ေခတ္ေပၚျမန္မာကဗ်ာ နဲ႔ အမ်ိဳးသားစာေပဆု

by Nyein Soe Oo on Thursday, March 15, 2012 at 12:24pm ·

http://www.nyeinsoeoo.com/2012/03/blog-entry.html

ျမန္မာ့ ရုပ္ျမင္သံၾကားမွာ ျပသေနတဲ့ ျမန္မာ့ဆိုင္း၀ိုင္းႀကီးနဲ႔ ေခတ္ေပၚ သံစုံတီး၀ိုင္းႀကီးတို႔ အတူ ယွဥ္တြဲတီးခတ္ေနတာကို တစိမ့္စိမ့္ ခံစားနားေထာင္ေနရင္း၊ အခ်ိန္နဲ႔အမွ် စီးဆင္းေနတဲ့ အႏု ပညာ ေရစီးေၾကာင္းေတြဟာ လူေတြရဲ႕ ဖန္တီးႏိုင္မႈစြမ္းအားကေန တစ္ဆင့္ တျဖည္းျဖည္းတိုး တက္လာၾက ၊ ေပါင္းဆုံလာၾကလို႔ လူ႕ေလာကႀကီး ပိုၿပီးသာယာဖြ႕ံၿဖိဳးလာေနတာပါလားလို႔  ပီတိိ ေတြ      ေ၀ခဲ့ရပါတယ္ ။

ဒါေပမယ့္ ၿပဳံးစရာမဂၢဇင္းက ဆရာလူထိပ္ရဲ႕ ေဆာင္းပါးကိုဖတ္မိေတာ့ ရင္ထဲမွာ အီလည္လည္ႀကီးျဖစ္လာရပါတယ္ ။ ဆရာလူထိပ္က ဒီလိုေဖာ္ျပထားပါတယ္ ။
           `` ၿပီးေတာ့ ဆရာေမာင္ျပည့္မင္းရဲ႕ဖီလစ္ပီႏိုႏွစ္ေယာက္ ကဗ်ာေဆာင္းပါး  (      ICON အိုင္ကြန္ မဂၢဇင္း ၊ ဇန္န၀ါရီလ ၊ ၂၀၁၂ ) ကိုလည္းျမည္းစမ္းၾကည့္ၾကပါဦး ။  ေခတ္ေပၚကဗ်ာနဲ႔ အမ်ိဳးသားစာေပဆုအေၾကာင္း တို႔ထိ ထားတာပါ ။
အမ်ိဳးသားစာေပဆုဆိုတာလည္း အရင္က လူေတြ တစ္ခဲနက္ စိတ္၀င္စားခဲ့ၾကတဲ့ တိုင္းနဲ႔ျပည္နယ္ေဘာလုံးၿပိဳင္ပြဲလိုပါပဲ ။ တျဖည္းျဖည္း ေမွးမိွန္မႈန္၀ါးလာၿပီး စာေပသမားအမ်ားစုရဲ႕ စိတ္၀င္စားမႈ ဧရိယာကေန ဆုတ္ခြာ သြားခဲ့တာ ၾကာပါၿပီ ။ ကဗ်ာေလာကသား ေတြကိုပဲ ၾကည့္ၾကပါစို႔ ။ ဂႏၳ၀င္ကဗ်ာလိုင္းက ကဗ်ာဆရာ အနည္းအပါးမွအပ၊ ဘယ္ေခတ္ေပၚကဗ်ာဆရာေတြမွ စိတ္မ၀င္စားၾကပါဘူး ။  သူတို႔နဲ႔ လားလားမွ မဆိုင္တဲ့ အရာလို႔ စြဲမွတ္ထားၾကသလိုပါပဲ ။ ေခတ္ေပၚကဗ်ာ ေတြက ဆုရႏိုင္တဲ့ ကဗ်ာအမ်ိဳးအစားမွ မဟုတ္တာ ။ ဒီေတာ့ ဘယ္သူေတြဘယ္ေလာက္ရရ ၊ ဘယ္ႏွႀကိမ္ရရ လုံး၀ စိတ္မ၀င္စားဘူး ။ လူထိပ္တို႔ဆီမွာခက္ေနတာက ဂႏၳ၀င္ကဗ်ာဆရာေတြက ေခတ္ေပၚကဗ်ာ ေတြကို ကဗ်ာရယ္လို႔ မထင္ၾကသလို ၊ ေခတ္ေပၚကဗ်ာဆရာေတြကလည္း ဂႏၳ၀င္ကဗ်ာကို ကဗ်ာရယ္လို႔ ဘယ္လိုမွ မယူဆ ၊ မဖတ္ၾကတာပါပဲ ။ ကိုယ့္နယ္ပယ္နဲ႔ ကိုယ္ပဲ က်င္လည္လႈပ္ ရွားေနၾကတာ မဟုတ္လား ။
                အခုလည္း ၊ ဆရာေမာင္ျပည့္မင္းကို ႏိုင္ငံျခားက ကဗ်ာဆရာ ခင္ဗ်ားတို႔ေရးေနတဲ့ ကဗ်ာေတြေကာ ဆုမရႏိုင္ဘူးလားလို႔ အေမးခံရေတာ့မွ အလန္႔တၾကားနဲ႔ စဥ္းစားစရာ ျဖစ္လာရတာပါ ။ ဒီကိစၥကလည္း စဥ္းစားၾကည့္ၾကဖို႔ ေကာင္းတဲ့ ကိစၥလို႔ လူထိပ္ထင္ပါတယ္ ။ ´´
ၿပဳံးစရာ မဂၢဇင္း
( ဧၿပီလ ၊ ၂၀၁၂ - ခုႏွစ္ ။ စာ- ၅၉ )
               ကၽြန္ေတာ္လည္း ေတြးေတာစဥ္းစားခ်င္စိတ္ျဖစ္လာခဲ့ရပါတယ္ ။ ျမန္မာကဗ်ာရဲ႕ ျဖစ္ေပၚတိုးတက္မႈဟာ လကၤာမ်ားကေန စတင္တယ္လို႔ ယူဆၾကရမွာပါ ။ အခ်င္း ၊ အခ်ိဳး စတာေတြနဲ႔ အမ်ိဳးမ်ိဳးေျပာင္းလဲ ေရးဖြဲ႕လာလိုက္ၾကတာ ေခတ္စမ္းစာေပေခတ္ကို ကိုလိုနီနယ္ခ်ဲ႕ တို႔ လက္ေအာက္မွာပဲ ေျပာင္းလဲႏိုင္ခဲ့ၾကပါတယ္ ။ ႏွစ္ေပါင္းတစ္ေထာင္ေလာက္ မွာ စာေပသစ္အယူအဆေတြ တိုးတက္က်ယ္ျပန္႔လာၾကတဲ့အခါ ယခုေခတ္ ေရးသားေနၾကတဲ့ ကဗ်ာ အမ်ိဳးအစားေတြအထိ ခရီးေရာက္ခဲ့ၾကပါတယ္ ။ ေျပာင္းလဲေနတဲ့ေလာကသေဘာ တရားနဲ႔ တစ္သားတည္းပါပဲ ။ အခုလို ျမန္မာကဗ်ာ အမ်ိဳးသားစာေပဆု ကိုေတာ့ ေခတ္နဲ႔အညီ ေရးဖြဲ႕ေနၾကတဲ့ ကဗ်ာစာအုပ္ေတြကို ထည့္သြင္းစဥ္းစားျခင္းမျပဳဘူးဆိုတာ ဘာေၾကာင့္ပါလဲ ။ ေျပာင္းလဲျခင္းသေဘာတရားကို လက္မခံလို႔ပါပဲ ။ ေခတ္နဲ႔ အညီေရးဖြဲ႕ေနတဲ့ကဗ်ာ အမ်ိဳး အစားေတြကို ျမန္မာကဗ်ာေတြပါလို႔ လက္မခံဘူးဆိုတာ ေတာ္ေတာ္ အႏၱရာယ္ႀကီးပါတယ္ ။ ျမန္မာအကၡရာေတြသုံးၿပီး ျမန္မာ့အေတြးအျမင္သစ္ေတြကို ေခတ္နဲ႔ အညီေျပာင္းလဲ ေတြးေခၚ ၊ ေရးစပ္တာဟာ ေျပာင္းလဲျခင္း အစဥ္အလာအရ တိုးတက္လာတဲ့ သေဘာသဘာ၀ပါ ။ ျမန္မာအကၡရာမ်ားပင္လ်င္ အဆင့္ဆင့္ ေျပာင္းလဲ ျဖစ္ေပၚလာခဲ့ၿပီး ယခုအခ်ိန္သုံးစြဲေနတဲ့ သတ္ပုံ ေရးထုံးကအစ ေနာင္အၿမဲတည္ေနမွာလားဆိုတာ စဥ္းစားၾကည့္ၾကရမွာပါ ။
                   လူေတြရဲ႕ ေျပာင္းလဲတိုးတက္ျခင္းသေဘာဟာ အခုေခတ္မွာ အျငင္းပြားရမယ့္ ကိစၥမွ မဟုတ္ေတာ့တာ ။ ဒါကိုလက္မခံဘဲ ဒီလိုေရးမွ ဒီဆုေပးမယ္လို႔ ဆုံးျဖတ္ၾကသူေတြဟာ ပုဂံေခတ္က မိဖုရား ဖြားေစာလို `` အတုမဲ့လ်င္ ငါျပဳေသာ ၊ အခါျမင့္ၿမဲ တည္စိမ့္ေသာငွာ ´´ ဆိုၿပီး ကမၸည္းတင္ခ်င္လို႔လား ။ အဲဒီစာသားဟာ အခုေတာ့ လူရယ္စရာ ။ ဒါဟာ အာဏာရွင္တို႔ရဲ႕ လက္၀ါးႀကီးအုပ္မႈေအာက္ကို အႏုပညာလည္း က်ေရာက္ သြားျခင္းသေဘာပါပဲ ။ `` ဒီအခန္း ျဖတ္ ´´ဆိုတဲ့ ဇာတ္ကားလို အႏုပညာ (ေခတ္ေပၚ ျမန္မာကဗ်ာ ) ကို အေမွာင္ထဲေရာက္ေအာင္ ေထာင္ခ်အပစ္ေပးျခင္းခံခဲ့ရတယ္လို႔ ယူဆရမွာ ပါ ။ ျပန္လည္ျပင္ဆင္ႏိုင္မွသာ ဒီမိုကေရစီစနစ္ ႏွင့္ သင့္ေတာ္ေသာ ကဗ်ာရွင္သန္မႈကို အားေပးမႈဆိုတာ ျဖစ္ေပၚလာပါလိမ့္မယ္ ။
            ေက်းလက္မွာ တြဲဖက္ေက်ာင္းဆရာအျဖစ္ အလုပ္၀င္ေနစဥ္တုန္းမွာ ေက်းလက္လူထု အတြက္ေပ်ာ္ပဲြ ရႊင္ပြဲေတြ က်င္းပတာကိုသြားၿပီး သတိရမိပါတယ္ ။ အားကစားပြဲေတြကို က်င္းပ တဲ့အခါ ေဘာလုံး ၊ ေဘာ္လီ ေဘာ ၊ အေျပး ... စတဲ့အားကစားေတြကိုသာ က်င္းပႏိုင္ပါတယ္ ။ ကေလးေတြအတြက္ ခြဲျခားၿပီး ၾကက္ဖခြပ္ ၊ ဖန္ခုန္ ၊ ထုတ္တိုး ၿပိဳင္ပြဲမ်ားလုပ္ပါတယ္ ။ လယ္ယာ လုပ္သူမ်ားက ႏြားလွည္းအေျပးၿပိဳင္ပြဲ လုပ္ေပးဖို႔ ေတာင္းဆိုၾကတဲ့အခါ အဆင္ေျပေအာင္ လယ္ ကြင္းေတြကို ျပင္ဆင္ၿပီး ၿပိဳင္ပြဲ၀င္ႏိုင္ေအာင္လုပ္ေပးၾကရပါတယ္ ။
                    ေက်းလက္လူငယ္ေလးတစ္ေယာက္က `` ကားေတြ ၊ ဆိုင္ကယ္ေတြနဲ႔ မၿပိဳင္ႏိုင္ ေသးခင္မွာ ႏြားလွည္း ေတြနဲ႔ ၿပိဳင္ၾကတာ ေပါ့ ဆရာရယ္ ´´ လို႔ ေျပာတာကို သေဘာက်မိ ခဲ့ပါတယ္ ။ အခုအခ်ိန္မွာ အဲဒီလူငယ္ေလးကို ``ဆိုင္ကယ္ေတြ ၊ ကားေတြ ရိွလည္း တစ္ခ်ိဳ႕က် ေတာ့ ႏြားလွည္းကိုပဲ ၿပိဳင္ခ်င္တတ္ၾကတာကို ေတြ႕ေနရ ေၾကာင္း ၊ အရိုးနင္ အဆိပ္မိ ေနရင္ ကုသရခက္ေၾကာင္း ´´ ေျပာျပရအုံးမယ္လို႔ ေတြးေတာ စဥ္းစားေနမိပါေတာ့တယ္ ။


သိတတ္လို႔ တတ္သိၿပီး သတၱိေတြတိုးကာ
ၿငိမ္းခ်မ္းမႈမ်ား စိုးမိုးလ်က္ ပညာျဖင့္ ဦးေဆာင္ႏိုင္ပါေစ ...
ၿငိမ္းစိုးဦး
( March ; 15 ; 2012 )
http://nyeinsoeoo.multiply.com/