ဘ၀တစ္ခုကို ႏွစ္ေယာက္အတူတူ တည္ေဆာက္ျခင္း
|
8:31 PM |
No မွတ္ခ်က္ |
အစဥ္အျမဲ
ေအးေဆးတည္ျငိမ္တဲ့ ဘ၀တစ္ခုကို သင့္ဘ၀လက္တြဲေဖာ္နဲ့ အတူ ဘယ္လို
တည္ေဆာက္တယ္ဆိုတာ လူတုိင္းသိခ်င္တဲ့ အေျဖတစ္ခုလို့ဆိုႏုိင္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့
မိသားစုဘ၀တစ္ခု သာယာဖို့ဆိုတာ မိမိရဲ့ ေရြးခ်ယ္မွုေပၚမူတည္
ေျပာင္းလဲတတ္ပါတယ္။ ေအးေဆးျပီး ကံေကာင္းျခင္းေတြျပည့္စံုတဲ့ ဘ၀တစ္ခုကို
အသက္အရြယ္အလိုက္ ပိုင္ဆိုင္ဖို့အတြက္ စာေရးဆရာမ 不详 ရဲ့ ဇာတ္လမ္းေလးကို
ေလ့လာၾကည့္ပါ ... တစ္စံုတစ္ခုေတာ့ သင့္ကို ေပးစြမ္းႏုိင္မွာပါ။
စိတ္ကူးယဥ္ဆန္တဲ့ အသက္ ၂၀ မွ ၃၀ အရြယ္
ေဆာင္းဦးရာသီရဲ့ ညေနဘက္မွာ ပင္လယ္ဘက္ကို ဆိုင္ကယ္စီးျပီး ႏွစ္ေယာက္အတူတူ သြားလို့ သီခ်င္းသီဆိုၾကတယ္...ရာသီဥတုက အရမ္းေအးေတာ့ ကြ်န္မ လက္အိတ္ ေလးကို ရွင့္ ကို ေပး၀တ္တယ္ ... ကြ်န္မ ကေတာ့ ဆိုင္ကယ္ေနာက္မွာ ထုိင္စီးရင္း ရွင့္ နားေတြကို ေအးတာ သက္သာေစဖို့ ဖံုးအုပ္ေပးထားတတ္တယ္။
ေႏြ ရာသီရဲ့ ညေနဘက္ေတြမွာေတာ့ ေက်ာက္ကမ္းပါးမွာ အတူတူထိုင္ျပီး ဖရဲသီး စားေလ့ရွိတယ္....ရွင္တစ္၀က္...ကြ်န္မတစ္၀က္၊ ဒါေပမဲ ့ကြ်န္မက အျမဲ လုစားတာပဲေလ...တစ္ခါေတာ့ လုစားရင္း ရွင့္ကုိယ္ေပၚကို ဖရဲသီးေတြဖိတ္က်ကုန္လို့ ရွင္စိတ္ကသိကေအာင့္ျဖစ္ ေတာ့ ကြ်န္မျပန္သုတ္ေပးခဲ့ေသးတယ္။
ေႏြဦးရာသီမွာေတာ့ ကြ်န္မတို့ အတူတူ ပန္းျခံထဲမွာ ဓာတ္ပံဳသြားရိုက္ၾကတယ္။ ႏွစ္ေယာက္အတူတူရိုက္လို့မရေတာ့...ကြ်န္မတို့ ကင္မရာကို ေျမၾကီးမွာ ခ်ျပီး.... အတူတူ ထိုင္ရင္း ဓာတ္ပံုရိုက္ခဲ့ၾကတယ္။
ေဆာင္းဦးရာသီကိုေရာက္ေတာ့ အတူတူ အားကစားထြက္လုပ္ၾကတဲ့အခါ...ကြ်န္မတို့ ႏွစ္ေယာက္အတူတူ စကားေျပာရင္း ေမာပန္းတဲ့အခါ ကြ်န္မရွင့္ကို ကုန္းပိုးစီးခဲ့တယ္။
ကြ်န္မကံအေကာင္းဆံုးအခ်ိန္က .... ရွင္ပို့လိုက္တဲ့ ေခ်ာကလက္ဘူးထဲမွာ စီထဲ့ထားတဲ့ "ငါ့ကို လက္ထပ္ပါ(Marry me) " ဆိုတဲ ့ေခ်ာကလက္တံုးေလးေတြကိုေတြ့လိုက္ရတဲ့အခ်ိန္ပါပဲ... ၀မ္းသာလြန္းလို့ ေမေမ့ကိုေတာင္ နမ္းျပီး ဖက္ထားလိုက္ေသးတယ္၊ အခု ရွင့္ရင္ခြင္ထက္မွာ ကြ်န္မ ေမွးစက္ႏုိင္ေတာ့မယ္ေလ။
အတူတူဘ၀ ၃၀ မွ ၄၀ အရြယ္
ေန့တုိင္း ရံုးတက္ ရံုးဆင္း ရွင္က ကြ်န္မကိုတစ္ဖက္...ေပါင္ေပါင္းေလးကို တစ္ဖက္ ထားျပီး ကြ်န္မကိုယ္တိုင္ခ်က္ထားတဲ့ စြတ္ျပဳတ္ေလးကို အတူတူ ေသာက္ခဲ့ၾကတယ္။ ညဘက္ေတြဆိုရင္ေတာ့ ေပါင္ေပါင္းေလးကို ပံုျပင္ေျပာျပတယ္။ သူက စကားေကာင္းေကာင္းတတ္ေနျပီေလ။
ကြ်န္မက ရွင္နဲ့အတူ ေဘာလံုးပြဲ ၾကည့္မယ္။ ရွင္က ကြ်န္မနဲ့အတူ ကုိရီးယားဇာတ္လမ္းေတြ အေဖာ္လုပ္ၾကည့္ေပးတယ္။ ညဘက္အိပ္တဲ့အခါ...ကြ်န္မ ကိုယ္ကို လွည့္တာနဲ့ ရွင္က ခ်က္ခ်င္း ႏုိးလာတတ္တယ္။ ကြ်န္မရဲ့ေစာင္ကို ဆြဲယူျပီး ေသခ်ာ ျပန္ျခံဳေပးတယ္။ ျပီးေတာ့ ေပါင္ေပါင္းကိုလဲ သြားၾကည့္ျပန္တယ္။ မနက္ရံုးတက္ခ်ိန္မတိုင္ခင္မွာလဲ... အတူတူ ႏြားႏို့္ေသာက္ၾကျပန္တယ္။
မိုးရြာေတာ့လဲ.... ရွင္က ရံုးကို လာၾကိဳေပးတတ္တယ္။ ထီးအပို တစ္လက္အျပင္... အေႏြးထည္အက်ီၤတစ္ထည္လဲ ပါလာတတ္ေသးတယ္။ ရွင္အလုပ္မ်ားတဲ့အခ်ိန္ဆို...ကြ်န္မက မပူဆာတတ္သလို....အလိုက္တသိ ရွင္ၾကိဳက္တဲ့ ေကာ္ဖီတုိ္က္တတ္ေသးတယ္။ ကြ်န္မရွင့္အ၀တ္ေတြ မီးပူတုိက္ေနတဲ့အခါ... ေဘးနားမွာ ရယ္ရယ္ေမာေမာနဲ့ ရွင္က စကားေျပာေပးတတ္တယ္။
အခါၾကီးရက္ၾကီးေတြမွာ ႏွစ္ဖက္မိဘေတြကို သြားေတြ့ၾကေသးတယ္။ ရွင့္အေမရဲ့ ေရွ့မွာ ကြ်န္မက အလို္က္တသိ ႏူးညံ့သိမ္ေမြ့ျခင္းေတြကို ျပတတ္သလို...ရွင္ကလဲ ကြ်န္မ အေဖေရွ့မွာ ရွင့္ရဲ့ စြမး္ေဆာင္ရည္ေတြကို အသိေပးတတ္ျပန္တယ္။
တည္ျငိမ္တဲ့အရြယ္ ၄၀ မွ ၅၀
ကေလးက တျဖည္းျဖည္း အရြယ္ရလာတယ္။ ကြ်န္မတို့က တျဖည္းျဖည္း အသက္ေတြၾကီးလာၾကတယ္။ အရင္တုန္းက ထားခဲ့ၾကတဲ့ မာနတရားေတြလဲ မ၇ွိႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။ ေအးေဆးတည္ျငိမ္တာကို လိုလားလာတယ္။ စေန၊ တနဂၤေႏြ ဆိုရင္ အတူတူ ေစ်းသြား၀ယ္တယ္။ ခ်က္ျပဳတ္စားေသာက္တယ္။ ရံုးပိတ္ရက္ေတြက်ေတာ့ ခရီးထြက္ၾကတယ္။ လူမ်ားတဲ့ ေနရာေတြေတာ့ မႏွစ္သက္ေတာ့ပါဘူး....ေအးေဆးဆိတ္ျငိမ္တဲ့ ေနရာေတြကို ေရြးျပီးသြားၾကတယ္။ ကြ်န္မက ကားစီးရင္ ေခါင္းမူးတတ္သူဆိုေတာ့ ရွင္ အလိုက္တသိ အိတ္ထဲက ေဆးထုတ္တုိက္တတ္တယ္။
ကြ်န္မအခုဆို ရွင့္ကို ေဆးလိပ္မေသာက္ အရက္မေသာက္ဖို့ ေျပာတတ္လာတယ္။ ရွင္ကလဲ ကြ်န္မအတြက္ အလွျပင္ပစၥည္း ေတြကို ၀ယ္ေပးတာ ဘာလုပ္ဖို့လဲ လို့ ေမးတတ္လာတယ္။ ရွင္လဲ မ်က္စိမွုန္လာျပီေလ။ ကြ်န္မတို့ ၂ေယာက္အတူတူ ဆံပင္ျဖဴေတြကိုယ္စီနဲ့ေပါ့။ အတိတ္ေန့ရက္ေတြကို ျပန္တမ္းတမိတယ္။ အသက္ၾကီးတဲ့ အဘြားၾကီးကို ၾကင္နာႏုိင္ေသးတဲ ့ ခင္ပြန္းတစ္ေယာက္အတြက္လဲ ေက်းဇူးတင္မိတယ္။
ကြ်န္မတို့ရဲ ့ကေလးေတာင္ တကၠသိုလ္ တက္ေနျပီေလ။ အခုဆို သူဖုန္းေျပာတာကို ကြ်န္မတို့ ခုိးနားေထာင္တတ္ေနျပီ...ေကာင္ေလး ရည္းစားရေနျပီလား ဆိုတာသိခ်င္တာကိုး။
အတူတူ အသက္ၾကီးလာတဲ့ ၅၀မွ၆၀ အရြယ္
ခါးက ကိုင္းလာတယ္။ ပင္စင္ယူရေတာ့မယ္။ က်န္းမာေရးအတြက္လိုတဲ့ ပဋိဇီ၀ ေဆး၀ါးေတြလဲ မွီ၀ဲရေတာ့မယ္။ အခုအခ်ိန္မွာ သမီးတစ္ေယာက္လိုခ်င္တယ္။ ေဘးမွာ အေဖာ္ျပဳေပးဖို့ အတြက္ေပါ့။ ကေလးကိုလဲမျမင္ရတာ ၾကာေပါ့ ...ဘယ္မ်ား ေပ်ာက္ေနသလဲ။ ရွင္ကလဲ ရွင့္ရဲ့ပန္းပင္ေတြ ငါးေတြပဲ ၾကည့္ေနေတာ့တယ္။ ကြ်န္မကို မၾကည့္ေတာ့ဘူး...ကြ်န္မကလဲ ရွင့္ကို မၾကည့္မိေတာ့ဘူး....စာအုပ္တစ္အုပ္ကို ဘာသာျပန္ေရးေနတတ္ျပီေလ။
ကြ်န္မေနမေကာင္းေတာ့ ရွင္ ေဆးခန္းေခၚသြားတယ္။ ဆရာ၀န္က စိတ္ပူစရာမလိုဘူး ေျပာမွ ႏွစ္ေယာက္လံုးစိတ္ေအးၾကတယ္။ လူငယ္ေတြ သြား တဲ့ စားေသာက္ဆိုင္ကို အတူတူသြားၾကေတာ့ ေစ်းၾကီးလိုက္တာလို ့ခံစားမိေပမဲ့... စိတ္ကူးယဥ္ဆန္တဲ့ခံစားမွုေလးကိုေတာ့ ႏွစ္သက္မိတယ္။ ဒါနဲ ့ကြ်န္မက ရွင္ ကြ်န္မကို ခ်စ္တယ္ဆိုတာ မေျပာတာ ဘယ္လာက္ၾကာျပီလဲ ဆိုေတာ့...ရွင္က ကြ်န္မတုိ့က အသက္ၾကီးျပီ..ေျပာစရာလိုေသးလို့လားတဲ့။ ကြ်န္မနားမလည္ဘူး...အသက္အရြယ္က စကားေျပာတတ္သလားဆိုတာကိုေပါ့။
ရွုပ္ေထြးမွုေတြမ်ားတဲ့ အရြယ္ ၆၀ မွ ၇၀
အခုဆို ကြ်န္မ ေမ့တတ္လာတယ္။ ဖုန္းနံပါတ္ေလးေတာင္မွတ္လို့မရေတာ့ဘူး။ ရွင္က ေန့တုိင္းေျမးေလးကို ေက်ာင္းသြားၾကိဳတယ္။ ကြ်န္မကရွင္တို့စားဖို့ ေန့တုိင္း ျပင္ဆင္ထားတယ္။ ရုပ္ရွင္ၾကည့္တဲ့အခါ ရွင္က အေဖာ္လုပ္ေပးတတ္တယ္။ ျပီးရင္ ရုပ္ရွင္ၾကည့္ရင္း အိပ္ေပ်ာ္သြားတတ္တယ္။ မနက္တုိင္းအတူတူ အားကစားလုပ္ေတာ့ လူေတြက ကြ်န္မတုိ့ ဘ၀လိုက္ဖက္တယ္လို ့ေျပာၾကတယ္။ ကြ်န္မတို့ ထမင္းစားၾကေတာ့ ရွင္က ကြ်န္မကို ၾကက္ဥ ခြံ့ေကြ်းခဲ့ေသးတယ္ေလ။
အရင္ကလို ကြ်န္မရဲ့ ကို္ယ္လက္ေတြ မသန္မာေတာ့ဘူး။ ရွင္ကေျပာတယ္ ကြ်န္မတို့ အသက္ ၁၂၀ ထိ ေနရမွာ ဆိုေတာ့ အခုမွ အသက္တစ္၀က္ပဲ ရွိေသးတယ္တဲ့။ ရွင္က ပိုက္ဆံစုလိုက္ ထီေလး ေျပးထိုးလိုက္နဲ ့လုပ္တတ္ေသးတယ္။ ရွင္က ေျပာတယ္။ တကယ္လို ့ရွင္ အရင္ဆံုးသြားခဲ့ရင္..ကြ်န္မတစ္ေယာက္တညး္က်န္ခဲ့မွာဆိုေတာ့ ကြ်န္မအတြက္ ေငြေတြစုေနတာတဲ့။ ကြ်န္မကေတာ့ ၇ွႈင္အရင္ ကြယ္လြန္ခဲ့ရင္ ကြ်န္မကုိယ့္ကို္ယ္ကို အဆံုးစီရင္ျပီး ရွင္နဲ့အတူလိုက္ခဲ့မယ္လို ့ေျပာေသးတယ္။
ဦးေႏွာက္ေတြ မေကာင္း၊ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိေတာ့တဲ့ ၇၀ ၈၀ ၉၀ အရြယ္...
ဒီအရြယ္မွာေတာ့ ေျမးေလးက ကြ်န္မတုိ့ကို ေကာင္းေကာင္းေစာင့္ေရွာက္ေပးတယ္။ ျဖစ္ႏုိင္မယ္ဆိုရင္ ကြ်န္မ ဓာတ္ပံုတစ္ပံုေလာက္ ရိုက္ထားခ်င္တယ္။ ကြ်န္မတို့ ကြယ္လြန္သြားရင္ အုတ္ဂူေလးမွာ တင္ထားဖို့ေလ....ကြ်န္မရဲ့လက္ေတြ အေရျပားတြန့္ေနျပီ .... ၇ွင္က လက္တြဲထားဆဲပဲ။ တကယ္ေတာ့ ကြ်န္မတို့ ႏွစ္၇ွည္လမ်ား လက္တြဲခဲ့ၾကတယ္ဆုိေတာ့ သံေယာဇဥ္ေတာ့ ရွိၾကတာပဲေလ။
တကယ္ေတာ့ ဒီအရာေတြဟာ ကြ်န္မလိုခ်င္ခဲ့တဲ ့ကံေကာင္းတဲ့ ဘ၀ တစ္ခုပါ... ဘုရားသခင္က ဒီလို အိပ္မက္ေလးကို မက္ခြင့္ေပးပါေစလို့ ေမွ်ာ္လင့္ေနမိတယ္။ သီခ်င္းသံေလးေတြ ျငိမ့္ျငိမ့္ေညာင္းေညာင္းနဲ့ေပါ့။
မူရင္း ၊ ၊ 这样平淡却幸福的度过一生http://www.duwenzhang.com/wenzhang/aiqingwenzhang/ganren/20110906/199244.html
စာခ်စ္သူမ်ားအား ေက်းဇူးတင္ပါသည္။
(ေဇယ်ာ) 07/Sep/2011, Wednesday, 9:30 am
စိတ္ကူးယဥ္ဆန္တဲ့ အသက္ ၂၀ မွ ၃၀ အရြယ္
ေဆာင္းဦးရာသီရဲ့ ညေနဘက္မွာ ပင္လယ္ဘက္ကို ဆိုင္ကယ္စီးျပီး ႏွစ္ေယာက္အတူတူ သြားလို့ သီခ်င္းသီဆိုၾကတယ္...ရာသီဥတုက အရမ္းေအးေတာ့ ကြ်န္မ လက္အိတ္ ေလးကို ရွင့္ ကို ေပး၀တ္တယ္ ... ကြ်န္မ ကေတာ့ ဆိုင္ကယ္ေနာက္မွာ ထုိင္စီးရင္း ရွင့္ နားေတြကို ေအးတာ သက္သာေစဖို့ ဖံုးအုပ္ေပးထားတတ္တယ္။
ေႏြ ရာသီရဲ့ ညေနဘက္ေတြမွာေတာ့ ေက်ာက္ကမ္းပါးမွာ အတူတူထိုင္ျပီး ဖရဲသီး စားေလ့ရွိတယ္....ရွင္တစ္၀က္...ကြ်န္မတစ္၀က္၊ ဒါေပမဲ ့ကြ်န္မက အျမဲ လုစားတာပဲေလ...တစ္ခါေတာ့ လုစားရင္း ရွင့္ကုိယ္ေပၚကို ဖရဲသီးေတြဖိတ္က်ကုန္လို့ ရွင္စိတ္ကသိကေအာင့္ျဖစ္ ေတာ့ ကြ်န္မျပန္သုတ္ေပးခဲ့ေသးတယ္။
ေႏြဦးရာသီမွာေတာ့ ကြ်န္မတို့ အတူတူ ပန္းျခံထဲမွာ ဓာတ္ပံဳသြားရိုက္ၾကတယ္။ ႏွစ္ေယာက္အတူတူရိုက္လို့မရေတာ့...ကြ်န္မတို့ ကင္မရာကို ေျမၾကီးမွာ ခ်ျပီး.... အတူတူ ထိုင္ရင္း ဓာတ္ပံုရိုက္ခဲ့ၾကတယ္။
ေဆာင္းဦးရာသီကိုေရာက္ေတာ့ အတူတူ အားကစားထြက္လုပ္ၾကတဲ့အခါ...ကြ်န္မတို့ ႏွစ္ေယာက္အတူတူ စကားေျပာရင္း ေမာပန္းတဲ့အခါ ကြ်န္မရွင့္ကို ကုန္းပိုးစီးခဲ့တယ္။
ကြ်န္မကံအေကာင္းဆံုးအခ်ိန္က .... ရွင္ပို့လိုက္တဲ့ ေခ်ာကလက္ဘူးထဲမွာ စီထဲ့ထားတဲ့ "ငါ့ကို လက္ထပ္ပါ(Marry me) " ဆိုတဲ ့ေခ်ာကလက္တံုးေလးေတြကိုေတြ့လိုက္ရတဲ့အခ်ိန္ပါပဲ... ၀မ္းသာလြန္းလို့ ေမေမ့ကိုေတာင္ နမ္းျပီး ဖက္ထားလိုက္ေသးတယ္၊ အခု ရွင့္ရင္ခြင္ထက္မွာ ကြ်န္မ ေမွးစက္ႏုိင္ေတာ့မယ္ေလ။
အတူတူဘ၀ ၃၀ မွ ၄၀ အရြယ္
ေန့တုိင္း ရံုးတက္ ရံုးဆင္း ရွင္က ကြ်န္မကိုတစ္ဖက္...ေပါင္ေပါင္းေလးကို တစ္ဖက္ ထားျပီး ကြ်န္မကိုယ္တိုင္ခ်က္ထားတဲ့ စြတ္ျပဳတ္ေလးကို အတူတူ ေသာက္ခဲ့ၾကတယ္။ ညဘက္ေတြဆိုရင္ေတာ့ ေပါင္ေပါင္းေလးကို ပံုျပင္ေျပာျပတယ္။ သူက စကားေကာင္းေကာင္းတတ္ေနျပီေလ။
ကြ်န္မက ရွင္နဲ့အတူ ေဘာလံုးပြဲ ၾကည့္မယ္။ ရွင္က ကြ်န္မနဲ့အတူ ကုိရီးယားဇာတ္လမ္းေတြ အေဖာ္လုပ္ၾကည့္ေပးတယ္။ ညဘက္အိပ္တဲ့အခါ...ကြ်န္မ ကိုယ္ကို လွည့္တာနဲ့ ရွင္က ခ်က္ခ်င္း ႏုိးလာတတ္တယ္။ ကြ်န္မရဲ့ေစာင္ကို ဆြဲယူျပီး ေသခ်ာ ျပန္ျခံဳေပးတယ္။ ျပီးေတာ့ ေပါင္ေပါင္းကိုလဲ သြားၾကည့္ျပန္တယ္။ မနက္ရံုးတက္ခ်ိန္မတိုင္ခင္မွာလဲ... အတူတူ ႏြားႏို့္ေသာက္ၾကျပန္တယ္။
မိုးရြာေတာ့လဲ.... ရွင္က ရံုးကို လာၾကိဳေပးတတ္တယ္။ ထီးအပို တစ္လက္အျပင္... အေႏြးထည္အက်ီၤတစ္ထည္လဲ ပါလာတတ္ေသးတယ္။ ရွင္အလုပ္မ်ားတဲ့အခ်ိန္ဆို...ကြ်န္မက မပူဆာတတ္သလို....အလိုက္တသိ ရွင္ၾကိဳက္တဲ့ ေကာ္ဖီတုိ္က္တတ္ေသးတယ္။ ကြ်န္မရွင့္အ၀တ္ေတြ မီးပူတုိက္ေနတဲ့အခါ... ေဘးနားမွာ ရယ္ရယ္ေမာေမာနဲ့ ရွင္က စကားေျပာေပးတတ္တယ္။
အခါၾကီးရက္ၾကီးေတြမွာ ႏွစ္ဖက္မိဘေတြကို သြားေတြ့ၾကေသးတယ္။ ရွင့္အေမရဲ့ ေရွ့မွာ ကြ်န္မက အလို္က္တသိ ႏူးညံ့သိမ္ေမြ့ျခင္းေတြကို ျပတတ္သလို...ရွင္ကလဲ ကြ်န္မ အေဖေရွ့မွာ ရွင့္ရဲ့ စြမး္ေဆာင္ရည္ေတြကို အသိေပးတတ္ျပန္တယ္။
တည္ျငိမ္တဲ့အရြယ္ ၄၀ မွ ၅၀
ကေလးက တျဖည္းျဖည္း အရြယ္ရလာတယ္။ ကြ်န္မတို့က တျဖည္းျဖည္း အသက္ေတြၾကီးလာၾကတယ္။ အရင္တုန္းက ထားခဲ့ၾကတဲ့ မာနတရားေတြလဲ မ၇ွိႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။ ေအးေဆးတည္ျငိမ္တာကို လိုလားလာတယ္။ စေန၊ တနဂၤေႏြ ဆိုရင္ အတူတူ ေစ်းသြား၀ယ္တယ္။ ခ်က္ျပဳတ္စားေသာက္တယ္။ ရံုးပိတ္ရက္ေတြက်ေတာ့ ခရီးထြက္ၾကတယ္။ လူမ်ားတဲ့ ေနရာေတြေတာ့ မႏွစ္သက္ေတာ့ပါဘူး....ေအးေဆးဆိတ္ျငိမ္တဲ့ ေနရာေတြကို ေရြးျပီးသြားၾကတယ္။ ကြ်န္မက ကားစီးရင္ ေခါင္းမူးတတ္သူဆိုေတာ့ ရွင္ အလိုက္တသိ အိတ္ထဲက ေဆးထုတ္တုိက္တတ္တယ္။
ကြ်န္မအခုဆို ရွင့္ကို ေဆးလိပ္မေသာက္ အရက္မေသာက္ဖို့ ေျပာတတ္လာတယ္။ ရွင္ကလဲ ကြ်န္မအတြက္ အလွျပင္ပစၥည္း ေတြကို ၀ယ္ေပးတာ ဘာလုပ္ဖို့လဲ လို့ ေမးတတ္လာတယ္။ ရွင္လဲ မ်က္စိမွုန္လာျပီေလ။ ကြ်န္မတို့ ၂ေယာက္အတူတူ ဆံပင္ျဖဴေတြကိုယ္စီနဲ့ေပါ့။ အတိတ္ေန့ရက္ေတြကို ျပန္တမ္းတမိတယ္။ အသက္ၾကီးတဲ့ အဘြားၾကီးကို ၾကင္နာႏုိင္ေသးတဲ ့ ခင္ပြန္းတစ္ေယာက္အတြက္လဲ ေက်းဇူးတင္မိတယ္။
ကြ်န္မတို့ရဲ ့ကေလးေတာင္ တကၠသိုလ္ တက္ေနျပီေလ။ အခုဆို သူဖုန္းေျပာတာကို ကြ်န္မတို့ ခုိးနားေထာင္တတ္ေနျပီ...ေကာင္ေလး ရည္းစားရေနျပီလား ဆိုတာသိခ်င္တာကိုး။
အတူတူ အသက္ၾကီးလာတဲ့ ၅၀မွ၆၀ အရြယ္
ခါးက ကိုင္းလာတယ္။ ပင္စင္ယူရေတာ့မယ္။ က်န္းမာေရးအတြက္လိုတဲ့ ပဋိဇီ၀ ေဆး၀ါးေတြလဲ မွီ၀ဲရေတာ့မယ္။ အခုအခ်ိန္မွာ သမီးတစ္ေယာက္လိုခ်င္တယ္။ ေဘးမွာ အေဖာ္ျပဳေပးဖို့ အတြက္ေပါ့။ ကေလးကိုလဲမျမင္ရတာ ၾကာေပါ့ ...ဘယ္မ်ား ေပ်ာက္ေနသလဲ။ ရွင္ကလဲ ရွင့္ရဲ့ပန္းပင္ေတြ ငါးေတြပဲ ၾကည့္ေနေတာ့တယ္။ ကြ်န္မကို မၾကည့္ေတာ့ဘူး...ကြ်န္မကလဲ ရွင့္ကို မၾကည့္မိေတာ့ဘူး....စာအုပ္တစ္အုပ္ကို ဘာသာျပန္ေရးေနတတ္ျပီေလ။
ကြ်န္မေနမေကာင္းေတာ့ ရွင္ ေဆးခန္းေခၚသြားတယ္။ ဆရာ၀န္က စိတ္ပူစရာမလိုဘူး ေျပာမွ ႏွစ္ေယာက္လံုးစိတ္ေအးၾကတယ္။ လူငယ္ေတြ သြား တဲ့ စားေသာက္ဆိုင္ကို အတူတူသြားၾကေတာ့ ေစ်းၾကီးလိုက္တာလို ့ခံစားမိေပမဲ့... စိတ္ကူးယဥ္ဆန္တဲ့ခံစားမွုေလးကိုေတာ့ ႏွစ္သက္မိတယ္။ ဒါနဲ ့ကြ်န္မက ရွင္ ကြ်န္မကို ခ်စ္တယ္ဆိုတာ မေျပာတာ ဘယ္လာက္ၾကာျပီလဲ ဆိုေတာ့...ရွင္က ကြ်န္မတုိ့က အသက္ၾကီးျပီ..ေျပာစရာလိုေသးလို့လားတဲ့။ ကြ်န္မနားမလည္ဘူး...အသက္အရြယ္က စကားေျပာတတ္သလားဆိုတာကိုေပါ့။
ရွုပ္ေထြးမွုေတြမ်ားတဲ့ အရြယ္ ၆၀ မွ ၇၀
အခုဆို ကြ်န္မ ေမ့တတ္လာတယ္။ ဖုန္းနံပါတ္ေလးေတာင္မွတ္လို့မရေတာ့ဘူး။ ရွင္က ေန့တုိင္းေျမးေလးကို ေက်ာင္းသြားၾကိဳတယ္။ ကြ်န္မကရွင္တို့စားဖို့ ေန့တုိင္း ျပင္ဆင္ထားတယ္။ ရုပ္ရွင္ၾကည့္တဲ့အခါ ရွင္က အေဖာ္လုပ္ေပးတတ္တယ္။ ျပီးရင္ ရုပ္ရွင္ၾကည့္ရင္း အိပ္ေပ်ာ္သြားတတ္တယ္။ မနက္တုိင္းအတူတူ အားကစားလုပ္ေတာ့ လူေတြက ကြ်န္မတုိ့ ဘ၀လိုက္ဖက္တယ္လို ့ေျပာၾကတယ္။ ကြ်န္မတို့ ထမင္းစားၾကေတာ့ ရွင္က ကြ်န္မကို ၾကက္ဥ ခြံ့ေကြ်းခဲ့ေသးတယ္ေလ။
အရင္ကလို ကြ်န္မရဲ့ ကို္ယ္လက္ေတြ မသန္မာေတာ့ဘူး။ ရွင္ကေျပာတယ္ ကြ်န္မတို့ အသက္ ၁၂၀ ထိ ေနရမွာ ဆိုေတာ့ အခုမွ အသက္တစ္၀က္ပဲ ရွိေသးတယ္တဲ့။ ရွင္က ပိုက္ဆံစုလိုက္ ထီေလး ေျပးထိုးလိုက္နဲ ့လုပ္တတ္ေသးတယ္။ ရွင္က ေျပာတယ္။ တကယ္လို ့ရွင္ အရင္ဆံုးသြားခဲ့ရင္..ကြ်န္မတစ္ေယာက္တညး္က်န္ခဲ့မွာဆိုေတာ့ ကြ်န္မအတြက္ ေငြေတြစုေနတာတဲ့။ ကြ်န္မကေတာ့ ၇ွႈင္အရင္ ကြယ္လြန္ခဲ့ရင္ ကြ်န္မကုိယ့္ကို္ယ္ကို အဆံုးစီရင္ျပီး ရွင္နဲ့အတူလိုက္ခဲ့မယ္လို ့ေျပာေသးတယ္။
ဦးေႏွာက္ေတြ မေကာင္း၊ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိေတာ့တဲ့ ၇၀ ၈၀ ၉၀ အရြယ္...
ဒီအရြယ္မွာေတာ့ ေျမးေလးက ကြ်န္မတုိ့ကို ေကာင္းေကာင္းေစာင့္ေရွာက္ေပးတယ္။ ျဖစ္ႏုိင္မယ္ဆိုရင္ ကြ်န္မ ဓာတ္ပံုတစ္ပံုေလာက္ ရိုက္ထားခ်င္တယ္။ ကြ်န္မတို့ ကြယ္လြန္သြားရင္ အုတ္ဂူေလးမွာ တင္ထားဖို့ေလ....ကြ်န္မရဲ့လက္ေတြ အေရျပားတြန့္ေနျပီ .... ၇ွင္က လက္တြဲထားဆဲပဲ။ တကယ္ေတာ့ ကြ်န္မတို့ ႏွစ္၇ွည္လမ်ား လက္တြဲခဲ့ၾကတယ္ဆုိေတာ့ သံေယာဇဥ္ေတာ့ ရွိၾကတာပဲေလ။
တကယ္ေတာ့ ဒီအရာေတြဟာ ကြ်န္မလိုခ်င္ခဲ့တဲ ့ကံေကာင္းတဲ့ ဘ၀ တစ္ခုပါ... ဘုရားသခင္က ဒီလို အိပ္မက္ေလးကို မက္ခြင့္ေပးပါေစလို့ ေမွ်ာ္လင့္ေနမိတယ္။ သီခ်င္းသံေလးေတြ ျငိမ့္ျငိမ့္ေညာင္းေညာင္းနဲ့ေပါ့။
မူရင္း ၊ ၊ 这样平淡却幸福的度过一生http://www.duwenzhang.com/wenzhang/aiqingwenzhang/ganren/20110906/199244.html
စာခ်စ္သူမ်ားအား ေက်းဇူးတင္ပါသည္။
(ေဇယ်ာ) 07/Sep/2011, Wednesday, 9:30 am
0 comments:
Post a Comment