ၾကမ္းခင္းေစ်း

 {ဘိုညိဳ (ညီပုေလး) ေရးေပးတဲ့ "၆၀" စာအုပ္အတြက္ စာမူ ျဖစ္ပါတယ္။ မာယာမွာ အရင္ ေဖာ္ျပလိုက္တာပါ။ ေမြးေန႔လက္ေဆာင္ကို ေက်းဇူးတင္တယ္ ဘိုညိဳ ေရ.......}

၁၉၉၀ ခု၊ ဧၿပီလထဲမွာ ရန္ကုန္တိုင္း စစ္ခံုရံုး အမွတ္ (၄) က ၿငိမ္းခ်မ္းပါ ၉ ဦးကို အလုပ္ၾကမ္းနဲ႔ ေထာင္ဒဏ္ ၁၀ ႏွစ္ခ်ခဲ့ပါတယ္။ ေထာင္ဒဏ္ ၁၀ ႏွစ္ဆိုတာ အဲဒီအခ်ိန္က ၾကမ္းခင္းေစ်း ၇ ႏွစ္ ရွိတာေၾကာင့္ ၾကမ္းခင္းေစ်းထက္ေတာ့ ပိုျမင့္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေထာင္ထဲမွာ နွစ္အေတာ္ၾကာ ေနခဲ့ဖူးတယ္။ နွစ္အေတာ္ၾကာ ဆိုတာကိုေတာ့ လိပ္ျပာမလံုမလဲ ျဖစ္မိပါရဲ႔။
ႏိုင္ငံေရးျပစ္မႈနဲ႔ က်ခံရတဲ့ အက်ဥ္းသားေတြကို ေထာင္အာဏာပိုင္ေတြက အလြန္ဆိုး၀ါးတဲ့ ကန္႔သတ္ခ်က္တခု ခ်မွတ္ထားတာ ရွိတယ္။ အဲဒါကေတာ့ ေထာင္၀င္စာ လာေတြ႔ရင္ မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္း ရဲေဘာ္ေတြ ေတြ႔ခြင့္မရွိဘူး။ အိမ္ေထာင္စုဇယား ပံုစံ ၁၀ ထဲမွာ ပါတဲ့ မိသားစု၀င္မွသာ ေတြ႔ခြင့္ရမတဲ့။ ႏိုင္ငံေရးျပစ္ဒဏ္ခံရသူေတြကို ႏိုင္ငံေရးသတင္း မၾကားရေအာင္၊ စားေရးေသာက္ေရး ခက္ခဲၿပီး စိတ္ဓါတ္က်ဆင္း ေအာင္၊ ႏိုင္ငံေရးအေၾကာျဖတ္၊ ႏိုင္ငံေရးသင္းသတ္တဲ့ နည္းေတြထဲက တခုပါပဲ။


မႏၱေလးကေန အင္းစိန္ေထာင္ကို ကၽြန္ေတာ့္မိသားစုက ဘယ္လိုလုပ္ ခဏခဏ လာေတြ႔ႏိုင္ပါ့မလဲ။ ဒါေပမယ့္ အဆိုးထဲက အေကာင္းတခု ၾကံဳရတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႔ အိမ္ေထာင္စု စာရင္းထဲမွာ ဆရာေမာင္စြမ္းရည္ ရဲ႔သား ေမာင္ေဇယ်ာက စာရင္းေပါက္ အင္းေပါက္ ျဖစ္ေနတယ္။ သူ မႏၱေလးေဆးရံုႀကီးမွာ ဓာတ္ခဲြခန္းမႉးအျဖစ္ လာၿပီး အမႈထမ္းေတာ့ ဧည့္စာရင္း ခဏခဏ မတိုင္ရေအာင္ သူ႔နာမည္ကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ အိမ္ေထာင္စု ဇယားထဲ ထည့္ခဲ့မိလို႔ေလ။

အင္းစိန္ေထာင္ ေထာင္၀င္စာကို ေမာင္ေဇယ်ာ အခါအားေလ်ာ္စြာ လာၿပီးေတြ႔တယ္။ သူ႔ေက်းဇူး ကၽြန္ေတာ့္အေပၚရွိတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ အေပၚတင္မက ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အေပၚမွာ ရွိတယ္။ ေထာင္ထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ရဲေဘာ္ေတြ ေထာင္၀င္စာ လာႏိုင္သူက မလာႏိုင္သူကို ေ၀မွ် ေႂကြးၾက စားၾကတာေလ။

တေန႔ေတာ့ ေမာင္ေဇယ်ာ ေထာင္၀င္စာလာေတြ႔တာ မ်က္စိမ်က္နွာ သိတ္မေကာင္းလွပါ။ အင္းစိန္မွာ ေထာင္၀င္စာ ေတြ႔ရတာ အခ်ိန္ေတြ အမ်ားၾကီး ေပးဆပ္ရေလ့ရွိတယ္။ မနက္ေစာေစာ ကတည္းက ေလွ်ာက္လႊာတင္ၿပီး ေစာင့္ေပေတာ့။ ကံမေကာင္း အေၾကာင္းမသင့္ရင္ တခါတေလ ညေနေစာင္းမွ ေတြ႔ၾကရတယ္။

အဲဒီေန႔က ေန႔လယ္ ၂ ခ်က္ေလာက္ ေတြ႔ရတာေတာင္မွ ေမာင္ေဇယ်ာ မ်က္နွာမသာမယာ ျဖစ္ေနလို႔ ေက်းဇူးရွင္ကို အက်ိဳးအေၾကာင္း ေမးရတယ္။ အဲဒီတုန္းက ေမာင္ေဇယ်ာက လူပ်ိဳဘ၀ အသက္ ၂၀ ေက်ာ္ ေလာက္ပဲ ရွိလိမ့္ဦးမယ္။ ျဖဴျဖဴေဖာင္းေဖာင္းေလး ႂကြပ္ႂကြပ္အိတ္ေလးတထုပ္နဲ႔ အၾကာႀကီး ေစာင့္ေနရွာတဲ့ ေမာင္ေဇယ်ာကို ေထာင္၀င္စာေတြ႔ၾကသူေတြ အိမ္ေထာင္ရွင္ အမ်ိဳးသမီးႀကီးေတြ စာနာစိတ္နဲ႔ ေမးၾက ျမန္းၾက စူးစမ္းၾကရင္း ဘ၀တူခ်င္း ၀ံသာႏုၾကတယ္။ တူအရြယ္၊ သားအရြယ္၊ ေမာင္အရြယ္ျဖစ္တဲ့ ေမာင္ေဇယ်ာကို ေန႔လည္စာ ေကၽြးလိုက္သတဲ့။

"လူေလး မင္းက ဘယ္သူ႔လာေတြ႔တာလဲ"
"ကိုၿငိမ္းခ်မ္းကို လာေတြ႔တာ"
"ရန္ကုန္ကလား"
"မဟုတ္ဘူး၊ မႏၱေလးက"
"ဟုတ္လား၊ ဘာမႈနဲ႔လဲ"
"ႏိုင္ငံေရးမႈနဲ႔၊ ၁၇ (၁) ဆိုလား"
"ဘယ္ႏွႏွစ္ခ်ထားတာလဲ"
"၁၀ နွစ္"

စကား၀ိုင္းက ဒီတင္ရပ္ရင္ ဘာမွ မျဖစ္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ သူစားထားတဲ့ ထမင္းနဲ႔ ဟင္းေတြရဲ႔ မ်က္နွာေရာ၊ မိသားစု၀င္လို ေႏြးေထြးတဲ့ အေဒၚေတြ အေမႀကီးေတြကို စာနာေထာက္ထားတယ္ ထင္ပါရဲ႔...

"ေဒၚေဒၚတို႔ကေရာ ဘယ္သူ႔လာေတြ႔တာလဲ"
"ဦး... ေလ၊ ... ၿမိဳ႔က အမတ္ေလာင္း"
"ဦး.... အင္အယ္ဒီက"
"ကို... ျပည္သူ႔တိုးတက္ေရးပါတီက"

ဒီမွာ ေမာင္ေဇယ်ာ သူ႔စကားကို ဒီမွာတင္ရပ္ၿပီး ဒိျပင္အေၾကာင္းအရာေတြ ဥပမာ ရာသီဥတု ပူျပင္းတဲ့ အေၾကာင္း၊ ဒါမွမဟုတ္ ဘတ္စ္ကားၾကပ္တဲ့အေၾကာင္း၊ ဒါမွမဟုတ္ရင္လည္း ဆရာေမာင္ညိဳျပာလို ဓာတ္ခြဲခန္း အေတြ႔အၾကံဳ တခုခုေျပာရင္ ရရက္သားနဲ႔ သူ႔စကားဒီတင္မရပ္ဘူး။

"ဦးတို႔က ေထာင္ ဘယ္ႏွႏွစ္ခ်ခံရသလဲ"
အဲဒီမွာ ေမာင္ေဇယ်ာ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ေတြ႔ေတာ့ မ်က္စိပ်က္ မ်က္ႏွာပ်က္ ျဖစ္တဲ့အေၾကာင္း ေပၚေတာ့တာ ပဲ။
"အစ္ကို႔ ေထာင္၀င္စာ လာေတြ႔ရတာ ကၽြန္ေတာ္ မ်က္နွာငယ္တယ္ဗ်ာ"
"ဟ ဘာျဖစ္လို႔လဲကြ၊ ငါ ၾကမ္းပိုးသူခိုးမႈနဲ႔ က်တာမဟုတ္ဘူး"
"အစ္ကိုက ေထာင္ ၁၀ ႏွစ္ပဲ က်တာ။ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေန႔လည္စာ ေကၽြးလိုက္တဲ့ မိသားစုေတြရဲ႔ ခင္ပြန္းေတြ အစ္ကိုေတြ ဆိုရင္ ႏွစ္အစိတ္၊ သံုးဆယ္၊ ေလးဆယ္ က်ထားၾကတာ"

ေၾသာ္.... ေမာင္ေဇယ်ာ မ်က္ႏွာမငယ္ေအာင္ ကၽြန္ေတာ္ ကိုင္းႀကီးႀကီး မနားခဲ့မိပါလား။
မေျပာေကာင္း မဆိုေကာင္း ဖြဟဲ့ လြဲပါေစ ဖယ္ပါေစ...
တကယ္လို႔....
ကၽြန္ေတာ္က ေထာင္ထဲကို ေနာက္တႀကိမ္ ထပ္၀င္ရတယ္ ဆိုပါစို႔။ က်တဲ့ႏွစ္ကလည္း ႏွစ္အစိတ္ ဒါမွမဟုတ္ သံုးဆယ္ ဆိုပါစို႔။
ဒီတႀကိမ္လည္း ေမာင္ေဇယ်ာသာ ေထာင္၀င္စာ လာေတြ႔ရင္ သူ႔ခမ်ာ မ်က္ႏွာငယ္ရွာဦးေတာ့မယ္။

ညီပုေလး