ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္အိမ္ကေလးႏွစ္လုံး

by Zay Yar Min on Friday, August 3, 2012 at 7:52am

ဇြန္လရဲ႕ပထမသီးတင္းအပတ္မွာပင္ရန္ကုန္မိုးသည္ သည္းႀကီးမဲႀကီးရြာေလသည္။ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တိုင္း ႀကဳံေတြ႔ေနႀကရေသာ ေရေျမာင္းမ်ားပိတ္ဆို႔ျပီး လမ္းမမ်ားထက္ေရလွ်ံတက္ျခင္းသည္ပင္ ရန္ကုန္မိုးတြင္း၏ အမွတ္အသားလိုလိုျဖစ္ေနျပီ။ အခုလိုမိုးတြင္းကာလဆိုလွ်င္ေရေျမာင္းမ်ားမွ ေရဆိုးေရပုပ္မ်ား၏အနံ႕အသက္မ်ားနွင့္အတူ ၀မ္းပ်က္၀မ္းေလ်ာေရာဂါေတြလည္း ကူးစက္ပ်ံ႕နွံ႕ လာေတာ့သည္။ျမိဳ႔ေနလူထု၏မဆင္မျခင္အမွိဳက္စြန္႔ပစ္မွဳ႔မ်ားႏွင့္ျပည္သူလူထုအေျခခံက်န္းမာေရးပညာေပးေစာင့္ေရွာက္မွဳ႔ဆိုင္ရာလုပ္ငန္းမ်ားအားနည္းျခင္း၏အက်ိဳးဆက္ပင္။

မဆင္မျခင္အမွိဳက္စြန္႔ပစ္ျခင္းမ်ား၏ အဓိကအေႀကာင္းအရင္းမွာ ျမိဳ႔ေနလူထုေကာသက္ဆိုင္ရာဌါနမ်ားပင္ျဖစ္သည္။ရပ္ကြက္တိုင္းတြင္ ဤေနရာအမွိဳက္မပုံရ၊အမွိုက္ပုံက ဒဏ္ေငြ(…)ဆိုသာဆိုင္းပုဒ္ေတြသာတြင္တြင္က်ယ္က်ယ္ေတြ႔ျမင္နိုင္ျပီး အမွိဳက္စြန္႔ပစ္ရန္သီးသီးသန္႔သန္႔ျဖင့္စနစ္တက်စီမံထားေသာေနရာမ်ား၊အမွိဳက္စြန္႔ရန္ပုံးႀကီးမ်ားခ်ထားေပးမွဳ႔ကားရွိသင့္သေလာက္မရွိပါေခ်။ရပ္ကြက္ေနလူထုသည္လည္းတပတ္တြင္သုံးေလးႀကိမ္ေလာက္သာအလွည့္က်လာေသာအမွိဳက္သိမ္းကားကိုသာေမွ်ာ္ကိုးရသည္။အမွိဳက္ကားလာခ်ိန္က်ေတာ့အလုပ္သြားေနခ်ိန္ျဖစ္ေနျပန္ေတာ့အခ်ိန္မွီမစြန္႔ပစ္နိုင္ႀက။အဲေတာ့ႀကဳံရာေနရာမွာ ႀကုံသလိုပစ္ေနႀကသည္သာ။လမ္းမမ်ားေရလွ်ံတက္ျခင္းမွာျမို႔ေနလူထု၊သက္ဆိုင္ရာဌါနမ်ားႏွင့္ေဆာက္လုပ္ေရးကန္ထရိုက္မ်ားအႀကားကမျပီးဆုံးနို္င္ေသးေသာပုံျပင္။ကၽြႏ္ေတာ္တို႔ေနထိုင္ေသာအိမ္ကေလး(သို႔)တိုက္ခန္းသည္ငါးလႊာတြင္တည္ရွိေနေသာေႀကာင့္အနံ႕သက္ဆိုးမ်ားနွင့္ေ၀းတန္သေလာက္ေတာ့ေ၀းေနသည္။အိမ္မွာက ေန႔လယ္ခင္းဆိုမိန္းမႏွင့္သမီးေလးသာရွိသည္။ညေနပိုင္းကၽြႏ္ေတာ္ရုံးဆင္းခ်ိန္ျပန္လာမွသာမိသားစုကစုံစုံလင္လင္စိုစိုေျပေျပျဖစ္လာသည္။အဲေတာ့မွ မိန္းမျဖစ္သူကညစာအတြက္ျပင္ဆင္လုပ္ကိုင္ရသည္.။ကၽြန္ေတာ္ကသမီးေလးနွင့္ေဆာ့ေပးရသည္။သမီးအိပ္ခ်ိန္ေရာက္ရင္ျဖင့္သမီးကိုပခုံးထက္တင္ကာသီခ်င္းဆိုျပီးဧည့္ခန္းက်ဥ္းေလးထဲေခါက္တံု႔ေခါက္ျပန္ေလွ်ာက္ကာေခ်ာ့သိပ္ရသည္။အဲလုိမွေခ်ာ့မသိပ္လွ်င္သမီးကမအိပ္ေတာ့။အက်င့္ျဖစ္ေနျပီ။သမီးအပ္ယာ၀င္ျပီးဆိုေတာ့မွ ကၽြႏ္ေတာ္တို႔လင္မယားႏွစ္ေယာက္စကားလက္ဆုံက်ရသည္။သမီးေလးမေမြးခင္အခ်ိန္ထိအလုပ္ခြင္၀င္ခဲ့ရေသာဇနီးျဖစ္သူမွာအခုခ်ိန္တြင္အလုပ္မွထြက္ကာသမီးေလးအနားမွေနရင္းကိုယ္တိုင္ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ေပးေနခဲ့သည္။

သမီးေလးနွင့္ေန႔တိုင္းအိမ္မွာေနရတာေပ်ာ္ေပမယ့္အလုပ္မ၇ွိေတာ့တမ်ိဳးႀကီးခံစားရေႀကာင္း၊လက္ေတာ့(ပ္)ေလးတစ္လုံးေလာက္၀ယ္ျပီးအင္တာနက္သြယ္ကာအရင္လုပ္ခဲ့တဲ့ရုံးကစာရင္းေတြအခ်ိဳ႕ကိုအိမ္မွာယူလုပ္လွ်င္အပို၀င္ေငြရရွိနိုင္ေႀကာင္း၊ဇနီးျဖစ္သူက ဖြင့္ဟလာသည္။ခက္သည္ကလက္ေတာ္(ပ္)သူလိုခ်င္သည့္လက္ေတာ့(ပ္)ကေစ်းေျမာက္လြန္းသည္။ကၽြန္ေတာ္ရသည့္လခေလးနဲ႕အိမ္အသုံးစရိတ္ေတြေတြးမိရင္းဧည့္ခန္းေဆာင္ထဲက သမီးကစားရန္၀ယ္ေပးထားေသာအရုပ္ကေလးေတြကိုေငးေနမိေတာ့သည္။ကၽြႏ္ေတာ့အေတြးကိုရိပ္မိေသာဇနီးကဆက္ေျပာလာသည္။သူရဲ႔အမ၀မ္းကြဲကြန္ျပဴတာဆိုင္မွလက္ေတာ့(ပ္)တစ္လုံးကိုအရစ္က်ေငြေခ်စနစ္ျဖင့္၀ယ္မည္ျဖစ္ေႀကာင္း၊တစ္လမွ ငါးေသာင္းက်ပ္သာေပးသြင္းရမည္ျဖစ္ေႀကာင္းေျပာလာျပန္သည္။ကၽြန္ေတာ္ကေနာက္လမွလက္ေတာ့ပ္၀ယ္ယူေစခ်င္ေႀကာင္းအခုလတြင္ျမိဳ႔အစြန္မွာေနေသာမိဘေတြထံပိုက္ဆံအနည္းငယ္ကန္ေတာ့ခ်င္ေႀကာင္း၊၀ါတြင္းကာလမွာဘုရားသြားေက်ာင္းတက္ဥပုပ္သီလေဆာက္တည္ရင္းအလွဳအတန္းေလးေတြျပဳလုပ္နိုင္ေစခ်င္ေႀကာင္းေျပာေတာ့ဇနီးျဖစ္သူမွာျငိမ္က်သြားသည္။သို႔ေသာ္ …ခဏတာမွ်သာ။တျခားတေယာက္ေယာက္ဆီကေငြကိုခဏေလာက္လွည့္ဆြဲႀကည့္ေပးပါလား၊ေနာက္လေရာက္မွျပန္ဆပ္ရမွာေပါ့၊အိမ္းအသုံးစရိတ္ကိုလည္းအတတ္နိုင္ဆုံးေစ့စပ္သုံးရင္

ျဖစ္နိုင္ပါတယ္။အခုက လက္ေတာ့ပ္ကေလအေရာင္းပရိုမိုးရွင္းနဲ႔မို႔အမ၀မ္းကြဲကေပးထားတာဆိုေတာ့အမိအရေလး၀ယ္ထားခ်င္တယ္လို႔ဆိုလာျပန္ေတာ့ကၽြႏ္ေတာ္ေလးတြဲစြာျဖင့္ေခါင္းျငိမ့္ေပးလိုက္ရသည္။ခ်စ္ဇနီးကိုလည္းဘယ္လိုခံစားေနရတယ္ဆိုတာကိုယ္ခ်င္းစာမိပါသည္။ခ်စ္ဇနီးေလးကေတာ့သူလုပ္ခ်င္တဲ့အစီစဥ္ေလးေတြျဖစ္လာေတာ့မွာမို႔အျပဳံးမ်က္ႏွာေလးနွင့္ကၽြႏ္ေတာ့ရင့္ကိုေခါင္းတိုးေ၀ွ႔၀င္ရင္းခါးကိုလည္းသူ႔လက္ႏွစ္ဘက္ျဖင့္ ကိုတင္းႀကပ္စြာဖက္လို႔။ဇနီးသည္၏ဆံစႏြယ္ေလးေတြကိုလက္ျဖင့္အသားပြတ္ေပးရင္း ကၽြႏ္ေတာ့မွာသာသက္ျပင္းေတြခိုးလို႔ခိုးလို႔တိုးခ်ေနမိေနေလေတာ့သည္။

(၂)

ယခုလိုမိုးတြင္းလည္းက်၊၀ါတြင္းကာလလည္းေရာက္လာလွ်င္ျဖင့္ကၽြန္ေတာ္လုပ္ကိုင္ေပးေနရေသာဟိုတယ္လုပ္ငန္းမ်ားလည္းဧည့္၀င္ပါးလာသည္။ကၽြန္ေတာ္တို႔အေနနဲ႔ျဖင့္အခုလိုအခ်ိန္မ်ိဳးဆိုလွ်င္အေရာင္းျမွင့္တင္ျခင္းဆိုင္ရာမ်ား၊းအထူးသျဖင့္၀ါကၽြတ္လွ်င္အခါေတာ္ေပးႀကမည့္မဂၤလာေမာင္ႏွံတို႔အတြက္အထူးအစီစဥ္မ်ား၊လုပ္ငန္းခြင္အသုံးစရိတ္ေျခြတာေစျခင္းမ်ားကိုစနစ္တက်အားစိုက္လုပ္ေဆာင္ျခင္းမ်ား၊၀န္ထမ္းမ်ားအရည္ေသြးျမွင့္တင္ေပးျခင္းဆိုင္၇ာမ်ားစသည္တို႔ကိုဖိဖိစီးစီးလုပ္ႀကရသည္။တေန႔တာလုပ္ငန္းကိစၥေတြျပီးေတာ့မွ မိဘေတြေနတဲ့အိမ္ကေလးဆီသို႔ဘက္စ္ကားစီးျပီးလွိမ့္ရသည္။ဆင္းရသည့္္မွတ္တိုင္ေရာက္ေတာ့ အသင့္ရွိေနတဲ့စက္ဘီးကယ္ရီဆြဲသူတစ္ေယာက္ကိုေခၚျပီးအေဖ၊အေမတို႔အိမ္ေလးဆီသို႔သြားရျပန္သည္။

လယ္ကြင္းေတြထဲကေနျဖတ္ေဖာက္ထားေသာကတၱရာလမ္းေလးအတိုင္းစက္ဘီးကယ္ရီေနာက္ခုံမွာထိုင္လိုက္လာရင္းလယ္ကြင္းေတြထဲကေဆာက္လက္စအေဆာက္အဦးေတြ၊မီးခူတလူလူနဲ႔အေဆာက္အဦးေတြလည္းေတြ႔ရသည္။လမ္းတစ္ဘက္မွာေတာ့လယ္မလုပ္ရေတာ့သည္ လယ္ကြင္း၀ါေျခာက္ေျခာက္မ်ားကိုလည္းတမေမွ်ာ္တေခၚႀကီးေတြ႔ရသည္။ဟိုအရင္တုန္းဆီကဆိုလွ်င္ဒီလယ္ကြင္းေတြသည္စိမ္းစိမ္းစိုစိုနွင့္ေလယူ၇ာယိမ္းႏြဲ႕ရင္းအကိုင္းအဖ်ားတို႔ပြတ္တိုက္ထိခတ္သံေတြတရွဲရွဲျဖင့္ရွိခဲ့ေပလိမ့္မည္။စပါးမွည့္ခ်ိန္ေရာက္လာလွ်င္လည္းေရႊ၀ါေရာင္ေတြတလင္းလင္းျဖင့္ရွိခဲ့ဖူးပါလိမ့္မည္။အဲလိုအခ်ိန္မ်ိဳးဆိုလွ်င္အ၀တ္စုပ္အစအနေတြစုေပါင္းျပီး၀တ္ေပးထားေသာ၀ါးတိုင္ငုပ္တုတ္တိုသည္လည္းစာေျခာက္ေမာင္အျဖစ္က်ရာတာ၀န္မွာ ေက်ပြန္စြာထမ္းေဆာင္ခဲ့ပါလိမ့္မည္။အခုက်ေတာ့့အဲတာေတြမရွိေတာ့ေခ်။ကတၱရာလမ္းေလးအဆုံးက်ေတာ့လူေနရပ္ကြက္ေလး၊အဲမွာအေဖ၊အေမတို႕ေနတဲ့အိမ္ကေလးဆီသို႔ေရာက္ရသည္။ကၽြႏ္ေတာ္ျခံ၀င္းထဲ၀င္လာတယ္ဆိုရင္ပဲအိမ္ထဲကအေမ့သံေလးႀကားလိုက္ရသည္။

‘ေဖႀကီးေရ…တို႔သားႀကီးလာလည္တယ္ေတာ့.’

ဟုဆိုကာအေဖ့ထံသတင္းလွမ္းေပးျခင္းပင္။သားသမီးေတြအိမ္ျပန္လာလည္လွ်င္ပ်ာပ်ာသလဲ၀မ္းပန္းတသာရွိႀကေသာမိဘေတြကိုျမင္မိေတာ့ ကၽြႏ္ေတာ့အာရုံထဲသမီးမ်က္ႏွာေလးကအလိုလိုေပၚလာသည္။ေျမးမေလးႏွင့္ေခၽြးမေကာေနေကာင္းလား၊သားကအိမ္ေထာင္ဦးစီးျဖစ္ေနျပီဆိုေတာ့အိမ္ေထာင္ဦးစီးပီသေအာင္ေနေနာ္၊အေပ်ာ္အပါးအေသာက္အစားမလိုက္စားနဲ႕၊ဒီေခတ္ႀကီးထဲရုန္းကန္လွဳပ္ရွားရတာမလြယ္လွဘူး၊ႀကည့္ပါအုံးေဖႀကီးရယ္ သားေလး ရုပ္ကက်သြားသလိုလိုပဲ၊စသည့္ျဖင့္အေမ့ထံကစကားေတြနားေထာင္ရင္း၊တိုင္ပင္သင့္တာေတြတိုင္ပင္ေမးစရာရွိတာေတြေမးျပီးအေဖႏွင့္အေမကိုကန္ေတာ့သည္။စုထားတဲ့ေငြေလးခုႏွစ္ေသာင္းက်ပ္ကိုကန္ေတာ့ေတာ့အေမကျပန္ေပးသည္။ကၽြႏ္ေတာ္ကျပန္ယူဖို႔ျငင္းသည္။အေမကျပန္ေပးလိုက္ကၽြႏ္ေတာ္ကျငင္းလိုက္နွင့္။ႀကားထဲကအေဖက ၀င္ျပီးေျပာေတာ့သည္။ေမႀကီး သားကန္ေတာ့ထဲကႏွစ္ေသာင္းယူထားလိုက္၊က်န္းငါးေသာင္းကိုေျမးမေလးနဲ႔ေခၽြးမအတြက္ျပန္ေပးလိုက္ပါတဲ့။အေမကေဘးမွာခ်ထားတဲ့ကၽြႏ္ေတာ့လက္ဆြဲအိတ္ေလးထဲငါးေသာင္းထုတ္ေလးသေရပင္စီးကာထည့္ေပးေလေတာ့သည္။ျပီးေတာ့မွျပန္သင့္ျပီသားေရ ေနာက္က်ေနမယ္၊ဟိုအိမ္မွာက သားမိႏွစ္ေယာက္တည္းရယ္၊တို႔အတြက္ဘာမွမပူေနနဲ႔၊သားသာအိမ္ေထာင္ရွင္ပီသေအာင္ႀကိဳးစားေနာ္။ကဲျပန္ေတာ့တဲ့။ကၽြန္ေတာ္လက္ဆြဲအိတ္ေလးဆြဲျပီးႏွဳတ္ဆက္ေတာ့သူတို႔မ်က္၀န္းမွာမ်က္ရည္စေတြႏွင့္ရယ္။အေမတို႔အိမ္ကထြက္လာျပီးစက္ဘီးကယ္ရီေလးနဲ႔ကားမွတ္တိုင္ဆီျပန္လာေတာ့ေကာင္းကင္ျပာျပာကိုပိုင္ဆိုင္ေနေသာညသည္လရိပ္ေကြးေကြးေအာက္မွာ လွခ်င္တိုင္းလွေနေတာ့သည္။နာရီငုံႀကည့္မိေတာ့သမီးအိပ္ခ်ိန္ေတာင္ေရာက္လုပါေပါ့ဟုသိလိုက္ရသည္။ကားမွတ္တိုင္ေရာက္ေတာ့အသင့္ေတြ႔ရေသာႀကားကားကိုစီးကာျမိဳ႔ထဲဆီသို႔ခရီးႏွင္ရသည္။ႀကားကားကေစ်းႀကီးေပးျပီးကိုယ့္အသက္ကိုစပယ္ယာပါးစပ္ႏွင့္ဒရိုင္ဘာလက္ထဲ ၀ကြပ္အပ္လိုက္လာရသည္။အိမ္တံခါးကိုဖြင့္ျပီး၀င္လာေတာ့ဇနီးသည္ႏွင့္ငိုေနေသာသမီးေလးကိုေတြ႔ရသည္။

ကၽြန္ေတာ္ကလည္းေမာလာသည္။သမီးကအိပ္ခ်င္ေနျပီေခ်ာ့သိပ္ေပးပါအုံး၊သူကသူ႔အေဖလက္နဲ႔ေခ်ာ့သိပ္မွအိပ္ခ်င္တာဟုဆိုကာျပန္ေရာက္မဆိုက္ပင္သမီးကိုကၽြန္ေတာ့ထံေျပာင္းေပးရင္းကၽြန္ေတာ့လက္ဆြဲအိတ္ေလးစားပြဲေပၚသြားတင္ေလသည္။ကၽြန္ေတာ္လည္းေမာေနေတာ့ဘာမွသီခ်င္းဆိုမျပနိုင္ေသးပဲ….. ေအး..ေအး..အို..အို ဟုကၽြတ္သတ္ကာေခ်ာ့ေနရသည္။ဇနီးထံကအသံတခုထြက္လာသည္။

‘ကိုကိုကအရမ္းေစ့စပ္ေသခ်ာတာပဲ၊ဒီမွာလက္ေတာ့ပ္ဖိုးေပးဖို႔ေငြငါးေသာင္းကိုသေရပင္ေလးနဲ႔စီးျပီးသပ္သပ္ေလးလုပ္ထားတယ္၊မနက္ျဖန္က်မွေငြသြားေခ်လိုက္မယ၊္ဒီညအတြက္ ကိုကိုႀကိဳက္တဲ့ ခရမ္းခ်ဥ္သီးငပိခ်က္ရယ္၊မုန္႔လာရြက္ေႀကာ္ရယ္လုပ္ဖို႔စီစဥ္ထားတယ္’ဟုဆိုကာ

ေနာက္ေဖးမီးဖိုေခ်ာင္ဆီသို႔ညစာစီစဥ္ရန္ထြက္သြားေတာ့သည္။အဲေတာ့မွကၽြန္ေတာ္သတိရမိသည္ လက္ေတာ့ပ္ဖိုးေပး၇န္ရွိပါေသးတကားဟုဆိုကာလက္ေတာ့ပ္ေလးတင္ထားေသာစားပြဲေလးဆီသို႔ႀကည့္မိေတာ့လက္ေတာ့ပ္ေလးက အခန္႔သားေနရာယူထားသည္။ထိုစဥ္မွာပဲအခုံးထက္ကသမီးရဲ႔လူးလူးလြန္႔လြန္႔အသံေလးေႀကာင့္သမီးကိုေခ်ာ့သိပ္ရမွာပါလားဆိုတာသတိျပန္၀င္လာေတာ့သည္။ခါတိုင္းဆိုေနက်သီခ်င္းကိုအစရွာမရပဲကၽြန္ေတာ္ငယ္ငယ္ကအေဖေခ်ာ့သိပ္ဖူးေသာေတးကဗ်ာအပိုင္းအစမ်ားကသာအာရုံထဲအလိုလို၀င္လာျပီးသမီးအတြက္ဆိုမိလ်က္သားျဖစ္သြားေတာ့သည္တကား။။

‘သမီးေလးရဲ႔အိပ္ခ်ိန္တန္၊

ဗ်ိဳင္းေရွ႔ကပ်ံ၊ ပ်ံေလသည့္ကိုေရႊဗ်ိဳင္း

ညြတ္ေတြက၀ိုင္း၊ ညြတ္၀ိုင္းတဲ့ကိုဗ်ိဳင္းျဖဴ ကယ္သူကြယ္႔မရွိဘူး

ျမစ္နဒီေသာင္အစပ္မွာ အေတာင္ခတ္လို႔လူး။’

ခ်စ္ျခင္းေမတာၱအားျဖင့္

ေဇယ်ာေခ်ာ

၃။၈။၂၀၁၂