မိခင္၏စာမ်က္ႏွာႏွင့္ ျမင့္မိုရ္ေတာင္တမ္းျခင္း

ကိုတိုက္ေမာင္း (ခ) ေကေကးဇံ

( …. …. )

၁။ ေလာကပါလတရား

(…. တခါတေလ)

မစို႔မပို႔ေလး လိမၼာေနတဲ့ညမွာ

 ကဗ်ာဆရာ

အေမ႔ကို ကန္္ေတာ့ လိုက္ခ်င္တာ လက္ကုန္ပဲ။

၂၊ အေမနဲ႔ ကဗ်ာဆရာ

မၾကာမၾကာ …. ေဆြးေႏြးျငင္းခံု

ရန္ကုန္ၿမိဳ႔ႀကီးကို ျပာခ်

…. …. ျပန္ေဆာက္

ဟီရိုရွီးမားေနာက္လိုက္လို႔ အေမက စြပ္စဲြ

ကဗ်ာဆရာ ရယ္က်ဲက်ဲ ေနခဲ့ရ။

ဘုရားသခင္ေတြနဲ႔စကားမ်ား

လိမၼာေရးျခားမႈေတြလြင့္ျပစ္

ကဗ်ာဆရာလက္သစ္

အေမစိတ္ညစ္ခဲ့။

ဘုရားထူးခံ အရွင္ႏွစ္ပါး

အက်ဥ္းသား

သနားခဲ့

စာနာခဲ့

ေၾကလည္ခဲ့

ရတနာပံုနဲ႔ ကၽြန္ဇာတ္လမ္း

အေမ့လိုမလြမ္းတတ္

တိြဳင္ဘီနဲ႔ အေစးမကပ္သူ ကဗ်ာဆရာ

အေမနဲ႔ ရန္ျဖစ္ပါတယ္။

ကုန္ေစ်းႏႈန္းေတြမက်လို႔

ကမာၻလံုးႀကီးေပၚက လိမ့္က်

(…. ေနာက္ထပ္က်စရာမရွိေတာ့လို႔)

သိကၡာေတြက်

အေမက

သူစားဖူးတဲ့ေခတ္

လူျပန္ျဖစ္ဖို႔ တမ္းတ

ကဗ်ာဆရာရဲ့

ေ၀ဖန္ေရးထဲ လိမ့္က်ျပန္ပါတယ္။

(ကဗ်ာဆရာဟာ….)

အေမမစားဖူးေသးတဲ့ေခတ္

လူျဖစ္ဖို႔မွန္းဆ

တညထဲနဲ ႔ေခတ္တခုေဆာက္

ၿမိဳ႔ေျမာက္ဖက္ ေညာင္ပင္ႀကီးက

ခရီးစပါေလေရာ ….။

၃။ ေတာ္လွန္စရာေတြမ်ားလြန္းလို႔

ကိုယ့္ကိုယ္ကို အရင္ေတာ္လွန္

၀ီရရသကို ရန္စ

ရူပကအလကၤာစံုနဲ႔

ကဗ်ာဆရာ) …. သူပုန္ျဖစ္ခဲ့ေပါ့

ဂုဏ္ယူေတာ့အေမ။

၄။ “သူပုန္းသစ္ … သူပုန္သစ္”

ေခတ္ေရွ႔ကို ေျပး

ေခတ္ေနာက္ကိုေျပး

ေျပး …. ေျပး …. ေျပး ….

ကိုယ္ေသး ေခါင္းႀကီး

အၿမီးမႏိုင္ …. ေခါင္းမႏိုင္ေဟ့

အေမ့ပံုျပင္ၾကားမိတယ္။

“ငွက္ဆိုတာ ပ်ံရင္းေသတယ္

လူဆိုတာ ၾကံရင္းေသတယ္”

အေမမွားေတာ့မယ္

လူဆိုတာ …. က်န္ရင္းေသတယ္။

ဦးေႏွာက္ႏွစ္လံုးနဲ႔ တိုက္ပဲြမွာ

ကဗ်ာဆရာ က်န္ခဲ့။

ဘီယာဘူးခံြေတြနဲ႔ တိုက္ပဲြမွာ

ကဗ်ာဆရာ က်န္ခဲ့။

မတ္တပ္ရပ္ေသခဲ့။

သခင္ဘေသာင္း အကုျမန္လို႔

ရွင္သန္ခြင့္ေလးရ

ေရာဂါဘယကင္းေ၀းတဲ့ စိတ္ဓါတ္ေလးနဲနဲက်န္

လူျပန္ျဖစ္

သခင္ေခတ္ကို ေရာက္ခဲ့ရ။

သခင္မ်ဳိးေဟ့ …. ဒို႔ဗမာ

သံုးခါေအာ္

ေသေပ်ာ္ၿပီ …. အေမ။

လူတေယာက္ဟာ

သမိုင္းစာရြက္ေတြၾကား

အခါခါျဖတ္သြားခြင့္ရွိတယ္။

ကဗ်ာဆရာ

ႏွစ္ခါေလာက္ျဖတ္သြား

ၾကားရခ်က္ မသက္သာ

ျမင္ရခ်က္ မသက္သာ

ေနာက္တခါ လူျပန္ျဖစ္တတ္ခဲ့ရင္

မသင္ခ်င္ဆံုး ဘာသာတဲြ

သမိုင္းပဲ အေမ။

ဘုရားကၽြန္

ေက်ာင္းကၽြန္

အိမ္ကၽြန္္

ေျမကၽြန္

…. …. ကၽြန္မ်ဳိးစံုၾကား

အသိတရားရဲ့ကၽြန္ျဖစ္ခဲ့ရ

သခင္စိတ္ကလာ …. လာႏႈိး

တန္ခိုးျပ

သိဂၤါရနယ္ပယ္

တယ္ … မစားသာလွပါအေမ။

အမွန္တရားဟာ

တအားေရာင္းေကာင္းတဲ့ ပစၥည္းေပါ့။

ကဗ်ာဆရာေတာ့ မ၀ယ္လိုက္ႏိုင္ဘူးအေမ။

ကံေကာင္းလို႔ သူပုန္ေလးတခါလာျဖစ္မိ

ဟိုလူ႔မ်က္ႏွာၾကည့္

သည္လူ႔မ်က္ႏွာၾကည့္

ၾကည့္ရ

ေရွာင္ရ

ေၾကာက္ရ

ေၾကာက္စရာ ရွားလို႔

ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေၾကာက္ရ။

သူပုန္မျဖစ္လိုက္မွာ စိုးလို႔

ယိုယိုက်ဳိးက်ဳိး ဆက္ဆံရ

ေဒါသေတြ ေရာင္းလို႔ရရင္

ဘီလွ်ံနာေတာင္ ဆင္ထိမ္းခန္႔လို႔ရမယ္။

.… ….

…. ….

ဤကဗ်ာသည္ ကဗ်ာဆရာကိုယ္တိုင္ အဆံုးသတ္ခြင့္ မရႏိုင္ခဲ့သည့္ ကဗ်ာတပုဒ္ျဖစ္ပါသည္။

( ၀ိေရာဓိလြင္ျပင္ႏွင့္ သတိၱတေသာင္းေအာင္ပဲြ ကဗ်ာစာအုပ္မွ ....)