တမ္းတမိတဲ႔ ေမေမ ဆူသံေလး

ကၽြန္မ အရမ္းလြမ္းေနတယ္ ။ လူတစ္ေယာက္ကို တမ္းတမ္းတတ ကို သတိရေနမိတယ္။ ဘ၀ဆိုတဲ႔
လမ္းေပၚ ခုမွလမ္းေလွ်ာက္တတ္တဲ႔ ကေလးတစ္ေယာက္လို စူးစမ္းျခင္းေပါင္းမ်ားစြာ နဲ႔ စတင္ ေလွ်ာက္လွမ္းေနရတဲ႔ ခုလိုခ်ိန္မွာ အဲဒ္ီလူကို ပိုလြမ္းတယ္ ။
လြမ္းလို႕ ျပန္ရေအာင္ ကၽြန္မကေလး တစ္ေယာက္ မဟုတ္ေတာ့ဘူးေလ ။ ကိုယ္ေရြးခ်ယ္ထားတဲ႔ ပန္းတိုင္ကို မေရာက္ေရာက္ေအာင္ ေလွ်ာက္ရမယ္ ။ အခက္ေတြ ဒုကၡေတြေတြ႔လို႕ ေနာက္ဆုတ္လွည္႔ျပန္မယ္ဆို လိုရာပန္းတိုင္ဆိုတာ ထာ၀ရ ေ၀းေနေတာ႔မွာဘဲေလ ။ ကၽြန္မခံယူဆံုးျဖတ္ထားတယ္ ။ ကၽြန္မ ခႏၶာကိုယ္ နဲ႔ ရင္းၿပီး က်ရွံဳးမွဳမ်ိဳးကိုေတာ႕ ဘယ္ေတာ႔မွ အျဖစ္မခံပါ ။ မွန္ကန္ေသာလမ္းနည္းတစ္ခုနဲ႔ လိုရာကို မေရာက္ေရာက္ေအာင္ ကၽြန္မေလွ်ာက္မယ္ ။ ကၽြန္မသြားမယ္႔ လမ္းမွာ အခက္ခဲေတြ ၊ အတားဆီးေတြ မ်ားစြာကို ရင္ဆိုင္ေတြ႕ရ မယ္ ။ လဲက်သြားမယ္ဆိုလည္း ခ်က္ခ်င္းျပန္ထႏိုင္ေအာင္ အင္အားေတြကို ျပင္ဆင္ထားပါတယ္ ။ကၽြန္မ အခ်ိန္တိုင္း လူတစ္ေယာက္ကို တမ္းတမ္းတတ ကို သတိရမိေနတာေတာ႕ အားငယ္ျခင္းမဟုတ္ပါဘူး ။ အဲဒီလူရဲ႕ ရင္ခြင္ေငြ႔ေငြ႕ေလးကိုပါ ။ သူက ကၽြန္မအတြက္ ေပးဆပ္မွဳေတြကိုဘဲ ေပးေစတယ္ ။ ကၽြန္မဆီက သူဘယ္တုန္း ရယူလိုမွဳဆိုတဲ႔ သတ္မွတ္ခ်က္ေတြ မရွိခဲ႔ဘူး ။ သူကဘဲ ကၽြန္မကို ေပးဆပ္ခဲ႔တာခ်ည္းပါဘဲ ။ အခ်ိန္တိုင္း ဘယ္တုန္းကမွ သူနဲ႔ ကၽြန္မ မတည္႔ၾကပါဘူး ။ ႏွစ္နဲ႔ခ်ီ စကားမေျပာဘဲလဲ ေနျဖစ္ခဲ့ၾကပါတယ္ ။ ဒါေပမယ္႔ ကၽြန္မ ကြယ္ရာမွာ ကၽြန္မမသိေအာင္ ကၽြန္မေအာင္ျမင္မွဳေတြကို ဂဳဏ္ယူေနတတ္သူ က လည္း အဲဒီလူဘဲျဖစ္ေနျပန္တယ္ ။ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္တာနဲ႔ ႏွစ္ျပားမတန္ေအာင္ ေျပာဆိုဆူပူႀကိမ္းေမာင္း တတ္သူ ကလည္း သူပါဘဲ ။ ခုေတာ႕ အေ၀းတစ္ေနရာကိေန သူကို အရမ္းသတိရေနတယ္ဆို
သူက လူေတြ မသိေအာင္ႀကိတ္ၿပံဳးေနမွာလား ။ ခိုးၿပီး မ်က္ရည္က်ေနမလား ။သူကဘယ္သူလဲ ဆိုေတာ႕
ကၽြန္မနဲ႔ ဘယ္တုန္းကမွ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္လို႕ကို မရတဲ႔ ကၽြန္မ ရဲ႕ တစ္ဦးတည္းေသာ ကၽြန္မ မသိစိတ္က
အရမ္းခ်စ္ရတဲ႔ ကၽြန္မ ေမေမ ပါပဲ ။ ေမေမ နဲ႔ ကၽြန္မ တစ္စက္မွ ကို မတည္႔ပါ ။ ကၽြန္မ ႏိုင္ငံျခားထြက္လာ
ေတာ႔ ေမေမက ေလယာဥ္ကြင္းကိုေတာင္ လိုက္မပို႔ရေကာင္းလားဆိုၿပီး ကၽြန္မရင္ထဲ အစိုင္ခဲတစ္ခု ခို၀င္
လာခဲ႔႔ပါတယ္ ။ သို႔ေသာ္ ယေန႔ ဒီခ်ိန္မွာေတာ႕႔ ကၽြန္မကို ေလယာဥ္ကြင္း လိုက္မပို႔ေပမယ္႕ ညေနမွ ေလဆိပ္ဆင္းမယ္႔ ကၽြန္မကို မနက္မိုးသည္းထဲ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေစ်းထဲမွာ ကၽြန္မလိုခ်င္တာေတြကို ထီတစ္ေခ်ာင္းေဆာင္းထားေပမယ္႔ တစ္ကိုယ္လံုး မိုးေရေတြ စိုေနေပမယ္႔ ေနသာေနသလို တခ်က္မညိဳညင္စြာ လိုက္၀ယ္ေပးရွာတဲ႔ ေမေမကို ပိုခ်စ္လာမိတယ္ ။ လိုက္မပို႔တာ သူရင္ထဲ ဘယ္အတိုင္းတာထိ ခံစားေနရမယ္ဆိုတာ ေတြးတတ္ျမင္တတ္လာပါတယ္ ။ ခုခ်ိန္မွာ ေမေမဆူသံကိုလည္း သာယာတဲ႔ ဂီတသံတစ္ခုအျဖစ္ တင္စားခ်င္မိတယ္ ။
ေမေမ ဆူပူသံေတြမွာ အတၱေတြကင္းတယ္ ၊ လိုခ်င္မွဳဆိုတာေတြ ပါမလာဘူး ။ ေပးဆပ္ျခင္းဆိုတဲ႔ ခ်စ္ျခင္း
တရားေတြ ေပ်ာ္၀င္စီးဆင္းေနပါတယ္ ။မနက္ အိပ္ယာထေနာက္က်တိုင္း အခန္းျပင္ကေန ရစရာမရွိေအာင္ ေျပာဆိုေနတတ္ေပမယ္႔ အိပ္ယာထဲက တကယ္ဆြဲမခ်ခဲ႔ပါဘူး ။ ခုခ်ိန္မွာေတာ႔ ႏိုးသူမဲ႔ေနတဲ႔ ေနရာမွာ ကိုယ္အသိနဲ႔ကို ရေအာင္ထတတ္ေနၿပီ ေမေမ ။ အ၀တ္ေတြ တစ္ေန႔ ၃ခါေလာက္လဲလို႕ နတ္ထဘီလဲေနသလိုဘဲေနာ္ ေလွ်ာ္ရတဲ႔သူကိုလည္း အားနားပါအံုးဆိုေပမယ္႔ အ၀တ္ျခင္းထဲ ထည္႔လာသမွ်ကို ေလွ်ာ္ေပးေနတဲ႔ သူေတြကို မေလွ်ာ္ေပးရဘူးဆိုတဲ႔ အမိန္႔တစ္ခ်က္မထုတ္ မႏိုင္လွ်င္ အငွားေခၚေလွ်ာ္ေပးခဲ႔တဲ႔ ေမေမ ခုေတာ႕အေမသမီး လက္သည္းေတြညွပ္ ကိုယ္အ၀တ္ကို ေလွ်ာ္တတ္ေနပါၿပီ။ ပိုက္ဆံလိုရင္ ေမေမ ပိုက္ဆံ အံဆြဲထဲက လိုသေလာက္ ယူသံုးခဲ႔တဲ႔ လက္ေတြက ကိုယ္ပိုက္ဆံကို ရွာတတ္ေနပါၿပီ ေမေမ ။ ခုခ်ိန္မွာ သိပ္လြမ္းေနတယ္။
ေမေမ ရဲ႕ ေမတၱာ ေမေမရဲ႕ ေစတနာေတြ ေျမာက္ျမားစြာ ပါ၀င္ေနတဲ႔ ေမေမဆူသံေလးကို လြမ္းတယ္ ေမေမ။တစ္အိမ္ထဲေနၿပီး စကားမေျပာျဖစ္ခဲ႔ၾကေပမယ္႔ မ်က္ေျဖမပ်က္သမီးကို ေစာင္႕ၾကည္႔ေပးေနခဲ႔တဲ႔ သမီး ေမေမခုေကာ သမီးအတြက္ ပူပန္ေနတုန္းဘဲမလား ။ ဘယ္အခ်ိန္မွာဘဲ ျဖစ္ျဖစ္ အဆိုးဆံုးသမီးကို ေမေမ စိုးရိမ္ေနမယ္ဆိုတာ ေသခ်ာတဲ႔ အေျဖတစ္ခုပါပဲ ေနာ္ ။ သမီး အတြက္ စိုးရိမ္ျခင္းေတြနဲ႔ ေမေမ ညေတြေကာ အိပ္ေပ်ာ္လားေမေမ ။ ေနာင္တ ရေနတာမဟုတ္ပါ ။ တမ္းတျခင္းမ်ိဳးတာ ျဖစ္ပါတယ္ ။ ေႏြးေထြးတဲ႔ ရင္ခြင္တစ္ခုကို တမ္းတျခင္းတာ ျဖစ္ပါတယ္ ။ ဒီေဆာင္းပါးေလးကို ဖတ္မိတဲ႔ ေမာင္ငယ္ ၊ ညီမငယ္တို႕ အားလံုး မိဘရင္ခြင္မွာရွိတုန္း မိဘတန္ဖိုးကို သိနားလည္ႏိုင္ၾကပါေစလို႕ ဒီေဆာင္းပါးေလးကေန ေလးနက္စြာ ဆုေတာင္းေပးလိုက္ပါတယ္ရွင္။