မလံုၿခံဳသာ ဘ၀ေတြနဲ႔ ရပ္တည္ေနရ အေ၀းေရာက္ ျမန္မာမ်ား

သန္ေခါင္ယံခ်ိန္ကို ေက်ာ္လြန္လို႔  နံနက္ခ်ိန္ခါကို ေရာက္ရွိေနပါၿပီ ။ ခုခ်ိန္ထိ တစ္ေရးမွ အိပ္လို႕ မရနိုင္ခဲ႔ ပါဘူး ။ ညေနက အျဖစ္ပ်က္ေလးက တဒဂၤေလးဆိုေပမယ္႔ ကၽြန္မအတြက္ သိပ္ကို ခံျပင္းစရာေကာင္းေန ပါတယ္ ။ ဘယ္သူကို အျပစ္တင္ရမလဲ၊ အဓိက မွားေနတာ ဘယ္သူေတြလဲ ဆိုတဲ႔ ေမးခြန္းေတြနဲ႔ ခ်ာခ်ာလည္ေနပါေတာ႔တယ္ ။

 ကၽြန္မ ခင္ပြန္းသည္ရွိရာ မေလးရွား ႏိုင္ငံက္ုိ ေရာက္ရွိေနပါတယ္ ။ မနက္ဆို ခင္ပြန္းသည္က အလုပ္သြားရ တာမို႕ တေနကုန္ ကၽြန္မ တစ္ေယာက္ထဲသာ အိမ္မွာ က်န္ေနခဲ႔ရပါတယ္ ။ အမ်ိဳးသားမပါဘဲလည္း ကၽြန္မဘယ္ကိုမွ မသြားတတ္ပါဘူး ။ ဒီေန႔ေတာ႔ ဗိုက္အရမ္းဆာတာနဲ႔ တစ္ေယာက္ထဲ တိုက္ေအာက္ကို ဆင္းလာခဲ့ပါတယ္ ။ တိုက္ေအာက္က မေလး လင္မယားေရာင္းတဲ႔ ၾကက္ကင္ဆိုင္ေလးဆီကိုဦးတည္ ေလွ်ာက္လွမ္းလာခဲ႔ပါတယ္ ။ ဆိုင္ကိုေရာက္ေတာ႔ ၾကက္ကင္တစ္ခုေပး ဖို႔နဲ႔ တစ္ကင္ကို ဘယ္ေလာက္ က်တယ္ဆိုတာ အဂၤလိပ္လို ေမးလိုက္ပါတယ္ ။ သူက ကၽြန္မကို မေလးလို ျပန္ေျဖတယ္ ။ ကၽြန္မလည္း 

 * ငါမေလးစကား နားမလည္ဘူး * လို႕

အဂၤလိပ္လို ျပန္ေျပာေတာ႔ မေလးမက ဘယ္ႏိုင္ငံက လာတာလဲလို႔ ျပန္ေမးတယ္ ။ ကၽြန္မလည္း ျမန္မာႏိုင္ငံက လာတယ္လို႔ ျပန္ေျဖလိုက္တယ္ဆိုရင္ဘဲ ေဘးမွာရပ္ေနတဲ႔ ဖိလစ္ပိုင္မတစ္ေယာက္ လူကို ေလွာင္စရာလို အထင္ေသးစရာတခုလို ျမန္မာဆိုတဲ႔ နာမည္ကို သူစကားထဲ ေလးခါေလာက္ပါတယ္ ။ သူမေလးလို ေျပာလို႔ သူေျပာတာကို ကၽြန္မနားမလည္ေပမယ္႕ သူအမူယာကို ၾကည္႔တာနဲ႔ ျမန္မာလူမ်ိဳး ဆိုတာကို ေလွာင္ေနတယ္တိုတာ ကၽြန္မသိပါတယ္ ။ မေလးဆိုင္ရွင္မက ကၽြန္မကို မေလးႏိုင္ငံသား

အိႏၵိယလူမ်ိဳးလို႔ထင္ေနတာလို႕ ေျပာပါတယ္ ။ စိတ္ထဲမွာ ဆိုင္ရွင္ အမ်ိဳးသမီး ေျပာတာေတြကို ေခါင္းထဲ ၀င္တခ်က္ မ၀င္တခ်က္ ပါဘဲ ။

ေဘးက ဖိလစ္ပိုင္မကိုဘဲ ေဒါသေတြ အေခ်ာင္းေခ်ာင္းထြက္ေနမိပါတယ္ ။ သူၾကည္႕ေတာ႔ home made လုပ္ေနတဲ႔ ပံုစံပါ ။ ဒီလိုမိန္းမက ဘာလို႔ ျမန္မာဆိုတာ နဲ႔ အထင္တစ္ေသး လူကို ၾကည္႔တာလဲ ။ အဓိက ဘာေၾကာင္႕လဲ ။ အိမ္ကို ဘယ္လို ျပန္ေရာက္လာမွန္းကို မသိပါဘူး ။ မေလးေရာက္ထဲက စႏိုးစေနာင့္ ကိစၥေတြပါ ေခါင္းထဲကို ဆက္တိုက္ ၀င္ေရာက္လာပါတယ္ ။ တကၠဆီ စီး၇င္ ကားေပၚ သိပ္စကားမေျပာဖို႕ အမ်ိဳးသားမွာတတ္ပါေသးတယ္ ။ ဘာလို႔လဲေမးေတာ႕ ျမန္မာဆိုတာ မသိေစခ်င္လို႔တဲ႕ ။ ေအာင္မေလးလို႕ေတာင္ရင္ထဲက တလိုက္မိပါတယ္ ။ ကၽြန္မလို မေန႕တစ္ေန႔မွ ေရာက္လာသူအဖို႕ ျမင္တကာ ဆန္းျပားၿပီး ေမးစရာေတြခ်ည္းမို႕သူမွာေပမယ္႔ ကၽြန္မေမးခ်င္တာေတြကို ေမးမိတာပါပဲ ။ တခါမွာေတာ႕ ၿမိဳ႕ထဲကအျပန္ ကၽြန္မတို႕ ကားငွားစီးလာတယ္ ။ ငွားလာတာ မီတာ ကားပါပဲ ။ လမ္းမွာ ထံုးစံအတိုင္း ကၽြန္မသိခ်င္တာေတြ ေမးလိုက္ေျပာလိုက္နဲ႔ တိုက္ေရွ႔ေရာက္ေတာ႕ က်သင္႔ေငြထက္ ပိုေတာင္းပါေလေကာ ။ အမ်ိဳးသားနဲ႔ စကားမ်ားတာေပါ႔ ။ ကားေလာ႔ေတြပါ ခ်ထားလိုက္ပါေသးတယ္ ။ ကၽြန္မ ေၾကာက္ေတာ႔ ေတာ္ေတာ့္ကိုေၾကာက္သြားမိပါတယ္ ။ အမ်ိဳးသား ေျပာတဲ႔စကားမမ်ားဖို႕ဆိုတာ ဒါေၾကာင္႔ေျပာတယ္ဆိုတာကို လက္ေတြ႔သိလိုက္ရပါတယ္ ။

 ေနာက္ႀကံဳဆံုရတာေလးေတြ ရွိပါေသးတယ္ ။ အမ်ိဳးသား အလုပ္ကေန ေစာေစာျပန္ေရာက္ခ်ိန္ တရုတ္ဆိုင္မွာ ၾကက္ဆီထမင္း သြားစားၾကတဲ႔ေန႕ေပါ႔ ။ တရုတ္ဆိုင္ဆိုတာ ဆိုင္ထဲမွာ ဆိုင္ခန္းေတြ အမ်ားႀကီးရွိၾကတယ္။ ကၽြန္မတို႕ လင္မယား ၾကက္ဆီထမင္းမွာလိုက္ၾကတယ္။ ေရာင္းတဲ႔သူက ျမန္မာလူမ်ိဳးပါ ။ သိပ္ကို အံ႔ၾသခဲ႕ရတယ္ ။ ကၽြန္မတို႕ ေရွ႔က မွာတဲ႔ တရုတ္ေတြ ပန္းကန္ဆီ မ်က္လံုးက ေအာ္တိုမစ္တစ္ ၾကည္႔မိလိုက္ပါတယ္ ။ *အားပါး.မိုက္တယ္ ၾကက္သားတံုးေတြက အႀကီးႀကီးေတြဘဲ * စိတ္ထဲက ေျပာမိလုက္ျခင္းပါ ။ ေဟာ္ ! ကၽြန္မတို႕ပန္းကန္ေတြလည္းသယ္လာပါၿပီ။ ဟင္! ဆိုတဲ႔ အာေမဋိတ္သံက အျပင္ထိ ထြက္က်သြားတယ္ ။

*အမ်ိဳးသားက ..ဘာျဖစ္တာလဲ မိန္းမ *

*ဘာျဖစ္ရမွာလဲ ပိုက္ဆံေပးရတာခ်င္းတူတူ ငါတို႔က်ေတာ႔ ၾကည္႔ပါအံုးဟာ အရိုးေပၚအရည္တင္ၾကက္ ..တရုတ္ေတြ ၀ိုင္းၾကေတာ႔

ၾကည္႕လိုက္ စူကားေနတာ ..*

*ေၾသာ္! မိန္းမေရ ဒီလိုဘဲ လူေတြက ကိုယ္လူမ်ိဳးခ်င္းဆို ျမန္မာမွန္းသိေတာင္ အဖက္မတန္သလို မေခၚခ်င္သလိုဘဲေလ .. ေနာက္ဆို မင္းပိုသိလာမွာပါ ..စိတ္ေလ်ာ႔ စားစရာရွိတာ စား*

ေနာက္တခါ ထပ္ႀကံဳလိုက္ရတာကေတာ႔ ေတာ္ေတာ္ကို ဆိုးပါတယ္ ။ ျမန္မာဘုန္းေတာ္ႀကီး ေက်ာင္းကို ကၽြန္မေရာက္ခဲ႔ပါတယ္ ။ ေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္နဲ႔ ကၽြန္မေတာ္ေတာ္ေလးကို ခင္ပါတယ္ ။ဘုန္းဘုန္းဆီ ေရာက္ေတာ႔ မဂၤလာေဆာင္တစ္ခု ဆြမ္းေကၽြးက ျပန္လာတာျဖစ္ေၾကာင္းကို ေျပာျပတာကို ကၽြန္မနားထဲ မွတ္မိေနလိုက္ပါတယ္ ။ ႏွစ္ရက္ေလာက္အၾကာ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းကို ကၽြန္မေနာက္တစ္ေခါက္ ထပ္ေရာက္ခဲ႔ျပန္ပါတယ္ ။ ဒီမွာဘဲ ဘုန္းဘုန္းက ခိုင္ေလးေရ စာေရးဆရာမကို ေျပာျပရအံုးမယ္ မေလးအရႈပ္ေတာ္ပံုကို ဆိုကာ ...

တေန႔က ဘုန္းဘုန္းဆြမ္းေကၽြးၾကြတဲ႔ မဂၤလာေဆာင္က သတို႔သမီးက ေနာက္ေန႔မွာဘဲ တစ္ျခားေကာင္ေလးေနာက္ကို လိုက္ေျပးသြားတယ္တဲ႔ ရွင္။ ဘုရား ဘုရား လို႕ကို ရင္ထဲက တလိုက္မိတဲ႔အထိ အံ႔ၾသထိတ္လန္႔ခဲ႔ရျပန္ပါတယ္ ။

 ေနာက္ဆံုးတစ္ခု ကၽြန္မတို႔ ရိုးရာျမန္မာ၀တ္စံုကို လြမ္းလို႔ တစ္ခါတစ္ရံေလး ၀တ္ခ်င္ရင္ေတာင္ ျမန္မာဆိုတာ သိမွာစိုးတာနဲ႔ မ၀တ္ရဲၾကပါဘူး ။ အိမ္ထဲမွာ ဒါမွမဟုတ္ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေတြက အလွဴေတြမွာ တစ္ခါတစ္ရံျမင္ရပါေတာ႔တယ္ ။ မေလးေရာက္ နိုင္ငံျခားသားခ်င္းတူတူေတာင္ ကၽြန္မတို႕လူမ်ိဳးေတြ ဘာေၾကာင္႔ ပိုအႏွိမ္ခံ အထင္ေသးခံေနရတာလဲ။ အိႏၵယလူမ်ိဳးေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမွာ ဆာလီေတြ ၀တ္ေနၾကတာပါပဲ။

သူတို႔ ဘာတခုမွ ေတြးေၾကာက္မေနပါဘူး ။ ကၽြန္မတို႔ ျမန္မာလူမ်ိုးေတြက်မွ သူမ်ားထက္ ပိုေၾကာက္ေနရ ပို အထင္ေသးခံေနရ တဲ႔ ျဖစ္ရပ္ေတြကို ကၽြန္မတို႕ အျမင္တိုင္းေလး သံုးသပ္ၾကည္႔ခ်င္ပါတယ္ ။ မည္သူကိုမွ ထိခိုက္ပုတ္ခတ္လိုစိတ္မရွိပါ ။ သံုးသပ္အေျဖရွာၾကည္႔ယံုေလး သက္သက္ပါ ။ အဓိက ေခါင္မလံုေတာ့ ေလဒဏ္ ၊ မိုးဒဏ္ ဆိုတဲ႔ ပတ္၀န္းက်င္ရာ ရာသီဥတု ဒဏ္ေတြကို ကၽြန္မတို႔ခံစားရတာေပါ႔ ။

 ဒုတိယအခ်က္ ကိုယ္ကိုတန္ဖိုးမထားတတ္ျခင္းေတြကို မေလးေရာက္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမွာ လက္ေတြ႔ေတြ႔ျမင္ ေနရပါတယ္ ။ ကၽြန္မတို႔ တူတူေနတဲ႔ အိမ္က ကေလးေတြဆို တလကို လခ မေလးေငြ ၁၅၀၀ ၀န္းက်င္ ေလာက္ ရရွိၾကပါတယ္ ။ ဒါေပမယ္႕သူတို႕ အိမ္ကို တလ ငါးေသာင္းေတာင္ မပို႔ႏိုင္ၾကပါဘူး  ။ လြတ္လပ္မွုဆိုတာရယ္ ၊ ပင္ပမ္းမွဳ ဆိုတာကို အေၾကာင္းျပကာ ရွာလိုက္ ကုန္လိုက္နဲ႔ကို သံသရာေက်ာမွာ တ၀ဲတ၀ဲလည္ေနပါေတာ႔တယ္ ။ သူတို႕ ဟာနဲ႕ သူတို႕ကို ခ်ာလပတ္ရမ္းေနပါေတာ႔တယ္ ။

အေနၾကာလာေတာ႔ အသိမ်ားလာတယ္ ။ သူငယ္ခ်င္းေတြ လာလည္လိုက္ သူတို႕ဆီျပန္လည္လိုက္ ။ လည္တယ္ဆိုတာ စကားေျပာယံုေျပာၾကတာ မဟုတ္ျပန္ဘူးေလ ။ စကားေလးေျပာေကာင္းဖို႕ဆို ေသာက္ၾက စားၾက ။ ဒီေတာ႔ ဘယ္မွာလာ စု မိပါေတာ႔မလဲ။

အျပစ္တင္ေနျခင္းမဟုတ္ပါဘူး ။ သံုးသပ္ၾကည္႔မိတာေလးပါပဲ ။ အိမ္ေထာင္ရွိတဲ႔ မိန္းကေလးကိုလည္း စိတ္၀င္စားလို စိတ္၀င္စား ေတာ္ေတာ္ကို ရွုတ္ေထြးေပြလီမွုေတြ မ်ားျပားလြန္းလွပါတယ္ ။ သူမ်ားအထင္ေသးတာ ခံေနရာ ျခင္းက ပထမအခ်က္ ... ကၽြန္မတို႕ႏိုင္ငံရဲ႕ လံုေလာက္တဲ႔ ကာကြယ္မွဳ မရွိျခင္း ၊ မေလးေရာက္ ျမန္မာႏိုင္ငံသားမ်ားရဲ႔ ပ်က္ယြင္းေနတဲ႔ စိတ္ဓာတ္နဲ႔ အက်င္႔စာရိတၱိေတြ ျပန္လည္ ျပဳျပင္ေပးဖို႕ အထူးလိုအပ္ေနျခင္း ၊ လူမ်ိဳးျခင္းစည္းလံုးမွဳ အင္အားေတြ အင္မတန္နည္းပါး ေနျခင္းေတြက အဓိက က်ေနမယ္လို႕ သံုးသပ္မိပါတယ္ ။ မေလး ၊ စင္ကာပူ အကုန္လံုးကို ျမန္မာ ပြဲစားႏိုင္ငံလို႔ တင္စားလို႔ ရေအာင္ ပြဲစားေတြ သိပ္ကို ေၾကာက္ဖို႕ေကာင္းပါတယ္ ( အမွန္ကန္ လုပ္ေပးေနေသာ ပြဲစားမ်ားကို မဆိုလိုပါ ) ။ စီးပြာေရး လုပ္တယ္ဆိုတာကို လက္ခံပါတယ္ ။ စီးပြာရွာ တဲ႔ေနရာမွာ ကိုယ္ခ်င္းစာ တရားေလးကို လက္ကုိုင္ထားမယ္ဆို ပိုၿပီးမဂၤလာရွိ မယ္လို႕ ထင္ျမင္ယူဆိမိပါတယ္ ။ မေလးနဲ႔ စင္ကာပူေတာင္ ကြာျခားခ်က္ အနည္းငယ္ရွိပါတယ္ ။ စင္ကာပူႏိုင္မွာအလုပ္လုပ္ဖို႔ဆိုုတာ ထိုင္သင္႔တဲ႔ ေငြအရင္းႏွီးရွိသူေတြ သြားႏိုင္ၾကပါတယ္ ။ အနည္းဆံုး သိန္း ၃၀ ေလာက္ကုန္မွ ေရာက္ႏိုင္ၾကတဲ႔ အတြက္ အလယ္ လတ္တန္းစား လူမ်ိဳးေတြ သြားၾကျခင္းမ်ားပါတယ္ ။ မေလးရွားႏိုင္ငံဆိုတာေတာ႕ ေတာ္ေတာ္မ်ား အေျခခံလူတန္းစား ေတြ ေတာရြာေတြက ပိုမ်ားၾကပါတယ္ ။ အေၾကြးနဲ႔ သံုးသိန္းေလာက္ေပးရင္ မေလးမွာ အလုပ္လုပ္ႏိုင္ၾကၿပီမို႔ မရွိ ရွိတာေလးေတြနဲ႔ ေရာက္လာၾကရတယ္ ။ ဒီေရာက္ေတာ႔ ေျပာတာတမ်ိဳး ရတာတမ်ိဳးေတြျဖစ္ အလုပ္ေတြက အဆင္မေျပ စိတ္ေတြဆင္းရဲေနၾကရတဲ႔ သူေတြ တပံုတပင္ပါပဲ ။ အိ္မ္မွာ က်န္ေနသူေတြကလည္း တ၇ြာထဲ ဘယ္သူကေတာ႔ဘယ္ေလာက္ပို႔တယ္ မင္းကေတာ႔ မပို႔ႏိုင္ဘူး ဆို ဖုန္းေတြလာ ။ တကယ္ကို စိတ္ဆင္းရဲစရာေတြပါ ။ ဒီမွာဆိုတာက တစ္စက္၇ံုထဲ ဆိုေပမယ္႔ရတဲ႔လခေတြ အမ်ားႀကီး သြားျခား တတ္ပါတယ္ ။ အံ႔ၾသမိတာက ဒီလူ လူမ်ိဳးေတြဆီက ပိုက္ဆံေတြကိုမွ ညာယူရက္တဲ႔ ပြဲစားဆိုတဲ႔ လူမ်ိဳးေတြကိုပါ။ သူတို႔မို႔ မရွိဆင္းရဲသား ကိုယ္လူမ်ိဴးခ်င္းဆီက ေငြကို လိမ္ညာယူရက္တာကို တစ္ကယ္ကို အထင္ေသးမိပါတယ္ ။

မိမိတို႕ လုပ္ေနတဲ႔ လုပ္ရပ္ေတြ မွန္ကန္ေနလား လုပ္သင္႔ေနလား ဆိုတာကို ပြဲစားကိုကို မမေတြ ႏွာဖူးေပၚ လက္တင္လို႕ ေသခ်ာေလး ေတြးၾကည္႔ၾကပါအံုး။ လူမ်ိဳးခ်င္း ဂုတ္ေသြးစုပ္ေနၾကတာပါပဲ ။ မပတ္ဘဲေနလို႔လဲမရ။ ပတ္သတ္ရျပန္ေတာ႔လဲ ေၾကာက္စရာေကာင္း။

မေလးရဲကိုလည္းေၾကာက္ရ ။ လူမ်ိဳးတူခ်င္း ဂုတ္ေသြးစုပ္ ဘီလူးေတြလဲေၾကာက္ရ ။ဘယ္မွာ စိတ္ခ်မ္းသာစရာ ေကာင္းေနပါ သနည္း။

ဒါေတြကို ကၽြန္မတို႔ ဘယ္လို တံု႕ျပန္ရင္ဆိုင္ၾကမလဲ ။ ကၽြန္မတို႕ႏိုင္ငံသက္ဆိုင္ရာ လူႀကီးေတြအေနနဲ႔ အေ၀းေရာက္ အလုပ္သမားေတြအေပၚ ကာကြယ္ေစာက္ေရွာက္မွဳေတြ ဒီထက္ရွိမယ္ဆို အထူး၀မ္းသာ စရာျဖစ္မိမွာပါ ။ ျမန္မာလူမ်ိဳးခ်င္း ရိုင္းပင္းကူညီစိတ္ေလးေတြဆိုတာ ဒီလိုေနရာေတြမွာ ပိုလိုအပ္ေနပါတယ္ ။ မေလးေရာက္ ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ားအေနနဲ႔ ဘယ္ေနရာကိုဘဲ ေရာက္ေရာက္ ျမန္မာ ဆိုတဲ႔တန္ဖိုးရွိတဲ႔ စည္းကမ္း ေဘာင္ေလးေတြကို မေမ႔မေလ်ာ႔ ထိန္းသိမ္းတန္ဖိုး ထားၾကျခင္း ျဖင္႔ ျမန္မာဆိုတာ ဘယ္ႏိုင္ငံ ဘယ္ေနရာမွာျဖစ္ျဖစ္ ေခါင္းေမာ႕ ရင္ေကာ႕ႏိုင္သူေတြအျဖစ္ တင္႔တင္႔တယ္တယ္ ရပ္တည္ႏိုင္သူေတြ အျဖစ္ကို ကၽြန္မတို႔ အျမန္ဆံုးပိုင္ဆိုင္ပါရေစလို႕ ေန႔စဥ္ရက္ဆက္ ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ဆီမွာ ဆုေတာင္းမိတဲ့ က်မကို အမွားလို႔မ်ား ဆိုၾကေလမလား။

အခ်စ္ကို ကိုးကြယ္သူေလး