ဆရာမ ေဒၚခင္ႏွင္းစိုး၏ သုတေဆာင္းပါးမ်ား
|
ရတာ ကိုယ့္အတြက္ အက်ိဳးရွိဖို႔" သုတေဆာင္းပါး မ်ားကိုဖတ္႐ႈႏိုင္ပါျပီ။"
နိုင္ငံျခားမွာ ေက်ာင္းတက္မယ္ဆိုရင္
က်မ အသက္ ၁၂ နွစ္မွာ မိဘမ်ားနွင့္ စကၤာပူနိုင္ငံမွာ ေျပာင္းေရႊ႕ေနထိုင္ျပီး နိုင္ငံျခားဆိုတာႏွင့္ စတင္ရင္းနီးခဲ့သည္။ အသက္ ၁၇ နွစ္အရြယ္ကစျပီး ကေနဒါနွင့္ အဂၤလန္နိုင္ငံတို႔တြင္ တစ္ေယာက္တည္း ေကာလိပ္နွင့္ တကၠသိုလ္သြားတက္ေတာ့၊ ေနာက္ထပ္နုိင္ငံျခားသို႔ ေရာက္ခဲ့ျပန္သည္။
နိုင္ငံျခားဆိုသည့္အတိုင္း က်မရင္ဆိုင္ရတာေတြက အေျပာင္းအလဲ အသစ္အဆန္းေတြ ျဖစ္ေနခဲ့သည္။
နိုင္ငံျခားဆိုသည့္အတိုင္း က်မရင္ဆိုင္ရတာေတြက အေျပာင္းအလဲ အသစ္အဆန္းေတြ ျဖစ္ေနခဲ့သည္။
ေရာမေရာက္ရင္ ေရာမလိုက်င့္ရမယ္ ဟု လူေတြေျပာေလ့ရွိၾကသည္။ အတိုင္းအတာတခုအထိ မွန္သည္။ သူမ်ားနိုင္ငံေရာက္မွေတာ့ ကိုယ္က လူထူးလူဆန္းလို တသီးတျခားျဖစ္ေနလွ်င္ ပတ္၀န္းက်င္သစ္မွာ ေနသားတက်ျဖစ္ဖို႔ ခဲယဥ္းသည္။ ပတ္၀န္းက်င္သစ္မ်ားက က်မတို႔ အေတြးအေခၚမ်ား၊ အေနအထိုင္မ်ားအေပၚ အတိုင္းအတာတခုအထိ လႊမ္းမိုးတာေတြကို ေသခ်ာဆန္းစစ္ရမည္။ အဓိကက ကိုယ့္ပတ္၀န္းက်င္မွာ ျဖစ္ေနတာေတြအေပၚ စဥ္းစားဆင္ျခင္ သံုးသပ္တာလုပ္ျပီး၊ စံုလံုးကန္း ေမ်ာပါမသြားဖို႔ပင္။ ဆက္လက္ဖတ္႐
ႈပါရန္ပညာယူသည္ ဆိုရာ၀ယ္
သင္ယူေနရတာေတြ ဘာမွ အသံုး၀င္မွာမဟုတ္ပါဖူး၊ စာေမးပြဲေအာင္ရင္ ျပီးတာပဲဆိုေသာ စိတ္မ်ိဳးေတြထားလွ်င္ တကၠသိုလ္မွာ သံုး-ေလးနွစ္တက္လိုက္ရျပီး ဘာမွ မတတ္ေျမာက္ပဲ ျဖတ္သန္းလိုက္ရမွာ ျဖစ္သည္။ ငယ္တုန္းအခ်ိန္မွာေတာ့ ဘြဲ႔ရလွ်င္ ျပီးတာပဲဟု စိတ္မိ်ဳး ထားေကာင္း ထားၾကမည္။ သို႔ေသာ္ ေနာင္တခ်ိန္ ကိုယ့္တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားဘ၀ကို ျပန္ၾကည့္ေသာအခါ သံုး-ေလးနွစ္ အခ်ိန္ဆိုတာ ဘြဲ႔စာရြက္တရြက္ ရဖို႔ပဲလားဟု နွေျမာတသ ျဖစ္ေကာင္း ျဖစ္မိလိမ့္မည္။ ထိုေၾကာင့္ ဘယ္လို ပညာေရးစနစ္ေအာက္မွာျဖစ္ျဖစ္ ပညာယူတယ္ဆိုတာ ကုိယ္ကဘယ္လို အျမင္မိ်ဳးထားလဲဆိုတာေပၚ အမ်ားၾကီး မူတည္သည္။ ဆက္လက္ဖတ္႐ႈပါရန္
ေျပာင္းလဲေနေသာ က်မ၏ စာအုပ္စင္
ေျပာင္းလဲေနေသာ က်မ၏ စာအုပ္စင္
လူအမိ်ဳးမိ်ဳးက အေၾကာင္းအမိ်ဳးမိ်ဳးေၾကာင့္ စာဖတ္ၾကသည္။ တခ်ိဳ႕က စာအုပ္ေတြနွင့္ စိတ္အပန္းေျဖတတ္သလို၊ တခ်ိဳ႕က လူအထင္ၾကီးေအာင္ စကားလံုးၾကီးၾကီးေတြ ထုတ္သံုးနိုင္ဖို႔ စာဖတ္ၾကသည္။ တခ်ိဳ႕ကေတာ့ ဗဟုသုတ ရခ်င္ေသာေၾကာင့္ စာဖတ္ၾကသည္။ ဘယ္လိုအေၾကာင္းေၾကာင့္ပဲျဖစ္ေစ က်မတို႔ ဘယ္လိုစာအုပ္ကို ေရြးခ်ယ္ဖတ္တယ္ဆိုတာ က်မတို႔ ျဖတ္သန္းေနရေသာ အေျခအေနမ်ား၊ ပတ္၀န္းက်င္မ်ားနွင့္ သက္ဆိုင္ေနသည္။ ဆက္လက္ဖတ္႐ႈပါ
ရန္သင္တန္းတက္ရတာ ကိုယ့္အတြက္ အက်ိဳးရွိဖို႔
ယခုေခတ္ ျမန္မာနိုင္ငံမွာ လူအမ်ားစုက သင္တန္းမိ်ဳးစံု တက္ၾကသည္။ တခ်ိဳ႕သင္တန္းေတြက အခေၾကးေငြ ေပးရသလို၊ တခ်ိဳ႕ေတြက အဖြဲ႔အစည္းေတြ၊ ကိုယ့္အလုပ္ဌာနေတြက အခမဲ့ စီစဥ္ေပးတာမိ်ဳးျဖစ္သည္။ သင္တန္းတက္ရေသာ အေၾကာင္းျပခ်က္မ်ားကိုၾကည့္လွ်
င္ ပညာယူခ်င္လို႔၊ လက္ေတြ႔တတ္ခ်င္လို႔၊ သူငယ္ခ်င္းေတြတက္လို႔ လိုက္တက္ျဖစ္တာ၊ လက္မွတ္ (certificate) ရခ်င္လို႔၊ မိဘေတြ အလုပ္ရွင္ေတြက တက္ခိုင္းလို႔ စသျဖင့္ ကြဲျပားၾကသည္။
က်မတက္ခဲ့ေသာသင္တန္းမ်ားမွာ တခ်ိဳ႕က ကိုယ့္ဘာသာ ေရြးခ်ယ္ျပီး တက္ခဲ့သလို၊ တခ်ိဳ႕က်ေတာ့ က်မအလုပ္ဌာနမွ တက္ခိုင္းေသာေၾကာင့္ တက္ရတာျဖစ္သည္။ ကိုယ္ေရြးခ်ယ္တာမဟုတ္ဘဲ တက္ရေသာ သင္တန္းမိ်ဳးမွာေတာ့ ကိုယ့္အခ်ိန္ အလဟႆမျဖစ္ေအာင္၊ ကိုယ့္အတြက္ တခုခု အက်ိဳးရွိေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲဆိုတာကို က်မ ထည့္သြင္းစဥ္းစားသည္။ အထက္လူၾကီးက တက္ခိုင္းလို႔ တက္ရင္ျပီးတာပဲ ဆိုတာမိ်ဳးလုပ္လွ်င္ သင္တန္းအတြက္ ေပးလိုက္ရေသာ က်မတို႔အခ်ိန္ေတြက ႏွေျမာစရာေကာင္းသည္။ ေနာက္ ကိုယ့္အတြက္ ဘာမွရမည္မထင္ေသာ သင္တန္းမွာ အနည္းဆံုး တစ္ေနကုန္ေလာက္ ထိုင္ေနရဖို႔ကိုလည္း က်မ အလြန္၀န္ေလးသည္။ ဆက္လက္ဖတ္႐ႈပါ
ရန္
net/?xg_source=msg_mes_network
0 comments:
Post a Comment