ျပည္ပအကူအညီႏွင့္ စီးပြားေရးတိုးတက္မႈ ခင္ေမာင္ညိဳ (ေဘာဂေဗဒ)
|
4:33 AM |
No မွတ္ခ်က္ |
သုေတသနအသစ္မ်ားက ဖြံ႔ၿဖိဳးေရးအကူအညီမ်ားသည္စီးပြားေရးတိုးတက္မႈကို အေထာက္အကူျဖစ္ေစသည္ဟု ဆိုၾကသည္။
လြန္ခဲ့သည့္ႏွစ္ငါးဆယ္က ကုလသမဂၢ ကုန္သြယ္ေရးႏွင့္ဖြ႔ံၿဖိဳးေရးညီလာခံ၌ ခ်မ္းသာသည့္ ႏိုင္ငံမ်ားအေနျဖင့္ဆင္း ရဲသည့္ႏိုင္ငံမ်ားကို ဆင္းရဲႏြမ္းပါးမႈေလွ်ာ့ခ်ေရး၊ စီးပြားေရးတိုးတက္မႈရရွိေရးအတြက္အကူအညီမည္မွ်ေပးသင့္သည္ကို ေဆြးေႏြးၾကသည္။ ေနာက္ဆံုးတြင္ ကုလသမဂၢက ခ်မ္းသာသည့္ႏိုင္ငံမ်ား၏တိုင္းျပည္ဝင္ေငြမွ (၀.၇)ရာခိုင္ႏႈန္းကို ေပးသင့္ သည္ဟုဆိုခဲ့ၿပီး ထိုအခ်က္ကို ေနာင္မဆံုးႏိုင္သည့္ႏိုင္ငံတကာအစည္းအေဝးမ်ား၌ဆက္လက္ထပ္ေလာင္း အတည္ျပဳခဲ့ၾက သည္။ သို႔ေသာ္လည္း ထိုရည္မွန္းခ်က္ကို ႏုိင္ငံအခ်ဳိ႕ကသာျဖည့္ျပည့္မီခဲ့ၾကသည္။
လက္ေတြ႔တြင္ ၁၉၆၀ျပည့္လြန္ႏွစ္မ်ားက ေဒၚလာ(၄၀)ဘီလီယံမွ်သာရွိေသာ ဖြံ႔ၿဖိဳးေရးအကူအညီမ်ားသည္ဆက္တိုက္တိုးပြားလာခဲ့ရာ ၂၀၁၃တြင္ ေဒၚလာ(၁၃၄.၈) ဘီလီယံထိ ရွိလာခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္လည္းေဘာဂေဗဒပညာရွင္မ်ားအၾကား၌ အကူအညီေပး၍ အက်ဳိးရွိသည္ဆိုလွ်င္ မည္မွ် အက်ဳိးရွိသည္ဟု ျငင္းခံုေဆြးေႏြးၾကဆဲျဖစ္သည္။အကူအညီဟုဆိုရာတြင္ ဒုကၡသည္မ်ားကို စားနပ္ရိကၡါမ်ားႏွင့္ ေနထိုင္စရာတဲမ်ားေပးျခင္းမွအစေငြသားေပးျခင္းအဆံုး ဆင္းရဲေသာႏိုင္ငံမ်ား၏ ဘတ္ဂ်က္ထဲသို႔ေငြျဖည့္ေပးျခင္းအဆံုး နည္းမ်ဳိးစံုပါဝင္သည္။အလွဴရွင္ႏိုင္ငံမ်ားက အကူအညီ၏ အဓိပၸါယ္ကို ထပ္မံ၍ ခ်ဲ႕ထြင္ဖြင့္ဆိုၾကသည္။ ထိုနည္းအားျဖင့္သူတို႔ကိုရက္ေရာသည္ဟု ထင္စရာျဖစ္သြားေစသည္။ သို႔ေသာ္လည္း အမ်ားအားျဖင့္ ဆင္းရဲေသာႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံ၏ထုတ္လုပ္မႈစြမ္းအားျမင့္မားေရးအတြက္ လမ္းမ်ား၊ ေက်ာင္းမ်ား၊ မိခင္က်န္းမာေရး ကဲ့သုိ႔ေသာနယ္ပယ္မ်ားတြင္ရင္းႏွီးျမွပ္ႏွံျခင္းျဖစ္သည္။
ကုလသမဂၢကဆင္းရဲႏြမ္းပါးမႈကိုတိုက္ဖ်က္သည့္ နက္တစ္ခုအျဖစ္ အကူအညီေပးျခင္းကို႐ႈျမင္သည့္အခ်ိန္၌အခ်ဳိ႕သူတို႔က ၾကြက္ တြင္းထဲ ေငြေလာင္းထည့္သကဲ့ အလဟႆျဖစ္ေစသည္ဟု ႐ႈျမင္ၾကသည္။ ေဝဖန္သူတို႔ကမႈအကူ အညီေပးျခင္းသည္ အကူအညီလက္ခံရရွိသူမ်ားအေနျဖင့္ မွွီခိုအားထားစိတ္ကိုျဖစ္ေပၚေစသည္။ဖိႏွိပ္ေသာ (သို႔မဟုတ္) အရည္ အခ်င္းႏွိမ့္ေသာ အစိုးရကို အားေပးရာေရာက္သည္။ ထိုႏိုင္ငံ၏ေငြေၾကးတန္ဖိုးကိုျမင့္တင္ေပးလိုက္ၿပီး ပို႔ကုန္မ်ား၏ ယွဥ္ၿပိဳင္ ႏိုင္စြမ္းကိုက်ဆင္းေစသည္ဟုဆိုသည္။၄င္းတို႔က အကယ္၍အကူအညီသည္ အမွန္တကယ္ ထိေရာက္မႈရွိလွ်င္ ဆင္းရဲသည့္ ႏိုင္ငံမ်ားအေနျဖင့္ဆယ္စုႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာအတြင္း ၾကြယ္ဝခ်မ္းသာလာသင့္သည္ဟု ျမင္သည္။ အမွန္တကယ္တြင္ ၄င္းတို႔ခ်မ္းသာ ၾကြယ္ဝလာျခင္းမရွိၾကေပ။
အကူအညီေပးျခင္းကို ေထာက္ခံသူတို႔ကအမွန္တကယ္ပင္ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးသူမ်ားကိုဆင္းရဲတြင္း မွကယ္ထုတ္ ေပးႏိုင္သည္ဟု ဆိုသည္။ သို႔ေသာ္ ခ်မ္းသာေသာႏိုင္ငံမ်ားအေနျဖင့္လံုလံုေလာက္ေလာက္ ေပးျခင္းမရွိဟု ျငင္းဆိုၾကသည္။ ဥပမာအားျဖင့္ ေတာမီးေလာင္ေနသည့္အေျခအေန၌မီးသတ္ယာဥ္ပို႔လိုက္သည္ႏွင့္တူသည္။ အကယ္၍သာ လံုလံုေလာက္ေလာက္ မ်ားမ်ားစားစားေပးလွ်င္အက်ဳိးရွိႏိုင္သည္ဟု ျပန္၍ျငင္းခံုၾကသည္။
ဖြံ႔ၿဖိဳးေရးအကူအညီကစီးပြားေရးတိုးတက္မႈအေပၚ အက်ဳိးသက္ေရာက္မႈကိုေလ့လာရာတြင္ အေၾကာင္းအက်ဳိး စပ္ဆက္မႈသည္ရွင္းရွင္းလင္းလင္းမရွိေၾကာင္း ေတြ႔ရသည္။ ခ်မ္းသာသည့္ႏိုင္ငံမ်ားက ဆင္းရဲသည့္ႏိုင္ငံမ်ားကိုေငြေၾကး မေပးဘဲ၊ ၄င္းတို႔၏ စီးပြားေရးအဆာက္အအုံမ်ား အေထာက္အကူျဖစ္သည့္ မူဝါဒမ်ားခ်မွတ္အေကာင္အထည္ ေဖာ္ေပးသင့္သည္ဟု ျမင္ၾကသည္။ တဖက္၌ တိုးတက္မႈအနိမ့္ဆံုးႏိုင္ငံမ်ားသုိ႔အကူအညီမ်ားမ်ားဝင္လာေၾကာင္းေတြ႔ရ သည္။ ထိုသာဓကႏွစ္ခုစလံုး၌ အကူအညီေၾကာင့္ တိုးတက္မႈျဖစ္ေစေၾကာင္းေတြ႔ရသည္။
ထိုျပႆနာကိုေျဖရွင္းရန္အတြက္ ေဘာဂေဗဒပညာရွင္မ်ားက အကူအညီအနည္းအမ်ားျဖစ္ရျခင္းအေၾကာင္းအရင္း ကိုေလ့လာၾကသည္။ ထိုအေၾကာင္းအရင္းကို ေလ့လာရန္လည္းခက္ခဲသည္။ တခ်ဳိ႕က ဆင္းရဲေသာႏိုင္ငံမ်ား၏လူဦးေရ(သို႔ မဟုတ္) ကိုလိုနီလက္ေအာက္က်ေရာက္မႈ စသည္တို႔ကိုထည့္တြက္ၾကသည္။ မၾကာေသးမီက ထြက္ေပၚလာေသာသုေတ သနစာတမ္းတစ္ေစာင္၌ တျခားကိန္းရွင္တစ္ခုကို ထည့္တြက္ၾကသည္။ ကမာၻ႔ဘဏ္၏ ႒ာနခြဲတစ္ခုျဖစ္ေသာႏုိင္ငံတကာ ဖြ႔ံၿဖိဳးေရးအသင္း၏ သတ္မွတ္ခ်က္အရ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးမႈမွ လြတ္သြားသည့္အခါ ဆက္လက္၍အကူအညီမေပးေတာ့ဘဲ ပို၍ဆင္းရဲေသာႏိုင္ငံမ်ားကို အာရုံစိုက္ေလ့ရွိသည္။ IDA ၏ အေျခခံသတ္မွတ္ခ်က္မွာလူတစ္ဦးက်ဝင္ေငြေဒၚလာ(၁၂၀၅) ယခုႏွစ္တြင္ (၁၂၀၅) ရရွိျခင္းျဖစ္သည္။ ထိုအဓိပၸါယ္သတ္မွတ္ခ်က္၌ ဝင္ေငြ လွ်င္ျမန္စြာတိုးတက္မႈကို ထည့္တြက္ျခင္း မရွိေပ။ ထိုေၾကာင့္ (၁၂၀၅)ေဒၚလာရၿပီဆိုလွ်င္ အကူအညီ အေထာက္အပံ့ကို ေပးေတာ့မည္မဟုတ္ေပ။ ထိုအေျခခံ သတ္မွတ္ခ်က္ကိုမေရာက္မီွႏွင့္ ေရာက္ၿပီးေသာ ႏိုင္ငံ (၃၅) ႏိုင္ငံလံုးတို႔ကို ေလ့လာရာ၌ တိုင္းျပည္ဝင္ေငြ၏တစ္ ရာခိုင္ႏႈန္း ကို အကူအညီ အေထာက္အပ့ံအေနျဖင့္ရရွိလွ်င္ တစ္ဦးက်ဝင္ေငြသည္ တစ္ ရာခိုင္ႏႈန္း၏သံုးပံုတစ္ပံုမွ် ကာလတိုတြင္ တိုးတက္ေၾကာင္းေတြ႔ရသည္။
ေသခ်ာေရရာေစရန္အတြက္အဆိုပါႏိုင္ငံမ်ားကို အလားတူဖြံ႔ၿဖိဳးေသာႏိုင္ငံမ်ားႏွင့္ ႏႈိင္းယဥ္ၾကည့္သည္။ ထိုသို႔ႏႈိင္းယွဥ္ရာ၌ အဆင္းရဲဆံုးႏိုင္ငံမ်ား မပါဝင္ေပ။ အဆင္းရဲဆံုးႏိုင္ငံမ်ားသည္ အေျခခံသတ္မွတ္ခ်က္၏ေအာက္တြင္ ရွိေနေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ႏိုင္ငံေပါင္းမ်ားစြာတို႔ကို ေလ့လာရာ၌ အားနည္းခ်က္မ်ားရွိသည္။အဘယ္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ အကူအညီ အမ်ဳိးမ်ဳိးကို အေျခအေနအမ်ဳိးမ်ဳိး၌ ေပးတတ္ၾကရာ ထုိအကူအညီမ်ားအားလံုးကိုစုေပါင္း၍ တြက္ခ်က္ျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ အျခားေလ့ လာျခင္းမ်ား၌လည္း အလားတူရလဒ္မ်ားကိုေတြ႔ရွိရသည္။ ၂၀၁၁ခုႏွစ္က ထုတ္ေဝခဲ့ေသာ သုေတသနစာတမ္းတစ္ခု၌ ၁၉၆၀ ႏွင့္ ၂၀၀၀ ျပည့္ႏွစ္ၾကားႏိုင္ငံ (၄၇) ႏိုင္ငံတို႔၏ အကူအညီေၾကာင့္ အက်ဳိးသက္ေရာက္မႈကို ေလ့လာထားခဲ့သည္။ အလွဴရွင္ႏိုင္ငံမ်ားကလ်င္ျမန္စြာတိုးတက္ေသာႏိုင္ငံမ်ားသို႔ အကူအညီေလွ်ာ့ေပးၾကသည္။ ထိုသို႔ေလ်ာ့ေပးျခင္းေၾကာင့္စီးပြားေရး တိုးတက္မႈႏွင့္ အကူအညီတို႔၏ စပ္ဆက္မႈကို ေျပာင္းျပန္ျဖစ္ေစသည္။
ရာသီဥတုဆိုးဝါးခ်ိန္၊ကုန္စည္ေစ်းႏႈန္းမ်ားသိသိသာသာ ထိုးက်ခ်ိန္မ်ား၌ အကူအညီေပးျခင္းသည္ စီးပြားေရးတိုးတက္မႈကိုသိသိသာသာ အေထာက္အကူျဖစ္သည္။ ျပည္ပအကူအညီ တစ္ ရာခိုင္ႏႈန္းတိုးလွ်င္ တစ္ဦးက်ဝင္ေငြကို(၀.၁) ရာခိုင္ႏႈန္းတိုးေစသည္ဟု အေျဖထြက္လာသည္။ အျခားေလ့လာခ်က္တစ္ရပ္၌ သဘာဝေဘးအႏၱရာယ္ႏွင့္ေတြ႔ႀကံဳရေသာႏိုင္ငံမ်ားကို ေလ့လာသည္။ သဘာဝေဘးအႏၱရာယ္မွ ကယ္တင္ရန္အတြက္ေပး ေသာ အကူအညီမ်ားသည္စီးပြားေရးတိုးတက္မႈႏွင့္ ဆက္ႏြယ္ျခင္းမရွိေပ။ သို႔ေသာ္ အကူအညီေၾကာင့္ အိမ္ေထာင္စုမ်ား၏စားသံုးမႈကို ျမင့္မားေစၿပီး ေရတိုတြင္ စီးပြားေရးတိုးတက္မႈကို ျဖစ္ေစေသာ္လည္း ေရရွည္တြင္စီးပြားေရးတိုးတက္မႈကို ျဖစ္ ေစျခင္းမရွိေပ။ ကမာၻ႔ဖြံ႔ၿဖိဳးမႈ စီးပြားေရးသုေတသနဌာနက၂၀၀၈ခုႏွစ္တြင္ထုတ္ျပန္ခဲ့ေသာ အကူအညီႏွင့္စီးပြားေရးတိုးတက္ ဆက္ႏြယ္မႈ စာတမ္းမ်ားကိုေလ့လာသံုးသပ္ၿပီးေနာက္ အကူအညီေပးျခင္းသည္ စီးပြားေရးတိုးတက္မႈျဖစ္ေစသည့္ သာဓက မ်ားတိုးပြားလာေနသည္ဟု ဆိုသည္။
တဖက္၌ထိုသို႔ အကူအညီေပးေသာ အကူအညီမ်ားသည္ ေပးရက်ဳိးနပ္၊ မနပ္ စဥ္းစားစရာရွိသည္။ သို႔ေသာ္လည္းေပးေသာအကူအညီမ်ား၏ ထိေရာက္မႈ ရွိ၊ မရွိ ေလ့လာသည့္ စာတမ္း အနည္းငယ္မွ်သာရွိသည္။ ၁၉၇၀ႏွင့္ ၂၀၁၁ခုႏွစ္ၾကားတြင္ ထြက္ေပၚခဲ့ေသာ စာတမ္း (၄၁)ခုကို ေလ့လာရာ၌ ဖြံ႔ၿဖိဳးေရးအေထာက္အကူမ်ားသည္စီးပြားေရး တိုး တက္မႈကို အျပဳသေဘာအက်ဳိးျပဳၿပီး စားရင္းအင္းသေဘာအရ ထိေရာက္မႈရွိသည္ဟုသံုးသပ္သည္။ သို႔ေသာ္လည္း ထိ ေရာက္မႈမွာ နည္းငယ္မွ်သာျဖစ္သျဖင့္ အဓိပၸါယ္ေကာက္ရန္ခက္သည္ဟုဆိုသည္။ လြတ္လပ္စြာ ကုန္သြယ္မႈကို အားေပးသူမ်ား၊ လူဝင္/လူထြက္လြတ္လပ္မႈကို သေဘာက်သူမ်ားက၄င္းတို႔၏ အဆိုျပဳခ်က္မ်ားေၾကာင့္ ရရွိေသာ စီးပြားေရးအက်ဳိးတရား မ်ားသည္ ဆင္းရဲေသာႏိုင္ငံမ်ားအေနျဖင့္အကူအညီမွရရွိသည့္ အက်ဳိးေက်းဇူးထက္ျမင့္မားသည္ဟု ဆိုၾကသည္။ တိုင္းျပည္ဝင္ေငြ (၀.၇)ရာခိုင္ႏႈန္းကို လွဴဒါန္းရန္လ်ာထားသူမ်ားက အကူအညီေၾကာင့္ စီးပြားေရးတိုးတက္မႈကို ျဖစ္ေစသည့္အေထာက္ အထားမ်ား တိုးပြားေနသည့္အတြက္ ေက်နပ္စရာေကာင္းသည္။ သို႔ေသာ္လည္း အျခားနည္းမ်ားထက္ထိေရာက္မႈရွိေၾကာင္း ျပသရန္လိုအပ္ေနေပေသးသည္။
ခင္ေမာင္ညိဳ (ေဘာဂေဗဒ)
(Economist.com)
0 comments:
Post a Comment