ဂႏၶရ္ဝ

by Zay Ya on Wednesday, August 22, 2012 at 6:27pm 

 အိႏၵိယ ဒ႑ာရီ မွာ ဂႏၶရ္ဝ ဆိုတာ နတ္ဘုရားရဲ႕ ဂီတသမား ေတြ၊ ေကာင္းကင္ဘံုရဲ႕ ဂီတ ပညာရွင္ ေတြ ကို သံုးတယ္။ ဂီတ ကို ေကာင္းကင္ဘံု နဲ႔ ဆက္စပ္ တယ္ လို႔ သတ္မွတ္တဲ့ အေနနဲ႔ ျဖစ္ မယ္။ တကယ္မွာ လည္း ျမင့္ျမတ္တဲ့ ဓမၼ ဆီ ေဆာင္က်ဥ္းေပး တဲ့ ေနရာမွာ - ဘာဝနာ နဲ႔ ဂီတ ဟာ တစ္ဦးနဲ႔ တစ္ဦး - အနီးစပ္ဆံုးမွာ ရွိပါတယ္။

ဂီတ နယ္ပယ္ အတြင္းဘက္ ကို လ်ွိဳးဝင္ ရင္း ေရွ႕ ကို ေျခတစ္ဘက္စာ လြန္ေျမာက္ လိုက္တာနဲ႔ ဘာဝနာ ထဲ ဆိုက္ေရာက္ သြားရတယ္။

စိတ္ကူး ခံစားခ်က္ေတြ ကေန - ဂီတ ေပါက္ဖြားတယ္ လို႔ ေျပာတတ္ တယ္ မဟုတ္လား။ ဒါေပမယ့္ ဂီတ ဟာ စိတ္ကူး ခံစားခ်က္ အတြင္း မွာ တစ္ခုတည္း မဟုတ္ဘူး။ စိတ္ကူး ခံစားခ်က္ နဲ႔ ဘာဝနာ တို႔ အၾကား စပ္ေၾကာင္း မွာ တည္တယ္။ နယ္နိမိတ္မ်ဥ္း ျဖစ္တယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ဂီတ ဟာ ဘာဝနာ ဘက္ကို ကူးရင္ ၿငိမ္ဝပ္ သြား သလို ခံစားခ်က္ ဘက္ကို ကူးရင္လည္း ေမ်ာလြင့္ ျမဴးၾကြ ေနတယ္။ စိတ္လႈပ္ရွား ေမ်ာလြင့္တဲ့ အျဖစ္နဲ႔ ဘာဝနာ အၾကားမွာ - ဂီတ ဟာ အလြယ္တကူ အသြင္ေျပာင္း သြားႏိုင္တယ္။

ဘာလို႔ ဆို ဂီတ ဟာ ေလာကီနယ္ အတြင္း အျဖဴစင္ႏိုင္ဆံုး ပီတိ ကို ေပးစြမ္းႏိုင္လို႔ပဲ။ ေနာက္ၿပီး ဂီတဟာ စကားလံုးေတြနဲ႔ အဓိပၸာယ္ မသတ္မွတ္ ထားတဲ့ အသံခ်ည္း သက္သက္။ စကား ေဝါဟာရေတြ မွာ ကန္႔သတ္ခ်က္ရွိတယ္။ လစ္မစ္ ရွိတယ္။ အသံ မွာေတာ့ အကန္႔ အသတ္ မရွိ၊ လစ္မစ္ မရွိဘူး။ ဒါ့ေၾကာင့္ ဂီတရဲ႕ အလွအပ ဟာ အကန္႔အသတ္ ေဘာင္ေတြ ကို ေက်ာ္လြန္ၿပီး လူးလာေခါက္တံု ျပဳႏိုင္ တယ္။ ေဘာင္တိုင္း ကို ထိုးေဖာက္ႏိုင္တယ္။ ဘယ္ေနရာမဆိုမွာ ဂီတရဲ႕ အစြမ္းဟာ ဝင္ဆံ့ႏုိင္ေနတယ္။

ဒါကို ျမင္ၿပီး ဂီတ ဆိုတာ အသံေတြပါမွ ျဖစ္တာ လို႔ ျမင္ရင္လည္း မွားမယ္။ စစ္မွန္တ့ဲ ဂီတရဲ႕ အလွအပ ဟာ - အသံေတြနဲ႔ ဖြဲ႕တည္ထား တဲ့ ေနာက္ကြယ္က တိတ္ဆိတ္မႈ ဆီ ရည္ညႊန္းတယ္။ ဆိတ္ၿငိမ္မႈ ကို ေဖာ္က်ဴးတယ္။ သူတင္ ကိုယ္တင္ အသံျဖစ္ရင္ ၿပီးေရာ ဂီတေတြ၊ (ဝါ) ဂႏၱဝင္ မေျမာက္တဲ့ ဂီတေတြ မွာ Violence ေခၚတဲ့ ႐ုန္းရင္းဆန္ခတ္ အသံ ေတြ ရွိတယ္။ ဒီ အသံေတြ ဟာလည္း စိတ္လႈပ္ရွားမႈ ကို ေပးႏိုင္တာပဲ။ ႐ုတ္တရက္ ေရွာ့ခ္ ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ႏိုင္တာပဲ။ အဲ့ဒီ ႐ုန္းရင္း ဆန္ခတ္ အသံေၾကာင့္ မိမိ ခႏၶာကိုယ္ ႐ုန္းႂကြ သြားမယ္။ လိင္ပိုင္း ဆုိင္ရာ စိတ္ ေတြ ေပၚေပါက္ ႏိုင္မယ္။ ဒါေတြပဲ အဲ့ အေပၚယံ ကို ခြာခ် လိုက္ရင္ အတြင္းက တန္ဖိုးေတြပါ ကြာက်ကုန္တယ္။

ဆိတ္ၿငိမ္မႈ အျဖစ္ကို တစ္နည္း တစ္ဖံု ျခံရံ ေဖာ္က်ဴးေနတဲ့ ဂီတေတြမွာေတာ့ အဲ့လို မဟုတ္ဘူး။ အသံ ေတြ စံုညီ ေနေပမယ့္ မိမိ ဆိတ္ၿငိမ္မႈ ကို တို႔ကာ တို႔ကာ ေပးရင္း - ဝပ္က်ေနတဲ့ သႏၱာန္ဟာ စီးေမ်ာ ေနမယ္။ မိမိကို မတူတဲ့ နယ္ တစ္ခုထဲ ေဆာင္က်ဥ္း သြား မယ္။ အသံေတြကို ဖယ္ခ် တဲ့ အခ်ိန္ ၿငိမ့္ခနဲ က်န္ရစ္ခဲ့မယ္။ အဲ့ဒီ ဂီတဟာ - ဆိတ္ၿငိမ္မႈရဲ႕ တန္ခိုးနဲ႔ - တန္ဖိုး ျမင့္မား လာတယ္။

ဂီတ ကို ဆိတ္ၿငိမ္မႈ ဘက္ဆီ တိုးကပ္ ႏိုင္လာေလ၊ ဘာဝနာ ရဲ႕ အသြင္ ေဆာင္လာေလ ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အလားတူ - အျပန္အလွန္ - ဘာဝနာ အားျဖင့္ ဆိတ္ၿငိမ္မႈ ဆီ ခ်ဥ္းကပ္ ႏိုင္လာေလ - ျမင့္ျမတ္တဲ့ ဂီတ သံကို ၾကားႏိုင္လာေလ ျဖစ္တယ္။ ဆိတ္ၿငိမ္မႈ နဲ႔ အသံ၊ အသံ နဲ႔ ဆိတ္ၿငိမ္မႈ - ဒီ ႏွစ္လႊာၾကားမွာ - ဘာဝနာ ျပဳသူ ရဲ႕ လမ္း ရွိတယ္။ ည သန္းေခါင္ယံရဲ႕ ဆိတ္ဝပ္ေနတဲ့ အသံကို နားေထာင္ ၾကည့္။ တိတ္ဆိတ္ ေနေပမယ့္ သူ႔မွာလည္း အသံ ရွိတယ္။ ပုစဥ္းရင္ကြဲ သံ မဟုတ္ဘူး။ ပိုးပရစ္ သံ မဟုတ္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ တိက်တဲ့ အသံ ရွိတယ္။ ဒီ အသံေၾကာင့္လည္း တိတ္ဆိတ္ ေန တာ ျဖစ္ၿပီး၊ အဲ့လို တိတ္ဆိတ္ ေနလို႔လည္း ဒီအသံ ျဖစ္ေနတာ ဆိုတာ ေတြ႕ရမယ္။ အသံနဲ႔ တိတ္ဆိတ္ မႈ ဟာ တစ္ခုကို တစ္ခု မွီခိုၿပီး၊ တစ္ခုကို တစ္ခု အားျပဳ ေနတယ္။

အသံ ရွိရင္ တိတ္ဆိတ္မႈ ရွိပါ့မလား။ တိတ္ဆိတ္မႈ ရွိရင္ အသံ ရွိပါ့မလား။ ယုတၱိ မက်ဟန္၊ ဆန္႔က်င္ဘက္ ဝိေရာဓိ ျဖစ္ဟန္ ထင္ရေပ မယ့္ - အဟုတ္တကယ္ အားျဖင့္ သူတို႔ေတြက အျဖည့္ခံေတြ ျဖစ္ေန တယ္။ ဒါကို သိတဲ့ အခါ - ဘဝ ကိုယ္တိုင္ဟာ လည္း ဂီတ ျဖစ္ တယ္။ တြဲဘက္ ညီေန တယ္။ အသံ အနိမ့္အျမင့္ ၾကားက - တိတ္ဆိတ္ေနေၾကာင္း သိျမင္ လာတယ္။ အသံေတြ နဲ႔ ဖြဲ႕တည္ ရင္း ဘဝရဲ႕ တိတ္ဆိတ္မႈ ကို ရွာႏိုင္မယ္။ ဆိတ္ၿငိမ္မႈ ဆီ ခ်ဥ္းကပ္ရင္း ဘဝ ရဲ႕ ခ်ိဳၿမိန္တဲ့ ဂီတသံဟာ တစ္ခါဖူးမွ မတူေအာင္ လူးလြန္႔ ထြက္ျပဴ လာေတာ့တယ္။

...........................

August 23rd 2012 at 7:47 AM

...........................

http://zayya.wordpress.com/

http://zayya.blog.com/

http://zayyah.blogspot.com/