အသဲကြဲတတ္ေသာ ညေနခင္းတစ္ခု၏ ဇာတ္၀င္ေတးသံ

by Lagoon Eain on Monday, August 27, 2012 at 4:14am 

"ဟဲလို...အမိန္႕ရွိပါ...." 

"ဟဲ႕...နင္....သီဟ...မဟုတ္လား...ငါ နီနီ ပါ..." 

"အဲ.....နင္....ဘယ္ကေန....ဘယ္လို...ငါ႕ဆီ..." 

"ေအာ္....ဆရာကန္ေတာ႕ပြဲအလွဴေငြေကာက္ေတာ႕ ဆက္သြယ္ရမယ္႕

ေက်ာင္းသားေဟာင္းစာရင္းမွာ နင္႕နာမည္ကိုေတြ႕တယ္ေလ....ဒါနဲ႕ဖုန္း

လွမ္းဆက္ၾကည္႕တာ...နင္ခုထိ အိမ္ေထာင္မက်ေသးဘူးလား..." 

"အဟဲ...အင္း....နင္ေကာ..."

"ငါလား....ကေလးႏွစ္ေယာက္နဲ႕ တစ္ပိုင္းေတာင္ရေနၿပီ....နင္လဲအသက္ကႀကီးေနၿပီ..

ယူေတာ႕ေလ....ဒီထက္ႀကီးလာရင္ မလြယ္ဘူးေနာ္..."

"ေအာ္....ေအးပါဟာ......ဒါနဲ႕....နင္ခုဘယ္မွာေနလဲ..."

"ငါ..(......) မွာေနတယ္ဟ.....ငါ႕ေယာက်္ားက (....)ကုမၸဏီမွာလုပ္တယ္ေလ...

နင္လာလည္ဦးေလဟာ....ငါငယ္သူငယ္ခ်င္းေတြကို အရမ္းေတြ႕ခ်င္ေနတာ

ငါေကာ္ဖီေဖ်ာ္တိုက္ပါ႕မယ္ဟာ...နင္ေကာ္ဖီႀကိဳက္တုန္းပဲမဟုတ္လား.."

"ေအး....ႀကိဳက္တုန္းပါပဲ...ဒါေပမယ္႕အခုေတာ႕ ဘီယာပိုႀကိဳက္ေနၿပီ...

ေအးေလ...ငါလာခဲ႕ပါ႕မယ္....နင္႕ေကာ္ဖီငါလာေသာက္ဦးမယ္..."

......................................................................

                     သူမႏွင္႕ကၽြန္ေတာ္က ငယ္သူငယ္ခ်င္းမ်ားျဖစ္ၾကသည္။ငယ္သူငယ္ခ်င္းမွ

သူငယ္တန္းတုန္းကတည္းက ေက်ာင္းသြားေဖၚ.....ထို႕ေၾကာင္႕ ငယ္ငယ္ကတည္းက ကၽြန္ေတာ္တို႕ႏွစ္ေယာက္ကိုစံုတြဲအျဖစ္ စေနာက္ျခင္းခံခဲ႕ရသည္။ လူပ်ိဳေပါက္ အပ်ိဳေပါက္ျဖစ္လာၾကေသာ္လည္း ေက်ာင္းအတူတူသြားၿမဲျဖစ္သည္။

မွတ္မိပါေသးသည္။မနက္လင္းၿပီဆိုသည္ႏွင္႕ စာက်က္၊မနက္စာစား၊ေရခ်ိဳးၿပီးသည္ႏွင္႕ ေက်ာင္း၀တ္စံု၀တ္ကာ ကၽြန္ေတာ္က အိမ္ေရွ႕ထြက္ေစာင္႕၊သူေရာက္လာသည္ႏွင္႕ စကားတေျပာေျပာႏွင္႕ေက်ာင္းအတူသြားၾကသည္။

တခါတေလအိပ္ရာထေနာက္က်လ်င္ အျမန္ထကာ လမ္းေပၚမွေျခရာမ်ားကိုၾကည္႕ကာ သူမေက်ာင္းသြားၿပီလားမသြားေသးဘူးလားဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္အတတ္သိသည္။

                 ကၽြန္ေတာ္အိမ္ေရွ႕ေျမလမ္းဖံုဖံုကေလးေပၚတြင္ ထင္က်န္ရစ္ေသာေျခရာမ်ားထဲမွ သူမေျခရာအား ကၽြန္ေတာ္ေကာင္းေကာင္းမွတ္မိသည္။သူမစီးေသာဖိနပ္က ယင္းမာဖိနပ္၊.....မ်ားျပားလွစြာေသာ ယင္းမာဖိနပ္ရာမ်ားၾကားထဲတြင္ေတာင္ ကၽြန္ေတာ္သူမ၏ယင္းမာဖိနပ္ရာကို ေကာင္းစြာရွာႏိုင္ပါသည္။ပိုလြန္းရန္ေကာဟုထင္

လ်င္လည္း ရွင္းျပႏိုင္ပါသည္။သူမ၏ညာဘက္ေျခရာက ေဒါင္လိုက္ကိုးဆယ္ဒီဂရီ၀င္ရိုးမွ ႏွစ္ဆယ္႕ငါးဒီဂရီခန္႕နာရီလက္တံအတိုင္းေစာင္း၍ ဘယ္ဘက္ေျခရာက အႏႈတ္တစ္ဆယ္႕ငါးဒီဂရီမွ်သာ ေစာင္းပါသည္။ ဖိနပ္ဦးနင္း၍ခ်ိဳင္႕က်န္ေသာအရာမွာလည္း က်န္သူမ်ားက လက္မ၀က္ သံုးမတ္ထုမွ်ခ်ိဳင္႕က်န္ေသာ္လည္း ပါးလ်ေသာ ညင္သာေသာသူမ၏ေျခရာကေတာ႕ တစ္မတ္ထုစြန္းစြန္းမွ်သာ ခ်ိဳင္႕သည္ဆိုရံုေလး ခ်ိဳင္႕က်န္ပါသည္။ ဘယ္ညာယက္၍ ဘဲသြားသြားတတ္ေသာ ရွပ္ျပာျပာေကာင္မေလးမ်ား ၏ေျခရာမ်ားဆိုလ်င္ ဖိနပ္ဦးရွိပန္းခ်ိဳင္႕ရာမ်ားပင္

ေပ်ာက္ေအာင္ ယက္ထုတ္ခံထားရတတ္သည္။သူမ၏ေျခရာကို မေတြ႕ရေသးလ်င္ကၽြန္ေတာ္ထိုင္ေစာင္႕သည္။

သိပ္မၾကာေသးမီမွာပင္ သူမေရာက္လာတတ္သည္။ေတြ႕ၿပီဆိုလ်င္လည္း ေျခလွမ္းက်ဲျဖင္႕ကၽြန္ေတာ္ေက်ာင္းကို

သုတ္ေျခတင္တတ္သည္။သို႕ေသာ္ ထိုေျခရာကိစၥအား ယေန႕ထိသူမ မသိပါ။ခင္ဗ်ားတို႕လဲ သူမကိုေတြ႕လ်င္ ျပန္မေျပာျပၾကဖို႕ ႏႈတ္လံုဖို႕ ကၽြန္ေတာ္ ေတာင္းပန္ခ်င္ပါသည္။

                          ဆယ္တန္းကို ကၽြန္ေတာ္ႏွစ္ခ်င္းေပါက္ ဂုဏ္ထူးမ်ားျဖင္႕ေအာင္ေသာ္လည္း သူမခမ်ာ က်က်န္ခဲ႕ရွာသည္။ သူမကိုအားေပးရင္း စာကူက်က္ေပးေသာ Study guide အလုပ္ကို ကၽြန္ေတာ္သူမအတြက္ေဗာ္လံတီယာ၀င္လုပ္ေပးပါသည္။ သူမအေဖအျခားနယ္သို႕ တာ၀န္ျဖင္႕ေျပာင္းရမည္ဟု သူမဆယ္တန္းဒုတိယအႀကိမ္ေျဖအၿပီးတြင္သိရသည္။ ခြဲခြာျခင္းႏွင္႕ ဆံုဆည္းမွ ကၽြန္ေတာ္တို႕မည္မွ် သံေယာဇဥ္တြယ္မိၾကၿပီလဲဟု သိလိုက္ရသည္။

ေနာက္ေန႕မနက္သူမတို႕ေျပာင္းမည္ဆိုလ်င္ ဒီေန႕ညေနထိကၽြန္ေတာ့္ကို ေတြ႕လိုေၾကာင္းသူမေျပာသျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္သြားေတြ႕သည္။ ဖြင္႕မေျပာေသာ္လည္း သူမခံစားမႈကို ကၽြန္ေတာ္နားလည္သည္။ကၽြန္ေတာ္႕ခံစားမႈကိုလည္း သူမနားလည္ပါလိမ္႕မည္။ ခြဲခြာကာနီး ႏႈတ္ဆက္စကားမွာ နင္႕ကိုငါခ်စ္တယ္ ဆိုသည္႕စကားမျဖစ္သင္႕ေပမယ္႕ကၽြန္ေတာ္ေျပာသင္႕သည္ဟု ထင္ပါသည္။ သို႕ေသာ္ထိုညသည္ရက္စက္လြန္း၏။ႏႈတ္ဆက္သ၊ူ လက္ေဆာင္ေပးသူ၊

လူႀကီးလူငယ္....အို....အလြန္ရွဳပ္ေထြးလွ၏။ သူမလည္ပင္းကိုဖက္၍ အာၿပဲႀကီးျဖင္႕ငိုေနေသာ မိခ်ိဳတို႕အုပ္စုၾကားမွပင္ ကၽြန္ေတာ္ႏႈတ္ဆက္ခဲ႕ရ၏။သူမလက္ထဲသို႕ ကက္ဆက္တိပ္ေခြကေလးတစ္ေခြ ကၽြန္ေတာ္ထည္႕ေပးခဲ႕၏။ ထိုအေခြထဲတြင္ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ ဂစ္တာျဖင္႕ဆိုတီးထားေသာ You are my everything ဆိုသည္႕ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္သာ ပါ၏။

                     .....................................................................................

                  မနက္ျဖန္မွာေတာ႕ သူမအိမ္သို႕ ကၽြန္ေတာ္သြားပါမည္။ မေျပာျဖစ္ခဲ႕ေသာ စကားအတြက္ေတာ႕မဟုတ္ပါ။ သူမေတာင္ အိမ္ေထာင္ရွင္ျဖစ္ေနၿပီပဲ။ သို႕ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္ဆံုခ်င္ပါေသးသည္။ သူမသည္လဲ ဆံုခ်င္ေနပါလိမ္႕မည္။

ဒါက ငါ႕အမ်ိဳးသား၊ ဒါကငါ႕သား စသျဖင္႕ မိတ္ဆက္ေပးေသာ သူမ၏စကားကို အၿပံဳးျဖင္႕တုန္႕ျပန္ရင္း သူမေဖ်ာ္ေသာ ေကာ္ဖီကိုတစိမ္႕စိမ္႕ ေသာက္ပါမည္။ ထိုေကာ္ဖီထဲတြင္ သူမအားမေျပာျဖစ္ခဲ႕ေသာ စကားတစ္ခြန္းႏွင္႕ ကၽြန္ေတာ္၏ႏွလံုးသား ေရာစပ္ေပ်ာ္၀င္ေနပါလိမ္႕မည္။ ကက္ဆက္အတြင္းမွ သူမဖြင္႕ထားေသာ You are my everything ဆိုသည္႕သီခ်င္းသံသည္ ကၽြန္ေတာ္၏ အသဲကြဲညေနခင္းအား ေနာက္ခံေတးဂီတ Theme song အျဖစ္ လွပစြာပံ႕ပိုးေပးေနပါလိမ္႕မည္။

                       .................................................................................

             "ဒီအိမ္က ေဒၚနီနီတို႕အိမ္လား ကေလး "

"ဟုတ္ကဲ႕ဦးဦး....ဘယ္သူနဲ႕ေတြ႕ခ်င္လို႕လဲ..."

"ေအာ္....ဦးက မင္းတို႕ေမေမရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းပါ ဦးနာမည္က ဦးသီဟတဲ႕"

"ေအာ္...ဟုတ္ကဲ႕ေမေမေျပာထားပါတယ္...အိမ္ထဲ၀င္ေလ ဦးဦး"

                     သူမ၏အိမ္အတြင္း ၀င္လိုက္သည္။ တစ္ထပ္တိုက္ပုကေလး၏ ဧည္႕ခန္းအတြင္း ကေလးေသးနံ႕အနည္းငယ္နံ၏။ ၾကမ္းေပၚတြင္ကေလးကစားစရာမ်ား ျပန္႕က်ဲလ်က္ရွိ၏။ ၄င္းတို႕ကို ေရွာင္ရင္း ထိုင္ခံုတစ္ခုေပၚ ကၽြန္ေတာ္ထိုင္ခ်လိုက္သည္။ အလယ္ထမင္းစားခန္းအေပါက္၀တြင္ ကေလးပုခက္တစ္ခုလႊဲလ်က္ရွိသည္။

                     "ေမေမေရ....ဧည္႕သည္လာတယ္..."

                 သူမ၏သားအႀကီးကေလးေအာ္ေခၚလိုက္သျဖင္႕ မီးဖိုေခ်ာင္တြင္းမွ ဖိုသီဖတ္သီျဖင္႕ ထြက္လာေသာ သူမကိုျမင္လိုက္ရ၏။ အိုး.....၀လိုက္တာေနာ္....မ်က္ႏွာကိုေတာင္ မနည္းဖမ္းယူၾကည္႕ရ၏။

                     "ဟယ္.....နင္တကယ္လာသားပဲ....အားနာလိုက္တာဟယ္...အိမ္ကရွဳပ္ပြေနတာ ျမင္မေကာင္းဘူး...သားေရမင္းအရုပ္ေတြက သိမ္းပါဆိုလဲ မသိမ္းဘူး.....ဟဲ႕ နင္က အရင္အတိုင္းပါလား...ဆံပင္ႀကီးကလဲ ရွည္လိုက္တာ

ဟယ္...နဖူးေတာ႕နည္းနည္းေျပာင္လာတယ္ေနာ္....."

                "ေအး....နင္ကေတာ႕ ၀လာတယ္ေနာ္....ဗိုက္က၀လို႕ပူေနတာလား...ဒါမွမဟုတ္.."

            "ေအာ္...ငါေျပာသားပဲႏွစ္ေယာက္နဲကတပိုင္းပါဆို....၀တာေကာဗိုက္ႀကီးတာေကာ...ႏွစ္ခုလံုးပဲေဟ႕ သူတို႕အေဖရံုးကျပန္မလာေသးဘူးဟ... ေနာက္က်မယ္တဲ႕...ေနဦး ငါေကာ္ဖီသြားေဖ်ာ္လိုက္ဦးမယ္..."

                             လိမ္႕လိမ္႕လိမ္႕လိမ္႕ျဖင္႕ သူမထြက္သြားျပန္၏။ အဲ႕ခနဲ ငိုသံသဲ႕သဲ႕ထြက္လာသျဖင္႕ သူမလွမ္းေအာ္ျပန္၏။

                    "သားႀကီးေရ ...ညီေလးႏိုးလာၿပီ....ေခ်ာ႕ထားလိုက္ဦး..."

               "ေန....ေန.....ငါခ်ီလိုက္ပါ႕မယ္...."

       "အယ္...လူပ်ိဳႀကီးက ကေလးခ်ီတတ္သလား..."

         "ေအာ္ငါ႕တူေတြတူမေတြခ်ီေနက် ပါဟာ.."

           "ေအးေနာ္ မသီတာတို႕ မဥမၼာတို႕ကိုလဲ ငါသတိရေၾကာင္း ေျပာျပလိုက္ပါဦးဟာ..သားႀကီးေရ

ညီေလးၿငိမ္ေအာင္ သီခ်င္းဖြင္႕ျပလိုက္ဦး"

                    သီခ်င္းဟု သူမေျပာသျဖင္႕ ကၽြန္ေတာ္၏ ကက္ဆက္တိပ္ေခြကေလးအား အမွတ္ရမိ၏။သို႕ေသာ္ တိပ္ရီေကာ္ဒါေခတ္မွ မဟုတ္ေတာ႕ၿပီပဲ။သူမအိမ္မွာလဲ ကက္ဆက္ႏွင္႕တူတာ မျမင္ရေတာ႕။တရုတ္ျပည္ျဖစ္ စီဒီပေလယာစက္ကေလးကို သူမသားအႀကီးေလးက ဖြင္႕ကာ စီဒီတစ္ခ်ပ္ထည္႕လိုက္၏။

         "ပင္စိမ္းသီးပိုးထိုး...ေတာင္ႀကီးသူမ ရေအာင္ပိုး...ရေအာင္ပိုးေဟ႕...ရေအာင္ပိုး..."

              ကၽြန္ေတာ္႕လက္ထဲမွကေလးက ထခုန္၏။

     "ဟ...ဟ....နင္႕ကေလးက ခုန္ေနတယ္ဟ..."

                  "ေအး...သူက အဲဒီသီခ်င္းသိပ္ႀကိဳက္တာ....ၾကားလိုက္တာနဲ႕

အဲဒီလို ထကေတာ႕တာပဲ...."

                   ေပါင္ရင္းမွ ေႏြးခနဲ ခံစားလိုက္ရသည္။ ဟာ.....သြားၿပီ....။ လက္ထဲမွ ေက်းဇူးရွင္ကေလးက ေသးေပါက္ခ်လိုက္ၿပီ။ ေကာ္ဖီခြက္ကိုင္ရင္း သူမျပန္ထြက္လာသည္။

         "ေကာ္ဖီေသာက္လိုက္ဦး သူငယ္ခ်င္း...ဟယ္....သားသားက ဆိုးတယ္ကြာ....ဦးဦးေပၚရွဴးေတြ

ေပါက္ခ်လိုက္ၿပီ......ဦးဦးလူပ်ိဳႀကီး ရွိဳးပဲ႕သြားၿပီ.....ဟဲ႕...သူတို႕အေဖ ပုဆိုးခနလဲထားလိုက္ေလ

အားမနာနဲ႕...နင္႕ေဘာင္းဘီငါေလ်ာ္ထားလိုက္မယ္..."

         "ေန....ေန.....ရတယ္....ခနေနေျခာက္သြားလိမ္႕မယ္..."

 "ေအးဟာ....နင္အၾကာႀကီးေန ထမင္းစားၿပီးမွ ျပန္ေနာ္...သူတို႕အေဖနဲ႕လဲမိတ္ဆက္ေပးခ်င္လို႕

စကားလဲ အမ်ားႀကီးေျပာခ်င္ေသးတယ္ဟ...+-x*!@#$%^&*"

                         သူမ၏စကားသံ တတြတ္တြတ္ကို နားေထာင္ရင္း မေန႕က ကၽြန္ေတာ္၏ အေတြးကို

သတိရကာ ၿပံဳးမိ၏။

                 ခင္ဗ်ားတို႕ပဲ စဥ္းစားၾကည္႕ၾကေလ။ ကၽြန္ေတာ္႕အသဲကြဲညေနခင္းက ဘယ္ေလာက္ ကဗ်ာဆန္လိုက္သလဲ။

စကားေတြေျပာေနတဲ႕ မိန္းမ ၀၀တစ္ေယာက္ရယ္...........

ကားတစ္စီးကို ေဘးပတ္ခ်ာလည္ဆြဲရင္း ေဆာ႕ေနတဲ႕ကေလးတစ္ေယာက္ရယ္....

ေသးစိုေနတဲ႕ကၽြန္ေတာ္ရယ္......

ကၽြန္ေတာ္႕အေပၚမွာ ခုန္ေပါက္ေနတဲ႕ ကေလးတစ္ေယာက္ရယ္....

               ေနာက္ခံသီခ်င္းကေလးေတာင္ပါေသးရဲ႕......

"ပင္စိမ္းသီးပိုးထိုး...ေတာင္ႀကီးသူမ ရေအာင္ပိုး...ရေအာင္ပိုးေဟ႕...ရေအာင္ပိုး..."

                ..........................................................

ခ်စ္ေသာ

လဂြန္းအိမ္