သေျပညိဳေအာင္ပန္းဆီသုိ႔ လွမ္းၾကအျပိဳင္
|
11:52 PM |
No မွတ္ခ်က္ |
သူ႔ေခါင္းမွာတဲ့သေျပညိဳ၊ ငါ့ေခါင္းမွာတဲ့သေျပညိဳ
သေျပညိဳေရႊဘုိပန္းဟာက၊ လန္းလ်က္ပါကုိ။
ျမန္မာျပည္နုိင္ငံေရးလႈပ္ရွားမႈသမုိင္းမွာ သေျပညိဳလႈင္းေတြ ရုိက္ခတ္ခဲ့တဲ့ အၾကိမ္ေတြမနည္းေတာ့ ပါျပီ။
တုိင္းတစ္ပါးနယ္ခ်ဲ႕အုပ္စုိးမႈေအာက္ ကုိလုိဘ၀ကလြတ္ေျမာက္ေရး လႈပ္ရွားမႈကာလမွာ ျဗိတိသွ် နယ္ခ်ဲ႕ အစုိးရကုိ တုိက္ပဲြ၀င္သူတုိင္းရဲ႕ ရည္မွန္းခ်က္ပန္းတိုင္က ျမန္မာျပည္လြတ္လပ္ေရးရဖုိ႔ပါပဲ။ လြတ္လပ္ျပီး ေနာက္ ျမန္မာျပည္ကုိ ေခတ္မီတုိးတက္ေအာင္ ဘယ္စနစ္နဲ႔ ဘယ္နည္းဘယ္ပံု ဖဲြ႔စည္းထူေထာင္ၾကမယ္ဆုိတဲ့ အျမင္ေတြမတူညီၾကေပမယ့္ လြတ္လပ္ေရးရဖုိ႔ ၾကိဳးပမ္းေဆာင္ရြက္ၾကရာမွာ ဘံုရည္မွန္းခ်က္ တူညီခဲ့ပါတယ္။
သုိ႔ေပမယ့္ လြတ္လပ္ေရး အၾကိဳသေဘာတူညီခ်က္ျဖစ္တဲ့ ေအာင္ဆန္း-အက္တလီစာခ်ဳပ္ ခ်ဳပ္ဆုိခ်ိန္ မွာေတာ့ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာအသံညီခဲ့တဲ့ “လြတ္လပ္ေရး”ဆုိတဲ့ ေ၀ါဟာရအေပၚမွာ ၀ိ၀ါဒေတြ သိသိသာသာ ကဲြျပားလာပါ တယ္။ အဓိပၸါယ္သတ္မွတ္ခ်က္ေတြ ျခားနားလာခဲ့ပါတယ္။ ယေန႔ထက္တုိင္ ျမန္မာ့ နုိင္ငံေရးအင္အားစုေတြ အၾကားမွာ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္က ရယူခဲ့တဲ့ လြတ္လပ္ေရးဟာ ျမန္မာျပည္သူေတြအတြက္ ေခတ္သစ္နုိင္ငံထူေထာင္ဖုိ႔ ထုိက္တန္တဲ့လြတ္လပ္ေရး၊ စစ္မွန္တဲ့လြတ္လပ္ေရး ဟုတ္မဟုတ္ ကဲြလဲြမႈေတြရွိ ေနၾကဆဲ။ ျပည္သူအတြက္ လုပ္ေဆာင္ပါတယ္ဆုိတဲ့ နုိင္ငံေရးအုပ္စုေတြအၾကား မသင့္မျမတ္မႈဒဏ္ကုိ ျပည္သူေတြခါးစည္း ခံေနရတုန္းပါ။
၁၉၆၂ ခုႏွစ္ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီတက္လာတဲ့ အခါမွာလည္း “ဆုိရွယ္လစ္သေျပညိဳ” တစခန္းထ ေနရာယူလာျပန္ပါတယ္။ အာဏာသိမ္းစစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြက အနာဂတ္ျမန္မာနုိင္ငံကုိ သာယာ၀ေျပာေသာ ဆုိရွယ္လစ္လူ႔ေဘာင္ဆီ အေရာက္ခ်ီတက္မယ္လုိ႔ ေၾကြးေၾကာ္ၾကသလုိ ဖဆပလအစုိးရလက္ထက္ အၾကီး မားဆံုး အတုိက္အခံအင္အားစုျဖစ္တဲ့ ပမညတတပ္ေပါင္းစုအတြင္းမွ လက္၀ဲအင္အားစုမ်ားကလည္း ဆုိရွယ္လစ္ေၾကြးေၾကာ္သံကုိ ေထာက္ခံခဲ့ၾကပါတယ္။ သာတူညီမွ်ဆုိရွယ္လစ္စနစ္ ေအာင္ပဲြခံဖုိ႔ ႏွစ္ရွည္လမ်ား လက္နက္ကုိင္တုိက္ပဲြ၀င္ေနတဲ့ ေတာတြင္းကြန္ျမဴနစ္မ်ားနဲ႔ပါ ျငိမ္းခ်မ္းေရးေဆြးေႏြးပဲြေတြ လုပ္ခဲ့ပါတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ ငယ္ငယ္မူလတန္းေက်ာင္းသားဘ၀မွာ “ဆုိရွယ္လစ္ေဘာင္လမ္းစဥ္မ်ား ဗုိလ္ခ်ဳပ္ခ်မွတ္သြား” လုိ႔ေတာင္ ရြတ္ဆုိခဲ့ရေသးတာ။
ဆုိရွယ္လစ္ မ်က္ႏွာဖံုးစြပ္တာခ်င္းတူေပမယ့္ ေဖာ္ေဆာင္လုိတဲ့ အႏွစ္သာရခ်င္းေတာ့ မတူညီၾကပါ။ အၾကမ္းဖ်င္းဆုိရလ်င္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီေမွ်ာ္မွန္းတာက ပစၥည္းမဲ့အာဏာရွင္ ဆုိရွယ္လစ္၊ ေျမေပၚလက္၀ဲေခါင္း ေဆာင္ေတြ ရည္သန္တာက ဒီမုိကရက္တစ္ ဆုိရွယ္လစ္၊ စစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြ ဦးတည္တာက ျမန္မာ့နည္း ျမန္မာ့ဟန္ ဆုိရွယ္လစ္။ ဂ်ာမန္ေတြးေခၚပညာရွင္ၾကီး ေမြးထုတ္လုိက္တဲ့ ဆုိရွယ္လစ္သမီးပ်ဳိကုိ သူတစ္မ်ဳိး ကုိယ္တစ္ဖံု သံုးေရာက္ျခယ္ ရုပ္လံုးေဖာ္ခဲ့ၾကပါတယ္။
ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ ျပိဳင္ပဲြတုိ႔ရဲ႕ အခိုင္အမာ ဥပေဒသအတုိင္း Institution အားအေကာင္းဆံုးျဖစ္တဲ့ စစ္ေခါင္းေဆာင္အစုက ယာယီအသာစီးရခဲ့ျပီး ၂၆ ႏွစ္အၾကာမွာ ကမၻာ့ဆုိရွယ္လစ္တုိ႔ရဲ႕ ေန၀င္ခ်ိန္ကံၾကမၼာနဲ႔ အတူ ျမန္မာျပည္မွာလည္း ဆုိရွယ္လစ္အသံေတြ တိမ္ျမဳပ္ေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ့ရပါတယ္။
၁၉၈၈ လူထုအံုၾကြမႈ နုိင္ငံေရးမုန္တုိင္းၾကီး ျမန္မာျပည္မွာ တုိက္ခတ္ျပီးတဲ့ေနာက္ပုိင္း ကမၻာ့အခင္း အက်င္းမွာလည္း ၾကီးမားလွတဲ့ အခ်ဳိးအေကြ႔အေျပာင္းအလဲၾကီးနဲ႔ ၾကံဳၾကိဳက္ခဲ့ရပါတယ္။ အေမရိကန္ဦးေဆာင္ တဲ့ လစ္ဘရယ္၀ါဒနဲ႔ ဆုိဗီယက္ဦးေဆာင္တဲ့ ဆုိရွယ္လစ္၀ါဒတုိ႔ ကမၻာ့ေျမျပင္ကုိလႊမ္းမုိးဖုိ႔ ႏွစ္ေပါင္း ၅၀ နီးပါး သူနုိင္ကုိယ္နုိင္အျပိဳင္ၾကဲခဲ့တဲ့ စစ္ေအးတုိက္ပဲြၾကီးဟာ ဘာလင္တံတုိင္းျပိဳက်မႈ၊ ဆုိဗီယက္အင္ပါယာျပိဳကဲြမႈ ျဖစ္စဥ္တုိ႔နဲ႔အတူ အဆံုးသတ္ခဲ့ရပါတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဆုိရွယ္လစ္(ဆုိရွယ္လိမ္) စနစ္က်င့္သံုးခဲ့တဲ့ျမန္မာျပည္ဟာ ကမၻာ့အဆင္းရဲဆံုးတုိင္းျပည္ တစ္ခုအျဖစ္နဲ႔ သမုိင္းမွတ္တုိင္စိုက္ထူခဲ့ရပါတယ္။ ၀မ္းနည္းေၾကကဲြစရာေကာင္းလွပါတယ္။
၂၆ ႏွစ္လံုးလံုး ပါတီေကာင္စီ ဗ်ဴရုိကရက္ေတြရဲ႕ ဆုိရွယ္လစ္စမ္းသပ္ကြက္ထဲမွာ အေျခပ်က္အေနပ်က္ ျဖစ္ခဲ့ရတဲ့၊ ဘ၀ေတြပါအဖတ္ဆယ္မရေအာင္ ေရစံုေမ်ာခဲ့ရတဲ့ ျမန္မာျပည္သူလူထု သည္းခံနုိင္မႈအတုိင္းအတာ ကုန္ဆံုးခ်ိန္၊ အာဏာပုိင္ေတြကုိယ္တုိင္ ကုိယ္ေဖာ္တဲ့ေဆးဥပါဒ္ေပးေနတာကုိ မဖံုးသာမဖိသာ မလိမ့္တပတ္ ၀န္ခံေနရခ်ိန္မွာ လူထုကုိ ရစ္ပတ္ေႏွာင္တဲထားတဲ့ သံၾကိဳးကြင္းေတြ တစ္ဆစ္ခ်င္းျပဳတ္ထြက္သြားကာ 8888 လူထုအံုၾကြမႈၾကီး ေပၚေပါက္လာရတာပါ။
က်ေနာ္မွတ္မိသေလာက္ ေျပာရရင္ ၁၉၈၈ စက္တင္ဘာ ၁၂ ရက္ေန႔ထင္ပါတယ္၊ အဲဒီေန႔မွာ ရန္ကုန္ ျမိဳ႕တြင္းလမ္းမၾကီးေတြေရာ လမ္းသြယ္ေတြပါ ဆႏၵျပျပည္သူေတြနဲ႔ျပည့္က်ပ္ေနပါတယ္။ ေမာ္တင္၊ကီလီဘက္မွ ခ်ီတက္လာတဲ့ လူထုစစ္ေၾကာင္းတစ္ခုက“မဆလ(၂၆)ႏွစ္” လုိ႔စာတန္းထုိးထားတဲ့ အေခါင္းၾကီးတစ္ခု ထမ္းလာျပီး လမ္း(၃၀)နားအေရာက္၊ ကမ္းနားလမ္းေပၚမွာ မီးသျဂၤိဳလ္လုိက္ပါတယ္။ အဲဒီေန႔ဟာ ျမန္မာ့ ဆုိရွယ္လစ္စနစ္ နိ႒ိတံတဲ့ေန႔ပဲလုိ႔ က်ေနာ္သတ္မွတ္ခ်င္ပါတယ္။
အဲဒီေနာက္ပုိင္းကစျပီး လူေတြရဲ႕ပါးစပ္ဖ်ားမွာ“ဒီမုိကေရစီ” ဆုိတဲ့ေ၀ါဟာရတစ္ခု ေခတ္စားလာတာ ယေန႔တုိင္ပါပဲ။ ဒါကုိ “သေျပညိဳတတိယလႈိင္း” လုိ႔တင္စားၾကည့္ရင္ ေကာင္းမလားလုိ႔ေတြးမိပါတယ္။
ဖရန္စစ္ဖူကူယားမားရဲ႕ သမုိင္းနိဂံုးအဆုိအရေတာ့ စစ္ေအးေခတ္လြန္ကာလမွာ ေအာင္ပန္းဆင္အနုိင္ ယူလုိက္တာက အေနာက္တုိင္းကုိ ကုိယ္စားျပဳတဲ့ “လစ္ဘရယ္ဒီမုိကေရစီ” လုိ႔ဆုိပါတယ္။ လူတစ္ဦးခ်င္းရဲ႕ လြတ္လပ္မႈ၊ပုိင္ဆိုင္မႈနဲ႔ စြမ္းေဆာင္ရည္ေတြကုိ အာမခံခ်က္ရွိရွိ အသိအမွတ္ျပဳတဲ့ ဒီမုိကေရစီအုပ္ခ်ဳပ္ေရးပံုစံ လုိ႔ နားလည္မိပါတယ္။
ဒီေနရာမွာ “လစ္ဘရယ္၀ါဒ”ကုိ မႏွစ္သက္သူေတြက “လစ္ဘရယ္၀ါဒ” ဆုိတာ အလြန္အကၽြံကုိယ္က်ဳိး ၾကည့္၀ါဒ၊ တစ္ကုိယ္ေကာင္း၀ါဒ အျဖစ္သတ္မွတ္ျပီး လူ႔အဖဲြ႔အစည္းမွာ လက္ခံက်င့္သံုးဖုိ႔ ျငင္းဆုိၾကပါတယ္။
က်ေနာ္ေလ့လာမိသေလာက္ တင္ျပရမယ္ဆုိရင္ “ေခတ္သစ္အျမင္အရ လစ္ဘရယ္၀ါဒဟာ လူပုဂၢိဳလ္ တစ္ဦးခ်င္းရဲ႕ လြတ္လပ္မႈကုိ က်င့္သံုးတယ္ဆုိရာမွာ လူ႔အဖဲြ႔အစည္းနဲ႔ သဟဇာတျဖစ္မယ့္ လြတ္လပ္မႈမ်ဳိးကုိ သာ ေတာင္းဆုိေသာ၀ါဒ ျဖစ္တယ္” လုိ႔ဆုိထားပါတယ္။ တစ္ခါ လစ္ဘရယ္၀ါဒဟာ လူပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးခ်င္းအေပၚ အေျခခံတဲ့၀ါဒ(Individualism)ျဖစ္တဲ့အတြက္ Individualism နဲ႔ပတ္သက္ျပီးေတာ့လည္း “ Individualism ဟာ တစ္ဘက္သတ္ကုိယ္က်ဳိးၾကည့္၀ါဒ မဟုတ္၊ လူ႔အေျခခံပုိင္ခြင့္မ်ားဘက္မွ ရပ္တည္ထားသလုိ၊ တစ္ဦးခ်င္း တာ၀န္ယူမႈ (Self responsibility) ကုိအေလးထားေသာ အယူအဆျဖစ္တယ္” လုိ႔ ဖြင့္ဆုိရွင္းျပထားပါတယ္။
ခုခ်ိန္မွာ က်ေနာ္တုိ႔လူ႔အဖဲြ႔အစည္းမွာရွိတဲ့ နုိင္ငံေရးအင္အားစုေတြအၾကားမွာ လြတ္လပ္ေရး၊ ဆုိရွယ္လစ္ေရးေတြမွာတုန္းကလုိပဲ “ဒီမုိကေရစီ” သရုပ္ခဲြပဲြၾကီးကုိ ဆူဆူညံညံျငင္းခုံေနၾကျပန္ပါျပီ။ လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၀ ႏွစ္ေလာက္ကတည္းက အစုိးရေခါင္းေဆာင္ေတြ ပါးစပ္ဖ်ားမွာေရာ အစုိးရပုိင္သတင္းမီဒီယာေတြမွာပါ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဟာ အေနာက္နုိင္ငံေတြမွာက်င့္သံုးတဲ့ လစ္ဘရယ္ဒီမုိကေရစီကုိ ယံုၾကည္သူျဖစ္တာမုိ႔ ျမန္မာ့နုိင္ငံေရးျဖစ္စဥ္နဲ႔ မကုိက္ညီဘူးလုိ႔ ေျပာဆုိေရးသားခဲ့တာေတြ ရွိခဲ့ပါတယ္။ ဒီကိစၥနဲ႔ပတ္သက္ျပီး ေဒၚစု ဘက္မွ တုန္႔ျပန္ေခ်ပမႈ ရွိတယ္လုိ႔ ယေန႔တုိင္ မၾကားမိပါ။ ျပီးခဲ့တဲ့ အာဆီယံထိပ္သီးေဆြးေႏြးပဲြမွာလည္း နုိင္ငံေတာ္ သမၼတၾကီးက သတင္းေထာက္ေတြကုိေျပာၾကားရာမွာ အေနာက္နုိင္ငံေတြမွာက်င့္သံုးတဲ့ ဒီမုိကေရစီ နဲ႔ တစ္ထပ္တည္းက်တဲ့ ဒီမုိကေရစီပံုစံမ်ဳိး ျမန္မာျပည္မွာ က်င့္သံုးလုိ႔မရနုိင္ေၾကာင္း ေျပာသြားပါေသးတယ္။ ဘယ္လုိပဲျဖစ္ျဖစ္ ျပည္သူ႔အုပ္ခ်ဳပ္ေရးဆုိတာ ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္ရဲ႕ ပါးစပ္ကေျပာတဲ့အတုိင္း အတည္ ျဖစ္ေစသတည္းမွ မဟုတ္တာ။ သူတုိ႔ျပဌာန္းလို႔ရတာမွ မဟုတ္တာ။
အမ်ဳိးသားဒီမုိကေရစီအဖဲြ႔ခ်ဳပ္ ျပန္လည္မွတ္ပံုတင္ ေရြးေကာက္ပဲြ၀င္ျပီးတဲ့ေနာက္ တရားဥပေဒစုိးမုိးေရး ျပည္တြင္းျငိမ္းခ်မ္းေရး၊ ၂၀၀၈ ဖဲြ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံုအေျခခံဥပေဒထဲက နုိင္ငံကုိအက်ဳိးေပးတယ္လုိ႔ မျမင္တဲ့ အခ်က္ေတြ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲနုိင္ေရးစတာေတြကုိ အဓိကထားၾကိဳးပမ္းသြားမယ္လုိ႔ သိရပါတယ္။ ဒီမုိကေရစီစနစ္ အျပည့္အ၀မက်င့္သံုးနုိင္ခင္မွာ ဒီမုိကေရစီကုိ ခုိင္မာအားေကာင္းေစမယ့္ ေရခံေျမခံေတြကုိ အုတ္ျမစ္ခ်တည္ေဆာက္တာလုိ႔ သေဘာေပါက္မိပါတယ္။ လတ္တေလာမွာ အလုပ္မျဖစ္နုိင္ေသးတဲ့ ဒီမုိကေရစီပံုစံေတြ၊ စံႏႈန္းေတြကုိ အခ်ိန္ကုန္ခံ ေဆြးေႏြးျငင္းခုံမေနေတာ့ဘဲ ဒီမုိကေရစီစနစ္ကုိအက်ဳိးျပဳနုိင္မယ့္ လက္ေတြ႔ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြနဲ႔သာ အစပ်ဳိးလုပ္ေဆာင္ဖုိ႔ ေဒၚစုဆံုးျဖတ္လုိက္တာ ျဖစ္ပံုရပါတယ္။
လက္ရွိမွာ ေဒၚစုဟာ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့အေျခအေနေပၚမူတည္ျပီး လက္ေတြ႔အက်ဆံုးအလုပ္ေတြကုိ လုပ္ေဆာင္ေနတယ္၊ ခုလုိလုပ္ေဆာင္နုိင္တဲ့ပါ၀ါကုိလည္း ေဒၚစုတစ္ေယာက္သာ ပုိင္ဆုိင္ထားတယ္ဆုိတာကုိ က်ေနာ္တုိ႔ ေမ့မထားအပ္ပါဘူး။
က်ေနာ္တို႔အားလံုး ရည္မွန္းထားတဲ့ ဒီမုိကေရစီသေျပညိဳေအာင္ပန္းဆီကုိ အေရာက္လွမ္းနုိင္ဖုိ႔ နုိင္ငံေရးအင္အားစုေတြ အျပိဳင္ၾကိဳးစားပံုေဖာ္ေနၾကဆဲပါ။ ဒီကာလအတြင္းမွာ ၾကံဳေတြ႔လာရမယ့္ အခက္အခဲ စိမ္ေခၚမႈေတြကုိ ရင္ဆုိင္ေက်ာ္လႊားနုိင္ေရးအတြက္ ဒီမုိကရက္တစ္အင္အားစုေတြ စုစုစည္းစည္းနဲ႔ က်စ္လစ္ ခုိင္မာအားေကာင္းဖုိ႔၊ ျပည္သူလူထုၾကီး တခဲနက္ညီညႊတ္ၾကဖုိ႔၊ ျဖစ္လာနုိင္ေျခရွိတဲ့ အႏၱရာယ္ေတြကုိ မျပတ္ သတိရွိၾကဖုိ႔၊ အတိတ္ကအမွားေတြကုိ သင္ခန္းစာယူဆင္ျခင္နုိင္ၾကဖုိ႔၊ ေခါင္းေဆာင္နဲ႔ေနာက္လုိက္ျပည္သူလူထု အဆက္အစပ္ရွိေနဖုိ႔ လုိအပ္မယ္လုိ႔ ယူဆမိပါတယ္။ ဒါမွသာ ကုိယ္ဦးတည္ထားတဲ့ လမ္းေၾကာင္းကုိ မတိမ္း မေစာင္းေအာင္ တည့္မတ္ထိန္းေက်ာင္းသြားနုိင္ၾကမွာပါ။
ဒီမုိကေရစီစနစ္ဆုိတာ “ျပည္သူ႔အုပ္ခ်ဳပ္ေရး” ျဖစ္တာမုိ႔ ျပည္သူလူထုရဲ႕ပုိင္ခြင့္ေတြကုိ အကာအကြယ္ ျပဳမယ့္ တရားဥပေဒစုိးမုိးေရးနဲ႔ ဘက္လုိက္မႈကင္းျပီး လြတ္လပ္တဲ့ တရားစီရင္ေရးစနစ္ရွင္သန္ထြန္းကားဖုိ႔၊ ျပည္သူတစ္ရပ္လံုး စုိးရိမ္ေၾကာင့္ၾကကင္းစြာ အသက္ေမြး၀မ္းေၾကာင္းျပဳနုိင္တဲ့ အေျခအေနေတြရွိဖုိ႔ လုိအပ္ေနတာအမွန္ပါပဲ။
ျပည္သူလူထုရဲ႕ ဘ၀ေနထုိင္မႈအဆင့္နဲ႔ လံုျခံဳစိတ္ခ်ရမႈ အတုိင္းအတာတစ္ခုထိျမင့္တက္ သြားျပီဆုိရင္ ျပည္သူလူထုကုိယ္တိုင္က သူတုိ႔ဘ၀နဲ႔ အံ၀င္ဂြင္က်ျဖစ္မယ့္ ဒီမုိကေရစီပံုစံကုိ ေဖာ္ထုတ္က်င့္သံုးနုိင္တဲ့ အင္အားအေျခခံကုိရလာပါလိမ့္မယ္။
အဲဒီအခ်ိန္က်ရင္ လူထုေခါင္းေဆာင္ရဲ႕ ဦးေဆာင္မႈေအာက္မွာ က်ေနာ္တုိ႔ျပည္သူေတြ စုစည္းညီညႊတ္ စြာ လုိက္ပါေအာင္ပဲြခံနုိင္မယ္လုိ႔ စဲြစဲြျမဲျမဲယံုၾကည္မိပါတယ္။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေအာင္ျမင္ပါေစ။
ေ၀ေမာ္
၂၇ နုိ၀င္ဘာ ၂၀၁၁
သေျပညိဳေရႊဘုိပန္းဟာက၊ လန္းလ်က္ပါကုိ။
ျမန္မာျပည္နုိင္ငံေရးလႈပ္ရွားမႈသမုိင္းမွာ သေျပညိဳလႈင္းေတြ ရုိက္ခတ္ခဲ့တဲ့ အၾကိမ္ေတြမနည္းေတာ့ ပါျပီ။
တုိင္းတစ္ပါးနယ္ခ်ဲ႕အုပ္စုိးမႈေအာက္ ကုိလုိဘ၀ကလြတ္ေျမာက္ေရး လႈပ္ရွားမႈကာလမွာ ျဗိတိသွ် နယ္ခ်ဲ႕ အစုိးရကုိ တုိက္ပဲြ၀င္သူတုိင္းရဲ႕ ရည္မွန္းခ်က္ပန္းတိုင္က ျမန္မာျပည္လြတ္လပ္ေရးရဖုိ႔ပါပဲ။ လြတ္လပ္ျပီး ေနာက္ ျမန္မာျပည္ကုိ ေခတ္မီတုိးတက္ေအာင္ ဘယ္စနစ္နဲ႔ ဘယ္နည္းဘယ္ပံု ဖဲြ႔စည္းထူေထာင္ၾကမယ္ဆုိတဲ့ အျမင္ေတြမတူညီၾကေပမယ့္ လြတ္လပ္ေရးရဖုိ႔ ၾကိဳးပမ္းေဆာင္ရြက္ၾကရာမွာ ဘံုရည္မွန္းခ်က္ တူညီခဲ့ပါတယ္။
သုိ႔ေပမယ့္ လြတ္လပ္ေရး အၾကိဳသေဘာတူညီခ်က္ျဖစ္တဲ့ ေအာင္ဆန္း-အက္တလီစာခ်ဳပ္ ခ်ဳပ္ဆုိခ်ိန္ မွာေတာ့ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာအသံညီခဲ့တဲ့ “လြတ္လပ္ေရး”ဆုိတဲ့ ေ၀ါဟာရအေပၚမွာ ၀ိ၀ါဒေတြ သိသိသာသာ ကဲြျပားလာပါ တယ္။ အဓိပၸါယ္သတ္မွတ္ခ်က္ေတြ ျခားနားလာခဲ့ပါတယ္။ ယေန႔ထက္တုိင္ ျမန္မာ့ နုိင္ငံေရးအင္အားစုေတြ အၾကားမွာ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္က ရယူခဲ့တဲ့ လြတ္လပ္ေရးဟာ ျမန္မာျပည္သူေတြအတြက္ ေခတ္သစ္နုိင္ငံထူေထာင္ဖုိ႔ ထုိက္တန္တဲ့လြတ္လပ္ေရး၊ စစ္မွန္တဲ့လြတ္လပ္ေရး ဟုတ္မဟုတ္ ကဲြလဲြမႈေတြရွိ ေနၾကဆဲ။ ျပည္သူအတြက္ လုပ္ေဆာင္ပါတယ္ဆုိတဲ့ နုိင္ငံေရးအုပ္စုေတြအၾကား မသင့္မျမတ္မႈဒဏ္ကုိ ျပည္သူေတြခါးစည္း ခံေနရတုန္းပါ။
၁၉၆၂ ခုႏွစ္ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီတက္လာတဲ့ အခါမွာလည္း “ဆုိရွယ္လစ္သေျပညိဳ” တစခန္းထ ေနရာယူလာျပန္ပါတယ္။ အာဏာသိမ္းစစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြက အနာဂတ္ျမန္မာနုိင္ငံကုိ သာယာ၀ေျပာေသာ ဆုိရွယ္လစ္လူ႔ေဘာင္ဆီ အေရာက္ခ်ီတက္မယ္လုိ႔ ေၾကြးေၾကာ္ၾကသလုိ ဖဆပလအစုိးရလက္ထက္ အၾကီး မားဆံုး အတုိက္အခံအင္အားစုျဖစ္တဲ့ ပမညတတပ္ေပါင္းစုအတြင္းမွ လက္၀ဲအင္အားစုမ်ားကလည္း ဆုိရွယ္လစ္ေၾကြးေၾကာ္သံကုိ ေထာက္ခံခဲ့ၾကပါတယ္။ သာတူညီမွ်ဆုိရွယ္လစ္စနစ္ ေအာင္ပဲြခံဖုိ႔ ႏွစ္ရွည္လမ်ား လက္နက္ကုိင္တုိက္ပဲြ၀င္ေနတဲ့ ေတာတြင္းကြန္ျမဴနစ္မ်ားနဲ႔ပါ ျငိမ္းခ်မ္းေရးေဆြးေႏြးပဲြေတြ လုပ္ခဲ့ပါတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ ငယ္ငယ္မူလတန္းေက်ာင္းသားဘ၀မွာ “ဆုိရွယ္လစ္ေဘာင္လမ္းစဥ္မ်ား ဗုိလ္ခ်ဳပ္ခ်မွတ္သြား” လုိ႔ေတာင္ ရြတ္ဆုိခဲ့ရေသးတာ။
ဆုိရွယ္လစ္ မ်က္ႏွာဖံုးစြပ္တာခ်င္းတူေပမယ့္ ေဖာ္ေဆာင္လုိတဲ့ အႏွစ္သာရခ်င္းေတာ့ မတူညီၾကပါ။ အၾကမ္းဖ်င္းဆုိရလ်င္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီေမွ်ာ္မွန္းတာက ပစၥည္းမဲ့အာဏာရွင္ ဆုိရွယ္လစ္၊ ေျမေပၚလက္၀ဲေခါင္း ေဆာင္ေတြ ရည္သန္တာက ဒီမုိကရက္တစ္ ဆုိရွယ္လစ္၊ စစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြ ဦးတည္တာက ျမန္မာ့နည္း ျမန္မာ့ဟန္ ဆုိရွယ္လစ္။ ဂ်ာမန္ေတြးေခၚပညာရွင္ၾကီး ေမြးထုတ္လုိက္တဲ့ ဆုိရွယ္လစ္သမီးပ်ဳိကုိ သူတစ္မ်ဳိး ကုိယ္တစ္ဖံု သံုးေရာက္ျခယ္ ရုပ္လံုးေဖာ္ခဲ့ၾကပါတယ္။
ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ ျပိဳင္ပဲြတုိ႔ရဲ႕ အခိုင္အမာ ဥပေဒသအတုိင္း Institution အားအေကာင္းဆံုးျဖစ္တဲ့ စစ္ေခါင္းေဆာင္အစုက ယာယီအသာစီးရခဲ့ျပီး ၂၆ ႏွစ္အၾကာမွာ ကမၻာ့ဆုိရွယ္လစ္တုိ႔ရဲ႕ ေန၀င္ခ်ိန္ကံၾကမၼာနဲ႔ အတူ ျမန္မာျပည္မွာလည္း ဆုိရွယ္လစ္အသံေတြ တိမ္ျမဳပ္ေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ့ရပါတယ္။
၁၉၈၈ လူထုအံုၾကြမႈ နုိင္ငံေရးမုန္တုိင္းၾကီး ျမန္မာျပည္မွာ တုိက္ခတ္ျပီးတဲ့ေနာက္ပုိင္း ကမၻာ့အခင္း အက်င္းမွာလည္း ၾကီးမားလွတဲ့ အခ်ဳိးအေကြ႔အေျပာင္းအလဲၾကီးနဲ႔ ၾကံဳၾကိဳက္ခဲ့ရပါတယ္။ အေမရိကန္ဦးေဆာင္ တဲ့ လစ္ဘရယ္၀ါဒနဲ႔ ဆုိဗီယက္ဦးေဆာင္တဲ့ ဆုိရွယ္လစ္၀ါဒတုိ႔ ကမၻာ့ေျမျပင္ကုိလႊမ္းမုိးဖုိ႔ ႏွစ္ေပါင္း ၅၀ နီးပါး သူနုိင္ကုိယ္နုိင္အျပိဳင္ၾကဲခဲ့တဲ့ စစ္ေအးတုိက္ပဲြၾကီးဟာ ဘာလင္တံတုိင္းျပိဳက်မႈ၊ ဆုိဗီယက္အင္ပါယာျပိဳကဲြမႈ ျဖစ္စဥ္တုိ႔နဲ႔အတူ အဆံုးသတ္ခဲ့ရပါတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဆုိရွယ္လစ္(ဆုိရွယ္လိမ္) စနစ္က်င့္သံုးခဲ့တဲ့ျမန္မာျပည္ဟာ ကမၻာ့အဆင္းရဲဆံုးတုိင္းျပည္ တစ္ခုအျဖစ္နဲ႔ သမုိင္းမွတ္တုိင္စိုက္ထူခဲ့ရပါတယ္။ ၀မ္းနည္းေၾကကဲြစရာေကာင္းလွပါတယ္။
၂၆ ႏွစ္လံုးလံုး ပါတီေကာင္စီ ဗ်ဴရုိကရက္ေတြရဲ႕ ဆုိရွယ္လစ္စမ္းသပ္ကြက္ထဲမွာ အေျခပ်က္အေနပ်က္ ျဖစ္ခဲ့ရတဲ့၊ ဘ၀ေတြပါအဖတ္ဆယ္မရေအာင္ ေရစံုေမ်ာခဲ့ရတဲ့ ျမန္မာျပည္သူလူထု သည္းခံနုိင္မႈအတုိင္းအတာ ကုန္ဆံုးခ်ိန္၊ အာဏာပုိင္ေတြကုိယ္တုိင္ ကုိယ္ေဖာ္တဲ့ေဆးဥပါဒ္ေပးေနတာကုိ မဖံုးသာမဖိသာ မလိမ့္တပတ္ ၀န္ခံေနရခ်ိန္မွာ လူထုကုိ ရစ္ပတ္ေႏွာင္တဲထားတဲ့ သံၾကိဳးကြင္းေတြ တစ္ဆစ္ခ်င္းျပဳတ္ထြက္သြားကာ 8888 လူထုအံုၾကြမႈၾကီး ေပၚေပါက္လာရတာပါ။
က်ေနာ္မွတ္မိသေလာက္ ေျပာရရင္ ၁၉၈၈ စက္တင္ဘာ ၁၂ ရက္ေန႔ထင္ပါတယ္၊ အဲဒီေန႔မွာ ရန္ကုန္ ျမိဳ႕တြင္းလမ္းမၾကီးေတြေရာ လမ္းသြယ္ေတြပါ ဆႏၵျပျပည္သူေတြနဲ႔ျပည့္က်ပ္ေနပါတယ္။ ေမာ္တင္၊ကီလီဘက္မွ ခ်ီတက္လာတဲ့ လူထုစစ္ေၾကာင္းတစ္ခုက“မဆလ(၂၆)ႏွစ္” လုိ႔စာတန္းထုိးထားတဲ့ အေခါင္းၾကီးတစ္ခု ထမ္းလာျပီး လမ္း(၃၀)နားအေရာက္၊ ကမ္းနားလမ္းေပၚမွာ မီးသျဂၤိဳလ္လုိက္ပါတယ္။ အဲဒီေန႔ဟာ ျမန္မာ့ ဆုိရွယ္လစ္စနစ္ နိ႒ိတံတဲ့ေန႔ပဲလုိ႔ က်ေနာ္သတ္မွတ္ခ်င္ပါတယ္။
အဲဒီေနာက္ပုိင္းကစျပီး လူေတြရဲ႕ပါးစပ္ဖ်ားမွာ“ဒီမုိကေရစီ” ဆုိတဲ့ေ၀ါဟာရတစ္ခု ေခတ္စားလာတာ ယေန႔တုိင္ပါပဲ။ ဒါကုိ “သေျပညိဳတတိယလႈိင္း” လုိ႔တင္စားၾကည့္ရင္ ေကာင္းမလားလုိ႔ေတြးမိပါတယ္။
ဖရန္စစ္ဖူကူယားမားရဲ႕ သမုိင္းနိဂံုးအဆုိအရေတာ့ စစ္ေအးေခတ္လြန္ကာလမွာ ေအာင္ပန္းဆင္အနုိင္ ယူလုိက္တာက အေနာက္တုိင္းကုိ ကုိယ္စားျပဳတဲ့ “လစ္ဘရယ္ဒီမုိကေရစီ” လုိ႔ဆုိပါတယ္။ လူတစ္ဦးခ်င္းရဲ႕ လြတ္လပ္မႈ၊ပုိင္ဆိုင္မႈနဲ႔ စြမ္းေဆာင္ရည္ေတြကုိ အာမခံခ်က္ရွိရွိ အသိအမွတ္ျပဳတဲ့ ဒီမုိကေရစီအုပ္ခ်ဳပ္ေရးပံုစံ လုိ႔ နားလည္မိပါတယ္။
ဒီေနရာမွာ “လစ္ဘရယ္၀ါဒ”ကုိ မႏွစ္သက္သူေတြက “လစ္ဘရယ္၀ါဒ” ဆုိတာ အလြန္အကၽြံကုိယ္က်ဳိး ၾကည့္၀ါဒ၊ တစ္ကုိယ္ေကာင္း၀ါဒ အျဖစ္သတ္မွတ္ျပီး လူ႔အဖဲြ႔အစည္းမွာ လက္ခံက်င့္သံုးဖုိ႔ ျငင္းဆုိၾကပါတယ္။
က်ေနာ္ေလ့လာမိသေလာက္ တင္ျပရမယ္ဆုိရင္ “ေခတ္သစ္အျမင္အရ လစ္ဘရယ္၀ါဒဟာ လူပုဂၢိဳလ္ တစ္ဦးခ်င္းရဲ႕ လြတ္လပ္မႈကုိ က်င့္သံုးတယ္ဆုိရာမွာ လူ႔အဖဲြ႔အစည္းနဲ႔ သဟဇာတျဖစ္မယ့္ လြတ္လပ္မႈမ်ဳိးကုိ သာ ေတာင္းဆုိေသာ၀ါဒ ျဖစ္တယ္” လုိ႔ဆုိထားပါတယ္။ တစ္ခါ လစ္ဘရယ္၀ါဒဟာ လူပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးခ်င္းအေပၚ အေျခခံတဲ့၀ါဒ(Individualism)ျဖစ္တဲ့အတြက္ Individualism နဲ႔ပတ္သက္ျပီးေတာ့လည္း “ Individualism ဟာ တစ္ဘက္သတ္ကုိယ္က်ဳိးၾကည့္၀ါဒ မဟုတ္၊ လူ႔အေျခခံပုိင္ခြင့္မ်ားဘက္မွ ရပ္တည္ထားသလုိ၊ တစ္ဦးခ်င္း တာ၀န္ယူမႈ (Self responsibility) ကုိအေလးထားေသာ အယူအဆျဖစ္တယ္” လုိ႔ ဖြင့္ဆုိရွင္းျပထားပါတယ္။
ခုခ်ိန္မွာ က်ေနာ္တုိ႔လူ႔အဖဲြ႔အစည္းမွာရွိတဲ့ နုိင္ငံေရးအင္အားစုေတြအၾကားမွာ လြတ္လပ္ေရး၊ ဆုိရွယ္လစ္ေရးေတြမွာတုန္းကလုိပဲ “ဒီမုိကေရစီ” သရုပ္ခဲြပဲြၾကီးကုိ ဆူဆူညံညံျငင္းခုံေနၾကျပန္ပါျပီ။ လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၀ ႏွစ္ေလာက္ကတည္းက အစုိးရေခါင္းေဆာင္ေတြ ပါးစပ္ဖ်ားမွာေရာ အစုိးရပုိင္သတင္းမီဒီယာေတြမွာပါ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဟာ အေနာက္နုိင္ငံေတြမွာက်င့္သံုးတဲ့ လစ္ဘရယ္ဒီမုိကေရစီကုိ ယံုၾကည္သူျဖစ္တာမုိ႔ ျမန္မာ့နုိင္ငံေရးျဖစ္စဥ္နဲ႔ မကုိက္ညီဘူးလုိ႔ ေျပာဆုိေရးသားခဲ့တာေတြ ရွိခဲ့ပါတယ္။ ဒီကိစၥနဲ႔ပတ္သက္ျပီး ေဒၚစု ဘက္မွ တုန္႔ျပန္ေခ်ပမႈ ရွိတယ္လုိ႔ ယေန႔တုိင္ မၾကားမိပါ။ ျပီးခဲ့တဲ့ အာဆီယံထိပ္သီးေဆြးေႏြးပဲြမွာလည္း နုိင္ငံေတာ္ သမၼတၾကီးက သတင္းေထာက္ေတြကုိေျပာၾကားရာမွာ အေနာက္နုိင္ငံေတြမွာက်င့္သံုးတဲ့ ဒီမုိကေရစီ နဲ႔ တစ္ထပ္တည္းက်တဲ့ ဒီမုိကေရစီပံုစံမ်ဳိး ျမန္မာျပည္မွာ က်င့္သံုးလုိ႔မရနုိင္ေၾကာင္း ေျပာသြားပါေသးတယ္။ ဘယ္လုိပဲျဖစ္ျဖစ္ ျပည္သူ႔အုပ္ခ်ဳပ္ေရးဆုိတာ ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္ရဲ႕ ပါးစပ္ကေျပာတဲ့အတုိင္း အတည္ ျဖစ္ေစသတည္းမွ မဟုတ္တာ။ သူတုိ႔ျပဌာန္းလို႔ရတာမွ မဟုတ္တာ။
အမ်ဳိးသားဒီမုိကေရစီအဖဲြ႔ခ်ဳပ္ ျပန္လည္မွတ္ပံုတင္ ေရြးေကာက္ပဲြ၀င္ျပီးတဲ့ေနာက္ တရားဥပေဒစုိးမုိးေရး ျပည္တြင္းျငိမ္းခ်မ္းေရး၊ ၂၀၀၈ ဖဲြ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံုအေျခခံဥပေဒထဲက နုိင္ငံကုိအက်ဳိးေပးတယ္လုိ႔ မျမင္တဲ့ အခ်က္ေတြ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲနုိင္ေရးစတာေတြကုိ အဓိကထားၾကိဳးပမ္းသြားမယ္လုိ႔ သိရပါတယ္။ ဒီမုိကေရစီစနစ္ အျပည့္အ၀မက်င့္သံုးနုိင္ခင္မွာ ဒီမုိကေရစီကုိ ခုိင္မာအားေကာင္းေစမယ့္ ေရခံေျမခံေတြကုိ အုတ္ျမစ္ခ်တည္ေဆာက္တာလုိ႔ သေဘာေပါက္မိပါတယ္။ လတ္တေလာမွာ အလုပ္မျဖစ္နုိင္ေသးတဲ့ ဒီမုိကေရစီပံုစံေတြ၊ စံႏႈန္းေတြကုိ အခ်ိန္ကုန္ခံ ေဆြးေႏြးျငင္းခုံမေနေတာ့ဘဲ ဒီမုိကေရစီစနစ္ကုိအက်ဳိးျပဳနုိင္မယ့္ လက္ေတြ႔ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြနဲ႔သာ အစပ်ဳိးလုပ္ေဆာင္ဖုိ႔ ေဒၚစုဆံုးျဖတ္လုိက္တာ ျဖစ္ပံုရပါတယ္။
လက္ရွိမွာ ေဒၚစုဟာ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့အေျခအေနေပၚမူတည္ျပီး လက္ေတြ႔အက်ဆံုးအလုပ္ေတြကုိ လုပ္ေဆာင္ေနတယ္၊ ခုလုိလုပ္ေဆာင္နုိင္တဲ့ပါ၀ါကုိလည္း ေဒၚစုတစ္ေယာက္သာ ပုိင္ဆုိင္ထားတယ္ဆုိတာကုိ က်ေနာ္တုိ႔ ေမ့မထားအပ္ပါဘူး။
က်ေနာ္တို႔အားလံုး ရည္မွန္းထားတဲ့ ဒီမုိကေရစီသေျပညိဳေအာင္ပန္းဆီကုိ အေရာက္လွမ္းနုိင္ဖုိ႔ နုိင္ငံေရးအင္အားစုေတြ အျပိဳင္ၾကိဳးစားပံုေဖာ္ေနၾကဆဲပါ။ ဒီကာလအတြင္းမွာ ၾကံဳေတြ႔လာရမယ့္ အခက္အခဲ စိမ္ေခၚမႈေတြကုိ ရင္ဆုိင္ေက်ာ္လႊားနုိင္ေရးအတြက္ ဒီမုိကရက္တစ္အင္အားစုေတြ စုစုစည္းစည္းနဲ႔ က်စ္လစ္ ခုိင္မာအားေကာင္းဖုိ႔၊ ျပည္သူလူထုၾကီး တခဲနက္ညီညႊတ္ၾကဖုိ႔၊ ျဖစ္လာနုိင္ေျခရွိတဲ့ အႏၱရာယ္ေတြကုိ မျပတ္ သတိရွိၾကဖုိ႔၊ အတိတ္ကအမွားေတြကုိ သင္ခန္းစာယူဆင္ျခင္နုိင္ၾကဖုိ႔၊ ေခါင္းေဆာင္နဲ႔ေနာက္လုိက္ျပည္သူလူထု အဆက္အစပ္ရွိေနဖုိ႔ လုိအပ္မယ္လုိ႔ ယူဆမိပါတယ္။ ဒါမွသာ ကုိယ္ဦးတည္ထားတဲ့ လမ္းေၾကာင္းကုိ မတိမ္း မေစာင္းေအာင္ တည့္မတ္ထိန္းေက်ာင္းသြားနုိင္ၾကမွာပါ။
ဒီမုိကေရစီစနစ္ဆုိတာ “ျပည္သူ႔အုပ္ခ်ဳပ္ေရး” ျဖစ္တာမုိ႔ ျပည္သူလူထုရဲ႕ပုိင္ခြင့္ေတြကုိ အကာအကြယ္ ျပဳမယ့္ တရားဥပေဒစုိးမုိးေရးနဲ႔ ဘက္လုိက္မႈကင္းျပီး လြတ္လပ္တဲ့ တရားစီရင္ေရးစနစ္ရွင္သန္ထြန္းကားဖုိ႔၊ ျပည္သူတစ္ရပ္လံုး စုိးရိမ္ေၾကာင့္ၾကကင္းစြာ အသက္ေမြး၀မ္းေၾကာင္းျပဳနုိင္တဲ့ အေျခအေနေတြရွိဖုိ႔ လုိအပ္ေနတာအမွန္ပါပဲ။
ျပည္သူလူထုရဲ႕ ဘ၀ေနထုိင္မႈအဆင့္နဲ႔ လံုျခံဳစိတ္ခ်ရမႈ အတုိင္းအတာတစ္ခုထိျမင့္တက္ သြားျပီဆုိရင္ ျပည္သူလူထုကုိယ္တိုင္က သူတုိ႔ဘ၀နဲ႔ အံ၀င္ဂြင္က်ျဖစ္မယ့္ ဒီမုိကေရစီပံုစံကုိ ေဖာ္ထုတ္က်င့္သံုးနုိင္တဲ့ အင္အားအေျခခံကုိရလာပါလိမ့္မယ္။
အဲဒီအခ်ိန္က်ရင္ လူထုေခါင္းေဆာင္ရဲ႕ ဦးေဆာင္မႈေအာက္မွာ က်ေနာ္တုိ႔ျပည္သူေတြ စုစည္းညီညႊတ္ စြာ လုိက္ပါေအာင္ပဲြခံနုိင္မယ္လုိ႔ စဲြစဲြျမဲျမဲယံုၾကည္မိပါတယ္။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေအာင္ျမင္ပါေစ။
ေ၀ေမာ္
၂၇ နုိ၀င္ဘာ ၂၀၁၁
0 comments:
Post a Comment