ကိုယ္ပိုင္ မ်က္ႏွာ

by Zay Ya on Wednesday, August 22, 2012 at 10:33pm 

ဇင္မွာ ဆာတိုရီ ဟာ အေမးအခံရဆံုး တစ္ခုနဲ႔ ခဏခဏ အေျပာရဆံုး တစ္ခုလို႔ ဆိုတယ္။ ဆာတုိရီ ဟာ ဘာလဲ၊ ဆာတိုရီ ဘယ္လို ရပါ့မလဲ ဆိုတာေတြလည္း မၾကာခဏ ေမးတယ္။ ဆာတိုရီ ဟာ ဘာလဲ ဆို- မိမိရဲ႕ ပံုမွန္၊ သာမာန္ သဘာဝ လို႔ပဲ ႐ုိး႐ိုး ေျပာရမွာပဲ။ အဲ့အတိုင္းထက္ ဘာမွ မပိုဘူး ပဲ။

တစ္ျခား ထူးျခား ေနတဲ့ အရာ။ ႀကီးက်ယ္ ေနတဲ့၊ မရွိလာေသးတဲ့ အရာ တစ္ခု မဟုတ္ဘူး။ ရွိၿပီးသား။ ဒါ့ေၾကာင့္ သူ႔ကို ဘယ္လို ရေအာင္ လုပ္ရမလဲ ေမးရင္၊ ေမးခြန္းက အဓိပၸာယ္ ရွိမွာ မဟုတ္ ဘူး။ ရွိၿပီးသား အရာ ကို ၾကည့္လိုက္႐ံုေလး။ မိမိဘာသာ မျမင္ဘဲ ေနေနတာ ေလးပဲ။

ကိုယ့္မွာ ကိုယ္ပိုင္ ဥစၥာရွိတယ္။ ကိုယ္ပိုင္ တိုင္းျပည္ႏိုင္ငံ ရွိတယ္။ ကိုယ္ပိုင္ ရတနာ ရွိတယ္။ ဒါကို ဒီလူ က - က်ဳပ္ ဘုရင္ ျဖစ္ခ်င္တယ္။ ဘုရင္ ျဖစ္ေအာင္ ဘယ္လို လုပ္ရမလဲ။ က်ဳပ္ သူေဌး ျဖစ္ခ်င္ တယ္။ သူေဌး ျဖစ္ေအာင္ ဘယ္လို လုပ္ရမလဲ။ ဒီလို ေမးလာရင္ ဒီေမးခြန္း က အဓိပၸာယ္ ရွိမွာ မဟုတ္ဘူး။ ႐ူးေနသလား ကိုယ့္ဟာကိုယ္လည္း ျပန္ၾကည့္ပါဦး လို႔ပဲ ေျပာရ မယ္မလား။ မ်က္လံုး ဟာ ကိုယ့္ကိုယ္ ကိုယ္ ျပန္ မျမင္ဘူး။ သူတစ္ပါး ကို ပဲ ျမင္တယ္။ ကိုယ့္မွာ ဥစၥာရွိေနတာကို မျမင္ ဘူး။ အျခားသူ အိပ္ကပ္ ကိုပဲ ျမင္တယ္။ သႏၱိသုခ ကို မိမိမွာ မရွာဘူး - တစ္ပါးသူ ဆီက လက္ဝါး ျဖန္႔ခ်င္တဲ့ စိတ္ - အမ်ားအားျဖင့္ ရွိတယ္။ အဲ့ဒါေၾကာင့္ပဲ ဆာတိုရီ ရဲ႕ အျဖစ္ကို မျမင္ မသိ၊ နားလည္ လြဲတာ ျဖစ္ပါတယ္။

မိမိရဲ႕ ဗဟိုခ်က္ ဟာ မိမိ ဆီမွာပဲ ရွိသင့္တယ္။ (ရွိသင့္တယ္ ဆုိတာကလည္း မမွန္ေသးဘူး။ မိမိ မွာပဲ ရွိတယ္) ဒါေပမယ့္ လူအမ်ားက အဲ့ အတိုင္း မေနဘူး။ မိမိရဲ႕ ဗဟိုခ်က္ကို သူတစ္ပါး ဆီ တင္ထား ၊ စိုက္ထား တယ္။ မိမိကိုယ္ မိမိ ဘယ္လုိ ထင္မလဲ - ဆိုတာထက္၊ သူတစ္ပါးေတြ ငါ့ကို ဘယ္လို ထင္မလဲ လို႔ မ်က္လံုး ေဝွ႕ရမ္း၊ အၿမဲ ပူပန္တယ္။ မိမိရဲ႕ အျဖစ္ကို အသိ သတိ ရွိမရွိ စစ္ေဆး ဖို႔ထက္၊ တစ္ပါးသူေတြ ငါ့ကို ဘယ္လို ဂ႐ုျပဳေန ပါ့မလဲပဲ ေမးခြန္း ထုတ္တယ္။

ဒါ့ေၾကာင့္ ယုတ္မာတဲ့ - အတၱ ကို အဓိပၸာယ္ ဖြင့္ရင္၊ မိမိကိုယ္ကိုယ္ မျမင္ဘဲ၊ တစ္ပါးသူ ကိုသာ ၾကည့္ေနမိတဲ့ အျဖစ္ လို႔ ေျပာရမယ္။ မိမိ ဗဟိုခ်က္ ဟာ မိမိ မွာ မရွိဘဲ၊ တစ္ပါးသူမွာသာ ရွိေန တယ္။ တိုတို ေျပာရင္ - ဗဟိုခ်က္ အမွား ရွိေနတဲ့ အျဖစ္ ကို အတၱ လို႔ ေခၚမယ္။ အတၱ ေၾကာင့္ (ဝါ) ဗဟိုခ်က္ လြဲမွား ထားရွိျခင္းေၾကာင့္ - လူဟာ မိမိ အတြင္းထဲ ငုံ႔လ်ိဳး ဝင္ႏိုင္ဖို႔ ေတြးလည္း မေတြး မိဘူး။ မျမင္မိဘူး။ အဖန္ဖန္ အထပ္ထပ္ ၾကာလာတဲ့ အခါ၊ အျပည့္အဝ ေမ့ေလ်ာ့ သြားတယ္။ သႏၱိ ၊ ေအးျမမႈ ဟာ အတြင္းမွာ ရွိတယ္လို႔ တစ္ခါမွ မျမင္ဘူး။ - အျပင္မွာ၊ တစ္ေနရာရာ မွာ ပဲ လို႔ အထင္ေရာက္တယ္။ ထုထည္ ႀကီးမား လာတာနဲ႔ အမ်ွ - ခ်မ္းေျမ့မႈ၊ ႏိုးၾကား မႈ ဗဟိုခ်က္ ကို ျပင္ပ ဌာန တစ္ခုခုမွာ စိုက္ထူႏိုင္ ဖို႔ပဲ ေတာင္းခံ ေတာ့ တယ္။ ေစတီ ပုထိုး မွာ၊ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း၊ ဘုရားေက်ာင္းမွာ၊ ဗလီမွာ - စသည္- ဝတ္ျပဳဖို႔၊ ေတာင္းခံဖို႔ ပဲ စိုင္းျပင္း တယ္။

သိျမင္တယ္ ႏိုးၾကားမႈ ျဖစ္တယ္ ဆိုတဲ့ - ဆာတိုရီ ဟာ အျခားသူ ရဲ႕ ပစၥည္း မဟုတ္ဘူး။ မိမိ ပစၥည္း။ ဒါကို တစ္ပါးသူ ဆီက ေတာင္းဖို႔ ႀကိဳးစားရင္ အဓိပၸာယ္ မရွိ ဘူး။ ဆာတိုရီ ဟာ ေနာင္အခ်ိန္ မွာမွ ရွိလာ မယ့္ အရာ တစ္ခု မဟုတ္ဘူး။ အခု ရွိေနတဲ့ အရာ။ "အခု" ဆိုတဲ့ အခ်ိန္ အတြင္းမွာ ႏိုးၾကားႏိုင္ဖို႔ - အေၾကာင္းက ျပည့္ဝ ၿပီးသား။ ဒါကို - က်ဳပ္ ဘယ္လို ရေအာင္ ယူ မလဲ လို႔ ေမးမယ္။ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္ ကို ေမ်ွာ္မယ္ ဆိုရင္လည္း အဓိပၸာယ္ မရွိဘူး။

မ်က္ႏွာဖံုးေတြ တစ္ခုၿပီး တစ္ခု တပ္လာ ခဲ့ၿပီး မိမိ ကိုယ္ပိုင္ မူရင္း မ်က္ႏွာကို ေမ့ေနတဲ့ သူ တစ္ေယာက္ လို႔ ေျပာႏိုင္တ ယ္။ ဒီလူဟာ - ဆာတိုရီကို အျခား မ်က္ႏွာဖံုး တစ္ခု လို႔ ပဲ ထင္တယ္။ ျမင့္ျမတ္တယ္၊ ရွားပါးတယ္ - အဲ့ဒါကို ဘယ္လို ယူရပါ့မလဲ လို႔ ဆႏၵ ရွိေနတယ္။ ဒါဆို အဲ့ဒါဟာ အဓိပၸာယ္ မရွိဘူး။ ဆာတိုရီ ဟာ မ်က္ႏွာဖံုး မွန္သမ်ွ ဘယ္မ်က္ႏွာဖံုးမွ မထား ေတာ့တာ၊ မ်က္ႏွာဖံုးေတြ ဘယ္မ်က္ႏွာဖံုးမွ မရွာေတာ့တာ၊ မ်က္ႏွာဖံုး အားလံုး ခြာခ်ပစ္တာ ကို ဆိုလိုတယ္။ မ်က္ႏွာဖံုးေတြ အားလံုး ကြာက်သြားရင္ မိမိ ကိုယ္ပိုင္ မ်က္ႏွာက ရွိေနၿပီးသားပဲ။

...............

~ OSHO ~

...............

August 23th 2012 at 11:50 AM

...............

http://zayya.wordpress.com/

http://zayya.blog.com/

http://zayyah.blogspot.com/