ေနေပ်ာ္တဲ့ ၿမိဳ႕ျပမ်ားျဖစ္ေရး ဒုိ႔အေရး
|
9:44 PM |
No မွတ္ခ်က္ |
ဦးေဆာင္ပါ၀င္ ေဆြးေႏြးသူေတြကေတာ့ ၿမိဳ႕ျပစီမံကိန္းပညာရွင္နဲ႔ မႏၱေလးနည္းပညာတကၠသိုလ္ရဲ႕ ဂုဏ္ထူးေဆာင္ပါေမာကၡ ေဒါက္တာေက်ာ္လတ္၊ ၿမိဳ႕ရြာနဲ႔ အိုးအိမ္ဖြံ႕ၿဖိဳးေရးဦးစီးဌာနက အိမ္ရာစီမံကိန္းဌာန ဒုတိယ ညႊန္ၾကားေရးမွဴး (အၿငိမ္းစား) စာေရးဆရာ ဆရာ ျမင့္မိုရ္ေဆြ၊ နယ္စပ္ေဒသႏွင့္ တိုင္းရင္းသား လူမ်ဳိးမ်ား ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ေရးႏွင့္ စည္ပင္သာယာေရး ၀န္ႀကီးဌာနရဲ႕ တနသၤာရီတိုင္း တာ၀န္ခံ၊ အင္ဂ်င္နီယာမွဴးႀကီး (အၿငိမ္းစား) ဦးသက္ထြန္း၀င္းနဲ႔ ေဆာက္လုပ္ေရး၀န္ႀကီးဌာန၊ ၿမိဳ႕ရြာနဲ႔ အိုးအိမ္ ဖြံ႕ၿဖိဳးေရး ဦးစီးဌာန၊ ညႊန္ၾကားေရးမွဴး ေဒၚမီမီတင္တို႔ ျဖစ္ပါတယ္။
ေဆြးေႏြးပြဲ မစခင္ ဒီဘိတ္
ဒီဘိတ္က စေနမနက္တိုင္း ၁၀ နာရီခြဲ၀န္းက်င္မွာ စတင္လိုက္ဖို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႀကိဳးစားတတ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဦးေဆာင္ ေဆြးေႏြးသူ တစ္ဦးတစ္ေယာက္က အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ ေနာက္က်ေနခဲ့ရင္ မနက္ ၁၁ နာရီေလာက္မွ စျဖစ္ပါတယ္။ တစ္ခါတေလလည္း မနက္ ၁၁ နာရီေက်ာ္မွ စႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ ဦးေဆာင္ေဆြးေႏြးသူ တစ္ဦျဖစ္တဲ့ ေဒါက္တာေက်ာ္လတ္ကေတာ့ မနက္ ၁၀ နာရီ၀န္းက်င္မွာပဲ ဒီဘိတ္က်င္းပရာ ေအာခစ္ဟိုတယ္ စတူဒီယိုကို ေရာက္ရွိေနခဲ့ပါတယ္။ ဒါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏႈတ္ဆက္ၾကရင္း စကားျပန္လွန္ ေျပာျဖစ္ပါတယ္။
ေဒါက္တာေက်ာ္လတ္က ေနေပ်ာ္စရာ ၿမိဳ႕ျပေတြျဖစ္ေအာင္ ဘယ္လို လုပ္မလဲ ဒီဘိတ္မွာ ရန္ကုန္တစ္ၿမိဳ႕တည္းကိုပဲ ကြက္မေျပာဘဲ ျမန္မာျပည္ တနံတလ်ားက ၿမိဳ႕ေတြအားလုံး ဖြံ႕ၿဖိဳးေရး တစ္စုံလုံးကို ေျပာရေအာင္လုိ႔ ေျပာပါတယ္။ ေကာင္းတဲ့အခ်က္မို႔ ေျပာၾကတာေပါ့လို႔ ဒီဘိတ္တင္ဆက္သူျဖစ္တဲ့ ကၽြန္ေတာ္က ျပန္ေျပာလုိက္ပါတယ္။ ဆရာႀကီးက မီဒီယာေတြကိုလည္း သိပ္ၾကည္လင္ပုံ မရသလို ကြမ္းစား၊ ေဆးေသာက္ (ေဆးလိပ္ေသာက္) သူေတြကိုလည္း ေ၀ဖန္ပါတယ္။ သတင္းေထာက္တစ္ေယာက္က ကြမ္းစားထားၿပီး သူ႔ကို သတင္းအတြက္ ကပ္ေမးေနေတာ့ ေျဖေပးေပမယ့္ မင္းက ကြမ္းစားတယ္၊ လည္ေခ်ာင္းမွာ ကင္ဆာျဖစ္ႏိုင္တယ္လို႔ ေျပာပါတယ္။
DVB ဒီဘိတ္က တင္ဆက္သူမို႔ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေနာ္ေ၀ကေန လာသူလို႔ ဆရာႀကီးက ထင္ေနေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္က မဟုတ္တဲ့ အေၾကာင္းနဲ႔ လန္ဒန္မွာသာ ေနခဲ့ဖူးတဲ့အေၾကာင္း ေျပာျပလိုက္ေတာ့ မူလက စကားအေျပာအဆို တင္းတင္းရင္းရင္း ရွိရာကေန စကားေျပာလို႔ ပိုေကာင္းလာပါတယ္။ ဒီတစ္ပတ္ ကာတြန္းဆရာက ကာတြန္းကိုဥာဏ္ျဖစ္ပါတယ္။ စကားအေျပာနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ကာတြန္းဆရာကလည္း ပြဲအၿပီးမွာ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေစာေၾကာျပန္ပါတယ္။ ခင္ဗ်ားက စကားကို တမင္ မာမာထန္ထန္ ေျပာရတာလားလို႔ သူက ေမးလာပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က ဒီကေန႔ ကၽြန္ေတာ္ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ေျပေျပျပစ္ျပစ္ ေျပာပါတယ္လို႔ ျပန္ေျပာျပရပါတယ္။ ဒီဘိတ္မွာ ထိန္းရသူဆိုေတာ့ ေပ်ာ့ေတာ့ မဟုတ္ရဘဲ တင္းတင္းရင္းရင္း ရွိေနဖို႔ လုိပါတယ္။ ၿပီးခဲ့တဲ့တစ္ပတ္ကေတာ့ ဒီဘိတ္ရဲ႕ ေဖ့စ္ဘုတ္ စာမ်က္ႏွာမွာ ဒီဘိတ္တင္ဆက္သူေတြ အနည္းငယ္ ယဥ္ေက်းလာတာကို ေတြ႕ရတယ္လို႔ တစ္ေယာက္က ေရးသားထားပါတယ္။
ေဒါက္တာေက်ာ္လတ္နဲ႔ စကားေျပာလို႔ အဆင္ေျပေပမယ့္ ဆရာက ေျပာဆုိေဆြးေႏြးမႈ စတင္ဖို႔ရာမွာ ဦးေဆာင္ေဆြးေႏြးသူေတြ ထိုင္ရမယ့္ခုံမွာ ထိုင္ေစတဲ့အခါ မႀကိဳက္ေၾကာင္း ေျပာခဲ့ျပခဲ့ေပမယ့္ ေနာက္လည္း ခုံကိုနည္းနည္း ႏွိမ့္ထိုင္တာ၊ သူႀကိဳက္တဲ့ေနရာ ထိုင္တာကလြဲလို႔ ဒီဘိတ္ကို ၿပီးဆုံးေအာင္ ရိုက္ကူးႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ ေျပာခ်င္တာက ဒီဘိတ္မတိုင္ခင္မွာပဲ ဆရာေဒါက္တာ ေက်ာ္လတ္နဲ႔က အေခ်အတင္ စကားေျပာဆို ဒီဘိတ္ျဖစ္ေနခဲ့တာပါ။ ပညာရွင္တခ်ဳိ႕ဟာ ဂ်စ္တတ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က ပညာရွင္ေတြနဲ႔ ေတြ႕ဖူးႀကဳံဖူးေနေတာ့ ေဒါက္တာေက်ာ္လတ္နဲ႔လည္း အဆင္ေျပခဲ့ပါတယ္။
ရန္ကုန္ဟာ ေနေပ်ာ္ပါရဲ႕လား
လမ္းသြားရင္း ေစ်း၀ယ္ရင္း ဓာတ္ႀကိဳးျပတ္က်လို႔ ေသတယ္၊ တစ္ၿမိဳ႕တစ္ရြာ ကူးလူးရင္း အေ၀းေျပးလမ္းမွာ လမ္းမေကာင္းလုိ႔ ကားေမွာက္ေသတယ္၊ အခြင့္အေရးေတြ ဆုံးရႈံးလို႔ ဆႏၵျပရင္း အဖမ္းအဆီးခံရ၊ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ေသျပန္တယ္။ ဒီလိုေတြ အလြယ္ ေသေနရတဲ့ ဘ၀ေတြကေန ေနေပ်ာ္စရာ ဘ၀ေတြျဖစ္ေအာင္ ၿမိဳ႕ေတြျဖစ္ေအာင္ ဘယ္လို လုပ္ၾကမလဲလို႔ ေမးခြန္းထုတ္ရင္း ဒီဘိတ္ကို ဖြင့္ခဲ့ပါတယ္။ ေဒါက္တာေက်ာ္လတ္က ရန္္ကုန္တစ္ၿမိဳ႕တည္းကို ကြက္ေျပာတာထက္စာရင္ တစ္ႏိုင္ငံလုံးက ၿမိဳ႕ရြာေတြအားလုံးရဲ႕ ဖြံ႕ၿဖိဳးေရးမ်ဳိးကို ေျပာတာက ပိုေကာင္းတယ္လို႔ ထပ္မံဆိုလာတဲ့အခါမွာလည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ မကန္႔ကြက္ခဲ့ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ သူ႔ကို ပထမဆုံး ေမးခဲ့တဲ့ ေမးခြန္းမွာ ရန္ကုန္ကို ဥပမာထားလို႔ ေမးခဲ့ပါတယ္။ ရန္ကုန္ဟာ ေနေပ်ာ္ပါရဲ႕လား။
လက္ရွိအတိုင္းမွာေတာ့ မေနေပ်ာ္ဘူး၊ ေနေပ်ာ္ေအာင္ လုပ္ရမယ္လုိ႔ ေဒါက္တာေက်ာ္လတ္က ေျပာပါတယ္။ လွ်ပ္စစ္မီးရဖို႔၊ လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရးေတြ ေကာင္းဖို႔၊ တယ္လီဖုန္း ဆက္သြယ္ေရးေတြ အဆင္ေျပဖို႔၊ ဒီေန႔ေခတ္မွာဆို အင္တာနက္ပါျမန္ဖို႔ အမ်ားႀကီး လုပ္စရာေတြ ရွိပါေသးတယ္။ ဒီဘိတ္မွာပဲ ရန္ကုန္ကေန ကခ်င္ျပည္နယ္လိုင္ဇာအထိ မိုင္ ၁၀၀၀ လမ္းေလွ်ာက္ခဲ့တဲ့ တစ္ေယာက္က ပါ၀င္ေဆြးေႏြးပါတယ္။ ေနေပ်ာ္ဆိုတဲ့ ေနရာမွာ ရုပ္ပိုင္းဆုိင္ရာ ေနေပ်ာ္မႈတင္မကဘဲ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ေပ်ာ္ရႊင္မႈကိုလည္း ထည့္တြက္ဖို႔ လိုတယ္။ ဒီဘိတ္မွာ ဦးေဆာင္ ေဆြးေႏြးသူေတြ အပါအ၀င္ လူတုိင္းရဲ႕မ်က္ႏွာေတြဟာ ႏြမ္းလ်ေနပါတယ္လို႔ သူက ေထာက္ျပခဲ့ပါတယ္။
ေဒါက္တာေက်ာ္လတ္ကေတာ့ ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕ ေနေပ်ာ္ဖို႔ဆိုတာမွာ အဲဒီၿမဳိ႕ဟာ သြားေရးလာေရး ေနေရးထိုင္ေရး အလုပ္အကိုင္နဲ႔ ရွာေဖြစားေသာက္ေရးမွာ အဆင္ေျပရမယ္။ ေနာက္တစ္ခ်က္ကေတာ့ ၿမိဳ႕သူၿမိဳ႕သားေတြဟာ ေပ်ာ္ရႊင္ေနရမယ္လို႔ ေျပာပါတယ္။ ဒါဆို ကၽြန္ေတာ္တို႔ ရန္ကုန္သူရန္ကုန္သားေတြ ေပ်ာ္ေနပါရဲ႕လား။ ကၽြန္ေတာ္ေတာ့ ေပ်ာ္တာေပါ့ဗ်ာလို႔ လုံးလုံးအေျဖ မေပးရဲပါဘူး။
ဆရာျမင့္မိုရ္ေဆြကေတာ့ လမ္းသြားရင္း ဓာတ္လိုက္ေသတယ္၊ ေျမာင္းေပါက္ထဲ ေခ်ာ္က်တယ္၊ ကားေတြက က်ပ္တယ္၊ မိုးရြာေတာ့ ေရလွ်ံတယ္၊ တယ္လီဖုန္းက မေကာင္းဘူး၊ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ မဲ့တယ္၊ အခြင့္အလမ္းေတြ မရွိဘူး ဒီလိုဆိုရင္ ဘယ္လိုေပ်ာ္မလဲလို႔ ရက္ပင္ (Rapping) ရြတ္သလို ဆက္တုိက္ႀကီး ေျပာခ်လိုက္လုိ႔ ပရိသတ္ေတြက သေဘာက်ၿပီး ရယ္ၾကပါတယ္။
ရန္ကုန္အပါအ၀င္ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ ၿမိဳ႕ေတြရဲ႕ ၿမိဳ႕ျပစီမံကိန္းေတြကို ျပန္လည္ေကာင္းမြန္ေအာင္လုပ္ဖို႔က ေနာက္က်ေနၿပီျဖစ္တယ္လို႔ ဦးသက္ထြန္း၀င္းက ေျပာပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ လူထုရဲ႕ပါ၀င္မႈကလည္း အေရးႀကီးတယ္လုိ႔ သူက ေထာက္ျပပါတယ္။ ကိုယ့္အိမ္ေရွ႕အထိ လမ္းေတြခင္းထားမယ္ဆိုရင္ အိမ္ေစ်းေတြလည္း တက္လာမွာပဲလို႔ ေျပာပါတယ္။ ၿမိဳ႕ျပေတြ ေနေပ်ာ္ဖို႔အတြက္ ၿမိဳ႕ျပစီမံကိန္းေတြဟာ အေရးႀကီးတယ္၊ ဒီလိုပဲ အာဏာပိုင္ေတြ အပါအ၀င္ သက္ဆိုင္သူေတြရဲ႕ ပါ၀င္ ေဆာင္ရြက္မႈဟာ အေရးႀကီးသလို ျပည္သူေတြ၊ မီဒီယာေတြရဲ႕ ပူးေပါင္းပါ၀င္မႈကလည္း လိုအပ္တယ္လို႔ ဦးသက္ထြန္း၀င္းက ေျပာပါတယ္။
မေလးရွားႏိုင္ငံမွာ လူဦးေရ ၂၆ သန္း ရွိတာမွာ ၿမိဳ႕ျပစီမံကိန္းပညာရွင္ ၂၅၀၀ ရွိၿပီး၊ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ လူ သန္း ၆၀ ရွိတာမွာ ပညာရွင္က ၂၀ ေက်ာ္ေလာက္ပဲ ရွိတယ္လို႔ ေဒၚမီမီတင္က ေျပာပါတယ္။ သူတို႔ ၿမိဳ႕ရြာနဲ႔ အိုးအိမ္ဖြံ႕ၿဖိဳးေရး ဦးစီးဌာနကေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံက ၿမိဳ႕ ၈၁ ၿမိဳ႕မွာ ၿမိဳ႕ျပစီမံကိန္းေတြကို ေဒသခံျပည္သူေတြနဲ႔အတူ ေဆာင္ရြက္ေပးခဲ့ေပမယ့္ အဲဒီစီမံကိန္းကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ဖို႔က ဆင္းရဲတဲ့ တိုင္းျပည္ျဖစ္တဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြက္ေတာ့ ေငြေၾကး (ဘတ္ဂ်က္) က အေရးႀကီးတယ္လို႔ ေထာက္ျပပါတယ္။ ေဒၚမီမီတင္ဟာ သူ႔လုပ္ငန္းမွာ ကၽြမ္းက်င္ပုံ ေပၚလြင္ေနပါတယ္။ ကိန္းဂဏန္းေတြနဲ႔အတူ တိတိက်က် ရွင္းလင္းေျပာဆိုပါတယ္။
လူနဲ႔ ေျမအခ်ဳိး တြက္ၾကည့္ရမယ္
အစိုးရအဆက္ဆက္ ေခတ္အဆက္ဆက္မွာ အခုအစိုးရသစ္လက္ထက္မွာ ရန္ကုန္ဟာ လူအတိုးဆုံး ျဖစ္ေနတယ္လို႔ ဆရာျမင့္မိုရ္ေဆြက ေျပာပါတယ္။ စစ္ၿပီးစမွာလည္း ရန္ကုန္မွာ လူအတိုးဆုံးကာလ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္လို႔ ေဒါက္တာေက်ာ္လတ္က ၀င္ေျပာပါတယ္။ ေဒါက္တာေက်ာ္လတ္က ေက်းလက္မွာ လူဦးေရ တိုးသေလာက္ကို ေျမက ခ်ဲ႕လို႔ မရေတာ့ဘူး။ ေက်ာင္းေကာင္း၊ ေဆးခန္းနဲ႔ ေပ်ာ္စရာေတြ ရွိေနလို႔ ရန္ကုန္ကို တက္လာတာ မဟုတ္ဘူး။ လူဦးေရက တိုးၿပီး လုပ္စားစရာက ေျမမရွိလို႔ ၿမိဳ႕ေတြကို တက္လာၾကတာလို႔ ေဒါက္တာေက်ာ္လတ္က ေျပာပါတယ္။
ရန္ကုန္မွာတိုးလာတဲ့ လူေတြအတြက္ အိမ္ေတြတိုးေဆာက္ရုံ၊ ၿမိဳ႕ကြက္ေတြ ခ်ဲ႕ထြင္ရုံနဲ႔ မေျပလည္ႏိုင္ပါဘူး။ လူနဲ႔ေျမအခ်ဳိး ျဖန္႔ေ၀မႈကို စီးပြားေရးတကၠသိုလ္က ဆရာႀကီး ေဒါက္တာလွျမင့္တို႔လည္း ေျပာခဲ့ဖူးတယ္။ အဲဒါက အေရးႀကီးတယ္လို႔ ေဒါက္တာေက်ာ္လတ္က ေျပာျပပါတယ္။ ရန္ကုန္အျပင္ ေမာ္လၿမိဳင္၊ မုံရြာ၊ ျမစ္ႀကီးနား၊ လားရႈိးလို ၿမိဳ႕ေတြက လူေတြကို တိုးလက္ခံဖို႔နဲ႔ အလုပ္အကိုင္ အခြင့္အလမ္းေတြကို ေဖာ္ေဆာင္ေပးဖို႔ ေဆာင္ရြက္ ရမယ္လုိ႔ ေျပာပါတယ္။
ၿမိဳ႕ျပစီမံကိန္းေတြကို စဥ္းစားတဲ့ေနရာမွာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကလည္း အေရးႀကီးတယ္လုိ႔ ေဒါက္တာေက်ာ္လတ္က ေျပာပါတယ္။ ေတာရြာေတြမွာ မၿငိမ္းခ်မ္းလုိ႔ လူေတြက ၿမိဳ႕ကို တက္လာၾကတယ္လို႔ ေဒၚမီမီတင္ကလည္း ၀င္ေထာက္ခံပါတယ္။ ဆရာျမင့္မိုရ္ေဆြကေတာ့ ရန္ကုန္ဟာ ေရာဂါရေနသလို က်န္တဲ့ၿမိဳ႕ေတြကလည္း ေရာဂါမကင္းၾကပါဘူးလို႔ ေထာက္ျပပါတယ္။ ပရိသတ္ထဲက ဦးျမင့္သန္းကေတာ့ ေတာထဲဲမွာ ေသနတ္အႏၱရာယ္ ရွိသလို ၿမိဳ႕ျပမွာလည္း ေနအိမ္အေဆာက္အအုံေတြ မခိုင္ခံ့တာ အပါအ၀င္ အႏၱရာယ္ေတြ ရွိေနပါတယ္လို႔ ၀င္ေရာက္ေဆြးေႏြးပါတယ္။
ဦးသက္ထြန္း၀င္းကေတာ့ ၿမိဳ႕ျပစီမံကိန္းေတြကို စဥ္းစားရာမွာ လူ၀င္မႈႀကီးၾကပ္ေရးနဲ႔ ျပည္သူ႔အင္အား၀န္ႀကီးဌာနဟာ အလြန္ အေရးႀကီးတယ္၊ အဲဒီကရတဲ့ အခ်က္အလက္ေတြကို အေျခခံၿပီး ေနာင္ ႏွစ္ ၃၀ အထိ အရွည္ေတြးၿပီး စီမံကိန္းကို ေဆာင္ရြက္ရမယ္လို႔ ေထာက္ျပပါတယ္။ အက်ဥ္းေထာင္ေတြထားဖို႔နဲ႔ ရဲစခန္းေတြ ခ်ဲ႕ဖို႔အပါအ၀င္ ေက်ာင္း၊ ေစ်း၊ ေဆးရုံ၊ ပန္းၿခံစသျဖင့္ ေသခ်ာ ျပင္ဆင္ ေဆာင္ရြက္ဖို႔ လိုတဲ့အေၾကာင္း ေျပာျပပါတယ္။
တန္ဖိုးနည္း အိမ္ရာေတြ ေဖာ္ေဆာင္ဖို႔...
ေဒၚမီမီတင္ကေတာ့ ၿမိဳ႕ရြာနဲ႔ အိုးအိမ္ဖြံ႕ၿဖိဳးေရးဦးစီးဌာနက ဘဏ္ေထာင္ထားတာအျပင္ တန္ဖိုးနည္းအိမ္ရာေတြကို ေရႊလင္ပန္းမွာ စၿပီး အေကာင္အထည္ေဖာ္ေနတယ္လို႔ ေျပာပါတယ္။ ေဒါက္တာ ေက်ာ္လတ္ကေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ အိမ္ေထာင္စုတစ္စုမွာ က်ပ္သုံးသိန္းကေန ၁၅ သိန္းၾကား ၀င္ေငြရွိတာက တိုင္းျပည္လူဦးေရရဲ႕ ၅၀ ရာခိုင္ႏႈန္း၀န္းက်င္ ရွိတာမို႔ သူတို႔တေတြ ကိုယ္ပိုင္အိမ္ခန္းေတြ ရလာေအာင္ ဘဏ္ေခ်းေငြ အကူအညီနဲ႔ ေဆာင္ရြက္ႏိုင္တယ္လုိ႔ ေျပာပါတယ္။ ရန္ကုန္ကို အတင္းတုိး၀င္လာတဲ့ သူေတြနဲ႔ က်ဴးေက်ာ္ေတြ၊ တစ္ေန႔လုပ္မွ တစ္ေန႔စားရတဲ့သူေတြ အတြက္ေတာ့ ဘဏ္ေခ်းေငြနဲ႔ အိမ္ခန္းေတြ ၀ယ္ဖို႔က အဆင္မေျပႏိုုင္ဘူးလုိ႔ ေျပာပါတယ္။
ဘဏ္ေခ်းေငြစနစ္နဲ႔ အိမ္ခန္း၀ယ္ဖို႔ ဆိုတာမွာ လက္ရွိစနစ္ျဖစ္တဲ့ က်ပ္သိန္း ၂၀၀ ရွိမွ သိန္း ၂၀၀ တန္ဖိုးရွိတဲ့ အခန္းကို ၀ယ္ႏိုင္တာမ်ဳိး မဟုတ္ဘဲ ပထမဆုံးခ်ေငြ သိန္း ၅၀၊ ၆၀ နဲ႔ အိမ္ခန္းကို ရယူၿပီး လစဥ္ အနည္းငယ္ေသာေငြေၾကးကို ပုံမွန္ ေပးသြင္းရုံနဲ႔ ႏွစ္ေပါင္း ၂၀၊ ၃၀ ၾကာတဲ့အခါ လုံး၀ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘဏ္အေနနဲ႔လည္း လုံး၀ဆုံးရႈံးစရာ မရွိဘဲ ဘဏ္ေခ်းေငြစနစ္နဲ႔ အိမ္ခန္း၀ယ္ယူထားသူက ဆက္လက္ မေပးေတာ့ဘူးဆိုရင္ ဘဏ္က အိမ္ခန္းကို သိမ္းယူရုံပဲ ရွိပါတယ္။ လစဥ္ေငြေၾကး နည္းနည္းသာ ေပးရတာေၾကာင့္ ဘဏ္ေတြအေနနဲ႔ ဆုံးရႈံးမႈကလည္း မရွိသေလာက္ နည္းပါးတယ္လို႔ ေဒါက္တာေက်ာ္လတ္က ေျပာပါတယ္။ လူေတြ အိမ္ခန္းေတြ ပိုင္ဆုိင္ဖို႔ ဘဏ္စနစ္နဲ႔ ေဆာင္ရြက္ေပးျခင္း လုပ္ငန္းစဥ္ဟာ ၿမိဳ႕ျပစီမံကိန္းေတြအတြက္ အေရးႀကီးတဲ့ လုပ္ငန္းစဥ္တစ္ရပ္ျဖစ္တာမို႔ ႀကိဳးပမ္း ႀကံေဆာင္သင့္တယ္လို႔ သူက ေျပာခဲ့ပါတယ္။
ေဒၚမီမီတင္ကေတာ့ ၿမိဳ႕ရြာနဲ႔ အိုးအိမ္ဖြံ႕ၿဖိဳးေရး ဦးစီးဌာနအေနနဲ႔ ေဆးရုံ၊ ေက်ာင္း၊ အားကစားကြင္း၊ ပန္းၿခံေတြ ပါ၀င္တဲ့ က်န္းမာေပ်ာ္ရႊင္တဲ့ လူမႈ၀န္းက်င္ တည္ေဆာက္ႏိုင္ဖု႔ိကို ႀကိဳးပမ္း ေဆာင္ရြက္ေနတယ္။ အႏၱရာယ္ကင္းၿပီး လုံၿခဳံတဲ့ အိမ္ရာ အေဆာက္အုံေတြ တည္ေဆာက္ဖို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံ အေဆာက္အအုံ တည္ေဆာက္မႈဆိုင္ရာ စံခ်ိန္စံညႊန္းေတြကို ျပ႒ာန္းၿပီးျဖစ္တယ္၊ မျဖစ္မေန လိုက္နာၾကေအာင္ တြန္းတြန္းတိုက္တိုက္ ေဆာင္ရြက္ဖို႔နဲ႔ ျပည္သူေတြအပါအ၀င္ ဆုိင္သူအားလုံးက လိုက္နာၾကဖုိ႔ကသာ အေရးႀကီးတယ္လို႔ ေျပာဆုိပါတယ္။ ဦးသက္ထြန္း၀င္းလည္း ျပည္သူေတြအပါအ၀င္ ဆိုင္သူအားလုံးကသာ ကိုယ့္ၿမိဳ႕ ကိုယ့္ရြာ ဖြံ႕ၿဖိဳးေရးအတြက္ ဘက္ညီညီနဲ႔ ေဆာင္ရြက္ၾကမယ္ဆုိရင္ ေနေပ်ာ္ရုံတင္မဟုတ္ဘူး၊ ေသေပ်ာ္တဲ့အထိ ျဖစ္သြားမယ္လို႔
ေျပာဆုိခဲ့ပါတယ္။
ၾသဂုတ္ ၁၉၊ ၂၀၁၄။
ရန္ကုန္။
0 comments:
Post a Comment