ပု သိ မ္ သ ာ း မ ် ာ း မ ဖ တ္ ရ

by အား မာန္ on Sunday, August 12, 2012 at 2:52pm 

ငွက္ေရ…မင္း လာေခၚမလားလို ့ငါ ေစာင့္ေနတာ။ 

၂၀၀၇ တုန္းကလည္းမင္း လာမေခၚ။ 

၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲက်ေတာ့လည္းမင္း ေပၚမလာ။ 

ငွက္ေရ…မင္း လာေခၚႏိုးႏိုးနဲ ့ငါ ေစာင့္ေနခဲ့တာ။ 

ရုရွားကယက္ဗ္တူရွင္ကိုရဲ ့”ေစာင့္စားျခင္း” ကဗ်ာငါ သတိရတယ္။ 

ရထားကိုငါေစာင့္ေနတာေႏြဦးကိုငါေစာင့္ေနတာေမွ်ာ္လင့္ျခင္းကိုငါေစာင့္ေနတာ၀င္းေမာ္ဦးကိုငါ ေစာင့္ေနတာ။

ငွက္ေရ…မင္းကို ငါေစာင့္ေနတာ။ 

မင္း လာေခၚေလမလားငါေစာင့္ေနတာ။ 

ငါတို ့ဒီမွာပုသိမ္သားေတြ စုမိေနၾကတယ္။ 

သစ္ေကာင္းအိမ္ရယ္ေဆာင္းယြန္းလရယ္ငါရယ္ ဆိုပါေတာ့။ 

သစ္ေကာင္းအိမ္ကတံတားႀကီးတန္းသားသခင္စိန္ေမာင္ႀကီး အိမ္နားက။ 

ေဆာင္းယြန္းလကတာ၀တိ ံသာသားထင္ရဲ ့ျမင့္မိုးရဲ ့ေယာက္ဖသုံး၀မ္းကြဲေဟာင္းေပါ ့ကြာ။ 

ေညာင္ေလးပင္သား ငါကေလယာဥ္ကြင္းေဘးကစစ္တပ္ထဲမွာ ႀကီးျပင္းခဲ့။ 

မင္းကေတာ့ျပည္ေတာ္သာတိုက္တန္းမွာႀကီးျပင္းခဲ့။ 

မင္းေနတဲ့ ျပည္ေတာ္သာတိုက္တန္းနဲ ့ငါတို ့သစ္ေကာင္းအိမ္တို ့ေနတဲ့ပုသိမ္အက်ဥ္းေထာင္ႀကီးကနီးနီးေလးေပါ ့ကြာ။

ဒီမွာ …တို ့ပုသိမ္သားေတြဆုံရင္မင္းအေၾကာင္း ရင္ခုန္ျဖစ္ၾကတယ္။ 

မင္းကသမၼတႀကီး ေဒါက္တာဘဦးတို ့ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး(ေဟာင္း)သူရဦး

တင္ဦးတို ့လိုထင္ရွားတဲ့ပုသိမ္သား။ 

ပုသိမ္သားကပုသိမ္သားကိုလြမ္းတာမဆန္းပါဘူးေနာ္။ 

ငွက္ေရ…တို ့ ပုသိမ္ျပန္ၿပီးေကာ္ရည္ေသာက္ၾကရေအာင္။ 

ဗြက္ႀကီးတန္းက ေကာ္ရည္မင္းႀကိဳက္သလိုငါတို ့လည္းႀကိဳက္တယ္။ 

ဒီမွာသစ္ေကာင္းအိမ္ မိန္းမဟိုင္းႀကီးသူ ေကခိုင္ကေကာ္ရည္ အခ်က္ေကာင္းကြ။

တို ့ေတြပုသိမ္ကိုလြမ္းတိုင္းေကာ္ရည္ ခ်က္ေသာက္ၾက။ 

ေကာ္ရည္ေသာက္ရင္းမင္းအေၾကာင္းေျပာမိၾက။ 

ၾကြက္နီနဲ ့ျမင့္မိုးတို ့ကိုလည္းငါတို ့သတိရတယ္။ 

တို႔သုံးေယာက္(သစ္ေကာင္းအိမ္၊ ေဆာင္းယြန္းလ၊ ေအာင္ေ၀း)ဒီမွာေတာ့ျပည္ေျပးကဗ်ာဆရာေတြေပါ ့ကြာ။

ျပည္ေျပးလုပ္ရတာမစားသာပါဘူး ငွက္ရာ။ 

ေဆာင္းယြန္းလကရွစ္ဆယ့္ရွစ္မွာ ေတာခိုရဲေဌး နဲ ့အတူ။ 

ရဲေဌးဆိုတာ(ဒီေလးလုံးဖိနပ္ ရဲေဌးမဟုတ္)အခုေတာ့ ”လူအိမ္” ဆိုၿပီးျမန္မာကဗ်ာေလာကမွာရမ္းကားေနတဲ့ ပုသိမ္သားေပါ ့။ 

သစ္ေကာင္းအိမ္ကငါ ့အရင္ထြက္ေတာ္မူ နန္းကခြာတယ္။ 

ငါကေရႊ၀ါေရာင္မွာထြက္ေတာ္မူ နန္းကခြာတယ္။ 

အခုတို ့ပုသိမ္သားသုံးေကာင္လေရာင္ေအာက္က င၀ံျမစ္ႀကီးကိုလြမ္းတယ္။ 

ပုသိမ္ေကာလိပ္ျမ၀ါးရံုရိပ္ကအိပ္မက္ေတြကို လြမ္းတယ္။ 

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ ့ပုသိမ္ေၾကာင္းခ်ီၾကပုံလြမ္းတယ္။ 

သြားေလသူႀကီးဗိုလ္ခ်ဳပ္ျမင့္ေအာင္နဲ ့တိုက္ခဲ့ရတဲ့ပုသိမ္တိုက္ပြဲ လြမ္းတယ္။ 

တစ္ခါတုန္းကေတာ့ပုသိမ္သား ေလးေယာက္ခ်ီကာဂိုမွာအတူ ဆုံခဲ့ၾကဖူးတယ္။ 

အိုင္အို၀ါတကၠသိုလ္ကိုမင္းထက္ေမာင္လာတုန္းကေပါ ့တို ့ေလးေယာက္ခ်ီကာဂိုမွာ ခ်ိန္းၿပီးလြမ္းၾကတယ္။

ငွက္ေရ…အခုေန ပုသိမ္ျပန္သြားရင္ခ်ိဳၿမိန္ေလာက္မယ္။ 

ပုသိမ္ေကာင္းကင္မွာၾကယ္ေတြ စုံေနတယ္။ 

သပိတ္စုံရင္သူပုန္ထလို ့ရတယ္။ 

ပုသိမ္မွာေမာင္ေအာင္ပြင့္ရွိတယ္။ 

ပုသိမ္မွာစိုးအိမ္နဲ ့တိုးေ၀ရွိတယ္။ 

ပုသိမ္မွာလင္းတည္ဦးရွိတယ္ေမာင္ေရႊမူရွိတယ္။ 

ပုသိမ္မွာေနာက္မ်ိဳးဆက္သစ္ေတြလည္းရွိတယ္မင္းတို ့ငါတို ့ရဲ ့ေတာျပန္ႀကီးေနမ်ိဳးေဇာ္လည္းရွိတယ္ေလ။

တို ့ေတြဗြက္ႀကီးတန္းမွာေကာ္ရည္ေသာက္ရင္းဒီသူငယ္ခ်င္းေတြနဲ ့ေတြ ့ႏိုင္တာေပါ ့။ 

မင္းကိုႏိုင္တို ့လာတာနဲ ့ႀကံဳရင္လည္းအေရးေတာ္ပုံ ရင္ခုန္ႏိုင္တာေပါ ့။ 

ငွက္ …ဟိုတုန္းကပုသိမ္ေထာင္ထဲမွာအတူေနခဲ့ရတဲ့ေဆးေက်ာင္းသား လွခိုင္အခုေတာ့ ပုသိမ္ေထာင္မွာေထာင္ဆရာ၀န္ႀကီး ေဒါက္တာလွခိုင္ျဖစ္လို ့။

တို ့ပုသိမ္သြားရင္းအကယ္လို ့(ဖြဟဲ့ လြဲပါေစ)တစ္ခုခု အမွားအယြင္းျဖစ္ရင္ပူစရာမလိုေတာ့ဘူးပုသိမ္ေထာင္ထဲမွာေဒါက္တာလွခိုင္ရွိတယ္။ 

ပုသိမ္ေႏြရိုင္းမွာလြမ္းတိုင္းပြင့္တဲ့ပန္းေတြ ရွိတယ္။

ငွက္ေရ …တို ့ပုသိမ္ျပန္ၾကရေအာင္။ 

မင္း လာေခၚမလားလို ့ငါ ့မွာ ေစာင့္ေနခဲ့တာ။ 

ဗြက္ႀကီးတန္းကိုပ်ံသန္းၾကစို ့ငွက္ေရ။ 

မင္း လာေခၚမလားလို ့ငါ ့မွာေစာင့္ေနခဲ့တာ။ 

ဓနိတန္းလမ္းထိပ္ကသူပုန္အိပ္ရာမွာတို ့အိပ္မက္ေတြရွိေသးလားၾကြက္ကို ေမးၾကည့္ပါဦးကြာ။ 

ျမင့္မိုးနဲ ့ျမင့္မိုးမ်ားကေတာ့တို ့ကိုေမွ်ာ္မယ္။

ငွက္ေရ …ႏြားရိုင္းသြင္းခ်ိန္လြန္ရင္တို ့ပုသိမ္ျပန္ၾကရေအာင္။ 

ေမာင္ေခ်ာႏြယ္နဲ ့ပိုင္သ ကိုေခၚၿပီးပုသိမ္ေရႊၿမိဳ ့ေတာ္ႀကီးကို ျမန္းၾကမယ္။ 

လြမ္းတတ္တဲ့လူေတြအကုန္လိုက္ခဲ့ေကာ္ရည္တိုက္ဖို ့မလိုတိုက္ပြဲ၀င္ဖို ့ပဲလိုတယ္။ 

ငွက္ …ဒီကဗ်ာပုသိမ္သားမ်ားမဖတ္ရ။ 

ဖတ္ရင္လြမ္းမွာစိုးလို ့ပါ။ ။

 ေအာင္ေ၀း၊ ၾသဂုုတ္ ၁၂၊ ၂၀၁၂

ၾသဂုတ္ ၁၁- ၂၀၁၂။(ထူးအိမ္သင္ ကြယ္လြန္တဲ့ ရွစ္ႏွစ္ျပည့္ အမွတ္တရ)