တို႔ကိုယ္က်ဳိး လံုးလံုးမပါႏွင့္ အေတြးအျမင္ အေတြးမ်ား
|
11:00 PM |
No မွတ္ခ်က္ |
တနလၤာေန႔၊ မတ္လ ၂၂ ရက္ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္ ၁၄ နာရီ ၀၀ မိနစ္
(၁)
ဒုတိယအေတြးႏွင့္ေတာ့မဆုိင္ ....။ ဆရာေမာင္ဝံသေရးခဲ့သည့္ စာမ်ားႏွင့္ `စ’ လုိ၍ နိဒါန္းခ်ီျခင္း ျဖစ္သည္။ အတၱဳပတၱိစာေပမ်ားအား စတင္၍ ဖတ္ျဖစ္ခဲ့သည့္အခါ၌ ဆရာေရးသည့္ ခရူးရွက္အား ဖတ္မိ၏။ ေဒါက္တာကစ္ဆင္ဂ်ာအေၾကာင္း ဖတ္ျဖစ္၏။ ဤတြင္… အိမ္ျဖဴေတာ္ႏွင့္ အေမရိကန္ႏုိင္ငံေရးအား ေတြ႔ရသည္။ ျမင္းစီး၍ ၾကည့္ရသကဲ့သို႔ ....။ စစ္ေအးေခတ္ အင္အားၾကီးႏိုင္ငံတုိ႔၏ သံခင္း၊ တမန္ခင္းအား ျမင္ရျပန္သည္။ ထုိမွ .... ယူဂုိဇလပ္ေခါင္းေဆာင္ၾကီး မာရွယ္တီတုိး ....။ မာရွယ္တီတိုးအေၾကာင္းေရးရင္း ဆရာသည္ မီလိုဗန္ဂ်ီးလက္(စ္)အေၾကာင္းအား တုိ႔ထိ၍ ေဖာ္ျပသြားသည္။ မီလိုဗန္ဂ်ီးလက္(စ္) က ယူဂုိဇလပ္ေခါင္းေဆာင္ မာရွယ္တီတိုး၏ ရဲေဘာ္ရဲဘက္ၾကီးတဦး .....။ နာဇီတုိ႔အား အတူတူ လက္တြဲ၍ ေတာ္လွန္ခဲ့ၾကသည္။ ယူဂုိဇလပ္ ျပည္ေထာင္စုသစ္အား ထူေထာင္ခဲ့ၾကသည့္ .... ရဲႏွစ္ေဖာ္။ လြတ္လပ္သည့္ ဆိုရွယ္လစ္ပန္းတုိင္သို႔ .... သူတုိ႔ ရဲႏွစ္ေဖာ္၏ ဦးေဆာင္မႈျဖင့္ ယူဂိုဇလပ္ ဆိုရွယ္လစ္လမ္းစဥ္သို႔ ခ်ီတက္ခဲ့ၾကသည္။မၾကာ ....။ မာရွယ္တီတိုး၊ မီလိုဗန္ဂ်ီးလပ္တုိ႔ ႏွစ္ဦး သေဘာတရားေရးအရ ကြဲေတာ့၏။ မီလိုဗန္ဂ်ီးလပ္အား ရဲေဘာ္ၾကီး မာရွယ္တီတိုးက ေထာင္တြင္းအက်ဥ္းခ်လုိက္ေတာ့သည္
(၂) 
စာအုပ္အမည္ ဒုတိယအေတြး
ေရးသူအမည္ ေမာင္ဝံသစာအုပ္အမည္ ဒုတိယအေတြးခြင့္ျပဳခ်က္အမွတ္ ၉၈၂၊ ၂ဝဝ၂ (၁၂)
ပံုႏွိပ္မွတ္တမ္း
ေဒါင္းစာေပ
တန္ဖုိး
အုပ္ေရ
၁၉၉ဝ ခုႏွစ္ ေမလ ၂၇ ရက္ေန႔ ပါတီစံုအေထြေထြ ေရြးေကာက္ပြဲၾကီးတြင္ ဆရာေမာင္ဝံသသည္ အမ်ဳိးသား ဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္မွ ဝင္ေရာက္၍ အေရြးခ်ယ္ခံခဲ့သည္။ ေဝါၿမိဳ႕နယ္ မဲဆႏၵနယ္ေျမမွ ....။ ဆရာ့အား ေဝါျပည္သူမ်ားက ဆႏၵမဲေပးၾက၏။ ေရြးေကာက္ပြဲၿပီး .... မၾကာ ....။ ဆရာအင္းစိန္ေတာရသို႔ ေရာက္သြားျပန္သည္။ ထုိစဥ္က ဆရာသည္ NLD ၏ ဗဟိုအလုပ္အမႈေဆာင္ ေကာ္မတီဝင္တဦးလည္း ျဖစ္သည္။ ၁၉၉၃ ခုႏွစ္တြင္ ဆရာ အင္းစိန္ေတာရမွ ၃၃-လမ္း ေဒါင္းစာေပသို႔ ျပန္ေရာက္ခဲ့သည္။
(၃)
ဆရာေမာင္ဝံသႏွင့္ ေတြ႔ဆံုေမးျမန္းမႈအား မေဟသီမဂၢဇင္းတြင္ ဖတ္ရသည္။ ဆရာဟိန္းလတ္၏ အင္တာဗ်ဴး ျဖစ္သည္။ ဆရာက ဤသို႔ေျဖ၏။“...အေတြးအျမင္စာစဥ္အား ၁၉၈၄မွ စၿပီး ဒီေန႔အထိ လစဥ္မျပတ္ ထုတ္ေနခဲ့သည္ကို ..... က်ေနာ့္ဘဝအတြက္ ေက်နပ္မႈအရွိဆံုး ျဖစ္ပါတယ္ ...”
အေတြးအျမင္တြင္ ေမာ္ဒန္အမ်ဳိးသမီး၏ ႐ုပ္ပံုမပါ။ ဂမၻီရေဆးနည္းမထည့္။ အဝါေရာင္ ရသအား မေဖာ္ျပ။ ဒႆနအား ေပး၏။ ေတြးစရာမ်ား ပါသည္။ ပညာရပ္ဆုိင္ရာ စာတုိ႔အား ထည့္သည္။ မ်က္ႏွာဖံုးမွာလည္း .... ႐ိုး႐ိုးရွင္းရွင္း......။ သို႔ေသာ္ စာစဥ္အား ဆရာေမာင္ဝံသသည္ လစဥ္ထြက္ႏိုင္ရန္ မည္မွ် လံု႔လျပဳရမည္မွာ ေတြး၍ပင္မရ .....။ ဤအတြက္လည္း ဆရာမွ ဆရာဟိန္းလတ္အား အထက္ပါစကားအား ေျပာခဲ့ျခင္းျဖစ္မည္။
ယခု ဆရာေမာင္ဝံသကား ၁၈ ႏွစ္တာ ကာလအတြင္း အေတြးအျမင္တြင္ ဆရာေရးခဲ့သည့္ ေခါင္းၾကီးမ်ား၊ ေဆာင္းပါးမ်ားအား စုစည္း၍ ေဒါင္းစာေပမွ စာအုပ္ထုတ္္သည္။ “ဒုတိယအေတြး” ဟူ၍…။ ေဆာင္းပါး ၅၆ ပုဒ္ ပါ၏။ ၁၈ ႏွစ္ကာလအတြင္း ၅၈ ပုဒ္သာ ေရးႏို္င္ခဲ့သည့္အေပၚ ဆရာက စိတ္မခ်င့္မရဲ ျဖစ္ေနသည့္ဟန္…။ “ဒုတိယအေတြး” တြင္ ဆရာဒဂုန္တာရာက အမွာစာေရးေပး၏။
“သမိုင္းတာဝန္မ်ားကို ထမ္းေဆာင္ေသာ သူမ်ားတြင္ စာေရးဆရာ၊ သတင္းစာဆရာတုိ႔ ပါဝင္သည္မွာ အမွန္ပင္။ ႏိုင္ငံေရးသမားမ်ားသည္ တိုင္းျပည္အေပၚတြင္ တာဝန္ရွိသကဲ့သို႔ သတင္းစာဆရာသည္လည္း တုိင္းျပည္အေပၚ တာဝန္ရွိသည္။ ထုိေၾကာင့္ က်ေနာ္ ေမာင္ဝံသကို နားလည္သြားသည္”
ၿပီးလွ်င္ .... ဆရာေမာင္ဝံသက သူ၏ စာအုပ္အတြက ္အမွာစကားဆို၏။
“ဤေဆာင္းပါးမ်ားသည္ ဆႏၵ၊ ေဒါသ၊ ဘယာ၊ ေမာဟ ၊ အဂတိတရားေလးပါး ကင္းႏုိ္င္သမွ် ကင္းရွင္းေအာင္ သတိျပဳ ႏွလံုးသြင္း၍ ေရးသားခဲ့ေသာ က်ေနာ့္ကိုယ္ပိုင္ အာေဘာ္ အမ်ားဆံုးပါဝင္ေသာ စာစုျဖစ္သည္ဟု ဆုိခ်င္ပါသည္။ စာဖတ္သူအေနျဖင့္ စာေရးသူေမာင္ဝံသႏွင့္ အေတြးအျမင္ခ်င္း ညိႇႏႈိင္းဖလွယ္ရင္း အေတြးမွ်င္မ်ား ဆင့္ပြားႏုိင္ၾကလိမ့္မည္ဟု ေမၽွာ္လင့္ပါသည္”
၂ဝဝ၂ ခုႏွစ္ ဇန္နဝါရီလတြင္ ေရးေသာ အမွာစာျဖစ္သည္။ ထုိစဥ္က ဆရာသည္ ႏိုင္ငံေရးဝန္းက်င္၌ မရွိေသာ အခ်ိန္ျဖစ္သည္။ ဆရာ့အမွာစာအား ဖတ္ၿပီး .... ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ “ေၾကာက္ရြံ႔ျခင္းမွ လြတ္ကင္းေရး ” စာတမ္းအား သတိရမိသည္။
(၄)
ေခါင္းၾကီးႏွင့္ ေဆာင္းပါး ၅၆ ပုဒ္အနက္ “ကံဆုိးသူ မက္ခယ္ရီဗီလီီ” ေဆာင္းပါးႏွင့္ “စ”၏။ ၁၉၈၄ ခုႏွစ္ အေတြးအျမင္ စာစဥ္အမွတ္ ၂ ၌ ေရးခဲ့ေသာ ေဆာင္းပါး ျဖစ္သည္။ “မက္ခယ္ရီဗီလီ” ဟူသည္ႏွင့္ ၎ျပဳစုခဲ့သည့္ “မင္းသား” အမည္ရွိ “ရာေဇာဝါဒ” က်မ္းအား ေျပး၍ သတိရၾကသည္။ အာဏာႏုိင္ငံေရးကို အားျပဳသူဟူ၍ အဆုိးျမင္ၾက၏၊ ထားေတာ့ .... ဤသည္အား ဆရာေမာင္ဝံသက “ကံဆုိးသူ မက္ခယ္ရီဗီလီ” တြင္ ေျဖရွင္းခ်က္ ေပးထား၏။ ေျဖေျဖသာသာ .....။“ယေန႔ နာမည္ဆိုးျဖင့္ ေက်ာ္ၾကားေနေသာ ကံဆုိးသူ မက္ခယ္ရီဗီလီဘက္မွ တစံုတေယာက္က ေရွ႕ေနလုိက္၍ ခုခံမည္ဆုိပါလွ်င္ သူ၏အမႈသည္သည္ ၁၆ ရာစုအေစာပိုင္းကာလ ဖေလာ့ရင့္ၿမိဳ႕၏ ႏိုင္ငံေရးပညာရွင္တဦးသာ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ သူသည္ သူ႔ၿမိဳ႕ (သူ႔ႏုိင္ငံ) ၏ အက်ဳိးစီးပြားအတြက္သာလွ်င္ စဥ္းစားဆင္ျခင္၍ ႏုိ္င္ငံေရးလမ္းညႊန္က်မ္း ျပဳစုခဲ့ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း၊ ၂ဝ ရာစုအေစာပိုင္းကာလတြင္ ကမၻာေပၚ၌ ေပၚေပါက္ခဲ့ေသာ ဝါဒဆုိး၊ စနစ္ဆုိးမ်ားႏွင့္ ယင္းတုိ႔၏ အက်ဳိးဆက္မ်ားသည္ လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ေပါင္း ၄ဝဝ ေက်ာ္က အသက္ရွင္ ေနထုိင္ခဲ့ေသာ မက္ခယ္ရီဗီလီႏွင့္ မသက္ဆုိင္ပါေၾကာင္း”
(၅)
၁၉၉၄ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလထုတ္ အေတြးအျမင္အမွတ္ ၁ဝ၆ တြင္ ေရးသားခဲ့သည့္ ေဆာင္းပါးျဖစ္သည္။ “တို႔ကိုယ္က်ဳိး လံုးလံုးမပါ .....”။ တုိ႔ဗမာအစည္းအ႐ုံး၏ သီခ်င္းစာသားအား ေခါင္းစဥ္တင္ထားျခင္း ျဖစ္သည္။ ဆရာအင္းစိန္ေတာရမွ ၃၃ လမ္းသို႔ ျပန္၍ ေရာက္ေနခိုက္ျဖစ္သည္။ သခင္ခင္ညြန္႔၏ အသက္ ၈ဝ ျပည့္ေမြးေန႔မွ အျပန္ .....TAXI အား ေစာင့္ေနသည္။ ဤတြင္ ေက်ာင္းေနဘက္ သူငယ္ခ်င္းတဦးႏွင့္ ေတြ႔သည္။ သူငယ္ခ်င္းက .... ႏိုင္ငံျခားသို႔သြားၿပီး ပညာဥစၥာ ရွာေဖြခဲ့ၿပီးသူ ....။ ယခုေတာ့ ရန္ကုန္မွာပင္ လုပ္ငန္းၾကီးၾကီးတခု ကိုယ္ပိုင္လုပ္၍ ၾကီးပြားေနသူတဦး ......။ ကိုယ္ပိုင္ကားႏွင့္.......။ ဆရာေမာင္ဝံသအား ကားၾကံဳလုိက္ဖုိ႔ ေခၚသည္။ ဆရာလည္း အဆင္ေျပသြားသည္။ ဤတြင္ .... သခင္ခင္ညြန္႔၏ ေမြးေန႔မွ ျပန္လာသည့္ ဝါးခယ္မ သခင္သိန္းေမာင္ႏွင့္ ေလထီးဦးအုန္းေမာင္တုိ႔ ႏွစ္ေယာက္အား ဆရာေမာင္ဝံသမွ ကားေပၚမတတ္မီ ႏႈတ္ဆက္၏၊ ႐ို႐ုိေသေသ .....။ က်ဳိးက်ဳိးႏြံႏြံ......။ ဤမွစၿပီး ..... ကားေပၚတြင္ ဆရာက သူ၏ သူငယ္ခ်င္းႏွင့္ စကားေျပာသည္မ်ားအား “တုိ႔ကိုယ္က်ဳိး လံုးလံုးမပါ ” တြင္ ေရးေတာ့သည္။“သူက ကားေမာင္းေနရင္း ဘယ္က ျပန္လာတာလဲေမး၍ သခင္ခင္ညြန္႔ ေမြးေန႔မွ ျပန္လာေၾကာင္း ေျပာျပပါသည္။ စာေပေလာက သခင္ခင္ညြန္႔ဟူသည္ကို သူသိပံုမရပါ။
ဒီ - သခင္နာမည္တပ္တဲ့လူေတြ အခုထိ ရွိတုန္းပဲလားဗ်။ က်ေနာ္က သခင္တုိ႔ ဘာတုိ႔ဆိုတာ ဟိုေရွးတုန္းက ေခတ္ေဟာင္းထဲ က်န္ခဲ့ၿပီးမွတ္တာဟု သူက ေျပာပါသည္ ”
(၆)
ေဆာင္းပါးေပါင္းခ်ဳပ္ ေနာက္ဆံုးေဆာင္းပါးက `ဒုတိယအေတြး’ ျဖစ္သည္။ ၁၉၉၅ ခုႏွစ္ အေတြးအျမင္ စာစဥ္ ၁၅၂ တြင္ ေရးခဲ့သည့္ ေဆာင္းပါးျဖစ္သည္။ ေဆာင္းပါးထက္ ေခါင္းၾကီးျဖစ္မည္ ထင္သည္။ ကံသံုးပါး အေၾကာင္းအား နိဒါန္းပ်ဳိး၍ ထားသည္။ ကံသံုးပါး၌ `မေနာကံ’ ၏ အစအား အေရးၾကီးပံုအား ဆက္ေျပာသည္။ ဆရာက သူ၏ ေခါင္းၾကီးအား ဤသို႔ အဆံုးသပ္၏။“ႏႈတ္က စကားတခြန္းမထြက္မီ ကိုယ္က တစံုတရာမျပဳမူမီ၊ ေျပာအံ့ ေျပာအံ့ဆဲဆဲ အခိုက္အတန္႔ကေလးတခု၌ ဒုတိယအေတြးကို ႐ုတ္ခ်ည္းေဖာ္ထုတ္ဖို႔ လုိအပ္သည္။ ယခု ႏႈတ္က ထြက္ေတာ့မည့္ စကားသည္ ေျပာအပ္၊ မေျပာအပ္။ ေျပာလိုက္လွ်င္ အက်ဳိးရွိမလား၊ အက်ဳိးပ်က္မလား စသည္ျဖင့္ ဒုတိယအေတြး၏ လွ်ပ္တျပက္ ဆန္းစစ္ျခင္းကို ခံယူဖုိ႔ လုိအပ္သည္။ ဒုတိယအေတြးသည္ စင္စစ္အားျဖင့္ ဆင္ျခင္တံုတရားပင္ ျဖစ္၏။ လူမႈေရးနယ္ပယ္အသီးသီးတြင္ အေၾကာင္းကိစၥအလံုးစံုႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ ေတြး၊ ၾကံ၊ ေျပာဆို၊ ျပဳမူၾကရာ၌ ဒုတိယအေတြးကို ျဖတ္သန္းၿပီးမွ ေဆာင္ရြက္ၾကလွ်င္ ဆင္ျခင္တံုတရား ထြန္းကား၍ ျဗဟၼစိုရ္တရား ျပန္႔ပြားစည္ပင္ေသာ ေလာကခ်မ္းသာၾကီးကို မ်က္ေမွာက္ျပဳၾကရေပလိမ့္မည္။”
http://www.mizzimaburmese.com/
0 comments:
Post a Comment