ဂ်ိမ္းစ္ဘြန္းစီအုိ

by Seaman Nayminthu on Wednesday, November 30, 2011 at 11:15am

 

တပ္ခြဲရံုးမ်က္ႏွာစာ စၾကၤန္လမ္းမွာ ေခါက္တုံ႔ေခါက္ျပန္ေလွ်ာက္ရင္း တပ္ခဲြကင္းအ၀င္ေပါက္ဆီသုိ႔ လွမ္းေမွ်ာ္ ၾကည့္မိသည္။ ဘာအရိပ္အေယာင္မွ်မထူးျခားေသး။ ရံုးခန္းေရွ႕ေရာက္ေတာ့ အတြင္းမွာခ်ိတ္ထားေသာ တုိင္ကပ္နာရီရွိရာကုိ မ်က္စိေရာက္သြားျပန္သည္။
မနက္ ၁၀ နာရီခဲြေတာင္ျဖစ္ေနျပီပဲ။

မနက္ ၉ နာရီအေရာက္လာမည္ဟု အတိအက်ခ်ိန္းဆုိထားသူေတြ ခုထိေပၚမလာေသးပါလား။ ဘယ္ကုိမ်ား ခရီးလြန္ေနသည္မသိ။ သူတုိ႔ေရာက္လာလွ်င္ ဧည့္ခံဖုိ႔အတြက္ စားေသာက္ဖြယ္ရာေတြလည္း အသင့္ျပင္ဆင္ ထားျပီးျဖစ္ေနျပီ။ လာေရာ လာဦးမွာလား။ အကယ္၍ ဒီေန႔ေရာက္မလာလွ်င္လည္း မည္သုိ႔မွ်မတတ္နုိင္၊ ေနာက္တစ္ၾကိမ္သူတုိ႔ခ်ိန္းဆုိလာမည့္ေန႔မွာ ျပင္ဆင္ေစာင့္ၾကိဳေနရံုသာ။ လြန္ခဲ့ေသာ နာရီ၀က္ေလာက္က ေရယာဥ္စုဘက္သုိ႔ မာဇဒါဂ်စ္တစ္စီး ေမာင္းသြားသည္ကုိ ေတြ႔လုိက္ရပါသည္။ အဲဒီကားထဲမွာ ဒုၾကီး(ဒုဌာန ခ်ဳပ္မွဴး) ပါသြားသည္ဟုထင္ရသည္။
ရံုးတစ္ရံုးလံုး အေကာင္းဆံုး၀တ္စံုေတြကုိ ေရြးခ်ယ္၀တ္ဆင္ထားၾကသည္။ ခ်ပ္ခ်ပ္ယပ္ယပ္ျဖစ္ေအာင္ မီးပူထုိး ထားေသာ ယူနီေဖာင္းမ်ားနွင့္ ေနရထုိင္ရမသက္သာလွပါ။ ခါတိုင္းေန႔မွာဆုိ ညွပ္ဖိနပ္စီး စြပ္က်ယ္လက္ျပတ္ ၀တ္ကာ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ရံုးတာ၀န္ေတြေဆာင္ရြက္နုိင္သည္။ ယခုေတာ့ စီအုိကအစ Combat Boot စီး၊ Peakcap ဦးထုပ္ေဆာင္း။ အခမ္းအနားၾကီးတစ္ခု တက္ေရာက္ရမည္သုိ႔ ျဖစ္ေနသည္။
တပ္ခဲြကင္း အ၀င္လမ္းဆီမွ ခရာတြတ္သံၾကားရေပျပီ။ တပ္ခဲြကင္းမွ ကင္းတပ္ဖဲြ႔အသင့္ေနရာယူျပီ။ ေသခ်ာပါျပီ သူလာေနျပီ။ ဆုိေတာ့ စီအုိထံအခ်ိန္မီသတင္းပုိ႔ရမည္။
ေရယာဥ္စုဘက္မွ ေမာင္းလာေသာ ေစာေစာကဂ်စ္ကားေလး က်ေနာ္တုိ႔တပ္၀င္းထဲကုိ ခ်ဳိးေကြ႔လာသည္။ ကင္းတပ္ဖဲြ႔မွ ျဖဴဂဲလာမႈတ္၍ အေလးျပဳသည္။ ရံုးေရွ႕အ၀င္လမ္းတည့္တည့္မွာ ကားဘီးရပ္တန္႔သြားသည္။ စီအုိ ကုိယ္တုိင္ ကားအနီးသုိ႔သြားကာ ဒုၾကီးကုိ အေလးျပဳၾကိဳဆုိသည္။ ျပီးေတာ့ တပ္မွဴးရံုးခန္းဆီသုိ႔ ဦးေဆာင္ေခၚ သြားသည္။ ျပင္ဆင္ခင္းက်င္းထားေသာ ၾကိမ္ဆက္တီ၀ုိင္းမွာ တပ္စစ္ေဆးေရးအဖဲြ႔ ေနရာယူၾကျပီ။ အခ်ိန္က ၁၁ နာရီ ၁၅ မိနစ္။
က်ေနာ္တုိ႔က အသင့္ထည့္ထားေသာ ေနၾကာေစ့ေလွာ္၊ လိေမၼာ္သီး၊ ပန္းသီး စသည္တုိ႔ကုိ အာရုိက္ေကာင္းေစ ရန္ ေရေႏြးၾကမ္းတစ္အုိးႏွင့္ အလ်င္ခ်ထားေပးသည္။ စီအုိက ဆက္တီခံုေပၚထုိင္လ်က္အေနအထားျဖင့္ပင္ မိမိတပ္၏အေျခအေနကုိ ပဏာမရွင္းလင္းတင္ျပသည္။ ဒုၾကီးအမူအယာက စီအုိစကားေျပာေနသည္ကုိ အာရံု ေရာက္ဟန္မတူ။ တပ္မွဴးစားပဲြေပၚမွာတင္ထားေသာ စာအုပ္ပံုႏွင့္ တပ္လုပ္ငန္းေဆာင္ရြက္ပံုကုိ ရွင္းလင္းတင္ျပ ရန္ ခ်ိတ္ဆဲြထားေသာ ဇယားကားခ်ပ္မ်ားဆီကုိသာ သူ႔မ်က္လံုးစူးစူးစုိက္စုိက္ေရာက္ေနသည္။
မၾကာလုိက္ပါ။ ဒုၾကီးႏႈတ္ဖ်ားမွ စကားသံစထြက္လာသည္။
“မင္းတပ္မွာ ထားရမယ့္စာအုပ္စာတမ္းေတြက ဒါအကုန္ပဲလား”
“ဟုတ္ကဲ့”
“လုပ္ငန္းအေျချပဇယား ကားခ်ပ္ေတြကေရာ ဒီေလာက္ပဲလား”
ဒီတခါေတာ့ စီအုိဘာမွမေျဖ။ ဒုၾကီး အေၾကာင္းရွာေနျပီဆုိတာ သူရိပ္မိသည္။
“မင္းဟာက ဘယ္လုိလဲကြ တပ္လာစစ္တဲ့လူကုိ အရူးလုပ္တာလား၊ ငါ့ကုိ မထီမဲ့ျမင္လုပ္တာလား၊ မထိုင္နဲ႔ မတ္တတ္ရပ္သတိဆဲြျပီး ရွင္းျပ”
စီအုိက ျဖည္းျဖည္းခ်င္း မတ္တတ္ထလုိက္သည္။ ျပီးေတာ့ ဟန္မပ်က္ ဆက္လက္ရွင္းလင္း တင္ျပေနဆဲ။ ဒုၾကီးေဒါသက အရွိန္တက္ေနျပီ။ သူႏွင့္အတူပါလာေသာ ဌာနခ်ဳပ္အရာရွိမ်ားလည္း ကြာေစ့စားေနတာ အရွိန္သတ္သြားသည္။ လိေမၼာ္သီးခြာေနေသာ လက္ေတြတန္႔သြားသည္။
“သူမ်ားတပ္ေတြမွာ ဘယ္လုိစစ္ေဆးခံတယ္ဆုိတာ မင္းေမးမၾကည့္ဘူးလား၊ နည္းနည္းပါးပါးေလာက္ မေလ့ လာဘူးလား၊ မင္းက စီနီယာတပ္မွဴးတစ္ေယာက္ျဖစ္ျပီး၊ ဂ်ဴနီယာေတြေလာက္ေတာင္ မလုပ္နုိင္ဘူး”
စီအုိဘာမွမေျပာ ဒုၾကီးမ်က္ႏွာကုိစူးစူးရဲရဲ ၾကည့္ေနေတာ့သည္။
က်ေနာ္က စီအုိလုိအပ္တာရွိလုိ႔ ခုိင္းလွ်င္အသင့္ျဖစ္ရန္ တပ္မွဴးအခန္း၀၌ရွိေနတာမုိ႔ ျဖစ္ေနတာအားလံုးကုိ ျမင္ေတြ႔ေနရသည္။ က်ေနာ္တုိ႔လည္း သူမ်ားတပ္ေတြဘယ္လုိလုပ္သည္ကုိ ေလ့လာထားပါသည္။ ဘယ္တပ္ မွာမွ စာအုပ္စာတမ္း အျပည့္အစံုမရွိ။ သုိ႔ေသာ္ တပ္အားလံုးစုလုိက္ေတာ့ အေတာ္ျပည့္စံုသြားသည္။ တပ္တစ္ခု ျပီးတစ္ခု စစ္ေဆးသြားေသာ္လည္း စာအုပ္ပံုက သည္အတုိင္း တစ္ပံုစံတည္း။ သည္တပ္မွဟုိတပ္ ေရႊ႕ေရႊ႕သြား သည္။ က်ေနာ္တုိ႔လည္း သည္အတုိင္းလုပ္ရန္ စီအုိကုိသတင္းပုိ႔ေပမင့္ စီအုိက အထူးတလည္မေျပာသျဖင့္ မငွားခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
တပ္ဧရိယာအတြင္း တပ္ပုိင္တနုိင္စုိက္ပ်ဳိး၊ေမြးျမဴေရးနွင့္ ပတ္သက္၍ရွင္းလင္းတင္ျပရာတြင္ လက္ေတြ႔လုပ္ ေဆာင္ထားသည္ကုိ ျပသရန္ စီအုိက စီစဥ္ထားသည္။ ဒုၾကီး၏သေဘာက စုိက္ခင္းေတြကုိ လုိက္ၾကည့္ရသည္ ထက္ ရံုးခန္းတြင္းက ဇယားခ်ပ္မွာ ညႊန္တံကေလးျဖင့္ ရွင္းလင္းျပသသည္ကုိ အပ်င္းေျပကြာေစ့ကုိက္ရင္း ၾကည့္ရႈနားေထာင္လုိဟန္ရွိသည္။ တပ္မစစ္ေဆးမီ ၾကိဳတင္အေၾကာင္းၾကားေသာေၾကးနန္းစာ၌ “နုိင္ငံေတာ္ ေခါင္းေဆာင္ၾကီးမ်ား လာေရာက္စစ္ေဆးသကဲ့သုိ႔ ျပင္ဆင္ထားရမည္” ဟုပါရွိေလသည္။  စီအုိသည္ ဌာနခ်ဳပ္ A2 အျဖစ္အၾကာၾကီးလုပ္ခဲ့ဖူးသျဖင့္ သည္အထာေတြကုိ သူမ်ားထက္ပုိျပီး ေနာေက်ေအာင္ သိထားျပီး ျဖစ္ပါ လိမ့္မည္။ VIP ဧည့္ခံေရးတာ၀န္ဆုိတာ A2 ကုိယ္တုိင္ၾကီးၾကပ္တာ၀န္ယူရသည့္ကိစၥ။ သုိ႔ေသာ္ လုိသည္ထက္ ပုိ၍ အရုိအေသေပးရေသာ အလုပ္မ်ဳိးကုိ သူမႏွစ္ျခိဳက္သျဖင့္ အရွိအတုိင္း ျပင္ဆင္ထားျခင္းျဖစ္ပါသည္။
ဇာတ္လမ္းကေတာ့ ပဲြၾကမ္းဖုိ႔တာစူေနေပျပီ။ ဒုၾကီး၏ ေဒါသမီးကမ်က္လံုးမွာအေရာင္ထြက္ေနသည္။ ကေလး ငယ္တစ္ဦးကုိ ဆူပူၾကိမ္းေမာင္းသည့္ပမာ ေျပာဆုိေနေတာ့သည္။ ထုိအခ်ိန္တြင္ က်ေနာ့္သူငယ္ခ်င္းတစ္ဦးက အေအးခြက္မ်ားသယ္ေဆာင္ကာ တပ္မွဴးရံုးခန္း၀သုိ႔ ေရာက္လာသည္။ အထဲမွ အေျခအေနကုိအကဲခတ္၍ ေစာင့္ဆုိင္းေနစဥ္ ဒုၾကီး၏မုန္ယုိေနေသာအၾကည့္က က်ေနာ္တုိ႔ဘက္ ရုတ္တရက္လွည့္လာျပီး -
“ဘာမွလာမခ်နဲ႔ အကုန္ျပန္ယူသြား”
မတတ္နိုင္ေတာ့ျပီ။ အားလံုးရံုးခန္းထဲကုိ ျပန္သယ္သြားရသည္။ စီအုိက ဘာမွမေျပာ ဒုၾကီးမ်က္ႏွာကုိသာ ေငးစုိက္ၾကည့္ေနသည္။ အတန္ၾကာေတာ့မွ ဒုၾကီးေလသံနည္းနည္းေပ်ာ့သြားသည္-
“ခုလုိအခ်ိန္မွာ အထက္အရာရွိတစ္ဦးအေနနဲ႔မဟုတ္ေတာင္မွ ကုိယ့္အကုိၾကီးတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ေတာ့ ေလးစားသင့္တာေပါ့ကြာ။ ကဲ ျပန္ေတာ့မယ္။ ေနာက္တစ္ၾကိမ္လာစစ္တဲ့အခါ ခုလုိမျဖစ္ေစနဲ႔ ၾကားလား”
ေျပာေျပာဆုိဆုိ ဒုၾကီးႏွင့္အဖဲြ႔ ရံုးခန္းထဲက ထြက္ခြာသြားသည္။ စီအုိက ထံုးစံအတိုင္း ကားအနီးသုိ႔ေရာက္ ေအာင္လုိက္ပုိ႔ေပးသည္။ ျပီးမွ သူ႔အခန္းထဲျပန္၀င္ကာ တစ္ေယာက္တည္း စူစူၾကီးထုိင္ေနသည္။ ခဏအၾကာ စီအုိရံုး အကူရဲေဘာ္ေရာက္လာျပီး က်ေနာ္တုိ႔ကုိ စီအုိေခၚေနေၾကာင္း ေျပာသျဖင့္ လုိက္သြားၾကရသည္။ က်ေနာ့္သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူက ျပႆနာကုိယ့္ဘက္လွည့္လာေတာ့မည္ဟုေတြးကာ ဖိနပ္ကုိ ေျပာင္းျပန္စီးလုိက္ သည္။
“က်ေနာ္တုိ႔ ေရာက္ပါျပီ စီအုိ”
“ေအးကြာ လာၾက၊ ဘယ့္ႏွယ္ ထမင္းစားခ်ိန္မွ ေရာက္လာျပီး စိတ္ေကာက္ျပန္သြားရတယ္လုိ႔။ မစစ္လည္း ေနေပါ့၊ စားစရာေတြအကုန္ယူလာခဲ့”
သည္ေတာ့မွ က်ေနာ္တုိ႔လည္း စိတ္သက္သာရာရေတာ့သည္။
စီအုိ၏လုပ္ေဖာ္ကုိင္ဖက္မ်ားက သူ႔ကုိ “ကုိဂ်ိမ္း” ဟုေခၚတတ္ၾကသည္။ ကမၻာေက်ာ္ ေဟာလိ၀ုဒ္ရုပ္ရွင္မင္းသား ဂ်ိမ္းစ္ဘြန္းႏွင့္တင္စား ေျပာဆုိမွန္း ခန္႔မွန္းမိေသာ္လည္း အေၾကာင္းရင္းကုိ အတိအက်မသိရပါ။ တစ္ခုေတာ့ ရွိသည္။ စီအုိက သူမွန္သည္ထင္တာကုိ လုပ္တတ္သည္။ သူ႔အထက္အရာရွိပင္ ျဖစ္လင့္ကစား သဘာ၀မက်၊ ယုတၱိမတန္ေသာ ကိစၥမ်ား ဆုိလွ်င္ ေစာဒကတက္ ေထာက္ျပရန္ ရန္၀န္မေလးတတ္သူ။ ဌာနခ်ဳပ္မွဴးက သူ႔ကုိ ဆံပင္ညွပ္ဖုိ႔ ဖိအားေပး ေျပာဆုိသည့္အခါ “ဆံပင္ကအလုပ္လုပ္တာမဟုတ္၊ လူကအလုပ္လုပ္တာ” ဟု ပက္ကနဲ ျပန္ေျပာတတ္သူ ျဖစ္ေလသည္။
စီအုိက လြတ္လပ္စြာေတြးေတာၾကံဆလုပ္ကုိင္ရတာကုိ ႏွစ္သက္သည္။ အဂၤလိပ္စာ ကၽြမ္းက်င္မႈရွိ၍ ဘာသာျပန္ေကာင္းသည္။ တစ္ခါတစ္ေလ သူေရးထားေသာ ကဗ်ာေလးမ်ား၊ သူဆဲြထားေသာ ပန္းခ်ီကား ခ်ပ္ေလးမ်ားကုိ ရံုးခန္းနံရံမွာ ကပ္ထားတတ္သည္။ စစ္ပညာဂ်ာနယ္တြင္ စီအုိ၏ ဘာသာျပန္လက္ရာမ်ားကုိ က်ေနာ္တို႔ ဖတ္ရႈေလ့လာရပါသည္။ တပည့္တပန္းမ်ားႏွင့္ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ေနတတ္သည္။ သူဌာခ်ဳပ္ရံုးမွာ A2 လုပ္စဥ္က ရံုးစာေရးမ်ား အလုပ္စိတ္၀င္စားမႈမရွိပံုကုိ သေရာ္စာေရး၍ ရံုးအတြင္းလူျမင္သာေသာ ေနရာ၌ကပ္ ထားသည္ကုိ ေတြ႔ရဖူးပါသည္။
က်ေနာ္ရန္ကုန္ကုိ မေျပာင္းမီေန႔မွာ က်ေနာ္တို႔မိသားစု စီအုိကုိသြားေရာက္ကန္႔ေတာ့ရာ သူကအစ္ကုိၾကီး တစ္ဦးပမာ ဆံုးမမွာၾကားျပီး ရန္ကုန္မွသူ႔အိမ္လိပ္စာကုိ ေပးပါသည္။ အေၾကာင္းရွိလ်င္ လာေရာက္ရန္ဖိတ္ေခၚ သည္။ ျပီးေတာ့ က်ေနာ့ကေလးေတြကုိ မုန္႔ဖုိးေပးသည္။
က်ေနာ္ရန္ကုန္ေရာက္ျပီး ၆လေလာက္အၾကာမွာ စီအုိလည္း ဗ်ဴဟာစစ္ေရယာဥ္စုကုိေျပာင္းသြားျပီး သေဘၤာ ေမာင္းေနေၾကာင္းၾကားသိရပါသည္။ ေနာက္တစ္ႏွစ္ေလာက္ၾကာေတာ့ က်ေနာ့္တပ္ႏွင့္ မနီးမေ၀းတပ္တစ္ခုသုိ႔ ေငြစာရင္းအရာရွိအျဖစ္ ေျပာင္းေရႊ႔လာသည္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ သူႏွင့္ စစ္တကၠသုိလ္တစ္ပတ္စဥ္တည္း ဆင္းသည့္ အရာရွိမ်ား ဒုဗုိလ္မွဴးၾကီးျဖစ္ကုန္ၾကျပီ။ စီအုိကေတာ့ ဗုိလ္မွဴးစီနီယာဂိတ္ဆံုးဘ၀ႏွင့္ အနားယူရေတာ့မည္။ သူတပ္က အနားမယူမီ က်ေနာ္သေဘၤာဆင္းနုိင္မည့္ အခြင့္အေရးရဖုိ႔ သက္ဆုိင္ရာတပ္မွာ သူကုိယ္တုိင္သြား ေျပာေပးခဲ့ပါေသးသည္။
“မင္းခစားေယာက္်ား ကမ္းနားသစ္ပင္” ဆုိသည့္စကား အလြန္မွန္ပါသည္။
မဟုတ္လည္းခံ၊ဟုတ္လည္းခံ၊ ဘယ္သူမမုန္း၊ လူၾကီးသံုး။
မဟုတ္မခံ၊ေအာ့ေၾကာလန္၊ ဘယ္သူမသံုး၊အမ်ားမုန္း။
သိသာထင္ရွားေသာ ျပစ္မႈတစ္စံုတစ္ရာ မရွိပါဘဲ လူၾကီးအျမင္ကပ္ပုဒ္မေၾကာင့္ တပ္မေတာ္အတြင္းမွာ မိမိ အရည္အခ်င္းႏွင့္ ထုိက္တန္ေသာရာထူးရာခံကုိ ရယူပုိင္ဆုိင္ခြင့္မရလုိက္သည့္ အရာရွိမ်ားထဲတြင္ က်ေနာ္ ေလးစားခ်စ္ခင္ တန္ဖုိးထားရပါေသာ ဂ်ိမ္းစ္ဘြန္း စီအုိသည္လည္း တစ္ေယာက္အပါအ၀င္။  ။

ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ႕နုိင္ၾကပါေစ။

ေနမင္းသူ
၂၈ နုိ၀င္ဘာ ၂၀၁၁