TCB ( ေရွးတရုတ္တို႔ဝါဒ-အၾကမ္းမ်ဥ္း )

http://zayya.blog.com/archives/175/ မွ ကူးယူေဖၚျပပါသည္။

28 June 2011

ဟိႏၵဴဘာသာေရးတြင္ “ဘုရားသခင္ႏွင့္ ၎၏နာမေတာ္သည္ ဧက၊ တစ္သေဘာတည္း၊ တစ္ခုတည္း” ဟု ဆိုသည္။ တာအိုဘာသာတြင္မူ “သတ္မွတ္ေခၚေဝၚႏိုင္ေသာ အမည္နာမသည္ အမည္နာမ စစ္စစ္ မဟုတ္” ဟု ဆိုျပန္သည္။ အဘယ္ဟာ မွန္ပါသနည္း။

ဒ႑ာရီ အရ ဖူရွီ ( Fu Shi ) သည္ တရုတ္ မဟာအင္ပါယာ ဘုရင္ၾကီး (ဝါ) ဧကရာဇ္ သံုးပါးတြင္ ပထမဆံုး သမိုင္းဝင္ ဧကရာဇ္ ျဖစ္သည္။ ( က်ေနာ့စိတ္ထင္ – က်ေနာ္တို႔ ျမန္မာအမ်ား ၾကားသိဖူးၾကေသာ မဟာသမၼတမင္းတို႔က ၎ထက္ ပိုေစာမည္။ ဟုတ္မဟုတ္ေတာ့ မသိ။ ) ခရစ္ေတာ္မေပၚမီ ႏွစ္သံုးေထာင္ အေစာပိုင္းက တရုတ္ျပည္လံုးကို စိုးမိုး အုပ္စိုးခဲ့သူ ျဖစ္သည္ဟု ယံုၾကည္ၾကသည္။ ဖူရွီသည္ တရုတ္ေရွးေဟာင္းက်မ္းတစ္ဆူ ျဖစ္ေသာ I-Ching ယီက်င္း ( သခၤါရက်မ္း/ေျပာင္းလဲျခင္း သေဘာတရား က်မ္း ) ပါ ၾတိမူဟ ရွစ္ခုတို႔ကို ေဖာ္ထုတ္ရွင္းလင္းခဲ့သူလည္း ျဖစ္သည္။ အခ်ိဳ႕က ယင္းတို႔သည္ တရုတ္တို႔၏ အရုပ္ဆန္ေသာ လက္ေရးစကားလံုးတို႔၏ အေျခခံလည္း ျဖစ္သည္ဟု ဆိုၾကပါသည္။

လက္ရွိ တရုတ္တို႔၏ ပင္မ ဒႆန ေရစီးေၾကာင္း နွစ္ခုမွာ တာအိုဝါဒႏွင့္ ကြန္ျဖဴးရွပ္ဝါဒ တို႔ ျဖစ္ျပီး ၎ဝါဒတို႔သည္ ဖူရွီ ၏ အစဥ္အလာမွ ဆင္းသက္လာၾကျခင္းသာ ျဖစ္သည္ဟု အယူရွိၾကသည္။ ခရစ္ေတာ္ မေပၚမီ ေျခာက္ရာစုမွ စတင္၍ ၎ဝါဒႏွစ္ဆူ ကြဲျပားသြားခဲ့ျပီး တာအိုဝါဒ၏ ဖခင္ – ေလာက္ဇူ ( BC 604-531 ) ၊ ကြန္ျဖဴးရွပ္ ဝါဒ – ဖခင္ ကြန္ျဖဴးရွပ္ ( BC 551-479 ) ဟူ၍ အမွတ္အသားရွိသည္။

တရုတ္တို႔၏ ဘာသာေရး အတြင္းမွ တတိယ ေရစီးေၾကာင္းမွာ ဗုဒၶဘာသာ ျဖစ္ျပီး အစဥ္အလာ အိႏၵိယမွ ဆင္းသက္သည္။ အိႏၵိယ ဗုဒၶဘာသာ မေထရ္မ်ား A.D ပထမ ရာစုတြင္ တရုတ္ျပည္သို႔ စတင္ဝင္ေရာက္ သာသနာျပဳသည္။ ယင္း အိႏၵိယ ဘုန္းေတာ္ၾကီးမ်ား၏ ၾကြင္းက်န္ရစ္ေသာ ေျပာစကားမ်ား အရ တရုတ္လူမ်ိဳးတို႔သည္ အေစာပိုင္း ကာလ ကတည္းက အိႏၵိယသို႔ ဘုရားဖူးအျဖစ္၊ ( သို႔မဟုတ္ ) ကုန္သည္အျဖစ္ ေရာက္ရွိလာၾကျပီး ဗုဒၶဘာသာ ယဥ္ေက်းမႈကို တရုတ္ျပည္သို႔ သယ္ေဆာင္သြားၾကသည္ဟု ဆိုသည္။ ထိုကာလမွစ၍ တရုတ္ျပည္တြင္ ပင္မ ဘာသာေရး ၾကီး သံုးခု ျဖစ္လာခဲ့သည္။ ေခတ္ႏွင့္ အညီ ဆီေလ်ာ္ေအာင္ ေပါင္းစပ္၍ က်င့္သံုး လက္ခံၾကသည္ကိုလည္း ေတြ႔ျမင္ၾကရသည္။

စင္စစ္ အမ်ိဳးအမည္ မတူညီေသာ ဘာသာတို႔ကို ေပါင္းစပ္ရန္မွာ မလြယ္ကူေပ။ ဘာသာတစ္ခုမွ ကြဲျပားသြားဖို႔ရာသာ လြယ္ကူသည္။ သို႔ေသာ္ တရုတ္တို႔ ၏ ဘာသာၾကီး သံုးခု ျဖစ္ေသာ တာအိုဝါဒ၊ ကြန္ျဖဴးရွပ္ဝါဒ၊ ဗုဒၶဝါဒတို႔သည္ တခုႏွင့္ တစ္ခု ကူးလူးယွက္ႏြယ္ေနၾကသည္။ အနီးစပ္ဆံုးမွာ တာအိုဝါဒႏွင့္ ကြန္ျဖဴးရွပ္ ဝါဒတို႔ ျဖစ္ျပီး ေခတ္စကား ႏွင့္ ဆိုလ်ွင္ Shamanism ဟု အမည္တပ္ၾကသည္။ Shamanism သည္ သဘာဝကို ပဓာနျပဳေသာ ဝါဒ ျဖစ္သည္။ သဘာဝ တရားကိုသာ ေလ့လာ၍ သဘာဝ အတိုင္း က်င့္သံုးေနထိုင္ျခင္းကို ( အၾကမ္းနည္းအားျဖင့္ ) အသားေပးသည္ဟု ဆိုႏိုင္သည္။ မ်က္ေမွာက္ေခတ္ ဘာသာ အယူဝါဒ အမ်ိဳးမ်ိဳး ရွိၾကသည့္ အနက္ လူတစ္ေယာက္သည္ တစ္ခ်ိန္တည္းတြင္ ခရစ္ယာန္ဘာသာဝင္လည္း ျဖစ္၊ မြတ္ဆလင္ ဘာသာဝင္လည္း ျဖစ္၍ မရေပ။ သို႔ေသာ္ အေရွ႕တိုင္းသား ( ဥပမာ – ဂ်ပန္တြင္ ) လူတစ္ေယာက္သည္ တစ္ခ်ိန္တည္း၌ ဗုဒၶဘာသာဝင္လည္း ျဖစ္ႏိုင္သကဲ့သို႔ ရွင္တို ဘာသာဝင္လည္း ျဖစ္ႏိုင္သည္။ တိဘက္တြင္လည္း အၾကင္လူတစ္ေယာက္သည္ ဗုဒၶဘာသာဝင္လည္း ျဖစ္ႏိုင္သကဲ့သို႔ ဘၽြန္ပိုဘာသာဝင္ တစ္ေယာက္ လည္း ျဖစ္ႏိုင္သည္။ ထိုသို႔ျဖစ္၍ အေနာက္တိုင္းတြင္လည္း မရွိဟု မဆိုလို။ ဥပမာ အေမရိက ေျမာက္ပိုင္းတြင္ ရွိေသာ သူတစ္ေယာက္သည္ ရိုးရာ- ေနအက ကို မစြန္႔လႊတ္ေသာ ခရစ္ယာန္ ဘာသာဝင္တစ္ေယာက္ ျဖစ္ႏိုင္ေသးသည္။

စကားစ ျပန္ဆက္ပါမည္။ ဖူရွီ အစဥ္အလာတြင္ တစ္ေၾကာင္းတည္း ျဖစ္ထြန္းလာပါလ်က္ႏွင့္ တာအိုဝါဒႏွင့္ ကြန္ျဖဴးရွပ္ဝါဒ ဟူ၍ အဘယ္ေၾကာင့္ ႏွစ္မ်ိဳးႏွစ္စား ကြဲျပားသြားရသနည္း ဟု ေမးရန္ရွိပါသည္။ ယင္းအေျဖကို ကြန္ျဖဴးရွပ္ကပင္ ျပန္ေျဖေပးထားသည္။ ကြန္ျဖဴးရွပ္ႏွင့္ ေလာက္ဇူတို႔ ပညာရွိ ႏွစ္ဦး ဆံုၾကေသာအခါ ကြန္ျဖဴးရွပ္က ဤသို႔ ေျပာခဲ့သည္။
“ကၽြႏု္ပ္၏ ေလွကားထက္မွ အျမင့္ဆံုးေသာ အပိုင္းသည္ အသင့္ေလွကား၏ အနိမ့္ဆံုးေသာ အပိုင္းသာ ျဖစ္သည္”
တစ္နည္းဆိုရလ်ွင္ ကြန္ျဖဴးရွပ္ဝါဒသည္ ဗဟိဒၶေလာကကို ပံုေဖာ္၍ တာအိုဝါဒသည္ အဇၥ်တၱေလာကကို ပံုေဖာ္သည္။

ကြန္ျဖဴးရွပ္ဝါဒသည္ ယဥ္ေက်းမႈဓေလ့၊ ထံုးတမ္း၊ က်င့္ဝတ္သိကၡာ၊ ေစာင့္ထိန္းမႈ၊ ေစာင့္ေရွာက္မႈ၊ ရိုေသမႈ၊ အစိုးရေကာင္း ( မိမိကိုယ္ကိုယ္ အစိုးရျခင္း၊ ျမိဳ႕ရြာကို အစိုးရျခင္း၊ ႏိုင္ငံကို အစိုးရျခင္း စသည္ ) တို႔ကို ပံုေဖာ္လမ္းညႊန္သည္။ တာအိုဝါဒသည္ အဇၥ်တၱအတြင္း၏ ၾကည္လင္မႈ၊ ရွင္းသန္႔မႈ၊ ရိုးရွင္းမႈ၊ ေအးခ်မ္းမႈကို လမ္းညႊန္သည္။

ထိုဝါဒႏွစ္ခုၾကားတြင္ ဗုဒၶဝါဒ ေရာက္ရွိလာေသာအခါ ေအးျငိမ္းရာႏွင့္ ေမတၱာတရားကို ပဓာနျပဳသည္ဟု ယံုၾကည္ေသာ ဘာသာတရားတစ္ခု အျဖစ္ တရုတ္ႏိုင္ငံ အဝွမ္း ပ်ံ႕ႏွံ႕သြားခဲ့သည္ ဆိုပါသည္။ ဗုဒၶဘာသာသည္ နိဗၺာန ( ဆင္းရဲဒုကၡအေပါင္းမွ လြတ္ျငိမ္းရာ ) ကို ညႊန္ေသာ ဘာသာတရား ျဖစ္သည္။ က်ေနာ္တို႔ ေထရဝါဒဗုဒၶဘာသာဝင္ အမ်ား ( စိႏၱာမယ အားျဖင့္ သိရွိေသာ ) “၁။ ဒုကၡသည္ ရွိ၏။ ၂။ ဒုကၡျဖစ္ေၾကာင္းတရားသည္ ရွိ၏။ ၃။ ဒုကၡမွလြတ္ေၾကာင္း လမ္းသည္ ရွိ၏။ ၄။ဒုကၡမွ လြတ္ရာျငိမ္းရာသည္ ရွိ၏” ဟူေသာ သစၥာေလးပါးတရားေတာ္ျမတ္ႏွင့္ ယွဥ္တြဲ စဥ္းစားႏိုင္ပါလိမ့္မည္။

………………………………………………

• Taoism = တာအိုဝါဒဟု ငယ္စဥ္က အစိုးရထုတ္ ဖတ္စာမ်ားတြင္ ေရးသားသည္ကို မွတ္မိပါသည္။ ဆရာ သက္လံုကဲ့သို႔ ျမန္မာစာေရးဆရာမ်ား ႏွင့္ အျခား အဂၤလိပ္ ဘာသာျပန္စာအုပ္အမ်ားတြင္ “ေတာက္” အဂၤလိပ္အသံထြက္ – Dao ဟု ဆိုသည္။ တာအိုဝါဒ၏ မူရင္းက်မ္းသည္ ကမၻာ့ဒႆနိက စာေပနယ္တြင္ အေသးငယ္ဆံုးႏွင့္ ဘာသာျပန္ဆိုမႈ အမ်ားဆံုး က်မ္းစာအုပ္ ျဖစ္ခဲ့သည္။ Tao Teh Ching ဟု အမည္ရွိျပီး အၾကမ္းအားျဖင့္ “တာအို၊ႏွင့္ က်င့္စဥ္ေတာ္က်မ္း” ဟု နားလည္ႏိုင္ပါမည္။
• Confucius = ကြန္ျဖဴးရွပ္ဟုသာ အလြယ္ေခၚပါသည္။ ကြန္ဖူဇူ ဟုလည္း ေခၚၾကသည္။ ေနာက္ဆံုးအသံထြက္ “ဇူ” မွာ ဇူ ႏွင့္ ဇီ ၾကား အသံ ထြက္ေၾကာင္း မွတ္သားရဖူးသည္။
• Lao Tzu = အခ်ိဳ႕က လာအိုဇူ ဟု ဆိုၾကသည္။ Tao ကို တာအိုဟု ထြက္သကဲ့သို႔ Lao ကို လာအိုဟု ထြက္ျခင္းသာ ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။ အသံထြက္ေလ့ရွိသည္က ေလာက္ဇူ သာ ျဖစ္သည္။ Lao Tzu သည္ အမည္ရင္းမဟုတ္။ ၎၏ အဓိပၸာယ္မွာ ဒႆနဆရာၾကီး၊ အဘိုးၾကီး၊ ပညာရွိၾကီး ဟုသာ အဓိပၸာယ္ထြက္ေၾကာင္း ဘာသာျပန္က်မ္း ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားတြင္ ျပဆိုထားသည္။

Lao Tzu နွင့္ တာအိုဝါဒ အေၾကာင္းအရာကို ဤသို႔ အက်ဥ္းမ်ွျဖင့္ မည္သို႔မွ မျပည့္စံုႏိုင္ပါေၾကာင္း။