ဦးေရႊၾကဴး
|
6:17 AM |
No မွတ္ခ်က္ |
ေဇယ် | စေနေန႔၊ စက္တင္ဘာလ ၁၁ ရက္ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္ ၁၆ နာရီ ၀၃ မိနစ္
| ကမၻာနဲ႔ ေျမဇာ၊ ေရနဲ႔ၾကာေပါ့ဗ်ာ၊ ဝံသာႏုေခတ္နဲ႔ ေဒါင္းျမန္မာ၊ လစ္ဘာတီ တပ္လိုက္ေတာ့ ဘာေျပာေကာင္းမလဲ |
က်ေနာ့္ စားပြဲတြင္ ထိုင္မိသည္ႏွင့္ တၿပိဳင္နက္ ကိုဘကေလးက “ကိုေဇယ်ေရ … သူ႔ကိုသိလား” ဟုေမးရာ က်ေနာ္က ႐ုတ္တရက္ပင္ “သိပါသည္” ဟုေျဖလိုက္၏။ ထိုသူမွာ အသက္ ၄ဝ ေက်ာ္ ၄၅ ႏွစ္တြင္းေလာက္ ထင္ရ၏။ အသားျဖဴ၏၊ လူရည္ အလြန္သန္႔လ်က္ ခန္႔ညား၏။ အလြန္ေဖၚေရြေသာ မ်က္ႏွာရွိ၏။ က်ေနာ့္စိတ္က ျမင္လွ်င္ျမင္ခ်င္း သိဖူးသည္။ ျမင္ဖူးသည္ ဟု ေအာက္ေမ့မိ၏။ ေသေသခ်ာခ်ာ ေတြးေသာအခါမူကား ထိုသူကို တခါမွ် မေတြ႔ဘူး၊ မျမင္ဘူး၊ က်ေနာ္ လံုးဝမသိေသာ တစိမ္းသက္သက္ျဖစ္၏။
ကိုဘကေလးက ၿပံဳးလ်က္
“ျမင္ဖူး႐ံု ထင္ပါနဲ႔၊ နာမည္ေကာ သိရဲ႕လား”
“နာမည္ကိုေတာ့”
“ဦးေရႊၾကဴးဗ်ာ မမွတ္မိဘူးလား”
“ျမန္မာ့အလင္း မဂၢဇင္း ဦးေရႊၾကဴးလား”
“သူေပါ့”
က်ေနာ္ႏွင့္ ကိုေက်ာ့ေဖ ႏွစ္ေယာက္လံုးမွာ ေငးသြားၾက၏။ ဦးေရႊၾကဴး၏ မ်က္ႏွာကို စိုက္၍သာ ၾကည့္ေနမိ၏။ ဦးေရႊၾကဴးကို တခါမွ် မျမင္ဘူး၊ မသိဘူးေခ်။ သို႔ပါလ်က္ပင္ ျမင္ဖူးသည္၊ သိဖူးသည္ဟုသာ ထင္ေနမိေပ၏။
ကိုဘကေလးက “ဒီလိုဗ်၊ ဦးေရႊၾကဴးက ေန႔စဥ္သတင္းစာတေစာင္ ျပန္ထုတ္မလို႔ဗ်၊ သတင္းစာ အမည္ကေတာ့ လစ္ဘာတီလို႔ အမည္ေပးထားတယ္။ က်ေနာ့္ကို မ်က္ႏွာဖံုး ေခါင္းစဥ္ အေရးခိုင္းတယ္။ ေဟာဒီပံုပဲ ၾကည့္ေတာ့ မေကာင္းဘူးလား၊ ဘယ္လုိသေဘာရလဲ၊ က်ေနာ္က လစ္ဘာတီ ဆိုတဲ့ အမည္နဲ႔လုိက္ေအာင္ ေဒါင္းပုဝါ၊ ေဒါင္းထမီ၊ အမိျမန္မာျပည္နဲ႔ ေကြကြင္းေနတာၾကာေတာ့ အမည္ေရာ ႐ုပ္ပံုေရာ ေခတ္အၾကိဳက္နဲ႔ ကိုက္မွ ကိုက္ပါ့မလားလို႔ ေတြးေနတယ္၊ ဟန္ပါ့မလား၊ အၾကံေကာင္းကေလးမ်ားရွိရင္လဲ ေပးၾကစမ္းပါ” ဟုေျပာသည္။
က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္ ကိုဘကေလး၏ လက္ရာ ေဒါင္းၿမီးကြက္ေတြ လွ်မ္းေနေသာ အမိျမန္မာျပည္ ႐ုပ္ၾကီးကို ၾကည့္လ်က္ ပီတိ ေသာမနႆ ျဖစ္ေနၾက၏။
“ဟာ ကမၻာနဲ႔ ေျမဇာ၊ ေရနဲ႔ၾကာေပါ့ဗ်ာ၊ ဝံသာႏုေခတ္နဲ႔ ေဒါင္းျမန္မာ၊ လစ္ဘာတီ တပ္လိုက္ေတာ့ ဘာေျပာေကာင္းမလဲ၊ အတိုင္းထက္အလြန္ေပါ့ဗ်ာ၊ မ်က္ႏွာဖံုးနဲ႔ စြံေလာက္ပါတယ္”
“ကဲ ခင္ဗ်ားတို႔ႏွစ္ေယာက္ သေဘာက်ရင္ ဆိုစရာမရွိဘူး၊ အဲဒါကို ဘေလာက္တတံုး ျမန္ျမန္ လုပ္ေပးေစခ်င္တယ္”
“ဘယ္ႏွစ္ရက္ေလာက္ လိုခ်င္သလဲ” ဟုက်ေနာ္က ဦးေရႊၾကဴးကို ၾကည့္၍ေမးမိ၏။
“သဘက္ေလာက္ ရရင္ေတာ့ ပိုေကာင္းတာပဲ”
“က်ေနာ္တို႔ ထံုးစံကေတာ့ ေလးရက္ေလာက္ဆိုရင္ ရတယ္၊ သို႔ေပမဲ့ က်ေနာ္ရေအာင္ စီစဥ္ေပးပါ့မယ္”
“ေက်းဇူးပါဗ်ာ၊ အဖိုးႏႈန္းကေကာ”
“အဖိုးႏႈန္းကေတာ့ ဒီလုိပါ၊ ႏွစ္ရက္နဲ႔ဆိုရင္ေတာ့ အားခ်င္း အလုပ္ေခၚပါတယ္၊ ႐ိုး႐ိုးထက္ ႏွစ္ဆ ယူရတာေပါ့၊ ႐ိုး႐ိုးႏႈန္းက သြပ္ျပားေပၚမွာ ဖိုတို ဘေလာက္ဆိုရင္ ငါးမူး၊ လိုင္းဘေလာက္ဆိုရင္ ေျခာက္မူး၊ သို႔ေသာ္လည္း က်ေနာ္အထူးျပဳၿပီး ႏွစ္ဆလဲမယူပါဘူး၊ ေျခာက္မူးလည္း မယူပါဘူး၊ ငါးမူးႏႈန္းပဲ ထားလိုက္ပါ့မယ္”
“ငါးမူးဆိုေတာ့ မမ်ားဘူးလား”
| လူထုကို ေခတ္သစ္ဉာဏ္မ်ား သြင္းေပးေသာ မဂၢဇင္းမ်ား မဟုတ္ဘဲ ေရွးေဟာင္း က်မ္းဂန္မ်ားမွ လာေသာ ဆံုးမစာမ်ားႏွင့္ ဘာသာေရးမ်ားသာ ပါရွိရာ ဦးေရႊၾကဴး စီမံထုတ္ေဝေသာ မဂၢဇင္းသစ္မွာမူကား |
“ဟာ ဒီလိုေတာ့လည္း မေကာင္းပါဘူး၊ က်ဳပ္လုပ္ငန္းအတြက္ က်ဳပ္ကပဲ ေပးပါ့မယ္၊ ကိစၥမရွိပါဘူး၊ ကူညီခ်င္သပ ဆိုရင္ ေဆာင္းပါးကေလး၊ ဝတၳဳကေလးမ်ားေရးၿပီးကူပါ၊ ကဲဒါျဖင့္ သန္ဘက္ခါ က်ေနာ္လာခဲ့မယ္။ ဘယ္ခ်ိန္ေလာက္ ရမလဲ”
“သန္ဘက္ခါ သံုးနာရီေလာက္ႂကြခဲ့ပါ”
“ေက်းဇူးပါပဲဗ်ာ” ဟုဆိုကာ ႏႈတ္ဆက္ထသြားၾကေလသည္။
ျမန္မာမ်ားသည္ ကိုလိုနီစံနစ္ေအာက္သို႔ က်ေရာက္ၾကၿပီးေနာက္ ထိုစံနစ္လက္ေအာက္မွ ႐ုန္းကန္၍ လြတ္လပ္ေရးကို ၾကိဳးပမ္းၾကရာတြင္ ေစာေစာပိုင္း ေရွ႕ေျပးတပ္ဦးတြင္ ဦးေရႊၾကဴးသည္ ထင္ရွားစြာ ပါဝင္ခဲ့ေသာ ပုဂၢိဳလ္တဦး ျဖစ္ေပသည္။
လက္ဦးတိုက္ပြဲအေနျဖင့္ ဦးေရႊၾကဴးသည္ ၁၉၁၂ခုႏွစ္ေလာက္တြင္ “ျမန္မာ့အလင္း မဂၢဇင္း” အမည္ရွိေသာ ျမန္မာဘာသာ မဂၢဇင္းကို စတင္ထုတ္ေဝေလသည္။ မဂၢဇင္း ထုတ္ေဝေသာ ေနရာမွာ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ အလယ္ဗဟို ျဖစ္ေသာ ဘားလမ္းတိုက္နံပါတ္ ၅ဝ ျဖစ္သည္။ ယင္းအရင္က မဂၢဇင္းမ်ားရွိခဲ့ၾကဖူးေသာ္လည္း ထိုမဂၢဇင္းမ်ားမွာ လူထုကို ေခတ္သစ္ဉာဏ္မ်ား သြင္းေပးေသာ မဂၢဇင္းမ်ားမဟုတ္ဘဲ ေရွးေဟာင္းက်မ္းဂန္မ်ားမွလာေသာ ဆံုးမစာမ်ားႏွင့္ ဘာသာေရးမ်ားသာ ပါရွိရာ ဦးေရႊၾကဴး စီမံထုတ္ေဝေသာ မဂၢဇင္းသစ္မွာမူကား ေခတ္သစ္ ဉာဏ္မ်ားသြတ္သြင္းေပးေသာ နည္းမ်ားပါရွိလာသျဖင့္ ျမန္မာ့အလင္းမဂၢဇင္းမွာ ေခတ္သစ္မဂၢဇင္းေလာကအစ ျဖစ္သည္ဟု ဆိုႏိုင္သည္။
ဦးေရႊၾကဴး၏ ေခတ္သစ္ဉာဏ္မ်ား သြင္းေပးရန္ အားထုတ္ပံုမ်ားကို ျမန္မာ့အလင္း မဂၢဇင္းတေစာင္ကို ၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ သိႏိုင္ေပသည္။
၁၉၁၄ ခု ေအာက္တိုဘာလ ၁၅ရက္ေန႔ထုတ္ တတိယတြဲ နံပတ္ ၂ဝ မဂၢဇင္းၾကည့္လွ်င္ ေအာက္ပါ အခန္းမ်ား ပါရွိသည္ကို ေတြ႔ရေပမည္။
၁) မဂၢဇင္းကို ခ်ဲ႕ထြင္ ေရးသားလိမ့္မည့္ အေၾကာင္း
၂) စိုးရိမ္ရန္ရွိေသာ္လည္း ဝမ္းေျမာက္ရန္ျဖစ္ေၾကာင္း
၃) ေကာက္ပဲ သီးႏွံ စြမ္းသန္ျဖစ္ထြန္းရန္ စိုက္ပ်ဳိးနည္း
၄) စာဏက်နီတိက်မ္း (လယ္တီပ႑တ ဦးေမာင္ၾကီး ေရးသည္)
၅) လယ္တီဆရာေတာ္ ဘုရားၾကီး သီအိုစိုဖစ္ အသင္းသို႔ ေရးေပးေသာ သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာ သိကၡာ ၃ပါး အေၾကာင္း
၆) ႐ူပဒီပနီက်မ္း (ေလာကဓာတ္ပညာ ဘာသာျပန္)
၇) ယခုအခါ မ်ားစြာသိအပ္ေသာ က႐ူဇာသေဘၤာ သံုးစင္း အေၾကာင္း
၈) ဝိဇၹာမယိဒၶိဒီပနီေခၚ ေမွာ္အတတ္ပညာအေၾကာင္း (ဦးေရႊဇံေအာင္ ေရးသည္)
၉) ခင္ျမင့္ၾကီး ဝတၳဳ (လယ္တီ ပ႑ိတ ဦးေမာင္ၾကီးေရးသည္)
၁ဝ) စစ္မက္အေရး ေက်ေအး ေျပၿငိမ္းရန္ ဇာမဏီ သံအမတ္ၾကီး ေျပာဆိုခ်က္ကို အဂၤလိပ္၊ ျပင္သစ္၊ ႐ုရွား အစိုးရမင္းတို႔ သေဘာမတူျခင္းအေၾကာင္း။
၁၁) ေရႊေပလႊာမ်ားကို မယံုသင့္ေၾကာင္း
၁၂) သနားစရာ ဝတၳဳ
၁၃) ဝမ္းေျမာက္ ႏွစ္သက္ျခင္းအေၾကာင္း (ဆရာသိန္း ေမွာ္ဘီၿမိဳ႕)
၄င္းမဂၢဇင္း တေစာင္တည္းတြင္ ပါရွိေသာ ပညာဗဟုသုတႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ ေၾကာ္ျငာမ်ားကို ၾကည့္လွ်င္ ေအာက္ပါအတိုင္း ေတြ႔ရသည္။
၁) ဦးေရႊၾကဴး အသံထြက္ အဂၤလိပ္-ျမန္မာ အဘိဓါန္
၂) သူရိယ သတင္းစာ ေၾကာ္ျငာ
၃) အဂၣသာရဏီက်မ္း ေၾကာ္ျငာ
၄) လယ္တီ ဆရာေတာ္ ဘုရားၾကီး ေရးသားစီရင္ေတာ္မူေသာ ယမိုက္ပုစာၦအေျဖက်မ္း
၅) ဝန္ေထာက္မင္း ဦးေရႊဇံေအာင္ ေရးသားစီရင္ေသာ ကာယဂၤသမၻာရ ဒီပနီက်မ္း
၆) အဂၤလိပ္ စာဖတ္သင္ စာအုပ္
၇) ေဘာဇန လက္စြဲ
၈) သိပၸံ ဘန္တိုက္ၾကီး ( သံုးဆယ္ၿမိဳ႕ စၾကာဝဠာ လွ်ပ္စစ္ဓာတ္စက္ ပံုႏိွပ္တိုက္မွထုတ္ေသာ ေဆးပညာ၊ စက္ပညာ၊ လွ်ပ္စစ္ဓာတ္စက္ပညာ မဂၢဇင္း
၉) ဥေရာပတိုက္ အေရးေတာ္ပံု
၁ဝ) ဥေရာပ ဗုဒၶဘာသာ အလင္းျပက်မ္း
၁၁) မဟာသုပိနဒီပနီက်မ္း
၁၂) အလင္းျပက်မ္း
၁၃) သကု႑လ ဝတၳဳ
၁၄) ခင္ျမင့္ၾကီး ဝတၳဳ
၁၅) တင္တင္ျမ ဝတၳဳ
၁၆) ပါဠိအဘိဓါန္ (လယ္တီပ႑ိတ ဦးေမာင္ၾကီး)
| ေတာမွ လူၾကီးလူငယ္မ်ားမွာ စပါးေရာင္းၿပီး မျပန္ႏိုင္ၾကေသးဘဲ ေဈးပတ္လည္ လက္ဘက္ရည္ဆိုင္မ်ားသို႔ လာေရာက္ၾက၍ ေရႊၾကဴး စစ္သတင္းကို ဝ, ဝၾကီး နားေထာင္ၿပီးမွ ျပန္ႏိုင္ၾကေလသည္။ |
ထို အခ်ိန္မွာပင္ ပထမကမၻာစစ္ၾကီး ျဖစ္ပြားလာရာ ျမန္မာျပည္မွာ စစ္မက္ျဖစ္ပြားေသာ ေနရာေဒသႏွင့္ မနီးစပ္ေသာ္လည္း ၁၂၄၇ ခုႏွစ္ လြတ္လပ္ေရး ဆံုး႐ႈံးၿပီးသည့္ေနာက္ ပထမဆံုး ကမၻာ့ဂယက္ၾကီးမ်ား အၾကီး အက်ယ္႐ိုက္ပုတ္ျခင္းကို ခံရေလသည္။ ယင္းအထက္က အဂၤလိပ္မ်ား၏ အုပ္ခ်ဳပ္ပံု ေသဝပ္သျဖင့္ တိုင္းသူ ျပည္သားတို႔မွာ လယ္ကေလးလုပ္ ေက်ာင္းကေလးေဆာက္ ဘုရားကေလးတည္ သားကေလးရွင္ျပဳ သမီးကေလး နားထြင္း ဘုန္းၾကီးပ်ံပြဲလုပ္ လယ္ၿပီးမိုးေႏွာင္းအခ်ိန္ ႐ုပ္ေသးပြဲကေလးၾကည့္ႏွင့္ အလြန္ႏွစ္သက္ေနသည့္အခ်ိန္တြင္ ေက်ာက္စိုင္ ေက်ာက္ခဲပမာ ၿမဲစြဲေနေတာ့မည္ ထင္ေနရေသာ အဂၤလိပ္ကို ႏႈတ္ခမ္းေမႊးၾကီးကားကားႏွင့္ ကိုင္ဇာၾကီးက ေဆာ္ၿပီတဲ့ကြဆိုေသာ သတင္းမ်ား တိုးဝင္လာ႐ံုမက ျမန္မာျပည္ထြက္ စပါးႏွင့္ အျခားအသီးအႏွံမ်ားမွာ ေရွးေရွးက မိေမြးတိုင္း ဘေမြးတိုင္း မၾကံဳဘူး၊ မၾကားဘူးေသာ ေဈးမ်ားကို ရရွိၾက၍ ကမၻာစစ္ၾကီး၏ ဂယက္သည္ ၿမိဳ႕မ်ားတြင္သာမက ေခ်ာင္ၾကိဳေခ်ာင္ၾကား ေတာအံုကႏၷားရြာငယ္ ဇနပုဒ္မ်ားအထိ ေရာက္ရွိသြားသျဖင့္ တျပည္လံုး လႈပ္လႈပ္ရြရြ ျဖစ္ေနေလသည္။ ဦးေရႊၾကဴးသည္ ျမန္မာမ်ားအား ေခတ္သစ္သို႔ ကူးေျပာင္းပို႔ေဆာင္ရန္ အခ်ိန္ေကာင္းသို႔ ေရာက္ၿပီဆိုသည္ကို တခ်က္တည္း သိေလသည္။ သုိ႔လွ်င္ “ျမန္မာ့အလင္း မဂၢဇင္း”တြင္ ပထမ ကမၻာစစ္ၾကီး၏ အေျခအျမစ္ အေၾကာင္းအရာမ်ားကို ျမန္မာပရိသတ္မ်ားသိရန္ ေရးသား႐ံုမက ၿမိဳ႕ေရး၊ ရြာေရး၊ စီးပြားေရး၊ ပညာေရး၊ ဘာသာေရးဘက္မ်ားလည္း အထူး လႈံ႕ေဆာ္ေရးသားေပးေလသည္။
ျမန္မာ့အလင္း စစ္ေၾကးနန္းသတင္း
ဤသို႔ ေဆာင္ရြက္ေပးေနစဥ္ ျမန္မာ့အလင္းမဂၢဇင္းမွာ တလႏွစ္ၾကိမ္သာ ထုတ္ေဝရာ စစ္သတင္းမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍ လံုေလာက္ျခင္း မရွိသည္ကို ေတြ႔ရေသာေၾကာင့္ “ျမန္မာ့အလင္း စစ္ေၾကးနန္းသတင္း” ဟူေသာ အမည္ျဖင့္ ေန႔စဥ္သတင္းစာတေစာင္ ေစာလ်င္စြာ စီစဥ္၍ ထုတ္ေလသည္။ ထိုသတင္းစာႏွင့္ ပတ္သက္၍ ၁၉၁၄ ခုႏွစ္ ေအာက္တိုဘာလထုတ္ ျမန္မာ့အလင္း မဂၢဇင္းတြင္ “ထိုသုိ႔ သိသင့္သည့္ အားေလ်ာ္စြာ ကၽြႏု္ပ္တို႔ ကုမၸဏီက ယခုျဖစ္ပြားလ်က္ရွိေသာ စစ္မက္အေၾကာင္းအရာ သတင္းမ်ားကို ျမန္မာဘာသာျဖင့္ ေကာင္းမြန္စြာ ျပန္ဆိုၿပီးလွ်င္ ထူးဆန္း၍ မွတ္သားဖြယ္ေကာင္းေသာ အခ်က္မ်ားကိုလည္း ရွင္းလင္းစြာ ေရးသား၍ တေန႔လွ်င္ ဓာတ္ပံုတခုစီ ေျပာင္းလႊဲၿပီးလွ်င္ ျမန္မာ့အလင္း စစ္ေၾကးနန္းသတင္း အမည္ႏွင့္ ေန႔စဥ္ထုတ္ေဝရာ မိတ္ေဆြ အေပါင္းမ်ားစြာတို႔ ႏွစ္သက္သေဘာက်သည့္ အားေလ်ာ္စြာ ဝယ္ယူဖတ္႐ႈၾကသျဖင့္ ေန႔စဥ္တိုးတက္ ပိုမို၍ ႐ိုက္ႏွိပ္ရေလသည္” စသည္ျဖင့္ ေဖၚျပထားေလသည္။ ဤသို႔ ေရးသား ေဖၚျပထားသည့္ အတိုင္းပင္ ျမန္မာ့အလင္း စစ္ေၾကးနန္းသတင္းစာကို တျပည္လံုးကပင္ အလုအယက္ ဝယ္ယူဖတ္႐ႈၾကေလသည္။ သတင္းစာမွာ ေလးမ်က္ႏွာသာ ပါရွိ၍ နယ္မ်ားတြင္ တေစာင္လွ်င္ သံုးျပားႏွင့္ ေရာင္းရေလသည္။ ယခုေဆာင္းပါးကို ေရးသူမွာ ထိုအခ်ိန္တြင္ အသက္ ၁၄ ႏွစ္သာသာမွ်သာ ရွိေသး၍ ျမန္မာစာ ဖတ္တတ္စ ရွိေပေသးသည္။
သို႔ေသာ္ ထိုသတင္းစာကို ခုတိုင္ ေကာင္းစြာမွတ္မိေသးသည္။ ထိုစဥ္က က်ေနာ္တို႔ေနထိုင္ေသာ အရပ္မွာ ေတာၿမိဳ႕ေလး ျဖစ္ေပသည္။ နတ္္ေတာ္၊ ျပာသို၊ တပို႔တြဲလမ်ားတြင္ နံနက္ေစာေစာ ေဝလီေဝလင္း အခ်ိန္မွစ၍ ေတာမွ စပါးလွည္းမ်ားေရာက္လာၾကၿပီးေနာ
ဦးေရႊၾကဴး စကၤာပူ အပို႔ခံရျခင္း
ဤသို႔ စစ္ေၾကးနန္း သတင္းေၾကာင့္ တျပည္လံုး ေတာေရာၿမိဳ႕ပါမက်န္ ႏိုးၾကားထႂကြ လႈပ္လႈပ္ရြရြ ျဖစ္လာသျဖင့္ ထုိစဥ္က အစိုးရမ်ားသည္ ထိတ္လန္႔လာ၍ ေရႊၾကဴးသတင္းစာကို မ်က္ေစာင္းထိုးလာၾက ေလသည္။ တေန႔ေသာအခါ အစိုးရေၾကာက္ေသာ သတင္းတရပ္သည္ သတင္းစာတြင္ ပါလာရာမွ အေၾကာင္းျပဳ၍ ဦးေရႊၾကဴးအား ျမန္မာျပည္ အျပင္အပ စကၤာပူသို႔ ပို႔လိုက္ေလသည္။ သို႔လွ်င္ ျမန္မာကို ကမၻာႏွင့္ ပထမဦးစြာ ထိထိေရာက္ေရာက္ ဆက္ေပးေသာ ေရႊၾကဴးသတင္းစာႏွင့္ ျမန္မာ့အလင္း မဂၢဇင္းတို႔ ရပ္စဲသြားရေလသည္။
လစ္ဘာတီႏွင့္ ဦးေရႊၾကဴး အနိစၥေရာက္ျခင္း
၁၉၁၈ ခုႏွစ္ ကမၻာစစ္ၾကီး ၿပီးသည့္တိုင္ေအာင္ ဦးေရႊၾကဴးသည္ ျမန္မာျပည္သို႔ ျပန္မေရာက္ဘဲ ၁၉၂၁ ခုႏွစ္ ေလာက္မွ ျမန္မာျပည္သို႔ ျပန္ေရာက္ေလသည္။ သို႔ေသာ္ ဦးေရႊၾကဴးသည္ စိတ္မေလွ်ာ့သည့္အျပင္ မိမိ ျမန္မာျပည္သို႔ ျပန္ေရာက္သည့္အခ်ိန္တြင္ ဝံသာႏု ေခတ္သစ္ၾကီး ေပၚေပါက္ အရွိန္ေကာင္းေနသည္ကို ေတြ႔ရၿပီး ျပန္ၿပီး ဆက္ဦးမည္ဟု ၾကံကာ “လစ္ဘာတီ” (လြတ္လပ္ေရး) သတင္းစာကို ထုတ္ေလသည္။ သို႔ေသာ္ ထိုသတင္းစာမွာ အေၾကာင္းအားေလ်ာ္စြာ ၾကာရွည္မခံဘဲ ရပ္စဲသြားၿပီးေနာက္ ဦးေရႊၾကဴးသည္ ရန္ကုန္ ျမဴနီစီပါယ္ အဖြဲ႔တြင္ အတြင္းေရးမႉးအျဖစ္ ဝင္ေရာက္ေဆာင္ရြက္ေလသည္။ ထို႔ေနာက္ မၾကာမီပင္ တြံေတးသို႔ ေခတၱသြားေရာက္ရာ သေဘၤာေပၚတြင္ ခလုတ္တိုက္၍ ေျခဖ်ားတြင္ရေသာ ဒဏ္ရာမွ အနာဝင္ၿပီး ကြယ္လြန္ အနိစၥေရာက္ရွာေလသည္။ ဤကား ကၽြႏု္ပ္တို႔ သိမီသေလာက္ ဦးေရႊၾကဴးျဖစ္၏။
ေဇယ်
(ျမဝတီ မဂၢဇင္း၊ ၁၉၅၅၊ ေမ)
http://www.mizzimaburmese.com/
0 comments:
Post a Comment