အေတြးမွတ္စုမ်ား (၁၇)

by မီးျပတိုက္ on Sunday, September 18, 2011 at 6:47am

 

• ေန႔စဥ္ႏွင္႔အမွ် လူေတြဟာ တိုက္ပြဲႏွစ္ခုုကို ရင္ဆိုင္ၾကရလိမ္႔မည္....။ တစ္ခုမွာ အသက္ ဆက္လက္ ရွင္သန္ဖို႔ အတြက္ တိုက္ရေသာ တိုက္ပြဲနွင္႔ ေနာက္တစ္ခုမွာ ဂုဏ္သိကၡာ အတြက္ တိုက္ရေသာ တိုက္ပြဲပင္ျဖစ္သည္။ ဂုဏ္သိကၡာ ရွိရွိနဲ႔ ေနာက္တစ္ရက္ကို ကူးေျမာက္ နိုင္သူမွသာ အမွန္တကယ္ ေအာင္နိုင္သူ ပင္ျဖစ္ေပသည္။
  
  

• တစ္ဆင္႔ၿပီးတစ္ဆင္႔၊ ဘယ္ညာဘယ္ညာ.....၊ ငါတို႔ေတြ နယ္ရုပ္စစ္သားေတြလိုပဲ က်ဆံုးေနၾက၊ အပိုင္းပိုင္းႏွင္႔... တစစီလြင္႔စင္ေနၾကၿပီး ဘယ္ေတာ့မွ အနိုင္မရေပမယ့္ တိုက္ပြဲေတြကေတာ႔ ငါတို႔အတြက္ ရွိေနဆဲ....။
  
  

• 
  စစ္ဆိုတာ လူငယ္ေတြအတြက္ ေသဆံုးျခင္း၊ လူႀကီးေတြအတြက္ စကားေျပာျခင္း။
  
  
  

• ေခါင္းေဆာင္ဆိုသည္မွာ စစ္တိုက္ရန္အတြက္သာ စိတ္ကူးေန၍မရေပ…။ ရဲမက္မ်ား၏ ဘ၀ မ်ားကိုလည္း ၾကည္႔ရႈတတ္ရန္ လိုအပ္ေပသည္။
  
  

• စစ္သည္ေတြက ဘုရင္ကိုမျမင္ဖူးေပ။ သို႔ေသာ္ ဘုရင္ခိုင္းသမွ်ကို လုပ္ၾက၏။ ဘုရင္အတြက္ စစ္တိုက္ ေနၾက၏။ ဘုရင္ေျပာသည္႔အတိုင္း ေသဆိုလွ်င္ေသ၊ ရွင္ဆိုလွ်င္ရွင္ၾက၏။ အဘယ္ေၾကာင္႔နည္း ????အမိန္႔နာခံျခင္းေၾကာင္႔ပင္ျဖစ္သည္။
  
  

• မနက္ျဖန္သို႔ ေရာက္ေသာ္ ယေန႔ဆိုသည္မွာ သမိုင္းျဖစ္သြားလိမ္႔မည္။ ယေန႔ သင္လုပ္ခဲ႔သမွ်အတြက္ ေနာင္တစ္ခ်ိန္တြင္ လူေတြက သင္ႏွင္႔ သင္႔ေတာ္ေသာ ေခါင္းစဥ္တစ္ခု တပ္ေပး ၾကပါလိမ္႔မည္။ ထိုေခါင္းစဥ္ကို သင္ ႏွစ္သက္ခ်င္မွ ႏွစ္သက္လိမ္႔မည္၊ သို႔ေသာ္ ၎မွာ သင္ကိုယ္တိုင္ ေရးခဲ႔ေသာ သမိုင္းပင္ ျဖစ္သည္။
  
  

• ႀကိဳက္မရွက္၊ ငိုက္မရွက္၊ ငတ္မရွက္။ ယိုသူမရွက္ ျမင္သူရွက္ လို႔ ေရွးလူႀကီးေတြ ေျပာခဲ႔ၾကသည္။ ႀကိဳက္၍လည္းမဟုတ္၊ ငိုက္တာလည္းမဟုတ္၊ ငတ္၍လည္းမဟုတ္ ထိုသံုးခုလံုးႏွင္႔ မၿငိစြန္းပဲ ယေန႔ေခတ္တြင္ လူအားလံုး မျမင္လွ်င္ ျမင္ေအာင္ အရွက္ကင္းမဲ႔စြာ မ်က္ႏွာေျပာင္တိုက္ျပ ေနသူမ်ားကိုေတာ႔ ထံုးစံအတိုင္း ဗီဇေၾကာင္႔ဟူေသာ ေခါင္းစဥ္ေအာက္သို႔သာ ဆြဲသြင္းရလိမ္႔မည္။
  
  

• ေခတ္ ဟူေသာ စကားလံုးကို ကိုယ္လုပ္ခ်င္တာလုပ္ရန္ အကာအကြယ္ယူၿပီး ေျပာၾကသည္႔ အႀကိမ္ အေရအတြက္သည္ က်န္တာအားလံုးထက္ အဆေပါင္းမ်ားစြာ ပိုေနသည္။
  
  

• ငါေမြးတုန္းက ငါငိုေတာ႔ လူေတြက ၿပံဳးလို႔။ ငါေသခါနီးအခ်ိန္ လူေတြ ငိုေနခ်ိန္မွာ သူတို႔ေတြကို ငါျပန္ၿပံဳးျပရအံုးမယ္။
  
  

• အထက္ကို တက္သြားတိုင္း တက္သြားတိုင္း ေအာက္ကို ျပန္က်နိုင္တာကို သတိထားပါ။ ေအာက္ကို က်သြား ခ်ိန္မ်ားမွာလည္း ျပန္တက္ဖို႔ ဇြဲရွိပါ။
  
  

• သတိ လြတ္တဲ႔အခါမွာ မွားသြားတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ ျမတ္စြာဘုရားက သတိနဲ႔ေနဖို႔ ဒီေလာက္ ဦးစားေပးထားတာ။ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ စိတ္ေနသေဘာထား၊ အက်င္႔သီလ၊ အသိဥာဏ္၊ လုပ္ရည္ ကိုင္ရည္အားလံုး အဆင္႔ ျမင္႔မားလာဖို႔ အေျခခံအက်ဆံုး အခ်က္က သတိ ပဲ။
  
  

• ေလာကမွာ အခ်ိဳ႕ကိစၥေတြဟာ အေၾကာင္းျပခ်က္မလိုဘူး။ ဥပမာ- အခ်စ္။
  
  

• ပိုက္ဆံ အေၾကြး တင္တာထက္ ေမတၱာ အေၾကြးတင္တာက ပိုၿပီးဆပ္ရခက္တယ္။
  
  

• အခ်စ္ဆိုတာ ကစားစရာ မဟုတ္ဘူးဆိုေပမယ္႔ လူ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကေတာ႔ အခ်စ္ကို ကစားၿပီး ရရွိလာတဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္မႈကို ေက်နပ္ ဂုဏ္ယူေနတုန္းပါပဲ…။
  
  

• လူအခ်ိဳ႕က လူေတြကို မုန္းတယ္၊ မုန္းတယ္လို႔ ဟစ္ေအာ္ၾကတယ္၊ အခ်ိဳ႕က လူေတြကိုသနားတယ္လို႔ စုပ္သပ္ၾကတယ္။ လူေတြက မုန္းစရာလား??၊ သနားစရာလား??။ အမွားမရွိပါဘူး။ မုန္းဖို႔ေကာင္းတဲ႔ မေကာင္းမႈေတြထဲမွာ သနားဖို႔ေကာင္းေအာင္ ေမြ႔ေလွ်ာ္ေနတဲ႔ အမ်ားဆံုးသတၱ၀ါက လူသားျဖစ္ေနလို႔ပါ…။
  
  

• အသိအလိမၼာ ပညာရွိေတြကိုေတာင္ နစ္ျမဳပ္ပ်က္စီးေစတဲ႔ ရႈပ္ေထြးေပြလီတဲ႔ မိန္းမေတြကို ေရွာင္နိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားပါ။ ဘယ္ေလာက္လွလွ အက်င္႔ယုတ္ ေပြရႈပ္ေနရင္ အနားမကပ္နဲ႔။
  
  

• လူမိုက္တစ္ေယာက္ရဲ႕လွ်ာသည္ သူ၏ အႀကံဥာဏ္မ်ား၊ ထင္ျမင္ခ်က္မ်ားကို ေျပာဆိုဖို႕အတြက္ အဓိကအရာႀကီး ျဖစ္သည္္။ ပညာရွိတစ္ေယာက္၏ လွွ်ာသည့္ သူ၏ တတ္သိလိမၼာမႈမ်ားကို သိမ္းဆည္းထားသည္႔ အရာျဖစ္သည္။
  
  

• သဘာ၀တရားႀကီးက ကၽြႏ္ုပ္တို႕ကို နားရြက္ႏွစ္ဖက္၊ မ်က္စိႏွစ္လံုးေပးအပ္ထားသည္။ သို႔ေသာ္ လွ်ာကိုေတာ့ တစ္ခုသာ ေပးခဲ့သည္။ ထို႔ေၾကာင္႔ ကၽြႏု္ပ္တို႕သည္ ဘ၀နိဂံုးခ်ဳပ္မည္႔ ေနာက္ဆံုး အခ်ိန္အထိ ကၽြႏု္ပ္တို႕ပါးစပ္မွ ေျပာတာေတြထက္ ကၽြႏ္ုပ္တို႕၏ မ်က္လံုးမ်ားႏွင္႔ ၾကည့္ နားမ်ားႏွင္႔ နားေထာင္ျခင္းကို ပုိ၍လုပ္သင့္သည္္။
  
  

• ဘဝဟာ ဘယ္ေတာ့မွ ေျခာက္ပစ္မကင္းခဲ့ပါဘူး။ ရွင္သန္ခြင့္ ရေနတဲ့ လက္ရွိအခ်ိန္ေလးကိုပဲ တန္ဖိုးထားလိုက္ပါ။
  
  

• စမ္းေခ်ာင္းေလးတခုတည္းက တူညီတဲ့ ေရမ်ားပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ တခ်ိဳ႕က သူ႕ကုိ ေ႐ႊကရားနဲ႔ ထည့္ထားတယ္။ တခ်ိဳ႕က ႐ႊံ႕ေျမနဲ႔ လုပ္ထားတဲ့ ခြက္ငယ္နဲ႔ ေသာက္သုံးၾကတယ္။ ေ႐ႊကရားနဲ႔ ႐ႊံ႕ေျမခြက္ မရွိတဲ့သူတုိ႔က်ေတာ့ လက္ခုပ္နဲ႔ ေသာက္႐ုံပဲ ရွိမယ္ေပါ႔။
  
  

• ေက်းဇူးျပဳၿပီး ေရြးခ်ယ္စရာေတြ အမ်ားႀကီးမေပးပါနဲ႔။ ငါ ဟာ ငါ ျဖစ္ဖို႔ပဲ ေမြးလာတာပါ။