Tao: 59

by Zay Ya on Sunday, November 27, 2011 at 2:09pm

ေရွးေဟာင္း တရုတ္တို႔ တာအိုဝါဒ က်မ္းစာ ေတာက္တယ္က်င္း (ဟု နီးစပ္ အသံထြက္သည္ ) “Tao – Teh – Ching” တြင္ လကၤာစာပိုဒ္ေရ ၈၁ ပိုဒ္ ပါရွိေၾကာင္း ေရွ႕က ဆိုခဲ့ျပီးပါျပီ။ ယခုမွာ ယင္း စာပိုဒ္မ်ားမွ အပိုဒ္ေရ ၅၉ ကို ထုတ္ႏႈတ္ထားျခင္း ျဖစ္သည္။ တရုတ္ဘာသာကို က်ေနာ္ မသိပါ။  အဂၤလိပ္ဘာသာသို႔ ျပန္ဆိုထားေသာ စာမူကြဲမ်ားမွ လည္းေကာင္း၊ ျမန္မာျပန္ျပီး ျဖစ္သည့္ ဆရာသက္လံု၏ ေစ့ထားေသာ တံခါးမ်ား အတြဲ ၂ ကို ကိုးကား၍ ( အမ်ားစုကို တိုက္ရိုက္ကူးယူ၍ ) လည္းေကာင္း ေရးပါသည္။


ဤပို႔စ္တြင္ ပါရွိေသာ English Version မ်ား၊ မွတ္ခ်က္မ်ား၊ ဓါတ္ပံုမ်ားသည္ ျဖည့္စြက္ထားျခင္းျဖစ္ျပီး တစ္အုပ္လံုးအေနျဖင့္ မဟုတ္ေသာေၾကာင့္ စာဖတ္သူ နားမလည္ႏိုင္မည့္ ( နားရွဳပ္ႏိုင္မည္ ထင္သည့္ )  အပိုင္းမ်ား၊ စာသားမ်ား၊ စကားစပ္မ်ားကို ခ်န္လွပ္ ျပင္ဆင္ထားပါသည္။ ယင္းမွ အပ က်န္သည္တို႔မွာ ဆရာသက္လံု၏ အာေဘာ္ အတိုင္း ျဖစ္သည္။
ကြယ္လြန္ သြားရွာျပီျဖစ္ေသာ ဆရာသက္လံုကို ဤပို႔စ္ျဖင့္ ကန္ေတာ့အပ္သည္။



ေတာက္တယ္က်င္း လကၤာ အပိုဒ္ေရ ၅၉

ေျမၾကီးကို စိုးမိုးရာတြင္ လည္းေကာင္း၊ ေကာင္းကင္ကို ခစားရာတြင္ လည္းေကာင္း၊
ထိန္းေက်ာင္းျခင္းတရားကို သာလြန္နိုင္ေသာ အရာမရွိေခ်။
ထိန္းေက်ာင္းျခင္း အားျဖင့္သာ မူလဓမၼသို႔ ျပန္ေရာက္၏။ မူလဓမၼသို႔ ျပန္ေရာက္ျခင္းကို ဓမၼ၏ ဂုဏ္ရည္မ်ား အထပ္ထပ္ စုစည္းမိျခင္းဟု ေခၚသည္။
ဂုဏ္ရည္မ်ား အထပ္ထပ္ စုစည္းမိလ်ွင္ အရာရာကို ခ်ဳပ္ကိုင္ နိုင္သည္။
ယင္းသို႔ ခ်ဳပ္ကိုင္ နိုင္မႈ မ်ိဳးတြင္ ေဘာင္ အကန္႔အသတ္မရွိ၊ နယ္နိမိတ္ မရွိ။
အကန္႔အသတ္ ေဘာင္နိမိတ္ မရွိခဲ႔ေသာ စိုးအုပ္ရျခင္း ျဖစ္သည္။
မိခင္သည္ မိမိ၏ ရင္ေသြးမ်ားကို စိုးမိုးအုပ္ခ်ဳပ္သကဲ့သို႔ စိုးအုပ္ျခင္းမ်ိဳး ျဖစ္သည္။ ယင္းသို႔မွသာ ၾကာရွည္တည္တံ့ ခိုင္ျမဲသည္။
ခိုင္က်ည္ေသာ ပင္စည္၊ နက္ရိႈင္းေသာ အျမစ္ရွိသည့္ သစ္ပင္နွင့္ သ႑ာန္ တူ၏။
ဤသို႔ျဖင့္ အသက္ရွည္ေစတတ္ေသာ ဓမၼကို ေဖာ္ျပျခင္း ျဖစ္ေတာ့သည္။

တရုတ္ေရွးေဟာင္းက်မ္းမ်ားကို အဂၤလိပ္ဘာသာသို႔ ျပန္ဆိုရာတြင္ နာမည္ေက်ာ္ခဲ့သည့္
ဆရာ James Legge ၏ ဘာသာျပန္ English Version

Guarding the Tao
For regulating the human (in our constitution) and rendering the (proper) service to the heavenly, there is nothing like moderation.
It is only by this moderation that there is effected an early return (to man's normal state). That early return is what I call the repeated accumulation of the attributes (of the Tao). With that repeated accumulation of those attributes, there comes the subjugation (of every obstacle to such return). Of this subjugation we know not what shall be the limit; and when one knows not what the limit shall be, he may be the ruler of a state.
He who possesses the mother of the state may continue long. His case is like that (of the plant) of which we say that its roots are deep and its flower stalks firm:—this is the way to secure that its enduring life shall long be seen.

တရုတ္အမ်ိဳးသား ပညာရွင္ Gia Fu Feng ျပန္ဆိုေသာ English Version
( မွတ္ခ်က္ - ဤ Version မွာ အလြယ္နွင့္ တိုလြန္းသည္ဟု ထင္ပါသည္ )

In caring for others and serving heaven, There is nothing like using restraint.
Restraint begins with giving up one's own ideas.
This depends on Virtue gathered in the past.
If there is a good store of Virtue, then nothing is impossible.
If nothing is impossible, then there are no limits.
If a man knows no limits, then he is fit to be a ruler.
The mother principle of ruling holds good for a long time.
This is called having deep roots and a firm foundation,
The Tao of long life and eternal vision

ယခင္ ဟိႏၵဴဝါဒ ဂိုဏ္းခြဲ တန္ၾတက်မ္း မ်ားကို ေလ့လာခဲ့စဥ္က “ကေလးငယ္သည္ ေဆာ့ကစားေနစဥ္ ဟိုသည္ ေျပးလႊား ေနျငား ေသာ္လည္း  အိပ္ေပ်ာ္လ်ွင္ကား မိခင္၏ ရင္ခြင္သို႔ ခိုမွီျမဲတည္း” ဟူေသာ သေဘာကို နားလည္ခဲ့ရဖူးသည္။ ယခုလည္း ယင္းသေဘာနွင့္ အလားသ႑ာန္ တူညီသည္။

ေျမၾကီးဟူေသာ စကားျဖင့္ တာအိုပညာရွိတို႔သည္ ရုပ္တရားကို ဆို၏။ ေကာင္းကင္ဟူေသာ စကားျဖင့္ နာမ္တရားကို ဆို၏။ အေနာက္တိုင္း သိပၸံပညာ ထြန္းကားေစေသာ အေတြးလမ္းေၾကာင္းတြင္ ရုပ္တရားကို အေလးျပဳ၍ ေတြးေခၚျပီး အေရွ႕တိုင္းသည္ နာမ္တရားကို အေလးျပဳ၍ ေတြးေခၚသည္။

ရုပ္တရားတို႔၏ အစသည္ ေလာကဓာတ္ၾကီး စတင္ျဖစ္ေပၚလာေသာ အစပင္ ျဖစ္၍ ယင္းရုပ္တို႔၏ အစကို သိပၸံပညာသည္ တပ္အပ္ေသခ်ာ ရွာမေတြ႔ေသးေခ်။ ထို႔ေၾကာင့္ အေနာက္တိုင္းသည္ ယေန႔ထက္တိုင္ပင္ ရုပ္တရားနယ္ပယ္၌ ရွိေနၾကေသးသည္။

အေရွ႕တိုင္း အေနနွင့္ကား သိပၸံပညာကဲ့သို႔ ဓာတ္ခြဲခန္းတြင္ လက္ေတြ႔ မျပနိုင္ေသာ္လည္း စိတ္အေတြ႔အၾကံဳအားျဖင့္ နိယာမ ဥပေဒသမ်ားကို ေဖာ္ထုတ္ၾကသည္။ ရုပ္တရားတို႔၏ အစသည္ နာမ္တရားမ်ားတြင္ ရွိ၍ နာမ္တရားတို႔၏ အစကိုသာလ်ွင္ မူလတရား ( ဝါ ) မူလဓမၼ ( ဝါ ) မိခင္တို႔၏ မိခင္ ျဖစ္သည္ဟု ေတြးေခၚ ခံယူထားၾကသည္။

ရုပ္တရား၏ မိခင္သည္ က်ေနာ္တို႔ကို ေမြးထုတ္ေပးလိုက္ေသာ မိခင္ျဖစ္ျပီး ရုပ္တရား၏ ဗီဇသည္ လူသားဖခင္ ျဖစ္သည္။ နာမ္တရား၏ မိခင္သည္ မူလ ဓမၼသာ ျဖစ္သည္ ဆိုသည္။ ယင္းကို တရုတ္ေဝါဟာရျဖင့္ “ယိ” ဟုေခၚသည္။ “တစ္” ဟု အဓိပၸာယ္ရလိမ့္မည္။ တစ္၏ ဗီဇမ်ိဳးေစ့သည္ သုညမွ က်လာျခင္း ျဖစ္သည္ဆိုသည္ကို မူ ဤပို႔စ္နွင့္ မသက္ဆိုင္ေသာေၾကာင့္ ခ်န္လွပ္ထားခဲ့ပါမည္။

ကေလးငယ္သည္ ျမဴးထူးေပ်ာ္ပါးရာတြင္ မိခင္နွင့္ ေဝးရာသြား၍ ေျပးလႊားကစားေနတတ္သည္။ သို႔ေသာ္ ေအးခ်မ္းျငိမ္သက္မႈ အရသာနွင့္ အနားယူေသာ အခါတြင္ကား မိခင္၏ ရင္ခြင္တြင္ ခိုဝင္ေရာက္လာရသည္ခ်ည္း ျဖစ္သည္။ အလားတူပင္ က်ေနာ္တို႔၏ အာရံုတို႔သည္ စိတ္ေပ်ာ္ပါးရာကို လိုက္၍ ျမဴးထူးေျပးလႊားေနသေရြ႕ ကာလပတ္လံုး က်ေနာ္တို႔သည္ မိခင္၏ ရင္ခြင္နွင့္ ေဝး၍ ေအးခ်မ္းေသာ အရသာကို မခံစားနိုင္ၾကေခ်။

ဥပမာ ဆိုရလ်ွင္ - က်ေနာ္သည္ ျမိဳ႕၏ ေတာင္ဘက္ တံခါးဝတြင္ေရာက္ေနခဲ့ေသာ္ ျမိဳ႕သည္ က်ေနာ္၏ ေျမာက္ဘက္တြင္ ရွိမည္။ သို႔မဟုတ္ က်ေနာ္သည္ ျမိဳ႕၏ ေျမာက္ဘက္ တံခါးဝတြင္ ေရာက္ေနခဲ့ေသာ္ ျမိဳ႕သည္ က်ေနာ္၏ ေတာင္ဘက္တြင္ ရွိေနမည္။ စင္စစ္ ေရြ႕လ်ားေနသည္ကား ျမိဳ႕မဟုတ္၊ က်ေနာ္က ေရြ႕လ်ားေနျခင္းသာ ျဖစ္သည္။
ယင္းဥပမာနွင့္အလားတူ က်ေနာ္တို႔ အာရံုမ်ား ေရြ႕လ်ားေနေသာေၾကာင့္သာ အရာရာသည္ ေရြ႕လ်ားေနၾကသည္ဟု ေတြ႔ျမင္ခံစားၾကရျခင္း ျဖစ္သည္။ အကယ္၍ က်ေနာ္တို႔ အာရံုကို စုစည္းျပီး တစ္ေနရာတည္းတြင္ ျငိမ္သက္ေနမည္ ဆိုလ်ွင္ ထာဝစဥ္ လႈပ္ရွားေနသည္ ဆိုေသာ ေလာကၾကီး တစ္ခုလံုးသည္ ျဖဳန္းကနဲ ရပ္၍ ျငိမ္သက္သြားမည္ ျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ အခ်ိန္မလပ္ တျဖတ္ျဖတ္ လႈပ္ရွားေနမႈမ်ား ထဲမွ တည္ျငိမ္ေနမႈ အခံဓာတ္ကို ေတြ႔ျမင္ခံစား လိုက္ရျခင္း ျဖစ္သည္။ သခ်ာၤနည္းျဖင့္ ဆိုေသာ္ ေျမာက္ျမားစြာေသာ ဂဏန္းစဥ္ အေပါင္းတို႔တြင္ ဂဏန္းတိုင္း၏ အေျခခံျဖစ္ေသာ “တစ္” ကို ေတြ႔ရွိရျခင္း ျဖစ္သည္။

“တစ္” တည္းဟူေသာ မူလဓမၼသို႔ ေရာက္ရန္အတြက္ သူ႔ထက္ ပို၍ ေကာင္းမြန္ေသာ အရာ မရွိေလာက္သည့္ နည္းလမ္းမွာ အာရံုတို႔ကို ထိန္းသိမ္း ေစာင့္ေရွာက္ေသာ နည္းလမ္းပင္ ျဖစ္သည္။ အာရံုကို ခံစားသည္ ဆိုသည္မွာ စိတ္ျဖင့္သာ ခံစားျခင္း ျဖစ္သည္။ ဥပမာ - စားပြဲေပၚမွ ပစၥည္းမ်ားကို လက္ျဖင့္ စမ္းသပ္ ေရြးယူရာတြင္ လက္ကို ဆန္႔တန္း၍ ေရြးခ်ယ္ ယူငယ္ သကဲ့သို႔ စိတ္သည္ အေတြးကို ဆန္႔တန္း၍ လိုရာအာရံုကို သိမ္းငင္တတ္ေပသည္။ ခိုက္ခိုက္တုန္ေအာင္ ခ်မ္းလာေသာ အခါ က်ေနာ္တို႔သည္ လက္တို႔ကို စုရံုး၍ ကိုယ့္ကိုယ္ ခႏၶာကို ကိုယ္ ျပန္ဖက္ထားသကဲ့သို႔ စိတ္သည္ အေတြးကို ျပန္စုရံုး ေခၚငင္၍ တစ္ေနရာတြင္ သိမ္းက်ံဳးစုစည္းမိေသာ အခါ မူလဓမၼသို႔ ေရာက္ရေတာ့သည္ ဆိုသည္။ ယင္းတြင္ နာမ္တရားတို႔၏ မူလ အစသို႔ ေရာက္ေနရျခင္း ျဖစ္၍ အခိုက္အတန္႔အားျဖင့္ ရုပ္တရားတို႔ ေပ်ာက္ေနၾကသည္။

မူလဓမၼသို႔ ျပန္ေရာက္ ခိုဝင္ေနမိေသာ အခါတြင္ ေအးခ်မ္းမႈကို ခံစားရ၏။ ( တစ္၏ ေအးခ်မ္းျခင္းသာ ျဖစ္၍ သုညတ၏ လစ္ဟာမႈ မဟုတ္ေသာေၾကာင့္ ခ်ဳပ္ျငိမ္းျခင္း မဟုတ္ေသးပါ ) ေလာကဓာတ္ တစ္ခုလံုးမွ အရာရာသည္ ဓမၼတြင္သာ ျမစ္ဖ်ားခံၾက၍ ဓမၼတြင္သာ ဗဟိုျပဳၾကရသည္။ ထီးခရိုင္တို႔သည္ ထီးခ်က္တြင္သာ စုစည္းရသကဲ့သို႔ ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ တာအို ပညာရွိမ်ားက “မူလဓမၼသို႔ ျပန္ေရာက္လ်ွင္ အရာရာကို ခ်ဳပ္ကိုင္ႏိုင္၏” ဟု ဆိုမိန္႔ခဲ့ၾကျခင္း ျဖစ္သည္။

မိခင္၏ အုပ္စိုးျခင္းသည္ ဗဟိုခ်က္မွ စိုးအုပ္ျခင္း ျဖစ္သျဖင့္ ဤသို႔ေသာ ခ်ဳပ္ကိုင္အစိုးရျခင္းသည္ ၾကာရွည္တည္တံ့ခိုင္ျမဲသည္။ ပင္စည္ ခိုင္ခံ၍ အျမစ္ရွည္ေသာ သစ္ပင္သည္ ၾကာျမင့္စြာ တည္နိုင္သကဲ့သို႔ ဓမၼသို႔ ခိုဝင္ေသာ အက်င့္ ရွိသူသည္ က်န္းမာ၍ အသက္ရွည္သည္။ အရာရာကို စိုးမိုးနိုင္သည္။

ေျပးလႊားက်က္စားျပီး ရာဂ၊ ေဒါသ၊ မာန၊ စေသာ စိတ္ခံစားမႈမ်ားကို သယ္လာတတ္သည့္ အာရံုျမဴးထူးျခင္းမ်ား သိမ္းငင္ စုစည္းျခင္းကိုပင္ ထိန္းသိမ္းျခင္းတရားဟု ဆိုပါသည္။ တစ္နည္းအားျဖင့္ ဣေျႏၵကို ေစာင့္ေရွာက္ျခင္းဟု ေခၚနိုင္သည္။ရုပ္တရားတည္းဟူေသာ ကိုယ္ခႏၶာ (ေျမ) ကို ပိုင္ပိုင္ႏိုင္နိုင္ ခ်ဳပ္ကိုင္ စိုးမိုးလိုလ်ွင္ ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ နာမ္တရားတည္းဟူေသာ စိတ္ (ေကာင္းကင္) ကို ႏိုင္ႏိုင္နင္းနင္း ခ်ဳပ္ကိုင္ စိုးမိုးလိုလ်ွင္ေသာ္ လည္းေကာင္း က်ေနာ္တို႔သည္ အာရံုတို႔ကို သိမ္းငင္ စုစည္း ထိမ္းေက်ာင္းေသာ အက်င့္ကို က်င့္ၾကံရေပလိမ့္မည္။ ေျပးလႊား ေဆာ့ကစားေနေသာ ကေလးကို ေခၚ၍ မိခင္၏ ရင္ခြင္တြင္းဝယ္ ခိုဝင္ နားေန ေစရလိမ့္မည္။ သို႔မွသာ မိခင္၏ ေထြးပိုက္ယုယမႈျဖင့္ ကေလးငယ္သည္ ျငိမ္သက္သြားျပီး ေျပးလႊားကစားသျဖင့္ ရအပ္ေသာ ေလာကီ သုခတို႔ထက္ ဆထက္ထမ္းပိုးသာလြန္ေသာ မိခင္ရင္ခြင္ ေလာကုတၱရာ သုခကို ရရွိေပလိမ့္မည္။ ဓမၼသည္ အရာရာတို႔၏ မိခင္ျဖစ္သျဖင့္ ပညာ၏ မိခင္သည္လည္း ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ေလးနက္ေသာ ပညာမ်ားကိုလည္း ရွဳျမင္ပြားမ်ား ခံစားရေပလိမ့္မည္။ မဟာယာန ဂိုဏ္းဆိုင္ရာ စကားနွင့္ ဆိုလ်ွင္ မိခင္တို႔၏ မိခင္ရင္ခြင္သို႔ ေရာက္ျခင္းသည္ အရိယာဟု ေခၚျပီး သူ၏ အထက္တြင္ ေဗာဓိသတၱ ( Bodhisattva ) သာ က်န္ေတာ့သည္။

တာအုိဘာသာတြင္ ထိန္းေက်ာင္းမႈ ဤအက်င့္တရားသည္ အေရးၾကီးေသာ “အဇၥ်တၱိက လုပ္ငန္းတာဝန္” ျဖစ္သည္။ မက်င့္မေနရ က်င့္ၾကံရေသာ အက်င့္တစ္ခုျဖစ္ျပီး တာအိုဘာသာ၏ ပဋိပတ္ ဟုလည္း ေခၚနိုင္ပါသည္။ဤေနရာတြင္ တာအိုဘာသာဂိုဏ္း ဆရာေတာ္ ကုန္ခ်န္ ၏ က်မ္းတစ္ဆူမွ အက်ဥ္းသေဘာ ထုတ္ႏုတ္တင္ျပလိုက္ပါသည္။ ဤဘာသာတြင္ ယင္းအက်င့္ကို “ေပ်ာက္ဆံုးေနသာ စိတ္အား ေတြ႔ျမင္ေအာင္ ရွာေသာနည္း” ဟု ဆိုသည္။ စိတ္ကို ေလ့က်င့္ေပးေသာ နည္းပင္ ျဖစ္ပါသည္။ (မွတ္ခ်က္- အထူးအဆန္းေတာ့ မဟုတ္ပါ။ က်ေနာ္တို႔ ဗုဒၶဘာသာတြင္လည္း အေျခခံအားျဖင့္ ရွိသည္ဟု ၾကားဖူးပါသည္။ စိတ္ေအးခ်မ္းရာ ဘာသာတရားလိုက္စားတတ္ၾကသူမ်ား အထိုက္အေလ်ာက္ သိရွိျပီး ျဖစ္ၾကပါမည္။ ) ျငိမ္သက္စြာ ထိုင္၍ ဘာဝနာမႈ ျပဳျခင္းသည္ စိတ္ကို ထိန္းသိမ္းသည့္ သဘာဝက်ေသာ နည္းပင္ ျဖစ္သည္။ ပညာနွင့္ အသိဥာဏ္တို႔မည္သည္ စိတ္၏ ဂုဏ္အဂၤါရပ္မ်ား ျဖစ္သည့္အေလ်ာက္ ယင္းတို႔ကို ရုပ္ခႏၶာနွင့္ အာရံုမ်ား ျငိမ္သက္ ေအးခ်မ္းေနမွသာလ်ွင္ ရရွိနိုင္ေပသည္။

နံနက္နွင့္ ညဥ့္မ်ားတြင္ စတင္က်င့္ၾကံျခင္းက အေကာင္းဆံုးျဖစ္သည္ဟု ဆိုသည္။ ပဒုမာသန ထိုင္ဟန္ျဖင့္ ထိုင္ရသည္။ တင္ပ်ဥ္ေခြ၍ ေျခဖဝါးနွစ္ဘက္ကို လွန္ထားေသာ ထိုင္နည္းကို ဆိုလိုသည္။ ထို႔ေနာက္ မ်က္စိမ်ားကို ပိတ္ကာ လ်ွာကို အာေခါင္တြင္ ဖိကပ္ထား၍ စိတ္ကို ေအးခ်မ္းေစျပီး ယင္းစိတ္ကိုပင္ ျပန္ရွဳေနရသည္။ ( မွတ္ခ်က္ - ဤေနရာတြင္ လ်ွာကို အာေခါင္တြင္ ဖိကပ္ထားျခင္း ဆိုသည့္အခ်က္မွာ ဟိႏၵဴ၊ တန္ၾတ၊ မဟာယာန စသည့္ ဝါဒတို႔၏ အက်င့္အၾကံမ်ားတြင္ အမ်ားအားျဖင့္ ေတြ႔ရတတ္ပါသည္။)

စိတ္ရွဳပ္စရာမ်ား၊ ေသာကမ်ား၊ အခ်ည္းနွီး ေမ်ာ္လင့္ခ်က္မ်ားကို ေမ့ေဖ်ာက္ဖယ္ရွားထားရသည္။ စိတ္အာရံုတြင္ ေပၚေပါက္လာေသာ အမွား ၊ အမွန္ ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာေနျခင္းမ်ားလည္း မျပဳလုပ္ရ၊ ကိုယ္ခႏၶာကို လွဳပ္ရွားတုန္ခါ ေနျခင္းမ်ိဳးလည္း မျပဳရ၊ မည္သည့္စိတ္ကူး အေတြးကိုမ်ွ ဝင္ေရာက္လာျခင္းကို လက္မခံရ။ တစ္နည္းဆိုေသာ္ စိတ္ကို အနားေပး၍ စိတ္အလုပ္ဟူသမ်ွ ဘာတစ္ခုမ်ွ မလုပ္ေစျခင္း ျဖစ္သည္။

စိတ္ခံစားမႈ ဘာမ်ွ မျဖစ္ေပၚေစဘဲ ေသာကပူပန္မႈ အားလံုးကို ရပ္စဲထားရသည္။ ဗာဟိရာယတန တည္းဟူေသာ ျပင္ပအာရံုတည္ရာမ်ားနွင့္ အဇၥ်တၱိကာယတန ( ေခၚ ) အတြင္းအာရံုတည္ရာမ်ား အားလံုး၊ အာရံုအလိုက္ လိုအင္ဆႏၵမ်ား အားလံုးကို ဖယ္ရွား ေမာင္းထုတ္ထားရသည္။ စိတ္ကို ဤသို႔ေသာ အဆင့္တြင္ တည္ထား၍ ရရွိေသာ အေျခအေနသည္ “ယီက်င္း” ေခၚ “ေျပာင္းလဲျခင္းတရား” က်မ္း ( တရုတ္ေရွးေဟာင္းက်မ္း ) တြင္ “အရာရာသည္ လႈပ္ရွားမႈမရွိေတာ့ဘဲ လံုးဝျငိမ္သက္ေနေသာ အေျခအေန” ဟု ေခၚသည္။ ထို႔ျပင္ “တာရြဲ႕” ဟု ေခၚေသာ “မဟာပညာက်မ္း” တြင္ ေဖာ္ျပထားသည့္

“စိတ္ကို မည္သို႔ အနားေပးထားလ်ွင္ သင့္ေတာ္မည္္ဟု သိျပီးေသာ အခါ၌ စိတ္သည္ ေဆာက္တည္ရာကို ရရွိ၏။ အေႏွာင့္အယွက္ကင္း၍ ေယာက္ယက္ခတ္မႈ ကင္း၏။ ထိုအခါတြင္ မိမိ၏ စိတ္သည္ ေအးခ်မ္းျငိမ္သက္၍ တိတ္ဆိတ္ေနေတာ့သည္”

- ဟူေသာ စကားနွင့္လည္း ညီေလသည္။ ဤသို႔ စြဲျမဲေလ့က်င့္ေပးသည္ ရွိေသာ္ မူရင္းျဖစ္ေသာ စိတ္၏ သဘာဝကို ရရွိထိန္းသိမ္းျပီးသား ျဖစ္လာရေတာ့သည္။
ဤသည္မွာ တာအိုဘာသာတြင္ ေဖာ္ျပအပ္ေသာ အက်င့္အၾကံပင္ ျဖစ္ပါသည္။


Further Study အျဖစ္ တာအိုဘာသာနွင့္ ဆက္ဆိုင္သည္မ်ားကို
http://www.thetao.info/
http://www.taoistic.com/
http://www.iging.com/
http://ramblingtaoist.blogspot.com/
http://practicethetao.blogspot.com/ စသည္ျဖင့္ ေလ့လာႏိုင္ပါေၾကာင္း။

..........................
ဟိုးတုန္းက ေရးထားခဲ့တဲ့ စာေလး တစ္ေနရာမွာ ျပန္ေတြ႕လို႔  ။
.........................
2010 Dec 29