၀မ္းေတဘယ္လ္

ည (၁၁) နာရီေက်ာ္မွ ကၽြန္ေတာ္တို႔လင္မယား ျပန္ေရာက္ၾကတယ္။
      အဲ့ဒီညက ကၽြန္ေတာ္နည္းနည္းမူးလာတယ္။
        သုူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က သူ႔ရဲ႕  စီးပြားေရးလုပ္ငန္းတစ္ခု  ေအာင္ျမင္တဲ့အတြက္    သူ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြျဖစ္တဲ့
ကၽြန္ေတာ္တို႔လင္မယားကို ကန္ေတာ္ၾကီးေစာင္းမွာရွိတဲ့ အေကာင္းဆံုးဆိုတဲ့  စားေသာက္ဆိုင္မွာ     ညစာေကၽြးတယ္။ ၾကက္ေကာက္ရိုးမီးကင္လည္း ပါတယ္။ ဘဲကင္လည္းပါတယ္။    ယိုးဒယားပံုစံ   ခ်က္ျပဳတ္ထားတဲ့     အစားအစာေတြ
အကုန္ပါတယ္။  Black Label, Green Label  လို႔ေခၚၾကတဲ့  ႏုိင္ငံျခားျဖစ္      အရက္အေကာင္းစားေတြလည္းပါတယ္။
သူငယ္ခ်င္းေတြေတြ႔ၾကေတာ့ ေျပာၾကဆိုၾက ေသာက္ၾကစားၾကနဲ႔႔အလြန္ေပ်ာ္စရာေကာင္းပါတယ္။
စားေသာက္ဆိုင္ကလည္း စင္တင္ေတးဂီတပါပါေတာ့လွတပတေကာင္မေလးေတြရဲ႕  မပီမသသီခ်င္းသံၾကားမွာ ရီေ၀ေ၀ရစ္မူးေနတဲ့ ဦးေႏွာက္နဲ႔
၀ိုးတ၀ါးအလွကို ခံစားရင္း ည (၁၁) ထိုးသြားပါေတာ့တယ္။ကားကို ျဖည္းျဖည္းေလးေမာင္းျပီး ျပန္လာခဲ့တယ္။ အိမ္ေရာက္ေတာ့ အေဖမအိပ္ေသးဘူး။ အေဖကကၽြန္ေတာ္တို႔လင္မယားကို ေမွ်ာ္ေနတယ္။ညဥ့္နက္ေလ စိတ္မခ်ေလျဖစ္ျပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ေစာင့္ေနတာျဖစ္မယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကလည္း အိမ္ကိုေရာက္ေရာက္ခ်င္း ၀င္အိပ္လိုက္ၾကတယ္။
....................................................................................................................
ကၽြန္ေတာ္တို႔အိမ္မွာ ထံုးစံတစ္ခုရွုိတယ္။ နံနက္ (၆) နာရီဆိုရင္ ထမင္းစားခန္းထဲမွာ အတူ၀ိုင္းဖြဲ႔ျပီး ေကာ္ဖီေသာက္ၾကရတယ္။ စကားေျပာၾကရတယ္။ ျပီးမွ အလုပ္သြားၾကရတယ္။ အဲ့ဒီေန႔မနက္မွာ မေန႔ညက အေၾကာင္းေျပာျဖစ္တယ္။
                        '' အေဖေရ...သိလား။ ေက်ာ္ႏိုင္ၾကီးေလ...ေရနံေမွာ္ေအာင္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ မေန႔ညက ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို
' ၀မ္းေတဘယ္လ္' ေပးတယ္အေဖရ။ ေကာင္းလိုက္တဲ့ အစားအစာေတြ။ အရက္ဆုိင္ကလည္း အပ်ံစား။အ၀ေသာက္လို႔ရတယ္ ''
                         အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ့္မိန္းမက ၀င္ေျပာတယ္။
       '' ၾကက္ေကာက္ရုိးမီးကင္ဆိုတာလဲ ေကာင္းတာပဲ။ ယိုးဒယား စားအစာေတြကလည္း 'ရွယ္' ပဲ၊ ေကာင္းလိုက္တာလြန္ေရာ ''
        '' ဟုတ္တယ္ အေဖရ ေက်ာ္ႏုိင္ၾကီးရဲ႕  ' ၀မ္းေတဘယ္လ္' ကေတာ့ တစ္သက္မေမ့စရာပါပဲ...အေဖရာ''
                       အေဖ ကၽြန္ေတာ့္ကိုု  ျပံဳးျပံဳးၾကီးၾကည့္ျပီး ကၽြန္ေတာ့္စကားကို ေခါင္းတစ္ညိတ္ညိတ္နဲ႔ နားေထာင္ေနပါတယ္။ံ
   '' Green Label ဆိုတာ အရက္လို႔သာ ေျပာတာပါ။ တအားၾကီးမမူးဘူးဗ်။ ႏိုင္ငံျခားျဖစ္အရက္မိို႔လားမသိဘူး။ ယဥ္ယဥ္ေလးနဲ႔ ရစ္တစ္တစ္ကေလး။ မနက္အိပ္ရာထေတာ့လည္း ဘာမွမျဖစ္ဘူးဗ်...အေဖရ သိလား ''
                      ဒီအခ်ိန္မွာ အေဖက ကၽြန္ေတာ့္ကို စကားစ,ေျပာပါတယ္။
                      '' ေက်ာ္ႏုိင္ဆိ္ုတာ (၂၂) လမ္းက ေက်ာ္ႏုိင္ကိုေျပာတာလား။ ၀မ္းသာပါတယ္ကြာ။ မင္းတို႔တစ္ေတြ အဲ့ဒီလုိ ၾကီးပြားၾကတာ၊ ေပ်ာ္ႏုိင္ၾကတာ၊ စားႏုိင္ေသာက္ႏုိင္ၾကတာ။ ဒါေပမယ့္တစ္ခုေတာ့ သတိေပးစရာရွိတယ္ ''
                 အေဖဟာ...ေကာ္ဖီကို ေသာက္လိုက္တယ္။ သားသမီးေတြနဲ႔ ေျမးေတြကို တစ္ေယာက္ခ်င္းလိုက္ျပီး ၾကည့္တယ္။
စိုက္ၾကည့္တယ္။
                      '' အားလုံးေသခ်ာနားေထာင္ၾက။    ငါ့သားၾကီးက  ေျပာတယ္။    သူ႔သူငယ္ခ်င္းေကၽြးတဲ့     ' ၀မ္းေတဘယ္လ္ ' ဘယ္လိုေကာင္းေၾကာင္း၊ ဘယ္လို ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း၊ ဘယ္လိုေပ်ာ္စရာေကာင္းေၾကာင္း အားလံုးၾကားၾကတယ္ေနာ္ ''
                      '' ဟုတ္ကဲ့...အေဖ ''
                     '' ေက်ာ္ႏုိင္ရဲ႕   ' ၀မ္းေတဘယ္လ္' ကိုေတာ့ ေက်းဇူးတင္ရေကာင္းမွန္းသိတယ္။ တစ္သက္မေမ့ႏုိင္ဘူးလို႔လည္း
ေျပာတယ္။ တကယ္ကို ၀မ္းပန္းတသာၾကီး အူလိႈက္သဲလိႈက္ ခံစားျပီးေျပာတယ္။ ဟုတ္ရဲ႕ လား...ငါ့သားၾကီး ''
                     '' ဟုတ္ပါတယ္...အေဖ ''
                '' ဒါဆိုရင္ မင္းတို႔အားလံုးကို ငါေမးမယ္။ မင္းတို႔တစ္ေတြကို ငါတို႔မိဘ ႏွစ္ပါးက ေန႔စဥ္ေန႔တုိင္း ' ၀မ္းေတဘယ္လ္'
မကဘူး။ ' သရီးေတဘယ္လ္ ' ေကၽြးေနတယ္၊ ေကၽြးခဲ့တယ္၊ ေကၽြးေနဦးမွာ၊ မင္းတို႔ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး စားေသာက္ေနတာေတြ႔ရင္ ငါတို႔အရမ္းေပ်ာ္တယ္။ မင္းတို႔ အဲဒီလို ေန႔တိုင္းတစ္ေန႔ကို ' သရီးေတဘယ္လ္ ' စားေနၾကတာကိုေတာ့ အခုလုိ၀မ္းပန္းတသာၾကီး
ေျပာဖို႔ သတိမရၾကဘူးေနာ္ ''
               ကၽြန္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္လန္႔သြားတယ္။ အေဖ့ရဲ႕  မ်က္လံုးမွာ အဓိပၸါယ္ေတြ ရွိေနတယ္။ အေဖက ဆက္ေျပာတယ္။
               '' တစ္သက္မွာ     တစ္ခါေလာက္သာ     ေကၽြးတဲ့    သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရဲ႕           ' ၀မ္းေတဘယ္လ္ ' ကိုေတာ့ ေက်းဇူးတင္လုိက္ၾကတာ ေျပာလို႔ကိုမ၀ၾကဘူး။ တစ္သက္လုံး ေန႔စဥ္ေန႔တိုင္း ဒီစားပြဲခံုေပၚမွာ မေရမတြက္ႏုိင္ေအာင္
ေကၽြးခဲ့တဲ့ အေဖတို႔ အေမတို႔ရဲ႕   ' ေတဘယ္လ္ ' ေတြကို မင္းတို႔တန္ဖိုးမထားၾကဘူးေနာ္ ''
                     အေဖေျပာမွ ကၽြန္ေတာ္စဥ္းစားမိေတာ့တယ္။ ဟုတ္ပါတယ္။ အေဖနဲ႔ အေမ ေကၽြးခဲ့တဲ့ ထမင္းေတြနည္းမွ
မနည္းဘဲ။ ' ေတဘယ္လ္ ' ေပါင္းမ်ားစြာကို  ကၽြန္ေတာ္တို႔  စားခဲ့ၾကျပီးျပီ။    ေနာင္လည္း    စားေနဦးမွာပဲ။      ဒါေပမယ့္  ဘာေၾကာင့္မ်ား ေက်းဇူးတင္ပါတယ္လုိ႔ မေတြးမိၾကတာလဲ။ မစဥ္းစားမိၾကတာလဲ။ မေျပာမိၾကတာလဲ။ ျမန္မာစကားပံုမွာ
'' တစ္လုပ္စားဖူး သူ႔ေက်းဇူး '' ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သိၾကပါတယ္။ ထမင္းအလုပ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေကၽြးခဲ့တဲ့၊ ေကၽြးေနဦးမယ့္
အေဖတို႔ အေမတို႔ရဲ႕   ေက်းဇူးကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ မေတြးမိၾကဘူးေနာ္။ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကေကၽြးတဲ့ ' ၀မ္းေတဘယ္လ္ '
ကိုေတာ့ရင္ထဲမွာ မွတ္တမ္းတင္မိတယ္။ အေဖနဲ႔ အေမေကၽြးတဲ့ ' ေတဘယ္လ္ ' မ်ားစြာကိုေတာ့ ရင္ထဲမွာမွတ္တမ္းမတင္မိခဲ့ဘူး။
ေတြးၾကည့္ၾကရေအာင္ဗ်ာ...။
                                                                                                                                 သားငယ္ေလး
                      
                              

                                      ကုိတင့္