""ပညာရွင္လား အညာရွင္လား""

Yaung Ni Oo

ဆဲဗင္းေဒးဂ်ာနယ္ကေဆာင္းပါးေလးတပုဒ္ပါ။ဌာနဆိုင္ရာေတြမွာ ေတြ႕ေနရေသးတဲ့
ျဖစ္စဥ္ေလးအခ်ိဳ႕ကိုေဝမွ်လိုက္ပါတယ္

နွစ္ေပါင္းမ်ားစြာက ကြဲကြာေနခဲ့တဲ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကို သူအလုပ္ လုပ္ေနတဲ့ စက္ရံုမွာ သြားေတြ႕ ခဲ့ပါတယ္။ အဲမွာ အသက္(၇၀)ေက်ာ္ၿပီျဖစ္တဲ့ သူ႔ရဲ႕ဌာနမွဴးကို ျပန္ေတြ႕ခဲ့ပါတယ္။

“ မင္းရဲ႕ ဌာနမွဴးက ပင္စင္လာထုတ္တာလား “ လို႔ သူငယ္ခ်င္းကိုေမးမိတဲ့ အခါ သူက ျပန္ေျဖပါတယ္။
“ မဟုတ္ပါဘူး။ဒီစက္ရံုမွာ ကၽြမ္းက်င္ပညာရွင္ အႀကံေပးအရာရွိ အေနနဲ႔ ျပန္လုပ္ေနတာေလ “ အဲဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က “ ဟာဟုတ္လား၊ဒါဆို လြန္ခဲ့တဲ့(၁၀) ႏွစ္ေက်ာ္ေလာက္က ငါလာတုန္းက သူလုပ္ခဲ့တဲ့ ပေရာဂ်က္ အသစ္ေနေနသာသာ လြန္ခဲ့တဲ့(၁၀) ႏွစ္ေက်ာ္က ပေရာဂ်က္ေတာင္ အခုထိ မေအာင္ျမင္ေသးဘူး ဘယ္ေတာ့ ေအာင္ ျမင္မယ္ဆိုတာလဲ မသိပါဘူးကြာ”
“ ဟင္၊ဒါေတာင္ သူ႔ကို အႀကံေပးအရာရွိအေနနဲ႔ ျပန္ခန္႔ထားတယ္ ဟုတ္လား၊ သူမရွက္ဘူးလား” “ ရွက္ဖို႔ေနေနသာသာ သူငယ္ခ်င္းရာ ပင္စင္ယူၿပီးသြားလဲ အရင္ သူေနခဲ့တဲ့ ဌာနမွဴးအခန္းကေန လံုး၀ မဖယ္ဘူး ၀န္ထမ္းအိမ္ရာ ကလည္း မေရႊ႕ဘူး အႀကံေပးမဟုတ္ဘူး အႀကံယူအရာရွိႀကီး ျဖစ္ေနတာကြ သိၿပီလား”
ေနာက္တစ္ဦးကေတာ့ သူ႔ေတသနနဲ႔ ဖြံ႔ၿဖိဳးေရးစင္တာက ညႊန္ၾကားေရးမွဴး တစ္ဦးပါပဲ။အရင္ေခတ္က အႀကီးအကဲ တစ္ဦးရဲ႕ လက္ရံုးတစ္ဆူျဖစ္ခဲ့သူမို႔ အခုလည္းမာန္က တက္ေနတုန္းေလ။ဘာေတြ ဒီေလာက္ ေတာ္လဲဆိုတာ သိခ်င္ပါ တယ္။ ဒါေၾကာင့္သူဖတ္ၾကားမဲ့ သုေတသန စာတမ္းကို စိတ္၀င္စားမိတယ္။ သုေတသနနဲ႔ ဖြံ႔ၿဖိဳးေရးစင္တာက ဆိုေတာ့ ဘာအသစ္အဆန္းမ်ား တီထြင္ခဲ့သလဲ ဆိုတာ ေလ့လာခ်င္စိတ္နဲ႔ သြားေရာက္ စပ္စုခဲ့ပါတယ္။တကယ္တမ္းက်ေတာ့ လက္ရွိ သူတို႔ဌာနက ထြက္ရွိခဲ့တဲ့ ထုတ္ကုန္ပစၥည္းနဲ႔ ျပင္ပေစ်းကြက္က အမ်ိဳး အမည္ တူတဲ့ ပစၥည္းေတြရဲ႕ အရည္အေသြးေတြကို ႏႈိင္းယွဥ္စစ္ေဆးထားတဲ့ အားနည္းခ်က္၊အားသာခ်က္ေတြကို ေလ့လာထားတဲ့ ရိုးရိုးစာတမ္းေလး တစ္ခုပဲ ျဖစ္ေနပါတယ္။မိမိကိုယ္တိုင္ သုေတသနေတြ အားႀကိဳးမာန္တက္ လုပ္ၿပီး ကုန္ပစၥည္းအသစ္အဆန္းေတြ ေဖာ္ထုတ္ထားတဲ့ သုေတသနမ်ိဳးမဟုတ္ပါဘူး။
“ သုေတသန” ဆိုတဲ့ စကားလံုးဟာ အသစ္အဆန္းေတြကို ေဖာ္ထုတ္ႏိုင္မွ သံုးႏႈန္းေခၚေ၀ၚသင့္တဲ့ အသံုးအႏႈန္းပါ ။ အခုေတာ့ မဟုတ္ဘဲ မူလရွိၿပီးပစၥည္းနဲ႔ အျခားပစၥည္း အမ်ိဳးတူေတြကို ႏႈိင္းယွဥ္စစ္ေဆးတဲ့ အဆင့္ေလာက္ပဲ သုေတသနလို႔ မသံုးသင့္ပါဘူး။စမ္းသပ္ခ်က္လို႔ပဲ သံုးသင့္ပါတယ္။ “ေအာ္ သုေတသနနဲ႔ စမ္းသပ္ ခ်က္ဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္ကို ေတာင္ခြဲျခားမသိၾကတဲ့ သုေတသန အညာရွင္ေတြပါလား လို႔” ထင္ျမင္မိပါတယ္။ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အဲဒီညႊန္ၾကားေရးမွဴးကေတာ့ သူ႔ရဲ႕ဌာနမွာ “အႏူထဲကလူေခ်ာပါပဲ”
ေခတ္မီ ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္တဲ့ ႏိုင္ငံေတာ္ႀကီးကို တည္ေဆာက္ဖို႔အတြက္ “မူ” ပဲ ခ်လို႔မရပါဘူး။အဓိကကေတာ့ “လူ” ပါပဲ ။ လူဆိုတဲ့ေနရာမွာလည္း စိတ္ဓာတ္က အေရးႀကီးဆံုးပါ။ ကိုယ့္ရဲ႕ အသိစိတ္ဓာတ္နဲ႔ မိမိကိုယ္ကိုနားလည္သိရွိ ႏိုင္ဖို႔ပါပဲ။ အဲဒီအျပင္ ဦးေဆာင္သူကလည္း ျပတ္သားရပါမယ္။အားမနာပါနဲ႔ ။ ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြ ရဲ႕ အဓိကအားနည္းခ်က္ကေတာ့ အားနာမႈပါပဲ။ဒီလူဟာ မေကာင္းမွန္းသိတယ္။ မဟုတ္မွန္းသိတယ္။ ဒါေပမဲ့ အားနာမႈနဲ႔ ခြင့္လႊတ္ေပးတက္ၾကတယ္။တဒဂၤအတြက္ ေတာ့ေကာင္းေပမဲ့ ေရရွည္မွာ တိုင္းျပည္အတြက္ နစ္နာဆံုးရႈံးမႈေတြနဲ႔ ႀကံဳေတြ႔ႏိုင္ပါ တယ္။ တကယ္ ထူးခၽြန္တဲ့သူေတြကို ေျမေတာင္ေျမွာက္ေပးပါ။ အသက္ရာေက်ာ္ ေနတဲ့ ဘိုဘိုးဘြားဘြားေတြ ျဖစ္ေနေပမဲ့လည္း တိုင္းျပည္အတြက္ တကယ္အားထား ရမဲ့ သူဆိုရင္လည္း ဆည္းကပ္ပူေဇာ္သင့္ပါတယ္။ ဒီလိုမဟုတ္ဘဲ ပညာရွင္မဟုတ္ တဲ့ အညာရွင္ေတြမွန္းသိလ်က္နဲ႔ ပူေဇာ္ပသထားမယ္ဆိုရင္လည္း ေနာင္တစ္ခ်ိန္မွာ ကိုးကြယ္သူပဲ နစ္နာဆံုးရႈံးမွာပါ။ဒါေၾကာင့္ ျမန္မာျပည္သူျပည္သားမ်ားအားလံုး အညာရွင္မဟုတ္ေသာ ပညာရွင္မ်ားႏွင့္သာ တိုင္းျပည္ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ေအာင္ အျမန္တည္ေဆာက္ႏိုင္ပါေစလို႔ ဆုမြန္ေကာင္း ေတာင္းလို္က္ပါရေစ ခင္ဗ်ာ။ ။
(ပင္းပင္း)

 —