ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ ပကတိအေျခအေနမ်ားႏွင့္ ထူးျခားေသာ ၀ိေသသမ်ား

Sa Maung

Published on: August 29, 2014 
ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ လက္ရွိပစၥဳပၸန္ ပကတိအေျခအေနမ်ားကို ေလ့လာၾကည့္ေသာအခါ
(၁) ႏိုင္ငံသားအမ်ားစုသည္ လုပ္ခလစာ ၀င္ေငြနိမ့္ေသာ၊ အလုပ္အကိုင္ အတည္တက် မခုိင္မာေသာ၊ ေငြေၾကးစုေဆာင္းႏိုင္မႈ နည္းပါးေသာ၊ အေျခခံလူတန္းစားႏွင့္ သာမန္လူတန္းစားမ်ား ျဖစ္ေနျခင္း။

(၂) ပထ၀ီအေနအထားအရ မိမိႏိုင္ငံထက္ အဘက္ဘက္တြင္ အင္အားႀကီးမားေသာ အင္အားႀကီးႏိုင္ငံမ်ားအၾကား ရွိေနျခင္း (ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ေရရွည္တည္ၿငိမ္မႈႏွင့္ ေရရွည္ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္မႈကို မျဖစ္မေန ထိန္းသိမ္းတည္ေဆာက္သြားရန္ လိုအပ္ၿပီး အဘက္ဘက္တြင္ အင္အားစုစည္း ေတာင့္တင္းသြားေစရန္ လိုအပ္)။
(၃) ကုန္ထုတ္လုပ္မႈနည္းပညာ၊ စြန္႔ဦးတီထြင္ဖန္တီးႏုိင္မႈ နည္းပညာမ်ား နိမ့္က်ေနဆဲ ႏိုင္ငံျဖစ္ျခင္း။
(၄) လယ္ယာက႑ကို အဓိကမီွခို အားထားေနရဆဲ ႏိုင္ငံျဖစ္ျခင္း (လယ္ယာက႑ႏွင့္ စက္မႈက႑ႏွစ္ခုလံုးကို ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္ရန္လိုအပ္ျခင္း)။
(၅) သဘာ၀တြင္းထြက္ အရင္းအျမစ္မ်ား၊ ေရအရင္းအျမစ္မ်ား ေပါၾကြယ္၀ေသာ ႏုိင္ငံျဖစ္ျခင္း။
(၆) ႏိုင္ငံေရးအရ ‘မူ’ ႏွင့္ ‘မူ’ ယွဥ္ၿပိဳင္မႈအလားအလာထက္ ‘လူ’ ႏွင့္ ‘လူ’ ယွဥ္ၿပိဳင္မႈ အလားလာက ပိုအားေကာင္းေနေသးျခင္း (တစ္နည္းအားျဖင့္ လြတ္လပ္၍ တရားမွ်တေသာ ႏိုင္ငံေရးစနစ္ႏွင့္ စီးပြားေရးယွဥ္ၿပိဳင္မႈ အေနအထား အလားအလာအေပၚတြင္ မ်ားစြာတည္မွီေနပါသည္)။
(၇) အခ်ဳိ႕ေသာ ေစ်းကြက္မ်ားတြင္ ေစ်းကြက္စီးပြားေရးယႏၲရား မထိေရာက္ေသးျခင္း။
(၈) ၀င္ေငြျဖစ္တည္မႈ ပံုသဏၭာန္ (Income Generations) မတူညီမႈ၊ စီးပြားေရးအခြင့္အလမ္းမ်ား (Business Opportunities) မတူညီမႈမ်ားကို အဓိကအေျချပဳ အရင္းခံေသာ ၀င္ေငြမညီမွ်မႈပံုသဏၭာန္ (Income Inequality) တစ္စတစ္စ ႀကီးမားလာေနျခင္း (တစ္နည္းအားျဖင့္ မိုးပ်ံပူေဖာင္း ေပါက္ကြဲသကဲ့သို႔ ေပါက္ကြဲလြင့္စဥ္သြားေစႏိုင္သကဲ့သို႔ပင္ ျဖစ္သည္။) အခ်ဳပ္အားျဖင့္ ေရရွည္စဥ္ဆက္မျပတ္ စီးပြားေရးဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္မႈ (Sustainable Growth) ႏွင့္ ေရရွည္စဥ္ဆက္မျပတ္ တည္ၿငိမ္မႈ (Sustainable Stability) ႏွစ္ရပ္လံုးကို တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္ ျဖစ္တည္ေစရန္ဆိုလွ်င္-
(၁) စီးပြားေရးဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္မႈႏႈန္း (Economic Growth Rate) ကို ျမင့္မားေစရမည္။
(၂) စီးပြားေရးဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္မႈ (သို႔မဟုတ္) စီးပြားေရးဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္မႈႏႈန္းကို ျမင့္မားေအာင္ ျမႇင့္တင္ေပးမည့္ စီးပြားေရးက႑ႀကီးမ်ားႏွင့္ စီးပြားေရးထြက္ကုန္မ်ား ၀န္ေဆာင္မႈလုပ္ငန္းမ်ား အခ်ိတ္အဆက္မိမိ ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ေစရမည္။
(၃) လူနည္းစု ခ်မ္းသာ႐ံုမွ်ျဖင့္ လည္းေကာင္း၊ တြင္းထြက္သယံဇာတပစၥည္းမ်ား ပိုမိုထုတ္လုပ္ တင္ပို႔ေရာင္းခ်႐ံုမွ်ျဖင့္ လည္းေကာင္း မည္သုိ႔မွ်ေရရွည္ဖြံ႕ၿဖိဳးမႈႏွင့္ ေရရွည္တည္ၿငိမ္မႈကို မေဖာ္ေဆာင္ႏုိင္ေသာေၾကာင့္ စီးပြားေရးဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္မႈႏွင့္ အတူတကြ အလုပ္အကိုင္အသစ္မ်ား ဖန္တီးေပးႏိုင္မည့္ တစ္ေျပးညီ စီးပြားေရးအခြင့္အလမ္းမ်ား ေဆာင္ရြက္ေပးႏုိင္မႈ၊ ဆင္းရဲခ်မ္းသာ ကြာဟမႈ၊ ျပႆနာထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္မႈ၊ ေငြေၾကးေဖာင္းပြမႈႏႈန္း နည္းႏိုင္သမွ်နည္းေစရန္ ထိန္းခ်ဳပ္ေပးႏိုင္မႈ၊ ျပည္တြင္းစုေဆာင္းမႈႏွင့္ ျပည္တြင္းရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈ (GDP ႏွင့္ အခ်ဳိး) ျမင့္မားႏုိင္သမွ် ျမင့္မားလာေအာင္ ေဆာင္ရြက္ႏိုင္မႈ စသည္တို႔ ကြၽဲကူးေရပါ သေဘာတရား ျဖစ္လာေစရန္ လိုအပ္ေပမည္။
(၄) ဤကဲ့သို႔ အထက္ပါအခ်က္မ်ား အခ်ိတ္အဆက္မိမိ ထိထိေရာက္ေရာက္ ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ေသာ ဗ်ဴ႐ိုကရက္ယႏၲရား ရွိရမည္ျဖစ္သည္။
(၅) ေစ်းကြက္စီးပြားေရးစနစ္၏ ေဘးထြက္ဆိုးက်ဳိးမ်ားႏွင့္ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ ပ်က္စီးမႈမ်ားကို ႀကိဳတင္ကာကြယ္ တားဆီးရေပမည္။
(၆) ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို အေျခခံေသာ အေထြေထြအင္အား (စီးပြားေရးအင္အား) တီထြင္ဖန္တီးႏိုင္မႈ နည္းပညာအင္အား က်န္းမာၾကံ့ခုိင္ေသာ လူသားအရင္းအျမစ္အင္အား၊ ယဥ္ေက်းမႈအင္အား၊ ကာကြယ္ေရးအင္အား) ကို တစ္စတစ္စ တုိးတက္ေကာင္းမြန္လာေစရန္လည္း လိုအပ္ေပမည္။

Written by: ေဒါက္တာေအာင္ကိုကို (စီးပြားေရးပညာ၊ စီးပြားေရးေပၚလစီ)