“သစၥာျဖင့္လိမ္းက်ံအပ္ေသာ မုသားတစ္ခြန္း”

ျမတ္ပန္းႏြယ္ - အလွသစၥာပန္းပြင့္မ်ား

၁။
“ ကဲ.. ဘယ္သူ႔ေျမပံုေလး အလွဆံုးလဲဆိုတာ သိခ်င္ေနၾကၿပီလား .. ”
“ ေဟာဒီအရုုပ္ကေလးရဲ႕ ပိုင္ရွင္ ဘယ္သူျဖစ္မယ္လို႔ထင္လဲ။ ”
ဆရာမက အတန္းထဲ ဝင္လာလာခ်င္း ေၾကြနဲ႔လုပ္ထားတဲ႔ ယုန္ရုပ္ျဖဴျဖဴေလးကို ျခင္းေတာင္းထဲကေန ထုတ္ၿပီး စားပြဲေပၚတင္ရင္း ေျပာတယ္။
“ ရင္ေတြခုန္လိုက္တာ။ ဒီအရုပ္ေလးကို ငါလိုခ်င္တယ္။ ငါ ရမွပါ႔မလား။ ငါ ရပါေစ။

ရင္ေမာရလြန္းလို႔ အာေခါင္ေတြေတာင္ ေျခာက္လာၿပီ။ ေရဆာလိုက္တာ။ အရုပ္ေလးက သိပ္ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတယ္။ ဆုရသူဟာ ငါ ျဖစ္ပါေစ။ ”
ခ်စ္မိုးေစြ စိတ္ထဲမွာ တဖြဖြ ဆုေတာင္းေနမိတယ္။
“ ကဲ အလွဆံုး ေျမပံုေလးဆြဲႏိုင္တဲ႔ .. ”
ဆရာမက ေျမပံုဆြဲထားတဲ႔ စာရြက္ေလးေတြကို တစ္လွည္႔၊ အတန္းထဲကို တစ္လွည္႔ မ်က္လံုးေဝွ႔ၾကည္႔ရင္း ေျပာမယ္႔စကားကို မေျပာေသးဘဲ ရပ္တန္႔ထားတယ္။
“ ဆရာမရယ္.. ေျပာမွာ ခ်က္ခ်င္းေျပာပါ။ ဘာျဖစ္လို႔မ်ား အသည္းယားေအာင္ လုပ္ခ်င္ေနရတာလဲ။ ဒီမွာ ေမာလွပါၿပီ။ ”
“ ျပည္႔စံုစံ ေရွ႔ထြက္ခဲ႔ပါ။ ”
ဟင္.. ျပည္႔စံုစံ။ အရုပ္ကေလးကို သူရေတာ႔မယ္။ ငါ မရဘူး။ သိပ္ခ်စ္ဖို႔ အရုပ္ေလးကို ငါမရဘူး။ ဟင္႔အင္း။ ဟင္႔အင္း။ အဲလိုမလုပ္ပါနဲ႔။ ဆရာမရယ္.. ေသေသခ်ာခ်ာေလး ျပန္ၾကည္႔ေပးပါဦး။ သမီးေျမပံုေလးက တကယ္ပဲ သူ႔ေျမပံုေလးေလာက္ မလွလို႔လားဟင္။
အသံတိတ္ ေအာ္ေနမိတဲ႔ ခ်စ္မိုးေစြေအာ္သံေတြကိုု ဘယ္သူမွ မၾကားၾကဘူး။
ျပည္႔စံုစံက ဆရာမ လက္ထဲက အရုပ္ေလးကို တရုိတေသေလး လွမ္းယူလိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ႔ ယုယုယယေလး ပိုက္ထားၿပီး သူ႔ေနရာမွာ သူ ျပန္သြားထိုင္တယ္။ ျပည္႔စံုစံရယ္.. နင္ သိပ္ေပ်ာ္ေနမွာေပါ႔ေနာ္။ ဟုတ္လား။ အရုပ္ေလးကို နင္ရသြားတာေလ။ ဒါေပမယ္႔ နင္႔ေျမပံုက ငါ႔ေျမပံုေလးထက္လွတာ ေသခ်ာရဲ႕လားဟယ္။ နင္က ငါ႔ေလာက္မွ ပံုဆြဲ မေတာ္တာ။
“ ဒါ ဆရာမ မတရားတာ။ ဟုတ္တယ္။ ဆရာမ မတရားဘူး။ ဆရာမ ညစ္တယ္။ ဆရာမ ဘက္လိုက္တယ္။ ”
အသံကုန္ ေအာ္သစ္ရင္း ဝုန္းကနဲ ထထိုင္လိုက္မိတယ္။ ေဘးပတ္ဝန္းက်င္တစ္ခုလံုးက ေမွာင္မဲတိတ္ဆိတ္လို႔။ ၿပီးေတာ႔ ပူေလာင္အိုက္စပ္မႈ။ ေႏြညရဲ႕ အပူခိုး၊ အပူေငြ႔ေတြက အိပ္ခန္းထဲမွာ ေလာင္ၿမိဳက္ေနတယ္။ ခ်စ္မိုးေစြ တစ္ကိုယ္လံုးလည္း ေခၽြးေတြ ရႊဲနစ္ေနတာပဲ။ ဒါဆို ေစာေစာက ျဖစ္ပ်က္ခဲ႔သမ ွ်ေတြဟာ အိပ္မက္ေပါ႔။ ဟုတ္တယ္။ ေစာေစာက ငါ အိပ္မက္ မက္ေနခဲ႔တာပဲ။ ဟင္း … ေတာ္ပါေသးရဲ႕။
သက္ျပင္းရွည္ႀကီးတစ္ခုကို အားရပါးရ မႈတ္ထုတ္ပစ္လိုက္တယ္။ အခုမွပဲ စိတ္သက္သာရာရေတာ႔တယ္။
အေမွာင္ထဲကေန ေရအိုးစင္ရွိရာကို ထသြားၿပီး ေရတစ္ခြက္ ခပ္္ေသာက္လိုက္တယ္။ သဲအိုးထဲက ေရက ေအးလိုက္တာ။ ပူေလာင္အိုက္စပ္ေနခဲ႔သမ ွ် အခုမွပဲ ေနသာသြားေတာ႔တယ္။
အိပ္ရာထဲမွာ ျပန္လွဲရင္း အိပ္မက္ကို ျပန္စဥ္းစားၾကည္႔မိတယ္။ အိပ္မက္ထဲမွာ ေန႔လည္က ဆရာမ ယူလာျပခဲ႔တဲ႔ ယုန္ရုပ္ျဖဴျဖဴေလးကို မရလို႔ ငါ စိတ္ေတြတိုေနခဲ႔တာပဲ။ ေနာက္တစ္ပတ္ေက်ာင္းဖြင္႔ရင္ အတန္းထဲမွာ ျမန္မာျပည္ေျမပံုကို အလြတ္ဆြဲခိုင္းၿပီး အလွဆံုး ဆြဲႏိုင္သူက အဲဒီ အရုပ္ေလးကို ရမယ္လို႔ ဆရာမ ေျပာခဲ႔တယ္။ ငါ႔ႏွယ္ေနာ္ .. အရုပ္ကေလးကို စိတ္စြဲလမ္းျပီး အိပ္မက္ေတြေတာင္ မက္ေနမိပါလား။
ေၾကြရုပ္ကေလးက သိပ္ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတယ္။ အျဖဴေရာင္ေလး။ ယုန္ကေလးရဲ႕ နားရြက္အတြင္းသားေနရာေလးေတြမွာ ပန္းႏုေရာင္ကေလးေတြ ျခယ္ထားတယ္။ သူ႔မ်က္လံုးေလးေတြကလည္း ျပဳးက်ယ္ၿပီး ဝိုင္းစက္ေနလိုက္တာ။ တအားကိုခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတာပဲ။ လိုခ်င္လိုက္တာေလ။ ဒါေပမယ္႔ အေမက ဘယ္ေတာ႔မွ ဝယ္ေပးမွာ မဟုတ္ဘူး။ ၿပီးေတာ႔ ဝယ္ေပးခ်င္တယ္ ဆိုရင္ေတာင္ ဝယ္ေပးႏိုင္တဲ႔ ပိုက္ဆံ အေမ႔မွာမွ မရွိတာ။ ဒီေတာ႔ အရုပ္ေလးရမယ္႔ အခြင္႔အေရးကို ငါ အဆံုးရံႈး မခံႏိုင္ဘူး။ ေနာက္တစ္ပတ္မွာ အလွဆံုး ေျမပံုေလးဆြဲႏိုင္သူဟာ ခ်စ္မိုးေစြပဲ ျဖစ္ရမယ္။
ဒါေတြ ေတြးၿပီး အိပ္ရာဝင္ခဲ႔လို႔လည္း အခုလို ကေယာင္ေခ်ာက္ခ်ား အိပ္မက္ေတြ မက္ခဲ႔ရတာေပါ႔။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အိပ္မက္ထဲကလိုေတာ႔ မျဖစ္ေစရဘူး။ လံုးဝလည္း အျဖစ္ မခံႏိုင္ဘူး။ ေျမပံုေလးကို အလွဆံုးေလး ဆြဲႏိုင္ေအာင္ ဒီပိတ္ရက္ ၂ရက္စလံုးမွာ
ေသေသခ်ာခ်ာေလး ေလ႔က်င္႔ရမယ္။ ၿပီးေတာ႔ ျပည္႔စံုစံ၊ သူက ငါေလာက္ ပံုဆြဲမေတာ္ပါဘူး။ ဒီေတာ႔ အဲဒီအရုပ္ေလးကို ငါ ရကို ရရမယ္။ အရုပ္ကေလးကို ဆရာမလက္ထဲကေန ဂုဏ္ယူစြာ လွမ္းယူလိုက္သူဟာ ငါပဲျဖစ္ရမယ္။ ဒါမွ ငါ႔ကို ျပည္႔စံုစံ ခိုင္းဖတ္ဆိုၿပီး ကြယ္ရာမွာ အတင္းေျပာၾကတဲ႔သူေတြ အံ႔ၾသသြားမွာ။ သူတို႔လို ပိုက္ဆံမရွိေပမယ္႔ သူတို႔ထက္ သာတဲ႔ေနရာေတာ႔ ရွိေနေသးတယ္ဆိုတာကို သူတို႔တေတြ သိသြားေစရမယ္။ ငါ႔ကို ထပ္ၿပီးအထင္မေသးေစရဘူး။ ငါ႔ကို ခ်ီးက်ဴးေစရမယ္။
၂။
“ ခ်စ္မိုး .. အျပင္မွာ မိုးဖြဲဖြဲေလးေတြ က်ေနတယ္သိလား။ ငါကေလ မုန္႔ေစ်းတန္းက အခ်ဥ္ေပါင္းစားခ်င္တာ။ အဲတာ ငါ႔ကို နင္ သြားဝယ္ေပး။ နင္႔ကိုငါ တစ္ရာေပးမယ္။ ”
တံျမက္စည္းရိုးမွာ ပတ္ထားတဲ႔ ေရာင္စံု ပလတ္စတစ္ႀကိဳးေလးကို ခြာၿပီး လက္စြပ္ေလး က်စ္ေနရာကေန ျပည္႔စံုစံကို ေမာ႔ၾကည္႔လိုက္မိတယ္။ ခ်စ္မိုးေစြ ခံုေဘးမွာ မတ္တပ္ရပ္ေနတဲ႔ ျပည္႔စံုစံက ခ်စ္မိုးေစြကို အထက္စီးဆန္ဆန္ စိုက္ၾကည္႔ေနတယ္။ သူ႔အၾကည္႔ေတြထဲမွာ ေငြရွိရင္ ဘာမဆိုျဖစ္တယ္ဆိုတယ္ အရိပ္ေယာင္ေတြ။ သူ႔မိဘေတြက တအားခ်မ္းသာတယ္။ ျပည္႔စံုစံအတြက္ အေပါဆံုးက မိဘေတြဆီကေန လြယ္လြယ္ရေနတဲ႔ ပိုက္ဆံပဲျဖစ္မွာ။
အခုလည္းၾကည္႔ေလ။ မုန္႔ဝယ္ေပးရင္ တစ္ရာေပးမွာတဲ႔။ မုန္႔ေစ်းတန္းနဲ႔ ေလးတန္းေက်ာင္းခန္းနဲ႔က ေဝးမွမေဝးဘဲ။ မိုးဖြဲေလးေတြ နည္းနည္း က်ေနတာပဲရွိတာ။ ၿပီးေတာ႔ တစ္ရာဆိုတာ နည္းမွမနည္းတာ။ ႏွစ္ရာဆိုရင္ ဗလာစာအုပ္တစ္အုပ္ေတာင္ ဝယ္လို႔ရေနၿပီ။ ဒါဆို အေမတို႔ စာအုပ္တစ္အုပ္ဖိုး သက္သာသြားမွာေပါ႔။ ငါ သြားဝယ္ေပးရင္ ေကာင္းမလား။
“ တစ္ရာေပးမွာလို႔ ေျပာေနတာေတာင္ မလုပ္ခ်င္လည္း ေနေပါ႔။ တစ္ျခားလုပ္ခ်င္တဲ႔သူ သြားရွာေတာ႔မယ္။ ပိုက္ဆံေပးၿပီးခိုင္းရင္ လုပ္ခ်င္တဲ႔သူေတြမွ တစ္ပံုႀကီး။ ”
ျပည္႔စံုစံက စိတ္မရွည္ေတာ႔ဘဲ လွည္႔ထြက္ဖို႔ ျပင္တယ္။
“ ငါ သြားပါ႔မယ္ဟ။ နင္ကလည္း။ စိတ္ခ်ည္းပဲ။ ေပးေပး နင္႔ပိုက္ဆံ။ ”
ျပည္႔စံုစံက မ်က္ေစာင္းတစ္ခ်က္ထုိးၿပီး သူ႕ လက္ထဲက ပိုက္ဆံကို ေဆာင္႔ႀကီးေအာင္႔ႀကီးနဲ႔ ေပးတယ္။
“ ေရာ႔ .. အခ်ဥ္ေပါင္းသံုးရာဖိုးဝယ္ေပး။ အစံုထည္႔ခိုင္းေနာ္။ ပိုတာ နင္ယူလိုက္။ ”
သူ လွမ္းေပးတဲ႔ ႏွစ္ရာတန္ ႏွစ္ရြက္ကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္ရင္း မိုးဖြဲေလးေတြၾကားထဲ ေျပးထြက္လာခဲ႔တယ္။ မိုးပြင္႔ကေလးေတြက ႏူးညံ႔လိုက္တာ။
၃။
အဲသည္ေနာက္ကစၿပီး ခ်စ္မိုးေစြက ျပည္႔စံုစံရဲ႕ လက္စြဲေတာ္ ျဖစ္လာခဲ႔တယ္။
“ ေနပူလို႔ မုန္႔သြားဝယ္ေပးဦး။ ”
“ မိုးေတြရြာေနျပန္ၿပီ.. အသုပ္ဝယ္ေပးဦး။ ”
“ မနက္ဖန္ ငါ႔အစား ေက်ာင္းေစာေစာလာၿပီး နင္ သန္႔ရွင္းေရး လုပ္ရမွာေနာ္။ ”
ခ်စ္မိုးေစြက ျပည္႔စံုစံအတြက္ တစ္ခါတစ္ေလ မုန္႔ဝယ္ေပးရာကေန ေနာက္ဆံုး ျပည္႔စံုစံတို႔ အသင္း သန္႔ရွင္းေရးလုပ္ရမယ္႔ေန႔တိုင္း သူ႕အစား သန္႔ရွင္းေရးလုပ္ေပးသူပါ ျဖစ္လာခဲ႔တယ္။
အခုဆို စာအုပ္လည္း အေမ႔ကို ခဏခဏ ဝယ္ခိုင္းစရာ မလိုေတာ႔ဘူး။ ေက်ာင္းကေကာက္တဲ႔ ဘာေၾကးညာေၾကးေတြလည္း အေမ႔ဆီကေနခ်ည္း အၿမဲေတာင္းစရာ မလိုေတာ႔ဘူး။ ျပည္႔စံုစံ ဆီက ရသမ ွ် ပိုက္ဆံေတြကို မုန္႔ဝယ္မစားဘဲ စုထားၿပီး လိုအပ္တဲ႔အခါတိုင္း ထုတ္သံုးတယ္။ အဲသည္လို သူခိုင္းသမ ွ် လုပ္ေပးေနခဲ႔မိတာ ခ်စ္မိုးေစြက အေမ႔ကို သနားလို႔ပါ။
အေမ႔ကို ခ်စ္မိုးေစြ သိပ္သနားတာပဲ။ အေမ႔မွာ တစ္ေန႔တစ္ေန႔ သိပ္ပင္ပန္းရွာတာ။ တစ္ေနကုန္ ပန္းရန္အလုပ္လုပ္ၿပီး ညဖက္ျပန္လာရင္လည္း အေဖ႔ဒဏ္ကို ခံရေသးတာ။ အေဖက တအားမူးလာၿပီဆို အေမ႔ကို ရိုက္လားႏွက္လားနဲ႔ လက္ပါတတ္ေသးတယ္။ အေမကေတာ႔ အေဖလုပ္သမ ွ်ကို ငံု႔ခံေနတာခ်ည္းပဲ။ အေဖ မူးၿပီး ေသာင္းက်န္းၿပီဆို ခ်စ္မိုးေစြက အိပ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနတတ္တယ္။ ေၾကာက္လြန္းလို႔ ထမၾကည္႔ရဲပါဘူး။ တစ္ခါတစ္ေလေတာ႔ မ်က္လံုးဖြင္႔ၿပီး ခိုးၾကည္႔မိတယ္။ အေဖက ေခါင္းႀကီး ငိုက္စိုက္ ငိုက္စိုက္နဲ႔ မတ္မတ္ေတာင္ မထိုင္ႏိုင္ဘူး။ ကိုယ္လံုးႀကီးကလည္း ေဒါင္ခ်ာစိုင္းေနေသးတယ္။ အေမကေတာ႔ အေဖ႔နားမွာ ခပ္ရို႔ရို႔ေလး ထိုင္လို႔။ အဲသည္လို ျမင္ရတိုင္း ခ်စ္မိုးေစြ အေဖ႔ကို စိတ္တိုတယ္။ အေမ႔ကို မကူညီရဲတဲ႔ ကိုယ္႔ကိုယ္ကိုလည္း စိတ္တိုတယ္။ အေမ႔ႏွယ္ေနာ္ .. ဘာေၾကာင္႔မ်ား အေဖ႔ကို တအားေၾကာက္ရတာပါလိမ္႔။ အေဖက လူေကာင္ႀကီးေနလို႔လား။ အေမက သိပ္ပိန္တယ္ေလ။ အေမ႔ကို သိပ္လည္း သနားတယ္။ သိပ္လည္းခ်စ္တယ္။ အေမသက္သာမယ္ဆို ဘာမဆို ကူညီခ်င္တယ္။
ဒါေၾကာင္႔လည္း ျပည္႔စံုစံခိုင္းသမ ွ်ကို ဖင္ေပါ႔ေပါ႔နဲ႔ လုပ္ေပးေနမိတာပါ။ ျပည္႔စံုစံက သူ စိတ္ၾကည္လင္ေနတဲ႔ေန႔ဆို ရယ္ရယ္ေမာေမာနဲ႔ ခုိင္းတယ္။ တစ္ရာထက္လည္း ပိုေပးတတ္တယ္။ သူ႔စိတ္ သိပ္မၾကည္လင္တဲ႔ေန႔မ်ိဳးဆိုရင္ေတာ႔ စူပုပ္ပုပ္နဲ႔ ခုိင္းတတ္တယ္။ တစ္ရာ ျပည္႔ေအာင္လည္း ေပးခ်င္မွလည္း ေပးတယ္။ ဒါေပမယ္႔ သူေပးသေလာက္ယူၿပီး ခ်စ္မိုးေစြက လုပ္ေပးလိုက္တာပဲ။ ရသမ ွ် ပိုက္ဆံေလးေတြကိုေတာ႔ သခ်ၤာစာအုပ္ၾကားထဲ ညွပ္ထားၿပီး ေသေသခ်ာခ်ာေလး သိမ္းထားရတယ္။ ပိုက္ဆံေလးေတြကလည္း ဘယ္ေလာက္ သိမ္းသိမ္း စုမိတယ္ကို မရွိပါဘူး။ နည္းနည္းေလး စုမိလိုက္ စာအုပ္ဝယ္ရလိုက္၊ ခဲတံဝယ္ရလိုက္၊ ေက်ာင္းကကိစၥတစ္ခုခုေၾကာင္႔ ပိုက္ဆံေကာက္တာကို ထည္႔ရလိုက္နဲ႔မို႔ အၿမဲကုန္တာပါပဲ။ တစ္ခါတစ္ေလ စာအုပ္ကုန္ခါနီးလာလို႔ စာအုပ္ဖိုး မျပည္႔ေသးရင္ေတာင္ ျပည္႔စံုစံအခိုင္းကို ေမ ွ်ာ္ေနမိတာ။ေငြေပးၿပီး အခိုင္းခံရမွာကို အဲသည္ေလာက္ထိ မက္လာခဲ႔မိတာ။
အေမ႔ကိုေတာ႔ “ ျပည္႔စံုစံက သမီးကို သနားလို႔ ကုန္သမ ွ် စာအုပ္တိုင္း ဝယ္ေပးတယ္ ” ဆိုၿပီး ညာထားရတယ္။ တကယ္ေတာ႔ အေမ႔ကို မညာခ်င္ပါဘူး။ ဒါေပမယ္႔ သူမ်ားခိုင္းသမ ွ်ကို ပိုက္ဆံယူၿပီး လုပ္ေပးေနတယ္ဆိုတာသိရင္ အေမ ဘယ္စိတ္ေကာင္းမွာလဲ။ ဒီေတာ႔ မညာခ်င္လည္း ညာလိုက္ရေတာ႔တယ္။
ဒီလိုမ်ိဳး ျပည္႔စံုစံ ခိုင္းသမ ွ် လုပ္ေပးရတာကို ရွက္စရာ၊ သိမ္ငယ္စရာ တစ္ခုျဖစ္မယ္လို႔ အစက ခ်စ္မိုးေစြ လံုးဝ မထင္ထားခဲ႔ဘူး။ ဒါေၾကာင္႔လည္း သူခိုင္းသမ ွ်ေတြ အကုန္ လုပ္ေပးခဲ႔တာေပါ႔။
အခုေတာ႔ အေမ႔ကို ကူညီခ်င္တဲ႔ စိတ္ေၾကာင္႔ သူ ခိုင္းသမ ွ် လုပ္ေပးခဲ႔မိတာေတြဟာ ေနာက္ကြယ္ရာမွာ ဟားရယ္စရာတစ္ခု ျဖစ္ေနခဲ႔တယ္တဲ႔။ ျပည္႔စံုစံ ဝယ္ခိုင္းတဲ႔ ေရွာက္သီးသုပ္ဝယ္ၿပီး ျပန္အလာ အတန္းထဲ မဝင္ခင္ ခ်စ္မိုးေစြအေၾကာင္း အတင္းေျပာေနတာကို ၾကားလိုက္ရတယ္။ ျပည္႔စံုစံ ခံုေဘးမွာ အတန္းထဲက မိန္းကေလး ေလးငါးေယာက္က စုထိုင္ေနၾကၿပီး ခ်စ္မိုးေစြ အေၾကာင္းေတြ ေျပာေနၾကတာ။
“ နင္႔ခိုင္းဖတ္ ျပန္မလာေသးဘူးလား။ ”
“ ခိုင္းဖတ္.. ဟားဟား .. ေအးေနာ္.. သူက နင္ခိုင္းသမ ွ် အကုန္လုပ္ေပးတယ္။ ”
“ လုပ္ေပးမွာေပါ႔။ နင္က ပိုက္ဆံေပးခိုင္းတာကိုး။ ”
“ ပိုက္ဆံရလို႔လည္း သူလုပ္တာေပါ႔ဟ။ သူတို႔က တအားဆင္းရဲတာ။ ”
“ ဟဲ႔.. သူ႔အိမ္က မုန္႔ဖိုးမွ မေပးႏိုင္တာ။ သူ႔အေမကလည္း ပန္းရန္သည္။ ဒီေတာ႔ ပိုက္ဆံရေနသေရြ႕ နင္ခိုင္းသမ ွ်ကို အရွက္မရွိ လုပ္ေပးမွာပဲေလ။ ဟားဟား .. ”
သူတို႔ရဲ႕ စကားသံေတြက ခ်စ္မိုးေစြ နားထဲကို ခါးခါးသီးသီး ဝင္ေရာက္လာခဲ႔တယ္။ ခိုင္းဖတ္တဲ႔ .. ၊ အရွက္မရွိဘူးတဲ႔။ တံခါးရြက္နားကြယ္မွာ ပုန္းၿပီး ရပ္ေနရာကေန အတန္းထဲကို ဝုန္းကနဲ ဝင္သြားမိတယ္။
ေရွာက္သီးသုပ္ထုပ္ကို ျပည္႔စံုစံေရွ႕ ပစ္ခ်လိုက္ၿပီး သူတို႔အားလံုးကို အစိမ္းကားဆံုး ၾကည္႔ပစ္လိုက္တယ္။
“ နင္တို႔ ဘာလို႔ ငါ႔ကြယ္ရာမွာ ငါ႔အတင္းေျပာတာတုန္း .. ကြယ္ရာမွာ သူမ်ားအတင္းေျပာတာ မရွက္ဘူးလား။ ”
“ အံမာ.. ငျပဴးကမ်ား ၿပဲရတယ္ ရွိေသး။ ငါတို႔က မဟုတ္တာ ေျပာေနတာမွ မဟုတ္တာ။ ဟုတ္တာကိုပဲ ေျပာေနတာ..။ ခိုင္းဖတ္မို႔ ခိုင္းဖတ္လို႔ေျပာတာ ဘာျဖစ္လဲ။ ”
“ ခိုင္းဖတ္ဆိုေတာ႔ေရာ ဘာျဖစ္လဲ။ နင္တို႔အေရးလား။ နင္တို႔ အသားပဲ႔ပါသြားလို႔လား။ ”
“ ေအးပါ။ နင္ အရွက္မရွိဘဲ သူမ်ား ခိုင္းသမ ွ် လုပ္တာက ငါတို႔အပူမဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ္႔ ခိုင္းဖတ္မို႔ ခိုင္းဖတ္လို႔ ေျပာတာေလ။ ငါတို႔ ဘာမွားလို႔လဲ။ ”
“ နင္႔ကြယ္ရာမွာတင္ မဟုတ္ဘူး။ နင္႔ေရွ႕မွာလည္း ေျပာတယ္ဟယ္။ ခိုင္းဖတ္မ။ ခိုင္းဖတ္မ။ ”
“ နင္တို႔ကလည္းဟယ္ သူ႔လို တစ္လံုးခ်ိဳင္႔မ၊ အမြဲမနဲ႔ တုၿပီး ေျပာမပါနဲ႔။ ကိုယ္နဲ႔ အဆင္႔အတန္းခ်င္း မတူသူနဲ႔ ဖက္ၿပီး ရန္ျဖစ္မေနပါနဲ႔ဟာ။ ထားလိုက္စမ္းပါ။ ေက်ာင္းေတာင္ တက္ေတာ႔မယ္။ လာ .. ကိုယ္႔ေနရာကို ျပန္သြားမယ္။ ”
သူတို႔ေတြက တစ္ေယာက္တစ္ခြန္း ကက္ကက္လန္ေအာင္ ျပန္ေျပာၿပီး သူတို႔ေနရာဆီ သူတို႔ ျပန္သြားၾကတယ္။ ျပည္႔စံုစံကေတာ႔ ဘာတစ္ခြန္းမွ ဝင္မေျပာဘဲ ခ်စ္မိုးေစြတို႔ကို ၾကည္႔ေနတယ္။ ခ်စ္မိုးေစြက ႏႈတ္ခမ္းကို အသားကုန္ဖိကိုက္ထားမိတယ္။ ဒူးေတြကလည္း တဆတ္ဆတ္တုန္ေနတယ္။ အျမင္ေတြလည္း ေဝဝါးလာတယ္။ မ်က္ရည္ေတြ စီးက်မလာေအာင္ ေခါင္းကိုေမာ႔ၿပီး မ်က္ေတာင္ကို ပုတ္ခတ္ ပုတ္ခတ္ လုပ္လိုက္တယ္။
“ ျပည္႔စံုစံ .. ေနာက္ဆို ငါ႔ကို နင္ ဘာမွ လာမခိုင္းနဲ႔။ ငါလည္း ဘာမ လုပ္မေပးႏိုင္ေတာ႔ဘူး။ နင္တို႔ေတြလည္း ေသခ်ာမွတ္ထား။ သူ႔လို ငါ မခ်မ္းသာေပမယ္႔ စာမွာေတာ႔ သူ႔ထက္ ေတာ္ေစရမယ္။ ငါ႔ကို ေစာင္႔ၾကည္႔ေနၾက။ ”
ခ်စ္မိုးေစြ စကားကို သူတို႔တေတြက မၾကားသေယာင္ ဟန္ေဆာင္ေနၾကၿပီး သူတို႔ အခ်င္းခ်င္း စကားဆက္ေျပာေနခဲ႔ၾကတယ္။
အဲသည္ညက တစ္ညလံုး အိပ္ရာထဲမွာ ခ်စ္မိုးေစြ ငိုေနမိခဲ႔တယ္။
၄။
အဲသည္လိုျဖစ္ၿပီး ဆယ္ရက္ေလာက္ရွိေတာ႔ ခ်စ္မိုးေစြေမ ွ်ာ္ေနတဲ႔ အခြင္႔အေရး ေပၚလာခဲ႔တယ္။ ဆရာမက ေျမပံုအလွဆံုး ဆြဲႏိုင္သူကို ေၾကြနဲ႔လုပ္ထားတဲ႔ ယုန္ရုပ္ျဖဴျဖဴကေလး ဆုခ်မယ္တဲ႔။ အဲဒီဆုေလးကို ခ်စ္မိုးေစြ ရခ်င္တယ္။ ခ်စ္မိုးေစြဟာ အေျပာနဲ႔ အလုပ္ညီပါလား ဆိုတာကို သူတို႔ေတြ သိသြားေစရမယ္။ ဒါေၾကာင္႔လည္း စေန၊တနဂၤေႏြ ပိတ္ရက္ ၂ရက္စလံုးမွာ ေျမပံုကေလးကို အထပ္ထပ္ အဆြဲေလ႔က်င္႔ခဲ႔တယ္။
တနဂၤေႏြညတုန္းကေတာ႔ မေလ႔က်င္႔လိုက္ရဘူး။ အေမက အလုပ္မွာ ေျခေထာက္ဒဏ္ရာရလာခဲ႔တယ္ေလ။ သစ္သားစနဲ႔ ေျခေထာက္ကို ထိုးမိၿပီး ေသြးေတြ အမ်ားႀကီးထြက္သြားတာတဲ႔။ အဲဒါေၾကာင္႔ အေမနဲ႔အတူ ထမင္းဟင္းခ်က္ကူရတယ္။ ၿပီးေတာ႔ အေမ႔အနားေလးမွာ အေဖာ္လုပ္ၿပီး ေနေပးခဲ႔တယ္။ ညေရာက္ေတာ႔ ေျခေထာက္က အနာေၾကာင္႔လား မသိပါဘူး။ အေမ ဖ်ားတယ္။ အေမ႔ကို သနားလိုက္တာေလ။ “ အေဖက အေမ႔ကို ေဆးခန္းပို႔ေပးရင္ သိပ္ေကာင္းမွာပဲေနာ္..” လို႔ ခ်စ္မိုးေစြ ေျပာမိေတာ႔ “ သမီး အေဖက ပိုက္ဆံရွိရင္ ပို႔ေပးမွာေပါ႔ သမီးရယ္ ” တဲ႔။
၅။
ေက်ာင္းျပန္ဖြင္႔တဲ႔ တနလၤာေန႔ တစ္မနက္လံုး ခ်စ္မိုးေစြ ရင္ေတြ ခုန္ေနခဲ႔မိတယ္။ မုန္႔စားေက်ာင္းဆင္းၿပီး ေက်ာင္းျပန္တက္ေတာ႔ ဆရာမက ေျမပံုအလြတ္ဆြဲခုိင္းဖို႔ ခ်စ္မိုးေစြတို႔ကို အခ်င္းခ်င္း ေနရာေျပာင္းေပးတယ္။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ႔ ခ်စ္မိုးေစြနဲ႔ ျပည္႔စံုစံက ေဘးခ်င္းကပ္ရပ္ထိုင္ရတယ္ေလ။ တစ္မနက္လံုး အၾကည္႔ခ်င္း မဆံုေအာင္ ေရွာင္ေနခဲ႔မိေပမယ္႔ အခုေတာ႔ ေဘးမွာထိုင္ေနတဲ႔ ျပည္႔စံုစံကို ခ်စ္မိုးေစြ ျပံဳးျပလိုက္ပါတယ္။
ေျမပံုကေလးကို ၂ရက္လံုး ေလ႔က်င္႔ထားတာမို႔ အခက္အခဲမရွိဘဲ ေရွာေရွာရႈရႈေလး ဆြဲလိုက္ႏိုင္တယ္။ ကိုယ္ဆြဲထားတာေလးကို ျပန္ၾကည္႔ၿပီး သေဘာက်လိုက္တာ။ ေျမပံုေလးက သိပ္လွတာပဲ။ ျပည္႔စံုစံ ေျမပံုေလးကို မသိမသာေလး မ်က္လံုးေစြၿပီး ၾကည္႔လိုက္မိတယ္။ ဟဲဟဲ .. သူက ဆြဲလို႔ မၿပီးေသးဘူး။ သူ႔ရဲ႕ ရခိုင္ျပည္နယ္က သိပ္ကိုခ်ိဳင္႔ဝင္ေနၿပီး ကခ်င္ျပည္နည္ဖက္မွာေတာ႔ လိုတာထက္ ႀကီးေနလိုက္တာ။ တနၤသာရီတိုင္းကလည္း တစ္ျခမ္းက်န္ေနေသးတယ္။ ခ်စ္မိုးေစြ ခိုးၿပီး ၿပံဳးလိုက္မိတယ္။
“ ကဲ .. ဆြဲေနၾကေနာ္။ ဆရာမ သံုးတန္းဖက္ ခဏသြားဦးမယ္။ ”
ဆရာမက အတန္းထဲကေန ထြက္သြားတယ္။ မၾကာခင္မွာ ဆရာမ ျခင္းေတာင္းထဲက အရုပ္ကေလးကို ငါပိုင္ေတာ႔မယ္။ ဆရာမကလည္းေနာ္ အရုပ္ေလးကို စားပြဲေပၚ တင္ထားခဲ႔မယ္ မရွိဘူး။ ရပါတယ္ေလ။ ခဏေနရင္ ငါ႔အရုပ္ေလး ျဖစ္ေတာ႔မွာပဲဟာ။
ေျမပံုေလးကို ဝေအာင္ၾကည္႔ၿပီးေတာ႔ ျပည္နယ္နဲ႔တိုင္း နာမည္ေတြကို ျဖည္႔ဖို႔လုပ္လိုက္တယ္။ ခဲတံကေလးနဲ႔ စာရြက္ကေလး ထိလုထိခင္မွာပဲ ျပည္႔စံုစံက စကားလွမ္းေျပာလာတယ္။
“ ခ်စ္မိုး.. နင္႔ေျမပံုေလးက သိပ္လွတာပဲ။ ငါ႔ေျမပံုက် မလွဘူး။ ”
“ နင္႔ပံုေလးလည္း လွပါတယ္ဟ။ ”
စိတ္ထဲက သိပ္မပါလွေပမယ္႔ သူ႔ စိတ္ေက်နပ္ေအာင္ ေျပာလိုက္မိတယ္။
“ ငါေလ.. အဲဒီအရုပ္ေလးကို သိပ္လိုခ်င္တာပဲ .. ”
ဟဲ႔.. နင္လိုခ်င္ရင္ ငါ႔ကိုမ်ိဳး ေျမပံုကို လွေအာင္ဆြဲေပါ႔ဟဲ႔။ ငတံုးမရဲ႕။
စိတ္ထဲကေန က်ိန္ဆဲပစ္လိုက္မိတယ္။
“ အဲတာေလ.. နင္႔ေျမပံုနဲ႔ ငါ႔ေျမပံု လဲေပးပါလား။ ငါ နင္႔ကို တစ္ေထာင္ေပးမယ္ေလ။ ”
အံမယ္ေလး.. တစ္ေထာင္ေပးမယ္ဆိုၿပီး လဲခိုင္းေနပါလား။ နင္ခိုင္းသမ ွ် လုပ္မယ္႔ ခ်စ္မိုးေစြ မဟုတ္ေတာ႔ဘူးဟဲ႔။ နင္႔ခိုင္းဖတ္လည္း မဟုတ္ေတာ႔ဘူး။ နင္႔ထက္သာမွန္း ျပခ်င္လို႔ ငါ႔မွာ ႏွစ္ရက္လံုးလံုး ႀကိဳးစားပမ္းစား ေလ႔က်င္႔လာခဲ႔ရတာ။ အေခ်ာင္လိုခ်င္လို႔ရမလား ေရသာခိုမရဲ႕။
စိတ္ထဲက စကားေတြကို ၿမိဳသိပ္လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ႔ အသာအယာေလးပဲ ျငင္းဆန္လိုက္တယ္။
“ ဟင္႔အင္း .. မလဲဘူး။ ”
ေျပာၿပီးၿပီးခ်င္း ေျမပံုေလးေပၚကို ခဲတံနဲ႔ ေထာက္လိုက္တယ္။ ျပည္႔စံုစံက ခ်စ္မိုးေစြ လက္ကို အတင္းဆြဲထားတယ္။
“ ေနပါဦးဟ။ ငါ ႏွစ္ေထာင္ေပးပါ႔မယ္။ လဲပါဟာ ေနာ္ ..။ ”
“ ငါလည္း အဲဒီအရုပ္ေလး လိုခ်င္တယ္ ျပည္႔စံုစံ။ ဒါေၾကာင္႔ ေျမပံုလွလွေလး ဆြဲတတ္ဖို႔ ငါ မနည္း ေလ႔က်င္႔ခဲ႔ရတာ။ ငါ မလဲခ်င္ဘူး။ ”
“ ငါ နင္႔ကို သံုးေထာင္ေပးမယ္ဟာ။ ငါ႔မွာပါလာတာ အကုန္ပဲ။ သံုးေထာင္ဆိုတာ အမ်ားႀကီးေနာ္။ နင္ မလိုခ်င္ဘူးလား။ နင္ ေငြမလိုဘူးလား။ ဟင္ ”
သံုးေထာင္ တဲ႔။ ေငြမလိုဘူးလားတဲ႔။
“ေတာ္ၿပီ.. ဘယ္ေလာက္ျဖစ္ျဖစ္ ငါ မယူဘူး။ ေငြလည္း မလိုဘူး။ ”
ေျပာဖို႔ ၾကံရြယ္လိုက္တဲ႔ စကားလံုးေတြက ႏႈတ္ဖ်ားမွာတင္ ကြဲေၾကသြားၾကတယ္။
ေငြလိုတယ္ေလ။ အေမ႔ကို ေဆးခန္းျပဖို႔ ေငြလိုတယ္။ သံုးေထာင္ဆိုရင္ အေမေဆးခန္းျပလို႔ရၿပီ။ ငါ ဘာလုပ္သင္႔လဲ။ အရုပ္ေလးကို လိုခ်င္လိုက္တာ။ ပိုက္ဆံသံုးေထာင္ကိုလည္း လိုခ်င္တယ္။ အို.. အေမေဆးခန္းျပဖို႔ အေဖက ပိုက္ဆံရွာခ်င္ ရွာလာမွာေပါ႔။ ငါ႔ေျမပံုေလးကို ပိုက္ဆံနဲ႔ လဲလိုက္တယ္ဆိုတာ သူမ်ားေတြ သိသြားရင္ ငါ႔ကို ေလွာင္ၾကဦးမယ္။ ေငြရရင္ ဘာမဆိုလုပ္တတ္လို႔ ျပက္ရယ္ျပဳၾကဦးမွာ။ ငါ မလဲေတာ႔ပါဘူးေလ..။ ဒါေပမယ္႔ အေမေဆးခန္းျပဖို႔အတြက္ လိုတဲ႔ပိုက္ဆံကို အေဖက ရွာမလာခဲ႔ရင္ ဘယ္လိုလုပ္မွာလဲ။
ခ်စ္မိုးေစြ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ မခ်ႏိုင္ျဖစ္ေနတယ္။ အရုပ္ေလးကိုလည္း စိတ္မျပတ္ဘူး။ ပိုက္ဆံသံုးေထာင္ဆီကိုလည္း စိတ္ကေရာက္ေနတယ္။ ဘာလုပ္ရမွာလဲ။
“ လဲပါေနာ္.. ခ်စ္မိုး။ ေနာ္.. ေရာ႔ ဒီမွာ ပိုက္ဆံ သံုးေထာင္။ ယူေနာ္.. ေပး ေပး ..နင္႔ပံုေလး ငါ႔ကို ေပး.. ”
တစ္ေထာင္တန္ အသစ္စက္စက္ေလး သံုးရြက္က ခ်စ္မိုးေစြရဲ႕ ေျမပံုလွလွေလးေပၚမွာ။
ပိုက္ဆံကေလးကိုေတြတစ္လွည္႔ ျပည္႔စံုစံရဲ႕ ေျမပံုေလးကိုတစ္လွည္႔ ၾကည္႔လိုက္မိတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ ဆရာမရဲ႕ ေျခသံေလးကိုပါ ၾကားလိုက္ရတယ္။ စိတ္ပိုင္းျဖတ္ၿပီး ပိုက္ဆံသံုးေထာင္ကို လြယ္အိတ္ထဲ အျမန္ထည္႔လုိက္တယ္။ ၿပီးေတာ႔ ျပည္႔စံုစံလက္ထဲကို ေျမပံုေလး ထည္႔ေပးလိုက္ၿပီး ျပည္႔စံုစံရဲ႕ ေျမပံုေလးကို လွမ္းယူလိုက္တယ္။
အၿပီးမသတ္ေသးတဲ႔ သူ႔ရဲ႕ ေျမပံုေလးထဲကို စိတ္ႏွစ္ထားၿပီး ၿပီးေအာင္ဆြဲလိုက္တယ္။ ျပည္နယ္နဲ႔တိုင္း နာမည္ေလးေတြကို ျဖည္႔ေနရင္း ေျမပံုကေလးက ဝါးသထက္ ဝါးလာတယ္။
မငိုရဘူး ခ်စ္မိုးေစြ။ နင္မငိုရဘူး ။ အရုပ္ေလးထက္ အေမက ပိုအေရးႀကီးတယ္ေလ။ အရုပ္ေလးမရလို႔ ဘာမွ မျဖစ္ဘူး။ ေငြရရင္ ဘာမဆိုလုပ္တဲ႔လူလို႔ အေျပာခံရလည္း အဲတာက အေမေဆးခန္းျပဖို႔ေလာက္ အေရးမႀကီးပါဘူး။ နင္ေပ်ာ္စမ္းပါဟ။
ခ်စ္မိုးေစြ ကိုယ္႔ကိုယ္ကို အားေပးလိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ႔ မလွမပ ေျမပံုကေလးကို တစ္ခ်က္ၾကည္႔ၿပီး ဆရာမစားပြဲေပၚ ျမန္ျမန္ေလး သြားထပ္လိုက္မိတယ္။
ေျမပံုေလးေတြကို ဆရာမ အမွတ္ျခစ္ေနေပမယ္႔ ခ်စ္မိုးေစြရင္ေတြ ခုန္မေနေတာ႔ဘူး။ အရုပ္ကေလးရဲ႕ ပိုင္ရွင္ဟာ ျပည္႔စံုစံပဲ ျဖစ္မွာပဲေလ။ ျပည္႔စံုစံကို တစ္ခ်က္လွမ္းၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ သူမတို႔ အၾကည္႔ခ်င္း ဆံုသြားတယ္။ သူမက အရုပ္ေလးကို ရေတာ႔မယ္ဆိုၿပီး ေပ်ာ္ေနတာ အသိသာႀကီးပါ။
“ ကဲ.. အလွဆံုးေျမပံုပိုင္ရွင္ကိုေတာ႔ ဆရာမ ေရြးၿပီးသြားၿပီ။ ”
ဆရာမ အသံေၾကာင္႔ တစ္ခန္းလံုး ၿငိမ္သက္သြားတယ္။ အားလံုးက ဆရာမ ေျပာလာမယ္႔စကားကို စိတ္ဝင္စားစြာနဲ႔ နားတစြင္႔စြင္႔။
“ ဘယ္သူ႔ေျမပံုေလး အလွဆံုးလဲဆိုတာ မေျပာခင္ ဆရာမ မင္းတို႔ကို ေတာင္းပန္စရာတစ္ခုရွိတယ္။ မင္းတို႔ကို ဆုခ်မယ္ဆိုတဲ႔ ေၾကြရုပ္ကေလးက မေန႔ကပဲ ဆရာမ ေၾကာင္ကေလး တိုက္ခ်လိုက္လို႔ ကြဲသြားတယ္။ အဲတာ ေျမပံုမဆြဲခင္ မင္းတို႔ စိတ္ပ်က္အားေလ်ာ႔သြားမွာစိုးလို႔ ဆရာမက ႀကိဳမေျပာခဲ႔တာ။ ဒါေပမယ္႔ ဆရာမက ဆုခ်မယ္ ဆိုတဲ႔အတိုင္း ဆုခ်မွာပါ။ အလွဆံုး ေျမပံုဆြဲႏိုင္သူကို အရုပ္ကေလးအစား ဆရာမက ပိုက္ဆံသံုးေထာင္ ဆုခ်မယ္။ ”
ဘယ္လို .. အရုပ္ကေလးအစား ဆရာမက ပိုက္ဆံ သံုးေထာင္ ဆုခ်မယ္တဲ႔။
အဲသည္ေနာက္ေတာ႔ ဆရာမ ေျပာေနတဲ႔ စကားေတြကို ခ်စ္မိုးေစြ မၾကားရေတာ႔ဘူး။ အတန္းေရွ႕မွာ ဆုထြက္ယူေနတဲ႔ ျပည္႔စံုစံကိုလည္း သဲသဲကြဲကြဲ မျမင္ရေတာ႔ဘူး။ တစ္ခန္းလံုး လက္ခုပ္တီးေတာ႔လည္း ခ်စ္မိုးေစြ လိုက္မတီးမိဘူး။
ရင္ထဲမွာ အမည္မသိတဲ႔ ခံစားခ်က္ေတြနဲ႔ ရုတ္ခ်ည္း ဆို႔ၾကပ္လာတယ္။ သတိမထားလိုက္မိခင္မွာပဲ ပူေႏြးတဲ႔ မ်က္ရည္ေတြက ပါးျပင္တစ္ေလ ွ်ာက္ စီးက်လာၾကၿပီ။ အခုေတာ႔ ပိုက္ဆံ သံုးေထာင္ရတာခ်င္း အတူတူ အလွဆံုးေျမပံုေလးရဲ႕ ပိုင္ရွင္ဟာ ျပည္႔စံုစံ ျဖစ္သြားရၿပီ။ ၿပီးေတာ႔ “ ျပည္႔စံုစံလို ငါ မခ်မ္းသာေပမယ္႔ စာမွာ သူ႔ထက္ ေတာ္ေစရမယ္။ ငါ႔ကို ေစာင္႔ၾကည္႔ေန ” ဆိုတဲ႔ စကားေတြလည္း အလကား ျဖစ္သြားခဲ႔ရၿပီ။ ကံတရားက ဘာေၾကာင္႔မ်ား ငါ႔ကို ကစားရက္တာလဲ။ ေျမနိမ္႔ရာ လွံစိုက္တတ္တဲ႔ သူေတြထဲမွာ ကံၾကမၼာပါ ပါေနခဲ႔ၿပီလား။
ငါ.. ငါမွားသြားၿပီလား ။ ငါက တကယ္ပဲ ေငြသိပ္မက္တဲ႔ ေကာင္မလား။ ငါ႕အေမကို ခ်စ္လို႔ ေျမပံုေလးကို ပိုက္ဆံနဲ႔ လဲလုုိက္မိတာပါ။
ေတြးေလေလ မ်က္ရည္ေတြ မဆည္ႏိုင္ေလေလ ျဖစ္ရတယ္။ ဟန္မေဆာင္ႏိုင္ေတာ႔တဲ႔အဆံုး အိမ္သာဖက္ ထြက္သြားၿပီး ယူက်ံဳးမရ ငိုေၾကြးေနခဲ႔မိတယ္။
၆။
ညေန အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ႔ အေမက အိပ္ရာထဲမွာ လဲွေနတယ္။
“ အေမ .. ”
တိုးတိုးေလး ေခၚၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ အေမက မွိန္းေနရာကေန မ်က္လံုးေလး ဖြင္႔ၾကည္႔တယ္။
“ အေမ႔အတြက္ ”
ပိုက္ဆံသံုးေထာင္ကို အေမ႔လက္ထဲ ထည္႔ေပးလိုက္ေတာ႔ အေမက တအံ႔တၾသ ျဖစ္သြားတယ္။
“ သမီး.. ဘယ္က ရလာခဲ႔တာလဲ။ ”
“ သမီး ဆြဲတဲ႔ ေျမပံုေလးက အတန္းထဲမွာ အလွဆံုးမို႔လို႔ ဆရာမက ဆုခ်လိုက္တာပါ အေမ။ ”
တစ္ေန႔လည္လံုး ေက်ာင္းမွာ ေလ႔က်င္႔လာတဲ႔ စကားက အေမ႔ေရွ႕မွာ အခက္အခဲမရွိ၊ တုန္ယင္ျခင္းမရွိဘဲ ေရွာေရွာရႈရႈ ေျပာထြက္သြားတယ္။
“ အေမ႔ သမီးေလးက ေတာ္လိုက္တာ။ ”
အေမ႔ခ်ီးက်ဴးစကားက ခ်စ္မိုးေစြနားထဲကို ခ်ိဳၿမိန္စြာ ၿပီးေတာ႔ ခါးသက္စြာနဲ႔ ဝင္ေရာက္လာခဲ႔တယ္။
“ သမီးတို႔ မနက္ဖန္ ေဆးခန္းသြားၾကရေအာင္ေနာ္ .. အခုေလာေလာဆယ္ ေခၽြးထြက္ၿပီး အပူက်သြားေအာင္ ေစာင္ေလးၿခံဳၿပီး အေမ အိပ္ေနေနာ္.. ”
၇။
ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ႔ အေမ႔ကို ေငးေနမိရင္း နာက်င္ေနတဲ႔ ႏွလံုးသားထဲက စကားသံေတြဟာ ရင္ထဲမွာသာ တီးတိုးလြင္႔ပ်ံေနေတာ႔တယ္။
“ အရင္တုန္းက ေက်ာင္းကေန သမီး ယူယူလာတဲ့ စာအုပ္ေတြနဲ႕ပတ္သက္ရင္ အေမ့ကို အၿမဲတမ္း ညာေနခဲ႔မိတာ မွန္ေပမယ့္ ဒီတစ္ခါေတာ့ သမီး အေမ့ကို ညာေနမိတာလား၊ အမွန္ေျပာေနမိတာလားဆိုတာ သမီးကိုယ္တိုင္ေတာင္ မေ၀ခြဲတတ္ေတာ့ပါဘူး အေမရယ္။ ”
ေလးစားျခင္းျဖင္႔
ျမတ္ပန္းႏြယ္