ပလံု (Photo Essay)
by Zay Ya on Tuesday, August 28, 2012 at 8:47am ·
ကုန္းေခါင္ေခါင္က ပင္လယ္ျပင္ထဲငါးတစ္ေကာင္ ကားခနဲ ခုန္အဆင္းပင္လယ္ျပင္က ႏႈတ္ခြန္းဆက္"ဩ- ျပန္လာၿပီလား" တဲ့။
ဆူဖီဆရာ ႐ူမီရဲ႕ ဒီကဗ်ာေလးက ဇင္ ဟိုကၠဳ ကဗ်ာေလး တစ္ပုဒ္နဲ႔ ဆင္တူတယ္။ မူလဘူတ ဌာေနကုိ ျပည့္ျပည့္ဝဝ ေရာက္ရွိတဲ့ သူ အတြက္ - ေနထိုင္တဲ့ ခဏေတြ ဟာ ေမးခြန္း မရွိ၊ အေျဖ မလို၊ ဟိုသည္ ေဖြရွာ ေနတဲ့ အျဖစ္ အားလံုး ရပ္တန္႔သြား တာ ေတြ႔ရ ပါလိမ့္မယ္။
တစ္ခဏတာ ကိုသာ ျမင္သူ အတြက္ အတိတ္ ဟာ စြဲညိ မေနဘူး။ တစ္ခဏတာ ကို မိမိ ရရ ရွဳမွတ္ ႏိုင္သူ အတြက္ အနာဂတ္ လည္း မလိုအပ္ဘူး။ အတိတ္၊ အနာဂတ္ ရွိ မေနသူ အတြက္ ဘယ္ ေမးခြန္းမွ မေပၚေပါက္ ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ အဲ့လူဟာ ဘယ္ အေျဖကိုမွ ရွာ မေနေတာ့ဘူး။
ေမးခြန္း၊ အေျဖ ရွာေဖြ ေနသမ်ွ ရပ္တန္႔သြား တဲ့ ခဏကို တစ္ႀကိမ္တစ္ခါ ႀကံဳေတြ႕ရတယ္ ဆိုဦး။ ပူေလာင္ အိုက္စပ္ တဲ့ ကႏၱာရျပင္ ထဲ အခ်ိန္ၾကာျမင္ေအာင္ ဝဲလွည့္ေနတဲ့သူ တစ္ေယာက္ - အိုေအစစ္ ထဲ ဘြားခနဲ ေရာက္သြား ရသလို သိသာ ေနလိမ့္မယ္။ အခ်ိန္ကာလရဲ႕ အခ်ဳပ္အေႏွာင္ ၾကား ေမ်ာလြင့္ေနရာ ကေန ဝုန္းခနဲ လြတ္ထြက္ ကင္းရွင္း သြားေၾကာင္း ျမင္ေတြ႕ရလိမ့္မယ္။
An Ancient Pond.The Frog jump out.Plop.အိုင္အိုႀကီးပါလား၊အလို ေရႊဖား ခုန္ဆင္းသြား၊ပလံု။
ဒီ ဟိုကၠဳရဲ႕ ေနာက္ဆံုး ပါဒ - "ပလံု" ရဲ႕ ေနာက္မွာ ဘာ လိုအပ္ ေသးသလဲ။ ဒီ ခဏ မွာ - ကာလ ေရာ၊ ေဒသ ေရာ၊ အညႊန္းေဘာင္ အားလံုး ခ်ဳပ္ပ်က္ၿပီးသား ျပည့္စံုၿပီးသား ျဖစ္ပါတယ္။ အဲ့အတြက္က ဒီတစ္ခဏ ကို ရွင္းရွင္း ျမင္ႏိုင္ဖို႔ေလး တစ္ခုတည္း။
...................
"Becomes the Ocean" Essay 4.
Photo from "Vertical Here-Now."
...................
August 28th 2012 at 9:57 PM
...................
0 comments:
Post a Comment