၂၄ စစ္တမ္း ( သုိ႔မဟုတ္) ၁၉၈၈-၂၀၁၂ ၿဖတ္သန္းမႈ

Htoo Chit

ရက္စြဲ၊ ၀၈၊၀၈၊၂၀၁၂

အခုတေလာ ၿမန္မာၿပည္ရဲ႕ ၿပဳၿပင္ေၿပာင္းလဲမွဳ၊ ၿပည္တြင္းဆူပူအႀကမ္းဖက္မႈ၊ နယ္စပ္ေဒသ တုိက္ပြဲမ်ား၊ ၿပည္ေတာ္ၿပန္မ်ား၊ ABSDF ေၿမာက္ပုိင္း သတ္ျဖက္မႈ႔မ်ား၊ တုိင္းရင္းသားလက္နက္ ကုိင္အဖြဲ႔မ်ား၏ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဆြးေႏြးမွဳ အေၿခအေနမ်ားေပၚမွာ မူတည္ၿပီး၊ အဖြဲ႕အစည္းေတြ အႀက

ား၊ လူပုဂၢိဳလ္ေတြ အႀကား သေဘာထားကြဲလြဲမႈ႔ေတြရွိေနၿပီး၊ ျမန္မာျပည္ဒီမိုကေရစီအေရး လႈပ္ရွားေနတဲ့ အဖြဲ႔အစည္းေတြ၊ လူပုဂိၢဳလ္ေတြကို ေဝဖန္အၾကံေပးစာေတြနဲ႔ ပုဂၢိဳလ္ေရးအရ တိုက္ခိုက္မႈေတြကို ဘေလာဂ့္ ( Blog)၊ ေဖာ္ရမ္(Forum) နဲ႔ ေဖ႔စ္ဘုတ္ ( Facebook) (လူ႔မႈ႔ကြန္ယက္) ေတြထဲမွာ အျမဲလိုလို ၾကားေနရပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ပုဂိၢဳလ္ေရးအရ တိုက္ခိုက္မႈေတြ ဆိုရင္ အမ်ိဳးသမီးမိတ္ေဆြ၊ လုပ္ေဖၚကုိင္ဖက္ေတြနဲ႔အတူ ထိုင္ျပီးမဖတ္ရဲေလာက္ေအာင္ကို ယုတ္ရင္းၾကမ္းတမ္းစြာ ေတြ႔ေနရပါတယ္။ အေရးခံရတဲ့လူေတြကို မွန္းတီး၊နာႀကည္းဖို႔ထက္ ေရးတဲ့လူေတြရဲ႕ ႏိုင္ငံေရးခံယူခ်က္၊ ကိုယ္က်င့္တရားနဲ႔ မိဘမ်ဳိးရိုးကိုပါ ခန္႔မွန္းလို႔ရေလာက္ ပါတယ္။

ၿမန္မာအဖြဲ႔အစည္းေတြေဖာင္းပြမႈ
၁၉၈၈ ခုနွစ္ ကတည္းက ဗမာ့ေတာ္လွန္ေရး (ဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔) အဖြဲ႔အစည္းေတြ ေဖာင္းပြ မ်ားၿပားလာ လိုက္တာ ၊ အခု (၂၄) ႏွစ္ကာလအတြင္းမွာ မည္မွ်ရွိသြားၿပီကုိ မခန္႔ မွန္းေလာက္ နုိင္ေလာက္ေအာင္ မ်ားၿပားခဲ႔ပါတယ္၊ အဖြဲ႔အစည္းေတြမ်ားၿပား ေဖါင္းပြလာသေလာက္ ပူးေပါင္း ေဆာင္ရြက္မႈနဲ႔ အဖြဲ႔အစည္း တစ္ခုၿခင္းရဲ႕စြမ္းရည္တိုးတက္မႈ အင္မတန္အားနည္းေနတာကုိ စိတ္မေကာင္းႀကီးစြာေတြ႔ေနရပါတယ္။ တခ်ဳိ႕အဖြဲ႔အစည္းေတြဆိုရင္ ေတာ္လွန္ေရးသက္တမ္း အႏွစ္၂၀ ေက်ာ္ အတြင္းမွာ အဖြဲ႔အစည္းရဲ႕ အမာခံ လူ ၂၀ ေလာက္ကုိေတာင္ စည္းရံုးထားႏိုင္တဲ့ ပံုမေပၚေသးပါဘူး။ ပိုဆုိးတာက နိုင္ငံေရးရပ္တည္ခ်က္၊ မရွင္းလင္း မၿပတ္သားမႈနဲ႔ ဘယ္လိ ုနုို္င္ငံေရးအေၿခအေနမွာ ဘယ္လိုပံုစံမ်ိဳးနဲ႔ ရပ္တည္မယ္ဆိုတဲ႔ ပံုစံမ်ဳိးမရွိဘဲ အလ်ဥ္းသင္႔သလို အမ်ိဳးမ်ိဳး ေၿပာင္းလဲေနႀကတာမ်ားပါတယ္။ ပုိၿပီးဆိုးတာက နုိင္ငံတကာ အဖြဲ ့အစည္းေတြရဲ႕ အေထာက္အပံ႔အကူအညီေပၚမွာ (လံုးဝ) မွီခို ေနႀကဆဲၿဖစ္ၿပီး၊ ကုိယ္႔ရဲ႕ အမာခံ၊ ေထာက္ခံမဲ့ လူေတြကုိ မစည္းရံုးနုိင္ဘဲၿဖစ္ပါတယ္။ ကုိယ္႔ရဲ႕ ကိုယ္ပုိင္ စည္းရံုးထားမႈ႔ မစြမ္းေဆာင္နုိင္မႈဟာ ကုိယ္႔ကုိ ႏွစ္ရွည္လမ်ား ေထာက္ပ႔ံကူညီေပးေနတဲ႔ အဖြဲ႔အစည္းေတြရဲ႕ လမ္းညြန္ခ်က္အတုိင္း လုိက္လုပ္ေနႀကရသလို ၿဖစ္ေနပါတယ္။ လက္ရွိၿမန္မာနုိင္ငံရဲ႕ ၿပဳၿပင္ေၿပာင္းလဲမႈေတြေႀကာင္႔ ၿမန္မာ နုိင္ငံတြင္းမွာ သြားေရာက္ လုပ္ကုိင္မယ္ဆိုရင္ ကူညီေထာက္ပဲ႔မႈေတြ ဆက္ေပးမယ္ဆိုတဲ႔ မက္လံုးနဲ႔ တခ်ိဳ႕လူပုပၸိဳလ္မ်ား၊ အဖြဲ႔ အစည္းမ်ား၊ အလုအယက္ ဝင္ေရာက္ေနႀကတာကုိ ေတြ႔ရပါတယ္။ ( ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအက်ိဳးေဆာင္နဲ႔ မေတြ႔ရလို႔ လူထုေခါင္းေဆာင္နဲ႔မေတြ႕ရလို႔၊ မေက် မနပ္ၿဖစ္ခဲ႔ရတဲ႔ လူေတြ၊ အဖြဲ႔အစည္းေတြ၊ ရွိေနပါတယ္။

၃။ ႏိုင္ငံၿခားတြင္အေၿခခ်ေနထုိ္င္ေနႀကသည္႔ က်ေနာ္တုိ႔ မ်ုိဴးဆက္မ်ား၊
ႏိုင္ငံျခားေရာက္ေနတဲ့ အခ်ိဳ႕ကြ်န္ေတာ့္မိတ္ေဆြ (ရဲေဘာ္ရဲဘက္ ဆိုသူေတြ) မႀကာခဏ ေျပာေနတဲ႔စကား ၾကားဖူးခဲ့ပါတယ္။ ( ငါတို႔က NGO လစာမစားဘူး ကုိယ့္ပိုက္ဆံကိုယ္သံုးေနတာ ငါတို႔ၾကိဳက္တာ သံုးလို႔ရတယ္။ ငါတို႔ ေၿပာခ်င္တာေၿပာလို႔ ( ေဝဖန္လို႔ရတယ္)၊ ဆုိတဲ႔ အေတြး အေခၚပါ)
ကြ်န္ေတာ့္အေနနဲ႔ေတာ့ သူတို႔ေျပာသလို ခံယူလို႔ (ခံစားလို႔) လံုးဝ မရခဲ့ပါဘူး။ သူတို႔ေျပာတာ သူတို႔ ရႈေထာင့္က ၾကည့္ရင္ေတာ့ မွန္ေကာင္းမွန္ပါလိမ့္မယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔အားလံုး နားလည္ထားသင့္ တာက အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ႏိုင္ငံျခားမွာ အေျခခ်ေနထိုင္ေနသူအားလံုးဟာ အကယ္၍ ၈၈ လႈပ္ရွားမႈ သို႔တည္းမဟုတ္ ေတာ္လွန္ေရးအင္အားစု တခုခုကို ခုတုန္းလုပ္ျပီး ေရာက္ခဲ့တယ္ဆိုရင္ မိမိေန႔စဥ္ စားသံုးေနထိုင္မႈ၊ ဖြ႔ံျဖိဳးတိုးတက္မႈအားလံုးဟာ ေတာ္လွန္ေရးရဲ႕ အသီးအပြင့္ ၈၈မ်ိဳးဆက္ေတြရဲ႕ေသြး၊ ေခြ်း နဲ႔ လမ္းမေတြေပၚမွာ ေတာထဲေထာင္ထဲမွာ အသက္ ေပးသြားခဲ့တဲ့ (အခုလည္း ဆက္ျပီး တိုက္ပြဲဝင္ ေနၾကတဲ့) ေယာက်္ားျမတ္ မိန္းမျမတ္ေတြရဲ႕ ေခြ်းေသြးေတြနဲ႔ အရင္းအႏွီးလုပ္ျပီး ေရာက္ခဲ့ၾကတာပါလို႔ အျမဲတမ္းမွတ္ယူထားသင့္ပါတယ္။ အဲ့ဒီေက်းဇူးေတြကိုလည္း အျမဲတမ္း တသသ ျဖစ္ေနသင့္ပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ဆိုရင္ ( ဥပမာ- ကြ်န္ေတာ္ဆိုရင္ေတာ့ ေတာ္လွန္ေရးနဲ႔သာမပါတ္သတ္ခဲ့ဘူးဆိုရင္ ႏိုင္ငံျခားမွာ အေျခခ်ေနထိုင္ဖို႔ ေနေနသာသာ ခဏတျဖဳတ္သြားလည္ဖို႔ေတာင္ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ တမ်ိဳးလံုး ေပါင္းရင္ေတာင္ ႏိုင္ငံျခားသြားႏိုင္ဖို႔ ေလယာဥ္လက္မွတ္ဖိုး ရႏိုင္ပါ့မလားလို႔ စဥ္းစားမိပါတယ္။ အခုႏိုင္ငံျခားမွာ ေတာ္လွန္ေရးမ်က္ႏွာနဲ႔ အေျခခ်ေနထိုင္သူအမ်ားစုဟာ ကြ်န္ေတာ့္လိုဘဲ ေလယာဥ္လက္မွတ္ဖိုးေတာင္ တတ္ႏိုင္ၾကမယ့္သူေတြလား (သုိ႔မဟုတ္) ကုိယ႔္မ်ိဳးရိုစဥ္ဆက္မွာ ကုိယ္မိသားစုရဲ႕ ကုိယ္ပုိင္ေငြနဲ႔ အခုလို နုိင္ငံၿခားတုိင္းၿပည္ေတြမွာ အေၿခခ်ေနထုိင္နိဳင္မဲ႔လူေတြ လားလို႔ ေမးခြန္းထုတ္ခ်င္ပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ဆိုရင္ ကိုယ္တေယာက္ထဲအတြက္ေတာင္မဟုတ္ဘဲဟိုဘက္မ်ိဳး ဒီဘက္မ်ိဳးေတြကိုေတာင္ ေခၚႏိုင္ခဲ့ၾကတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ရိုးသားစြာ ေျပာရမယ္ ဆိုရင္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔အားလံုးဟာ ေတာ္လွန္ေရးေၾကာင့္ အခုလိုအခြင့္အေရးမ်ိဳးေတြ ရေနၾက တာပါ။ ေတာ္လွန္ေရးကို၊ လူထုကို စိတ္နဲ႔ေတာင္ မပစ္မွားသင့္ပါဘူး။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ဗုဒၶဘုရား ရွင္ေတာင္ အေမ့ေက်းဇူးဆပ္တာ ႏို႔တလံုးဖိုးမေက်ခဲ့ဘူးဆိုရင္ ကြ်န္ေတာ္တို႔အားလံုးရဲ႕ အမိအဖ လိုျဖစ္တဲ့ ဒီမိုကေရစီ ေတာ္လွန္ေရးျဖစ္တဲ့ ၈၈ လူထုအံုႀကြမႈႀကီးကုိ က်ေနာ္တို႔ အေနနဲ႔ ေက်းဇူး ျပန္ဆပ္ဖို႔ဆိုရင္ ငပိဖိုး၊ ဆားဖိုးနဲ႔ ကြီနင္း ( ငွက္ဖ်ားေဆး) ဖိုးေတာင္ ေက်ႏိုင္ပါ့မလားလို႔ စဥ္းစားမိ ပါတယ္။ ျပီးေတာ့ ကြ်န္ေတာ္အေနနဲ႔ ခံယူထားတာက ေတာ္လွန္ေရးေက်းဇူးဆိုတာ ဘယ္ေတာ့မွ ဆပ္လို႔ ေက်ႏိုင္တဲ့ အရာဟုတ္မွာမဟုတ္ပါဘူး။ ဘာၿဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ႔ က်ေနာ္တို႔ အေနနဲ႔ ေတာ္လွန္ေရးကဘဲ အသိညဏ္၊ ပညာ၊နဲ႔ အဆက္သြယ္ေကာင္းေကာင္းေတြ ရခဲ႔ႀကပါတယ္။ အဲဒီ႔ အက်ိဳးဆက္ေႀကာင္႔လည္း က်ေနာ္တို႔ တုိ႔ရဲ႕ဘဝေတြ (မိသားစု) ေတြ ရပ္တည္ဖို႔အတြက္၊ ပညာေတြ၊ အလုပ္အကုိင္အခြင္႔အလမ္းေတြ၊ လူသားတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ အသိအမွတ္ျပဳခံရမႈေတြ ရရွိခဲ႔ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ေဆြစဥ္မ်ိဳးဆက္ေတြအထိ လက္ဆင့္ကမ္းေပးဆပ္သြားရမယ့္အရာပါ။

ေဘးထုိုင္ဘုေၿပာေနႀကမဲ႔အစား ကိုယ္တိုင္ဝင္လုပ္သင္႔ပါတယ္။
ကြန္ျပဴတာနည္းပညာေခတ္နဲ႔ ဘေလာဂ့္ေခတ္ဆိုေတာ့ အိပ္ဖြင့္ေပးစာေတြ၊ စာတမ္းေတြ၊ အမိန္႔ ေၾကာ္ျငာစာေတြအျပင္ တစ္ဦးနဲ႔ တစ္ဦး ပုတ္ခတ္ဆဲဆိုမႈေတြဟာ ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ်ၾကားေနရပါတယ္။ ဆဲဆိုတင္ျပထားတဲ့ အခ်ိဳ႕အခ်က္ေတြဟာ မွန္ႏိုင္ေပမဲ့ တင္ျပပံုမေကာင္းေတာ့ ဖတ္ရသူအတြက္ စိတ္မသက္မသာ ျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္။ အခုလို နာမည္အမ်ိဳးမ်ိဳးတတ္ျပီး အိတ္ဖြင့္ေပးစာေတြ အၾကံျပဳ စာေတြေရးလို႔ မေကာင္းတဲ့စနစ္ မေကာင္းတဲ့လူပုဂၢိဳလ္ေတြရဲ႕ ရပ္တည္လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြ အေတြးအေခၚေတြ ေျပာင္းလဲမယ္ဆိုရင္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ေတြ ေတာ္လွန္ေရးေတာင္ လုပ္စရာ မလိုေတာ႔ပါဘူး၊ အိတ္ဖြင့္ေပးစာေတြ အမိန္႔ေၾကာ္ျငာစာေတြ အၾကံေပးစာေတြ ေန႔တိုင္းေရးျပီး တုိင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔အစည္းေတြ အတိုက္အခံနုိင္ငံေရး ပါတီေတြနဲ႔ စစ္အစိုးရကို ေန႔တိုင္းပို႔ေနယံုပါဘဲ။ ကြ်န္ေတာ့္အေနနဲ႔ ယံုၾကည္တာကေတာ့ အဲ့ဒီ ပတ္ဝန္းက်င္ ကို တစံုတရာ ရိုးသားစြာ ေျပာင္းလဲေစခ်င္တယ္ဆုိရင္ အေဝးကေန နာမည္အမ်ိဳးမ်ိဴးနဲ႔ ဆဲဆုိ၊ ေအာ္ဟစ္ ႀကိမ္းေမာင္းေနမဲ႔အစား၊ အဲ့ဒီပတ္ဝန္းက်င္မွာဘဲ အေျခခ်ျပီး၊ကုိယ္အေနနဲ႔ ၿပဳၿပင္ေၿပာင္းလဲခ်င္တဲ႔ ပံုစံ ေရာက္ေအာင္ တစ္စိုက္မတ္မတ္လုပ္သင့္ပါတယ္။ မိမိပတ္ဝန္းက်င္အတြက္ ေကာင္းတာေတြ ကို အၿမဲတမ္း ၾကိဳးစားလုပ္ေဆာင္ရမွာျဖစ္ျပီး မေကာင္းတာေတြေတြ႔ရင္လဲ ျပတ္ျပတ္သားသား ေဝဖန္ေျပာဆိုရဲဖို႔ လိုပါလိမ့္မယ္။ နာမည္အမ်ိဳးမ်ိဳးတတ္ျပီးေရးေနမယ့္အစား ကိုယ္ဘယ္သူဘယ္ဝါ ဆိုတာကို စာဖတ္သူေတြ အားလံုး သိသင့္ပါတယ္။ အမ်ားအက်ိဴးအတြက္ တကယ္ရည္ရြယ္ၿပီး ေရးတယ္။ အႀကံေပးတယ္ဆိုရင္ေတာ့ အဲ့ဒီေလာက္ေတာ့ သတၱိရွိဖုိ႔ လိ္ုအပ္မွာ ၿဖစ္ပါတယ္။
အကယ္၍ ရဲေဘာ္ရဲဘက္စိတ္ တကယ္ရွိတယ္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈကို အမွန္တကယ္ လိုလား တယ္ဆိုရင္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈလုပ္ဖို႔ လိုအပ္တယ္လို႔ ယံုၾကည္ရင္ ပထမဦးဆံုး ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ ဆင္းရဲအပင္ပန္းခံျပီး ရတဲ့ေနရာကေန လုပ္ႏိုင္သေလာက္ စ လုပ္သင့္ပါတယ္။ အားလံုး နားလည္ထားႏိုင္ဖို႔က ႏွစ္၂၀ ေက်ာ္ ျဖတ္သန္းလာခဲ့ၾကတဲ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔ရဲ႕ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက ္ေတြရဲ႕ လက္ရွိအေျခေနေတြ သူတို႔ရဲ႕ စိတ္ေန သေဘာထားေတြ သူတို႔ရဲ႕ မိသားစုတာဝန္ေတြကို မွန္မွန္ကန္ကန္ ျမင္တတ္ေအာင္ၾကည့္ဖို႔လည္း လုိအပ္ပါလိမ့္မယ္။ အရွင္းဆံုးေျပာရမယ္ဆိုရင္ ကြ်န္ေတာ္တို႔အားလံုး အနည္းနဲ႔အမ်ားဆိုသလို စိတ္ပိုင္း ဆိုင္ရာ ဖိဆီးမႈခံစားေနၾကရပါတယ္။ စိတ္ထြက္ေပါက္ကို ကုိယ့္ပံုစံ ကိုယ့္အေနထားနဲ႔ ရွာၾကရင္း သူမ်ားေတြ ေျပာစရာ ျဖစ္ေနၾကရ ပါတယ္။

ဗမာျပည္အတြက္အလုပ္လုပ္မဲ့ႏုိင္ငံေရးအဖြဲ႔အစည္းဘဲျဖစ္ျဖစ္ လူမႈဖြ႔ံျဖိဳးမႈလုပ္ငန္းနဲ႔ လူ႔အခြင္႔ အေရးေတြ လုပ္တဲ့ NGO ေတြပဲ ျဖစ္ျဖစ္ အခ်ိန္မေရြး ေနရာမေရြးမွာရွိတဲ့ လူအားနဲ႔ဖြဲ႔လို႔ရပါတယ္။ ဖြဲ႔ျပီးခဲ့တဲ့ အဖြဲ႔အစည္းေတြလည္း အႏွစ္၂၀ အတြင္းမွာ ရာနဲ႔ခ်ီျပီး ရွိခဲ့ျပီးပါျပီ။ အခု လုပ္ေနတဲ့ အဖြဲ႔အစည္းေတြ ဦးေဆာင္းေနတဲ့လူပုဂၢိဳလ္ေတြ မေကာင္းဘူးဆိုရင္ ကိုယ္တုိင္ဝင္ လုပ္သင့္ ပါတယ္။ တိုင္းျပည္တစ္ခုလံုးရဲ႕ ကံၾကမၼာအေျပာင္းအလဲျဖစ္ဖို႔ဆိုတာ ႏိုင္ငံေရးပါတီေတြ၊ အစုိးရ အဖြဲ႔ေတြ၊ လက္နက္ကုိင္အဖြဲ႔အစည္းေတြရဲ႕ တာဝန္သာမဟုတ္ပါဘူး။ ခင္ဗ်ားတို႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔ အားလံုးရဲ႕ တာဝန္ ( ၿမန္မာနုိင္ငံသားတစ္ဦးၿခင္းရဲ႕) တာဝန္သာ ျဖစ္ပါတယ္။ အုပ္တခ်တ္ပဲျဖစ္ျဖစ္ သဲတပြင့္ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ေရတစ္စက္ပဲၿဖစ္ၿဖစ္ တိုင္းျပည္အေျပာင္းအလဲ ျဖစ္ဖို႔ကိစၥမွာေတာ့ တတပ္ တအား ပါဝင္သင့္ၾကပါတယ္။ တခါတရံ လူငယ္တခ်ိဳ႕နဲ႔ ကြ်န္ေတာ္ စကားေျပာမိရာက သတိထား မိခဲ့ပါတယ္။ ျမန္မာျပည္ႏိုင္ငံေရးေျပာင္းလဲဖို႔ဟာ ေဒၚေအာင္ဆန္း စုၾကည္မွာ၊ NLD မွာ၊ NCUB ၊ NCGUB၊ ABSDF မွာ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔အစည္းေတြမွာပဲ တာဝန္ရွိသလို ယူဆ ေနၾကပါတယ္။ တကယ္လို႔ တိုင္းျပည္ကိုအမွန္တကယ္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲတာ ျမင္ခ်င္ တဲ့စိတ္ရွိရင္ အဖိႏွိပ္ခံလူထုကို ကူညီရိုင္းပင္းခ်င္တဲ့စိတ္ တကယ္ရုိတယ္ဆိုရင္ ၿမန္မာနုိင္ငံသားတိုင္း ပါဝင္ ေဆာင္ရြက္ရမွာ ၿဖစ္ပါတယ္။ လူတုိင္းမွာ မိမိတို႔လုပ္နုိင္တဲ႔ အေနအထား တစ္ခုခုေတာ႔ ရွိႀကပါ တယ္။ မိမိတုိ႔ လုပ္ႏိုင္တဲ႔ ေနရာကေန လုပ္နိုင္သေလာက္ စျပီး လုပ္ဖို႔ကအေရးၾကီးပါတယ္။ ကိုယ္တိုင္ပါဝင္ လုပ္ကိုင္ၾကပါလို႔ အၾကံျပဳလိုပါတယ္။

လက္ေတြ႔ႀကတာလုပ္ႀကစမ္းပါ။
ၿမန္မာနုိဳင္ငံရဲ႕ ထင္သာျမင္သာရွိမဲ့ လက္ေတြ ့က်က် ေျပာင္းလဲ စ ျပဳေနတဲ႔ နုိင္ငံေရးအခင္း အက်င္းေတြႀကားမွာ က်ေနာ္တို႔ ရဲ႕ ၿပည္ပေရာက္ေခါင္းေဆာင္ဆိုသူေတြ ၿမန္မာၿပည္ဖြ႔ံၿဖိဴးေရး လုပ္ငန္းေတြမွာ ပါဝင္လုပ္ကုိင္လိုတယ္ဆိုတဲ့ မေခ်မရာ အေၾကာင္းျပခ်က္ေတြနဲ ့ ၿပင္ဆင္ေနတဲ႔ လူေတြ၊ သြားေရာက္လုပ္ကုိင္ေနတဲ႔လူေတြလည္း ရွိေနတာ ျမင္ေနရ ေတြ႕ေနရပါတယ္။ ဘာပဲ ၿဖစ္ၿဖစ္ တိုင္းၿပည္ျပန္လည္ထူေထာင္ေရးလုပ္ငန္းေတြမွာ သြားေရာက္လုပ္ကုိင္လုိစိတ္ရွိတာကုိ အေကာင္းျမင္နဲ ့ ရွဳျမင္မိပါတယ္။
ဒါေပမဲ႔ တကယ္လက္ေတြ ့က်တာေတြကို ျပန္ႀကည္႔မယ္ဆုိရင္ က်ေနာ္တို႔ေတြနဲ႔အတူ ယုံႀကည္ ခ်က္ေတြနဲ ့ ဒိမုိကေရစီေရးတုိက္ပြဲဝင္ခဲ႔ႀကတဲ႔ အဖြဲ႔အစည္းအသီးသီးက လုပ္ေဖာ္ကုိင္ဖက္၊ ရဲေဘာ္ ေဟာင္းမိသားစုဝင္ေတြရဲ႕ ပညာေရး၊ က်န္းမာေရး၊ နဲ႔ ဖြံ႔ၿဖိဳးေရးလုပ္ငန္းေတြအတြက္ က်ေနာ္တို႔ ဘယ္ေလာက္လုပ္ေပးခဲ႔ၿပီးၿပီးလဲ ဆုိတာ ၿပန္လည္သံုးသပ္ သင္႔တယ္လို႔ ထင္ၿမင္ပါတယ္။
မႀကာေသးခင္ကပဲ သတင္းတစ္ပုဒ္မွာ ဖတ္လိုက္ရပါတယ္။ ႏွစ္ေပါင္း (၂၀) ေလာက္ ရပ္တည္ လာခဲ႔တဲ႔ ျမန္မာႏိုင္ငံလံုးဆိုင္ရာေက်ာင္းသားမ်ားဒီမိုကရက္တစ္တပ္ဦး (ABSDF) က ဖြင္႔လွစ္ ထားတဲ႔ ေရာင္နီဦး အထက္တန္းေက်ာင္းဟာ ရန္ပံုေငြ အခက္အခဲေတြေႀကာင္႔ ပိတ္ရေတာ႔မဲ့ အေနအထားကို ေရာက္ေနပါတယ္္။ အဲဒီေက်ာင္းမွာ ပညာသင္ေနတဲ႔ ကေလး (၆၀၀) ေလာက္္ ဟာ က်ေနာ္တုိ႔ရဲ႕ လုပ္ေဖာ္ကုိင္ဖက္၊ ရဲေဘာ္ရဲဘက္ေတြနဲ႔ ၿပည္တြင္းစစ္ဒဏ္ေႀကာင္႔ မိဘမဲ႔ ၿဇစ္ခဲ႔ရရွာတဲ႔ကေလးေတြ၊ ရပ္ရြာမွာ ျပည္တြင္းစစ္ေၾကာင့္ ေက်ာင္းရွိေပမဲ့ ဆရာဆရာမ မရွိလို ့ ေက်ာင္းေတြပိတ္ထားရတဲ့အတြက္ လာၿပီးေက်ာင္းတက္ေနတဲ့ ခေလးေတြ၊ တခ်ဳိ ့ကေလးေတြက ေတာင္ေပၚေက်းလက္မွာ ေက်ာင္းကို မရွိလို ့ လာၿပီး ပညာသင္ၾကားေနရတဲ့ လူမမယ္ခေလးေတြ ၿဖစ္ပါတယ္။ က်ေနာ္႔အေနနဲ႔ ေမးခြန္းထုတ္စရာရွိတာက သူတို႔ေတြရဲ႕ပညာေရးဟာ က်ေနာ္တို႔ တေတြမွာ တာဝန္မရွိေပဘူးလား၊ က်ေနာ္တို႔ အေနနဲ႔ ဝုိင္းဝန္း ကူညီလုပ္ကုိင္ရရင္ ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူ (၆၀၀) အတြက္ အေထာက္အကူအၿဖစ္နုိုင္ဘူးလားဆိုတာ ေတြးမိတာပါ။
ေရာင္နီဦးေက်ာင္းရဲ ့ တစ္လ လည္ပတ္ဖို႔ စရိတ္က ဘတ္ေငြ (၄ ေသာင္းခြဲ) ပဲ ဆိုပါစို ့။ အေမရိကန္ေဒၚလာနဲ ့ဆိုရင္ (ေဒၚလာ ၁၅၀၀ ) ပဲ ရွိတာပါ။ ၿပည္ပေရာက္ ေခါင္းေဆာင္ဆိုသူေတြ၊ ျပည္တြင္းျပန္ၿပီး ၿမန္မာၿပည္ဖြ႔ံၿဖိဴးေရး လုပ္ငန္းေတြမွာ ပါဝင္လုပ္ကုိင္လွခ်င္ပါရဲ ့ဆိုတဲ့ ေခါင္း ေဆာင္ႀကီးငယ္ေတြဟာ စကားလံုး ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ေတြ ေျပာေနၾကမဲ့အစား အဲဒီခေလးေတြ ရဲ ့ တလစာ ပညာသင္စရိတ္နဲ ့စားစရိတ္ ေနစရိတ္အတြက္ တလ ၁၀ ေဒၚလာကို ထည့္၀င္ ေထာက္ပံ့ဖို ့ စိတ္ကူး မရွိၾကဘူးလား။ အမွန္တကယ္လုပ္သင္႔တာေတြကေန စ လုပ္သင္႔တယ္လို႔ ေၿပာခ်င္တာပါပဲ။

ထူးခ်စ္
လူ႕အခြင္႔အေရးလွဳပ္ရွားသူ၊
ထိုင္းနုိင္ငံေတာင္ပုိ္င္း။