အံ့ၾသလြန္းလို႔ ေသေတာ့မယ္

by Salai Ayehtan Ayete on Wednesday, August 29, 2012 at 6:33am 

By ေကာင္းဆက္ႏိုင္ 

အျပီးအပိုင္ ႏႈတ္ဆက္ပါတယ္

ဒီလကစျပီးစာေပစိစစ္ေရးရပ္ဆိုင္းလိုက္ျပီဆိုတဲ့ မဂၤလာသတင္း ၾကားရပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ စာေပစိစစ္ေရး အပါအ၀င္ ဆင္ဆာဆိုတာဟာအာဏာရွင္တို႔၏ မင္းေျမာက္တန္ဆာငါးပါးထဲမွာ အပါအ၀င္ျဖစ္ပါတယ္။ ဘယ္လိုမူ၀ါဒနဲ႔ ရည္ရြယ္ခ်က္အေၾကာင္းျပျပအာဏာရွင္တို႔ရဲ့ အာဏာကိုမထိပါးဖို႔ကအဓိကပါပဲ။

ဒီမိုကေရစီနဲ႔ ဆင္ဆာဆိုတာလည္းဘယ္လိုမွ မအပ္စပ္၊ မဆီေလ်ာ္တဲ့ ဆန္႔က်င္ဘက္ အရာေတြပါပဲ။ ဆင္ဆာမရွိရင္ ယဥ္ေက်းမႈ ပ်က္စီးကုန္မယ္လို႔ ေျခာက္လွန္႔မႈေတြ ေသာကပြားတာေတြလည္းရွိႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ မစိုးရိမ္ၾကပါနဲ႔၊ ဆင္ဆာကိုအစဥ္သာ ႏႈတ္ဆက္လိုက္ၾကပါေတာ့လို႔၊ ရဲရဲ၀ံ့၀ံ့ ျပတ္ျပတ္သားသား၊ အျပီးအပိုင္သာထားရစ္ခဲ့ၾကပါလို႔ တိုက္တြန္းခ်င္ပါတယ္။

ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တိုင္းဓာတ္လိုက္ေသတဲ့လူေတြ အမ်ားၾကီးရွိေပမယ့္ လွ်ပ္စစ္ကိုေတာ့ လူေတြသံုးေနရမွာပါပဲ။ ေလယာဥ္ပ်က္က်ျပီးေသတာလည္းေန႔စဥ္နီးပါးပါပဲ။ ေလယာဥ္ကေတာ့ ဆက္အသံုး၀င္ဦးမွာပဲ။

ေတာင္ကိုးရီးယားသမၼတမစၥတာအီေျမာင္ဘတ္နဲ႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ေတြ႔ဆံုစဥ္မွာေျပာသြားတဲ့ စကားရွိပါတယ္။” စီးပြားေရးဖြံ႔ျဖိဳးတိုးတက္လာဖို႔ကအေရးၾကီးေပမယ့္ ဒီမိုကေရစီ၊ လူ႔အခြင့္အေရးႏွင့္ လြတ္လပ္မႈေတြကိုမစေတးသင့္ပါဘူး” တဲ့။ လြတ္လပ္ခြင့္ကိုပိုက္ဆံနဲ႔ မလဲနဲ႔လို႔ သတိေပးတာ။

ဆက္စပ္ျပီးေတြးမိတာကခုေနမ်ားအိပ္မက္ထဲကအာဏာရွင္ၾကီးက ငါျပန္အုပ္ခ်ဳပ္မယ္ကြာ၊ မင္းတို႔ကိုတစ္အိမ္ေထာင္ သိန္းတစ္ရာေပးမယ္ဆိုရင္လည္းခုရထားတဲ့ လြတ္လပ္မႈနဲ႔ေတာ့ မလဲႏိုင္ပါဘူး။ ဘ၀ဆက္တိုင္း ေၾကာက္လြန္းလို႔ပါ။ (အိပ္မက္မို႔ပါ။ လက္ေတြ႔မွာေတာ့ သိန္းတစ္ရာကကိုယ္ကေပးရမွာ)

ဒါေၾကာင့္ ယဥ္ေက်းမႈ မယြင္းေအာင္ ဆင္ဆာကိုအသက္သြင္းမယ္ ဆိုခဲ့ရင္ ဓာတ္လိုက္မွာေၾကာက္လို႔ လွ်ပ္စစ္မီးမသံုးတဲ့အျဖစ္မ်ိဳးပါ။ ေလယာဥ္ပ်က္က်ျပီးမေသရေအာင္ ေလေၾကာင္းလိုင္းေတြ ပိတ္တဲ့သေဘာပါ။

ေရေသာက္ျမစ္

          လြတ္လပ္တဲ့ အေတြးအေခၚ၊ အေရးအသား၊ အေျပာအဆိုမွန္သမွ်ဟာတိုင္းျပည္တိုးတက္ ဖြံ႔ျဖိဳးမႈရဲ့ ေရေသာက္ျမစ္ပါ။ သစ္ပင္တစ္ပင္မွာေရေသာက္ျမစ္ကိုနည္းနည္းေလးမွ ထိခိုက္လို႔မရပါဘူး။ တစ္ပင္လံုးေသသြားႏိုင္သလို၊ လြတ္လပ္မႈကိုပိတ္ပင္မယ္ တည္းျဖတ္မယ္ဆိုရင္ တိုင္းျပည္ကိုဆင္းရဲတြင္းထဲဆြဲႏွစ္တာနဲ႔ တူပါတယ္။ ရာစုႏွစ္၀က္ေလာက္ က်ဳပ္တို႔ဦးေႏွာက္ေတြ ေလာင္းရိပ္မိခဲ့ပါေပါ့လား။ ဒီအတြက္ နစ္နာေၾကးေတာင္းခ်င္ပါတယ္။ တျခားမဟုတ္ပါဘူး။ ေႏွာင္ၾကိဳးမဲ့ ဒီမိုကေရစီရခ်င္ပါတယ္။

          ေရွးတုန္းကတရုတ္ျပည္မွာေျခေသးအမ်ိဳးသမီးေတြ ရွိခဲ့ဖူးပါတယ္။ က်ဳပ္တို႔ ႏိုင္ငံကိုေတာင္ ေရာက္လာၾကလို႔ ေတြ႕ဖို႔ျမင္ဖူးသူေတြ မ်ားပါတယ္။

          ငယ္စဥ္ကတည္းကေျခကိုၾကပ္စည္းထားျပီးအရြယ္ေရာက္လာလို႔ ေျဖေလွ်ာ့ေပးလိုက္ေပမဲ့ေျခေသးကေလးဟာနဂိုအရြယ္ ျပန္ျဖစ္မလာေတာ့ပါဘူး။

          အခုလည္းဦးေႏွာက္ေတြကို ၾကပ္စည္းထားရာကေနေျဖေလွ်ာ့ေပးလိုက္ေပမဲ့ နဂိုအရြယ္ ျပန္ဖြံ႔ျဖိဳးလာဖို႔ မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။

          ေျခေသးဦးေႏွာက္ ေတြေပါ့ဗ်ာ။ ခရစ္ႏွစ္ ၂၀၁၂ ၾသဂုတ္ (စိစစ္ေရးမရွိေတာ့ခ်ိန္) ေမြးမယ့္ကေလးေတြ အရြယ္ေရာက္ေတာ့မွပဲပံုမွန္ဦးေႏွာက္ ပိုင္ရွင္ေတြ ုျဖစ္ေတာ့မွာ။

          ေျခေသးဦးေႏွာက္ျဖစ္ရတဲ့အတြက္ ေလ်ာ္ေၾကးသို႔မဟုတ္ နစ္နာေၾကးေလးေတာ့ ေတာင္းခ်င္ပါတယ္။ တျခားမဟုတ္ပါဘူး။ ၂၀၁၂ ဒီလကစျပီးေမြးလာမယ့္ မ်ိဳးဆက္သစ္ေတြအတြက္ အၾကြင္းမဲ့ ဒီမိုကေရစီ ေႏွာင္ၾကိဳးမဲ့ဒီမိုကေရစီနဲ႔ ျခြင္းခ်က္မရွိကိုယ့္ၾကမၼာကိုယ္ဖန္တီးခြင့္ေပးဖို႔ပါပဲ။

          ကိုယ့္အတြက္ေတာ့ မေတာင္းေတာ့ပါဘူး၊ လြန္ကုန္ပါျပီ။ ေျခေသးဦးေႏွာက္ က ေသရာပါ ျဖစ္သြားပါျပီ။ ကိုယ္တင္လားဆိုေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ အားလံုးပဲနဖားၾကိဳးတပ္ထားတဲ့ လက္နဲ႔စာေရးၾက၊ ေရွ႕ေနာက္ေဘးဘီၾကည့္ျပီးမွ စကားေျပာခဲ့ၾကရ။ စား၀တ္ေနေရး ငဲ့ျပီးမွ ေတြးၾကရဆိုေတာ့ လူစဥ္မမီတဲ့ ရလဒ္ေတြပဲထြက္လာတာေပါ့။

          ဘယ္ေလာက္ေတာင္လူစဥ္မမီလဲဆိုေတာ့ လက္ရွိအတိုင္းအတာထိဒီမိုကေရစီရလာတာေတာင္ ဘယ္လိုအေၾကာင္းေၾကာင့္ရတယ္ဆိုတာမွန္ကန္ေအာင္ မသံုးသပ္ႏိုင္ၾကပါဘူး။ မေတာင္းဘဲနဲ႔ အေခ်ာင္ပဲရလာသလိုလို၊ အသက္ေပးခဲ့သူမ်ားကိုေက်းဇူးမတင္ဘဲမဆိုင္သူေတြပဲေက်းဇူးတင္ရမလိုလိုပါ။

          ဥပမာေလးတစ္ခုေပးရရင္ ဆန္ရွင္ Sanction ကိစၥမွာၾကည့္။ သမၼတၾကီးဦးသိန္းစိန္ကဒီမိုကေရစီ ႏွင့္ လူ႔အခြင့္အေရးေတြက္ိုသိသိသာသာထင္ထင္ရွားရွားေဆာင္ရြက္ေပးလိုက္ေတာ့ Sanction လည္းခ်က္ခ်င္းပြင့္ေရာပဲ။ အရင္တခ်ိန္ကေပကတ္ကတ္လုပ္ေနလို႔ Sanction မပြင့္တာကိုေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အေပၚ အျပစ္ျမင္တဲ့ လူရွိတယ္ဗ်ာ။ အံ့ေရာ။ တိုင္းျပည္မြဲသြားတာလည္းမဆီမဆိုင္ ေလွ်ာက္ေတြးျပီးေျပာေနၾကတယ္ဗ်ာ။ ဒီေလာက္ရွင္းတာ။ တိုင္းျပည္မြဲတာတိုင္းျပည္မ်က္ႏွာမၾကည့္ဘဲကိုယ္က်ိဳးရွာၾကလို႔။ ကိုယ့္အလုပ္ကိုယ္ မလုပ္ဘဲကိုယ္မတတ္တဲ့ အလုပ္ေတြမွာ စြတ္၀င္လုပ္ၾကလို႔ဆိုတာရွင္းေနတာပါ။

မေၾကာက္ၾကနဲ႔

ေၾကာက္ရင္ေတာ့လြဲမွာမုခ်ပါပဲ။

က်ဳပ္ဉာဏ္မီတာေလးေတြ ရွိပါတယ္။ (ေျခေသးဦးေႏွာက္ဆိုေတာ့)။ ၀ိုင္းေတြးေပးဖို႔ပါ။

စာနယ္ဇင္းလြတ္လပ္မႈ အေၾကာင္းျပျပီး ညစ္ညမ္းစာေပေတြ ဓာတ္ပံုေတြ စသျဖင့္ ေခါင္းေထာင္လာမွာ စိုးရိမ္သူေတြ မ်ားပါတယ္။ ေခါင္းေထာင္တာလို႔ေျပာရတာက ၾကိတ္၀ိုင္းေတြ ရွိျပီးသားမို႔ပါပဲ။ ၀ါသနာရွင္ဆိုရင္ ၾကိတ္၀ိုင္းေတြ ရွိစျမဲပါ။ ညစ္ညမ္းတယ္လို႔ သတ္မွတ္ထားလို႔ မီဒီယာေတြမွာ အရွက္အေၾကာက္ကင္းတာေတြ မေတြ႔ရပါဘူး။ ပိပိျပားျပား ရွိပါတယ္။ မခုတ္တတ္တဲ့ လူမ်ိဳးလို႔ေတာင္ထင္စရာပါ။

ဥေရာပႏိုင္ငံေတြမွာေတာ့ ေယာက်ၤား မိန္းမ ကေလး လူၾကီး မီဒီယာေပါင္းစံုမွာ အရွက္ဆိုတာ ခ်ိဳနဲ႔လား ေမးရေလာက္ပါတယ္။ မဆန္းေရးခ် မဆန္းပါပဲ။ မိုးလင္းလို႔ သတင္းစာ ၾကည့္လိုက္ရင္ မ်က္ႏွာဖံုးမွာ ဂုဏ္ယူ၀င့္ၾကြားစြာနဲ႔ ရင္သားေတြေဖာ္ျပီးရိုက္ထားတဲ့ ျမီးေကာင္ေပါက္ပံုေတြနဲ႔ဗ်ာ။ အဲဒီသတင္းစာရဲ့ မူက ႏွစ္ေယာက္ မထပ္ရဘူး။ ႏွစ္ၾကိမ္မထပ္ေစရဘူး၊ တန္းစီျပီးဓာတ္ပံုေတြ ပို႔ထားတာသန္းနဲ႔ေတာင္ခ်ီတယ္။ မ်က္ႏွာဖံုးပါရင္ မရွက္တဲ့အျပင္ နာမည္နဲ႔တကြ ကိုယ္ေရးအက်ဥ္းေလးေတာင္ ပါေသးတယ္။ ရုပ္ျမင္ေတြမွာလည္းကေလးအိပ္ခ်ိန္ဆိုရင္ လူၾကီးၾကိဳက္ဆိုျပီးကြင္းကြင္းကြက္ကြက္ ကားေတြ မိုးလင္းတဲ့အထိ ျပေတာ့တာပဲ။

ဒါေပမဲ့ ဥေရာပမွာကားေတြ ရထားေတြေပၚမွာအမ်ိဳးသမီးေတြအေပၚ အမ်ိဳးသားေတြကစိတ္ေဖာက္ျပန္တာမဟားတရားလုပ္တာမရွိပါဘူး။

က်ဳပ္တို႔ဆီမွာေကာဗ်ာ၊ မီဒီယာေပၚမွာမခုတ္တတ္တဲ့ ေၾကာင္ေတြကကားရထားေပၚက်မွ ခုတ္ေတာ့တာကိုး။

ဥေရာပမီဒီယာေတြေၾကာင့္ ဗလကၠာရမႈေတြမ်ားမွာပဲလို႔ ထင္ရင္ေတာ့ တက္တက္စင္လြဲလိမ့္မယ္။ အာရွႏိုင္ငံေတြမွာ ျဖစ္တဲ့ႏႈန္းနဲ႔ အမ်ားၾကီးမကြာျခားပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္သိပ္လည္းမစိုးရိမ္ၾကပါနဲ႔။ မီဒီယာေပၚမွာမခုတ္လည္းအျပင္မွာခုတ္လိုက္တာမွ မႈခင္းဂ်ာနယ္ေတြသာဖတ္ၾကည့္ၾကပါေတာ့။ ကမၻာလွည့္ခရီးသည္ကိုေတာင္ ခ်မ္းသာမေပးတာေတြ႔ရပါလိမ့္မယ္။

(ျပည္သူ႕ေခတ္ ဂ်ာနယ္ အတြဲ ၃၊ အမွတ္ ၁၀၉ ပါ ေကာင္းဆက္ႏိုင္၏ အံ့ၾသလြန္းလို႔ ေသေတာ့မယ္

ေဆာင္းပါးအား ၾကိဳက္လြန္းလို႔ ရွယ္ပါသည္။)