ေတြ႔ႀကံဳရပံုု ျမင္ကြင္းစံု
|
8:08 PM |
No မွတ္ခ်က္ |
ျမင္ကြင္း(၁)
ဟာ!! ဟင္!!! ေတာက္!!! ကြ်တ္!!! ဟူး!!! ဟင္း!!!
စိတ္ဆိုးေနႀကသူမ်ား။ ေဒါသထြက္ေနႀကသူမ်ား။ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ ျဖစ္ေန ႀကသူမ်ား၏အသံ
ေပါင္းစံုမွာ ဆိုင္တဆိုင္ အတြင္းမွ အျပင္ဘက္သို႔ ပ်ံ႔လြင့္ထြက္လာသည္။ ထိုသူတို႔၏ ေရာင္စံု မ်က္
ႏွာမ်ားေပၚတြင္ေတာ့ အလိုမက်ဟန္မ်ား၊ အားမလိုအားမရ ျဖစ္ေနဟန္မ်ား၊ စိတ္ဆိုးေဒါသထြက္ေန
ဟန္မ်ားကေတာ့ ဖံုးဖိ မရေလာက္ေအာင္ အထင္းသား ေပၚလြင္လ်က္... ထိုသူမ်ားမွာ ျမန္မာ့လက္
ေရြးစင္အသင္း၏ ေဘာလံုးပြဲတပြဲကို ႀကည့္ရွဳေနႀကသည္ဟု ထင္က မွားယြင္းေပလိမ့္မည္။ အမွန္မွာ
အင္တာနက္ သံုးစြဲေနႀကျခင္းပင္...။
ျမင္ကြင္း (၂)
ေတာက္!! ဒီေကာင္ကေတာ့ကြာ.. ေသခ်ာ ေျပာထားရက္နဲ႔ အခ်ိန္ကို မေလးစားဘူး။ ဘယ္ေတြကို
အေလလိုက္ေနလဲ မသိဘူး။ ဆိုင္ထဲကို ထပ္မံ ေ၀့ႀကည့္လိုက္သည္.. မေတြ႔။ ေစ့ေစ့စပ္စပ္ ေသခ်ာ
ရွာႀကည့္သည္.. မျမင္..။ ခါးႀကားမွ ဖုန္းကိုထုတ္ကာ ေခၚလိုက္သည္။ နားမွာကပ္သည္။ ခုနက အ
တိုင္း.. လူႀကီးမင္း ေခၚဆိုေသာဖုန္းမွာ ဆက္သြယ္မွဳ ဧရိယာျပင္ပ ေရာက္ရွိေနပါသျဖင့္ ေခၚဆို၍
မရႏိုင္ပါရွင္..။ သက္ျပင္းေမာကို တ၀ႀကီးခ်လိုက္သည္။ ဒီေကာင္ ရန္ကုန္မွာေတာင္ ရွိေသးရဲ႔လား
မသိ.. နယ္မ်ားျပန္သြားျပီလား..
ေဟ့ေကာင္.. ပုခုံးပုတ္ကာ ေခၚလိုက္ျခင္းခံရသျဖင့္ ေနာက္သို႔လွည့္ႀကည့္လိုက္၏။ ေတြ႔ျပီ။
“မင္းဘယ္ေတြ ေလွ်ာက္သြားေနတာလဲ.. အခ်ိန္ကို မေလးစားဘူး.. ဟင္း”
“ငါေရာက္ေနတာ ႀကာလွဘီ။ ခုေလးတင္ ဟိုေရွ႔က ကြမ္းယာဆိုင္မွာ ကြမ္းသြား၀ယ္ေနတာ”
“မင္းဖုန္းကို ဘာလို႔ပိတ္ထားတာလဲ ငါေခၚတာ ေခၚလို႔မရဘူး”
“မပိတ္ပါဘူးကြာ မင္းကလဲ.. မင္းဖုန္း မေကာင္းလို႔ ေနမွာေပါ့”
“ေဟ့ေကာင္ ငါ့ဖုန္းက အေကာင္းႀကီးကြ စလံုးက ၀ယ္လာတာ.. ေပးစမ္း မင္းဖုန္း”
သူ႔သူငယ္ခ်င္းဖုန္းကို စစ္ေဆးႀကည့္လိုက္ေတာ့ ဟုတ္သည္။ အားလံုး အိုေကပဲ.. ဒါနဲ႔ သူငယ္ခ်င္း
ဖုန္းကို ဘယ္လက္ျဖင့္ကိုင္ထားျပီး ညာလက္မွ သူ၏ဖုန္းျဖင့္ ေခၚလိုက္သည္။ စပီကာကိုလည္း ဖြင့္
ထားလိုက္၏။ ဖုန္းထဲမွ အသံတသံ ထြက္လာသည္။ လူႀကီးမင္း ေခၚဆိုေသာဖုန္းမွာ.... ထြက္ေပၚလာ
ေသာ အမ်ိဳးသမီး၏အသံကို နားေထာင္ရင္း ဘယ္လက္မွ ဖုန္းကိုတလွည့္ ညာလက္မွ ဖုန္းကိုတလွည့္
အျပန္အလွန္ ႀကည့္သည္။ သူငယ္ခ်င္းကို ေမးဆတ္ျပေတာ့ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူမွ ႏွဳတ္ခမ္းကိုမဲ့ျပီး
ပုခုံး တြန္႔ျပလိုက္သည္ကို ေတြ႔ရသည္။
ျမင္ကြင္း (၃)
“ေတာက္!!! အျမဲတမ္း အဲဒီလိုပဲ..”
“ေအးေလ.. ေသာက္ေရး မပါဘူး..”
“ဟုတ္ပါ့.. ပိုက္ဆံႀကေတာ့ တိုးေပးရျပီးေတာ့..”
“ေျပာေတာ့ တမ်ိဳး.. လုပ္လိုက္ရင္ေတာ့ ေသာက္တလြဲ...”
အမ်ိဳးသား ႀကီးငယ္လတ္ေတြႏွင့္ ကေလးေတြပါမက်န္ လမ္းေပၚမွာ ေရးႀကီးသုတ္ျပာ သြားေနႀကသည္။
ပါးစပ္မွလည္း တဖ်စ္ေတာက္ေတာက္ ေရရြတ္လ်က္..။ အားလံုး၏ ဦးတည္ရာကား လက္ဖက္ရည္ဆိုင္သို႔
၎တို႔အားလံုးမွာ ေဘာလံုး၀ါသနာရွင္မ်ား ျဖစ္ႀကသည္။ ယေန႔ည မန္ယူပြဲရွိသည္။ MRTV 4 မွ တိုက္ရိုက္
ထုတ္လႊင့္မည္ ျဖစ္ေသာ္လည္း မီးပ်က္သြားသျဖင့္ ကိုယ့္အိမ္မွာကိုယ္ ဇိမ္က်က် မႀကည့္ႏိုင္ေတာ့ေပ။
မန္ယူပြဲဆိုေတာ့လည္း လက္လႊတ္မခံခ်င္ႀက။ ထို႔ေႀကာင့္ မီးစက္ျဖင့္ျပသေသာ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္သို႔ အ
ေျပးအလႊား သြားေရာက္ရေတာ့၏။ ပါးစပ္မွ တဖ်စ္ေတာက္ေတာက္ျဖင့္ ေမတၱာပို႔ေနသည္ကေတာ့ လွ်ပ္
စစ္ဓါတ္အားေတြ ပိုလွ်ံလို႔ ျပည္ပသို႔ ေရာင္းခ်တာပါ ဆိုသည့္ မီတာခမ်ား တိုးျမွင့္ ေကာက္ခံေနႀကေသာ
လွ်ပ္စစ္၀န္ႀကီးဌာနသို႔...
ျမင္ကြင္း (၄)
ကြွ်ီ..... ၀ုန္း
ဟာ..လုပ္ႀကပါဦး.. တိုက္သြားျပီ..။
လမ္းမႀကီးေပၚမွာ စက္ဘီး။ ဆိုက္ကားႏွင့္ ကားႀကီး ကားငယ္ အသြယ္သြယ္တို႔ ရွဳတ္ေထြးစြာ ေမာင္းႏွင္
ေနႀက၏။ ဆိုက္ကား တစီးေပၚတြင္ အသက္ ၇၀ ေက်ာ္အရြယ္ အဖိုးအိုတဦးႏွင့္ ၈ႏွစ္အရြယ္ ေျမးငယ္ေလး
တဦး လိုက္ပါလာသည္။ ဆိုက္ကားသမားေလးမွာ ပါဆင္ဂ်ာ ေျမးအဘိုးႏွစ္ဦးကို အားနာေနသည္။ လမ္း
မွာ ခ်ိဳင့္ခြက္ေတြက အျပည့္ႏွင့္ဆိုေတာ့ ဆိုက္ကားစီးရသည္မွာ မသက္သာလွ။ ထို႔ေႀကာင့္ လမ္းအနည္း
ငယ္ ပိုေကာင္းေသာ အလယ္ေႀကာကို ယူလိုက္သည္။ တဖက္လမ္းေႀကာမွ ယာဥ္တစီးမွာ အလ်င္စလို
ျဖင့္ ေရွ႔မွကားကို ေက်ာ္အတက္... ေရွ႔ကားမွာလည္း လမ္းမွာရွိသည့္ ခ်ိဳင့္ခြက္ႀကီးကို ေရွာင္ကာအေမာင္း
ေနာက္ကားမွာ ေရွ႔ကားကို လြတ္ေအာင္ ဆြဲခ်လိုက္ရသျဖင့္ တဖက္လမ္းအလယ္ေႀကာမွ နင္းလာေသာ
ဆိုက္ကားကို ဘယ္လိုမွ ေရွာင္မရေတာ့ဘဲ ပက္ပင္းတိုးသြားေလေတာ့သည္။
ကြ်ီ... ၀ုန္း...
ဟာ... တိုက္ျပီ... တိုက္ျပီ။။။
လမ္းမထက္မွာေတာ့ ေသြးမ်ားျဖာခနဲ... ဆိုက္ကားဘီးမ်ားမွာ မိုးေပၚေထာင္လို႔ လည္ေနဆဲ....
ျမင္ကြင္း (၅)
ထမင္းဆိုင္တဆိုင္..
ေန႔လည္ ထမင္းစားခ်ိန္ျဖစ္သည့္အေလ်ာက္ ဆိုင္မွာ လူအနည္းငယ္ က်ေနသည္။ ရန္ကုန္ေနကလည္း
ပူျပင္းလွသည္။ ဆိုင္ေရွ႔မွ ကတၱရာလမ္းမွာလည္း အရည္ေပ်ာ္လုနီးနီး.. အခ်ိဳ႔ေနရာမ်ားတြင္ အခိုးအေငြ႔
မ်ားခပ္၀ါး၀ါး ထြက္ေနေခ်ျပီ။ ဆိုင္ရွင္အေဒၚႀကီးမွာ မိမိကုိယ္တိုင္ ဟင္းပြဲျပင္ မိမိကိုယ္တိုင္ စားပြဲထိုးႏွင့္
တေယာက္တည္း လက္မလယ္ႏိုင္ရွာ ျဖစ္ေနသည္။ ထိုစဥ္ ဆိုင္ေရွ႔ Taxi တစီး ထိုးဆိုက္လာသည္။ကား
ပၚမွ အဘိုးႀကီးတဦး အဘြားႀကီးတဦးႏွင့္ မိန္းမပ်ိဳေလးတဦး ဆင္းလာသည္။
“ေဒၚႀကီးေရ႔. ေဒၚႀကီး..”
“ဟဲ့..ဘယ္သူေတြလဲ.. ဟယ္ မိေအးပါလား.. ဦးႀကီးတို႔ အရီးေလးတို႔လည္း ပါလာတာကိုး လာ..လာ ထိုင္
ႀက.. ငါလည္း ရြာျပန္မေရာက္တာ အေတာ္ႀကာျပီ။ ဒီမွာလည္း ျမင္တဲ့အတိုင္း အလုပ္ကမအား ဆိုေတာ့”
“ညည္းမလည္း ေနႏိုင္လိုက္တာေလ.. ရြာကို ျပန္ကို မျပန္လာေတာ့ဘူး.. က်ဳပ္တို႔မွာ ေရႊတိဂုံ ေစတီေတာ္
ႀကီး ၂၆၀၀ ျပည့္လည္း ဖူးခ်င္.. ညည္းတို႔နဲ႔လည္း ေတြ႔ခ်င္တာနဲ႔ လာခဲ့တာ.. ပင္ပမ္းလိုက္တာေအ”
“ဟုတ္တယ္ အရီးေလးေရ.. က်မလည္း ျပန္လာခ်င္တာေပါ့.. ဒီမွာကလည္း ဒီဆိုင္ေလးပဲ အားကိုးေနရ
တာ ေဖာက္သည္ေတြ ပ်က္သြားမွာလည္း စိုးရိမ္တာပါတာေပါ့..”
“ညည္းေအ.. သမီးေတြက ဘြဲ႔ေတြရျပီးေနျပီပဲ.. သူတို႔ လုပ္စာထိုင္စားေပါ့ေအ့.. ညည္းႀကည့္ရတာ ပင္
ပမ္းလိုက္တာေအ.. ငါ့ေျမးေတြေကာ မေတြ႔ပါလား.. အလုပ္သြားေနႀကလား”
“အမေလး အရီးေလးရယ္.. သူတို႔ဘြဲ႔ကို အားကိုးလို႔ကေတာ့ အရီးေလးတူမ ထမီေတာင္ ၀တ္စရာ ရွိမွာ
မဟုတ္ဘူး..။ ဒီမွာက ဘြဲ႔ရ အလုပ္လက္မဲ့ေတြႀကီးပဲ.. Law နဲ႔ျပီးထားတဲ့ သမီးအႀကီးမက ဟိုတေလာ
ကမွ စတိုးဆိုင္တဆိုင္မွာ အေရာင္းစာေရးမ အလုပ္ရသြားတယ္ေလ.. အဲဒါ အလုပ္ဆင္းေနတယ္..။ M.E
ဘြဲ႔ရထားတဲ့ သမီးအငယ္မကေတာ့ ေနာက္ေဖးမွာ ထမင္းကူခ်က္ေနေလရဲ႔...”
အဘိုးႀကီး အဘြားႀကီးတို႔မွ အာေမဒိဋ္သံျဖင့္ တခြန္းေသာ စကားကို ေရရႊတ္လိုက္သည္ကေတာ့
”ေဟ.. ဟုတ္လား..”
အားလံုးကို ခ်စ္ခင္ေလးစားေသာ...ဖိုးသိႀကား (12/03/2012)
ဟာ!! ဟင္!!! ေတာက္!!! ကြ်တ္!!! ဟူး!!! ဟင္း!!!
စိတ္ဆိုးေနႀကသူမ်ား။ ေဒါသထြက္ေနႀကသူမ်ား။ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ ျဖစ္ေန ႀကသူမ်ား၏အသံ
ေပါင္းစံုမွာ ဆိုင္တဆိုင္ အတြင္းမွ အျပင္ဘက္သို႔ ပ်ံ႔လြင့္ထြက္လာသည္။ ထိုသူတို႔၏ ေရာင္စံု မ်က္
ႏွာမ်ားေပၚတြင္ေတာ့ အလိုမက်ဟန္မ်ား၊ အားမလိုအားမရ ျဖစ္ေနဟန္မ်ား၊ စိတ္ဆိုးေဒါသထြက္ေန
ဟန္မ်ားကေတာ့ ဖံုးဖိ မရေလာက္ေအာင္ အထင္းသား ေပၚလြင္လ်က္... ထိုသူမ်ားမွာ ျမန္မာ့လက္
ေရြးစင္အသင္း၏ ေဘာလံုးပြဲတပြဲကို ႀကည့္ရွဳေနႀကသည္ဟု ထင္က မွားယြင္းေပလိမ့္မည္။ အမွန္မွာ
အင္တာနက္ သံုးစြဲေနႀကျခင္းပင္...။
ျမင္ကြင္း (၂)
ေတာက္!! ဒီေကာင္ကေတာ့ကြာ.. ေသခ်ာ ေျပာထားရက္နဲ႔ အခ်ိန္ကို မေလးစားဘူး။ ဘယ္ေတြကို
အေလလိုက္ေနလဲ မသိဘူး။ ဆိုင္ထဲကို ထပ္မံ ေ၀့ႀကည့္လိုက္သည္.. မေတြ႔။ ေစ့ေစ့စပ္စပ္ ေသခ်ာ
ရွာႀကည့္သည္.. မျမင္..။ ခါးႀကားမွ ဖုန္းကိုထုတ္ကာ ေခၚလိုက္သည္။ နားမွာကပ္သည္။ ခုနက အ
တိုင္း.. လူႀကီးမင္း ေခၚဆိုေသာဖုန္းမွာ ဆက္သြယ္မွဳ ဧရိယာျပင္ပ ေရာက္ရွိေနပါသျဖင့္ ေခၚဆို၍
မရႏိုင္ပါရွင္..။ သက္ျပင္းေမာကို တ၀ႀကီးခ်လိုက္သည္။ ဒီေကာင္ ရန္ကုန္မွာေတာင္ ရွိေသးရဲ႔လား
မသိ.. နယ္မ်ားျပန္သြားျပီလား..
ေဟ့ေကာင္.. ပုခုံးပုတ္ကာ ေခၚလိုက္ျခင္းခံရသျဖင့္ ေနာက္သို႔လွည့္ႀကည့္လိုက္၏။ ေတြ႔ျပီ။
“မင္းဘယ္ေတြ ေလွ်ာက္သြားေနတာလဲ.. အခ်ိန္ကို မေလးစားဘူး.. ဟင္း”
“ငါေရာက္ေနတာ ႀကာလွဘီ။ ခုေလးတင္ ဟိုေရွ႔က ကြမ္းယာဆိုင္မွာ ကြမ္းသြား၀ယ္ေနတာ”
“မင္းဖုန္းကို ဘာလို႔ပိတ္ထားတာလဲ ငါေခၚတာ ေခၚလို႔မရဘူး”
“မပိတ္ပါဘူးကြာ မင္းကလဲ.. မင္းဖုန္း မေကာင္းလို႔ ေနမွာေပါ့”
“ေဟ့ေကာင္ ငါ့ဖုန္းက အေကာင္းႀကီးကြ စလံုးက ၀ယ္လာတာ.. ေပးစမ္း မင္းဖုန္း”
သူ႔သူငယ္ခ်င္းဖုန္းကို စစ္ေဆးႀကည့္လိုက္ေတာ့ ဟုတ္သည္။ အားလံုး အိုေကပဲ.. ဒါနဲ႔ သူငယ္ခ်င္း
ဖုန္းကို ဘယ္လက္ျဖင့္ကိုင္ထားျပီး ညာလက္မွ သူ၏ဖုန္းျဖင့္ ေခၚလိုက္သည္။ စပီကာကိုလည္း ဖြင့္
ထားလိုက္၏။ ဖုန္းထဲမွ အသံတသံ ထြက္လာသည္။ လူႀကီးမင္း ေခၚဆိုေသာဖုန္းမွာ.... ထြက္ေပၚလာ
ေသာ အမ်ိဳးသမီး၏အသံကို နားေထာင္ရင္း ဘယ္လက္မွ ဖုန္းကိုတလွည့္ ညာလက္မွ ဖုန္းကိုတလွည့္
အျပန္အလွန္ ႀကည့္သည္။ သူငယ္ခ်င္းကို ေမးဆတ္ျပေတာ့ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူမွ ႏွဳတ္ခမ္းကိုမဲ့ျပီး
ပုခုံး တြန္႔ျပလိုက္သည္ကို ေတြ႔ရသည္။
ျမင္ကြင္း (၃)
“ေတာက္!!! အျမဲတမ္း အဲဒီလိုပဲ..”
“ေအးေလ.. ေသာက္ေရး မပါဘူး..”
“ဟုတ္ပါ့.. ပိုက္ဆံႀကေတာ့ တိုးေပးရျပီးေတာ့..”
“ေျပာေတာ့ တမ်ိဳး.. လုပ္လိုက္ရင္ေတာ့ ေသာက္တလြဲ...”
အမ်ိဳးသား ႀကီးငယ္လတ္ေတြႏွင့္ ကေလးေတြပါမက်န္ လမ္းေပၚမွာ ေရးႀကီးသုတ္ျပာ သြားေနႀကသည္။
ပါးစပ္မွလည္း တဖ်စ္ေတာက္ေတာက္ ေရရြတ္လ်က္..။ အားလံုး၏ ဦးတည္ရာကား လက္ဖက္ရည္ဆိုင္သို႔
၎တို႔အားလံုးမွာ ေဘာလံုး၀ါသနာရွင္မ်ား ျဖစ္ႀကသည္။ ယေန႔ည မန္ယူပြဲရွိသည္။ MRTV 4 မွ တိုက္ရိုက္
ထုတ္လႊင့္မည္ ျဖစ္ေသာ္လည္း မီးပ်က္သြားသျဖင့္ ကိုယ့္အိမ္မွာကိုယ္ ဇိမ္က်က် မႀကည့္ႏိုင္ေတာ့ေပ။
မန္ယူပြဲဆိုေတာ့လည္း လက္လႊတ္မခံခ်င္ႀက။ ထို႔ေႀကာင့္ မီးစက္ျဖင့္ျပသေသာ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္သို႔ အ
ေျပးအလႊား သြားေရာက္ရေတာ့၏။ ပါးစပ္မွ တဖ်စ္ေတာက္ေတာက္ျဖင့္ ေမတၱာပို႔ေနသည္ကေတာ့ လွ်ပ္
စစ္ဓါတ္အားေတြ ပိုလွ်ံလို႔ ျပည္ပသို႔ ေရာင္းခ်တာပါ ဆိုသည့္ မီတာခမ်ား တိုးျမွင့္ ေကာက္ခံေနႀကေသာ
လွ်ပ္စစ္၀န္ႀကီးဌာနသို႔...
ျမင္ကြင္း (၄)
ကြွ်ီ..... ၀ုန္း
ဟာ..လုပ္ႀကပါဦး.. တိုက္သြားျပီ..။
လမ္းမႀကီးေပၚမွာ စက္ဘီး။ ဆိုက္ကားႏွင့္ ကားႀကီး ကားငယ္ အသြယ္သြယ္တို႔ ရွဳတ္ေထြးစြာ ေမာင္းႏွင္
ေနႀက၏။ ဆိုက္ကား တစီးေပၚတြင္ အသက္ ၇၀ ေက်ာ္အရြယ္ အဖိုးအိုတဦးႏွင့္ ၈ႏွစ္အရြယ္ ေျမးငယ္ေလး
တဦး လိုက္ပါလာသည္။ ဆိုက္ကားသမားေလးမွာ ပါဆင္ဂ်ာ ေျမးအဘိုးႏွစ္ဦးကို အားနာေနသည္။ လမ္း
မွာ ခ်ိဳင့္ခြက္ေတြက အျပည့္ႏွင့္ဆိုေတာ့ ဆိုက္ကားစီးရသည္မွာ မသက္သာလွ။ ထို႔ေႀကာင့္ လမ္းအနည္း
ငယ္ ပိုေကာင္းေသာ အလယ္ေႀကာကို ယူလိုက္သည္။ တဖက္လမ္းေႀကာမွ ယာဥ္တစီးမွာ အလ်င္စလို
ျဖင့္ ေရွ႔မွကားကို ေက်ာ္အတက္... ေရွ႔ကားမွာလည္း လမ္းမွာရွိသည့္ ခ်ိဳင့္ခြက္ႀကီးကို ေရွာင္ကာအေမာင္း
ေနာက္ကားမွာ ေရွ႔ကားကို လြတ္ေအာင္ ဆြဲခ်လိုက္ရသျဖင့္ တဖက္လမ္းအလယ္ေႀကာမွ နင္းလာေသာ
ဆိုက္ကားကို ဘယ္လိုမွ ေရွာင္မရေတာ့ဘဲ ပက္ပင္းတိုးသြားေလေတာ့သည္။
ကြ်ီ... ၀ုန္း...
ဟာ... တိုက္ျပီ... တိုက္ျပီ။။။
လမ္းမထက္မွာေတာ့ ေသြးမ်ားျဖာခနဲ... ဆိုက္ကားဘီးမ်ားမွာ မိုးေပၚေထာင္လို႔ လည္ေနဆဲ....
ျမင္ကြင္း (၅)
ထမင္းဆိုင္တဆိုင္..
ေန႔လည္ ထမင္းစားခ်ိန္ျဖစ္သည့္အေလ်ာက္ ဆိုင္မွာ လူအနည္းငယ္ က်ေနသည္။ ရန္ကုန္ေနကလည္း
ပူျပင္းလွသည္။ ဆိုင္ေရွ႔မွ ကတၱရာလမ္းမွာလည္း အရည္ေပ်ာ္လုနီးနီး.. အခ်ိဳ႔ေနရာမ်ားတြင္ အခိုးအေငြ႔
မ်ားခပ္၀ါး၀ါး ထြက္ေနေခ်ျပီ။ ဆိုင္ရွင္အေဒၚႀကီးမွာ မိမိကုိယ္တိုင္ ဟင္းပြဲျပင္ မိမိကိုယ္တိုင္ စားပြဲထိုးႏွင့္
တေယာက္တည္း လက္မလယ္ႏိုင္ရွာ ျဖစ္ေနသည္။ ထိုစဥ္ ဆိုင္ေရွ႔ Taxi တစီး ထိုးဆိုက္လာသည္။ကား
ပၚမွ အဘိုးႀကီးတဦး အဘြားႀကီးတဦးႏွင့္ မိန္းမပ်ိဳေလးတဦး ဆင္းလာသည္။
“ေဒၚႀကီးေရ႔. ေဒၚႀကီး..”
“ဟဲ့..ဘယ္သူေတြလဲ.. ဟယ္ မိေအးပါလား.. ဦးႀကီးတို႔ အရီးေလးတို႔လည္း ပါလာတာကိုး လာ..လာ ထိုင္
ႀက.. ငါလည္း ရြာျပန္မေရာက္တာ အေတာ္ႀကာျပီ။ ဒီမွာလည္း ျမင္တဲ့အတိုင္း အလုပ္ကမအား ဆိုေတာ့”
“ညည္းမလည္း ေနႏိုင္လိုက္တာေလ.. ရြာကို ျပန္ကို မျပန္လာေတာ့ဘူး.. က်ဳပ္တို႔မွာ ေရႊတိဂုံ ေစတီေတာ္
ႀကီး ၂၆၀၀ ျပည့္လည္း ဖူးခ်င္.. ညည္းတို႔နဲ႔လည္း ေတြ႔ခ်င္တာနဲ႔ လာခဲ့တာ.. ပင္ပမ္းလိုက္တာေအ”
“ဟုတ္တယ္ အရီးေလးေရ.. က်မလည္း ျပန္လာခ်င္တာေပါ့.. ဒီမွာကလည္း ဒီဆိုင္ေလးပဲ အားကိုးေနရ
တာ ေဖာက္သည္ေတြ ပ်က္သြားမွာလည္း စိုးရိမ္တာပါတာေပါ့..”
“ညည္းေအ.. သမီးေတြက ဘြဲ႔ေတြရျပီးေနျပီပဲ.. သူတို႔ လုပ္စာထိုင္စားေပါ့ေအ့.. ညည္းႀကည့္ရတာ ပင္
ပမ္းလိုက္တာေအ.. ငါ့ေျမးေတြေကာ မေတြ႔ပါလား.. အလုပ္သြားေနႀကလား”
“အမေလး အရီးေလးရယ္.. သူတို႔ဘြဲ႔ကို အားကိုးလို႔ကေတာ့ အရီးေလးတူမ ထမီေတာင္ ၀တ္စရာ ရွိမွာ
မဟုတ္ဘူး..။ ဒီမွာက ဘြဲ႔ရ အလုပ္လက္မဲ့ေတြႀကီးပဲ.. Law နဲ႔ျပီးထားတဲ့ သမီးအႀကီးမက ဟိုတေလာ
ကမွ စတိုးဆိုင္တဆိုင္မွာ အေရာင္းစာေရးမ အလုပ္ရသြားတယ္ေလ.. အဲဒါ အလုပ္ဆင္းေနတယ္..။ M.E
ဘြဲ႔ရထားတဲ့ သမီးအငယ္မကေတာ့ ေနာက္ေဖးမွာ ထမင္းကူခ်က္ေနေလရဲ႔...”
အဘိုးႀကီး အဘြားႀကီးတို႔မွ အာေမဒိဋ္သံျဖင့္ တခြန္းေသာ စကားကို ေရရႊတ္လိုက္သည္ကေတာ့
”ေဟ.. ဟုတ္လား..”
အားလံုးကို ခ်စ္ခင္ေလးစားေသာ...ဖိုးသိႀကား (12/03/2012)
0 comments:
Post a Comment