ကဗ်ာဆိုတာ ႏွလံုးသားႏွင့္ေရးစပ္ျခင္း - ရဲျမင့္သူ

by Ye Myint Thu on Wednesday, August 15, 2012 at 8:44am 

ကဗ်ာဆရာဟာ ေျမ၀ပ္ငွက္ကေလးလိုလည္း ေနတတ္တယ္၊ ၾကယ္ကေလးေတြလိုလည္း

မွိတ္တုပ္ မိွတ္တုတ္ေနတတ္တယ္ ကဗ်ာဆရာ ဆိုေတာ့ ပန္းေတြက ျဖဴသည္ျဖစ္ေစ၊ ၀ါသည္ျဖစ္ေစ၊

နီသည္ျဖစ္ေစ၊ ပန္းေတြ လွေနပါေစ၊ ဒါေပမယ့္ ပန္းသည္ မေလးဘ၀ မလွတာကိုေတာ့ ျမင္ရမယ္။

ၿပီးေတာ့ စႀကၤာပန္းပြင့္ျဖဴျဖဴေလးေတြ၊ ၫွာတံနီေလးနဲ႔ ဆိပ္ဖလူးပန္းကေလးေတြ မ်က္ေတာင္

ေကာ့ေကာ့ေလးနဲ႔ ခေရပြင့္ကေလးေတြ သူတို႔ဘ၀ေတြကို သူတို႔ ေမႊးႀကိဳင္လွပဖိတ္လက္ေနေအာင္

သူတို႔ေတြဖြဲ႕ဆိုႏိုင္ ခဲ့ၾကတယ္။ သစ္ေတာ္ပင္ေလးတစ္ပင္ဟာ ကဗ်ာဆရာ ျဖစ္တယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔

သိခဲ့ပါတယ္။ ဘယ္အပင္၊ ဘယ္အသီး၊ ဘယ္အရြက္ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ တို႔ထိလိုက္ရင္ ခ်ိဳၿမိန္သြားပါလိမ့္မယ္။

သစ္သီးတစ္လံုး သီးတိုင္း သင္တို႔အတြက္ျဖစ္တယ္။ ပန္းတစ္ပြင့္ ပြင့္တိုင္း သင္တို႔အတြက္ ျဖစ္တယ္။

 ေနမင္းႀကီးကို လမင္းႀကီးက ေထာက္လွမ္းခ်င္ ေထာက္လွမ္းမယ္။ ၾကယ္ေလးေတြကို ေလျပည္က၊

ေလျပည္ကို ပန္းေလးေတြက၊ ပန္းေတြကို ကမၻာေျမက၊ ကမၻာေျမကို ျမစ္ေတြ၊ ေခ်ာင္းေတြ၊ ပင္လယ္ေတြက

ကၽြန္ေတာ္တို႔ အူေတြထဲမွာ မီးခိုတလူလူထြက္ေနပါၿပီ။ ခင္ဗ်ား၀တ္တာ ကဗ်ာအက်ၤ ီ၊ ကၽြန္ ေတာ္၀တ္တာ

ကဗ်ာအက်ၤ ီ၊ အက်ၤ ီေလးတစ္ထည္နဲ႔ ကမၻာႀကီးအလယ္ေခါင္ ေရာက္ခဲ့ရတယ္ဆိုေပမယ့္ ကမၻာႀကီးကို

စကားမေျပာရေသးဘူး၊ ကမၻာႀကီးကို ကုန္ခန္းသြားႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ေျပာရမယ့္ကိစၥေတြျဖစ္ေနတာကို

ခုမွပဲ ေတြ႕ရ ပါလား။ ကမၻာေျမႀကီးရဲ႕ ရင္ေခါင္းကို အနက္႐ိႈင္းဆံုး တူးဆြလာတဲ့ ေျမတူးသမား။

ကမၻာႀကီးကိုလည္း ေဖာက္ထြင္းတယ္၊ နံရံအားလံုးကိုလည္း ေဖာက္ထြင္းတယ္၊ ေက်ာက္မ်က္ရတနာ

အားလံုးကိုလည္း ေဖာက္ထြင္းတယ္။ အရာ၀တၳဳအားလံုးကို ေဖာက္ထြင္းသိျမင္ၿပီး တည္ေဆာက္ထားတဲ့

အရာ၊ တစ္ခ်က္အတူးမွားရင္ ေတြ႕ ထားတဲ့ ေက်ာက္မ်က္ရတနာ ပဲ့ရြဲ႕ၿပီး တန္ဖိုးဆံုး႐ံႈးႏိုင္သလို ေျမႀကီးေတြ

ကိုယ္ ေပၚၿပိဳက်ၿပီး အသက္ဆံုး႐ံႈးႏိုင္တယ္။ အက္စစ္ကန္ထဲ ထည့္ထည့္၊ ေရကန္ထဲ ထည့္ထည့္

အရည္ေပ်ာ္မသြားဖို႔၊ ေရစီးေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးကို ျဖတ္သန္းရင္း ကိုယ့္ စိတ္ထဲက အလင္းေရာင္တစ္ခုခုကို

ရွာေဖြေနတာအတြက္ပဲ၊အေနာ္မာေသာင္ကမ္းမွာ ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀ကို ေျမႀကီးနဲ႔ ေရာေႏွာခဲ့ပါတယ္။

အနာဂါတ္သန္းေပါင္း စြားအတြက္ပဲ။ထိေတြ႕မႈ ႐ိုက္ခတ္မႈရွိေနတဲ့ ေခတ္ေတြရဲ႕ လူေတြရဲ  ့ျဖစ္တည္မႈ၊

လူေတြရဲ႕ဘ၀အေမာ၊ ျဖတ္သန္းေနရတဲ့ေခတ္ရဲ႕အနာ၊ ေပ်ာ္ရႊင္မႈ၊ အဲ့ဒါေတြ အားလံုး။ မ်က္ေမွာက္ေခတ္ဟာ

ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ ခ်စ္သူစစ္ျဖစ္သလို ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ ရန္သူစစ္စစ္၊ ဘ၀ကို အေလာင္အကၽြမ္းခံၿပီးမွရတဲ့

အႏုပညာစစ္စစ္၊ အခိုက္ ဓါတ္လည္းျဖစ္ခဲ့ၿပီ ၊ေမွာ္သားလည္းပါ၀င္ခဲ့ၿပီ။ႏွလံုးေသြးကို မွင္ေဖ်ာ္ၿပီး

ေရးခဲ့ၿပီ။ႏွလံုးခုန္ခ်က္ တစ္သိန္းထဲက ထြက္လာတဲ့ ခုန္ထိခ်က္တစ္ခ်က္ကို ေမွာ္သြင္းၿပီး ခုႏွစ္စဥ္ၾကယ္ေျပာင္

ေလးမ်ားကို လွလြန္းလို႔ ေငးၾကည့္ရင္း သလဲသီးထဲက စီစီ ရီရီနဲ႔ နီရဲေနတဲ့ သလဲေစ့ေလးေတြကို

အေနအထိုင္ေလးေတြကို ခ်စ္မက္မိရင္း၊ ပြဲေတာ္ေတြထဲမွ မီးေရာင္စံုနဲ႔ ဒုကၡႀကီးႀကီးလည္ပတ္ရာမွ သူရဟတ္ႀကီး

အေပ်ာ္ ကို စာနာရင္း ၿမိဳ႕ႀကီးျပႀကီးထဲက ညေနရီၾကယ္ျပာေလး မာက်ဴရီအလြမ္းကို လြမ္းရင္း စိမ္းျမသစ္လြင္ေသာ ေရေ၀ေတာတန္းေလးရဲ႕ ခ်မ္းေျမ့မႈကို သူတို႔ အတူ ထပ္တူခ်မ္းေျမ့ရင္း

မိုးေစြငွက္ကေလးရဲ႕ ေကာင္းကင္ကိုေလးစားတန္ဖိုး ထားရင္း၊ ရင္ကိုရင္ခ်င္း၊ ဂ်က္ပင္ထိုးၿပီးခါမွ

အႏုပညာကို ေပးပို႔ခဲ့ရတာပါ။

Trubite to mg chaw new (1949-2002)

Ref : ေမာင္ေခ်ာႏြယ္သို႔ အင္တာဗ်ား (ဟိန္းလတ္၊ လွေက်ာ္ေန၊ ေမာင္သင္းခိုင္)၊       

ေမာင္ေခ်ာႏြယ္ဆန္သြားေသာေန႔မ်ား (ေမာင္ေခ်ာႏြယ္)၊ ရထား (ေမာင္ေခ်ာႏြယ္)၊

သမိုင္းဖတ္စာ (ေအာင္ခ်ိမ့္၊ ေမာင္ေခ်ာႏြယ္)၊ ေမာင္ေခ်ာႏြယ္အတု (ေမာင္ေခ်ာႏြယ္)၊

ကိုေခ်ာေျပာတဲ့  ကဗ်ာ အေၾကာင္း (ေဇယ်ာလင္း)။