ျမန္မာ့ ျမန္မာ့ ရုပ္ရွင္ ( ဒါရုိက္တာမ်ားထံ အိတ္ဖြင့္ေပးစာ)

by Nay Paing on Tuesday, August 7, 2012 at 3:09am 

ဒုိင္း…!

ပစၥတုိေသနတ္ေၾကာင့္ ဝါး၂ ရုိက္စာ အကြာအေဝးမွ ရန္သူ နဖူးအားက်ည္ဆံမွန္ၿပီး လဲက်ေသဆံုးသြား တယ္။ ရုပ္ရွင္တဲ့။ ျမန္မာ့ရုပ္ရွင္ေတြ ဒီလုိပဲရုိက္ေနၾကေတာ့မွာလား။ ပစၥတုိဆုိတာ အေရးႀကံဳလာတဲ့အခါ အနီးကပ္ကာကြယ္ဖုိ႔ ထားတဲ့အေစာင့္ေသနတ္။ ခုဟာက ေရွ႕တန္းမွာ ပစၥတုိႀကီးတကားကားနဲ႔။ ပစ္ေတာ့လည္း နဖူးမွ မွန္တတ္ပါေပတယ္။ ပစၥတုိဆုိတာ နားထင္ကို ေတ့ပစ္ရင္ေတာင္ ရွပ္ထိၿပီး အသက္မေသတာမ်ိဳးရွိတတ္တယ္။ ခုဟာက ဝါး၂ရုိက္စာကို နဖူးမွန္တယ္ဆုိေတာ့စဥ္းစားသာၾကည့္ၾကဦး။ ဒါတင္လားဆုိေတာ့ ဘယ္ဟုတ္ဦးမလဲ။ ျမင္ေနရတဲ့ဇာတ္လမ္းအမ်ားစုမွာ မင္းသမီးကို ကားတုိက္တာမ်ိဳး။ ေသြးေတြရဲၿပီး မင္းသမီးက ကားေရွ႕မွာ လဲက်ေနေရာ။

အဲဒီမွာတင္ မင္းသားကေရာက္လာတယ္။ မင္းသမီးကို ေပြ႕တယ္။ မင္းသမီးေျပာသမွ်စကားေတြကို နားေထာင္တယ္။ စကားလည္းကုန္ မင္းသမီးလည္းေသ။ မင္းသားက ေဆးရုံကားမေခၚ။ ထစ္ခနဲဆုိ ဆႏၵထြက္ျပမယ္ဆုိတဲ့လူေတြကလည္း ဝိုင္းအံုၾကည့္လုိ႔ ေဆးရုံကားေခၚဖုိ႔သတိမရၾက။ ကြ်န္ေတာ္ မ်က္စိေရွ႕တင္ ယဥ္တုိက္မႈျဖစ္တာမ်ိဳးေတြျမင္ဖူးတယ္။ တုိက္ခံရတဲ့သူက အသက္ကေလးငင္လုိ႔ ။ စကားေျပာဖုိ႔ေဝးေရာ။ ဒီေတာ့ ကားတုိက္ခံရၿပီး စကားေကာင္းေကာင္းေျပာႏုိင္တဲ့သူေတြ ျမန္မာ့ရုပ္ရွင္ထဲ ျမင္ရႏုိင္သည္လုိ႔ ေျပာရေတာ့မလုိ။ ကဲ မခက္ေပဘူးလား။

ေနာက္တစ္ခုက မွတ္မွတ္ရရ ကေလးဘဝက ၾကည့္ခဲ့ဖူးတဲ့ “ေဝလည္းေမႊးေၾကြလည္းေမႊး” ဆုိတဲ့ဇာတ္ကား။ ဇာတ္သိမ္းခန္းမွာ ေက်ာ္ဟိန္းက လက္ပစ္ဗံုးစနက္တံသံကြင္းေလးကို သြားနဲ႔ကိုက္ျဖဳတ္လုိ႔။ ထားဦး။ အတြင္းက်က်မေျပာခင္ လူၿပိန္းေတြးနည္းေလးနဲ႔ပဲ ေတြးျပမယ္။ လူ႕အသက္ေသေစတဲ့လက္နက္ျဖစ္တဲ့ လက္ပစ္ဗံုးကို အဲလုိလြယ္လြယ္ျဖဳတ္လုိ႔ရတယ္ဆုိတာ ျဖစ္ႏုိင္ပါ့မလား။ ဒါဆုိသြားရင္းလာရင္းနဲ႔ သစ္ကိုင္းေလးနဲ႔ၿငိၿပီး ျပဳတ္သြားရင္ ေသမွာေပါ့။ လက္ပစ္ဗံုးဆိုတာ စနက္တံသံကြင္းကို ထိပ္ကေနပိတ္ၿပီး ေကြးထားတယ္။ အဲဒါကို အရင္ျပန္ဆံ့ၿပီးမွ ဆြဲထုတ္ရတယ္။ ဒါမွစနက္တံျပဳတ္တယ္။ လက္ေတြသင္ခန္းစာ တစ္ခုတုန္းက ဆရာက ရုပ္ရွင္ထဲကလုိ သြားနဲ႔ကိုက္ၿပီး စနက္တံမျဖဳတ္နဲ႔တဲ့။ သြားပဲက်ိဳးသြားမယ္တဲ့။ ၾကည့္မိေတာ့လည္း ဟုတ္သား။ ဒီေတာ့သြားအက်ိဳးမခံဘဲ လက္နဲ႔ပဲ အေတာ္ေလးဆြဲျဖဳတ္ခဲ့ရတယ္။ ေဟာ ဒါပဲေလ။ လက္ပစ္ဗံုးကုိ သြားနဲ႔ကိုက္ျဖဳတ္တာလည္း ျမန္မာ့ရုပ္ရွင္မ်ားတြင္သာ ေတြ႕ႏုိင္ပါသည္လုိ႔ ေျပာရမလုိ။ (ၾကည့္လုိ႔ေတာ့ အေတာ္ေလးေကာင္းသား)။

ေနာက္ၿပီး ဒါရုိက္တာႀကီးဇင္ေယာ္ေမာင္ေမာင္ရုိက္တဲ့ လွ်ိဳ႕ဝွက္ေသာႏွင္း ဆုိတဲ့ရုပ္ရွင္ကားႀကီး။ ဇာတ္သိမ္းခန္းမွာ လူမင္းသစ္လံုးပိလုိ႔ လြင္မုိးအကူအညီသြားေတာင္းတဲ့အခန္း။ ရယ္ေတာ့ရယ္ရသား။ အေပၚက ကြ်န္ေတာ္ေျပာခဲ့သလုိ ကားတုိက္တာေတာင္ ေဆးရံုကားကိုဖုန္းမဆက္တဲ့ ေဆးရုံပို႔ဖုိ႔သတိမရတဲ့ ျမန္မာဇာတ္လမ္းဟာ ေတာင္တက္သမားလူမင္းသစ္လံုးပိတာကို ကူညီဖုိ႔ေရာက္လာတာက ရဟတ္ယာဥ္။ ဘယ္လုိနားလည္ရမွန္းကို မသိတာ။ တကယ္ပါ။ ဒါေၾကာင့္ ျမန္မာဇာတ္လမ္းၾကည့္ရင္ ျဖည့္ေတြး ဆုိတာမ်ိဳးက ေျပာစမတ္ႀကီးကိုတြင္လုိ႔။ အဲ့ဒီရုပ္ရွင္ကားလည္း ႏုိင္ငံျခားထိ ရုံတင္ျပသမယ္ဆုိလား ၾကားလုိက္ေသးတယ္။ ေသခ်ာပါတယ္။ ဝက္ဝက္ကြဲပါပဲ။

ျမန္မာဇာတ္လမ္းေတြ ဘာေၾကာင့္ကမာၻမေက်ာ္သလဲ။ ေက်ာ္ဟိန္းကားတစ္ကားၾကည့္ဖူးတယ္။ အဲဒီ့တုန္းက G3 ေသနတ္ေခတ္။ G3 ေသနတ္ဆုိတာ အိပ္ၿပီးေထာက္ပစ္ရင္ေတာင္ အေနာက္ကိုေတာ္ေတာ္ျပန္ကန္တဲ့ ေမာင္းျပန္ရုိင္ဖယ္ပါ။ မုိင္ႏွစ္ဆယ္ တုိင္မကြယ္နဲ႔ လုိ႔ေတာင္ ေၾကြးေၾကာ္ထားတဲ့ေသနတ္မ်ိဳးပါ။ အာႏုိးလုိ ဗလေကာင္းေကာင္းနဲ႔လူေတာင္ မခါေအာင္ အေတာ္ပစ္ယူရမယ့္ေသနတ္မ်ိဳး။ ခုဟာက ေက်ာ္ဟိန္းက အဲ့ဒီေသနတ္ႀကီး ဘယ္တစ္ဖက္ ညာတစ္ဖက္ G3 ႏွစ္လက္နဲ႔ မတ္တပ္ႀကီးရပ္ပစ္လုိ႔။ ေဟာ ကမာၻေက်ာ္ပါလိမ့္မယ္လုိ႔ေျပာရရုံရွိေတာ့မေပါ့ေလ။

(ေနာက္ဆံုးတစ္ခုက ႏုိင္ငံျခားဇာတ္လမ္းေတြမွာ ညဘက္ရုိက္တဲ့အခါ လူမ်က္လံုးေလာက္ပဲျမင္ရပါတယ္။ ျမန္မာဇာတ္လမ္းေတြမွာေတာ့ မီးေရာင္ေတြနဲ႔ထင္းခနဲ အဲဒါႀကီးလည္းပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာရရင္ သေဘာမက်ခ်င္ပါဘူး။)

ဒါေတြ ဒါေတြေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္ေျပာခ်င္တာက ဒါရုိက္တာမ်ား သံုးသပ္ျပဳျပင္ၾကပါဦးလုိ႔။ မဟုတ္ရင္ေတာ့ ကမာၻနဲ႔ခ်ီၿပီး ေသြးမထြက္ျပပါနဲ႔ေစာပါေသးတယ္လုိ႔ ဆႏၵျပဳေျပာလုိပါတယ္။

ေနပိုင္

၀၇.၀၈.၂၀၁၂

 ·  · Share