"သခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္းသာ ဒီကေန႔ ရွိခဲ့ရင္"
|
10:55 PM |
No မွတ္ခ်က္ |
Min Thant Syn created the doc:
၂၀၁၀ ခုႏွစ္မွာ ေရြးေကာက္ပြဲလုပ္မယ္လို႔ နအဖစစ္အစိုးရက တရားဝင္ ေလလည္ျပလိုက္တဲ့အခါ မူလဗီဇအရကို မေအာင့္အီးႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ႀကိဳက္လြန္းလွသူေတြ ဝမ္းအသာႀကီး သာကုန္ၾကပါတယ္။ ဆရာႀကီးသခင္ ကိုယ္ေတာ္ မႈိင္းသာ အခုေန အသက္ရွင္လ်က္ရွိေနရင္ ဘယ္လို မဟာကဗ်ာေလးခ်ဳိးႀကီးေတြ ထြက္လာအံုးမလဲလို႔ ဆရာႀကီးရဲ႕ ၁၃၄ ႏွစ္ေျမာက္ေမြးေန႔မွာ စဥ္းစားၾကည့္မိပါတယ္။ ဆရာႀကီးရဲ႕ ေရြးေကာက္ပြဲေတြအေပၚ သေဘာထားကို လိုက္ေလ့ လာၾကည့္တဲ့အခါ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္း ၉၀ နီးပါးက ၁၉၂၃ ဒိုင္အာခီ ေရြးေကာက္ပြဲနဲ႔ ၁၉၃၆ ခု ၉၁ ဌာန ေရြးေကာက္ ပြဲေတြအေပၚ ဆရာႀကီး သေဘာထားေတြကို အခုလို ေတြ႔မိပါတယ္။
၁၉၂၃ ခုႏွစ္ ေရြးေကာက္ပြဲအေပၚ ဆရာႀကီးရဲ႕ ရပ္တည္ခ်က္ကိုသိရဖို႔ အဲဒီကာလ ႏိုင္ငံေရးေနာက္ခံအခင္းအက်င္းကို အရင္ေလ့လာၾကည့္ဖို႔ လိုပါတယ္။
၁၉၁၉ ခုမွာ အိႏၵိယႏိုင္ငံကို အဂၤလိပ္က ဒိုင္အာခီ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအဆင့္ေပးတဲ့အခါ ဗမာျပည္ကိုေတာ့ ခ်န္လွပ္ထားခဲ့လို႔ အဲဒီတံုးက ႏိုင္ငံေရးတက္ႂကြလႈပ္ရွားသူေတြ မေက်မနပ္ျဖစ္ၾက ဆူၾကပြက္ၾက ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီကာလက ဗမာျပည္မွာ အဓိကအတိုက္အခံလို႔ဆိုႏုိင္တဲ့ ႏုိင္ငံေရးအင္အားစုက ဝိုင္အမ္ဘီေအအဖြဲ႔ႀကီး ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီ ဝိုင္အမ္ဘီေအက ဦးေဆာင္ၿပီး အမ်ဳိးသားေရး ကိုလိုနီဆန္႔က်င္ေရး လုပ္ေနတဲ့အခ်ိန္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဝိုင္အမ္ဘီေအဟာ ဟုမ္း႐ူးေခၚ ကိုယ္ပိုင္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးရဖို႔အတြက္ ဦးဘေဖ၊ ဦးပုနဲ႔ ဦးထြန္းရွိန္တို႔ သံုးေယာက္ပါ ေဖ-ပု-ရွိန္ ကိုယ္စားလွယ္ အဖြဲ႔ကို အဂၤလန္ႏိုင္ငံလႊတ္ၿပီး အေရးဆို ခိုင္းခဲ့ပါတယ္။ ဒါကို ဆရာႀကီး သခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိုင္းက “အဂၤလန္သြား ဒယ္လီ ကိတ္ ဘြဲ႔” မဟာ ကဗ်ာေလးခ်ဳိးႀကီးေရးၿပီး ေထာက္ခံဂုဏ္ျပဳခဲ့သလို “ေကာင္းမ်ဳိးအေထြေထြရယ္နဲ႔ ခြ်န္ေစျမေစေစာ ေဒါင္းအိုးေဝရယ္လို႔ တြန္ေစကေစေသာ” စာသားပါတဲ့ “ေဒါင္းဋီကာ” ေရးၿပီးေတာ့လည္း ဝိုင္အမ္ ဘီေအရဲ႕ အမ်ဳိးသားေရးသေကၤတ ေဒါင္းတံဆိပ္ကို ဂုဏ္ျပဳခဲ့ပါတယ္။
အဲသလို ေဖ-ပု-ရွိန္အဖြဲ႔ အဂၤလန္ႏုိင္ငံမွာ ျမန္မာျပည္အုပ္ခ်ဳပ္ေရး တဆင့္တိုးေရးအတြက္ အေရးဆိုေနခ်ိန္မွာ အဂၤလိပ္ အလိုေတာ္ရိ ဝိုင္အမ္ဘီေအေခါင္းေဆာင္ေတြက ဂ်ဴဘလီေဟာမွာ လွ်ဳိ႕ဝွက္စည္းေဝးၿပီး ေဖ-ပု-ရွိန္ကို မေထာက္ ခံေၾကာင္း၊ အဂၤလိပ္ဘုရင္ခံ က ရက္ေဒါက္ တိုက္႐ိုက္အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ အစီအစဥ္ Cradock scheme ဒီကေန႔ ေခတ္အေခၚနဲ႔ ဆိုရင္ေတာ့ ကရက္ေဒါက္ လမ္းျပေျမပံုကိုပဲ ေထာက္ခံေၾကာင္း ေၾကညာၿပီး အဂၤလိပ္ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ဆီ ေၾကးနန္းပို႔ခဲ့ ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ တိုက္ပြဲဝင္ဝိုင္အမ္ဘီေအ ေခါင္းေဆာင္ေတြက ၾသဂုတ္ ၁၇ ရက္မွာ ေဖ-ပု-ရွိန္ ေထာက္ခံေၾကာင္း အစည္းအေဝးလုပ္ၿပီး အဂၤလိပ္အစိုးရဆီကို ေၾကးနန္းထပ္ပို႔ခဲ့ရပါတယ္။ သခင္ ကိုယ္ေတာ္မႈိင္းဟာ မ်ဳိးခ်စ္ဝိုင္အမ္ ဘီေအေတြရဲ႕ လုပ္ရပ္ကို ေထာက္ခံခဲ့ပါတယ္။
ဝိုင္အမ္ဘီေအ အဖြဲ႔ႀကီးဟာ လြတ္လပ္ေရးလႈပ္ရွားမႈ သို႔မဟုတ္ ဝံသာႏုလႈပ္ရွားမႈကို အဆင့္ျမွင့္လုပ္ႏုိင္ဖို႔ဆိုၿပီး ၁၉၂၀ မွာ ဂ်ီစီဘီေအ အဖြဲ႔ႀကီးကို ဖြဲ႔လိုက္ၿပီး ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ေရး (ဝါ) ဟုမ္း႐ူးကို ေတာင္းဆိုတိုက္ပြဲဝင္ ရပ္တည္ခဲ့ပါတယ္။ ၁၉၂၁ ခုဟာ ဝံသာႏုလႈပ္ရွားမႈ အရွိန္အျမင့္ဆံုးအခ်ိန္ျဖစ္ၿပီး အစိုးရအရာရွိမ်ားနဲ႔ မဆက္ဆံေရး၊ မကူညီေရးဆိုတဲ့ ျဗဴ႐ို ကေရစီ သပိတ္ေမွာက္ပြဲကို ဂ်ီစီဘီေအက ေခါင္းေဆာင္ဆင္ႏႊဲခဲ့လို႔ လူထုေထာက္ခံမႈ ႀကီးႀကီးမားမားရခဲ့ပါတယ္။ ဒါကို သခင္ ကိုယ္ေတာ္မႈိင္းက “ျဗဴ႐ိုကေရစီ အစိုးရသနင္းကို ျဖင့္၊ သူခိုးဓားျပကို ညႇဥ္းသလိုပ၊ နရင္းေႏွာက္မယ့္ ေၾကာက္တဲ့ စရာ၊ (အိုကြယ္) အမ်ဳိးမ်ဳိးျမန္မာ့အသင္းေတြက ဂိုးဂိုးဂြဂြ ပုလင္းေတြ ႏွင့္ အတင္းေမွာက္မဟဲ့လို႔ ေပါက္ပကြဲ႔တခါ” ဆိုၿပီး ဂုဏ္ျပဳ ကဗ်ာဖြဲ႔ခဲ့ပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ အဂၤလိပ္က ဟုမ္း႐ူးမေပးဘဲ ၁၉၂၃ ႏုိ၀င္ဘာမွာ ဒိုင္အာခီ ေရြးေကာက္ပြဲက်င္းပေပးတဲ့အခါက်ေတာ့ အဓိက အတိုက္အခံ ပါတီျဖစ္တဲ့ ဂ်ီစီဘီေအထဲက ဦးဘေဖ၊ ဦးပုနဲ႔ ဦးသိမ္းေမာင္တို႔ေခါင္းေဆာင္တဲ့အုပ္စုက ေရြးေကာက္ပြဲ ဝင္သင့္တယ္၊ “ပူးသတ္” ရမယ္ဆိုၿပီး ၂၁ ဦးပါတီကို ခြဲထြက္ထူေထာင္လိုက္ပါတယ္။ ဂ်ီစီဘီေအထဲက ဦးခ်စ္လႈိင္၊ ဦးပု၊ ဦးထြန္းေအာင္ေက်ာ္တို႔ကေတာ့ ေရြးေကာက္ပြဲကို သပိတ္ေမွာက္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီကာလမွာ သခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္းဟာ “ဟုမ္း႐ူး အမတ္ေလာင္းဘြဲ႔” ေလးခ်ဳိးႀကီး၊ “ေခြး ဋီကာ”၊ “ေခြး ဂ႑ိ” ကဗ်ာေလးခ်ဳိးႀကီးေတြေရးၿပီး ၂၁ ဦးအဖြဲ႔ ကိုတုိက္ ခဲ့ပါတယ္။ ေခြး ဂ႑ိ မွာ “အစာျမင္လွ်င္ ဗမာမခင္မူ၍၊ သာသနာပလႅင္ႏွင့္ ေဝးတဲ့ေအာင္၊ (အမယ္မင္း) ေကၽြးမဟဲ့ အႏွဴး တြင္ျဖင့္၊ ေခြး အဖြဲ႔ထူး…” လို႔ ေရးခဲ့သလို ေခြး ဋီကာမွာလည္း “ပူးသတ္ အေက်ာ္အေမာ္၊ မွဴးမတ္ကေတာ္အေပါင္း တြင္ျဖင့္၊ (ေၾသာ္) ရထားအေဆာင္ေဆာင္ ကားတေျပာင္ေျပာင္ေတြနဲ႔၊…” လို႔ စပ္ခဲ့ပါတယ္။
ျမန္မာဝံသာႏုအေၾကာင္းဘြဲ႔ ေလးခ်ဳိးစာေထာင့္မွာလည္း “သပိတ္ေမွာက္ ျမန္မာဝံသာႏုတို႔မွာေတာ့၊ မထိတ္မေၾကာက္ စရာ မြန္ျမန္မာတစု တို႔ကိုလ၊ ညႊန္ကာယခုရယ္တဲ့ အရြာရြာလယ္တယ္၊ (အမယ္မင္း) အာဇာနည္ေတြသို႔ ႏွလံုးျမဴးႂကြ ဟန္ အပိုရဲ၊ (ေခါင္းေဆာင္ႀကီး တို႔မွာကြယ္) အခါ တာမရွည္ေစဖို႔တဲ့ ဟုမ္းမ႐ူးရရန္ကုိခဲ” လို႔ သပိတ္ေမွာက္ ဂ်ီစီဘီေအ ကို ဂုဏ္ျပဳသလို “ေတြးၾကည့္ပါ၊ ေဘးထိရန္ တကယ္ေလ့လာတဲ့ေနာက္၊ ဘယ္ေနရာမွာ သပိတ္ကိုပစ္ခဲ့တယ္လို႔၊ စနစ္ကို အေသအခ်ာေမးခ်င္လွ၊ ေၾကာက္ေသြးဖိုကာတုန္လို႔၊… ခုမ်ားမွာ တဖံုျပင္လို႔၊ မဆက္ဆံခ်င္သူ ျဗဴ႐ိုကရက္တို႔ုကိုလ၊ မေန သာေျခမွာ ဖက္ၿပီး၊…” လို႔ ကိုလိုနီအစိုးရနဲ႔ေပါင္း သစၥာေဖာက္တဲ့ ဂ်ီစီဘီေအေတြကို ႐ႈတ္ခ်ခဲ့ပါတယ္။
ဒီကာလမွာဘဲ “ေတာင္က်ေရ ႏြားႏွစ္ေကာင္ မဝသလိုပ၊ ေမာင္ဘေဖ ငါးေထာင္မရေသာ္ေၾကာင့္” ဆိုတဲ့ ေျပာင္ေျမာက္ လွတဲ့ စကားလံုးနဲ႔ေဆာ္ထားတဲ့ ဒိုင္အာခီဘြဲ႔ေလးခ်ဳိးႀကီးကိုလည္း စပ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီကေန႔လိုမ်ဳိး ဆိုရင္ေတာ့ ‘ေမာင္ဘေဖ’ နဲ႔ကာရံတူ နာမည္ ေတြကို ထည့္မယ္ထင္ပါတယ္။ “ႏြံနစ္ရွာေတာင္၊ ကၽြန္ေခတ္မွာ ငါတေကာင္ဟဲ့ လို႔၊ စြာေဟာင္ေဟာင္ သို႔ကေလာက္ ဟိန္းၾကရင္ျဖင့္၊ ေမွာက္ကိန္း အရွည္သြားမည္ေၾကာင့္၊ ေငြငါးေထာင္ အရာလုေတြကျဖင့္၊ သာဓုေခၚစရာ ပ” လို႔လည္း ေရြးေကာက္ပြဲဝင္ေရးသမားေတြကို တီးခဲ့ပါတယ္။
အဲဒီ ၁၉၂၃ ေရြးေကာက္ပြဲကို ဆရာႀကီးမႈိင္း အျပင္းအထန္႐ႈတ္ခ်တုိက္ခုိက္ခဲ့ေပမဲ့ အဲဒါနဲ႔ ေျဖာင့္ေျဖာင့္ႀကီးဆန္႔က်င္ၿပီး လႈိက္လႈိက္ လွဲလွဲ ေထာက္ခံခဲ့တာကေတာ့ ၁၉၃၀ ခု ဆရာစံလယ္သမားသူပုန္ႀကီး ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီ အခ်ိန္က လႊတ္ေတာ္ထဲအမတ္လုပ္ေနတဲ့ ဂ်ီစီဘီေအေဟာင္းေတြ၊ လြတ္လပ္ေရးအတြက္ ခ်မယ္ႏွက္မယ္ ဆင္ဖမ္းမယ္ က်ားဖမ္း မယ္ဆိုတဲ့ သပိတ္ေမွာက္ ဝံသာႏုဂ်ီစီဘီေအေတြဟာ (မတရားသင္းေၾကညာခံရတဲ့ ဦးစိုးသိန္းဂ်ီစီဘီေအ အနည္းစုေလး ကလြဲရင္) ႏွာေစးေနၾကတဲ့အခ်ိန္မွာ ဆရာႀကီးသခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္းက “ဥံဳအရဟံ သစၥာဂတိေတြႏွင့္၊ ဂဠံဳ သရဏံ ဂစၦာမိ ၾကေပေတာ့” လို႔ ေျဗာင္အတိအလင္း ဂုဏ္ျပဳေလးခ်ဳိး စပ္ဆိုခဲ့ပါတယ္။ ဒီဘက္ေခတ္ ၂၀၀၇ ေရႊဝါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးနဲ႔ ၂၀၁၀ အလုပ္သမားအေရးေတြမွာ ဒီမိုကေရစီအတြက္ ရပ္တည္ေနတယ္ဆိုသူေတြ ႏွာေစးၾကတာကိုျမင္ရင္လည္း ဆရာႀကီးမႈိင္း ဘယ္လိုေလးခ်ဳိးေတြစပ္မလဲ စဥ္းစားစရာပါ။
၁၉၂၃ ေရြးေကာက္ပြဲကို ဆန္႔က်င္ခဲ့တဲ့ သခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္းဟာ ၁၉၃၆ ခု ၉၁ ဌာနေရြးေကာက္ပြဲမွာေတာ့ ဒို႔ဗမာ အစည္းအ႐ံုးရဲ႕ ကိုယ္စားျပဳပါတီျဖစ္တဲ့ ကိုယ့္မင္းကိုယ္ခ်င္းပါတီတြက္ မဲဆြယ္စည္း႐ံုး ေဟာေျပာေပးတာေတြ လုပ္ခဲ့ပါ တယ္။ အဲဒီေရြးေကာက္ပြဲမွာ အဂၤလိပ္ကိုလိုနီသမားေတြဟာ ႏိုင္ငံေရးပါတီေတြကို ခ်ဳိးႏွိမ္ကန္႔သတ္တဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲ ဥပေဒေတြ ပါတီမွတ္ပံုတင္ဥပေဒေတြ ထုတ္ မထားေတာ့ အဓိကအတိုက္အခံအဖြဲ႔ႀကီးျဖစ္တဲ့ ဒို႔ဗမာ အစည္းအ႐ံုးဟာ တကယ္ေတာ္လွန္ မွန္ကန္တဲ့ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြနဲ႔ သခင္ျမ ကိုယ္တုိင္ေခါင္းေဆာင္ၿပီး ေရြးေကာက္ပြဲဝင္ခဲ့တာ ျဖစ္ ပါတယ္။
၁၉၃၆ ေရြးေကာက္ပြဲဝင္တဲ့ ဒို႔ဗမာအစည္းအ႐ံုးရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြကေတာ့ …
၁) အုပ္ခ်ဳပ္ေရးစနစ္သစ္ကို လႊတ္ေတာ္တြင္း ဝင္ေရာက္တိုက္ခိုက္ဖ်က္ဆီးရန္
၂) အုပ္ခ်ဳပ္ေရးစနစ္သစ္ တုိင္းျပည္အတြက္ အသံုးမက်၊ လူထုအတြက္ အက်ဳိးမရွိေၾကာင္း ဖြင့္ခ်ရန္
၃) ေရြးေကာက္ပြဲကိုမွီ၍ ဒို႔ဗမာဝါဒျဖန္႔ရန္
၄) ေအာက္ေျခ ၿမိဳ႕နယ္ရပ္ေက်း အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွာ ဒို႔ဗမာဝါဒအတုိင္း ေဆာင္ရြက္ရန္တို႔ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒို႔ဗမာအစည္းအ႐ံုးဟာ ေျပာတဲ့အတိုင္းလည္း တကယ္လုပ္ၿပီး ေရြးေကာက္ခံအမတ္ေတြဟာ လစာမယူ၊ အစိုးရနဲ႔ မပူးေပါင္းေရးကို ေတာက္ေလွ်ာက္ျပတ္ျပတ္သားသား ရပ္တည္ေဆာင္ရြက္သြားခဲ့ပါတယ္။ အဂၤလိပ္အစိုးရကလည္း အေျခခံဥပေဒကို ဆန္႔က်င္ဖြင့္ခ်တဲ့အတြက္ဆိုၿပီး သခင္ျမတို႔ကို အေရးမယူခဲ့ပါဘူး။
ဒီကေန႔ ဦးဝင္းတင္ေျပာေန လုပ္ေနတဲ့ မေၾကာက္တရားကို ဆရာႀကီး သခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္းက ကနဦး လက္ေတြ႔က်င့္ သံုးခဲ့ဖူးပါတယ္။ ဆရာႀကီး အသက္ ၆၇ ႏွစ္အရြယ္ ၁၉၃၉ ခုမွာ အဂၤလိပ္အစိုးရရဲ႕ ေၾကးစားလူမိုက္ေတြက (အခု ေခတ္ စြမ္းအားရွင္ေတြလို) ပုသိမ္ဘူတာမွာ ဝိုင္း႐ုိက္လို႔ ေခါင္းကြဲခဲ့ၿပီးေနာက္ ခ်က္ျခင္းလိုလို ဓႏုျဖဴကိုသြားၿပီး မဟာဗႏၶဳလ ခ်ီးက်ဴးပူေဇာ္ပြဲနဲ႔ ေအာင္ေျမနင္းပြဲကို အႀကီးအက်ယ္လုပ္ခဲ့ပါတယ္။
ေရြးေကာက္ပြဲေတြနဲ႔ ဆရာႀကီးပတ္သက္ပံုကို အထက္မွာေဖာ္ျပခဲ့တဲ့အတိုင္းေတြ႔ရသလို ၾကားျဖတ္အစိုးရ ဖြဲ႔စည္းေရးနဲ႔ ဆရာႀကီး သခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္းပတ္သက္ခဲ့တာကိုလည္း လူထုေဒၚအမာရဲ႕မွတ္တမ္းမွာ အခုလို ေတြ႔ရပါေသးတယ္။ ၁၉၄၂ ခု ေဖေဖာ္ဝါရီလထဲမွာ ဂ်ပန္စစ္တပ္နဲ႔ ဘီအုိင္ေအတပ္ေတြ ေမာ္လၿမိဳင္သိမ္းၿပီးခ်ိန္ ရန္ကုန္သိမ္းဖို႔ မၾကာေတာ့တဲ့ အခါမွာ ဆရာႀကီးမႈိင္းဟာ ၾကားျဖတ္အစိုးရဖြဲ႔ဖို႔ သခင္ခ်စ္၊ ကိုလွေမာင္တို႔နဲ႔အတူ ေမာ္လၿမိဳင္ကို လာရာမွာ ေမာ္လၿမိဳင္ မေရာက္ဘဲ က်ဳိက္ထို၊ သထံု၊ ဖားအံလမ္းကေန မဲေဆာက္ေရာက္သြားၿပီး ဂ်ပန္စစ္ဗိုလ္ေတြနဲ႔ ေဆြးေႏြးပြဲလုပ္ခဲ့ရပါ တယ္။ အသက္ ၇၀ အရြယ္မွာ ေဒါနေတာင္ေက်ာ္ၿပီး မဲေဆာက္ သြားရတဲ့ခရီးဟာ သူ႔တသက္မွာ အပင္ပန္းဆံုးခရီးျဖစ္ တယ္လို႔ ေနာင္မွာ ဆရာႀကီးက ျပန္ေျပာခဲ့ပါတယ္။
ဆရာႀကီးဟာ အဲဒီေခတ္ရဲ႕ဒိုနာျဖစ္တဲ့ ဂ်ပန္ေတြရဲ႕ကိုယ္စားလွယ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဟီရာအိုကာကို အခုေခတ္က လူေတြလိုပဲ မဲေဆာက္လာေတြ႔ရၿပီးေတာ့ ဆရာႀကီးမႈိင္း၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၊ ဗိုလ္လက္်ာ၊ သခင္ျမ၊ သခင္ခ်စ္တို႔ ပါဝင္တဲ့ ျမန္မာ အတိုက္အခံေခါင္းေဆာင္ ေတြနဲ႔ ဂ်ပန္ဒိုနာစစ္ဗိုလ္ေတြ ေဆြးေႏြးၾကတဲ့အခါ ရန္ကုန္သိမ္းၿပီးရင္ သခင္ျမကို ၾကားျဖတ္ အစိုးရဝန္ႀကီးခ်ဳပ္တင္ဖို႔ အားလံုးသေဘာ တူေရြးခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဂ်ပန္ဒိုနာေတြဟာ ေနာက္ပိုင္းမွာ ကတိဖ်က္ၿပီး သူတို႔ လုပ္ခ်င္ရာလုပ္သြားတဲ့အတြက္ သခင္ျမ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္မျဖစ္လိုက္ရဘဲ ေဒါက္တာဗေမာ္ကို အဓိပတိဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ တင္လိုက္လို႔ ဆရာႀကီး မႈိင္းမေက်မလည္ျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္။ အခုေခတ္မွာသာ ဆရာႀကီးရွိေသးရင္ ဒိုနာကိုမွီၿပီး ၾကားျဖတ္ အစိုးရေတာ့ မဖြဲ႔နဲ႔၊ ‘ျမ’ နဲ႔ ‘ေဒါက္တာ’ ကို သင္ခန္းစာယူလို႔ ေျပာမွာ ေသခ်ာပါတယ္။
သခင္ခ်စ္ကိုေတာ့ မဲေဆာက္မွာ ဂ်ပန္ေတြက အခုေခတ္ဒိုနာေတြလို စီအိုသင္တန္း ပီဒီသင္တန္းေတြ တက္ခိုင္းခဲ့သလား မွတ္တမ္းေတြမွာ ေသခ်ာေဖာ္ျပမထားေပမဲ့ သခင္ခ်စ္ဟာ ေနာက္ပိုင္းမွာ ျပည္သူ႔ အေရးေတာ္ပံုပါတီ (ဗမာျပည္ ဆိုရွယ္လစ္ပါတီ) နဲ႔ ဗမာျပည္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီတို႔မွာ အင္မတန္ထူးခၽြန္တဲ့ ယူဂ်ီတာဝန္ခံ ျဖစ္သြားခဲ့ပါတယ္။
ဆရာႀကီး သခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္းသာ ဒီကေန႔ ရွိေနရင္ေတာ့ စစ္ကၽြန္ေခတ္မွာ space ရခ်င္သူေတြကို “ေရႊျပည္ေတာ္ မကိုဋ္မန္းတြင္မွ၊ သိုကန္းတခါ ၾကံဳခဲ့သမို႔၊ ရာဇဂုဏ္ တံခြန္မလွစ္ႏိုင္တဲ့၊ ကၽြန္ေခတ္ လူရာမဝင္ခ်င္သနဲ႔…” လို႔ ထပ္ေျပာ မွာ ေသခ်ာပါတယ္။
နအဖ လက္ေအာက္မွာ ပါတီရပ္တည္ေရး စဥ္းစားသူေတြကိုလဲ “ရွင္ဘုရင္လုပ္ခ်င္ရင္ စႏၵဂုတ္လို သတ္ရဲ ျဖတ္ရဲ မွ၊ ေတမိလို ငရဲ ေၾကာက္ေနသူ ရွင္ဘုရင္မျဖစ္ႏုိင္” လို႔ေျပာမွာျဖစ္သလို ကၽြဲပါးေစာင္းတီးျဖစ္ေနရင္လည္း “ဒို႔ ဗမာျပည္ ဒါေလာက္ကေလး လြတ္လပ္တာဟာ လူငယ္ေတြေၾကာင့္၊ လူႀကီးေတြအလိုသာဆိုရင္ အရိေမတၱယ် ပြင့္ေတာ္မူေတာင္ မလြတ္လပ္ဘူး” ဆိုတဲ့စကားမ်ဳိး ထပ္ေျပာအံုးမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဂါမဏိ
၂၀၁၀ ခုႏွစ္မွာ ေရြးေကာက္ပြဲလုပ္မယ္လို႔ နအဖစစ္အစိုးရက တရားဝင္ ေလလည္ျပလိုက္တဲ့အခါ မူလဗီဇအရကို မေအာင့္အီးႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ႀကိဳက္လြန္းလွသူေတြ ဝမ္းအသာႀကီး သာကုန္ၾကပါတယ္။ ဆရာႀကီးသခင္ ကိုယ္ေတာ္ မႈိင္းသာ အခုေန အသက္ရွင္လ်က္ရွိေနရင္ ဘယ္လို မဟာကဗ်ာေလးခ်ဳိးႀကီးေတြ ထြက္လာအံုးမလဲလို႔ ဆရာႀကီးရဲ႕ ၁၃၄ ႏွစ္ေျမာက္ေမြးေန႔မွာ စဥ္းစားၾကည့္မိပါတယ္။ ဆရာႀကီးရဲ႕ ေရြးေကာက္ပြဲေတြအေပၚ သေဘာထားကို လိုက္ေလ့ လာၾကည့္တဲ့အခါ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္း ၉၀ နီးပါးက ၁၉၂၃ ဒိုင္အာခီ ေရြးေကာက္ပြဲနဲ႔ ၁၉၃၆ ခု ၉၁ ဌာန ေရြးေကာက္ ပြဲေတြအေပၚ ဆရာႀကီး သေဘာထားေတြကို အခုလို ေတြ႔မိပါတယ္။
၁၉၂၃ ခုႏွစ္ ေရြးေကာက္ပြဲအေပၚ ဆရာႀကီးရဲ႕ ရပ္တည္ခ်က္ကိုသိရဖို႔ အဲဒီကာလ ႏိုင္ငံေရးေနာက္ခံအခင္းအက်င္းကို အရင္ေလ့လာၾကည့္ဖို႔ လိုပါတယ္။
၁၉၁၉ ခုမွာ အိႏၵိယႏိုင္ငံကို အဂၤလိပ္က ဒိုင္အာခီ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအဆင့္ေပးတဲ့အခါ ဗမာျပည္ကိုေတာ့ ခ်န္လွပ္ထားခဲ့လို႔ အဲဒီတံုးက ႏိုင္ငံေရးတက္ႂကြလႈပ္ရွားသူေတြ မေက်မနပ္ျဖစ္ၾက ဆူၾကပြက္ၾက ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီကာလက ဗမာျပည္မွာ အဓိကအတိုက္အခံလို႔ဆိုႏုိင္တဲ့ ႏုိင္ငံေရးအင္အားစုက ဝိုင္အမ္ဘီေအအဖြဲ႔ႀကီး ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီ ဝိုင္အမ္ဘီေအက ဦးေဆာင္ၿပီး အမ်ဳိးသားေရး ကိုလိုနီဆန္႔က်င္ေရး လုပ္ေနတဲ့အခ်ိန္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဝိုင္အမ္ဘီေအဟာ ဟုမ္း႐ူးေခၚ ကိုယ္ပိုင္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးရဖို႔အတြက္ ဦးဘေဖ၊ ဦးပုနဲ႔ ဦးထြန္းရွိန္တို႔ သံုးေယာက္ပါ ေဖ-ပု-ရွိန္ ကိုယ္စားလွယ္ အဖြဲ႔ကို အဂၤလန္ႏိုင္ငံလႊတ္ၿပီး အေရးဆို ခိုင္းခဲ့ပါတယ္။ ဒါကို ဆရာႀကီး သခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိုင္းက “အဂၤလန္သြား ဒယ္လီ ကိတ္ ဘြဲ႔” မဟာ ကဗ်ာေလးခ်ဳိးႀကီးေရးၿပီး ေထာက္ခံဂုဏ္ျပဳခဲ့သလို “ေကာင္းမ်ဳိးအေထြေထြရယ္နဲ႔ ခြ်န္ေစျမေစေစာ ေဒါင္းအိုးေဝရယ္လို႔ တြန္ေစကေစေသာ” စာသားပါတဲ့ “ေဒါင္းဋီကာ” ေရးၿပီးေတာ့လည္း ဝိုင္အမ္ ဘီေအရဲ႕ အမ်ဳိးသားေရးသေကၤတ ေဒါင္းတံဆိပ္ကို ဂုဏ္ျပဳခဲ့ပါတယ္။
အဲသလို ေဖ-ပု-ရွိန္အဖြဲ႔ အဂၤလန္ႏုိင္ငံမွာ ျမန္မာျပည္အုပ္ခ်ဳပ္ေရး တဆင့္တိုးေရးအတြက္ အေရးဆိုေနခ်ိန္မွာ အဂၤလိပ္ အလိုေတာ္ရိ ဝိုင္အမ္ဘီေအေခါင္းေဆာင္ေတြက ဂ်ဴဘလီေဟာမွာ လွ်ဳိ႕ဝွက္စည္းေဝးၿပီး ေဖ-ပု-ရွိန္ကို မေထာက္ ခံေၾကာင္း၊ အဂၤလိပ္ဘုရင္ခံ က ရက္ေဒါက္ တိုက္႐ိုက္အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ အစီအစဥ္ Cradock scheme ဒီကေန႔ ေခတ္အေခၚနဲ႔ ဆိုရင္ေတာ့ ကရက္ေဒါက္ လမ္းျပေျမပံုကိုပဲ ေထာက္ခံေၾကာင္း ေၾကညာၿပီး အဂၤလိပ္ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ဆီ ေၾကးနန္းပို႔ခဲ့ ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ တိုက္ပြဲဝင္ဝိုင္အမ္ဘီေအ ေခါင္းေဆာင္ေတြက ၾသဂုတ္ ၁၇ ရက္မွာ ေဖ-ပု-ရွိန္ ေထာက္ခံေၾကာင္း အစည္းအေဝးလုပ္ၿပီး အဂၤလိပ္အစိုးရဆီကို ေၾကးနန္းထပ္ပို႔ခဲ့ရပါတယ္။ သခင္ ကိုယ္ေတာ္မႈိင္းဟာ မ်ဳိးခ်စ္ဝိုင္အမ္ ဘီေအေတြရဲ႕ လုပ္ရပ္ကို ေထာက္ခံခဲ့ပါတယ္။
ဝိုင္အမ္ဘီေအ အဖြဲ႔ႀကီးဟာ လြတ္လပ္ေရးလႈပ္ရွားမႈ သို႔မဟုတ္ ဝံသာႏုလႈပ္ရွားမႈကို အဆင့္ျမွင့္လုပ္ႏုိင္ဖို႔ဆိုၿပီး ၁၉၂၀ မွာ ဂ်ီစီဘီေအ အဖြဲ႔ႀကီးကို ဖြဲ႔လိုက္ၿပီး ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ေရး (ဝါ) ဟုမ္း႐ူးကို ေတာင္းဆိုတိုက္ပြဲဝင္ ရပ္တည္ခဲ့ပါတယ္။ ၁၉၂၁ ခုဟာ ဝံသာႏုလႈပ္ရွားမႈ အရွိန္အျမင့္ဆံုးအခ်ိန္ျဖစ္ၿပီး အစိုးရအရာရွိမ်ားနဲ႔ မဆက္ဆံေရး၊ မကူညီေရးဆိုတဲ့ ျဗဴ႐ို ကေရစီ သပိတ္ေမွာက္ပြဲကို ဂ်ီစီဘီေအက ေခါင္းေဆာင္ဆင္ႏႊဲခဲ့လို႔ လူထုေထာက္ခံမႈ ႀကီးႀကီးမားမားရခဲ့ပါတယ္။ ဒါကို သခင္ ကိုယ္ေတာ္မႈိင္းက “ျဗဴ႐ိုကေရစီ အစိုးရသနင္းကို ျဖင့္၊ သူခိုးဓားျပကို ညႇဥ္းသလိုပ၊ နရင္းေႏွာက္မယ့္ ေၾကာက္တဲ့ စရာ၊ (အိုကြယ္) အမ်ဳိးမ်ဳိးျမန္မာ့အသင္းေတြက ဂိုးဂိုးဂြဂြ ပုလင္းေတြ ႏွင့္ အတင္းေမွာက္မဟဲ့လို႔ ေပါက္ပကြဲ႔တခါ” ဆိုၿပီး ဂုဏ္ျပဳ ကဗ်ာဖြဲ႔ခဲ့ပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ အဂၤလိပ္က ဟုမ္း႐ူးမေပးဘဲ ၁၉၂၃ ႏုိ၀င္ဘာမွာ ဒိုင္အာခီ ေရြးေကာက္ပြဲက်င္းပေပးတဲ့အခါက်ေတာ့ အဓိက အတိုက္အခံ ပါတီျဖစ္တဲ့ ဂ်ီစီဘီေအထဲက ဦးဘေဖ၊ ဦးပုနဲ႔ ဦးသိမ္းေမာင္တို႔ေခါင္းေဆာင္တဲ့အုပ္စုက ေရြးေကာက္ပြဲ ဝင္သင့္တယ္၊ “ပူးသတ္” ရမယ္ဆိုၿပီး ၂၁ ဦးပါတီကို ခြဲထြက္ထူေထာင္လိုက္ပါတယ္။ ဂ်ီစီဘီေအထဲက ဦးခ်စ္လႈိင္၊ ဦးပု၊ ဦးထြန္းေအာင္ေက်ာ္တို႔ကေတာ့ ေရြးေကာက္ပြဲကို သပိတ္ေမွာက္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီကာလမွာ သခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္းဟာ “ဟုမ္း႐ူး အမတ္ေလာင္းဘြဲ႔” ေလးခ်ဳိးႀကီး၊ “ေခြး ဋီကာ”၊ “ေခြး ဂ႑ိ” ကဗ်ာေလးခ်ဳိးႀကီးေတြေရးၿပီး ၂၁ ဦးအဖြဲ႔ ကိုတုိက္ ခဲ့ပါတယ္။ ေခြး ဂ႑ိ မွာ “အစာျမင္လွ်င္ ဗမာမခင္မူ၍၊ သာသနာပလႅင္ႏွင့္ ေဝးတဲ့ေအာင္၊ (အမယ္မင္း) ေကၽြးမဟဲ့ အႏွဴး တြင္ျဖင့္၊ ေခြး အဖြဲ႔ထူး…” လို႔ ေရးခဲ့သလို ေခြး ဋီကာမွာလည္း “ပူးသတ္ အေက်ာ္အေမာ္၊ မွဴးမတ္ကေတာ္အေပါင္း တြင္ျဖင့္၊ (ေၾသာ္) ရထားအေဆာင္ေဆာင္ ကားတေျပာင္ေျပာင္ေတြနဲ႔၊…” လို႔ စပ္ခဲ့ပါတယ္။
ျမန္မာဝံသာႏုအေၾကာင္းဘြဲ႔ ေလးခ်ဳိးစာေထာင့္မွာလည္း “သပိတ္ေမွာက္ ျမန္မာဝံသာႏုတို႔မွာေတာ့၊ မထိတ္မေၾကာက္ စရာ မြန္ျမန္မာတစု တို႔ကိုလ၊ ညႊန္ကာယခုရယ္တဲ့ အရြာရြာလယ္တယ္၊ (အမယ္မင္း) အာဇာနည္ေတြသို႔ ႏွလံုးျမဴးႂကြ ဟန္ အပိုရဲ၊ (ေခါင္းေဆာင္ႀကီး တို႔မွာကြယ္) အခါ တာမရွည္ေစဖို႔တဲ့ ဟုမ္းမ႐ူးရရန္ကုိခဲ” လို႔ သပိတ္ေမွာက္ ဂ်ီစီဘီေအ ကို ဂုဏ္ျပဳသလို “ေတြးၾကည့္ပါ၊ ေဘးထိရန္ တကယ္ေလ့လာတဲ့ေနာက္၊ ဘယ္ေနရာမွာ သပိတ္ကိုပစ္ခဲ့တယ္လို႔၊ စနစ္ကို အေသအခ်ာေမးခ်င္လွ၊ ေၾကာက္ေသြးဖိုကာတုန္လို႔၊… ခုမ်ားမွာ တဖံုျပင္လို႔၊ မဆက္ဆံခ်င္သူ ျဗဴ႐ိုကရက္တို႔ုကိုလ၊ မေန သာေျခမွာ ဖက္ၿပီး၊…” လို႔ ကိုလိုနီအစိုးရနဲ႔ေပါင္း သစၥာေဖာက္တဲ့ ဂ်ီစီဘီေအေတြကို ႐ႈတ္ခ်ခဲ့ပါတယ္။
ဒီကာလမွာဘဲ “ေတာင္က်ေရ ႏြားႏွစ္ေကာင္ မဝသလိုပ၊ ေမာင္ဘေဖ ငါးေထာင္မရေသာ္ေၾကာင့္” ဆိုတဲ့ ေျပာင္ေျမာက္ လွတဲ့ စကားလံုးနဲ႔ေဆာ္ထားတဲ့ ဒိုင္အာခီဘြဲ႔ေလးခ်ဳိးႀကီးကိုလည္း စပ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီကေန႔လိုမ်ဳိး ဆိုရင္ေတာ့ ‘ေမာင္ဘေဖ’ နဲ႔ကာရံတူ နာမည္ ေတြကို ထည့္မယ္ထင္ပါတယ္။ “ႏြံနစ္ရွာေတာင္၊ ကၽြန္ေခတ္မွာ ငါတေကာင္ဟဲ့ လို႔၊ စြာေဟာင္ေဟာင္ သို႔ကေလာက္ ဟိန္းၾကရင္ျဖင့္၊ ေမွာက္ကိန္း အရွည္သြားမည္ေၾကာင့္၊ ေငြငါးေထာင္ အရာလုေတြကျဖင့္၊ သာဓုေခၚစရာ ပ” လို႔လည္း ေရြးေကာက္ပြဲဝင္ေရးသမားေတြကို တီးခဲ့ပါတယ္။
အဲဒီ ၁၉၂၃ ေရြးေကာက္ပြဲကို ဆရာႀကီးမႈိင္း အျပင္းအထန္႐ႈတ္ခ်တုိက္ခုိက္ခဲ့ေပမဲ့ အဲဒါနဲ႔ ေျဖာင့္ေျဖာင့္ႀကီးဆန္႔က်င္ၿပီး လႈိက္လႈိက္ လွဲလွဲ ေထာက္ခံခဲ့တာကေတာ့ ၁၉၃၀ ခု ဆရာစံလယ္သမားသူပုန္ႀကီး ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီ အခ်ိန္က လႊတ္ေတာ္ထဲအမတ္လုပ္ေနတဲ့ ဂ်ီစီဘီေအေဟာင္းေတြ၊ လြတ္လပ္ေရးအတြက္ ခ်မယ္ႏွက္မယ္ ဆင္ဖမ္းမယ္ က်ားဖမ္း မယ္ဆိုတဲ့ သပိတ္ေမွာက္ ဝံသာႏုဂ်ီစီဘီေအေတြဟာ (မတရားသင္းေၾကညာခံရတဲ့ ဦးစိုးသိန္းဂ်ီစီဘီေအ အနည္းစုေလး ကလြဲရင္) ႏွာေစးေနၾကတဲ့အခ်ိန္မွာ ဆရာႀကီးသခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္းက “ဥံဳအရဟံ သစၥာဂတိေတြႏွင့္၊ ဂဠံဳ သရဏံ ဂစၦာမိ ၾကေပေတာ့” လို႔ ေျဗာင္အတိအလင္း ဂုဏ္ျပဳေလးခ်ဳိး စပ္ဆိုခဲ့ပါတယ္။ ဒီဘက္ေခတ္ ၂၀၀၇ ေရႊဝါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးနဲ႔ ၂၀၁၀ အလုပ္သမားအေရးေတြမွာ ဒီမိုကေရစီအတြက္ ရပ္တည္ေနတယ္ဆိုသူေတြ ႏွာေစးၾကတာကိုျမင္ရင္လည္း ဆရာႀကီးမႈိင္း ဘယ္လိုေလးခ်ဳိးေတြစပ္မလဲ စဥ္းစားစရာပါ။
၁၉၂၃ ေရြးေကာက္ပြဲကို ဆန္႔က်င္ခဲ့တဲ့ သခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္းဟာ ၁၉၃၆ ခု ၉၁ ဌာနေရြးေကာက္ပြဲမွာေတာ့ ဒို႔ဗမာ အစည္းအ႐ံုးရဲ႕ ကိုယ္စားျပဳပါတီျဖစ္တဲ့ ကိုယ့္မင္းကိုယ္ခ်င္းပါတီတြက္ မဲဆြယ္စည္း႐ံုး ေဟာေျပာေပးတာေတြ လုပ္ခဲ့ပါ တယ္။ အဲဒီေရြးေကာက္ပြဲမွာ အဂၤလိပ္ကိုလိုနီသမားေတြဟာ ႏိုင္ငံေရးပါတီေတြကို ခ်ဳိးႏွိမ္ကန္႔သတ္တဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲ ဥပေဒေတြ ပါတီမွတ္ပံုတင္ဥပေဒေတြ ထုတ္ မထားေတာ့ အဓိကအတိုက္အခံအဖြဲ႔ႀကီးျဖစ္တဲ့ ဒို႔ဗမာ အစည္းအ႐ံုးဟာ တကယ္ေတာ္လွန္ မွန္ကန္တဲ့ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြနဲ႔ သခင္ျမ ကိုယ္တုိင္ေခါင္းေဆာင္ၿပီး ေရြးေကာက္ပြဲဝင္ခဲ့တာ ျဖစ္ ပါတယ္။
၁၉၃၆ ေရြးေကာက္ပြဲဝင္တဲ့ ဒို႔ဗမာအစည္းအ႐ံုးရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြကေတာ့ …
၁) အုပ္ခ်ဳပ္ေရးစနစ္သစ္ကို လႊတ္ေတာ္တြင္း ဝင္ေရာက္တိုက္ခိုက္ဖ်က္ဆီးရန္
၂) အုပ္ခ်ဳပ္ေရးစနစ္သစ္ တုိင္းျပည္အတြက္ အသံုးမက်၊ လူထုအတြက္ အက်ဳိးမရွိေၾကာင္း ဖြင့္ခ်ရန္
၃) ေရြးေကာက္ပြဲကိုမွီ၍ ဒို႔ဗမာဝါဒျဖန္႔ရန္
၄) ေအာက္ေျခ ၿမိဳ႕နယ္ရပ္ေက်း အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွာ ဒို႔ဗမာဝါဒအတုိင္း ေဆာင္ရြက္ရန္တို႔ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒို႔ဗမာအစည္းအ႐ံုးဟာ ေျပာတဲ့အတိုင္းလည္း တကယ္လုပ္ၿပီး ေရြးေကာက္ခံအမတ္ေတြဟာ လစာမယူ၊ အစိုးရနဲ႔ မပူးေပါင္းေရးကို ေတာက္ေလွ်ာက္ျပတ္ျပတ္သားသား ရပ္တည္ေဆာင္ရြက္သြားခဲ့ပါတယ္။ အဂၤလိပ္အစိုးရကလည္း အေျခခံဥပေဒကို ဆန္႔က်င္ဖြင့္ခ်တဲ့အတြက္ဆိုၿပီး သခင္ျမတို႔ကို အေရးမယူခဲ့ပါဘူး။
ဒီကေန႔ ဦးဝင္းတင္ေျပာေန လုပ္ေနတဲ့ မေၾကာက္တရားကို ဆရာႀကီး သခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္းက ကနဦး လက္ေတြ႔က်င့္ သံုးခဲ့ဖူးပါတယ္။ ဆရာႀကီး အသက္ ၆၇ ႏွစ္အရြယ္ ၁၉၃၉ ခုမွာ အဂၤလိပ္အစိုးရရဲ႕ ေၾကးစားလူမိုက္ေတြက (အခု ေခတ္ စြမ္းအားရွင္ေတြလို) ပုသိမ္ဘူတာမွာ ဝိုင္း႐ုိက္လို႔ ေခါင္းကြဲခဲ့ၿပီးေနာက္ ခ်က္ျခင္းလိုလို ဓႏုျဖဴကိုသြားၿပီး မဟာဗႏၶဳလ ခ်ီးက်ဴးပူေဇာ္ပြဲနဲ႔ ေအာင္ေျမနင္းပြဲကို အႀကီးအက်ယ္လုပ္ခဲ့ပါတယ္။
ေရြးေကာက္ပြဲေတြနဲ႔ ဆရာႀကီးပတ္သက္ပံုကို အထက္မွာေဖာ္ျပခဲ့တဲ့အတိုင္းေတြ႔ရသလို ၾကားျဖတ္အစိုးရ ဖြဲ႔စည္းေရးနဲ႔ ဆရာႀကီး သခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္းပတ္သက္ခဲ့တာကိုလည္း လူထုေဒၚအမာရဲ႕မွတ္တမ္းမွာ အခုလို ေတြ႔ရပါေသးတယ္။ ၁၉၄၂ ခု ေဖေဖာ္ဝါရီလထဲမွာ ဂ်ပန္စစ္တပ္နဲ႔ ဘီအုိင္ေအတပ္ေတြ ေမာ္လၿမိဳင္သိမ္းၿပီးခ်ိန္ ရန္ကုန္သိမ္းဖို႔ မၾကာေတာ့တဲ့ အခါမွာ ဆရာႀကီးမႈိင္းဟာ ၾကားျဖတ္အစိုးရဖြဲ႔ဖို႔ သခင္ခ်စ္၊ ကိုလွေမာင္တို႔နဲ႔အတူ ေမာ္လၿမိဳင္ကို လာရာမွာ ေမာ္လၿမိဳင္ မေရာက္ဘဲ က်ဳိက္ထို၊ သထံု၊ ဖားအံလမ္းကေန မဲေဆာက္ေရာက္သြားၿပီး ဂ်ပန္စစ္ဗိုလ္ေတြနဲ႔ ေဆြးေႏြးပြဲလုပ္ခဲ့ရပါ တယ္။ အသက္ ၇၀ အရြယ္မွာ ေဒါနေတာင္ေက်ာ္ၿပီး မဲေဆာက္ သြားရတဲ့ခရီးဟာ သူ႔တသက္မွာ အပင္ပန္းဆံုးခရီးျဖစ္ တယ္လို႔ ေနာင္မွာ ဆရာႀကီးက ျပန္ေျပာခဲ့ပါတယ္။
ဆရာႀကီးဟာ အဲဒီေခတ္ရဲ႕ဒိုနာျဖစ္တဲ့ ဂ်ပန္ေတြရဲ႕ကိုယ္စားလွယ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဟီရာအိုကာကို အခုေခတ္က လူေတြလိုပဲ မဲေဆာက္လာေတြ႔ရၿပီးေတာ့ ဆရာႀကီးမႈိင္း၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၊ ဗိုလ္လက္်ာ၊ သခင္ျမ၊ သခင္ခ်စ္တို႔ ပါဝင္တဲ့ ျမန္မာ အတိုက္အခံေခါင္းေဆာင္ ေတြနဲ႔ ဂ်ပန္ဒိုနာစစ္ဗိုလ္ေတြ ေဆြးေႏြးၾကတဲ့အခါ ရန္ကုန္သိမ္းၿပီးရင္ သခင္ျမကို ၾကားျဖတ္ အစိုးရဝန္ႀကီးခ်ဳပ္တင္ဖို႔ အားလံုးသေဘာ တူေရြးခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဂ်ပန္ဒိုနာေတြဟာ ေနာက္ပိုင္းမွာ ကတိဖ်က္ၿပီး သူတို႔ လုပ္ခ်င္ရာလုပ္သြားတဲ့အတြက္ သခင္ျမ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္မျဖစ္လိုက္ရဘဲ ေဒါက္တာဗေမာ္ကို အဓိပတိဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ တင္လိုက္လို႔ ဆရာႀကီး မႈိင္းမေက်မလည္ျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္။ အခုေခတ္မွာသာ ဆရာႀကီးရွိေသးရင္ ဒိုနာကိုမွီၿပီး ၾကားျဖတ္ အစိုးရေတာ့ မဖြဲ႔နဲ႔၊ ‘ျမ’ နဲ႔ ‘ေဒါက္တာ’ ကို သင္ခန္းစာယူလို႔ ေျပာမွာ ေသခ်ာပါတယ္။
သခင္ခ်စ္ကိုေတာ့ မဲေဆာက္မွာ ဂ်ပန္ေတြက အခုေခတ္ဒိုနာေတြလို စီအိုသင္တန္း ပီဒီသင္တန္းေတြ တက္ခိုင္းခဲ့သလား မွတ္တမ္းေတြမွာ ေသခ်ာေဖာ္ျပမထားေပမဲ့ သခင္ခ်စ္ဟာ ေနာက္ပိုင္းမွာ ျပည္သူ႔ အေရးေတာ္ပံုပါတီ (ဗမာျပည္ ဆိုရွယ္လစ္ပါတီ) နဲ႔ ဗမာျပည္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီတို႔မွာ အင္မတန္ထူးခၽြန္တဲ့ ယူဂ်ီတာဝန္ခံ ျဖစ္သြားခဲ့ပါတယ္။
ဆရာႀကီး သခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္းသာ ဒီကေန႔ ရွိေနရင္ေတာ့ စစ္ကၽြန္ေခတ္မွာ space ရခ်င္သူေတြကို “ေရႊျပည္ေတာ္ မကိုဋ္မန္းတြင္မွ၊ သိုကန္းတခါ ၾကံဳခဲ့သမို႔၊ ရာဇဂုဏ္ တံခြန္မလွစ္ႏိုင္တဲ့၊ ကၽြန္ေခတ္ လူရာမဝင္ခ်င္သနဲ႔…” လို႔ ထပ္ေျပာ မွာ ေသခ်ာပါတယ္။
နအဖ လက္ေအာက္မွာ ပါတီရပ္တည္ေရး စဥ္းစားသူေတြကိုလဲ “ရွင္ဘုရင္လုပ္ခ်င္ရင္ စႏၵဂုတ္လို သတ္ရဲ ျဖတ္ရဲ မွ၊ ေတမိလို ငရဲ ေၾကာက္ေနသူ ရွင္ဘုရင္မျဖစ္ႏုိင္” လို႔ေျပာမွာျဖစ္သလို ကၽြဲပါးေစာင္းတီးျဖစ္ေနရင္လည္း “ဒို႔ ဗမာျပည္ ဒါေလာက္ကေလး လြတ္လပ္တာဟာ လူငယ္ေတြေၾကာင့္၊ လူႀကီးေတြအလိုသာဆိုရင္ အရိေမတၱယ် ပြင့္ေတာ္မူေတာင္ မလြတ္လပ္ဘူး” ဆိုတဲ့စကားမ်ဳိး ထပ္ေျပာအံုးမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဂါမဏိ
0 comments:
Post a Comment