မင္းသိခၤ မွားရင္ လွ်ာျဖတ္၊ ဂိုဘီ သဲကႏၱာရထဲ ပစ္

ၿငိမ္းခ်မ္းေအး| August 1, 2014 | Hits:10,610

l

ကြယ္လြန္သူ ေဗဒင္ဆရာ စာေရးဆရာ မင္းသိခၤ (ဓာတ္ပံု – aungkaungmon.net)

ျမန္မာတိုင္းမ္မွာ ဆရာ ေမာင္ေသြးသစ္ရဲ႕ ဆရာ မင္းသိခၤ အမွတ္တရ ေဆာင္းပါး နဲ႔ အေဟာ ကို ဖတ္ရေတာ့ အရင္ ဆရာ စံဇာဏီဘို ေရးခဲ့ဖူးတဲ့ ေထာင္တြင္း ဇာတ္လမ္းေတြ သတိရတယ္။ ယံုၾကည္ခ်က္၊ စိတ္ဓာတ္၊ ဝါသနာ အေလ်ာက္ ႏိုင္ငံေရး လုပ္ၾကေပမယ့္ ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသမားလည္း ပုထုဇဥ္ ေသြးနဲ႔ ကိုယ္ သားနဲ႔ကိုယ္ ခ်ည္း ဆိုေတာ့ လြတ္မယ့္ရက္ ေမွ်ာ္ၾကရတယ္။
စီးပြားေသာင္းက်န္း အက်ဥ္းသမား၊ ရာဇဝတ္အက်ဥ္းသား အားလံုးလည္း လူသားခ်ည္းမို႔ လြတ္ခ်င္ၾကတယ္။

ဆိုေတာ့ “လႊတ္ေၾကာင္” ေၾကာင္ ေနသူေတြ အဲ့တုန္းက ေထာင္ထဲ ရွိခဲ့တာေပါ့။ အခါႀကီး ရက္ႀကီးေတြ ကို ေမွ်ာ္၊ ေန႔ႀကီး ရက္ႀကီးေတြကို ေစာင့္၊ “ႏိုင္ငံေတာ္” ဆိုတဲ့ အသံကို ၾကားခ်င္ၾကတယ္။ ဘုရားႀကီး ထီးေတာ္တင္ရင္လည္း ေမွ်ာ္၊ စြယ္ေတာ္လာရင္ လည္း ေမွ်ာ္ “ေမွ်ာ္ေတာ္ေယာင္” ဇာတ္လမ္းခင္းၾကရတယ္။ ပုဒ္မ ၁၀ လိုမ်ိဳး ႏိုင္ငံေရး ပုဒ္မ အေရးေပၚစီမံမႈ ဥပေဒနဲ႔ ေထာင္က်ခံ ထိေနသူေတြရဲ႕ လႊတ္မိန္႔က အာဏာပိုင္ စစ္အစိုးရ သေဘာက အဓိက၊ အခ်ိန္ မေရြး လြတ္ႏိုင္ေတာ့ ဒီလိုပဲ သူတို႔ ေမွ်ာ္ၾကရတယ္။

ႏိုင္ငံေတာ္ရဲ႕ “မယားငယ္ ေပး ေပးတဲ့” ေစတနာ ဆိုတာေတြ၊ တပ္မေတာ္ ရဲ႕ “ပေထြးနဲ႔ အလား သဏၭာန္ တူတဲ့” စစ္မွန္တဲ့ သေဘာထား ဆိုတာေတြကို မယံုလိုလည္း ယံုခဲ့ရ၊ မပံုလိုလည္း ပံုခဲ့ရတယ္ ေပါ့။ အဲ့ဒီလို ေနာက္ခံမွာ လြတ္လပ္ေရးေန႔ နီးတဲ့တရက္ ဆရာ မင္းသိခၤက အျပတ္ေဟာတယ္ ဆိုပဲ။  “အားလံုး လြတ္မယ္၊ ႏိုင္ငံေတာ္ လာမယ္၊ မွားရင္ လွ်ာ ျဖတ္၊ ဂိုဘီ သဲကႏၱာရ ထဲ လႊတ္ပစ္” တဲ့။

မင္းသိခၤ ဆိုတာ နာမည္ႀကီး ေဗဒင္ဆရာႀကီး၊ စာေရးဆရာႀကီး လည္း ျဖစ္၊ လူေလးစား ၾကည္ညိဳ ခ်စ္ခင္မႈ မ်ားသူလည္းျဖစ္ေတာ့ ဒီ ေဟာကိန္းက အင္းစိန္ တေထာင္လံုးတင္ မက နယ္အသီးသီက ရဲဘက္ ေတြ အထိေတာင္ ပ်ံ႕ခဲ့ တယ္ ဆိုပဲ။ ဆရာႀကီး မင္းသိခၤ က လွ်ာျဖတ္ မယ္ေတာင္ ဆိုထားတာ၊ မမွားႏိုင္ဘူး ဆိုၿပီး အားလံုးလည္း ယုံၾကည္ ေမွ်ာ္လင့္ ေနခဲ့ၾကတာေပါ့။

ဒီလိုနဲ႔ လြတ္လပ္ေရးေန႔ ေရာက္လာေရာ ဆိုပါေတာ့။ အဲ့ဒီေန႔ မနက္ စားရတဲ့ ေထာင္ ပဲကုလားဟင္းက အရင္ေန႔ေတြက ထက္ ပိုေကာင္း သီးစံု၊ ငါးေျခာက္ဖတ္ကေလးေတြေတာင္ ေတြ႕ရတယ္။ စံဇာဏီဘိုကလည္း ဆရာမင္းသိခၤ တပည့္ ပီသစြာ ပဲကုလားဟင္း ေတြ ၾကည့္ၿပီး  “ကိုယ့္ဆရာက အရမ္းေတာ္တာ၊ ဒီေန႔အားလံုး လြတ္မွာ ေသခ်ာတယ္၊ ခု မနက္စာေတာင္ ဟင္းက ရွယ္ ပဲ” ဆိုၿပီး သူက ထပ္ဆင့္္ လွ်ာ တယားယားနဲ႔ အာမခံ တယ္ “ႏိုင္ငံေတာ္လာမယ္၊ မွားရင္ လွ်ာကိုျဖတ္၊ ဂိုဘီ သဲကႏၱာရထဲပစ္”။

ေန႔ခင္းဘက္က် ထူးထူးျခားျခား ေရေႏြးခါးႀကီးေတြ ေထာင္က တိုက္ေသးသတဲ့။ ဒါနဲ႔ ဒီေလာက္ ထူးျခားေနတာ ေသခ်ာၿပီဆိုၿပီ ကိုယ့္္ သိမ္းထားတဲ့ ရိကၡာထုပ္ေတြေတာင္ ဗံုးေပါလေအာ အကုန္ စားပစ္ၾကတယ္တဲ့။ ဒီလိုနဲ႔ ညေရာက္ ၈ နာရီ သတင္းကို ေထာင္ဝါဒါ ရဲ႕ ေရဒီယို ကေန နားစြင့္ၾကတာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးမ်ားရဲ႕ တံတားဖြင့္ပြဲေတြ၊ ညစာစားပြဲ ေတြ သတင္းကုန္လို႔ မိုးေလဝသ သာ ေၾကညာ တယ္ “လႊတ္” သတင္း မပါဘူးတဲ့။

အဲ့ဒီအခ်ိန္ မင္းသားႀကီး ေအာင္လြင္ ဆီက တရႊီးရႊီး တရႊမ္းရႊမ္း အသံၾကားရတယ္။  “ဘႀကီးေအာင္ ဘာလုပ္ေနတာလဲ” ဝိုင္းေမးၾကေတာ့ “ဗိုလ္ခ လွ်ာ သြားျဖတ္မလို႔ေဟ့၊ အခု ဓားေသြးေနတာ” လို႔ ေျဖသတဲ့၊ အားလံုးလည္း စိတ္ပ်က္ေနၾကေပမယ့္ ပြဲက်ၿပီး ရယ္ရယ္ေမာေမာ ျဖစ္သြားတယ္။

မနက္လင္းေတာ့ မင္းသိခၤလည္း သူ႔ စကားအတိုင္း လွ်ာျဖတ္တဲ့ အေနနဲ႔ စကားမေျပာ၊ ဝစီပိတ္ က်င့္ရေတာ့တယ္။ ၾကားက ဝင္ အာမခံတဲ့ တပည့္ေက်ာ္ စံဇာဏီဘိုလည္း အျပင္ထြက္ရင္ ပါးစပ္ အဝတ္စည္း ထြက္ရတယ္တဲ့။ ဆရာ မင္းသိခၤ စကားမေျပာေတာ့ အားလံုးက ဘာျဖစ္သလဲ ေမးၾကတယ္၊ လွ်ာျဖတ္တဲ့ အေၾကာင္း စကားေတြ ကားကုန္၊ ေထာင္ထဲမွာ ဆူကုန္တာေပါ့။ အဲ့ေတာ့ ေထာင္မွဴး က ေရာက္လာၿပီး  “ဆရာ ခ မမွားပါဘူး၊ ႏိုင္ငံေတာ္ အဆင့္ မဟုတ္ေပမယ့္ ျပည္ထဲေရးဝန္ႀကီး အမိ္န္႔နဲ႔ ေလွ်ာ့မိန္႔၊ လြတ္မိန္႔ေတြ က်လာပါၿပီ၊ ရဲဘက္တခ်ိဳ႕လည္း လြတ္ၾကပါတယ္” ဆိုေတာ့မွ ဆရာမင္းသိခၤလည္း ပါးစပ္ ဟႏိုင္ စေနေမာင္ေမာင္ စတိုင္ ငါးသံုးလံုး ေဆးလိပ္ခဲႏိုင္ေတာ့တယ္ ဆိုတယ္။ ဆရာမင္းသိခၤ ရဲ႕ “မွားရင္ လွ်ာျဖတ္၊ ဂိုဘီ သဲကႏၱာရထဲပစ္” ေဟာခ်က္က အဲ့ဒီ ျဖစ္စဥ္ တခုတည္း မဟုတ္ေသးပါဘူး။

၁၉၈၈ ေနာက္ပိုင္း နဝတ အစိုးရေခတ္ ပထမဆံုး ေသဒဏ္က်တဲ့ ျမေဂါင္ကိုလည္း  “ကိုယ့္လူ မေသပါဘူး၊ လြတ္မွာပါ” ေဟာေတာ္မူ သတဲ့။ ေနာက္ဆံုး အယူခံေတာင္ ရံႈးလို႔ ေထာင္ဝန္ထမ္းေတြက ျမေဂါင္ အတြက္ ႀကိဳးေပးေတာင္ က်င့္ေနၾကၿပီ၊ ႀကိဳးေပးဖို႔ ၂ ရက္ပဲ လိုခ်ိန္ မင္းသိခၤ က ဒီလို ေဟာေတာ့ တေထာင္္လံုး ပြက္ေလာရိုက္ကုန္ၾကတာေပါ့။ ထံုးစံ အတိုင္း “ဆရာ ခ ေဟာ၊ ျမေဂါင္ မေသ၊ မွားရင္ လွ်ာျဖတ္၊ ဂိုဘီ သဲကႏၱာရထဲပစ္” ေတြ ျဖစ္ကုန္ၾကတယ္ ဆိုတယ္။

လူတိုင္းကလည္း ဒါဆို က်န္တာ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး၊ “ႏိုင္ငံေတာ္” လာတာ ပဲ ျဖစ္ရမယ္ ဆိုၿပီး ကိုယ့္အတြက္ပါ ပို ေပ်ာ္ကုန္ၾကသတဲ့။ စီးပြားေရး ေထာင္က် သူေဌး တေယာက္ကလည္း မုန္႔ ေတြ ေဝတယ္၊ တကယ္ “ႏိုင္ငံေတာ္” လာရင္ ဆရာ ခ အပါအဝင္ အားလံုးကို ထပ္ၿပီး ျပဳစုဦးမယ္ ဆိုတယ္။

ေနာက္ေန႔ တကယ္ပဲ လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္ ေရာက္လာတယ္။ အားလံုး ကြင္းလံုးကၽြတ္ လြတ္ၾကတာ မဟုတ္ေပမယ့္ ေသဒဏ္သမား ကၽြန္းဒဏ္ ျဖစ္၊ ကၽြန္းသမားေတြ ၁၀ ႏွစ္ ျဖစ္၊ ၁၀ ႏွစ္က်သူေတြ ၅ ႏွစ္ျဖစ္ ထက္ဝက္ ေလွ်ာ့ရက္ေတြ ရၾကတယ္။ ျမေဂါင္လည္္း ႀကိဳးေပးခံရဖို႔ ၂ ရက္ အလိုမွာ ေသကံမေရာက္၊ အသက္မေပ်ာက္ ျဖစ္ခဲ့ဖူးတယ္ ဆိုတယ္။

အခုလည္း ဆရာ ေမာင္ေသြးသစ္ စာ အရ ဆရာ ေမာင္ဝံသ ေျပာခဲ့ဖူးတယ္ ဆိုတဲ့ ဆရာမင္းသိခၤရဲ႕ ႏွစ္ေပါင္း ၂၀ ေက်ာ္က ေဟာကိန္း  “၂၀၁၅ ခုႏွစ္၊ ဒီဇင္ဘာလ ၂၁ ရက္ေန႔မွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ တိုင္းျပည္ကို အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ မုခ် ရမယ္” ဆိုတာ လာျပန္ပါၿပီ။ ဆရာ ခ ထံုးစံ အတိုင္း “မွားရင္ လွ်ာျဖတ္၊ ဂိုဘီ သဲကႏၱာရထဲ ပစ္” ေဟာကိန္း ေနာက္တခုေပါ့။ ဒီ ေဟာကိန္းကေတာ့ ျပည္သူ အေပါင္း ၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲ ကတည္းက ေမွ်ာ္လင့္ေနၾကတဲ့ ေဟာကိန္းလည္း ျဖစ္တယ္။

မင္းသိခၤ ဒီလို တကယ္ ေဟာခဲ့၊ မေဟာခဲ့ က ေမာင္ဝံသ လည္း ဆံုးၿပီ၊ ဆရာ ခ ကိုယ္တိုင္ လည္း မရွိေတာ့ၿပီ မို႔ တပ္အပ္ ေသခ်ာေအာင္ အတည္ျပဳခ်က္ေတာ့ ယူလို႔ မရေတာ့ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဆရာ ေမာင္ေသြးသစ္ က ဆရာ ေမာင္ဝံသ မေျပာခဲ့ဘဲနဲ႔ေတာ့ အခုလို မေရးေလာက္္ပါဘူး။ ဆရာေမာင္ဝံသလည္း ဆရာမင္းသိခၤ အဲ့တုန္းက တကယ္ မေဟာခဲ့ဘဲ လုပ္ၾကံေျပာခဲ့စရာ အေၾကာင္းမရွိဘူး။

ဒါ့အျပင္ စစ္အာဏာရွင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးမ်ား ေခတ္အဆက္ဆက္ အာဏာတည္ျမဲေရး အတြက္ ေဗဒင္ေတြ၊ ယၾတာေတြ ေနာက္လိုက္ခဲ့ၾကတာ၊ ယံုခဲ့ၾကတာ ဟိုးေလးတေက်ာ္ ျပည္သူမ်ား အသိပါပဲ။ တံတားေနာက္ျပန္ဆင္းရတာက အစ၊ ဘုရားေရႊခ်၊ ထီးေတာ္ တင္တာ အဆံုး ယၾတာအမ်ိဳးမ်ိဳး ေခ်ခဲ့ၾကတယ္၊ ဘိုးေတာ္အစံုစံုကို ဆည္းကပ္ခဲ့ၾကတယ္။ အခုလည္း မင္းသိခၤကို လူႀကီးမ်ား အတင္းအက်ပ္ ေဟာကိန္းထုတ္ခိုင္းခဲ့တယ္ ဆိုတာ အာဏာတည္ျမဲလိုသူတို႔ရဲ႕ ဓေလ့ အရ အမ်ားႀကီး ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ဆိုေတာ့ ဆရာ ခ ဒီလို တကယ္ ေဟာခဲ့တယ္လို႔ပဲ ယူဆရမယ္။

ဒါေပမယ့္ ဒီ ေဟာကိန္း မွန္ဖို႔ကေတာ့ အရင္ ေဟာကိန္းေတြလို “ႏိုင္ငံေတာ္” ကို ေမွ်ာ္လို႔ မရေတာ့ပါ။ ဒီတခါ “ႏိုင္ငံေတာ္” က ကယ္ မွာ မဟုတ္ပါ။ မကယ္တဲ့ အျပင္ ဒီ ေဟာကိန္း မမွန္ေအာင္ေတာင္ “ႏိုင္ငံေတာ္” ဆိုတာကို အလြဲသံုးစားလုပ္ “အာဏာ” ကို ခ်ဳပ္ကိုင္ထားတဲ့သူေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳး ၾကံစည္ေနၾကတာ မ်က္ျမင္ပါ။ အစြန္းေရာက္ အမ်ိဳးသားေရး မိႈင္းလံုးေတြ၊ ေကာ္မရွင္နဲ႔ေပါင္း ေရြးေကာက္ပြဲ မဲဆြယ္ပြဲ ကန္႔သတ္မႈမ်ား က အစ၊ သမၼတ အရည္အခ်င္း ကန္႔သတ္ခ်က္ ဖြဲ႕စည္းပံု မျပင္ေရး တင္းခံတာမ်ိဳး အလယ္ကေန အခ်ိဳးက် ေရြးေကာက္ပြဲစနစ္ က်င့္သံုးဖို႔ ၾကံစည္ေနတာမ်ိဳးေတြ အထိ တိုက္နည္းမ်ိဳးစံု၊ ဖ်က္နည္းမ်ိဳးစံုနဲ႔ “ကလိမ္ေစ့ ျငမ္းဆင္ ၿငိမ္ပိလမ္းစဥ္” အင္တိုက္အားတိုက္ ေဆာင္ရြက္ေနၾကတာ အားလံုး အသိပါပဲ။

အခု ဆရာ ေမာင္ေသြးသစ္ ေဆာင္းပါး က အစျပန္ေဖာ္မႈေၾကာင့္ ဆရာမင္းသိခရဲ႕ ေဟာကိန္းကို ျပန္သတိရၾကလို႔ ပိုေတာင္ ေၾကာက္လန္႔ၿပီး ေအာက္လမ္းနည္း၊ အထက္လမ္းနည္း မ်ိဳးစံု အတြင္းႀကိတ္ၾကံေနမွာ ျမင္ေယာင္မိပါရဲ႕။ ေၾကာက္ပါတယ္ ဆိုမွ မင္းသိခၤရဲ႕ နာမည္ေက်ာ္ “မွားရင္ လွ်ာျဖတ္၊ ဂိုဘီ သဲကႏၱာရထဲ ပစ္” ေဟာကိန္းနဲ႔ လာေျခာက္ေနတယ္ဆိုၿပီး ေၾကာက္ကန္ ဆက္ကန္ဦးမွာလည္း အေသအခ်ာပါပဲ။

ဆိုေတာ့ ဒီ ေဟာကိန္းမွန္ဖို႔ရာ ဒီ/ခ်ဳပ္ နဲ႔ ၈၈ မ်ိဳးဆက္ ဦးေဆာင္တဲ့ ဒီမိုကေရစီ အင္အားစု ဘက္က ၂၀၁၅ မတိုင္မီ က်န္ရွိတဲ့ အခ်ိိန္မွာ လိမၼာ ပါးနပ္စြာနဲ႔ ႏိုင္ငံေရး ကစားကြက္ေတြကို လွ်င္ျမန္ သြက္လက္ ေရႊ႕ႏိုင္ဖို႔လိုေနပါတယ္။  ဒီ/ခ်ဳပ္ နဲ႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို အမ်ိဳး၊ ဘာသာ၊ သာသနာ နဲ႔ လွည့္ရန္တိုက္ေပး အမ်ိဳးမ်ိဳး ေသြးထိုး အပုပ္ခ်ခဲ့ၾကေပမယ့္ လက္ရွိတိုင္ လူထု ေထာက္ခံမႈ အရွိဆံုး ဆိုတာ ျငင္းမရပါ။  ဗမာ့ဒီမိုကေရစီ အေျပာင္းအလဲ လမ္းဟာ လူထုေခါင္းေဆာင္ အစစ္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အာဏာယူႏိုင္တဲ့ ေန႔က်မွ အဆင့္တဆင့္တက္ ခရီးလမ္းပန္းေျမာက္မယ္ ဆိုၿပီး ျပည္တြင္း၊ ျပည္ပ ႏိုင္ငံေရး ေလ့လာသူ ပညာရွင္မ်ား နဲ႔ ႏိုင္ငံတကာကလည္း အျမဲ သံုးသပ္ေနၾကတာပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ စစ္တပ္ ထိန္းခ်ဳပ္ခံ ဗမာ့ႏိုင္ငံေရး မွာ လူထု ေထာက္ခံမႈ တခုတည္းနဲ႔ ႏိုင္ငံေရး အာဏာ မယူႏိုင္ေၾကာင္းက သင္ခန္းစာ ယူစရာ ေအာတိုက္ ရင္နာဖြယ္ ေတြ႕ၾကံဳခဲ့ရပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ဆံုးသြားတာ ၆ ႏွစ္ျပည့္ခဲ့ၿပီ ျဖစ္တဲ့ ဆရာမင္းသိခၤ တေယာက္ မဟာၿမိဳင္ ေတာအလယ္ တေနရာကေန “လွ်ာျဖတ္၊ ဂိုဘီ သဲကႏၱာရထဲ ပစ္” ဝစီပိတ္ မက်င့္ရေလေအာင္ နဲ႔ ျပည္သူ အေပါင္းရဲ႕ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ဆႏၵ အမွန္တကယ္ ျပည့္ဖို႔ရာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ နဲ႔ ဒီ/ခ်ဳပ္ ဦးေဆာင္တဲ့ ဒီမိုကေရစီအင္အားုစု အေနနဲ႔ တာထြက္လည္း မွန္ခဲ့သလို၊ သက္လံုလည္း ဆက္လက္ ေကာင္းရင္း ဒီမိုကေရစီ ခရီးၾကမ္းကို လူထု အေျခခံ လႊတ္ေတာ္ အတြင္း၊ ျပင္ပ အင္အား အမ်ိဳးမ်ိဳးသံုး၊ အၾကမ္းမဖက္ တန္ျပန္ တိုက္နည္း အစံုစံု ထုတ္၊ ပရိယာယ္ေဝဝုစ္ အဖံုဖံု နဲ႔ အခုထက္ အားသြန္ခြန္စိုက္ စုစည္းညီညာ ေလွ်ာက္လွမ္းႏိုင္ကာ ၂၀၁၅ မွာ ဒီမိုကေရစီ ေအာင္ပန္းဆြတ္ ပန္းတိုင္ အမွန္ ေရာက္ႏိုင္ဖို႔ရာ ေမွ်ာ္လင့္မိေၾကာင္းပါ ခင္ဗ်ား။

(ၿငိမ္းခ်မ္းေအးသည္ အြန္လိုင္း မီဒီယာမ်ားတြင္ မ်က္ေမွာက္ ေရးရာႏွင့္ အေထြအေထြ အာေဘာ္ ေဆာင္းပါးမ်ား ေရးသားေနသူ တေယာက္ ျဖစ္သည္။  ေဆာင္းပါး ပါ အာေဘာ္ ႏွင့္ ပတ္သက္၍ ေဝဖန္ ေဆြးေႏြးလိုပါက nyeinchanaye81@gmail.com ထံ စာေရး ဆက္သြယ္ႏိုင္သည္။)

http://burma.irrawaddy.org/opinion/viewpoint/2014/08/01/62637.html