး ေပးတတ္ေအာင္ အခ်ိန္ယူၿပီး သင္ေပးခဲ႔ရသည္။ ကြ်န္ေတာ္႔ဘဝရဲ႕ ပထမဆံုးေသာ ေခြးကေလး တိုးဝါးသည္ တစ္ကယ္ကို လူစကား နားလည္ေသာ ေခြးတစ္ေကာင္ ၿဖစ္မွန္း မသိၿဖစ္လို႔လာခဲ႔သည္ဟု ထင္ပါသည္။

သူ႔ကို တစ္ကိုယ္ေရ သန္႔ရွင္းမႈမ်ားကိုလည္း ငယ္စဥ္ကတည္းက သင္ေပးခဲ႔ရသည္။ မဟုတ္လွ်င္ အခင္းေလး၊ အခင္းၾကီးကို အစပိုင္းတြင္ သူအဆင္ေၿပသလို သြားတတ္သည္။ ထို႔ေၾကာင္႔ သူ႔ကို မသြားရဘူး၊ မလုပ္ရဘူး ဆိုၿပီး အတန္တန္ ေၿပာကာ သင္ေပးခဲ႔ရဖူးသည္။ တိုးဝါးသည္ သူ႔စည္းကမ္းကို သူသိခဲ႔ပါသည္။ ေနာင္တြင္ ဘယ္ေတာ႔မွ သူ႔ကိစၥမ်ားကို အိမ္အတြင္းတြင္ မေၿဖရွင္းခဲ႔ေတာ႔ေပ။

အခ်ိန္ကာလတစ္ခုအၾကာမွာေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ေနရာေၿပာင္းဖို႔ ၿဖစ္လာခဲ႔သည္။ ကေလးသာသာေလးတာ ရွိေသးေသာ တိုးဝါးကို ကြ်န္ေတာ္တို႔ ေနရာေၿပာင္းေတာ႔ ေနရာသစ္ဆီကို ေခၚခဲ႔ၿဖစ္သည္။ ဒီလိုနဲ႔ ေနရာသစ္မွာ အေကာင္ငယ္ေလး တိုးဝါးကို ပတ္ဝန္းက်င္ကလည္း သိရွိလာခဲ႔သည္။ အေကာင္ငယ္ေသးေသာ တိုးဝါးကို လမ္းထဲ ႏွစ္အိမ္ေက်ာ္က ေဘာ္ဘီဆိုေသာ ေခြးစုတ္ဖြားၾကီးက မၾကာမၾကာ အႏိုင္က်င္႔ပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္သည္ ေဘာ္ဘီ႔ရန္က တိုးဝါးအား မၾကာခဏ ကာကြယ္ေပးခဲ႔ရသည္။ ေႏြ၊မိုး၊ေဆာင္း ရာသီေတြ ေၿပာင္းလဲလာမႈနဲ႔အတူ အေကာင္ငယ္ေလး တိုးဝါးသည္ အရြယ္ေရာက္လို႔လာခဲ႔ပါသည္။

တိုးဝါးသည္ ေခြးေခ်ာ၊ ေခြးေၿဖာင္႔ တစ္ေကာင္ပင္ၿဖစ္သည္။ သူအရြယ္ေရာက္လာသည့္တိုင္ေအာင္ ကြ်န္ေတာ္ႏွင္႔ေတာ႔အေဆာ႔ မၿပတ္ခဲ႔ပါ။ အေဝးသုိ႔ ပစ္လိုက္ေသာ ပစၥည္းကိုၿပန္ယူလာတတ္ေအာင္ သူ႔ကုိသင္ေပးခဲ႔ေသာ ကြ်န္ေတာ္သည္ ေက်ာင္းအားရက္ေတြဆိုလွ်င္ ထိုကစားနည္းကို ကစားေလ႔ ရွိေနၿမဲၿဖစ္သည္။ ၿပီးေတာ႔ သူ႔အား လူေတြလို ၾကာၾကာရပ္ႏိုင္ေအာင္ မုန္႔ၿဖင္႔ ခဏခဏၿမားကာ လမ္းေလွ်ာက္ၿဖစ္ေအာင္ လုပ္ေပးၿဖစ္ေသးသည္။ ထို႔အၿပင္ ကြ်န္ေတာ္က သူ႔လက္ကေလးနားကို တိုးလို႔ ဘယ္လက္ေပးဟု ေၿပာလွ်င္ တိုးဝါးက အလိုက္သတိ ဘယ္လက္ကေလး ကမ္းေပးေလ႔ရွိသလို၊ ကြ်န္ေတာ္က ညာလက္ေပးဟု ဆိုလွ်င္လည္း တိုးဝါးက ညာဖက္လက္ကေလး ကမ္းေပးေလ႔ရွိေသာ စကားနားေထာင္ေသာ သူငယ္ခ်င္းေလးဆိုလွ်င္မမွား။

ကြ်န္ေတာ္ တိုးဝါးကို ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် ကုန္းေပၚတြင္ ေရတစ္ခါသာ ခ်ဳိးေပးဖူးသည္။ ဒီ႔အၿပင္ မွတ္မွတ္ရရ တစ္ေန႔မွာ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ၿမစ္ဆိပ္မွာ ေရခ်ဳိးေတာ႔ တိုးဝါးကို ေခၚလာခဲ႔ၾကသည္။ တစ္ကယ္တမ္း တိုးဝါးက ေရမၾကိဳက္ပါ။ ဒါေပမယ္႔ ေရခ်ဳိးေပးခ်င္တာနဲ႔ တိုးဝါးကို ၿမစ္ထဲ ပစ္ခ်လိုက္ပါသည္။ ၿမစ္ထဲတြင္ ေရာက္ေနေသာ ကြ်န္ေတာ္သည္ ၿမစ္ထဲတြင္ တိုးဝါး ဘယ္လိုလုပ္မလဲဆိုတာကို ေစာင္႔ၾကည့္ေနခဲ႔မိပါသည္။ ထိုအခ်ိန္ ၿမစ္ထဲတြင္ တိုးဝါးသည္ ကမ္းဖက္တို႔ ေခါင္းကေလး ေဖာ္ကာ လႈပ္တုပ္လႈပ္တုပ္ၿဖင္႔ ကူးသြားခဲ႔ေလသည္။ သူေရကူးတာကိုလည္း ပထမဆံုး ၿမင္ဖူးလိုက္ခ်င္းပင္ ၿဖစ္သည္။ ေခြးကူးကူးနည္းဆိုတာကိုလည္း တိုးဝါးကူးေနေသာ ပံုစံကိုၾကည့္ၿပီး သိလိုက္ရသည္။ ကြ်န္ေတာ္ ေရမကူးတတ္ခင္မွာပဲ တိုးဝါးက ေရကူးတတ္ေနခဲ႔ေလသည္။

တိုးဝါးသည္ အစားအေသာက္ကိုလည္း အသားပါမွ စားခ်င္ပံုရသည္။ သူ႔ကို မသိသလိုေလး အသားမပါပဲ ေကြ်းၾကည့္တိုင္း စားခြက္ကို သူကနမ္းၾကည့္ၿပီး အသားမပါလွ်င္ လွည့္ထြက္သြားခဲ႔တာၾကည့္ပင္ ၿဖစ္သည္။ ထို႔အၿပင္ အလုပ္ရႈပ္လို႔ ထမင္းမေကြ်းမိေသာ ညမ်ဳိးဆိုလွ်င္ သူကိုယ္တိုင္ ေတာင္းစားတတ္ေသးသည္။

ဥပမာတစ္ခု ၿပန္ေၿပာရလွ်င္ တစ္ညမွာေပါ႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔အားလံုး အိမ္အေပၚထက္တြင္ TV ၾကည့္ေနက်စဥ္ ေစ႔ထားေသာတံခါးအား တိုးၿပီး တိုးဝါး အေပၚသို႔တက္လာပါသည္။ တစ္ကယ္တမ္း တိုးဝါးကို အိမ္အေပၚထက္သို႔ တက္ခြင္႔မၿပဳထားပါ။ ဒါကို တိုးဝါးလည္း သိပါသည္။ ဒါေၾကာင္႔ တိုးဝါးသည္ အေၾကာင္းမရွိပဲ တတ္လာေလ႔မရွိပါ။ ထိုေန႔ကလည္း ထိုနည္းတူပင္ တုိးဝါးအေပၚကို တက္လာၿပီး  ကြ်န္ေတာ္တို႔ဖက္ကို လာသလို လုပ္ၿပီး လမ္းတစ္ဝက္မွာတင္ ေခါင္းၿပန္လွည့္ၿပီး ေနာက္ဖက္ ၿပန္သြားလိုက္၊ တစ္ခါ ေခါင္း ၿပန္လွည့္လို႔ ေရွ့နားတိုးလာၿပီး ေခါင္းကေလး ၿပန္လွည့္ကာ ေနာက္ဖက္ၿပန္သြားလိုက္ လုပ္ကာ  ပါးစပ္ကလည္း တအီးအီး အသံၿပဴေနပါသည္။ လက္နဲ႔မေခၚႏိုင္ရွာေသာ တိုးဝါးသည္ ေခါင္းကိုအသံုးၿပဴလို႔ အမူအရာၿပဟန္ရွိသည္ကို သူဘာလုပ္သလဲ စစခ်င္းမွာ ကြ်န္ေတာ္တို႔ သေဘာမေပါက္ခဲ႔ၾကပါ။ ေနာက္မွ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ထမင္းမေကြ်းရေသးဘူးဆိုတာကို သတိရမိတာ သိေတာ႔ ခ်က္ခ်င္း သူ႔ေနာက္လိုက္ဆင္းရေတာ႔သည္။ ေနာင္တြင္ သူအဲ႔ဒီလို အမူအရာလုပ္ေနၿပီဆိုလွ်င္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ထမင္းမေကြ်းရေသးဘူးဆိုတာကို အလိုလို သေဘာေပါက္ေနၾကခဲ႔ပါသည္။

ကြ်န္ေတာ္သည္ တိုးဝါးႏွင္႔ေဆာ႔တုိင္း တိုးဝါးကို အမ်ဳိးမ်ဳိး စတတ္ပါသည္။ အထူးသၿဖင္႔ တိုးဝါးမၾကိဳက္တတ္ေသာ အၿပဳအမူေတြကို ပိုလုပ္တတ္ပါသည္။ တိုးဝါးသည္ သူ႔ႏွဳတ္ခမ္း ပါးစပ္ကို ပိတ္ထားရင္ လံုးဝမၾကိဳက္တတ္ပါ။ ခဏေလာက္ ပိတ္ရင္ေတာ႔ သူဘာမွ မၿဖစ္ပါ။ အၾကာၾကီး ပိတ္ထားရင္ေတာ႔ သူရုန္းပါသည္။ ၾကာရင္ေတာ႔ သူစိတ္တုိပါသည္။ အရမ္းအစလြန္သြားရင္ေတာ႔ သူၿပန္ၿပီး မာန္ဖီခ်င္တတ္သည္။ ထို႔အၿပင္ ဗိုက္ကို ကလိထိုးရင္လည္း သူ လံုးဝမၾကိဳက္ပါ။

တစ္ေန႔တြင္ ကြ်န္ေတာ္သည္ ေခြးကေလးေလးတစ္ေကာင္ကို ေမြးဖို႔ အိမ္သို႔ ယူလာခဲ႔မိသည္။ ထိုေခြးေလးအား ညဖက္တြင္ အစာေကြ်းၿဖစ္သည္။ တိုးဝါးက ဘယ္အခ်ိန္ကတည္းက ၾကည့္ေနခဲ႔သလဲ ကြ်န္ေတာ္မသိပါ။ အစာေကြ်းခ်ိန္မွာေတာ႔ တိုးဝါးက မရေတာ႔ပါ။ သူက ဟိုေခြးေလးကို မာန္မဲပါေတာ႔သည္။ သူ႔အမူအရာက အိမ္တြင္ တစ္ၿခားေခြးကို ေမြးၿမဴၿခင္းကို သူလက္မခံႏိုင္ၿခင္းပင္ၿဖစ္သည္။ ထိုေန႔ညတြင္ပင္ ထိုေခြးေလးအား ေနရာေဟာင္းသို႔  ၿပန္ပို႔လိုက္ရသည္။ တိုးဝါး အလြန္ သဝန္တိုတတ္ပါသည္။

ပ်င္းတဲ႔အခါတိုင္း တိုးဝါးႏွင္႔ လမ္းေပၚမွာ စလို႔ ေၿပးတမ္းလုိက္တမ္း ကစား ၿဖစ္ပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္လည္း စသလို၊ သူကလည္း စတတ္ပါသည္။ တစ္ခါတစ္ရံတြင္ေတာ႔ သူႏွင္႔အတူတူ သူ႔လက္ႏွစ္ဖက္ကို အေပၚဆြဲတင္ကာ လူလို ေၿခႏွစ္ေခ်ာင္းပဲ ရပ္ေစၿပီး အတူတူ တြဲကၾကပါသည္။ ထိုအခါမ်ဳိးဆိုရင္ လွ်ာေလး တစ္လစ္ တစ္လစ္ၿဖင္႔ ေခါင္းေလး ဟိုဖက္ၾကည့္လိုက္၊ ဒီဖက္ၾကည့္လိုက္လုပ္ကာ ကြ်န္ေတာ္ ဆြဲေခၚရာ သူ႔ေၿခလွမ္းေတြ လိုက္လွမ္းလို႔ ကေနေသာ သူ႔ကို ကြ်န္ေတာ္ၾကည့္လို႔ ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ႔ရပါသည္။

ကြ်န္ေတာ္တို႔ ရက္ရွည္ခရီးသြားၿပီးလို႔ ၿပန္လာတိုင္း အေပ်ာ္ဆံုးသူမွာ တိုးဝါးမ်ား ၿဖစ္ေနမလားဟု ထင္ရေလာက္ေအာင္ လူေတြထက္ ပိုၿပီး အူၿမဴးၿပတတ္သူပင္ ၿဖစ္သည္။ ၿပန္ေရာက္လာတိုင္း လူကို ေၿပးေၿပးဖက္တတ္သည္။ လူေပၚကိုလည္း ခုန္ခုန္တတ္ၿပီး လွ်ာၿဖင္႔ လ်က္ေသးသည္။ ဒါ႔အၿပင္ လူကို ပတ္ခ်ာလည္ အၾကိမ္ၾကိမ္ပတ္လို႔ သြားေလရာ ေနာက္ကို လိုက္လာေလ႔ရွိသူပင္ၿဖစ္သည္။

အိမ္အၿပင္မွာ အိပ္ရေလ႔ရွိေသာ တိုးဝါး၏  အိပ္ယာဆိုသည္မွာ ဂြန္နီအိတ္အခင္းပင္ ၿဖစ္သည္။ ေဆာင္းတြင္းဖက္တြင္ အရမ္းခ်မ္းေသာအခါ တိုးဝါးသည္ မေနႏိုင္ေတာ႔လို႔ထင္သည္ အိမ္တံခါးကို သူ႔လက္ၿဖင္႔ အခါခါ ပုတ္၊ ၿခစ္ကာ ကြ်န္ေတာ္တို႔ကို ႏိုးေလေတာ႔သည္။ ထိုေနာက္ပိုင္း ေဆာင္းတြင္းဆိုလွ်င္ တိုးဝါးသည္ အိမ္အတြင္းမွာ အိပ္ဖို႔ ပါမစ္ရခဲ႔သည္။

အရြယ္ေရာက္လာၿပီးေသာ တိုးဝါးသည္ ဗမာၿပည္က ေခြးေတြလို ခႏၵာကိုယ္ ေသးေသးေလး မဟုတ္ေတာ႔ပါ။ အေတာ္ထြားလာခဲ႔သည္။ လမ္းထဲတြင္ ငယ္စဥ္က သူ႔အား အႏိုင္က်င္႔ခဲ႔ေသာ ေဘာ္ဘီသည္ သူမာန္လုိက္ၿပီ ဆိုတာႏွင္႔ အမွီးကုတ္၊ ေခါင္းငုံ႔ေနခဲ႔ရေတာ႔သည္။ တိုးဝါးသည္ ဖိုက္တာ ၿဖစ္လာခဲ႔သည္။ တိုးဝါးသည္ ရပ္ကြက္ထဲတြင္ ေခြး သံုး၊ ေလးေကာင္ေလာက္ကို အသာေလး ယွဥ္ကိုက္လာႏိုင္ခဲ႔သည္။ သူ႔ဆိုရင္ ေခြးတင္မဟုတ္ လူေတြပါ ေၾကာက္လာရသည္။

ကြ်န္ေတာ္တို႔ အိမ္ေရွ့တြင္ ပံုမက်၊ ပန္းမက် မ်က္စိေနာက္စရာ ပံုစံၿဖင္႔ ၿဖတ္သြားလွ်င္ တိုးဝါးက ကိုက္ၿပီးသားပင္ ၿဖစ္သည္။ ထိုအခါမ်ဳိးဆိုရင္ အိမ္က ေဆးဖိုး လိုက္ေပးရၿမဲၿဖစ္သည္။ သူကကိုက္ၿပီးလွ်င္ သြားပုန္းေနတတ္ေသးသည္။ သူ႔ကို ဆူေတာ႔မည္ဆိုတာ သိေသာေၾကာင္႔ ၿဖစ္သည္။ သူကကိုက္လိုက္၊ ေဆးဖိုးလိုက္ေပးရႏွင္႔ ေတာ္ေတာ္ ဆိုးပါသည္။ တစ္ခါ မွတ္မိေသး၏ ေရွ့ဖက္အိမ္က ေမာင္ႏွစ္မ သံုးေယာက္ကို မနက္၊ ေန႔လည္၊ ညေန အခ်ိန္ခြဲကာကိုက္ခ်လိုက္ၿခင္းပင္ၿဖစ္သည္။ အိမ္ကလည္း တစ္ရက္ထဲ သံုးၾကိမ္ ေဆးခန္းလိုက္ပို႔ေပးလိုက္ရသည္။

ထိုသို႔ခြင္႔မလြတ္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ကိုက္ေတာ႔ တိုးဝါးကို ဆံုးမခ်င္မိသည္။ သူ႔အား ရိုက္ရန္လိုက္ရွာလွ်င္ ေတာ္ေတာ္ႏွင္႔ မေတြ႔တတ္ပါ။ ေတြ႔လို႔ သူ႔အၿပစ္ၾကီး အရမ္းမရွိပဲနဲ႔ အရမ္းရိုက္လွ်င္ေတာ႔ သူက စိတ္ဆိုးပါသည္။ ၿပန္ၿပီး မာန္ဖီတတ္ပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္႔ကိုလည္း သူကစိတ္ၿပန္တိုတတ္ေသးသည္။ တစ္ခါတစ္ခါ ၿပန္ကိုက္ခ်င္ေသးသည္။ သူဘယ္ေတာ႔မွ ဘာမွၿပန္မလုပ္ရဲတာဆိုလို႔ အေဖပဲ ရွိသည္။ သူက အေဖ႔ကိုေတာ႔ ဘာေၾကာင္႔မွန္း မသိ ေၾကာက္တာလား၊ ရိုေသတာလားေတာ႔မသိ၊ အေဖစိတ္ဆိုးလို႔ ရိုက္လွ်င္လည္း သူငံု့ခံေနတတ္သည္။ ကြ်န္ေတာ္ေတာင္ သူ႔ကို အဲ႔လို ဆံုးမလို႔ မရခဲ႔ပါ။

ထိုသုိ႔သူ႔အား ဆံုးမလိုက္လွ်င္ သူက အိမ္က သံုး ၊ေလးရက္ထြက္သြားတတ္ပါသည္။ စိတ္မေကာင္း ၿဖစ္လို႔လား၊ စိတ္တိုလို႔လားေတာ႔မသိပါ၊ ေသခ်ာတာကေတာ႔ သူအိမ္ၿပန္မလာပါ။ သူစိတ္ေၿပေလာက္ေတာ႔မွ အိမ္ၿပန္လာတတ္ပါသည္။ ဒီလိုႏွင္႔ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား တိုးဝါးကို ပိုခ်စ္လာပါသည္။ တိုးဝါးရွိေတာ႔ လမ္းလံု၊ အိမ္လံု ၿဖစ္လာခဲ႔ၿခင္းပင္ၿဖစ္သည္။ ထိုနည္းတူ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားလည္း တိုးဝါးအား မုန္းလာၾကပါသည္။

ထို႔ေၾကာင္႔ တိုးဝါးကို နည္းအမ်ဳိးမ်ဳိးၿဖင္႔ သတ္ဖို႔ၾကိဳးစားၾကေတာ႔သည္။ အထူးသၿဖင္႔ အသားေပၚ အဆိပ္လူးၿပီး ေကြ်းသတ္ၾကၿခင္းပင္ၿဖစ္သည္။ တိုးဝါးကလည္း လည္သည္ဟု ဆိုရမည္။ ဘယ္ေတာ႔မွ အဆိပ္ေကြ်းၿပီး သတ္လို႔မရခဲ႔ပါ။ ဒါေၾကာင္႔ တိုးဝါးအား ဓါးၿဖင္႔ ခုတ္သတ္ၾကပါသည္။ တစ္ေန႔ တိုးဝါး သူ႔ရဲ႕ ေခ်ာေမာတဲ႔ မ်က္ႏွာေပၚမွာ အလ်ားလိုက္ ဓါးခုတ္ခံထားရတဲ႔ ဒဏ္ရာၾကီးရယ္၊ ခႏၵာကိုယ္ေပၚမွာ၊ ေၿခေထာက္ေတြမွာ ဓါးဒဏ္ရာဗလပြရယ္ၿဖစ္ကာ ေသြးသံရဲရဲ ၿဖင္႔ အိမ္သို႔ ၿပန္လာခဲ႔သည္။ သူ႔ဘဝမွာ အၾကီးက်ယ္ဆံုး ဒဏ္ရာ ဒဏ္ခ်က္ေတြပင္ ၿဖစ္သည္။ သူဘာေတြ ၿဖစ္ခဲ႔သလဲ၊ ဘယ္သူေတြ လုပ္လိုက္သလဲ။ ကြ်န္ေတာ္႔တို႔ မသိခဲ႔ပါ။ သူ႔ကို အေကာင္းဆံုး ကုသေပးခဲ႔ရသည္။

ေနာက္ပိုင္း ကြ်န္ေတာ္က အိမ္မွာ သိပ္မေနၿဖစ္ေတာ႔ တိုးဝါးႏွင္႔ သိပ္မေတြ႔ၿဖစ္ေတာ႔ပါ။ အိမ္ၿပန္လာလို႔ ကြ်န္ေတာ္႔ကို ေတြ႔တဲ႔အခါတိုင္းေတာ႔ တိုးဝါးက ေပ်ာ္ရႊင္ဝမ္းသာစြာ အူလိုက္လွဲလိုက္ ၾကိဳဆိုၿမဲၿဖစ္သည္။ တစ္ေန႔ ကြ်န္ေတာ္ အိမ္ၿပန္လာခ်ိန္မွာ ခါတိုင္းလို တိုးဝါး ထြက္လာကာ ႏွဳတ္ဆက္တာ မေတြ႔လို႔ ေမးခ်ိန္မွာ.....သူတို႔က ကြ်န္ေတာ္႔ကို ေၿပာၾကပါသည္။

"တိုးဝါးက သူေသရင္ အိမ္ကလူေတြ စိတ္မေကာင္းၿဖစ္ၾကမွာ သိလို႔ထင္တယ္ အိမ္ကထြက္သြားၿပီးကတည္းက ၿပန္မလာေတာ႔ဘူး"

တိုးဝါးထြက္သြားခ်ိန္ ကြ်န္ေတာ္ အိမ္မွာမရွိခဲ႔ပါ။ ေနာက္ဆံုး သူထြက္သြားခ်ိန္မွာ သူသိပ္ေနမေကာင္းဘူးဟု ေၿပာၾကသည္။ သူထြက္သြားေတာ႔မယ္႔အခ်ိန္မွာ ကြ်န္ေတာ္႔ကို သူသတိရခဲ႔ရဲ႕လား။ သူ႔ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္မွာ ဘယ္လိုေနခဲ႔သလဲ။ ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ သူ႔ရဲ႕ ဆယ္ႏွစ္တာ သံေယာဇဥ္ဆိုတာ ကြ်န္ေတာ္႔ရင္မွာ တသက္စာ က်န္ေနခဲ႔တယ္ဆိုတာကို သူ႔ကို သိေစခ်င္သည္။ သူနဲ႔အတူ ၿဖတ္သန္းခဲ႔ၾကရေသာ အခ်ိန္ကာလတစ္ခုမွာ မေမ႔ႏိုင္တဲ႔ အမွတ္တရေတြ၊ ေပ်ာ္ရႊင္စရာေတြ အမ်ားၾကီး ရခဲ႔ၾကလို႔ ကြ်န္ေတာ္အပါအဝင္ မိသားစုဝင္အားလံုးက သူ႔ကို ေက်းဇူးတင္ၾကတယ္ဆိုတာ သူ႔ကို ေၿပာၿပခ်င္ေသးသည္။

သံသရာတစ္ေကြ႔မွာ တခဏသာ ေတြ႔ၾကေပမယ္႔ ဘယ္ခါမွ မေမ႔ပါဘူး တိုးဝါးရယ္လို႔...

ေရွးစာဆို
(မွတ္ခ်က္။ ။ တိုးဝါး မရွိေတာ႔တဲ႔ေနာက္ပိုင္း ဘယ္သတၱဝါမွာ ထပ္မေမြးၿဖစ္ေတာ႔ပါ)